Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 14 Αυγούστου 2021

Η Αγία Νεομάρτυς Κασσάνδρα Μουρούζη - Υψηλάντη η Τραπεζούντια




Η Αγία Νεομάρτυς Κασσάνδρα Μουρούζη - Υψηλάντη η Τραπεζούντια, από τη γνωστή οικογένεια των Υψηλάντιδων, που ζούσε στην Τραπεζούντα όπου και μαρτύρησε 1η Αυγούστου 1677.
Τραπεζούντα, η πρωτεύουσα του Κράτους των Κομνηνών και ωραιότερη πόλη του Πόντου, το τελευταίο ανεξάρτητο Κράτος της Ρωμιοσύνης που καταλύθηκε από τους Οθωμανούς το 1461. Εδώ, κάτω από την Οθωμανική σκλαβιά ζουν δυο πανίσχυρες ελληνικές οικογένειες.
Η οικογένεια Μουρούζη και η οικογένεια Υψηλάντη.
Έχουν πολλά προνόμια από τους Οθωμανούς, ανεβαίνουν στα υψηλότερα σκαλοπάτια της διοίκησης του Κράτους, αποκτούν τίτλους κ.λ.π.
Βρισκόμαστε στο έτος 1600 μ. Χ. όταν 150 χρόνια μετά την Άλωση της Κωνσταντίνου Πόλεως, η κατάσταση στον ιστορικό Πόντο αλλάζει δραματικά για τους υπόδουλους Χριστιανούς με το νόμο του Σουλτάνου Μεχμέτ του 4ου.
Διώξεις, βίαοι εξισλαμισμοί, τρομοκρατία.
Ο Πόντος υποφέρει. Η Τραπεζούντα καθημερινά γίνετε πεδίο βαρβαροτήτων.
Έτος από Χριστού 1677, 400 χρόνια πριν. Στην πόλη της Τραπεζούντας κατοικούν πολλά μέλη της οικογένειας Μουρούζη με Ποντιακή καταγωγή, βαθύπλουτοι και πανίσχυροι που αργότερα απόγονοι τους θα ιδρύσουν στο Φανάρι της Κωνσταντίνου Πόλεως τον κλάδο των Μουρούζη μεγάλων ευεργετών κ.λ.π., καθώς και μέλη της οικογένειας Υψηλάντη, πανίσχυρη φαμίλια με πριγκηπικούς τίτλους και δικό τους (με τούρκικο φιρμάνι) Ποντιακό χωριό στην περιοχή Υψηλό, από εκεί το όνομα τους, λίγο έξω από την Τραπεζούντα.
Ο Ιωάννης Υψηλάντης στο λιμάνι της πόλης συγκρούεται με Οθωμανούς στρατιώτες που προσπαθούν να αποσπάσουν από γέρο Χριστιανό τα 2 μικρά κοριτσάκια, τις 6χρονες εγγονούλες του που θέλει να τις πάει στην Κωνσταντίνου Πόλη.
Ο γέρος αντιστέκεται, παλεύει μαζί τους, αλλά οι Οθωμανοί είναι πολλοί.
Πάνω στην πάλη περνά από κει ο άρχοντας Ιωάννης, μπλέκει στον καυγά, σκοτώνει 2 Οθωμανούς στρατιώτες και βοηθά το γέρο να μπει στο καράβι και να φύγει με τις δυο εγγονούλες του.
Στην πάλη επάνω ο Υψηλάντης θα τραυματιστεί σοβαρά, καταφέρνει όμως να γυρίσει στο αρχοντικό του όπου παρά τις φροντίδες της 33χρονης συζύγου του Κασσάνδρας μετά από λίγο πεθαίνει.
Κασσάνδρα Μουρούζη - Υψηλάντη:
Στα 16 της χρόνια η αρχοντοπούλα Κασσάνδρα Μουρούζη, της τρανής οικογένειας, παντρεύτηκε στην γεννέτειρα της Τραπεζούντα τον Ιωάννη Υψηλάντη γόνο της εξ ίσου τρανής Ποντιακής οικογένειας των Υψηλάντηδων.
Τώρα στα 33 της μένει χήρα με τρία αγοράκια, τους Κωνσταντίνο, Δημήτριο και Εμμανουήλ κι έχει να αντιμετωπίσει την Τούρκικη δικαιοσύνη μιας και το Κοράνι αναφέρει ρητά πως αν ένας Γκιαούρης καταδικαστεί σε θάνατο και δεν συλλαμβάνεται τότε στη θέση του θα καταδικαστεί ο σύνευνος του. Με δυο λόγια εφόσον ο Ιωάννης Υψηλάντης πέθανε, για τους φόνους των Οθωμανών στρατιωτών θα σκότωναν την γυναίκα του Κασσάνδρα.
Στην αρχή, η χήρα πλέον Κασσάνδρα κρύβεται μαζί με τα τρία αγοράκια της σε συγγενικά σπίτια.
Μα οι Οθωμανοί διώκτες της καίνε το αρχοντικό της, καίνε ολόκληρο το χωριό Υψηλό και επιμένουν να κάψουν κι άλλα Ποντιακά χωριά αν δεν παραδοθεί η αρχόντισα Κασσάνδρα.
Η Κασσάνδρα για να σώσει τον Ορθόδοξο λαό στέλνει τα αγοράκια της σε συγγενή της και παραδίδεται στον πασά της Τραπεζούντας.
Εκεί της ζητούν να προσκυνήσει το κοράνι, δηλαδή, να γίνει μωαμεθανή για να γλυτώσει το θάνατο.
Η Κασσάνδρα αρνείται.
Φρικτά τα βασανιστήρια της ώσπου να έρθει ο μαρτυρικός υπέρ θρησκείας και πατρίδας θάνατος της.
Ημέρα Μαρτυρίου της Αγίας Κασσάνδρας η 1η Αυγούστου, ημέρα που όχι, δεν τιμάται η μνήμη της την ημέρα του μαρτυρίου της αλλά τον Ιούνιο στην εορτή των Αγίων Πάντων.
Η Αγία Κασσάνδρα, Αγία ξεχασμένη από όλους, χωρίς δική της μέρα μνήμης, χωρίς ούτε ένα ξωκκλήσι επ'ονόματι της. Και κάτι ακόμα άγνωστο στους περισσότερους από εμάς.
Η Αγία Κασσάνδρα, Νεομάρτυρας της Ορθοδοξίας από την Τραπεζούντα του Πόντου την καρδιά για αιώνες του Ποντιακού Ελληνισμού, υπήρξε από τον γιό της Κωνσταντίνο η προ-προ γιαγιά του πρίγκηπα Αλεξάνδρου Υψηλάντη , δηλαδή η Αγία είχε δισέγγγονο τον θρυλικό Αλέξανδρο Υψηλάντη που με συμβοηθούς τους αδελφούς του Δημήτριο, Νικόλαο και Γρηγόριο πρωτοστάτησε στον απελευθερωτικό αγώνα της ελευθερίας από τον Τούρκικο ζυγό στην επανάσταση του 1821.

Κυριακή 7 Μαρτίου 2021

ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΝΝΑ Η ΕΚ ΤΩΝ ΚΟΥΡΔΩΝ

ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΝΝΑ Η ΕΚ ΤΩΝ ΚΟΥΡΔΩΝ (+ 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013)

Η Άννα Βερντεντόνσκαγια Καλογιάν είναι μία νεομάρτυς του χορού των νέων μαρτύρων της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, των ανθρώπων αυτών που υπέφεραν για τον Χριστό στη νεώτερη, μετασοβιετική εποχή. Η Άννα Καλογιάν γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1987 μέσα σε μία οικογένεια Κούρδων Yezidi. Οι Yezidi είναι μία κουρδική εθνο - θρησκευτική ομάδα που μιλά την κουρδική διάλεκτο της Kurmanji και σαν επίσημη θρησκεία έχουν τον Ζωροαστρισμό.
Ζούσε στο χωριό Bazkovskaya Sholokhov στην περιοχή του Rostov, με την οικογένειά της και τα αδέλφια της.

Το φθινόπωρο του 2012, το κορίτσι γνώρισε την Ορθόδοξη Πίστη, πίστεψε στον Χριστό και ασπάστηκε την Ορθόδοξία. Το μυστήριο του βαπτίσματος έλαβε χώρα στο ναό Sretensky του χωριού Bazkovskaya και τελέσθηκε από τον ιερέα της εκκλησίας, Πρωτοπρεσβύτερο Valery Kharitonov. Η Άννα γίνεται αμέσως ενεργή ενορίτισσα της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Παρά τις απειλές των συγγενών της και της κοινότητας των Yezidi, περνάει όλο τον ελεύθερο χρόνο της στην εκκλησία προσπαθώντας να βοηθήσει, αναλαμβάνοντας οποιαδήποτε εργασία στο ναό. Οι γονείς της, η οικογένειά της και η κοινότητα των Yezidi προσπαθούν να μεταπείσουν την Άννα να αποκηρύξει τον Χριστό και να επιστρέψει στον Ζωροαστρισμό, αλλά όλες οι προσπάθειες, οι οποίες συνοδεύονταν από βασανιστήρια με ηλεκτρικό ρεύμα, ξυλοδαρμούς και μυριάδες απειλών είναι ανεπιτυχείς.

Πλησιάζει η Γέννηση του Χριστού και η Άννα συμμετέχει όσο πιο συχνά στα Μυστήρια της Εξομολόγησης και της Θείας Κοινωνίας προετοιμάζοντας έτσι τον εαυτό της για τις Άγιες ημέρες των Χριστουγέννων. Ωστόσο, δεν ήταν προορισμένη η Αγία να γιορτάσει τα Χριστούγεννα αυτά.

Τη νύχτα της 22ας Δεκεμβρίου / 4ης Ιανουαρίου 2013 το κορίτσι βασανίστηκε μέχρι θανάτου από τους γονείς της και τα αδέλφια της. Για αρχή της έσπασαν και τα δύο πόδια έτσι ώστε να μην μπορεί να ξεφύγει. Τότε ο πατέρας της άρχισε να την χτυπά με ένα όπλο σε όλο το σώμα της και η μητέρα της με ένα κούτσουρο στο κεφάλι. Κάθε χτύπημα συνοδευόταν και από μια απαίτηση της οικογένειάς της να αποκηρύξει τον Χριστό, όμως η Μάρτυς του Χριστού απαντούσε με ένα βροντερό ΟΧΙ.


Επιπλέον οι αδελφοί της Άννας είχαν επίσης προηγουμένως αποπειραθεί να σκοτώσουν την αδελφή τους, πνίγοντάς την στο ποταμό Ντον, αλλά η Μάρτυς κατάφερε να δραπετεύσει. Έτσι, στο οικογενειακό συμβούλιο αποφασίστηκε να σκοτώσουν την Άννα, αρχικώς σπάζοντας και τα δύο πόδια της ώστε να μην μπορέσει η Μάρτυς να δραπετεύσει ξανά (Αρχιερέας Vasiliy Hadykin).
Έτσι, την ημέρα που η Αγία μας Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη της Αγίας Μάρτυρος Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας, που μαρτύρησε για τον Χριστό από τα χέρια των δικών της γονέων, μαρτύρησε και η Άννα Καλογιάν από τα χέρια της δικής της οικογένειας. Ο πατέρας της μάρτυρος ανέλαβε όλη την ευθύνη για τη δολοφονία της κόρης του και καταδικάστηκε σε 7 χρόνια. Η μάρτυρας θάφτηκε στο νεκροταφείο των Yezidi κοντά στο χωριό Verkhnetokinsky, μακριά όμως από τους τάφους των Yezidi. Ο τάφος της μάρτυρος Άννας αποτελεί προσκυνηματικό τόπο για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς.

Ο Αρχιεπίσκοπος Vasily Khadykin, αναφέρει ότι η Αγία Μάρτυς Άννα Καλογιάν τιμάται ήδη στο Ντον ως μάρτυς και ως πρόεδρος της Επιτροπής για την Αγιοκατάταξη των Τοπικών Αγίων, ο Αρχιεπίσκοπος Vasily Khadykin συλλέγει υλικό για την Μάρτυρα Άννα Καλογιάν προκειμένου η Εκκλησία να προχωρήσει στην επίσημη αγιοκατάταξη της νέας αυτής Μάρτυρος του Χριστού της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
ΠΗΓΗ.ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2019

Η Αγία Νεομάρτυς Βασιλική του Κοσόβου



site analysis

-«Αυτός δεν είναι ο θάνατός μου,αυτό δεν είναι το τέλος μου,αλλά η αρχή της αιώνιας ζωής.Αντίθετα εσείς,πεθάνατε για πάντα»

Του ιερομονάχου Σοφρωνίου Κοπάν από την Μονή Draganac του πολύπαθου Κοσόβου
 Η Αγία μάρτυς Βασιλική(Bosiljka) έζησε στα μέσα του 19ου αιώνα στο χωριό Pasjane,κοντά στην πόλη Gnjilane,στα ανατολικά της επαχίας του Κοσόβου.Τον καιρό της τουρκοκρατίας,το χωριό δεν είχε ναό,η οικογένεια της Βασιλικής όμως ήταν γνωστή για την ευλάβειά της.Πολλές φορές η Βασιλική πήγαινε για να λειτουργηθεί και να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων στην Μονή Draganac,η οποία βρισκόνταν σε απόσταση 17 χιλιομέτρων και ήταν ένα καταφύγιο για τους χριστιανούς.

 Στην ηλικία των 17 ετών,η ήσυχη ζωή της Βασιλικής στο χωριό τελείωσε,εφόσον έπρεπε να απαντήσει με πίστη και θάρρος σε μία άνωθεν κλήση.Την περίοδο εκείνη,η οικογένειά της αποφάσισε να πάει στο Gnjilane,όπου ακόμη λειτουργούσε μία Ορθόδοξη εκκλησία,ο Προφήτης Ηλίας.Δυστυχώς,όπως συνήθως συνέβαινε την περίοδο της Οθωμανικής κατοχής,κάποιος μουσουλμάνος Αλβανός την είδε και μαγεύτηκε από την ομορφιά και την αθωότητά της και της ζήτησε να γίνει μουσουλμάνα για να παντρευτούν. Η Βασιλική αρνήθηκε,ενώ σαν απάντηση, στην πρόταση και στα δώρα του Αλβανού,του είπε ότι δεν έχει ανάγκη από άλλη πίστη και ότι δεν υπάρχει τίποτε ομορφότερο από τον Χριστό.


Foto: svetigora.com


 Ο μουσουλμάνος προσβλήθηκε από τα λόγια της νεαρής, την απήγαγε και την πήγε στο σπίτι του.Εκεί προσπάθησε να την πείσει κρατώντας την νηστική,χωρίς όμως αποτέλεσμα. Η Βασιλική ήταν σίγουρη ότι ο Χριστός ήταν αυτό που χρειάζεται και ότι κανένα βασανιστήριο δεν θα την απομακρύνε από Εκείνον και από την αγάπη Του.
Ο μουσουλμάνος τότε την παρέδωσε σε μία γυναίκα που ήταν χριστιανή και είχε εξισλαμιστεί,η οποία προσπαθούσε να την πείσει να γίνει μουσουλμάνα για το καλό το δικό της και της οικογένειάς της. Η νεαρή Βασιλική απάντησε εκ νέου ότι δεν έχει ανάγκη από άλλη πίστη εκτός από την Ορθόδοξη και ότι έχει ήδη ένα σύζυγο.Όταν η μουσουλμάνα την ρώτησε με περιέργεια ποιος είναι ο σύζυγός της,εκείνη απάντησε:«Ο Χριστός φυσικά!Αυτός είναι ο Νυμφίος μου,σε Εκείνον ανήκω και δεν θα παρατήσω ποτέ τον Χριστό και την πίστη μου όπως έκανες εσύ και σε λυπάμαι!»
Η Σέρβα μουσουλμάνα της απάντησε:«Μην έχεις πείσμα,άλλαξε πίστη για να σώσεις την ψυχή σου.

«Τότε η Βασιλική της απάντησε αποφασιστικά:«Δεν σώζεις έτσι την ψυχή σου,με αυτόν τον τρόπο την χάνεις!»

 Τότε την επέστρεψε στον μουσουλμάνο που την είχε ερωτευτεί και προσπαθούσε εκ νέου να την πείσει να αλλάξει πίστη για να την κάνει σύζυγό του.Αποτυγχάνοντας άρχισε να την βασανίζει.Πρώτα την κράτησε πάνω από την φωτιά για να την πνίξει ο καπνός και έπειτα πέταξε επάνω της αναμμένα κάρβουνα. Σε όλα αυτά,η μόνη απάντηση της Βασιλικής ήταν:«Σκοτώστε με.μόνο το σώμα μου μπορείτε να σκοτώσετε,εγώ όμως θα μείνω Ορθόδοξη,θα μείνω με τον Χριστό!



 Ταπεινωμένος που δεν μπορούσε να πείσει μία 17χρονη,ο μουσουλμάνος Αλβανός την έδεσε σ'ένα άλογο και την έσυρε στην πόλη,όπου αυτός και κάποιοι φίλοι του την τεμάχισαν ζωντανή φωνάζοντας:«Θάνατος στην βρωμερή Σέρβα!».
Όλο αυτό το διάστημα η Βασιλική προσευχόνταν και επαναλάμβανε τα λόγια:«Κύριε,δώσε μου δύναμη να υπομείνω μέχρι τέλους,μη με αφήσεις να πέσω,δώσε μου δύναμη μέχρι τέλους!»
Τα τελευταία της λόγια ήταν αυτά:«Αυτός δεν είναι ο θάνατός μου,αυτό δεν είναι το τέλος μου,αλλά η αρχή της αιώνιας ζωής.Αντίθετα εσείς,πεθάνατε για πάντα»

 Η οικογένειά της κατάφερε να περιμαζέψει τα λείψανά της με την άδεια των τουρκικών αρχών,και τα έθαψε κάτω από τα ερείπια του πρώην ναού του χωριού.Μετά από μερικές δεκαετίες έγιναν μια σειρά από μεταρρυθμίσεις με στόχο την αναδιοργάνωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,(Τανζιμάτ)και οι χριστιανοί μπορούσαν και πάλι να χτίσουν ναούς,το χωριό Pasjane ξανάχτισε τον ναό του και τοποθέτησαν τα λείψανα της Βασιλικής σε μία κολώνα.
Η τοποθέτηση των λειψάνων σε μία πέτρινη κολώνα ή στα θεμέλιά της ήταν μία σύνηθη πρακτική στην οθωμανική Σερβία επειδή εαν τα λείψανα ήταν σε κοινή θέα οι Τούρκοι και οι Αλβανοί συχνά προχωρούσαν στην σύλησή τους.Με αυτόν τον τρόπο πολλά λείψανα,ανάμεσά τους και της Αγίας Νεομάρτυρος Βασιλικής,διεσώθησαν μέχρι τις μέρες μας.


Η αγιοκατάταξή της έγινε στις 28 Απριλίου/10 Μαΐου 2018 από την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Σερβίας και η μνήμη της τιμάται στις 13/26 Οκτωβρίου




πηγή/Απόδοση στα ελληνικά π.Γεώργιος Κονισπολιάτης για το proskynitis.blogspot

Κυριακή 28 Αυγούστου 2016



site analysis

Η αγία νεομάρτυς ηγουμένη Εύα(+27 Αυγούστου 1937)

Αποτέλεσμα εικόνας για Преподобномученица Ева Чимкентская
Η Αγία μάρτυς Εύα-κατά κόσμον Ακυλίνα Πάβλοβα-γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου 1879 στο χωριό Ίσα Ινζαρσκόγκο κοντά στην Μόσχα.Ξέρουμε ότι ήταν ηγουμένη στην Μονή Πένζα.

Το 1929 συνελήφθη σ'ένα χωριό της επαρχίας Σαράτωβ.Στα πρακτικά της ανακρίσεως υπάρχουν αντιφάσεις.Κάπου αναφέρει πως καταδικάστηκε τρία χρόνια εξορία στο Καζακστάν και κάπου αλλού οκτώ χρόνια εξορίας.Πάντως το 1932 την βρίσκουμε ελεύθερη.

Η ηγουμένη Εύα συνελήφθη για δεύτερη φορά το 1937,την ίδια περίοδο με τους μητροπολίτες Κύριλλο(Σμυρνώβ)και Ιωσήφ(Πετρόβικ),τον αρχιεπίσκοπο Αλέξιο(Ορλώβ)και άλλους,με την κατηγορία ότι ως επικεφαλής της μονής στο Chimkent,στρατολογούσε μοναχές.Επίσης κατηγορήθηκε για αντισοβιετική δράση.

Η τρόικα και το NVKD στο Νότιο Καζακστάν,την καταδίκασαν σε θάνατο.Εκτελέστηκε στις 27 Αυγούστου 1937
ΠΗΓΗ.ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ

Δευτέρα 4 Απριλίου 2016

Η μάρτυς του 21ου αιώνα Ντανιέλα



site analysis





του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ: Όλοι μπορούμε να φανταστούμε πόσο τρομερός είναι ένας αποκεφαλισμός ή ένας πολύωρος βασανισμός, μαρτύρια δηλαδή που υπέφερε διαχρονικά ένα νέφος μαρτύρων της Εκκλησίας μας. Κι όμως, χωρίς να θέλουμε ούτε στο ελάχιστο να μειώσουμε το στέφανο αυτών των μαρτύρων, πολύ πιο επώδυνη είναι η πολύχρονη βασανιστική μαρτυρία, που, ιδίως τα τελευταία χρόνια, με τη “βοήθεια” και της επιστήμης μπορεί να γίνει φρικωδέστερη και βασανιστικότερη. Η σύγχρονη επιστήμη μπορεί να μετατρέψει το βασανισμό του σώματος αλλά και του πνεύματος σε πολύχρονη διαδικασία, που μπορεί να “ικανοποιήσει” και τους πιο σαδιστές ανάμεσα στα κάθε λογής υποχείρια του διαβόλου. Ίσως γι΄αυτό λέγεται ἀπό τους εκκλησιαστικούς Πατέρες ότι οι μάρτυρες των εσχάτων καιρών, της εποχής του Αντιχρίστου, θα είναι ίσως, οι μεγαλύτεροι της υπερδισχιλιετούς ιστορίας της αγωνιζόμενης Εκκλησίας.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΝΤΑΝΙΕΛΑΣ: Αυτό το ευώδες άνθος του Λειμώνα των Μαρτύρων άνθισε στη Ρουμανία το 1967. Από μικρή ηταν πολύ κοντά στο Θεό. Όταν έβγαινε από το σχολείο της, περνούσε πάντοτε από την εκκλησία. Γι’ αυτό ο πατέρας της, ένας άθεος γιατρός, κατά το τότε επικρατόν σύστημα της χώρας, τήν μάλωνε σκληρά με λόγια όπως: «Πού ήσουν; Όλη μέρα στην εκκλησία πας με τους παπάδες σου; Τι σου πρόσφερε ο Θεός;» Κι εκείνη δεν του απαντούσε, απλώς και μόνο δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της. Ήταν γενικά ευλαβής και προσευχόταν πολλές ώρες. Όταν τέλειωσε το Λύκειο, δεν θέλησε να πάει στον καθιερωμένο σχολικό χορό. Η καθηγήτριά της τήν παρακαλούσε να πάει κι αυτή μαζί τους, ενώ εκείνη ευγενικά σε όλους απαντούσε: «Δεν μπορώ. Ξέρετε ότι σας αγαπώ όλους πολύ, μα συγχωρήστε με, δε μπορώ να έρθω στο τραπέζι». Είχε χαρακτήρα πράο καί ήταν καλή με όλους. Βοηθούσε τους συμμαθητές της, ενώ συχνά καθόνταν ξάγρυπνη τη νύχτα κι έγραφε γι’ αυτούς! Είχε πάντα πολύ καλές επιδόσεις και στο σχολείο της και αρφγότερα στο Πανεπιστήμιο. Ήταν ακόμη πολύ εργατική. Όλα τα ρούχα της τα έραβε μόνη της. Πνευματικό πατέρα είχε τον πατέρα Σοφιανό από τη μονή Αντίμ.
 
ΚΑΛΟΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗΣ: Όταν ήταν φοιτήτρια περιποιούνταν μία παράλυτη γριά ξεχασμένη από συγγενείς και φίλους, την κυρα-Ιωάννα. Η Ντανιέλα πήγαινε καθημερινά, το πρωί, πριν το μάθημα στη Σχολή της, αλλά και το βράδυ. Εκείνη κατοικούσε αρκετά μακριά κι ο κόπος της ήταν μεγάλος. Την έπλενε, την περιποιούνταν, της έκανε τα ψώνια, της τραγουδούσε, της διάβαζε και γενικά έφερνε μεγάλη χαρά στην ψυχή της γριάς. Κάποτε κάποιος χτύπησε άδικα την οσία Ντανιέλα αν και ήταν αθώα. Αφού υπέμεινε σιωπηλά το ξύλο, γονάτισε και φίλησε το πόδι αυτού που με τόση αγριότητα την είχε χτυπήσει! Ήταν γενικά πολύ πράος χαρακτήρας, πραγματικός αμνός του Θεού καί ελεούσε τους ἄλλους. Ποτέ δεν κατηγορούσε κανέναν και πάντα έριχνε τό φταίξιμο στον εαυτό της!
 
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΓΑΜΟ: Η οικογένειά της προσπαθούσε να την πείσει να παντρευτεί, μα εκείνη πάντα απαντούσε: «Όχι, όχι, θέλω νά μείνω με το Θεό». Μα εκείνοι της αντέτειναν: «Μπορείς να είσαι με το Θεό και παντρεμένη». Κι εκείνη απαντούσε με το εξής απλό επιχείρημα: “Ναι, αλλά αν θά παντρευτώ σημαίνει ότι θα βάλω λίγο το Θεό στην άκρη κι εγώ δεν το θέλω αυτό. Θέλω να δώσω όλο μου το είναι σ' Εκείνον!”. Κάθε νύχτα η Ντανιέλα συνέχιζε να προσεύχεται πολλές ώρες και δεν έπεφτε να κοιμηθεί χωρίς να κάνει τον κανόνα της. Τ΄ αδέλφια της τήν μάλωναν και την περιγελούσαν: “Τι σου δίνει ο Θεός σου, τι μας ζαλίζεις με τους παπάδες σου, τί σου δίνει η πίστη σου; Αφού ο πατέρας σου δίνει φαγητό. Γιατί πήγες στο πανεπιστήμιο, για να μπεις μια μέρα στο μοναστήρι;”
 
ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ: Πραγματικά, όταν τελείωσε το πανεπιστήμιο πήγε στό μοναστήρι. Ο πατέρας της τήν έψαχνε πολύ καιρό και, αφού την ανακάλυψε, την έφερε στο σπίτι βίαια και τη χτύπησε φριχτά. Μετά από πολλές μέρες, την τελευταία βραδιά πριν την τελευταία αναχώρησή της γιά τό μοναστήρι, έκλαψε προσευχόμενη ασταμάτητα. Έκανε χίλιες μετάνοιες ζητώντας φωτισμό από την Παναγία.
Ξημερώματα αποκοιμήθηκε. Όταν ξύπνησε πήρε την εικονίτσα τη Θεοτόκου που της είχε χαρίσει ο πνευματικός της, έκανε το σταυρό της, φίλησε τήν εικονίτσα και, αποφασισμένη, μάζεψε τα πράγματά της κι έφυγε. Έπειτα έδωσε ένα γράμμα σε μία φίλη της για να το δώσει στον π. Σοφιανό, τον Γέροντά της. Αυτό έλεγε: “Πάτερ, είδα στο όνειρό μου την εικόνα της Παναγίας. Την είδα να ζωντανεύει και η Παναγία με κοίταζε προσεχτικά. Εγώ τη ρώτησα τι να κάνω. Τότε είδα ότι με κοίταζε με πολύ πόνο. Και είδα δάκρυα στο μάγουλό της. Ξαφνικά άπλωσε τά χέρια της να προσευχηθεί καί ένα δάκρυ έσταξε στο χέρι μου. Όταν μ΄ ακούμπησε το δάκρυ Της, ξύπνησα αοφασίζοντας να φύγω”. Και πράγματι έφυγε. Στο δρόμο του Σταυρού, στο δρόμο του Σωτήρος Χριστού.
 
ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ: Όμως ο πατέρας της τή βρήκε και πάλι. Όταν την έφερε από το μοναστήρι τη χτύπησε και πάλι άγρια. Τη φορά αυτή της έσχισε την μοναχική ενδυμασία μ΄ ένα ψαλίδι και την πέταξε στα σκουπίδια. Αρπάζοντάς της το σταυρό από το λαιμό της, της φώναξε: “Οι παπάδες σου και η εκκλησία...”. Τότε εκείνη λιποθύμησε. Όταν συνήλθε είπε στον πατέρα της: “Σε παρακαλώ, άφησέ μου τουλάχιστον τις εικόνες, δε μπορώ να ζήσω χωρίς αυτές!”. Κι εκείνος, έβαλε τις εικόνες κάτω, τις ποδοπάτησε και στη συνέχεια τις εξαφάνισε. Κι η Ντανιέλα θαρετά του είπε: “Πάρ΄τα μου όλα, μα την ψυχή δε μπορείς να μου τήν πάρεις”. Κι από τότε προσευχόνταν μόνο έτσι: “Παναγία, βοήθησέ με, Κύριε Ιησού Χριστέ μη με αφήνεις”. Βλέποντας ο πατέρας της ότι δε μπορεί να την απομακρύνει από την ορθόδοξη πίστη, σκέφτηκε κάτι πραγματικά σατανικό. Βρήκε κάποιους συναδέλφους του γιατρούς οι οποίοι έβγαλαν “διάγνωση” που αποφαινόταν πως η Ντανιέλα πάσχει από: “παρανοϊκή σχιζοφρένεια συνοδευόμενη από μυστικιστικό ντελίριο!”. Μέχρι το τέλος της μαρτυρικής της ζωής ήταν υποχρεωμένη να παίρνει φάρμακα “για να ησυχάσει!”. Τα δύο τελευταία χρόνια της σύντομης ζωής της τα πέρασε στο νοσοκομείο με σωληνάκια στη μύτη. Εξαιτίας των ψυχοφαρμάκων ήταν σχεδόν πάντα αναίσθητη! Ο πατέρας της τή φύλαγε νυχθημερόν μην τυχόν κι έρθει σε επαφή με πιστά πρόσωπα.
 
ΣΤΑΣ ΑΙΩΝΙΟΥΣ ΜΟΝΑΣ: Η ακινησία της στο κρεββάτι και τα φάρμακα που της έδινε ο ψυχίατρος της προκάλεσαν παράλυση και απόφραξη του εντέρου [ειλεός]. Έτσι βασανιζόμενη πέθανε την Μεγάλη Τρίτη, στις 6 Απριλίου 2004. Η αναχώρησή της για τις αγκάλες του αγαπημένου της Κυρίου συνέβη περίπου στις 22.00. Επειδή ο πατέρας της δε θα δεχόταν να έρθει ιερέας, κατά θαυμαστό τρόπο έμαθε για το θάνατό της ένας ιερέας, ο π. Κωνσταντίνος, και στις 23.00 τέλεσε την ακολουθία εις κεκοιμημένους. Ο πατέρας της “έτυχε” για πρώτη φορά να λείπει, αν και προηγουμένως τον είχαν δει να περιφέρεται στο νοσοκομείο.
 
ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ: Στον τάφο της οσίας σύντομα άρχισαν να γίνονται θαύματα. Το πρώτο θαύμα έγινε την Τετάρτη 12 Μαΐου 2004. Ένας νέος που επί οκτώ χρόνια έπασχε από “ανίατη” για τους γιατρούς νόσο θεραπεύτηκε. Τον ίδιο χρόνο, έκανε καλά έναν φοιτητή που έπασχε από μία ασθένεια των αγγείων και την επόμενη χρονιά, έναν νεαρό που είχε κρίση σκωληκοειδίτιδος [περιτονίτις]. Ο τάφος της οσίας Ντανιέλας βρίσκεται στό κοιμητήριο Αντρονάκε στή συνοικία Κολεντίνα στό Βουκουρέστι.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Ιοάν Βλαντούκα, περιοδικό ATITUDINI: Η μάρτυς Ντανιέλα από το Βουκουρέστι.