Ἡ Ὁσία Ματρώνα(2/5) ἐγεννήθη τό 1881 στό Σέμπινο Ἐπιφανίσκαγια τοῦ νομοῦ τῆς Τούλα, που σήμερα ονομάζεται Κιμόφσκι. Κατήγετο από πτωχικήν οικογένειαν. Ωστόσο, οι γονείς της Δημήτριος και Ναταλία ήσαν ευλαβείς και ενάρετοι άνθρωποι και ζούσαν εργαζόμενοι τιμίως. Το ζευγάρι είχε ακόμη 3 τέκνα -τον Ιβάν, τον Μιχαήλ και την Μαρίαν- όταν η Ναταλία, σε προχωρημένην ηλικίαν, έμεινεν έγκυος εις την Ματρώναν. Εξαιτίας της οικονομικής ανέχειας που αντιμετώπιζαν, η μητέρα της -πριν ακόμη γεννήσει- απεφάσισε με τον Δημήτριο να δώσουν το παιδί για υιοθεσία στο ορφανοτροφείο Γκολίτσιν, χωρίς να σκεφθοῦν ούτε για μία στιγμή να προβή σε διακοπή της κυήσεως...
Τελικώς, κατόπιν ενός θεόσταλτου ονείρου, το οποίον προμήνυε το πόσο εκλεκτό θα ήτο το παιδί που θα γεννιόταν, η Ναταλία κατέληξε στην απόφαση να κρατήσουν το μωρό και να το μεγαλώσουν οι ίδιοι όπως είχαν πράξει και με τα άλλα παιδιά.
Η Ματρώνα εγεννήθη αόμματος και προορισμένη να σηκώση από νεογέννητη –έως τέλους της ἐπιγείου ζωῆς της- τον Σταυρόν του Κυρίου. Στην βάπτισή της έλαβε το όνομα της Αγίας Ματρώνης της Κωνσταντινουπόλεως. Ο ιερεύς ο οποίος ελέγετο Βασίλειος, ήτο προορατικός και προφήτευσε για το βρέφος ὅτι σάν θα μεγάλωνε, θα ήτο αυτή που θα του φανέρωνε την ημέρα της κοιμήσεώς του! Κατά την ώρα που έβαζε την Ματρώναν εις την κολυμβήθρα, μικρή νεφέλη η οποία ευωδίαζεν, εστάθη άνωθεν του ύδατος. Το συγκλονίζον ἀποκαλυπτικό γεγονός εμαρτύρησε τόσον ο π. Βασίλειος, αλλά και πολλοί παρευρισκόμενοι!
Πολλά και θαυμαστά γεγονότα έζησαν οι γονείς του εκλεκτού αυτού σκεύους εκλογής του Θεού! Όταν η Ματρώνα ήτο έξι ετών, έβγαλε τον σταυρόν ο οποίος εκκρέμετο από τον λαιμό της και καθώς η Ναταλία την μάλωσε, εκείνη της είπε με παράπονο: «Μα γιατί με μαλώνεις; Αφού εγώ έχω τον δικό μου σταυρό!» Πράγματι! Η μικρή Ματρώνα είχεν στο στέρνο της, δίκην σταυρού, ένα μικρόν εξόγκωμα.
Ως παιδί, η Αγία, παρά το ότι ήτο τυφλή, έπαιζε με τα άλλα παιδιά. Όμως αλίμονο, πόσες πικρίες και ταπεινώσεις εδέχθη για την αναπηρία της, εις αυτά τα παιδικά παιχνίδια. Με τον καιρό, το μικρό κορίτσι έπαυσε να βγαίνη εκτός οικίας κι ο μόνος τόπος που επισκεπτόταν ήταν ὁ ναός. Από μικρή, 6-7 ετών, επροικίσθη από τον Θεό με το χάρισμα της αδιαλλείπτου προσευχής, το διορατικό και το προορατικό. Προγνώριζε τί θα συνέβαινε εις τους ανθρώπους που την επισκεπτόταν, τις ασθένειές τους και την θεραπεία τους. Ο κόσμος που προσήρχετο να δη την Ματρώνα, έφερνε και τρόφιμα ή άλλα χρήσιμα είδη κι έτσι, το κοριτσάκι που κάποτε ίσως εθεωρήθη βάρος, τώρα ήτο πηγή βοηθείας για την οικογένειά της!
Η μητέρα της συχνά την λυπόταν και της έλεγε: "Κακομοίρα μου, παιδάκι μου...», άλλ' όμως η Ματρώνα απαντούσε: "Δέν είμαι εγώ η κακομοίρα, άλλα τ' άλλα δύο σου παιδιά είναι κακόμοιρα, ο Ιβάν και ο Μιχαήλ".
Κάποιο φθινόπωρο που η Ματρώνα εκάθητο στην αυλήν, η μητέρα της είπε:
- Πέρνα μέσα παιδί μου, κάνει κρύο.
- Μητέρα, δεν μπορώ μέσα, γιατί μου βάζουν φωτιά...
- Ποιος σου βάζει φωτιά;
- Δεν κατάλαβες, μητέρα, έρχονται οι δαίμονες και όχι μόνο με πειράζουν, άλλα και με τρυπάνε με τις πηρούνες.
Η Ματρώνα επισκέφθηκε πολλά προσκυνήματα σε ολόκληρη την Ρωσία, μαζί με μία πλούσια γυναίκα. Κάποια φοράν, από τα προσκυνήματα που πήγαιναν, βρέθηκαν και στον Άγιον Ιωάννη της Κροστάνδης, που τότε ζούσε ακόμη. Χωρίς να δη την Ματρώνα, όταν μπήκαν στον ναόν, είπε ν' ανοίξουν χώρο και φώναξε: "Ματρωνούσκα, έλα εδώ!", χωρίς νά την γνωρίζη ποιά είναι. Εκείνη ήταν τότε δεκατεσσάρων ετών. Ὁ Ἁγιος Ιωάννης εἶπε σέ ὅλους: "Αυτή θα είναι η διάδοχός μου. Αυτή είναι ο όγδοος στύλος της Ρωσίας". Κανείς δεν κατάλαβε αυτά τα λόγια, όμως ο Άγιος Ιωάννης ήξερε ότι η Ματρώνα θα ήτο βοηθός στους ανθρώπους, στους δύσκολους καιρούς που έρχονταν...
Στην ηλικία των 17 ετών η Ματρώνα εκτός της τυφλότητος, σήκωσε και τον σταυρόν της παραλύσεως… Έμεινε καθηλωμένη στο κρεβάτι για τα υπόλοιπα 50 έτη της ζωής της... Παρά τα δεινά που την βρήκαν, ποτέ δεν εγόγγυσε και πάντοτε δοξολογούσε τον Θεόν! Έκανε τόσο συχνά τον σταυρό της, βραδέως και με θέρμη, που από τα δακτυλάκια της στο μέτωπό της είχε σχηματισθή λακκούβα!
Όταν μετακόμισε το 1925 στην Μόσχα, χωρίς μάλιστα διαβατήριο και άδεια παραμονής, το καθεστώς επανειλημμένως προσπάθησε να την συλλάβη. Τους ξέφευγε την τελευταία στιγμήν ειδοποιημένη από τον Θεό με διαφόρους τρόπους. Μόλις αυτή έφευγε, κατέφθαναν να την συλλαβουν , αλλά ήτο αργά!
Ή Άννα Βιμπορνόβα θυμάται το παρακάτω περιστατικόν: « Ήλθε μια φοράν ένας αστυνομικός να συλλάβη την Ματρώνα και εκείνη του λέει “Φύγε, φύγε γρήγορα, έχεις συμφορά στο σπίτι σου. Ή τυφλή δεν φεύγει από σένα, εδώ στο κρεβάτι κάθομαι, δεν πάω πουθενά...” Την άκουσε ο αστυνομικός, πήγε σπίτι του και βρήκε την σύζυγό του καμένη από την γκαζιέρα. Πρόλαβε και την μετέφερε στο Νοσοκομείον. Όταν την άλλη μέρα πήγε στην υπηρεσία, τον ρώτησαν, “Τήν συνέλαβες την τυφλή;” “ Την τυφλή, τους είπε, δεν θα την συλλάβω ποτέ. Χάρη στην τυφλή πρόλαβα να πάω την γυναίκα μου στο Νοσοκομείον, άμα δεν μου το έλεγε θα την έχανα...”».
Εδίδασκε η Αγία να μη κατακρίνη κανείς τον πλησίον του λέγοντας τα εξής: «Γιατί να κατακρίνουμε τους άλλους;». «Να σκέφτεσαι πιο πολύ τον εαυτό σου. Κάθε προβατάκι θα κρεμασθή απ’ τη δική του ουρίτσα. Με τις ξένες ουρίτσες τί δουλειά έχεις;».
Ο Πανάγαθος Κύριος πληροφόρησε την ηγαπημένη Του Ματρώνα και για την ημέρα της κοιμήσεώς της. Έτσι, τρεις ημέρες πριν την έξοδόν της (1952), έδωσε τις οδηγίες για τον ενταφιασμό της. Εκοιμήθη εν οσιότητι και ενταφιάσθη εις το κοιμητήριο της μονής του Δανιήλ.
Ἦχος πλ. α΄.
Ἀδιάσειστον στῦλον Ῥωσίας ὄγδοον, τὴν στερουμένην ὀμμάτων ἐκ γενετῆς, εὐλαβῶς ἀνυμνήσωμεν Ματρώναν τὴν ἀοίδιμον, ὡς σκεῦος θείων δωρεῶν καὶ ἀγάπης ἀκραιφνοῦς πρὸς πάντας ἐμπεριστάτους βοῶντες σκέδασον ζόφον παθῶν ἡμῶν φωτὶ σῆς χάριτος.
M α ν ώ λ η ς M ε λ ι ν ό ς
Θα βάλουν μπροστά σας τον ΣΤΑΥΡΟ και το ΨΩΜΙ και θα σας πουν να διαλέξετε”
Η Άννα Βιμπόρνοβα θυμάται… «Επισκέφθηκα την Αγία Ματρώνα τις μέρες της Μεγάλης Σαρακοστής, λίγο πριν πεθάνει.
– Μη φοβάσαι μου λέει, δεν θα ξαναγίνει σύντομα πόλεμος. Θα ξαπλώσουμε έτσι, και θα σηκωθούμε «αλλιώς»…
– Πως αλλιώς; την ρωτάω.
– Να,-μου λέει- θα γυρίσουμε στο «ξύλινο»…
– Μάτουσκα, της λέω, τι σημαίνει το «ξύλινο»;
– Ξύλινο αλέτρι μου λέει, με αυτό θα δουλεύουμε τότε…
– Καί που θα πάνε τα τρακτέρ που τώρα έχουμε;…»
– Ω, λέει, άσε τα τρακτέρ… Θα δουλεύει τότε το αλέτρι το ξύλινο, και η ζωή θα είναι καλή.
Όμως, ακόμη δεν φτάσαμε μέχρι αυτούς τους καιρούς. Εσύ όμως, δεν θα πεθάνεις μέχρι τότε, και θα τα δείς όλα αυτά.
Η επαναφορά του ξύλινου αρότρου στην ζωή μας (και εφ΄ όσον βρεθούνε ζώα να τα σύρουν), θα ισοπεδώσει την ανθρώπινη αλαζονεία της εποχής μας…
Εάν δεν βρεθούνε ζωντανά πολύ φοβάμαι ότι θα τα σύρουμε εμείς για να μη πεθάνουμε από την πείνα.
Πόλεμος (συμπλήρωσε) δεν θα ξαναγίνει (με τον τρόπο που μέχρι τώρα ξέρουμε…) Χωρίς… πόλεμο θα πεθάνετε όλοι.
Θα πέσουν πολλά θύματα. Όλοι οι νεκροί, θα ξαπλώσετε επάνω στην γη….
Θα σας πω και κάτι άλλο, Αποβραδίς, όλα θα είναι (όρθια και καλά) πάνω στην γη, και όταν θα σηκωθείτε το άλλο πρωι, όλα θα μπούν (θα ταφούν) μέσα στην γη. Χωρίς «πόλεμο».
«Πως σας λυπάμαι, όσους τους έσχατους καιρούς θα ζήσετε. Η ζωή θα γίνεται όλο χειρότερη. Τελικά θα έλθει καιρός που θα βάλουν μπροστά σας τον ΣΤΑΥΡΟ και το ΨΩΜΙ και θα σας πούν «Διαλέξετε!».
Θα διαλέξουμε τον Σταυρό, της έλεγαν, αλλά πως θα μπορέσουμε να ζήσουμε;
-«Ε, θα κάνουμε προσευχή, θα πλάσουμε βώλους λίγο χωματάκι, θα προσευχηθούμε στον Θεό, θα φάμε και θα χορτάσουμε! » αποκρινόταν προφητικά η Αγία Ματρώνα, ενώ αλλού έλεγε:
«Θα πάρετε χώμα, θα κάνετε κουλουράκια, θα τα σταυρώνετε, και θα είναι σαν ψωμί!»
Αγία Ματρώνα-προφητείες
ΠΗΓΗ.ΤΡΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου