Η ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΣΟΥΖΝΤΑΛ (+ 1542)

site analysis

Πηγή: http://www.proskynitis.blogspot.com/

Η Οσία Σοφία -κατά κόσμον Σολομωνή- ήταν Pριγκίπισσα και κόρη του ευγενούς Γιούρι Σαμπούρωβ. Το 1505 παντρεύτηκε τον διαδόχο του Ρωσικού Θρόνου, Μεγάλο Πρίγκηπα Βασίλειο Γ'  Ιβάνοβιτς. Παρά την φυσική ομορφιά της και τις αρετές της, ο γάμος τους δεν ήταν ευτυχισμένος, επειδή η Σοφία δεν μπορούσε να κάνει παιδιά. Έτσι  ο  Ηγεμόνας, τρομοκρατημένος από τη σκέψη ότι θα κληρονομήσουν τον θρόνο οι διάδοχοι του αδελφού του, παντρεύτηκε την Έλενα Γκλίνσκι, ενώ στις 25 Νοεμβρίου 1525 διέταξε την Σολομωνή να γίνει μοναχή. (Από  τον  γάμο  αυτό  γεννήθηκε  ο  Ιβάν  Δ΄ ο  Τρομερός).  Έτσι η Σολομωνή υποχρεώθηκε να γίνει μοναχή στη Μονή τoυ Γενεθλίου της Θεοτόκου στη Μόσχα, ενώ αργότερα την έστειλαν στη Μονή της Αγίας Σκέπης στο Σουζνταλ. Εδώ με ασκητικούς αγώνες κατάφερε να νικήσει τα πάθη και να αφιερώσει νου και καρδιά στον Θεό.

Ο Πρίγκηπας Κουρμπσκι ονόμασε την μοναχή Σοφία ''Μάρτυρα''. Σε μια παλιά σημείωση από τους "Βίους Αγίων", η Οσία Σοφία ονομάζετε ως «Αγία Πριγκίπισσα Σοφία η Θαυματουργή, η οποία έζησε στη Μονή της Αγίας Σκέπης».

Από τον καιρό του Μεγάλου  Ηγεμόνα Θεοδώρου  Ιβάνοβιτς τιμώνταν ως Αγία. Η Τσαρίνα Ειρήνη είχε στείλει ''στην Πριγκίπισσα Σολομωνή, νυν Σοφία, ένα υφαντό από βελούδο, το οποίο αναπαριστούσε τον Σωτήρα Χριστό μαζί με Αγίους".

Ο Πατριάρχης Μόσχας Ιωσήφ είχε ζητήσει από τον Επίσκοπο Σουζντάλ Σεραπίωνα, να τελέσει Τρισάγιο στον τάφο της οσίας μοναχής Σοφίας.

Η Οσία Σοφία εκοιμήθη το 1542. Στον τάφο της τελούνταν κατά καιρούς πολλά θαύματα. Η μνήμη της τιμάται στις 16 Δεκεμβρίου. Το Λείψανό της βρίσκεται στην Ι. Μονή του Γενεθλίου της Θεοτόκου, στη Μόσχα.

Η ΜΟΝΑΧΗ ΜΑΡΙΑ Η ΠΡΩΤΗ ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΤΗΣ Ι.ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ DIVEEVO.

site analysis

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΗΣ.

ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΛΙΤΑΝΙΑ

ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ ΤΗΝ ΜΟΝΗΣ ΠΟΥ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑΝ

ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΜΑΡΙΑΣ USHAKOVA.

Ἡ Ἁγία Νόννα-05 Aυγούστου

site analysis

Ἡ Ἁγία αὐτὴ ἀνήκει στὴ μερίδα τῶν χριστιανῶν γυναικῶν, καὶ μητέρων, ποὺ μὲ τὸ φῶς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ λάμπρυναν τὸ στερέωμα τῆς χριστιανικῆς ἱστορίας. Εὐσεβής, ἁγνή, μὲ θερμὴ πίστη, μὲ διαμαντένιο χαρακτῆρα, μὲ πολλὴ μελέτη καὶ ἀκριβὴ γνώση τῶν δογμάτων καὶ τῶν ἐντολῶν τῆς χριστιανικῆς θρησκείας, ἀναδείχτηκε ὁ καλὸς ἄγγελος τοῦ σπιτιοῦ της. Ὁ σύζυγός της Γρηγόριος εἶχε πέσει στὴν αἵρεση τῶν Ὑψισταρίων, ποὺδεχόταν μονοπρόσωπο τὸν Ὕψιστο καὶ ἀπέρριπτε τὸν Τριαδικὸ Θεό.Ἀλλὰ ἡ Νόννα μὲ τὶς προσευχές της καὶ τὴν πειθώ, ποὺ ἐξασκοῦσε μὲσοφία καὶ στοργή, ἐπανέφερε τὸν σύζυγό της στὸν ὀρθόδοξο δρόμο,γιὰ νὰ ἀναδειχθεῖ στὴ συνέχεια ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ εὐσεβεῖςἐπισκόπους της Ἐκκλησίας μας. Ἔπειτα ἡ Νόννα, ἔδειξε τόσο μεγάλη προσοχὴ στὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν της, ὥστε ἀνέδειξε πολύτιμες δυνάμεις καὶ ἔξοχα κοσμήματα τῆς χριστιανικῆς πίστης. Καὶ αὐτὰ ἦταν, ὁ μεγάλος πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὁ ἄλλος γιός της Καισάριος καὶ ἡ πασίγνωστη – γιὰ τὴν εὐσέβειά της – κόρη της Γοργονία. Ἔτσι ἡ Νόννα ἀποτελεῖ παράδειγμα γιὰ μίμηση στὶς κοινωνίες, ποὺ θέλουν νὰ ἀντλοῦν ἀπὸ τὴν οἰκογένεια χριστιανικὴ τόνωση, καὶ νικηφόρες δυνάμεις κατὰ τῶν ἀσεβῶν δοξασιῶν καὶ τῆς τυραννίας τῶν παθῶν. Ἡ Ἁγία Νόννα ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Οἱ Ὁσίες Θεοδώρα καὶ Θεοπίστη ἡ θυγατέρα της ἐξ Αἰγίνης

site analysis

Ἡ Ὁσία Θεοδώρα γεννήθηκε στὴν Αἴγινα. Μετὰ τὸν γάμο της, ᾖλθε στὴ Θεσσαλονίκη λόγω ἐπιδρομῶν τῶν Σαρακινῶν. Ἀσπάστηκε τὸν μοναχισμὸ μετὰ τὸν θάνατο τοῦ συζύγου της καὶ μπῆκε στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Στεφάνου μὲ τὴν θυγατέρα της Θεοπίστη. Ἔζησε μὲ πολλὴ ἀρετὴ καὶ κοιμήθηκε τὸ 892. Ἑορτάζονται τὴν 29η Αὐγούστου, ἀλλὰ ἡ γιορτὴ τους μεταφέρθηκε τὴν 3η Αὐγούστου λόγω τῆς γιορτῆς τῆς ἀποτομῆς τῆς Τιμίας Κεφαλῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου.

Ἡ Ὁσία Θεοκλητῶ ἡ Θαυματουργός(03 Αυγούστου)

site analysis

Ἔζησε κατὰ τὸν 9ο αἰῶνα στὰ χρόνια τοῦ βασιλιὰ Θεοφίλου τοῦ εἰκονομάχου καὶ καταγόταν «ἐκ τοῦ θέματος τῶν Ὀπτιμάτων» (Ὀψικίου). Οἱ γονεῖς της ὀνομάζονταν Κωνσταντῖνος καὶ Ἀναστασία, καὶ ἦταν ἀρκετὰ πλούσιοι καὶ πρὸ πάντων εὐσεβεῖς χριστιανοί. Ἀνάλογη ἀνατροφὴ ἔδωσαν καὶ στὴν κόρη τους Θεοκλητῶ, ποὺ ἦταν πιστή, εὐσεβής, σεμνὴ καὶ μελετοῦσε ἀκατάπαυστα τὸν θεῖο Λόγο. Ὅταν παντρεύτηκε (τὸν Ζαχαρία, ἄνδρα εὐσεβῇ καὶ ἐλεήμονα), ὑπῆρξε πρότυπο χριστιανῆς συζύγου. Τὸ σπίτι της ἦταν συνεχῶς ἀνοικτὸ γιὰ τοὺς δυστυχεῖς, γιὰ τὶς χῆρες, τὰ ὀρφανὰ καὶ τοὺς φτωχοὺς οἰκογενειάρχες. Συχνὰ πήγαινε ἡ ἴδια στὰ φτωχόσπιτα καὶ μοίραζε ἁπλόχερα ἐλεημοσύνη καὶ περιποίηση στοὺς ἀρρώστους. Ὁ θάνατος τὴν βρῆκε νὰ ἐκτελεῖ τέτοια θεάρεστα ἔργα. Τὸ δὲ λείψανό της, ἀξιώθηκε νὰ γίνει ὄργανο πολλῶν ἰαμάτων. (Στὸν κώδικα 73 τῆς Μονῆς Παναγίας τῆς Χάλκης, καλεῖται Θεόκλητη καὶ ἡ μνήμη της ἀναφέρεται τὴν 21η Αὐγούστου).

Ἡ Ἁγία Σαλώμη ἡ Μυροφόρος-(03 Αυγούστου)

site analysis

Ἦταν πρώτη ἐξαδέλφη τῆς Παναγίας, μητέρας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶχε σύζυγο τὸν Ζεβεδαῖο καὶ γιοὺς τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη. Προικισμένη καὶ ἡ ἴδια μὲ ἔνθερμη εὐσέβεια, ἦταν ἀπὸ τὶς γυναῖκες ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸν Χριστό, καὶ συνεισέφεραν στὸ ταμεῖο τῆς ἀποστολικῆς ἀδελφότητας. Ἡ Σαλώμη ἦταν ἐκείνη, παρακινούμενη ἀπὸ μητρικὴ φιλοστοργία,ποὺ παρακάλεσε τὸν Κύριο ὅταν Αὐτὸς πήγαινε γιὰ τελευταῖα φορὰστὴν Ἱερουσαλήμ, νὰ τιμηθοῦν οἱ γιοί της μὲ πρωτεύοντα ἀξιώματα.Διότι εἶχε τὴν ἰδέα, ὅτι ὁ Ἰησοῦς στὴν Ἱερουσαλὴμ ἔμελλε νὰ ἀναστήσει τὸν θρόνο τοῦ Δαβίδ. Ὅμως ἡ Σαλώμη, τὶς στιγμὲς τοῦ φρικτοῦ πάθους τοῦ Κυρίου, καὶ ἐνῷ μαθητὲς καὶ φίλοι ἀπὸ φόβο εἶχαν διασκορπιστεῖ, αὐτή, μαζὶ μὲ μερικὲς ἄλλες πιστὲς γυναῖκες ἦταν ἐκεῖ καὶ κτυποῦσαν ἀπὸ λύπη τὰ στήθη τους. Ἐπίσης ἡ Σαλώμη, ἀξιώθηκε νὰ εἶναι μία ἀπὸ τὶς μυροφόρες, στὶςὅποιες ὁ ἄγγελος γνωστοποίησε τὴν ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ. Μετὰ τὴνἵδρυση τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας στὴν Ἱερουσαλήμ, ἡ Σαλώμηἐξακολούθησε νὰ διακρίνεται γιὰ τὸ ζῆλο καὶ τὶς ἐλεημοσύνες της. Ὁ διωγμὸς ἐναντίον τῆς ἐκκλησίας στὴν Ἱερουσαλήμ, προξένησε μεγάλη λύπη στὴν Σαλώμη. Ἡ καρδιά της ὑπέστη μεγάλο σπαραγμὸ τὴν ἡμέρα, ποὺ ὁ Ἡρῴδης ἀποκεφάλισε τὸν πρωτότοκο γιό της Ἰάκωβο. Ἀλλὰ ἡ ἐλπίδα στὸν Χριστὸ τὴν ἐνίσχυσε καὶ μὲ τὴν προσδοκία τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν παρέδωσε τὴν ψυχή της εἰρηνικά.

Η ΜΟΝΑΧΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΤΗΣ Ι. Μ. ΝΤΙΒΕΓΕΒΟ ΜΑΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΕΥΔΟΚΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΗ

site analysis

Μ. Μ.: Μια και αναφερθήκατε στην οσία Μαρία Ίβάνοβνα, θυμάστε άλλη ανάλογη περίπτωση;

-μ. Μ.: Βεβαίως. Στο χωριό Πούζο -τώρα ονομάζεται Σουβόροβο- υπάρχει ό τάφος των μαρτύρων. Το 1919 στο χωριό πήγε απόσπασμα μπολσεβίκων. Εκεί έμενε μια άγια Γερόντισσα, προικισμένη απόσπασμα τον Θεό με προορατικό χάρισμα- Ήταν ή Ευδοκία ή διά Χριστόν σαλή. Ταλαιπωρημένη απόσπασμα χίλιες δύο ασθένειες, δεν μπορούσε καθόλου να περπατήσει. Όλο προσευχόταν. Μαζί της ζούσαν κοπέλες με προσευχή και νηστεία- ή Δαρεία, ή Μαρία και ή άλλη Δαρεία. Διάβαζαν τις ακολουθίες. Όταν πήγαν οι στρατιώτες, τις χτύπησαν αλύπητα και τις έβγαλαν στο δρόμο, για να τις εκτελέσουν. Τις οδήγησαν στο κοιμητήριο, ένα χιλιόμετρο έξω απόσπασμα τον χωριό. Τη Γερόντισσα Ευδοκία την έσερναν, γιατί δεν μπορούσε να περπατήσει. Τις έβαλαν να σκάψουν λάκκο και τις διέταξαν να σταθούν στο χείλος του. Εκεί τις πυροβόλησαν, έτσι πού ή καθεμία έπεφτε μέσα. Την Ευδοκία την πυροβόλησαν στο κεφάλι, με αποτέλεσμα τον μισό να πεταχτεί πιο πέρα... Στην συνέχεια έριξαν πάνω τους τα χώματα κι έφυγαν. Κρυφά οι χριστιανοί -όταν έφυγαν οι στρατιώτες- άνοιξαν τον λάκκο, έβγαλαν τα σκηνώματα των μαρτύρων και τα περιποιήθηκαν. Διάβασαν κρυφά την νεκρώσιμη ακολουθία και τα ενταφίασαν κανονικά. Πέρυσι -μετά τον εσπερινό της Μεταμορφώσεως- μια γυναίκα πού τότε βρισκόταν στο σπίτι της Γερόντισσας Ευδοκίας, μας είπε ότι διέφυγε, μόλις μπήκαν οι στρατιώτες. Πολύ πριν συμβεί τον γεγονός, ή Γερόντισσα Ευδοκία τής είχε πει: «Εσύ, την ώρα του μαρτυρίου δεν θα είσαι μαζί μας»! Και συνέχισε: «Όταν εμείς θα πεθάνουμε, δεν θα χτυπήσει καμπάνα». Όπως κι έγινε... Απόσπασμα φόβο οι χωριανοί δεν χτύπησαν πένθιμα την καμπάνα. Στο διπλανό χωριό -την ώρα πού γινόταν ή εκτέλεση- έβλεπαν στην περιοχή του κοιμητηρίου τέσσερις φωτεινές στήλες πού υψώνονταν απόσπασμα την γη ίσαμε τον ουρανό! Κατάλαβαν ότι κάτι τον συγκλονιστικό, τον ξεχωριστό συμβαίνει στο Πούζο. Αργότερα έμαθαν...

Πολλοί προσκυνητές πηγαίνουν συνεχώς στον τάφο και προσκυνούν. Φεύγοντας, παίρνουν λίγο χώμα για ευλογία. Το χειμώνα παίρνουν χιόνι απόσπασμα τον τάφο και αφού λιώσει τον πίνουν σαν άγιασμα. Μια κοπελίτσα δώδεκα ετών, πού έπασχε απόσπασμα ισχυρούς πονοκεφάλους, την πήγαν στον τάφο των μαρτύρων. Τής είπαν να παρακαλέσει την Γερόντισσα Ευδοκία να την κάνει καλά. Το κορίτσι, άρχισε να κλαίει και να παρακαλεί: «Θεράπευσε, γιαγιά, τον κεφαλάκι μου»! Πήραν χιόνι, τον έβαλαν στο κύπελλο κι όταν πήγαν στο σπίτι, ή κοπελίτσα έκανε τον σταυρό της, τον ήπιε και κοιμήθηκε. Όταν σηκώθηκε τον πρωί, ήταν τελείως καλά! Είπε ότι είδε την Γερόντισσα Ευδοκία να τής μιλάει γλυκά και να τής λέει: «Μη στενοχωριέσαι. Θα γίνει καλά τον κεφαλάκι σου!». Ή κοπέλα σήμερα είναι μια χαρά. Ζει παντρεμένη στο Σουβόροβο.

ΒΙΒΛ. ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΕΛΙΝΟΣ. ΑΝΘΗ ΑΓΙΑΣ ΡΩΣΙΑΣ