Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

ΜΟΝΑΧΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ, ΑΝΙΨΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟ-ΑΒΕΡΚΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ



site analysis



Ἡ μοναχὴ Ὀλυμπιάδα, κατὰ κόσμον Κανέλλα Φρέντζου, γεννήθηκε στὴν Τρίπολη τὸ 1917 καὶ κοιμήθηκε στὶς 21 Αὐγούστου τοῦ ἔτους 2001, στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Νεκταρίου Δωρίδος, ὅπου καὶ διετέλεσε ἡ πρώτη Ἡγουμένη τῆς Μονῆς, ὅταν τὸ 1991 πρωτοξεκίνησε τὴν ἀνέγερσή της ἐκ τοῦ μηδενός.
Σὲ ὅλη της τὴν ζωή, ἀπὸ παιδὶ ἀκόμα, ἦταν προικισμένη μὲ πολλὰ καὶ σπάνια χαρίσματα καὶ κυρίως μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἐλεημοσύνη. Στὴν Τρίπολη ὅπου ζοῦσε, ἦταν παράδειγμα σωφροσύνης καὶ ἀπὸ πολὺ μικρὴ δὲν ἔλειψε ποτὲ ἀπὸ τὴν ἐκκλησία, ἐνῶ ὅλοι οἱ φτωχοί, οἱ ἀνήμποροι καὶ οἱ κατατρεγμένοι, οἱ χῆρες, τὰ ὀρφανά, τὴν εἶχαν πνευματικὴ παρηγοριά, ἀλλὰ καὶ τὸν ἄνθρωπο ποὺ οὐσιαστικὰ τοὺς συντηροῦσε καὶ τοὺς βοηθοῦσε σὲ ὅ,τι εἶχαν ἀνάγκη. Ἂν καὶ δὲν ἦταν ἀκόμη μοναχή, ὡστόσο τελοῦσε τὰ πνευματικά της καθήκοντα μὲ πόθο καὶ ζῆλο γιὰ τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἀκρίβεια ποὺ τῆς εἶχε ὑποδείξει ὁ θεῖός της, ἀδελφὸς τοῦ πατέρας της, Ἁγιορείτης μοναχὸς Ἀβέρκιος, ὁ κομπολογᾶς, ὁ Καρυώτης. Μελετοῦσε ὧρες πολλὲς ὅταν δὲν διακονοῦσε τοὺς ἀγαπημένους της φτωχοὺς καὶ ἀνήμπορους καὶ κρατοῦσε πολύτιμες γι’ αὐτὴν σημειώσεις ἀπὸ πνευματικὲς νουθεσίες, τὶς ὁποῖες ὅλο γύριζε πίσω γιὰ νὰ διαβάσει ξανὰ καὶ ξανά, μὴν χορταίνοντας μέχρι τὰ βαθειά της γεράματα τὰ θεῖα λόγια. Γιὰ πνευματικό της πατέρα εἶχε τὸν π. Δημήτριο Παπαντώνη, ποὺ τὸν ἀκολουθοῦσε παντοῦ σὰν πιστὴ διακόνισσα καὶ τοῦ ἔκανε τελεία ὑπακοή. Καὶ ὅπως χρόνια ὀνειρευόταν, τὸ 1992 ἀξιώθηκε νὰ λάβει τὸ Μέγα καὶ Ἀγγελικὸ Σχῆμα καὶ νὰ πάρει τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Ὀλυμπιάδος, τὴν ὁποία τόσο πολὺ ἀγαποῦσε καὶ εὐλαβεῖτο. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἔγινε μοναχή, μέχρι τὴν κοίμησή της, ἔζησε μέσα στὴν ἀδιάλειπτη προσευχή, τὴν ὁποία ἀκούγαμε νὰ ψιθυρίζει ἀκόμα καὶ στὸν ὕπνο της. Ὅταν μετὰ τῆς τὸ λέγαμε, ἐκείνη μὲ τὴν ἁγνότητα καὶ τὴν ταπεινότητά της, τὸ θεωροῦσε κάτι αὐτοκίνητο καὶ μᾶς ἀπαντοῦσε ὅτι: «Ἀκόμα καὶ τὴν ὥρα ποὺ σᾶς μιλῶ, νιώθω τὴν εὐχὴ νὰ χτυπᾶ μαζὶ μὲ τὴν καρδιά μου».
Παρὰ τὰ γεράματά της, ἀφοῦ ἦταν πλέον 84 ἐτῶν, στεκόταν ἀκούραστη ὄρθια στὴν ἐκκλησία ποὺ πρώτη πήγαινε γιὰ τὴν Ἀκολουθία καὶ τελευταία ἔμενε, προσπαθώντας νὰ κάνει ὅσες μετάνοιες μποροῦσε περισσότερες, κρυφὰ ἀπὸ ἐμᾶς ποὺ τὴν προστατεύαμε καὶ τῆς λέγαμε συνεχῶς νὰ ξεκουράζεται.
Εἶχε βέβαια διατηρήσει τὴν ὄμορφη συνήθειά της νὰ διαβάζει ὧρες ἀτελειώτες, εἰδικὰ τὴν Ἁγία Γραφή, τὴν ὁποία εἶχε μουσκέψει μὲ τὰ δάκρυά της. Καὶ ἐπειδὴ ἔνιωθε ὅτι ἦταν ἡ μόνη ποὺ δὲν κάνει κάποια ἐργασία, ἔτρεχε ὅλες μας νὰ μᾶς βοηθήσει καὶ νὰ μᾶς πάρει τὴν δουλειὰ ἀπὸ τὰ χέρια, γιατὶ ἦταν πολὺ δημιουργικὴ καὶ δραστήρια. Συχνὰ δάκρυζε καὶ μᾶς ἔλεγε ὅτι ἐκείνη ξεκουράζεται, ἐνῶ ἐμεῖς κάνουμε τόσες δουλειές. Ἀλλὰ ἐμεῖς, ξέροντας τὴν παῤῥησία της στὸν Θεό, τὴν ἁγνὴ καρδιά της, τοὺς πνευματικούς της κόπους, τὴν προτρέπαμε νὰ προσεύχεται γιὰ ἐμᾶς καὶ αὐτὸ βέβαια ἦταν ἡ πιὸ πολύτιμη «ἐργασία» ποὺ πρόσεφερε στὸ Μοναστήρι μας.
Μὲ τὴν ἀγάπης της σκέπαζε ὅλη τὴν ἀδελφότητα, ἀκόμα καὶ ὅταν γιὰ λόγους ὑγείας παραιτήθηκε τῆς θέσεως τῆς Ἡγουμένης καὶ ὡς ἁπλὴ μοναχὴ πλέον συνέχισε τὸ πνευματικό της ἔργο. Ὅπως οἱ ἀδελφὲς ἀπαρηγόρητες πλέον μαρτυροῦν γιὰ τὴν γεροντισσούλα τους, ὅπως πάντοτε τὴν ἀποκαλοῦσαν, εἶχε γιὰ ὅλους νὰ πεῖ ἕνα καλὸ λόγο, κάθε λαϊκὸ καὶ κάθε μοναχὴ ποὺ τὴν πλησίαζε, τοὺς στήριζε καὶ τοὺς παρηγοροῦσε μὲ τὰ πνευματικά της λόγια. Μὲ τὰ παιδιὰ γινόταν καὶ ἐκείνη παιδί, μὲ αὐτὸν ποὺ ἔκλαιγε, ἔκλαιγε καὶ ἐκείνη μαζί του, γι’ αὐτὸν ποὺ δοκιμαζόταν προσευχόταν μέχρι νὰ φύγει ὁ πειρασμός, μὲ αὐτὸ ποὺ χαιρόταν, χαιρόταν καὶ ἐκείνη μαζί του.
Μία τέτοια λοιπὸν ψυχή, ποὺ εἶχε στὸ στόμα της καὶ τὴν καρδιά της μόνο τὴν εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὴν ἀγάπη, ποὺ ἄνοιγε τὸ στόμα της μόνο γιὰ νὰ μιλήσει γιὰ τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἦταν πάντοτε ἐγκρατὴς καὶ συντηρητικὴ γιὰ τὸν ἑαυτό της, ἐπιεικὴς καὶ καλοκάγαθη γιὰ κάθε ἄνθρωπο, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἀδελφότητά της ἦταν πρότυπο ἀγάπης καὶ ἀρετῆς, ὁ Θεὸς τὴν χαρίτωσε στὴν ζωή, ἀλλὰ ἔδειξε καὶ τὴν εὐαρέσκειά Του στὴν κοίμησή της, ἀφοῦ τὸ σῶμά της παρέμενε εὐλύγιστο, τὸ πρόσωπό της ἔλαμπε σὰν κρίνο καὶ ἡ ὄψη της ἦταν γαλήνια λὲς καὶ εἶχε μόνο ἀποκοιμηθεῖ.
ΠΗΓΗ.ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΗΛΙΑ ΒΟΥΤΣΙΝΑ

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016

Η Οσία Ευφροσύνη του Σουζντάλ(+25 Σεπτεμβρίου)



site analysis


Ἦταν θυγατέρα του Αγ. Μάρτυρος Μιχαήλ, Πρίγκιπος του Τσερνίκωφ καί καρπός προσευχῆς των ἀτέκνων γονέων της, στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. Μάλιστα βαπτίσθηκε ἐκεῖ ἀπό τόν Ἡγούμενο καί ὀνομάσθηκε Θεοδούλη. Σέ ἡλικία 15 ἐτῶν μνηστεύθηκε τόν Πρίγκιπα τοῦ Σούζνταλ Μίνα (σύμφωνα μέ ἄλλη πηγή τόν πρεσβύτερο ἀδελφό του Αγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι, Αγ. Θεόδωρο Ἡγεμόνα τοῦ Νόβγκοροντ, ο ὁποῖος ἀπεβίωσε τό 1233, σέ ἡλικία 15 ἐτῶν), ἀλλά ὁ Κύριος βλέποντας τόν ὑποκάρδιο πόθο της νά ἀφιερωθεῖ, παρεχώρησε τόν θάνατο τοῦ μνηστήρος της τήν ἡμέρα τοῦ γάμου! Ἐλεύθερη πλέον ἡ νεαρή Πριγκίπισσα ἔγινε μοναχή στή Μονή τῆς Καταθέσεως τοῦ Χιτῶνος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, μέ τό ὄνομα Εὐφροσύνη.


Sf Mc Teodor, facatorul de minuni, dascalul Sf Cuv Eufrosina de Cernigov (20 septembrie)
Ο Άγιος Θεόδωρος του Νοβγκορόντ και ο πατέρας της Αγίας Ευφροσύνης του Σουζντάλ ,Άγιος μάρτυς Μιχαήλ του Τσρερνιγκώβ

Ἡ ζωή τῆς "βασιλικῆς μοναχῆς" (ἄλλης Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου), ἦταν γεμάτη αὐστηρή νηστεία, ἀδιάλειπτη προσευχή, μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί ἔργα φιλανθρωπίας καί εὐποιϊας. Ἐλεήθηκε μέ τά χαρίσματα τῶν ἰαμάτων καί τῆς προοράσεως (προφήτευσε μεταξύ ἄλλων καί τόν μαρτυρικό θάνατο τοῦ πατέρα της, ὁ ὁποῖος τελειώθηκε τό 1246 μαζί μέ τόν Βογιάρο του Θεόδωρο, ἀπό τούς Τατάρους τῆς Χρυσῆς Ὀρδῆς, μή δεχόμενος νά ἐξωμώσει). 
Λίγο πρίν τήν μακαρία της κοίμηση, τό Σούζνταλ συγκλονίσθηκε ἀπό σεισμό. Κατά τήν διάρκειά του ἡ Ὁσία προσευχομένη εἶδε τούς οὐρανούς ἀνοικτούς καί τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο μέ πολλούς Ἁγίους, νά ἱκετεύουν τόν Κύριο γιά τήν σωτηρία τῆς πόλεως! Στό ἴδιο όραμα ἐμφανίσθηκε καί ὁ Μάρτυρας πατέρας της Μιχαήλ, μαζί μέ τόν συμμάρτυρά του Θεόδωρο,καί τήν πληροφόρησε γιά τόν ἐπικείμενο θάνατό της.


Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 1250. Ἡ ἁγιότητά της διακηρύχθηκε Συνοδικά τόν 16ο αἰ. Τό τίμιο Λείψανό της, τό ὁποῖο ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο, φυλάσσεται σήμερα στή Μονή τῆς μετανοίας της, στό Σούζνταλ.
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 25η Σεπτεμβρίου/πηγή

Αγία νεομάρτυς Ακυλίνα από το Ζαγκλιβέρι:H περιγραφή του μαρτυρίου από την ίδια την Αγία και η εύρεση των αγίων λειψάνων



site analysis




00.121(ο Ναός της Όσσας και το σημείο ευρέσεως των ιερών Λειψάνων)

ΕΥΛΑΒΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ

…για την νέα αυτή κοπέλα που έδωσε τη ζωή της για το Χριστό μέσα στα σκληρά χρόνια της τουρκοκρατίας, ένα ελάχιστο αφιέρωμα…
Η ίδια επέλεξε να μείνει κρυμμένο το σκήνωμά της και να ευρεθεί στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, προς ενίσχυση των πιστών.Θα παραθέσουμε την αφήγηση του ενυπνίου ευσεβούς γυναίκας σχετικά με τον τόπο ταφής της και την περιγραφή του φρικτού μαρτυρίου από την ίδια την μάρτυρα.

Η συγκλονιστική αφήγηση του μαρτυρίου της Αγίας Ακυλίνας και η υπόδειξη του τόπου ταφής της

Από το βιβλίο Χρονικόν της ευρέσεως των ιερών  λειψάνων της Αγίας ενδόξου νεομάρτυρος Ακυλίνης – Αγγελίνης της εκ Ζαγκλιβερίου καταγομένης,Ιερός Ναός  Παμμεγίστων Ταξιαρχών Όσσα – Λαγκαδά 2012 Μητροπολίτου  Λαγκαδά, Λητής  και  Ρεντίνης Ιωάννου
Ἀφήγησις Ἐνυπνίου εὐσεβοῦς γυναικός περί του τόπου ταφῆς της Αγίας  Νεομάρτυρος Ἀκυλίνης
Δέκα ημέρες μετά την  ανεύρεση των ἱερῶν λειψάνων της Αγιας Μεγαλομάρτυρος και Ἀθληφόρου Κυράννης μου συνέβη το παρακάτω θαυμαστόν γεγονός. Ἡ Ἁγία Κυράννα μοῦ ἐνεφανίσθη σέ ἐνύπνιον καί μοῦ ὁμίλησε γιά τήν φίλη της, ὅπως ἀποκαλοῦσε τήνἈγγελίνα, και ότι είναι και μαζί συνυπάρχουν.
Μετά ἀπό λίγες ἡμέρες ἐνημέρωσα τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης κ.κ. Ἰωάννην γιά τό ἐνύπνιον πού μέ ἀξίωσε ἡ Ἁγία Κυράννα νά δῶ.
Σ ‘αυτο το διάστημα μου ἐνεφανίσθη σε ἐνύπνιον μιά κοπέλλα η ὁποία μου είπε ότι είναι η Αγγελίνα και με προέτρεπε να  διαβάσω τον Παρακλητικόν Κανόνα του ΑγίουΠαρθενίου, Ἐπισκόπου Λαμψάκου, διότι χειρουργεῖται ὁ Νικόδημος τῆς Ἱερισσοῦ, λόγῳ ἀσθενείας τήν ὁποίαν δένἐγνώριζε ὁ ἴδιος, τονίζοντας παράλ ληλα νά μήν ψάχνουμε ἀλλοῦ νά τήν βροῦμε, ​​ἀφοῦ γνωρίζουμε πού είναι.
 Ἡ Ἁγία Ἀγγελίνα πού μοῦ ἐφανερώθη στό ἐνύπνιον ἦταν νεαρή σέ ἡλικία, ψηλή κοπέλλα μέ ξανθά μαλλιά, ἐξαιρετικῆς ὀμορφιᾶς καί στεκόταν στήν ἐξωτερική πόρτα πού ὁδηγεῖ στό ἐσωτερικό του Ἱεροῦ Βήματος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Ὄσσης. Μοῦ ἔλεγε πώς πρέπει νά μετρήσω ἑπτά βήματα  από την πόρτα κοντά στο Ἱερόν τουΝαοῦ και μου το ὑπέδειξε σημεῖο που θα σταθῶ, ἀκριβῶς ἀπέναντι, βλέποντας τον τοῖχο του Ναοῦ και στο οποίο Επάνω ὑπῆρχετο  σημεῖο του Σταυρού. Και συνέχισε η αγία λέγοντας ότι εκεί θα  βροῦμε Οστά Της καί συνέχισε λέγοντας:. «πληγή εἰς τά ὀστᾶ, πικρόν ὕδωρ ἐρυθρόν» Στή συνέχεια μοῦ ἔδειξε κάτω ἀπό τό χῶμα τά ὀστᾶ μαζεμένα σε ἐμβρυϊκή Στάση και το  κρανίο βαμμένο με ἔντονο ἐρυθρό χρώμα.
Μετά από αυτό η Αγιά Αγγελίνα μου διηγήθηκε το φοβερό καί ἀπάνθρωπο μαρτύριό της.
Πως την εἶχαν κρεμασμένη από τα Χέρια και την χτυποῦσαν με ἀγκαθωτά ραβδιά και ξύλα, τα ὁποῖα ἔβγαζαν μ’εσα από ένα πιθάρι που ηταν γεμάτο με ένα ἐρυθρόν Υγρό (δηλητήριο). Τήν εἶχαν δεμένη σέ ἕνα σιδερένιο μηχάνημα βασανιστηρίων, στό ὁποῖον τά πάνω ἄκρα καί τά κάτω ἄκρα, ἔχοντάς τα δεμένα σφιχτά πάνω σέ κοφτερές τροχαλίες καί τά πλευρά, ἀκουμποῦσαν σέ αἰχμηρά καρφιά πού ὑπῆρχαν πάνω στό μηχάνημα αὐτό. Με την τριβή κομματιάστηκαν τα  ρουχα και οι σάρκες Της. Κόπηκαν τά ἄκρα σέ σημεῖο τέτοιο, που να ἴσα κρέμονται από το ὑπόλοιπον σωμα. Το δηλητήριον που της ἔριχναν οι Τοῦρκοι της ἔκαψε τίς σάρκες και οι πόνοι ηταν ἀφόρητοι. Κρεμασμένη τήν χτυποῦσαν καί τήν βασάνιζαν ἀτελείωτες ὧρες. Ἀπό τό ἀνελέητο μαρτύριόν της ἡ γῆ γύρω της βάφτηκε κόκκινη. Ἀπό τό αἷμα δέν ξεχώριζες τίποτα πάνω στό σῶμα της.
Το σώμα της Αγίας Ἀκυλίνας θάφτηκε στήν ἀρχή σέ τουρκικό νεκροταφεῖο της περιοχής και μετα από τρείς ημέρες μεταφέρθηκε μυστικῶς στην Ὄσσα και θάφτηκε σχεδόν δίπλα στην ἀδερφή της, τήν Ἁγία Κυράννα, στόν Ἱερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν.
αγιες Κυραννα Ακυλινα
Από το βιβλίο: Χρονικόν της ευρέσεως των ιερών  λειψάνων της Αγίας ενδόξου νεομάρτυρος Ακυλίνης – Αγγελίνης της εκ Ζαγκλιβερίου καταγομένης,Ιερός Ναός  Παμμεγίστων Ταξιαρχών Όσσα – Λαγκαδά 2012 Μητροπολίτου  Λαγκαδά, Λητής  και  Ρεντίνης Ιωάννου
Δείτε όλο το βιβλίο, με συγκλονιστικές μαρτυρίες, ΕΔΩ!
Για την αντιγραφή Alexia-momyof6
*****************

Χρονικό Αγ.Ακυλίνας

Περί  τῆς εὐρέσεως τῶν ἱερῶν λειψάνων
τῆς ἐκ Ζαγλιβερίου καταγομένης
Ἁγίας Ἀκυλίνης (Ἀγγελίνης)
  κάνετε κλικ 
*********************

Ο βίος της αγίας Ακυλίνας-για παιδιά

ΕΔΩ!

***********************
Τα άγια λείψανα της αγίας Ακυλίνας βρέθηκαν στην Όσσα Θεσσαλονίκης, πολύ κοντά στον τάφο της αγίας Κυράννας, και φυλασσόταν στον Ναό των Αγίων Ταξιαρχών, Στις 27 Σεπτεμβρίου 2013, ημέρα μνήμης της αγίας, θα μεταφερθούν στο χωριό της, το Ζαγκλιβέρι.
**********************

Θεατρική Παράσταση: Αγία Ακυλίνα.


***********************
αγιες Κυραννα, Ακυλίνα, Χάϊδω

Από τον τόπο ενταφιασμού της στον τόπο μαρτυρίου της 249 χρόνια μετά 

Η μεταφορά του αγίου λειψάνου της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης ή Αγγελινής της Ζαγκλιβερινής, από τον τόπο ενταφιασμού της στον τόπο μαρτυρίου της 249 μετά. Όπως και τότε, το λείψανό της τοποθετήθηκε επί ημιόνου σε ειδικά διαμορφωμένο κοφίνι και διήλθε τον παλαιό δρόμο  που ενώνει την Όσσα με το Ζαγκλιβέρι.
Η μεταφορά του αγίου λειψάνου της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης ή Αγγελινής της Ζαγκλιβερινής,
από τον τόπο ενταφιασμού της στον τόπο μαρτυρίου της 249 μετά. Όπως και τότε, το λείψανό της
τοποθετήθηκε επί ημιόνου σε ειδικά διαμορφωμένο κοφίνι και διήλθε τον παλαιό δρόμο  που ενώνει
την Όσσα με το Ζαγκλιβέρι.
Σύμφωνα με τον βίο της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης ή Αγγελίνης της Ζαγκλιβερινής, ο πατέρας της Ακυλίνας σκότωσε έναν Τούρκο μετά από φιλονικία μαζί του. Για ν’ αποφύγει την τιμωρία του θανάτου, δέχτηκε να αλλαξοπιστήσει. Κατόπιν παραινέσεων των Τούρκων προσπάθησε να αλλαξοπιστήσει και την κόρη του, όμως παρά τις επίμονες προσπάθειες του πατέρα της και τις απειλές των Τούρκων, η Ακυλίνα δεν αρνήθηκε τον Χριστό, με αποτέλεσμα να πεθάνει μαρτυρικά, μετά από πολυήμερο ξυλοκόπημα και ραβδισμό, στις 27 Σεπτεμβρίου του 1764, σε ηλικία δεκαοκτώ χρονών.
Τα ιερά λείψανα της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης - Αγγελίνης της εκ Ζαγκλιβερίου καταγομένης.
Από το Νέον Μαρτυρολόγιον του Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτη που περιέχει βιογραφίες «νεοφανών μαρτύρων» (ανθρώπων που μαρτύρησαν μετά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως).
Από το Νέον Μαρτυρολόγιον του Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτη
που περιέχει βιογραφίες «νεοφανών μαρτύρων»
(ανθρώπων που μαρτύρησαν μετά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως).
Σύμφωνα με τις πηγές, τρεις νέοι μετέφεραν τη σορό της από το Ζαγκλιβέρι στην Όσσα, για να την ενταφιάσουν τελικώς στον προαύλιο χώρο, του Ναού των Ταξιαρχών, πλησίον του σημείου, όπου είχε ενταφιαστεί η Αγία Κυράννα η Οσσαία, ώστε να μην βεβηλώσουν τη σορό της οι Οθωμανοί. Τα σεπτά και χαριτόβρυτα λείψανα της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης ευρέθησαν κατά θαυμαστό τρόπο το έτος 2012 και μέσα σε κλίμα συγκινήσεως αναχώρησαν την 26η Σεπτεμβρίου 2013,  από τον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Όσσης, για να επιστρέψουν στο τόπο καταγωγής της Αγίας, το Ζαγκλιβέρι, 249 έτη μετά το φρικτό μαρτύριο της.
Συγκεκριμένα, το πρωί της 26ης Σεπτεμβρίου 2013 ετελέσθη Δέηση εις τον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ.κ. Ιωάννου. Εν συνεχείᾳ τα λείψανα της Αγίας τοποθετήθηκαν σε ειδικά διαμορφωμένα κοφίνια, τοποθετούμενα επί ημιόνου (όπως το έτος 1764 που μαρτύρησε) και συνοδείᾳ έφιππων ανδρών ξεκίνησαν από το μονοπάτι που συνδέει την Όσσα με το Ζαγκλιβέρι, όπου το απόγευμα πραγματοποιήθηκε η επίσημος υποδοχή των Λειψάνων και εόρτιες λατρευτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις προς τιμήν της μνήμης της Αγίας.
Δείτε φωτογραφίες από τη μεταφορά του αγίου λειψάνου:
Η μεταφορά του αγίου λειψάνου της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης ή Αγγελινής της Ζαγκλιβερινής, από τον τόπο ενταφιασμού της στον τόπο μαρτυρίου της 249 μετά.
Η μεταφορά του αγίου λειψάνου της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης ή Αγγελινής της Ζαγκλιβερινής, από τον τόπο ενταφιασμού της στον τόπο μαρτυρίου της 249 μετά.
Η μεταφορά του αγίου λειψάνου της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης ή Αγγελινής της Ζαγκλιβερινής, από τον τόπο ενταφιασμού της στον τόπο μαρτυρίου της 249 μετά.
Η μεταφορά του αγίου λειψάνου της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης ή Αγγελινής της Ζαγκλιβερινής, από τον τόπο ενταφιασμού της στον τόπο μαρτυρίου της 249 μετά.
Η μεταφορά του αγίου λειψάνου της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης ή Αγγελινής της Ζαγκλιβερινής, από τον τόπο ενταφιασμού της στον τόπο μαρτυρίου της 249 μετά.
Η μεταφορά του αγίου λειψάνου της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης ή Αγγελινής της Ζαγκλιβερινής, από τον τόπο ενταφιασμού της στον τόπο μαρτυρίου της 249 μετά.
Απόσπασμα από: Ἱστορικαί παρατηρήσεις περί τῆς σχέσεως τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων Κυράννης καί Ἀκυλίνης καί τῶν ἱερῶν λειψάνων τους του Πανοσιολ. Ἀρχιμ. π. Εἰρηναίου Δεληδήμου.

Ἦταν δυνατή ἡ μυστική μεταφορά τοῦ σώματος τῆς Ἁγίας Ἀκυλίνης ἀπό τό Ζαγκλιβέρι στήν Ὄσσα;

Ἐάν ἀκολουθήσουμε τούς παλαιούς δρόμους μεταξύ Ζαγκλιβερίου καί Ὄσσης ὅπως διαγράφονται σέ ὁδικούς χάρτες τοῦ 1979 (μέσῳ Γερακαροῦς, Λαγκαδικίων, Σχολαρίου καί Ἀρετῆς) ἡ συνολική διαδρομή φθάνει περίπου τά 47-48 χιλιόμετρα. Ἕνας πεζός ἄνθρωπος συνήθως διανύει 5 χιλιόμετρα τήν ὥρα καί τήν ἴδια ταχύτητα ἔχει καί ἕνας ὄνος μέ φορτίο. Συνεπῶς ἡ μεταφορά ἐπί ὄνου τοῦ σώματος τῆς Ἁγίας Ἀκυλίνης (συσκευασμένου ἔτσι ὥστε νά φαίνεται σάν συνηθισμένο φορτίο) ἀπό τό Ζαγκλιβέρι στήν Ὄσσα θά ἀπαιτοῦσε κάπου 10 ὧρες συνολικά. Ὁ χρόνος αὐτός θά μποροῦσε ἄνετα νά κατανεμηθεῖ σέ δύο ἡμέρες, μέ 5 ὧρες τήν ἡμέρα, ὥστε νά ὑπάρχουν διακοπές τῆς πορείας γιά ἀνάπαυση καί φαγητό. Ἡ ἀπόσταση λοιπόν δέν δημιουργεῖ ἰδιαίτερο πρόβλημα.
Πρόβλημα ὅμως ἀποτελεῖ ἡ μυστικότητα τοῦ ὅλου ἐπιχειρήματος. Ἡ ἐκταφή τοῦ σώματος ἔπρεπε νά γίνει τήν νύκτα καί τουλάχιστο τό ἀρχικό τμῆμα τῆς διαδρομῆς ἐπίσης νά πραγματοποιηθεῖ κατά τίς νυκτερινές ὧρες. Ὅμως ἄν ὑπῆρχε σκοτάδι, θά ἔπρεπε νά ἀνάψουν φανάρια γιά νά βλέπουν κατά τήν ἐκταφή καί κατά τήν νυκτερινή πορεία. Ἀλλά τά φανάρια εἶναι ἐπικίνδυνα σέ μυστικές νυκτερινές ἀποστολές, διότι εὔκολα γίνονται ἀντιληπτά ἀκόμη καί ἀπό μακρινές ἀποστάσεις.
Τό πρόβλημα αὐτό ἐξαφανίζεται, ἐάν κατά τήν νύκτα ὑπάρχει ἐπαρκής φωτισμός ἀπό τήν Σελήνη. Ἰδανικές πρός τοῦτο εἶναι οἱ νύκτες στίς ὁποῖες ἔχουμε πανσέληνο. Ἐάν λοιπόν ἐκεῖνες τίς νύκτες, μετά τό μαρτύριο τῆς Ἁγίας Ἀκυλίνης, ὑπῆρχε πανσέληνος, ὅλα μποροῦσαν νά γίνουν μέ μεγάλη ἄνεση, χωρίς τήν ἀνάγκη φαναριῶν.
Εἶναι δυνατό νά διαπιστώσουμε, ἐάν ὑπῆρχε τότε πανσέληνος. Ἡ Ἁγία Ἀκυλίνα ἐμαρτύρησε τήν 27η Σεπτεμβρίου τοῦ 1764, μέ τό «παλαιό» Ἰουλιανό ἡμερολόγιο. Τήν ἐποχή ἐκείνη ἡ διαφορά τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου ἀπό τό «νέο» Γρηγοριανό ἡμερολόγιο ἦταν 11 ἡμέρες (ὄχι 13, ὅπως εἶναι σήμερα). Συνεπῶς ἡ 27η Σεπτεμβρίου τοῦ 1764 μέ τό «παλαιό» ἡμερολόγιο ἀντιστοιχεῖ στήν 8η Ὀκτωβρίου μέ τό «νέο».
Ἡ χαρά μου ὑπῆρξε πολύ μεγάλη, ὅταν ἀπό τούς ἀστρονομικούς πίνακες τῆς NASA (βλέπε ἐπισυναπτόμενη φωτοτυπία) διαπίστωσα ὅτι τήν 9η Ὀκτωβρίου 1764, ἀκριβῶς τήν νύκτα τῆς ἑπομένης μετά τό μαρτύριο ἡμερομηνίας, ὑπῆρχε πανσέληνος! Συνεπῶς ὑπῆρχε ὁ ἰδανικός φυσικός φωτισμός καί γιά τήν ἐκταφή καί γιά νυκτερινές διαδρομές, καί δέν ὑφίστατο κανένα πρόβλημα γιά τήν εὔκολη πραγματοποίηση τοῦ πόθου τῆς μητέρας τῆς Ἁγίας Ἀκυλίνης, νά ταφεῖ ἡ νεομάρτυς κόρη της δίπλα στήν νεομάρτυρα Ἁγία Κυράννα τῆς Ὄσσης.
Ἡ χαρά μου ὑπῆρξε πολύ μεγάλη, ὅταν ἀπό τούς ἀστρονομικούς πίνακες τῆς NASA διαπίστωσα ὅτι τήν 9η Ὀκτωβρίου 1764, ἀκριβῶς τήν νύκτα τῆς ἑπομένης μετά τό μαρτύριο ἡμερομηνίας, ὑπῆρχε πανσέληνος!
Ἡ χαρά μου ὑπῆρξε πολύ μεγάλη, ὅταν ἀπό τούς ἀστρονομικούς πίνακες τῆς NASA
διαπίστωσα ὅτι τήν 9η Ὀκτωβρίου 1764, ἀκριβῶς τήν νύκτα τῆς ἑπομένης
μετά τό μαρτύριο ἡμερομηνίας, ὑπῆρχε πανσέληνος!
 σχετικά με την μεταφορά των αγίων λειψάνων διαβάσαμε στοagathan.wordpress.comΠηγές: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΑΓΚΑΔΑ ΛΗΤΗΣ ΚΑΙ ΡΕΝΤΙΝΗΣ
επιμέλεια ανάρτησης:Alexia-momyof6

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016

Φωτογραφίες από την αγιοκατάταξη της Οσίας Αγάθης της Κουσαλεούκα!(24-9-2016)



site analysis

Η Οσία Αγάθη γεννήθηκε το 1819 στο χωριό Πασατέλ,στην Μολδαβία.Οι γονείς της Ιωάννης και Ευδοκία Μαραντσιούκ ήταν ευλαβείς χριστιανοί,πήγαιναν συχνά για προσκύνημα στους αγιασμένους τόπους της πατρίδας τους και είχαν ξεχωριστή ευλάβεια για τους αγίους της Λαύρας των Σπηλαίων.
Η μικρή Αγάθη παρακαλούσε τους γονείς της με δάκρυα στα μάτια να την παίρνουν μαζί τους στα προσκυνήματα.Οι γονείς ξέροντας τις δυσκολίες της διαδρομής την άφηναν σπίτι με τα συγγενικά τους πρόσωπα.Πρέπει να πούμε πως εκείνη την περίοδο τα προσκυνήματα γίνονταν με τα πόδια και ένα παιδί ήταν ένα επιπλέον βάρος

  Μία φορά οι γονείς της πήγαν στην Λαύρα των Σπηλαίων και άφησαν την μικρή Αγάθη υπό την επίβλεψη των συγγενών.Λίγες μέρες μετά η μικρή Αγάθη ξεκίνησε μόνη της για την Λαύρα των Σπηλαίων σκεπτόμενη πως μπορεί να φτάσει εκεί μόνη της.Ο Κύριος όμως της είχε ετοιμάσει άλλον δρόμο.Προχωρόντας η μικρή μέσα στο σκοτάδι,έπεσε σ'ένα πηγάδι βαθύ και τραυμάτισε τα πόδια της.Αυτό το ατύχημα σημάδεψε την ζωή της αφού απ'όταν την βρήκαν αναγκάστηκε να μείνει για πάντα στο κρεβάτι.Σε αυτό το πηγάδι πέρασε τρία χρόνια και την παρηγορούσαν και την ενίσχυαν οι Άγιοι Άγγελοι του Θεού,οι οποίοι την έτρεφαν με το ουράνιο μάννα.

  Επιστρέφοντας από την Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου οι γονείς έκλαψαν πολύ για την απώλεια της κόρης τους την οποίαν θεωρούσαν νεκρή.
Στα μέρη αυτά το έδαφος ήταν γόνιμο και πλούσιο χορτάρι κάλυπτε τα βοσκοτόπια

  Όχι πολύ μακριά από το πηγάδι που ζούσε με τρόπο θαυμαστό η Αγάθη,έβοσκε τα πρόβατά του ο Δημήτριος,ο οποίος ξεχώριζε από τους άλλους για την καλωσύνη της ψυχής του.Μιά φορά και ενώ πήγαινε τα πρόβατά του στον κάμπο άρχισε να ψάλλει τους Ψαλμούς.Τότε άκουσε μέσα από το πηγάδι μια αγγελική μελωδία.Έτσι βρήκε την Αγάθη,την έβγαλε από το πηγάδι και ειδοποίησε τους γονείς της.Η Αγάθη ομολόγησε λίγο αργότερα πως έρχονταν δύο περιστέρια και την τάιζαν και την ζέσταιναν.Βλέποντας οι γονείς της πως δεν μπορεί να περπατήσει,την ανέβασαν σ'ένα καρότσι και την πήγαν στο σπίτι
Η ευλογία του Αγίου Όρους

  Έτσι έφτασε η Αγάθη στο πατρικό της σπίτι όπου μπορούσε να απολαύσει την αγάπη και τις φροντίδες των δικών της.Η Αγάθη όμως είχε αλλάξει.Δεν ήταν πια το κορίτσι που μιλούσε πολύ αλλά είχε περιπέσει σε μία βαθιά σιωπή,περνώντας τον καιρό της προσευχόμενη.Η Αγάθη πέρασε μερικά χρόνια μέσα στην ακατανόητη για τους άλλους αυτή σιωπή υποφέροντας από ασθένειες και πόνους.Μέσα σε αυτήν την σιωπή τον πόνο και την υπομονή την αξίωσε ο Κύριος με το χάρισμα της θαυματουργίας.Δίπλα στο κρεβάτι της τώρα έρχονταν άνθρωποι ασθενείς και δυστυχείς τους οποίους η Αγάθη με τις προσευχές της τους απάλασσε από τον πόνο και την ασθένεια.Στο κρεβάτι του πόνου την επισκέφτηκαν και δύο μοναχοί από το Άγιον Όρος.Αφού συζήτησαν 
της χάρισαν ένα Ευαγγέλιο ως ευλογία από το Άγιον Όρος και το οποίο ποτέ δεν το αποχωρίστηκε.

  Εμπιστεύτειτε στον Κύριο τον πόνο σας και Εκείνος θα σας θρέψει

Στο χωριό Πασατέλ,όπου ζούσε η Αγάθη,κατοικούσαν και δύο πιστοί ο Βασίλης και η Ξένια,οι οποίοι μεγάλωναν 12 παιδιά.Είχαν ένα μικρό κομμάτι γης και μία αγελάδα για να τρέφουν την οικογένεια.Ο εχθρός όμως του ανθρωπίνου γένους προέτρεψε έναν άνθρωπο ονόματι Αρτέμιο να τους κλέψει την αγελάδα.Ο Βασίλης και η Ξένια ζήτησαν την βοήθεια της Αγάθης και εκείνη τους ησύχασε λέγοντας:«Εμπιστεύτειτε στον Κύριο τον πόνο σας και Εκείνος θα σας θρέψει»έχοντας εμπιστοσύνη στο απέραντο έλεος του Θεού.

Η Οσία Αγάθη τους έστειλε σπίτι και αυτοί άρχισαν να προσεύχονται θερμά.Το βράδυ εκείνο ο Αρτέμιος είδε ένα τρομαχτικό όνειρο:είχε λέει πέσει σε ένα βαθύ λάκκο,σκοτεινό,απ'όπου μάταια προσπαθούσε να βγει.Μετά από πολλές μάταιες προσπάθειες ο Αρτέμιος πρόσεξε στην άκρη του λάκκου να στέκεται η Αγάθη ηοποία απλώνοντας το χέρι της για να τον βοηθήσει του έλεγε:«Επέστρεψε αυτά που έκλεψες!».Μετά από αυτό εξαφανίστηκε.Ο Αρτέμιος ξύπνησε κααττρομαγμένος και κρύος ιδρώτας τον είχε λούσει.Το ίδιο εκείνο πρωινό επέστρεψε την αγελάδα και έζησε την υπόλοιπη ζωή του εν προσευχή και νηστεία.

 Το πατρικό σπίτι της Αγάθης ήταν τόπος παρηγοριάς και ενισχύσεως της πίστης.Συχνά έφερναν πλούσια δώρα ως ένδειξη ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας για τις προσευχές της,δια των οποίων ο πολυεύσπλαγχνος Κύριος θεράπευε τους ασθενείς,έδινε φωνή στους μουγγούς,φως στους τυφλούς, ακοή στους κωφούς και ειρήνευε όλους όσους ζητούσαν τις προσευχές της.
Άλλη όμως ήταν η πρόνοια του Θεού.Να μην είναι πια το πατρικό σπίτι της Αγάθης ένα καταφύγιο για αυτούς που ήθελαν βοήθεια.Η Παναγία εμφανίστηκε στον ύπνο της και την πρόσταξε να πάει στο πιο φτωχό μοναστήρι της Μολδαβίας,στην Κουσελαούκα.

42 χρόνια στο μοναστήρι πάνω σ'ένα κρεβάτι

 Ερχόμενη η Αγάθη στην Κουσελαούκα συνέχισε να καθοδηγεί και να προσεύχεται για τους ανθρώπους.Οι ευεργεσίες της είχαν γίνει γνωστές σε όλην την χώρα και χριστιανοί ερχόνταν από τα πιο μακρινά μέρη,φέρνοντας αγαθά και συνεισφέροντας στην ανοικοδόμιση της μονής

Νέα κτίρια χτίστηκαν και ο  κανόνας προσευχής της μονής έγινε πιο αυστηρόςΑνάμεσα σε αυτούς που ερχόντανσυχνά στο κελί της Αγάθης ήταν και μία διακόνισσα στην οποία η Αγάθη προείπε πως μετά την κοίμησή της ,αυτή θα είναι η ηγουμένη του μοναστηριού.Στον διάκονο-σύζυγό της δώρησε ένα μεγάλο κομποσχοίνι σαν ένα σημάδι πως η ζωή του πρέπει να προσαρμοστεί στην μοναχική άσκηση.

 Η Αγάθη έζησε στο μοναστήρι 42 χρόνια χωρίς ποτέ να σηκωθεί από το κρεβάτι της εξαιτίας της ασθένειάς της.Υπέφερε από πολλές δυσκολίες ο Θεός όμως της έδωσε το προορατικό χάρισμα.Προφήτεψε την ακμή και την παρακμή της μονής πράγμα που συνέβη ακτά τα χρόνια του κομμουνιστικού διωγμού,όταν έκλεισαν οι ναοί,εθνικοποιήθηκαν τα κτήματα και οι μοναχές υποχρεώθηκαν να δουλέψουν στα κολχόζ.

Κατά τους τελευταίους μήνες της ζωής της η Οσία Αγάθη συνομιλούσε συχνά με την ηγουμένη και τις μοναχές και τις συμβούλευε να σηκώσουν τον σταυρό τους με ειρήνη και μετάνοια.
Στις 9 Ιουνίου 1873 η Αγάθη μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων και παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Πανάγαθου Θεού.Οι αυτόπτες μάρτυρες λένε πως μόλις κοινώνησε το πρόσωπό της έλαμψε μ'ένα ασυνήθιστο φως
Λίγο μετά την κοίμηση της η σύζυγος του διακόνου στην οποία είχε προφητέψει η Οσία,έγινε μοναχή στην Κουσαλεούκα.Εκεί έχτισε ένα εκκλησάκι και έφτιαξε ένα πηγάδι το οποίο υπάρχει μέχρι σήμερα.Οι αδελφές της μονής με αυτό το νερό μαγειρεύουν.Εκτός από την ωραία γεύση του θεραπεύει και από πονοκεφάλους και άλλες ασθένειες.Σύμφωνα με την παράδοση,η Οσία Αγάθη λίγο πριν κοιμηθεί υποσχέθηκε πως δεν θα εγκαταλείψει το μοναστήρι και ότι θα βοηθάει όλους όσους το ζητούν με τις προσευχές τους.Αδιάψευστος μάρτυρας είναι τα θαύματα που γίνονται σήμερα στο μοναστήρι

Σήμερα τα λείψανα της Οσίας Αγάθης βρίσκονται στην Μονή Κουσαλεούκα.Η αγιοκατάταξή της έγινε από το Πατριαρχείο Μόσχας στις 15 Ιουλίου 2016 και η μνήμη της θα τιμάται στις 9 Ιουνίου ημέρα της κοιμήσεώς της

πηγή / Απόδοση στα ελληνικά-επιμέλεια π.Γεώργιος Κονισπολιάτης/proskynitis.blogspot


Η σελίδα της μονής-http://manastireacuselauca.info/


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟΝ ΒΙΟ της αγίας αυτής μορφής στο