Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ -ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ -ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2019

Ούτε μια, ούτε δυο! Σαράντα κοπελιές που κέρδισαν από μια αιώνια θέση δίπλα Του.



site analysis

..

Η εικόνα ίσως περιέχει: 39 άτομα
Αδαμαντινή, Καλλιρόη, Χαρίκλεια, Πηνελόπη, Κλειώ, Θάλεια, Μαριάνθη, Ευτέρπη, Τερψιχόρη, Ουρανία, Κλεονίκη, Σαπφώ, Ερατώ, Πολύμνια, Δωδώνη, Αθηνά, Τρωάδα, Κλεοπάτρα, Κοραλία, Καλλίστη, Θεονόη, Θεανώ, Ασπασία, Πολυνίκη, Διόνη, Θεοφάνη, Ερασμία, Ερμηνεία, Αφροδίτη, Μαργαρίτα, Αντιγόνη, Πανδώρα, Χάιδω, Λάμπρω, Μόσχω, Αριβοία, Θεονύμφη, Ακριβή, Μελπομένη και Ελπινίκη.
Eις τας Παρθένους.
Δισεικαρίθμοις παρθένοις πῦρ καὶ ξίφος,
Θεοῦ προεξένησαν Υἱὸν νυμφίον.

Eις τον Aμμούν.
Ἀμμοῦν καλύπτραν ἔμπυρον δεδεγμένος,
Τὸ σαρκικὸν κάλυμμα χαίρων ἐξέδυ.

Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομαΟι Άγιες αυτές γυναίκες έζησαν την εποχή του βασιλέως Λικινίου στην Αδριανούπολη της Θράκης. Ο ηγεμών της περιοχής Βάβδος (περί το 305 μ.Χ.) τις συνέλαβε ως χριστιανές και τις προέτρεπε να προσκυνήσουν τα είδωλα. Η Κελσίνα, μία εξ αυτών και η πρώτη της πόλεως, μετά τη θαρραλέα ομολογία της πίστεώς της τις εσύναξε όλες στην οικία της μαζί με τον διδάσκαλό τους, διάκονο Άγιο Αμμούν, για να ενισχυθούν προς το μαρτύριο. Ο Αμμούν πήρε το χαρτί με τα ονόματά τους και τα διάβασε δυνατά ένα-ένα. Ύστερα είπε: «Αγωνισθήτε υπέρ του Χριστού δια του μαρτυρίου, διότι έτσι θα καθίσει και ο Δεσπότης Χριστός στην πύλη της ουρανίου βασιλείας και θα σας προσκαλεί μία-μία κατ’ όνομα, για να σας αποδώσει τον στέφανο της αιωνίου ζωής».
Όταν και πάλι τις ανέκρινε ο ηγεμών, ομολόγησαν όλες σταθερά την πίστη τους. Με την προσευχή τους συνέτριψαν τα είδωλα και ο ιερεύς των ειδώλων ανυψώθηκε στον αέρα, μέχρις ότου, βασανιζόμενος από πύρινους αγγέλους, έπεσε νεκρός στη γη. Τότε ο Βάβδος πρόσταξε να κρεμάσουν τον Άγιο Αμμούν, να του ξύσουν τις πλευρές, να κάψουν τις πληγές του με αναμμένες λαμπάδες και να του φορέσουν στο κεφάλι χάλκινη πυρακτωμένη περικεφαλαία.

Επειδή ο Άγιος διαφυλάχθηκε αβλαβής από τα μαρτύρια, οδηγήθηκε μαζί με τις μαθήτριές του από τη Βερόη (σημερινή Στάρα Ζαγορά της Βουλγαρίας) στην Ηράκλεια, στον βασιλέα Λικίνιο. Καθ’ οδόν εμφανίσθηκε ο Κύριος και τους ενεθάρρυνε. Φθάνοντας στην πόλη πήγαν στον τόπο, όπου είχαν κατατεθεί τα τίμια λείψανα της Αγίας μάρτυρος Γλυκερίας . Ενώ διανυκτέρευαν εκεί προσευχόμενες, παρουσιάσθηκε η Αγία λέγοντας: «Καλώς ήλθατε, άγιες δούλες του Θεού! Προ πολλού περίμενα την λαμπρή εν Χριστώ συνοδεία σας, για να χορεύσωμε στεφανωμένες όλες μαζί με τους αγίους αγγέλους στην βασιλεία του Χριστού, τον οποίο μέχρις αίματος ομολογήσαμε».

Στην Ηράκλεια τους έριξαν στα θηρία. Οι άγιες γυναίκες μαζί με τον διδάσκαλό τους προσευχήθηκαν όρθιες με υψωμένα τα χέρια, τα δε θηρία κατελήφθησαν από ύπνο και δεν τους άγγιξαν. Την ώρα που οι στρατιώτες άναβαν φωτιά για να τις ρίξουν μέσα, προφήτευσαν στον ασεβή Λικίνιο την επικράτηση του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τη νίκη του χριστιανισμού και την κατάργηση της ειδωλολατρίας. Κατόπιν σφραγίσθηκαν με το σημείο του σταυρού και δέκα από αυτές πήδησαν αγαλλόμενες μέσα στις φλόγες υμνώντας τον Θεό, ο οποίος εδρόσισε το πυρ. Έτσι, αυτές μεν ετελειώθησαν εν ειρήνη στην πυρά, οκτώ δε αποκεφαλίστηκαν μαζί με τον διδάσκαλό τους Αμμούν. Από τις υπόλοιπες οι δήμιοι άλλες κατέσφαξαν και σε άλλες έβαλαν στο στόμα πυρακτωμένα σίδερα.


Ἀπολυτίκιον
Ἀθλητῶν αἱ χορείαι, δεῦτε συνδράμετε καὶ τεσσαράκοντα κόρας μετὰ Ἀμμοὺν εὐσεβοῦς μεγαλύνατε, λαμπρῶς πανηγυρίζουσι ὅτι ἐνήθλησαν στερρῶς τῇ ἀσκήσει ἐν Χριστῷ, ῥωσθεῖσαι καὶ λαμπρυνθῆσαι πρεσβεύουσαι τῷ Κυρίῳ, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κάθισμα
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Τῶν ἁγίων Γυναικῶν
Ἀμνάδες λογικαί, τῷ ἀμνῷ καὶ ποιμένι, προσήχθητε πιστῶς, διὰ τοῦ μαρτυρίου, τὸν δρόμον τελέσασαι, καὶ τὴν πίστιν τηρήσασαι· ὅθεν σήμερον, περιχαρῶς εὐφημοῦμεν, Ἀξιάγαστοι, τὴν ἱερὰν ὑμῶν μνήμην, Χριστὸν μεγαλύνοντες.

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2018

Οι άγιες μάρτυρες Γαϊανή, Ριψιμία και οι συν αυταίς τριάντα -πέντε μοναχές



site analysis

30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ. 





Οι άγιες μάρτυρες Γαϊανή, Ριψιμία και οι συν αυταίς τριάντα -πέντε 
μοναχές



Αυτές οι άγιες γυναίκες, χάριν τής πίστεώς τους στον Χριστό, θανατώθηκαν από τον βασιλιά Τιριδάτη. Ή Ριψιμία ήταν μια άσυνήθιστα όμορφη κοπέλα και ό αύτοκράτορας Διοκλητιανός (σ.τ.μ. 284-305) ελκύστηκε από την ομορφιά της και ήθελε να την έχει σύζυγό του. Αυτή ήταν ή αιτία του μαρτυρίου πού υπέστησαν όλες οι μοναχές.
Ή Ριψιμία αρνήθηκε να άκολουθήσει τον βασιλιά, εφόσον ήταν Ίδη νύμφη του Χριστού και ακολουθούσε τον Νυμφίο της. Στη, συνέχεια την ήθελε για τον εαυτό του ό Τιριδάτης, τυφλωμένος από την ομορφιά της. 

Ή όσια Ριψιμία αντιστάθηκε στον ειδωλολάτρη βασιλιά με όλη της τη, δύναμη και άποδείχτηκε ότι, «αύτός πού είχε κατατροπώσει τούς Πρίγκιπες των Γότθων καί κατέστρεψε τούς Πέρσες, ήταν ανίκανος νά νικήσει μιά παρθένο του Χριστού».



Μαινόμενος ό βασιλιάς την παρέδωσε σέ φρικτά βασανιστήρια. Τής έκοψαν τή γλώσσα, τής έσχισαν τό στομάχι καί τής έβγαλαν τά σπλάχνα. 

’Έτσι παρέδωσε ή Ριψιμία την ψυχή της στον Κύριο. Κατόπιν οι δήμιοι συνέλαβαν τις άλλες μοναχές, τις οποίες αποκεφάλισαν. Τό περίφημο μοναστήρι Έχμιατζίν οικοδομήθηκε επάνω στα τίμια λείψανα των άγιων παρθενομαρτύρων. Ευρισκόμενο κοντά στο Έρεβάν, υπήρξε για πολλούς αιώνες τό πνευματικό κέντρο ολόκληρης τής Αρμενίας.


Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ . ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ ΜΗΝΑΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ.
ΠΗΓΗ.ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2018

ΑΓΙΑ ΑΚΥΛΙΝΑ-ΤΗΝ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΣΤΟ ΞΥΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΗΣ, ΟΙ ¨ΑΝΕΚΤΙΚΟΙ¨ ΟΘΩΜΑΝΟΙ



site analysis





































Tην φύσιν ούσα θήλυ η Aκυλίνα,








Aνήρ εδείχθη γεννάδας προς βασάνους.
Η Αγία Ακυλίνα καταγόταν από το χωριό Ζαγκλιβέρι της Θεσσαλονίκης και ανατράφηκε από γονείς ευσεβείς. Ο πατέρας της όμως, σκότωσε ένα Τούρκο, μετά από φιλονικία μαζί του. Για ν’ αποφύγει την τιμωρία του θανάτου, δέχτηκε τον μουσουλμανισμό. Αλλά η μητέρα της έμεινε σταθερή στον Χριστό και κάθε μέρα δίδασκε στην Ακυλίνα την αρετή και την πίστη. Παρά τις επίμονες προσπάθειες του πατέρα της και τις απειλές των Τούρκων, η Ακυλίνα δεν αρνήθηκε τον Χριστό. Όταν την οδηγούσαν στο μαρτύριο την ακολουθούσε και η μητέρα της, που την παρότρυνε σ’ αυτό. Η Ακυλίνα ήλεγχε με θάρρος τους Τούρκους και τη θρησκεία τους, με αποτέλεσμα να πεθάνει μαρτυρικά, μετά από πολυήμερο ραβδισμό, στις 27 Σεπτεμβρίου 1764 μ.Χ. σε ηλικία 19 ετών.
Κανείς δεν γνωρίζει που εναπόθεσαν οι συντοπίτες της το τίμιο λείψανο της. Λέγεται πως οι Τούρκοι θέλησαν ακόμη και νεκρή να την κάνουν δική τους , γι’ αυτό και διέταξαν να την θάψουν στο τούρκικο νεκροταφείο που ήταν κοντά στο τζαμί για να ικανοποιήσουν έτσι τον άσβεστο εγωισμό τους. Έτσι κι έγινε. Το θεόσταλτο όμως φώς , που σαν άστρο κατέβηκε από τον ουρανό και στάθηκε πάνω από τον τάφο της , ήταν το σημείο που υποχρέωσε τους χριστιανούς συμπατριώτες της να κλέψουν το σώμα της και να το ενταφιάσουν κάπου όπου θα ήταν ασφαλές. Κατά την παράδοση , τα ονόματα των τολμηρών αυτών ανθρώπων ήταν Τσόπλας , Καλημέρης και Μπούκλας , οι οποίοι λέγεται πως έκαναν όρκο να μην μαρτυρήσουν ποτέ σε κανέναν το μυστικό , γιατί θα υπήρχε ο φόβος να βρεθεί το άγιο λείψανο της στα χέρια των Τούρκων. Χριστιανοί πολλοί έχουν φύγει έκτοτε από τη ζωή με τον καημό να προσκυνήσουν τα ιερά λείψανα της. Σήμερα έχει χτιστεί προς τιμήν της περικαλλής και μεγαλοπρε­πής Ιερός Ναός ο οποίος, όμως, παραμένει ελλιπής χωρίς την ευλογία των αγίων της λειψάνων.
Saint.gr

Η Αγία Ακυλίνα η νεομάρτυς

27 Σεπτεμβρίου 2018
«Φωστήρες νοητοί, εξανέτειλαν πάσιν ημίν οι θείοι του Χριστού Νεομάρτυρες απλανώς οδηγούντες προς τας ευθείας τρίβους των σωτηρίων αυτού εντολών »[1].
Στις 27 Σεπτεμβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη Νεομάρτυρα Ακυλίνα. Τι είναι, όμως, νεομάρτυς; Ποιός θεωρείται νεομάρτυς; Συμφωνα με τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη [2], ως Νεομάρτυρες χαρακτηρίζονται όσοι μαρτύρησαν για την πίστη του Χριστού μετά από το 1453 μ.Χ., δηλαδή μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, από τούς Μωαμεθανούς Τούρκους, επειδή αρνήθηκαν να ασπασθούν τον Ισλαμισμό, το Μουσουλμανισμό. Οι Νεομάρτυρες ονομάσθηκαν έτσι, για να διακρίνονται από τούς παλαιούς μάρτυρες των πρώτων χριστιανικών αιώνων ή και αργότερα της εικονομαχίας. Ο άγιος Νικόδημος στο προοίμιο του έργου του «Νέον Μαρτυρολόγιον», όπου υπάρχουν συγκεντρωμένοι οι περισσότεροι βίοι των Νεομαρτύρων, κάνει την εξής πολύ σημαντική ερώτηση : «Για ποια αίτια ευδόκησε ο Θεός να εμφανιστούν αυτοί οι νέοι Μάρτυρες στους σημερινούς καιρούς»; Την απάντηση, βεβαίως, μας την δίνει με οξύνοια ο ίδιος, απαριθμώντας πέντε αίτια.

Πρώτο, για να είναι ανακαινισμός όλης της Ορθοδόξου πίστεως, δεύτερο για να μένουν αναπολόγητοι την ημέρα της Κρίσεως οι αλλόπιστοι, τρίτο για να είναι δόξα μεν και καύχημα της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, έλεγχος δε και καταισχύνη των ετεροδόξων, τέταρτο για να είναι παράδειγμα υπομονής σε όλους τούς Ορθοδόξους Χριστιανούς, που τυραννούνται κάτω από τον βαρύ ζυγό της αιχμαλωσίας, και πέμπτο για να είναι θάρρος και παρακίνηση στο να μιμηθούν δια του έργου το μαρτυρικό τους τέλος, τόσο οι Χριστιανοί, που αναγκάζονται κατά περίσταση να μαρτυρήσουν, όσο και όσοι έφθασαν να αρνηθούν νωρίτερα την Ορθόδοξη πίστη.
Σύμφωνα με τον άγιο Νικόδημο, οι νέοι αυτοί Μάρτυρες κάνουν αναπολόγητους τους αλλοπίστους την ημέρα της Κρίσεως, διότι καθώς το λίγο προζύμι, που σμίγεται με το πολύ αλεύρι, μεταδίδει την δική του δύναμη σ’αυτό και γίνεται ολόκληρο ζύμη, έτσι οικονόμησε ο Θεός να είναι σμιγμένοι οι λίγοι πιστοί με τους πολλούς αλλοπίστους, για να μεταδώσουν σ’αυτούς την Ορθόδοξη πίστη και να τους φέρουν στην επίγνωση της αληθείας. Έτσι μας το βεβαιώνει ο θείος Χρυσόστομος: «δια τούτο και ανέμιξεν (ο Θεός δηλαδή) τω πλήθει τους αυτώ πιστεύοντας, ίνα μεταδώμεν αλλήλοις της ημετέρας συνέσεως »[3].
Οι άγιοι Νεομάρτυρες είναι η δόξα και το καύχημα της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, έλεγχος δε και καταισχύνη των ετεροδόξων.
Εκείνοι, οι παλαιοί μάρτυρες, μαρτύρησαν για την πίστη της Αγίας Τριάδος; Κι αυτοί ομοίως. Εκείνοι έχυσαν το αίμα τους για το όνομα και την Θεότητα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού; Κι αυτοί ομοίως. Κατά τον άγιο Νικόδημο, όμως, αυτοί (οι νέοι μάρτυρες) έχουν κάτι περισσότερο από τους παλαιούς. Καθ’ότι εκείνοι μεν αγωνίσθηκαν κατά της πολυθεΐας και ειδωλολατρείας, η οποία είναι μία προφανής ασέβεια, που δύσκολα μπορεί να απατήσει ένα λογικό νου, αυτοί όμως αγωνίσθηκαν κατά της μονοπροσώπου μονοθεΐας των αλλοπίστων, η οποία είναι μία κεκρυμμένη ασέβεια, που εύκολα μπορεί να απατήσει τον νου.
Γι’ αυτό, αν και αυτοί οι Μάρτυρες είναι νέοι κατά τούς χρόνους, όμως κατά τα μαρτύρια είναι παλαιοί. Αν και είναι έσχατοι κατά την διαδοχή του γένους, όμως κατά τούς στεφάνους είναι πρώτοι. Γιατί ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριος του νοητού αμπελώνος της Ανατολικής Εκκλησίας, κάλεσε εργάτες στον αμπελώνα του, κατά την παραβολή του Ευαγγελίου [4], και τούς παλαιούς και τούς νέους αυτούς Μάρτυρες, και αφού άρχισε από τούς πρώτους έως τούς εσχάτους, τούς έκανε ίσους, με το να δώσει σε όλους το ένα και το ίσο δηνάριο, το οποίο είναι ο στέφανος του Μαρτυρίου και η απόλαυση της Ουρανίου Βασιλείας.
Ας ικετεύσουμε, λοιπόν, σήμερα, τούς αγίους ενδόξους νεομάρτυρες να μεσιτεύουν ολοψύχως προς τον άγιο Θεό, για να γίνει ίλεως στις αμαρτίες μας και να παύσει την καθ’ ημών δικαία Του αγανάκτηση, παρορών ως πολυέλεος τα πταίσματά μας, με τα οποία έργω, λόγω και διανοία κάθε μέρα τον παραπικραίνουμε.

Γεννήθηκε το 1745 μ.Χ. σε ένα χωριό της Θεσσαλονίκης, το Ζαγκλιβέρι. Ο πατέρας της ονομαζόταν Γιώργης και το όνομα της μητέρας της, δυστυχώς, δεν διεσώθηκε. Αξιοπρόσεκτο είναι το γεγονός που έλαβε χὠρα με τον πατέρα της. Μια μέρα μάλωσε ο πατέρας της με ένα Τούρκο και πάνω στο θυμό του μαχαίρωσε τον Τούρκο και τον άφησε νεκρό. Όλοι οι χωριανοί μόλις άκουσαν το γεγονός αυτό, έντρομοι προσπαθούσαν να κρυφτούν από τη λυσσώδη μανία και εκδίκηση των Τούρκων. Το αποτέλεσμα ήταν η καταδίκη του Γιώργη σε θάνατο. Όμως, υπήρχε και μία εναλλακτική λύση. Αυτή ήταν να τουρκέψει. Έτσι, χωρίς να χάσει χρόνο αποφασίζει να επιζήσει τη μάταια αυτή ζωή, τον προσωρινό βίο, να προδώσει την πίστη του και να τουρκέψει τόσο εκείνος όσο και η οικογένειά του. Αποφασίζει και προδίδει την πίστη του. Για την οικογένεια, όμως, αυτό ήταν ντροπή. Οι Τούρκοι υπερήφανοι για το γεγονός τον επιδεικνύουν ως λάφυρο. Δεν έφτανε ότι αλλαξοπίστησε αυτός, οι Τούρκοι τον πίεζαν να οδηγήσει και την υπόλοιπη του οικογένεια στην αλλαξοπιστία. Αφού πλησίασε την θυγατέρα του, την Ακυλίνα, με σκοπό να την τουρκέψει, αυτή αμετάκλητη στην πίστη της, έμενε ακλόνητη. Στο άκουσμα αυτό οι Τούρκοι κυριεύθηκαν από θυμό και οργή, και αποφάσισαν να στείλουν ανθρώπους από το ιεροδικείο για να την συλλάβουν και να την ανακρίνουν.
Η μητέρα της προσευχόταν όπως φωτίσει ο Θεός την Ακυλίνα και δεν αλλαξοπιστήσει. Την παρότρυνε να μείνει ακλόνητη στο ορθόδοξό της φρόνημα, να υποστεί τα μαρτύρια για τον Ουράνιο Νυμφίο, τον Ιησού Χριστό. Οι Τούρκοι, με το μίσος που τους διακατέχει προς τους Ορθοδόξους, πήγαν και την συνέλαβαν. Αυτή θαρραλέα, προσευχόμενη και αποφασισμένη να θυσιάσει τη ζωή για το Χριστό, εμμένει στο φρόνημά της. Την έδεσαν και την οδήγησαν ενώπιον του δικαστή, ο οποίος την ρώτησε αν αλλάζει την πίστη της. Αυτή με γενναιότητα του απαντά ότι χριστιανή γεννήθηκε και χριστιανή θα αποθάνει, η φράση που έλεγαν όλοι οι Μάρτυρες ενώπιον του ψευδούς και ανόμου δικαστηρίου. Στη συνέχεια ακολούθησαν οι δελεαστικές προτάσεις. Αυτή ανυποχώρητη. Δεν κολακεύεται, δεν επηρεάζεται. Μένει σταθερή. Αφού αρνήθηκε να αλλάξει την πίστη της, άρχισαν τα βασανιστήρια.
Πρώτα άρχισαν οι ραβδισμοί γεμίζοντας το πρόσωπό της με αίματα, οι πόνοι αφόρητοι, τα δάκρυα και το αίμα να γίνονται ένα. Οι αλλόθρησκοι την επιβίβασαν σε ένα χριστιανό να την πάει στο σπίτι της. Μόλις την αντίκρυσε η μητέρα της, αγκάλιασε το ματωμένο της σώμα και την ρώτησε αν πρόδωσε την πίστη της ή όχι. Και αυτή με χαρά και αγαλλίαση της απάντησε ότι φύλαξε την ομολογία της πίστεώς της. Περήφανη η μητέρα της ύψωσε τα χέρια της προς το Θεό και Τον ευχαρίστησε.
Η Νεομάρτυς παρέδωσε το πνεύμα της στο στεφανοθέτη Χριστό και αξιώθηκε να λάβει τον αμαράντινο της δόξης στέφανο. Από το τίμιό της σώμα ανέβλυσε ουράνια και δυνατή ευωδία. Ήταν 27 Σεπτεμβρίου 1764.
Εγκωμιάζει, λοιπόν, σήμερα η Αγία μας Εκκλησία, το έμπνουν θησαύρισμα, των μαρτύρων αγλάϊσμα και πυξίο, το πολυτίμητο σμαράγδι, της Εκκλησίας το ιερό σεμνολόγημα, το θησαυρό της εγκρατείας, της χριστοηθείας το πολυτίμητο σάπφειρο, τη νύμφη του Χριστού και Νεομάρτυρα Ακυλίνα.
Αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση η σήμερα τιμώμενη Αγία, για την ακλόνητη της πίστη, τη σταθερά και φλογερή της ομολογία. Αυτό πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Να ομολογούμε καθημερινά με το παράδειγμά μας, με τις πράξεις μας, την καλή ομολογία Ιησού Χριστού. Σήμερα, μπορεί να μην χρειαζόμαστε να δίνουμε το αίμα μας για να Τον ομολογούμε, αν και δυστυχώς υπάρχουν αδελφοί μας σε κάποιες χώρες, που για την πίστη τους, δίνουν το αίμα τους. Έχουμε όμως το μαρτύριο της συνειδήσεως, δηλαδή τον συνεχή αγώνα για να πετύχουμε την εν Χριστώ τελείωση παλεύοντας με τα καθημερινά προβλήματα και τις δυσκολίες της παρούσης και μάταιης ζωής.
Ας παρακαλέσουμε, λοιπόν, τη σήμερα τιμώμενη Αγία Ακυλίνα, αλλά και όλους τούς αγίους ενδόξους νεομάρτυρες, να μεσιτεύουν ολοψύχως προς τον άγιο Θεό, για να γίνει ίλεως στις αμαρτίες μας και να παύσει την καθ’ ημών δικαία Του αγανάκτηση, παρορών ως πολυέλεος τα πταίσματά μας, με τα οποία έργω, λόγω και διανοία κάθε μέρα τον παραπικραίνουμε.

Παραπομπές:

1. Από το Δοξαστικό του Μικρού Εσπερινού της Συνάξεως των Νεομαρτύρων.
2. Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου (1749-1809), Νέο Μαρτυρολόγιο ήτοι μαρτυρία των νεοφανών μαρτύρων, Θεσσαλονίκη 2009.
3. Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, 16η Ομιλία στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο.
4. Ματθαίου 20,9.


Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2018

Η Αγία Επίχαρις (27 Σεπτεμβρίου)



site analysis


Η αγία Επίχαρις ζούσε στην Ρώμη την εποχή που ξέσπασε ο διωγμός του Διοκλητιανού (303-305). Καίτοι ήταν δωδεκα ετών, συνελήφθη ως χριστιανή και ανακρίθηκε από τον έπαρχο Καισάριο, ο οποίο πρόσταξε να την κρεμάσουν και να  την ξύνουν. Ενώ η μάρτυς έπασχε, προσευχόταν στον Θεό να δείξη τα θαυμάσιά του στους παρευρισκομένους ειδωλολάτρες και ευθύς η πέτρα, επάνω στην οποία στεκόταν η αγία, ανέβλυσε άφθονο νερό. Το θαύμα αυτό οδήγησε πολλούς εθνικούς στην πίστι του Χριστού.
Ο Καισάριος όμως το θεώρησε μαγεία και διέταξε τέσσερεις στρατιώτες να την κτυπούν στον τράχηλο με μολύβδονες σφαίρες. Η Επίχαρις παρεκάλεσε τον Θεό να δείξη την δύναμί του και στον Καισάριο. Έπεσαν τότε νεκροί και οι τέσσερεις δήμιοί της, ο δε έπαρχος από την λύπη του συντόμευσε την δίκη, διατάζοντας να αποκεφαλίσουν την μάρτυρα και να καύσουν το τίμιο λείψανό της.
[“Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, υπό ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, εκδ. Ίνδικτος (τόμος πρώτος – Σεπτέμβριος, σ. 306-307)]
(Πηγή ηλ. κειμένου: vatopaidi.wordpress.com)

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018

ΑΓΙΑ ΡΑ"ΙΣ-Η δωδεκάχρονη παρθενομάρτυς(+23 Σεπτεμβρίου)



site analysis


Αποτέλεσμα εικόνας για МУЧЕНИЦА ИРАИДА
Μικρός ό βίος της, πού διεσώθη. Μικρή ή ηλικία της, αλλά μεγάλος ό άθλος και ή δόξα της ανήλικης Αγίας Ραΐδος, πού θυσιάστηκε για την αγάπη του Χρίστου στα δώδεκα της χρόνια! "Αλλα κορίτσια στην ηλικία της παίζουν με τα παιχνίδια τους και τις κούκλες ή ονειρεύονται το κοσμικό τους μέλλον και τις χαρές του μάταιου κόσμου. Αντίθετα ή μικρή Ραΐδα oλα τα είχε περιφρονήσει άπό μικρή και δεν αγαπούσε και δεν σκεφτόταν τίποτε άλλο από τον Κύριο μας Ίησού Χριστό, τον Δημιουργό και Σωτήρα του σύμπαντος καί τον πιο μεγάλο, τον πιο αληθινό καί ασύγκριτο φίλο καί προστάτη των παιδιών. Κι όπως αναφέρει ό Συναξαριστής στα «Μηναία» (μήνας Σεπτέμδριος ΚΓ') :

«Ποθούσα κάλλος ή Ραΐς Θεού βλέπειν σαρκός το κάλλος έκδίδωσι τω ξίφει».
Καί σε σημερινή άπόδοσι:
«Ή Ραΐς ποθώντας να δη την ομορφιά του Θεού θυσίασε με το ξίφος την ομορφιά της σάρκας».

 Δεν εΐναι ή πρώτη και δεν είναι ή μόνη ανήλικη Αγία, πού έμαρτύρησε για τον Χριστό. Αμέτρητα είναι τα αγόρια και τα κορίτσια, πού έθυσίασαν την ζωή τους και τις χαρές του κόσμου τούτου για τον Κύριο. Στρατιές από, μικρούς ενσαρκους αγγέλους, πού χαίρονται τώρα στην Βασιλεία των Ουρανών.
Έκείνο, πού ξεχωρίζει την Ραΐδα από όλες τις άλλες μορφές των παιδιών, πού αγίασαν με το μαρτύριο, είναι ότι δόθηκε μόνη της, εθελοντικά στο μαρτύριο, χωρίς κανείς να την βιάση σε κάτι τέτοιο, Αντίθετα μάλιστα προσπάθησε και αγωνίστηκε να φτάση ως το μαρτύριο και να ξεπεράση τα εμπόδια, πού συναντούσε.
 Είναι μια από τις σπάνιες, άλλα και τόσο ώραΐες και μεγάλες κορυφώσεις έθελοθυσίας από αγάπη. Κι' όλα αυτά τα μαρτύρια και ό αποκεφαλισμός, οί σκληρές και άγριες ώρες, πού λυγίζουν ακόμη καϊ τους μεγάλους, να γίνονται σ΄' ένα κοριτσάκι δώδεκα χρονών και το κοριτσάκι αυτό αντί να λιπόψυχη και να άποφεύγη τον πόνο, να ζήτα μόνο του, από αγάπη και μόνο, τα βάσανα και τον θάνατο για την αγάπη και την δόξα του Θεού!
 "Ω., Κύριε των Δυνάμεων, πόσο θαυμαστά ξέρεις να μας διδάσκης και να μας δίνης οδηγούς για την ζωή μας κι' ας είμαστε εμείς τόσο ράθυμοι και σκληρόκαρδοι και εγωιστές και ανάξιοι για κάθε ευεργεσία. Πάντα το έλεος σου είναι μεγαλύτερο από κάθε σκέψη και από κάθε φαντασία της αμαρτωλής καρδίας μας!...

"Ας σταθούμε όμως μέσα στις λίγες αράδες, πού διέσωσαν για την Ραΐδα οί Συναξαριστές, μέσα στις μυριάδες των Άγιων και των Μαρτύρων, πού μετριούνται σε πολλά εκατομμύρια.

Γράφει λοιπόν το Συναξάρι της θαυματουργής Αγίας ότι γεννήθηκε στην πόλι Τάμμαν της Αιγύπτου. Δεν αναφέρεται όμως ή ακριβής ημερομηνία της γεννήσεως της. Πάντως υπολογίζεται ότι γεννήθηκε στο τέλος περίπου του τρίτου αιώνος. Ηταν κόρη ενός Χριστιανού ιερέως, -πού τον έλεγαν Πέτρο και είχε φροντίσει από νωρίς να της δώση χριστιανική ανατροφή και να της έμπνευση απεριόριστη πίστη και αγάπη για τον Χριστό. Μέρα και νύχτα ή μικρή Ραΐδα βρισκόταν μαζί με τον πατέρα της και ζούσε από κοντά την λατρευτική ζωή της Εκκλησίας, Κι όταν εξέφρασε την επιθυμία της να γίνη μοναχή, ό καλός πατέρας δέχτηκε μετά χαράς κι όχι όπως κάνουν σήμερα πολλοί γονείς, πού αρνούνται και αντιδρούν και αναστατώνουν τον κόσμο, εάν τα παιδιά τους αποφασίσουν να αφιερωθούν στο Χριστό...

Ευλόγησε λοιπόν ό ιερεύς Πέτρος την δωδεκάχρονη κόρη του, της έδωσε την ευχή του και τις καλές του πατρικές συμβουλές και υστέρα την παρέδωσε στο γυναικείο μοναστήρι της Τάμμαν. Έκεί φόρεσε το σχήμα της δόκιμης μοναχής, μέχρι να φθάση στην νόμιμη ηλικία για να γίνη μοναχή.

Μια μέρα, πού πήγαινε μαζί με τις άλλες μοναχές στην πηγή για να κουβαλήση νερό, είδε ενα πλήθος από μοναχούς, μοναχές, κληρικούς και λαϊκούς, πού τους εΐχε συλλάβει ό σκληρός ηγεμόνας της περιοχής Λουκιανός. "Οταν έμαθε ότι τους είχαν δέσει γιατί ήταν Χριστιανοί και θα τους θανάτωναν, εάν δεν αρνιόνταν την πίστη τους, έτρεξε σαν μικρό έλαφάκι για να ένωθή μαζί τους και να όμολογήση τον Χριστόν Κύριον και Θεόν και Σωτήρα του κόσμου. Ό κομενταρίσιος (δεσμοφύλακας) την λυπήθηκε, καθώς την είδε τόσο μικρή, με το μαύρο ράσο της και την σταμάτησε με καλό τρόπο:

— Που πας κοριτσάκι μου, εσύ με τους άλλους; Αυτούς θα τους σκοτώσουν αν επιμείνουν στην θρησκεία τους. Εσύ όμως γιατί να πεθάνης πριν από την ώρα σου; Κι οϋτε κανένας σε βιάζει να κάνης κάτι τέτοιο.
Είσαι μικρή ακόμα και δεν ξέρεις τι κάνεις...
— Ξέρω τι πιστεύω και τι κάνω, κομενταρίσιε, είπε θαρρετά ή μικρή Ραΐς. Κι οϋτε με νοιάζει πότε θα πεθάνω, τώρα ή αργότερα. Είμαι Χριστιανή και θέλω να ομολογήσω και να διακηρύξω την πίστη μου!
— Ξανασκέψου το, την συμβούλεψε ό δεσμοφύλακας.Είσαι τόσο μικρούλα. Κρίμα να χαθείς από τώρα, πρινγνωρίσης την ζωή και τον κόσμο.
— Για μένα δεν υπάρχει τίποτα πιο σπουδαίο από τον Χριστό και οποίος θυσιάζεται για τον Κύριο δεν πεθαίνει ποτέ του. Κατάλαβες; Μη στενοχωριέσαι λοιπόν για μένα και πες μου που είναι ό ηγεμόνας;
Της έδειξαν την αμαξά του κι' εκείνη χωρίς δισταγμό πλησίασε και είπε στον σκληρό Λουκιανό:
— "Αρχοντα Λουκιανέ, είμαι Χριστιανή κι' έτοιμη αν χρειασθή να πεθάνω για τον Χριστό και Θεό μου, πού τον αγαπώ και τον λατρεύω πάνω από όλα και από την ϊδια την ζωή !
— Μπα, μπα και τους δικούς μας θεούς δεν τους προσκυνάς, λοιπόν μικρή μου;
— Ούτε τους προσκυνώ, ούτε τους θεωρώ θεούς, αλλά ψεύτικα είδωλα καΐ τους περιφρονώ με όλη την καρδιά μου!
Ό Λουκιανός κάγχασε και μίλησε με άσέβεια για την πίστη των Χριστιανών. Ή Ραΐς αντί να του απάντηση με λόγια, έκανε ένα βήμα πιο κοντά στον ηγεμόνα και τον έφτυσε στο πρόσωπο. Εκείνος ξαφνιάστηκε στην αρχή με το τόλμημα της Ραΐδος και υστέρα ούρλιαξε από τον θυμό του, για την άπάντηση, πού πήρε στις βλασφημίες του κατά του αληθινού Θεού.
— Βασανίστε την! Σκοτώστε την! Κομματιαστέ την!
Ή μικρή Αγία όταν άκουσε τις φωνές του ηγεμόνα δεν ταράχτηκε ούτε φοβήθηκε. Ή καρδιά της χαιρόταν, πού θα υπέφερε για τον Κύριο, όπως κι' Εκείνος είχε υποφέρει πάνω στον σταυρό για την σωτηρία των ανθρώπων. Χαιρόταν, γιατί έφτυσε εναν εχθρό του Χρίστου, δπως κι Εκείνος είχε δεχθή «έμπτυσμούς» από τους βασανιστές του πριν σταυρωθή. Κι ακόμα έχαιρε, γιατί ό θάνατος της θα την εφερνε ολοκάθαρη καί πιο γρήγορα μπροστά στον θρόνο του Θεοϋ και θα μπορούσε να δη τις ομορφιές και τα μεγαλεία της Βασιλείας των Ουρανών.
Οι δήμιοι άρπαξαν την μικρή Ραΐδα και κατά διαταγήν του Λουκιανού, την βασάνισαν πολύ, πριν την αποκεφαλίσουν με ξίφος.
«Ποθούσα κάλλος ή Ραΐς Θεοϋ βλέπειν...»

"Ετσι μόλις έπεσε στην γη το κομμένο κεφάλι της Αγίας ή ψυχή της πέταξε ψηλά στα ουράνια καϊ τότε ο πόθος της να δη την ομορφιά του Θεοϋ — μακάρι όλοι να την δουμε μια μέρα — έγινε πραγματικότης. Ό ίδιος ό Κύριος, πού στεφανώνει όλους τους Μάρτυρες, στεφάνωσε και την δωδεκάχρονη Ραΐδα με την αιώνια δόξα του Μαρτυρίου υπέρ Χρίστου και χαίρεται τώρα την «ά-νεκλάλητη χαρά» στους κόλπους του Αβραάμ. Άλλα κι' εδώ στη γη, ή Αγία Παρθενομάρτυς Ραΐς, θα λάμπη μέσα στο στερέωμα της μνήμης της Εκκλησίας, για να θυμίζη ότι ή δωδεκάχρονη 'Αγία έθυσίασε εθελοντικά την ζωή της για τον Κύριο και μας δείχνει πόσο πρέπει να αγαπούμε τον Χριστό και τίποτε να μη μας χωρίζη από Εκείνον, στον όποιον ανήκει, μαζί με τον Θεόν Πατέρα και το "Αγιον Πνεϋμα, ή δόξα, ή δύναμις και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

πηγή«Π.Μ.Σωτήρχος-Παιδομάρτυρες»/orthodoxigynaika.blogspot

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2018

Η αγία οσιομάρτυς Σωσάννα



site analysis




Η μνήμη της τελείται στις 19 Σεπτεμβρίου.
Λίθο πολύτιμο, ατίμητο μαργαριτάρι στο περιδέραιο της πίστεως, κρίκο χρυσό στην αλυσίδα των αγίων της Εκκλησίας μας αποτελεί η οσιομάρτυς Σωσάννα. Γυναίκα ανδρεία (Παροιμ. λα΄ 10), που απώθησε το ασθενές του φύλου της και με την ισχύ της θείας χάριτος, που » πάντοτε τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί «, ενεδύθη με ανδρικό φρόνημα, με την » πανοπλία του Θεού » (Εφεσ. στ΄ 11) και νικηφόρως διεξήγαγε τον αγώνα της στην ασκητική και αθλητική παλαίστρα.
Άνθος ευθαλέστατο, που προήλθε από δυσσεβή ρίζα, ανεβλάστησε η Σωσάννα από πατέρα Έλληνα ειδωλολάτρη και μητέρα Εβραία, τον Αρτέμιο και τη Μάρθα, κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού (286-305). Πατρίδα είχε την Παλαιστίνη. Σε νεαρή ηλικία αρνήθηκε την » ασέβεια και τις κοσμικές επιθυμίες » (Τιτ. α΄ 12), προσέτρεξε στην πίστη του Χριστού, κατηχήθηκε και ομολόγησε μιά πίστη και «εν βάπτισμα» (Εφεσ. δ΄ 5) ενώπιον του πρεσβυτέρου Σιλβανού.
Με το θάνατο των γονέων της, η Σωσάννα ελευθερώνει τους δούλους της και υπακούοντας στο θεϊκό πρσταγμα «πώλησον τα υπάρχοντά σου και δος πτωχοίς «(Ματθ. ιθ΄ 21) διανέμει την περιουσία της στους έχοντες ανάγκη και ακολουθεί το δρόμο της μοναδικής πολιτείας. Ενδύεται ανδρικά ενδύματα, «κείρεται την κεφαλή» και καταφεύγει σε ανδρικό κοινόβιο με το όνομα Ιωάννης. Στη Μάνδρα αυτή της περιοχής των Ιεροσολύμων, που αναδεικνύεται για τη Σωσάννα σχολείο αρετών, «απεκδύεται τον παλαιό άνθρωπο «(Κολοσ. γ΄ 9) και με συνεχείς αγώνες επιδιώκει την ηθική τελείωση και τη νήψη κατά την προτροπή του αποστόλου Πέτρου (Α΄ Πετρ. ε΄ 8). Αναδεικνύεται προϊστάμενος της Μάνδρας και η φήμη της ως Ιωάννου ξεπερνά τα στενά όρια του περιβάλλοντος της Μονής. Οι Άγγελοι χαίρονται στον ουρανό και οι δαίμονες φρίττουν βλέποντες την πνευματική προκοπή της Σωσάννης. Αυτοί βάζουν μιά προσκυνήτρια να συκοφαντήσει τη Σωσάννα, που θεωρούσε άνδρα, ότι προσπάθησε να την παρακινήσει στην αμαρτία. Η γενναία, όμως, δούλη του Χριστού δέχεται προθύμως το πικρό ποτήρι της συκοφαντίας. Πιστεύει ότι στο τέλος η αλήθεια θα λάμψει σαν τον ήλιο, όπως και έγινε.
Ο επίσκοπος Ελευθερουπόλεως που ήλθε για ανακρίσεις πρότεινε την καθαίρεση του Ιωάννου, που, όμως, αμυνόμενος ζήτησε δύο παρθένες διακόνους της Εκκλησίας, ενώπιον των οποίων απεκάλυψε την γυναικεία του φύση. Ο Επίσκοπος εκπληττόμενος, όχι μόνο απάλλαξε τον Ιωάννη – Σωσάννα από την κατηγορία, αλλά θαυμάζων το σθεναρό της φρόνημα τη χειροτονεί διάκονο της Εκκλησίας. Από τη θέση αυτή η Σωσάννα υπηρέτησε την Εκκλησία με πολύ ζήλο και απόλυτη αφοσίωση » τω πνεύματι ζέουσα τω Κυρίω δουλεύουσα» (Ρωμ. ιβ΄ 1). Έτσι έγινε δοχείο ουρανίων δωρεών και προικίσθηκε και με τη χάρη των θαυμάτων. Η καρδιά της, φωτιά που φλεγόταν από την αγάπη προς το Νυμφίο Χριστό ζητεί τώρα να ενωθεί όσο το δυνατό ενωρίτερα μαζί του. Επιθυμεί διακαώς το μαρτύριο.
Όταν ο βασιλιάς Αλέξανδρος έρχεται στην Ελευθερούπολη και προσφέρει θυσία στα αναίσθητα είδωλα, η Σωσάννα τα κρημνίζει με μόνη την προσευχή της και με παρρησία ομολογεί την «καλή ομολογία «(Α΄ Τιμοθ. στ΄ 12). Ο δρόμος του μαρτυρίου ανοίγεται τώρα μπροστά της. Τραχύς μα ωραίος θέλγει τη γενναία αθλήτρια. Της κόβουν τους μαστούς, αλλά με τη χάρη του Θεού, αυτοί ξαναγίνονται υγιείς. Και τότε το θαύμα παίρνει άλλες διαστάσεις. Το πλήθος των παρισταμένων μη μπορώντας να κατανοήσει το γενόμενο πιστεύει στο Θεό, δέχεται προθύμως το μαρτύριο και αποκεφαλίζεται. Συναριθμείται έτσι στο πλήθος των αθλητών της πίστεως.
Στο στόμα της μακαρίας Σωσάννης οι άνομοι δήμιοι ρίχνουν λειωμένο μόλυβδο, που της κατακαίει τα σπλάγχνα. Και πάλι, όμως, με τη χάρη του Θεού, μένει αβλαβής. Ντροπιάζονται οι ασεβείς από τα καταπληκτικά αυτά γεγονότα. Εθελοτυφλούν με το να απορρίπτουν την αλήθεια της αληθινής πίστεως. Επιμένουν να προτιμούν το σκοτάδι από το φως. Έτσι κτυπούν ανελέητα τη Σωσάννα και τέλος το βασανισμένο της σώμα το ρίχνουν στη φωτιά.
Από αυτήν η ψυχή της πολυάθλου μάρτυρος εξέρχεται στεναφηφόρος. Παίρνει τον κότινο της νίκης, » τον αμαράντινο της δόξης στέφανο » (Α΄ Πετρ. ε΄ 4) που της παραδίδει ο Κύριος καλώντας της κοντά του στην άληκτη μακαριότητα, στη βασιλεία των ουρανών. Εκεί η Σωσάννα απολαμβάνει τη θέα του κάλλους του ωραίου της Νυμφίου και τον παρακαλεί να καταστήσει και όλους εμάς άξιους μιμητές του ηρωϊκού της φρονήματος και της προς αυτόν αμετάθετης αγάπης και πίστεώς της.
Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας
Υμνογράφος

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2018

Αγία Αριάδνη



site analysis
Αγία Αριάδνη
Αγία Αριάδνη
Εορτάζει στις 18 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Σῴζει ῥαγείῖσα την Αριάδνην πέτρα.
Χριστὸς γαρ αυτήν έσκεπε ζωής πέτρα.
Βιογραφία
Η Αγία Αριάδνη αν και δούλα, ήταν ανώτερη και λαμπρότερη από πολλές κυρίες, δούλες των κοσμικών ματαιοτήτων και των γήινων μολυσμών.
Η Αγία Αριάδνη έζησε στα χρόνια των βασιλέων Αδριανού και Αντωνίνου (117 – 139 μ.Χ.), και έγινε χριστιανή στη πόλη των Προμισέων (ή Πρυμνησού) στο θέμα της Φρυγίας Σαλουταρίας. Όταν το πληροφορήθηκε ο αφέντης της Τέρτυλος, ένας από τους ισχυρότερους πρόκριτους της πόλης, την πίεζε να επανέλθει στην ειδωλολατρία. Εκείνη όμως επέμενε στην χριστιανική ομολογία της, και στάθηκε αδύνατο να την πείσουν να θυσιάσει στα είδωλα, κατά την ήμερα μάλιστα που γιόρταζε τα γενέθλιά του ο γιος του κυρίου της. Τότε την έδειραν σκληρά και τη βασάνισαν για πολύ, αφού έγδαραν τις σάρκες της με σιδερένια νύχια.
Για να αποφύγει περισσότερες πιέσεις, εγκατέλειψε το σπίτι του κυρίου της. Και ενώ την καταδίωκαν, έπεσε σε γκρεμό όπου και βρήκε τον θάνατο. Άλλες Συναξαριστικές πηγές, αναφέρουν ότι η ίδια η μάρτυς, παρεκάλεσε τον Θεό να ανοίξει μία πέτρα και να την δεχθή στην ρωγμή της. Εκεί μέσα η Αριάδνη ευχαριστώντας τον Θεό παρέδωσε το πνεύμα της. Τους διώκτες της θανάτωσαν με δόρατα άγγελοι Κυρίου.
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τὴ τοῦ Χριστοῦ κυβερνωμένη παλάμη, οὐκ ἐδουλώθης τὴν ψυχὴν Ἀριάδνη, ἀλλὰ ἐλευθέρα γνώμη ἠνδραγάθησας, πᾶσαν γὰρ ἐπίνοιαν, τοῦ ἐχθροῦ καθελοῦσα, στέφος χαριτόπλοκον, ἐκ Θεοῦ ἐκομίσω, ὃν ἐκδυσώπει Μάρτυς ἐκτενῶς, ἐλεηθήναι, τοὺς σὲ μακαρίζοντας.
Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τῆς ζωῆς ποθήσασα, τὴν ζωοπάροχον πέτραν, ἀκλινὴς διέμεινας, τῇ τοῦ δολίου μανίᾳ· πέτρα δέ, διαρραγεῖσά σε δεξαμένη, ἥρμοσε, τῷ ἀθανάτῳ Μάρτυς Νυμφίῳ· ὃν δυσώπει Ἀριάδνη, ἡμῖν δοθῆναι πταισμάτων ἄφεσιν.
Μεγαλυνάριον
Ἀδούλωτον σώζουσα τὴν ψυχήν, ἐδούλωσας Μάρτυς, δι’ ἀγώνων τὸν δυσμενῆ, καὶ τῆς ἐλευθέρας, Σιὼν πολῖτις ὤφθης, ἐν ᾗ ὦ Ἀριάδνη, ἡμῶν μνημόνευε.
Οπτικοακουστικό Υλικό

Ακούστε το απολυτίκιο!

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2018

Αγία Ευφημία.



site analysis
16 Σεπτεμβρίου η Ορθοδοξία τιμά την Αγία Ευφημία. Σταθερή εορτή Αγίας. Η Αγία Ευφημία έζησε και μαρτύρησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού.
Η  γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα από οικογένεια θεοσεβή και ευγενική. Οι γονείς της Ψιλόφρων και Θεοδωριανή φρόντισαν ώστε η Θυγατέρα τους να αναπτύξει κάθε χριστιανική αρετή. Η Ευφημία εξελίχθηκε σε άνθρωπο με σπάνια χαρίσματα και δυνατό χριστιανικό φρόνημα, το οποίο επέδειξε όταν ο ειδωλολάτρης ανθύπατος της Μικράς Ασίας Πρίσκος διέταξε να παρευρεθούν όλοι οι κάτοικοι της Χαλκηδόνας σε γιορτή, την οποία οργάνωνε προς τιμή του θεού των ειδωλολατρών Άρη. Τότε η Ευφημία αποφάσισε μαζί με άλλους χριστιανούς να απέχει από τη γιορτή των ειδωλολατρών και για το λόγο αυτό συνελήφθη και φυλακίσθηκε.
Ὑπὲρ Θεοῦ κτανθεῖσαν ἄρκτου ταῖς μύλαις, Εὐφημίαις σε χρὴ στέφειν Εὐφημία. Τῇ ἐκκαιδεκάτῃ Εὐφημίαν ἔκτανεν ἄρκτος.
Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της οι εχθροί του Χριστού προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πείσουν την Αγία Ευφημία να αρνηθεί την πίστη της και να ασπασθεί τα είδωλα. Όταν συνειδητοποίησαν πως η ευφημία δεν επρόκειτο να αλλάξει την πίστη της με τους λόγους, τη βασάνισαν φριχτά. Όμως με τη θεία χάρη, η Αγία Ευφημία δεν έπαθε τίποτα από τα βασανιστήρια. Τελικά οι δήμιοι, την έριξαν σε άγρια θηρία και η Ευφημία βρήκε το θάνατο από μία αρκούδα.
Η Αγία Ευφημία παραμένει και σήμερα, παράδειγμα γενναίας χριστιανής γυναίκας, που έφθασε μέχρι το μαρτύριο για την αγάπη του Χριστού και την αφοσίωση στο Ιερό Ευαγγέλιο.

Το θαύμα της Αγίας Ευφημίας

Κατά την εποχή του Μαρκιανού και της Πουλχερίας, συντάχθηκαν δύο τόμοι που περιείχαν τον όρο της Συνόδου, που έγινε στη Χαλκηδόνα (451 μ.Χ.) και ήταν ένας των ορθοδόξων και ένας των Μονοφυσιτών. Για να πάψει λοιπόν η έριδα μεταξύ των δύο πλευρών, αποφασίστηκε να τεθούν και οι δύο τόμοι μέσα στη λάρνακα της Αγίας Ευφημίας, για να φανεί ποιόν από τους δύο θα δεχτεί η Αγία. Μετά την αποσφράγιση της λάρνακας, βρέθηκε ο μεν των αιρετικών τόμος στα πόδια της Αγίας πεταμένος, ο δε των ορθοδόξων στο στήθος της. Η ανάμνηση του θαύματος της Αγίας Ευφημίας εορτάζεται σταθερά στις 11 Ιουλίου.

Η Αγία Ευφημία και ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος

Ο Άγιος Παΐσιος σε επιστολή του αναφέρει:
Σ’ όλη μου τη ζωή δεν θα μπορέσω να εξοφλήσω την μεγάλη μου υποχρέωση στην αγία Ευφημία, η οποία ενώ ήταν άγνωστη μου και χωρίς να είχε καμιά υποχρέωση, μου έκανε αυτή την μεγάλη τιμή…
Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου ημέρα της ανάμνησης του θαύματος της Αγίας Ευφημίας, ο γέροντας Παΐσιος κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς πόνους της ασθένειάς του. Τελικά απεβίωσε την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 και ώρα 11:00 και ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Έκτοτε, κάθε χρόνο στις 11 προς 12 Ιουλίου, στην Εορτή του, τελείται αγρυπνία στο Ιερό Ησυχαστήριο, με συμμετοχή χιλιάδων πιστών.

Αγία Ευφημία Ακουστικό Απολυτίκιο

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.

Τῷ θείῳ ἔρωτι, Λαμπρῶς ἀθλήσασα, εἰς oσμὴν ἔδραμες, Χριστοῦ πανεύφημε, οἴα νεᾶνις παγκαλῆς, καὶ Μάρτυς πεποικιλμένη, ὅθεν εἰσελήλυθας, ἐiς παστάδα οὐράνιον, κόσμω διανέμουσα, ἰαμάτων χαρίσματα, καὶ σῴζουσα τοὺς σοὶ ἐκβοώντας, χαίροις θεόφρον Εὐφημία.

Κοντάκιον

Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ἐν τῇ ἀθλήσει σου καλῶς ἠγωνίσω, καὶ μετὰ θάνατον ἡμᾶς ἁγιάζεις, ταῖς τῶν θαυμάτων βλύσεσι Πανεύφημε, ὅθεν σου τὴν κοίμησιν, τὴν ἁγίαν τιμῶμεν, πίστει παριστάμενοι, τῷ σεπτῷ σου λειψάνῳ, ἵνα ῥυσθῶμεν νόσων ψυχικῶν, καὶ τῶν θαυμάτων τὴν χάριν ἀντλήσωμεν.

Κάθισμα

Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τὸν νυμφίον σου Χριστὸν ἀγαπήσασα, τὴν λαμπάδα σου φαιδρῶς εὐτρεπίσασα, ταῖς ἀρεταῖς διέλαμψας Πανεύφημε· ὅθεν εἰσελήλυθας, σὺν αὐτῷ εἰς τοὺς γάμους, τὸ στέφος τῆς ἀθλήσεως, παρ᾽ αὐτοῦ δεξαμένη· ἀλλ᾽ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, τοὺς ἐκτελοῦντας ἐν πίστει τὴν μνήμην σου.

Ἕτερον Κάθισμα

Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Οἱ ἀγῶνές σου Σεμνὴ καὶ ὁ στέφανος, οἱ ἱδρῶτές σου ἁγνὴ καὶ τὰ θαύματα, τοῦ διαβόλου ᾔσχυναν τὰ τρόπαια· Χριστὸν γὰρ τὸν νυμφίον σου, ἐκ καρδίας ποθοῦσα, οὐ μάστιγας οὐ θανατον, δι᾽ αὐτὸν ἐπτοήθης· ἀλλ᾽ ἀνετέθης ὅλῃ τῷ Θεῷ, τῆς εὐσεβείας φοροῦσα τὸν στέφανον.

Ἕτερον Κάθισμα

Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.

Τῶν αἱμάτων σου ῥείθροις Μάρτυς Χριστοῦ, ποντισμὸν ἀσεβείας διηνεκῶς, ἐργάζῃ πανεύφημε· ἐπομβρίαις δὲ χάριτος, λογικὰς ἀρούρας, ἀρδεύουσα πάνσεμνε, ἐν αὐταῖς αὐξάνεις, τὸν στάχυν τῆς πίστεως· ὅθεν παραδόξως μετὰ θάνατον ὤφθης, νεφέλη πηγάζουσα, τῆς ζωῆς τὸ μαρτύριον, Ἀθλοφόρε πανεύφημε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Ὁ Οἶκος

Τῆς πανευφήμου ὁ ναός, Παράδεισος ἐδείχθη, ἐν μέσῳ κεκτημένος, φυτὸν ἀθανασίας, τὸ σῶμα ταύτης τὸ σεπτόν. Τούτου οἱ τρυγῶντες καρποὺς τοὺς εὐθαλεῖς, συντόμως ἁγιάζονται· ὁρῶντες δὲ θαυμάζουσιν, ὅτι πῶς τὸ νεκρὸν σῶμα, ὥσπερ ζῶν, ἀναβλυστάνει τὰ αἵματα, μυρίζοντα πάντας. Διὸ μετὰ σπουδῆς δεῦτε πάντες σὺν ἐμοὶ τῷ ταπεινῷ· καὶ καθαρθέντες μολυσμοῦ παντός, περιπτυξώμεθα τοῦτο, καὶ τῶν θαυμάτων τὴν χάριν ἀντλήσωμεν.

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2018

Αγίες Παρθενομάρτυρες Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα



site analysis

Αγίες Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα
Αγίες Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα
Εορτάζει στις 10 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.

Ηγούντο Μηνοδώρα και Μητροδώρα,
Και Νυμφοδώρα δώρα σαρκὸς αικίας.
Θεινόμεναι δεκάτῃ δωρώνυμοι έκθανον αι τρεις.
Βιογραφία
Οι Αγίες Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα ήταν αδελφές και κατάγονταν από τη Βιθυνία. Η λάμψη της παρθενίας και η ωραιότητα των ψυχών και των σωμάτων της έκαναν της τρεις αδελφές να είναι καύχημα των χριστιανών ενώ οι φροντίδες και οι συνήθειες του κόσμου δεν της απασχολούσαν. Η μόνη της φροντίδα ήταν «μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεὶν ἑαυτάς, ἢ ἐν πλέγμασιν ἢ χρυσῶ ἢ μαργαρίταις ἢ ἰματισμῶ πολυτελεῖ» (Α’ προς Τιμόθεον, β’ 9). Δηλαδή φρόντιζαν να στολίζουν τον εαυτό τους με συστολή και σωφροσύνη και όχι με φιλάρεσκα πλεξίματα των μαλλιών τους ή με χρυσά ή μαργαριτένια κοσμήματα ή με ρούχα πολυτελή.
Για την αγάπη, λοιπόν του Χριστού, άφησαν την πατρίδα της και πήγαν να κατοικήσουν σε ένα λόφο, κοντά στα Πύθια θερμά λουτρά. Εκεί ασκήτευαν και καλλιεργούσαν ακόμα περισσότερο τη σωφροσύνη της. Γι’ αυτό αξιώθηκαν από το Θεό να θεραπεύουν ασθένειες, και έτρεχε κοντά της πλήθος κόσμου.
Όταν το έμαθε αυτό ο έπαρχος Φρόντων, έστειλε και συνέλαβε της τρεις αδελφές. Βλέποντας, της τη φρόνηση και τη σύνεση, αλλά και την αφοβία με την οποία τον αντιμετώπισαν, διέταξε και της βασάνισαν με τα πιο φρικτά βασανιστήρια. Της υπέμειναν με ανδρεία τα μαρτύρια και έτσι ένδοξα παρέδωσαν της ψυχές της στο νυμφίο της Χριστό (290 μ.Χ.). Ο έπαρχος θέλησε να κάψει τα σώματα της, αλλά οι φλόγες έκαψαν τον ίδιο και έπειτα καταρρακτώδης βροχή έσβησε τη φωτιά. Τα σώματα των τριών παρθένων τάφηκαν με σεβασμό από της χριστιανούς.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας.
Τᾶς τρεῖς ἔνδοξους Παρθένους καὶ Ἀθληφόρους θεόφρονας, τᾶς συνδεδεμένος ἐνθέως, ἀδελφικὴ οἰκειότητι, τᾶς καλλιρόους πηγᾶς τῆς εὐσέβειας, τᾶς ἀναβλύζουσας, μαρτυρικῶν ἀγώνων χάριν ἀέναον, τὴν θείαν Μηνοδώραν, καὶ τὴν Μητροδώραν τὴν ἔνδοξον, σὺν τὴ κλυτὴ Νυμφοδώρα, τὴ ἐν πάσι καρτερόφρονι, πάντες οἱ τρυφῶντες τῶν ἄθλων αὐτῶν, συνδραμόντες ὕμνοις τιμήσωμεν αὑταὶ γὰρ τὴ Τριάδι, ὑπὲρ ἠμῶν ἀεὶ πρεσβεύουσι.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος α’.
Τὸν τρισάριθμον σύλλογον καὶ θεόπλοκον τῶν αὐτάδελφων παρθένων στέψωμεν θείαις ᾠδαῖς· ἀνδρικῶς γὰρ τὸν ἐχθρὸν κατετροπώσαντο· ὅθεν προϊστάντι ἡμῶν τῶν βοώντων ἐκτενῶς· χαῖρε, σεμνὴ Μηνοδώρα, σὺν Μητροδώρα τῇ θείᾳ καὶ Νυμφοδώρα τῇ θεόφρονι.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς.
Ὑπὲρ Τριάδος καρτερῶς ἐναθλούσαι, τὸν πολυμήχανον ἐχθρὸν ἐτροπώσασθε, ἀδελφικῶς τῷ πνεύματι συνδούμεναι, ὅθεν εἰσωκίσθητε, σὺν ταὶς πέντε Παρθένοις, πρὸς τὸν ἐπουράνιον, Ἀθληφόροι νυμφῶνα, καὶ σὺν Ἀγγέλοις τῷ παμβασιλεῖ, ἐν εὐφροσύνῃ ἀπαύστως παρίστασθε.
Οπτικοακουστικό Υλικό

Ακούστε το απολυτίκιο!
Ιερά Λείψανα: Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας Μηνοδώρας βρίσκονται στις Μονές Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους και Παναγίας Γουμένισσας Κιλκίς.
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας Μητροδώρας βρίσκονται στις Μονές Παντοκράτορος Αγίου Όρους, Παναγίας Γουμενίσσης Κιλκίς, Αγάθωνος Φθιώτιδος και Πετράκη Αθηνών.
Η δεξιά της Αγίας βρίσκεται στη Μονή Ζερμπίτσας Σπάρτης.
Απότμημα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας Νυμφοδώρας βρίσκεται στη Μονή Παναγίας Γουμένισσας Κιλκίς.
Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Αγίες Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα
Αγίες Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα
Αγίες Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα
Αγίες Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα
Πηγή: Saint.Gr

Agia Nymfodora, Moni Agiou Mina, Larnaka Kypros 83
Αγία Νυμφοδώρα, έργον Ιεράς Μονής Αγίου Μηνά, Λάρνακα – Κύπρος