Ποταμιαίνη η αγία Μάρτυς ήκμασεν εν Αλεξανδρεία κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού εν έτει τδ΄ (304) δούλη ούσα ακολάστου τινός και ασελγούς αυθέντου, ήτο δε πολύ ωραία κατά την μορφήν. Πολλάκις δε βιάσας ο κύριός της προς πράξιν αισχράν και μη δυνηθείς να καταπείση αυτήν εις το κακόν του θέλημα, οργισθείς παρέδωκεν αυτήν εις τον άρχοντα της Αλεξανδρείας ειπών: Η νέα αύτη δούλη μου, και επειδή δεν πείθεται να υποκύψη εις τας επιθυμίας μου, παραδίδω εις χείρας σου, ίνα κατορθώσης ώστε με κολακείας ή και με απειλάς να κλίνη εις το θέλημά μου. Και εάν μοι κάμης ταύτην την χάριν, θέλω σε ανταμείψει καθώς πρέπει.
Εάν όμως δεν πεισθή, παίδευσον ως χριστιανήν και φόνευσον δια πικρού θανάτου. Παραλαβών λοιπόν ο άρχων την Αγίαν εβασάνισεν αυτήν δια βασάνων, χωρίς όμως να δυνηθή να καταπείση ταύτην να υποκύψη εις την ελεεινήν επιθυμίαν του αυθέντου της. Όθεν ο άρχων απεφάσισε να ρίψη την Αγίαν εντός λέβητος πλήρους πίσσης βεβρασμένης. Η δε Αγία ώρκισε τον άρχοντα εις την κεφαλήν του βασιλέως του, να μη ρίψη αποτόμως και δια μιας εντός του λέβητος, αλλά δια μέσου ενός μαγγάνου να καταβιβάση ταύτην εν αυτώ ολίγον κατ’ ολίγον, ειπούσα: Τούτο σε ορκίζω να κάμης, όπως γνωρίσης πόσην υπομονήν θέλει μοι χαρίσει ο Ιησούς Χριστός, τον οποίον συ δεν γνωρίζεις. Ο δε άρχων, λόγω του όρκου, προσέταξε να καταβιβάσωσι την Αγίαν ολίγον κατ’ ολίγον εντός του λέβητος και εις διάστημα τριών ωρών. Όθεν η Αγία κατά το διάστημα τούτο καταβιβαζομένη εντός του λέβητος προσηύχετο τω Θεώ, παραμένουσα ζωντανή και καιομένη υπό της πίσσης, έως ου εκαλύφθη η κεφαλή της εν αυτή. Άπαντες λοιπόν οι παρεστώτες εθαύμασαν την δύναμιν του Χριστού και την υπομονήν της κόρης. Δια τοιούτου λοιπόν τρόπου τελειώσασα η αοίδιμος το μαρτύριον αυτής, απήλθε νικηφόρος εις τα ουράνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου