Μνήμη της αγίας Ερμιόνης, μιας των τεσσάρων θυ­γατέρων Φιλίππου του αποστόλου (4 Σεπτεμβρίου)

site analysis

Από τις τέσσερες θυγατέρες του αποστόλου Φιλίππου του διακόνου, οι οποίες κατά την μαρτυρία των Πράξεων των Αποστόλων (21,8-9) ήσαν παρθένοι, και προφήτιδες, η Ερμιόνη και η Ευτυχίς πήγαν στην Έφεσο, για να συναντήσουν τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. Επειδή όμως ο ηγαπημένος απόστολος είχε ήδη μεταστεί στους ουρανούς, ακολούθησαν τον μαθητή του Πετρώνιο. Η Ερμιόνη, η οποία γνώριζε την ιατρική τέχνη, έμαθε κοντά του να θεραπεύει και τις ψυχές των ανθρώπων.

Τον καιρό εκείνο, διερχόμενος ο Τραϊανός από την Έφεσο για την εκστρατεία κατά των Πάρθων(114), άκουσε πολλά για τις θαυματουργίες και προφητείες της Ερμιόνης και διέταξε να του την παρουσιάσουν. Στην αρχή δοκίμασε να την εξαναγκάσει να αρνηθεί τον Χριστό, αλλά δεν την έπεισε και πρόσταξε να την ραπίσουν στο πρόσωπο. Η αγία έβλεπε τον Χριστό να κάθεται στο κριτήριο με το σχήμα του Πετρωνίου και δεχόταν με χαρά τα ραπίσματα. Όταν δε του προφήτευσε ότι και τους Πάρθους θα νικήσει και μετά από εκείνον δεν θα πάρει άλλος τον θρόνο αλλά ο γαμβρός του από την θυγατέρα του, ο Τραϊανός την άφησε ελεύθερη. Από τότε η Ερμιόνη ίδρυσε στην Ασία φιλόπτωχο πανδοχείο, στο οποίο εύρισκαν οι ξένοι ψυχική και σωματική παρηγοριά.

Όταν το 117, σύμφωνα με την προφητεία, έλαβε την βασιλεία ο Αδριανός, πληροφορήθηκε για την αγία και έστειλε να του την φέρουν. Στις ερωτήσεις του για την ηλικία και την καταγωγή της η Ερμιόνη αποκρίθηκε: «Ο Χριστός μου γνωρίζει πόσων ετών είμαι και από ποια πατρίδα κατάγομαι». Ο βασιλεύς οργισμένος από την τόλμη της διέταξε να γυμνωθεί, να μαστιγωθεί αλύπητα και να ριφθεί σε λέβητα γεμάτο από κοχλάζουσα πίσσα, θειάφι, άσφαλ­το και μολύβι. Μόλις η Ερμιόνη εισήλθε, η φωτιά σβήσθηκε και η μάρτυς φαινόταν σαν να στέκεται μέσα σε δροσιά. Θέλοντας ο Αδριανός να βεβαιωθεί για τα παράδοξα που έβλεπε, πλησίασε και άγγιξε τον λέβητα με το χέρι του. Αμέσως αποσπάσθηκε το δέρμα του και έπεσαν τα νύχια του. Τότε η Ερμιόνη του φώναξε μέσα από το χάλκωμα: «Μέγας είναι  ο Θεός των χριστιανών». Κατησχυμμένος ο βασιλεύς πρόσταξε να την ρίξουν γυμνή σε μεγάλο πυρα­κτωμένο τηγάνι. Ο άγγελός της όμως την προστάτευσε και διασκόρπισε την φωτιά, κατακαίοντας όσους ευρίσκοντο κοντά.

Μετά τα θαυμαστά αυτά σημεία, η μάρτυς προσποιήθηκε ότι θέλει να προσφέρει θυσίες στους θεούς και οδηγήθηκε σε ειδωλολατρικό ναό. Με την προσευχή της έριξε στην γη και κατασυνέτριψε όλα τα αγάλματα. Ο Αδριανός φέροντας βαρέως τον τελευταίο αυτόν εμπαιγμό την παρέδωσε στους δημίους Θεότιμο και Θεόδουλο, να την αποκεφαλίσουν έξω από την πόλη.

Καθώς εκείνοι όρμησαν να εκτελέσουν την εντολή, τα χέρια τους παρέλυσαν. Φωτίσθηκε τότε ο νους τους, πίστευσαν στον Χριστό και την ίδια στιγμή θεραπεύθηκαν. Παρεκάλεσαν δε την αγία να προσευχηθεί γι’ αυτούς και παρέδωσαν εν ειρήνη το πνεύμα τους. Έχοντας διαφύγει όλα τα τεχνάσματα του διαβόλου, παρέδωσε έπειτα και η αγία Ερμιόνη τη ψυχή της στο Θεό και ετάφη στην Έφεσο.

(Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Σεπτέμβριος, εκδ. Ίνδικτος, σ.48-4

Ἡ Ἁγία Βάσσα ἡ Μάρτυς καὶ τὰ τέκνα αὐτῆς.

site analysis

 Ἡ Ἁγία Βάσσα, ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ μεγάλου διώκτη τῶν χριστιανῶν, Διοκλητιανοῦ. Εἶχε παντρευτεῖ ἕνα εἰδωλολάτρη ἱερέα, τὸν Οὐαλέριο καὶ εἶχε καὶ τρία παιδιὰ μαζί του, τὸν Ἀγάπιο, τὸν Θεόγνιο καὶ τὸν Πιστό. Ἀργότερα ἡ Βάσσα ἀσπάστηκε τὸν χριστιανισμὸ μαζὶ μὲ τὰ παιδιά της. Ὅταν τὸ ἔμαθε ὁ ἄντρας της, ἐξοργίστηκε καὶ προσπάθησε νὰ τοὺς μεταπείσει νὰ γυρίσουν πίσω στὰ εἴδωλα. Αὐτοὶ ἀρνήθηκαν καὶ μάλιστα προσπάθησαν νὰ τὸν κάνουν καὶ αὐτὸν χριστιανό. Αὐτὸς ἐξοργίστηκε τόσο καὶ ἀποφάσισε νὰ τοὺς καταδώσει στὸν ἀνθύπατο Βικάριο, ὁ ὁποῖος διέταξε τὴν σύλληψή τους. Ὁ πρωτότοκος Θεόγνιος μάλιστα, μαρτύρησε μὲ πολλὰ φρικτὰ βασανιστήρια πρῶτος, ὁμολογώντας γιὰ τὸν Χριστό. Οἱ ὑπόλοιποι ρίχτηκαν στὴν φυλακή. Ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν ἔπεσε τὸ φρόνημά τους, τὸν μὲν Ἀγάπιο τὸν σκότωσαν γδέρνοντάς του τὸ δέρμα. Τὸ μαρτύριο ἦταν φρικτὸ ἀλλὰ ὁ νέος δὲν σταμάτησε οὔτε μία στιγμὴ νὰ δοξολογεῖ τὸ Θεό. Τὸν ἄλλο γιό, τὸν ἀποκεφάλισαν. Τὴν ἁγία τὴν ἄφησαν ἐλεύθερη.

Συνελήφθη ὅμως ἀργότερα ἀπὸ τὸν ἔπαρχο τῆς Κυζίκου, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ τὴν ὑπέβαλε σὲ πολλὰ βασανιστήρια στὸ τέλος τὴν ἀποκεφάλισε.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ὡς καλλίτεκνος μήτηρ τῇ Τριάδι προσήγαγες, Βάσσα Ἀθληφόρε θεόφρον, τοὺς καρποὺς τῆς κοιλίας σου, Θέογνιον Ἀγάπιον Πιστόν, ἀθλήσαντας τῷ λόγῳ σου στερρῶς· μεθ’ ὧν θείας ἀπολαύουσα χαρμονῆς, σῶζε τοὺς ἐκβοῶντάς σοι· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Σολομονῆς προσεπιβαίνουσα τοῖς ἴχνεσι

Τοῦ μαρτυρίου τοῖς ἀγῶσι παρεθάρρυνας

Τῶν υἱῶν σου τὴν τριάδα, Βάσσα Θεόφρον·

Ἀλλ’ ὡς πάντα ὑπερβᾶσα τὰ ἐπίπονα

Ἐπωδύνων πειρασμῶν ἀπελευθέρωσον
Τοὺς βοῶντάς σοθ, χαίροις Μάρτυς πολύαθλε.

Μεγαλυνάριον.
Βάσις πρὸς ἀγῶνας μαρτυρικούς, Βάσσα ἀνεδείχθης, τῶν υἱῶν σου τῶν εὐκλεῶν· λόγῳ γὰρ καὶ ἔργῳ, αὐτοὺς ἐνδυναμοῦσα, σὺν τούτοις ἐδοξάσθης, στερρῶς ἀθλήσασα.

Αγία Ευδοκία η βασίλισσα

site analysis

Αγία Ευδοκία η βασίλισσα

Nυν Σώτερ ή πριν προσφόρως τω Πατρί σου,

Έμπροσθεν είπης Eυδοκία σου Πάτερ.

Βιογραφία

Η Αγία Ευδοκία ήταν κόρη του αθηναίου φιλοσόφου Λεοντίου και γεννήθηκε το 401 μ.Χ. Σπούδασε κατά τον καλύτερο τρόπο τη γραμματική, τη ρητορική και τη φιλοσοφία.

Όταν πέθανε ο Λεόντιος, άφησε όλη την περιουσία του στους γιους του, και σ’ αυτή άφησε μόνο 100 χρυσά νομίσματα. Όταν, λοιπόν, ήλθε στην Κωνσταντινούπολη για να διεκδικήσει τα κληρονομικά της δικαιώματα, παντρεύτηκε τον Θεοδόσιο τον Β’, μέσω της αδελφής του Πουλχερίας, που είχε κατενθουσιαστεί από τα σπάνια χαρίσματα της αθηναίας κόρης. Έτσι βαπτίστηκε χριστιανή και πήρε το όνομα Ευδοκία, από Αθηναΐδα που την έλεγαν πρώτα.

Η Ευδοκία από τη φύση της γυναίκα σεμνή, δεν ανακατεύθηκε καθόλου με τις βασιλικές υποθέσεις. Την είλκυσε περισσότερο η αλήθεια του Χριστού, γι’ αυτό και επεδίωξε να επισκεφθεί τους Άγιους Τόπους. Όταν ο σκοπός της πραγματοποιήθηκε, αισθάνθηκε την ψυχή της να φτερουγίζει στο θρόνο του Θεού.

Η επιστροφή της, όμως, στη Βασιλεύουσα, επεφύλασσε εκπλήξεις. Οι σχέσεις της με τον Θεοδόσιο ψυχράνθηκαν, λόγω συκοφαντιών. Γι’ αυτό, με την άδεια του επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ, όπου ίδρυσε πολλά μοναστήρια. Και με προσευχή, μελέτη και «ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι» (Α’ πρός Τιμόθεον, 6.2), τελείωσε τη ζωή της.

Πηγή:saint.gr

Η Αγία Οσιομάρτυς Ολυμπία και το φρικτό μαρτύριό της

site analysis

Το φθινόπωρο του 1235, έφτασε κι ένα κουρσάρικο στη Μυτιλήνη κι άραξε στη Θερμή. Οι γερόντισσες στις Καρυές πήρανε μυρωδιά το πράγμα έγκαιρα, είχανε σκοπιές στην Παντέρα και βολιδοσκοπούσανε τις θάλασσες. Σκεφτήκανε οι καλόγριες, τι να κάνουνε, όπου φύγει φύγει.

Στις Καρυές ηγουμένευε εκείνο τον καιρό η Ολυμπία, νταρντανογυναίκα με καρδιά, στα σαράντα της τότε, πάταγε και τράβαγε, που λένε, σ' όλη τη Λέσβο την είχαν ακουστά, ελεημοσύνες, αγρυπνίες, κηρύγματα, έργα πολλά!...

 Ηγουμένη από το 1220 παράλαβε καλές αρχές και τρόπους από την προκατόχισσά της τη Δωροθέα που της έπεφτε από τη μάνα της και θεία. Πολίτισσα από παπαδόσογο η μάνα της παντρέφτηκεν επίσης παπά, πολύ μορφωμένο και κοσμογυρισμένο, από της Αρκαδίας τα μέρη, στην Πελοπόννησο. Δέκα χρονών η Ολυμπία ορφάνεψε κι έτσι έγινε κι έπεσε στα χέρια της θείας της, που ήταν κιόλας ηγουμένη στις Καρυές. Να γιατί κι η Ολυμπία από νήπιο είχε πέσει με τ' αγιωτικά και τα μοναστήρια. Κι ευσεβής, πιστή, και ψυχωμένη, με τ' όνομα της Παναγίας στο στόμα η κάθε κουβέντα της.

Φτάσανε λοιπόν οι κουρσάροι στο μοναστήρι, φευγάτες οι πιο πολλές καλόγριες. "Βρε, πού 'ναι τες, να μου τις φέρετε όλες δεμένες στο ίδιο σκοινί", χούγιαζε ο αρχικουρσάρος, πουθενά αυτές, είχανε πια κρυφτεί στις σπηλιές του Παλαμά. Δώσανε και πήρανε τα σκυλιά, ξεσπάσανε σ' εκείνες που είχανε μείνει.

Μια Μυρσίνη και μια Μαρία από την Πέτρα τις ατιμάσανε με το χειρότερο τρόπο, βάλε τώρα με νου σου! Μια Ευφροσύνη, γριά στα ογδόντα της, σχεδόν πιασμένη ολόκληρη, τη σεβαστήκανε, μα τα τούραγνά της, άλλο που ν' ακούς.

Την κρεμάσανε, σου λέει, ζωντανή από τη Μεγάλη Καρυδιά και μια αφάνα αποκάτω. Την άλλη μέρα τη βρήκανε καψαλισμένη.

Η Ολυμπία από την άλλη μεριά τους περίμενε με το χαμόγελο στην πόρτα. "Τι θέλουνε οι λεβέντες; Εδώ δεν έχουμε τα ζητούμενα... Λάδι, τροφές, ορίστε, και στα καΐκια σας". Την κοίταξε στραβά ο αρχικουρσάρος.

"Απ' όλα τ' αγαθά υπάρχουν, κυρά, αλλά έλα εσύ να τα βρούμε μαζί εμείς οι καπεταναίοι!»

"Έξω, οι άπιστοι!..."

"Το μαχαίρι διατάζει, όχι εσύ, φέρτε μου εδώ τη μικρότερη!"

"Τη Μυρσίνη την πήρατε, η Ευφροσύνη..."

Τη μικρότερη!

Δεν υπάρχει....

"Και στου βοδιού το κέρατο να την κρύψεις, θα τη βρω και θα λογαριαστούμε...

Δε βρέθηκε τίποτα. Το μεσημέρι αρχίσανε τη λεηλασία. Κατά το δειλινό επιτεθήκανε για καλά στην Ολυμπία που ήτανε από το κολατσιό δεμένη στην καρυδιά, δίπλα η Ευφροσύνη να καρβουνιάζει σαν τ' αρνί της Λαμπρής. "Αρχιρουφιάνα το σώμα σου!", τίποτα η Ολυμπία, τους κρατούσε, σου λέει, μακριά με το βλέμμα και το χαμόγελο, τόσο πιστή, τόσο υπομονή, τόσο καρτερική που ήταν η μακάρια...

Από τα πολλά δεν κρατήθηκεν ο αρχικουρσάρος, "τη γύφτισσα, την πείξια, τη δείξια, τη μάγισσα, στην πόρτα ζωντανή, δε θέλει άντρα, να τη φάνε το λοιπόν τα καρφιά, έτσι ζωντανή!..."

Δυο τόσες ώρες κράτησε το κάρφωμα, μέχρι αργά τη νύχτα. Ματάλαβε η γυναίκα στους πόνους, 32 καρφιά στα πόδια και στα χέρια καρφωμένη πάνω στο πορτόφυλλο του κελλιού της. "Φτου το φιλότιμο σου, μωρ' δε θα σε γλυτώσει ο Χριστός, έτσι που κατάντησες, τι καζάντισες;", τσίριζεν ο αρχικουρσάρος. "Κι άλλα σου πρέπουνε τέτοια που είσαι..."

Ήταν εκεί και δυο-τρεις σιδεροβελόνες που πλέκανε τα μάλλινα, τις είχανε πυρώσει στη φωτιά, και τι του λέει ο Δαίμονας, τις μπήγουνε —το λέω και ξεσκουφώνει το κορμί μου— μια στο κατωσάγωνο, "να, για να καταλάβεις τη γλύκα του Χριστού", και την άλλη στα δυο αφτιά, πάντα σε πάντα, "για ν' ακούς, και στο εξής να καταλαβαίνεις καλά!..."

Σπανίως η μανία των ανθρώπων, έστω και κουρσάρων, εκφράστηκε με τόση αγριότη. Θεέ μ’ συχώρα μας. Το μαρτύριο της Ηγουμένης Ολυμπίας είναι κάτι το απίστευτο. Αφού την επομένη που ήρθαν οι Χριστιανοί να ετοιμάσουν τα λείψανα για την ταφή, το σκήνωμά της βρέθηκε ταβλιασμένο απάνω στην πόρτα ένα με το ξύλο, αδύνατο να ξεκαρφωθεί. Την τυλίξανε και την κηδέψανε με την πόρτα…»

Πηγή: «Άγραφον – Η Αποκάλυψη του Αγίου Ραφαήλ» του Φωτίου 
http://pirgithermis.blogspot.gr/

Η Γερόντισσα Μαγδαληνή της υπομονής

site analysis

Δεν την έλεγαν πάντα Μαγδαληνή, όπως και δεν ήταν πάντα τυφλή, ούτε είχε κομμένα δάχτυλα.
Ένα κορίτσι σαν όλα τα άλλα -λίγο πιο όμορφο-, ένα παιδί της Κατοχής που κάνοντας παιχνίδι (όπως πολλά και άλλα παιδιά της εποχής εκείνης) τις παλιές οβίδες που είχαν αφήσει πίσω τους οι Γερμανοί, είδε την λάμψη και ήταν το τελευταίο πράγμα που είδε...
Η έκρηξη της ξερίζωσε και τα δύο μάτια και της έκοψε τα τρία δάχτυλα του δεξιού χεριού!
(Άλλοι πάλι λένε πως όλο αυτό δεν συνέβη αλλά έτσι γεννήθηκε).
Εμείς πάντως, έτσι την γνωρίσαμε την Γερόντισσα Μαγδαληνή, στο μοναστηράκι του 1900 που η ίδια έβγαλε από την πολύχρονη εγκατάλειψη και ανακαίνισε -εκ βάθρων-τους χώρους του.
Μας γνώριζε από τις φωνές μας και μας σεργιανούσε ανάμεσα στα πολλά λουλούδια του κήπου, λέγοντάς μας με περηφάνια -χαϊδεύοντας τους ανθούς- ποιό λουλούδι είχε ανθίσει εκείνη την μέρα.
Πανέμορφο το μοναστήρι και κείνη με ευκολία βλέποντος ανθρώπου να ανεβοκατεβαίνει τα πολλά σκαλοπάτια, για το ναό, για το παρεκκλήσι, για τις βραγιές, για το αρχονταρίκι, για τον.. Θεό (τελικά).
Έμενε μόνη της πάνω από είκοσι χρόνια -εκτός από κάποιο διάστημα που είχε μαζί της μία υπερήλικη καλογριά- ( με μόνη την βοήθεια από τις γυναίκες που έρχονταν -τακτικά- από το γειτονικό χωριό). Εντελώς πρόσφατα, ο Κύριος της έστειλε και ανθρώπινη παραμυθία δύο νέες μοναχές.
Τώρα πάλι την επισκέφτηκε με μία σοβαρή ασθένεια -στους πνεύμονες-.
"Έχω πυρετό, παιδί μου" λέει με ηρεμία και εγκαρτέρηση. 
Δεν της έχουν πει οι γιατροί αλλά εγώ νομίζω πως ξέρει....Σε μας είπαν πως είναι εξαιρετικά σοβαρή η κατάστασή της αλλά πάλι εγώ νομίζω πως για τον Θεό είναι αλλιώς τα πράγματα, καθώς σήμερα την βρήκα απύρετη και δίχως πόνους. Το απόγευμα θα κάνει αξονική και θα δούμε.
Η κόρη μου λέει πως θα γυρίσει στο μοναστήρι ολόγερη. Άλλωστε δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα μας εκπλήξει ο Κύριος!
Το πρωί που ετοιμαζόμουν να κατέβω στην κλινική, άκουγα -αφηρημένα- έναν εκκλησιαστικό σταθμό. Ψαλμωδίες είχαν αλλά δεν πρόσεχα ακριβώς τί, μέχρι που -την στιγμή που προσευχόμουν για την Γερόντισσα- άκουσα να ψάλλουν " Μαγδαληνή Μαρία μαθήτρια του Κυρίου"!
Τυχαίο;Δεν νομίζω!
Δόξα Σοι Κύριε! 
Κράτησε ακόμη λίγο κοντά μας την δούλη Σου Μαγδαληνή για να Σε βλέπουμε μέσα από τα τυφλά της μάτια, για να Σε ψηλαφούμε με τα λειψά της δάχτυλα, για να αναπαυόμαστε από τα κομποσκοίνια των προσευχών της.
Αλλά πάλι όχι όπως εμείς θέλουμε αλλά όπως Εσύ ξέρεις και επιθυμείς Αφέντη Χριστέ...

----------------------------------------------------

Εκοιμήθη η Ηγουμένη της Ι. Μ. Γενεσίου της Θεοτόκου Αγίου Βλασίου Πηλίου

site analysis

Η Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος, μετά μεγίστης θλίψεως, αναγγέλλει την εκδημία της Ηγουμένης της Ιεράς Μονής Γενεσίου της Θεοτόκου Αγίου Βλασίου Πηλίου, Γερόντισσας Μαγδαληνής, κατά κόσμον Μαρίας Τσουράπα, η οποία εκοιμήθη εν Κυρίω, σήμερα Σάββατο 3/8.

Η αείμνηστη Γερόντισσα Μαγδαληνή γεννήθηκε στο Βόλο το 1936 και στην παιδική της ηλικία έχασε την όρασή της από έκρηξη χειροβομβίδας.

Σε νεαρή ηλικία εκάρη Μοναχή στην Ιερά Μονή Παναγίας κάτω Ξενιάς και το 1979 ανέλαβε την ανασύσταση της Ιεράς Μονής Γενεσίου της Θεοτόκου Αγίου Βλασίου Πηλίου, της οποίας υπήρξε Ηγουμένη έως και την ημέρα της εκδημία της.

Η Γερόντισσα Μαγδαληνή διακρίθηκε για την μεγίστη ταπείνωσή της, την ανυπόκριτη αγάπη της προς όλους, την Ιώβειο υπομονή της, το πνεύμα της ελεημοσύνης, το φιλακόλουθο του μοναχικού της βίου, τον άπειρο σεβασμό της προς τον Ιερό Κλήρο, την αποφυγή της κατακρίσεως, την συγχωρητικότητα και την απόλυτη εμπιστοσύνη της στην πρόνοια του Θεού.

Βίος Αγίας Σαλώμης η Μυροφόρος

site analysis

Ἦταν πρώτη ἐξαδέλφη τῆς Παναγίας, μητέρας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶχε σύζυγο τὸν Ζεβεδαῖο καὶ γιοὺς τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη. Προικισμένη καὶ ἡ ἴδια μὲ ἔνθερμη εὐσέβεια, ἦταν ἀπὸ τὶς γυναῖκες ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸν Χριστό.
Ἡ Σαλώμη ἦταν ἐκείνη, παρακινούμενη ἀπὸ μητρικὴ φιλοστοργία, ποὺ παρακάλεσε τὸν Κύριο ὅταν Αὐτὸς πήγαινε γιὰ τελευταῖα φορὰ στὴν Ἱερουσαλήμ, νὰ τιμηθοῦν οἱ γιοί της μὲ πρωτεύοντα ἀξιώματα. Διότι εἶχε τὴν ἰδέα, ὅτι ὁ Ἰησοῦς στὴν Ἱερουσαλὴμ ἔμελλε νὰ ἀναστήσει τὸν θρόνο τοῦ Δαβίδ.
Ὅμως ἡ Σαλώμη, τὶς στιγμὲς τοῦ φρικτοῦ πάθους τοῦ Κυρίου, καὶ ἐνῷ μαθητὲς καὶ φίλοι ἀπὸ φόβο εἶχαν διασκορπιστεῖ, αὐτή, μαζὶ μὲ μερικὲς ἄλλες πιστὲς γυναῖκες ἦταν ἐκεῖ καὶ κτυποῦσαν ἀπὸ λύπη τὰ στήθη τους.
Ἐπίσης ἡ Σαλώμη, ἀξιώθηκε νὰ ...
εἶναι μία ἀπὸ τὶς μυροφόρες, στὶς ὅποιες ὁ ἄγγελος γνωστοποίησε τὴν ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ.
Μετὰ τὴν ἵδρυση τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας στὴν Ἱερουσαλήμ, ἡ Σαλώμη ἐξακολούθησε νὰ διακρίνεται γιὰ τὸ ζῆλο καὶ τὶς ἐλεημοσύνες της.
Ὁ διωγμὸς ἐναντίον τῆς ἐκκλησίας στὴν Ἱερουσαλήμ, προξένησε μεγάλη λύπη στὴν Σαλώμη. Ἡ καρδιά της ὑπέστη μεγάλο σπαραγμὸ τὴν ἡμέρα, ποὺ ὁ Ἡρῴδης ἀποκεφάλισε τὸν πρωτότοκο γιό της Ἰάκωβο. Ἀλλὰ ἡ ἐλπίδα στὸν Χριστὸ τὴν ἐνίσχυσε καὶ μὲ τὴν προσδοκία τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν παρέδωσε τὴν ψυχή της εἰρηνικά.

Η μνήμη του τιμάται στις 3 Αυγούστου.

http://www.synaxarion.gr