site analysis
Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).
Καταγόταν ἀπό τήν Τύρο τῆς Φοινίκης καί ἦταν κόρη τοῦ Στρα-ηγοῦ Οὐρβανοῦ, ὁ ὁποῖος τήν περιώρισε σέ πύργο, γιά νά μήν πληροφορηθεῖ γιά τήν Χριστιανική Πίστη καί π
ιστέψει στόν Χριστό. Ὅμως παρά τήν προσπάθειά του ἡ νέα δέχθηκε τήν νέα πίστη, τεμάχισε τά πολύτιμα εἴδωλα τοῦ πύργου καί τά μοίρασε στούς πτωχούς. Ἐξαγριωμένος ὁ πατέρας της τήν φυλάκισε καί ἀργότερα τήν ἔριξε στή θάλασσα, ὅπου τήν βάπτισε ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος!
Μετά τόν θάνατο τοῦ πατέρα της οἱ Ἄρχοντες Δίων καί Ἰουλιανός τήν βασάνισαν στή φυλακή, ἀλλά ἡ καρτερία της εἵλκυσε στήν Ἐκκλησία 3.000 περίπου ψυχές. Παρέδωσε τό πνεῦμα μετά ἀπό λογχισμούς καί ἀφοῦ τῆς εἶχαν κόψει τούς μαστούς καί τήν γλώσσα, κατά τήν βασιλεία τοῦ Σεβήρου (193 – 211).
Στή Βενετία φυλάσσεται ἄφθορο Λείψανο πού ἀποδίδεται στήν Μεγαλομάρτυρα Χριστίνα. Μέ δεδομένο, ὅτι ἡ μνήμη της «ἐτελεῖτο ἐν τῶ ἁγιωτάτῳ αὐτῆς μαρτυρίῳ ἐν τῶ νέῳ Παλατίῳ καί ἐν Νύμφαις ταῖς Μεγάλαις καί τῶ μαρτυρίῳ τοῦ ἁγ. Τρύφωνος πλησίον τῆς Ἁγίας Εἰρήνης τῆς ἀρχαίας καί νέας» (Σωφρονίου Εὐστρατιάδου, «Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», σελ. 475), καταλήγουμε στό συμπέρασμα, ὅτι τό ἀδιάφθορο Λείψανο τῆς Μεγαλομάρτυρος, ἄγνωστο πότε, μεταφέρθηκε ἀπό τήν Συρία ὅπου μαρτύρησε στήν ΚΠολη καί κατατέθηκε σέ Ναό πρός τιμήν της, στήν περιοχή τοῦ Ἱεροῦ Παλατίου. Τό Λείψανο ἀφαιρέθηκε κατά τήν Φραγκοκρατία καί μεταφέρθηκε στή Βενετία. Τό 1252 τό Λείψανο κατατέθηκε στή Μονή τοῦ ἁγ. Μάρκου στό Τορσέλλο καί τό 1340 μεταφέρθηκε στό Ναό τοῦ ἁγ. Ματθαίου στό Μουράνο. Τό 1435 ὁ Πάπας Εὐγένιος Δ’ διέταξε τήν μεταφορά του στό Ναό τοῦ ἁγ. Ἀντωνίου, ἐπίσης στό Τορσέλλο. Τό 1793 μεταφέρθηκε στή Μονή τῆς Μάρτυρος Ἰουστίνης Βενετίας καί τό 1810 στό Ναό τοῦ ἁγ. Φραγκίσκου τῆς Ἀμπέλου, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται, κατατεθημένο σέ κρυστάλλινη λάρνακα. (Ἐπ. Φαναρίου Ἀγαθαγγέλου, «Ἱερά Λείψανα Ἁγίων τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς στή Βενετία», σελ. 343 – 344).Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 24η Ἰουλίου.
ιστέψει στόν Χριστό. Ὅμως παρά τήν προσπάθειά του ἡ νέα δέχθηκε τήν νέα πίστη, τεμάχισε τά πολύτιμα εἴδωλα τοῦ πύργου καί τά μοίρασε στούς πτωχούς. Ἐξαγριωμένος ὁ πατέρας της τήν φυλάκισε καί ἀργότερα τήν ἔριξε στή θάλασσα, ὅπου τήν βάπτισε ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος!Μετά τόν θάνατο τοῦ πατέρα της οἱ Ἄρχοντες Δίων καί Ἰουλιανός τήν βασάνισαν στή φυλακή, ἀλλά ἡ καρτερία της εἵλκυσε στήν Ἐκκλησία 3.000 περίπου ψυχές. Παρέδωσε τό πνεῦμα μετά ἀπό λογχισμούς καί ἀφοῦ τῆς εἶχαν κόψει τούς μαστούς καί τήν γλώσσα, κατά τήν βασιλεία τοῦ Σεβήρου (193 – 211).
Στή Βενετία φυλάσσεται ἄφθορο Λείψανο πού ἀποδίδεται στήν Μεγαλομάρτυρα Χριστίνα. Μέ δεδομένο, ὅτι ἡ μνήμη της «ἐτελεῖτο ἐν τῶ ἁγιωτάτῳ αὐτῆς μαρτυρίῳ ἐν τῶ νέῳ Παλατίῳ καί ἐν Νύμφαις ταῖς Μεγάλαις καί τῶ μαρτυρίῳ τοῦ ἁγ. Τρύφωνος πλησίον τῆς Ἁγίας Εἰρήνης τῆς ἀρχαίας καί νέας» (Σωφρονίου Εὐστρατιάδου, «Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», σελ. 475), καταλήγουμε στό συμπέρασμα, ὅτι τό ἀδιάφθορο Λείψανο τῆς Μεγαλομάρτυρος, ἄγνωστο πότε, μεταφέρθηκε ἀπό τήν Συρία ὅπου μαρτύρησε στήν ΚΠολη καί κατατέθηκε σέ Ναό πρός τιμήν της, στήν περιοχή τοῦ Ἱεροῦ Παλατίου. Τό Λείψανο ἀφαιρέθηκε κατά τήν Φραγκοκρατία καί μεταφέρθηκε στή Βενετία. Τό 1252 τό Λείψανο κατατέθηκε στή Μονή τοῦ ἁγ. Μάρκου στό Τορσέλλο καί τό 1340 μεταφέρθηκε στό Ναό τοῦ ἁγ. Ματθαίου στό Μουράνο. Τό 1435 ὁ Πάπας Εὐγένιος Δ’ διέταξε τήν μεταφορά του στό Ναό τοῦ ἁγ. Ἀντωνίου, ἐπίσης στό Τορσέλλο. Τό 1793 μεταφέρθηκε στή Μονή τῆς Μάρτυρος Ἰουστίνης Βενετίας καί τό 1810 στό Ναό τοῦ ἁγ. Φραγκίσκου τῆς Ἀμπέλου, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται, κατατεθημένο σέ κρυστάλλινη λάρνακα. (Ἐπ. Φαναρίου Ἀγαθαγγέλου, «Ἱερά Λείψανα Ἁγίων τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς στή Βενετία», σελ. 343 – 344).Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 24η Ἰουλίου.
