H Aγία Ούρσουλα και αι συν αυτή Παρθενομάρτυρες

site analysis

30 Οκτωβρίου, μνήμη της Αγίας Απολλωνίας, προστάτιδος των οδοντιάτρων: Βίος – Ιερομ. Δημητρίου Καββαδία

site analysis

Ένας από τους ισχυρότερους πόνους για το ανθρώπινο σώμα είναι ο οδοντόπονος. Και αυτό γιατί το δόντι συνδέεται με τον εγκέφαλο, τον οφθαλμό και το αυτί καθώς και τα νεύρα τους και έτσι κάθε οδοντόπονος φέρνει σε κρίση το κεφάλι και τα πιο ευαίσθητα όργανά του. Κάθε φορά που τα δόντια πονούν και βρίσκεται σε έξαρση και αντίδραση το σώμα, καταλαβαίνουμε καλύτερα πόσο ευάλωτοι και τρωτοί είμαστε.

Καθετί που αφορά στην ζωή ενός δοντιού, συνδέεται άμεσα με τον πόνο: με πόνο ανατέλλουν τα νεογιλά δόντια, με πόνο πέφτουν και βγαίνουν τα μόνιμα, πόνο δημιουργεί η τερηδόνα, πόνο φέρνει το απόστημα, πόνο συνεπάγεται η εξαγωγή…..

Ο Άγιος Αντίπας υπήρξε ο πρώτος χριστιανός οδοντίατρος, ο οποίος μαρτύρησε για την αγάπη του Χριστού περί το 70 μ.Χ. όταν τον έψησαν σε ταυρόσχημο χάλκινο καμίνι στον ονομαστό ναό της Περγάμου που αποκαλείτο «κατοικητήριο του σατανά». Ο μέγας αυτός θεραπευτής των οδόντων, ποίμανε την Εκκλησία της Περγάμου, το δε όνομά του αναφέρεται στην Αποκάλυψη του Ευαγγελιστή Ιωάννη (Κεφ. β’, 12-13). Στο απολυτίκιό του αναφέρεται «ως τάχιστος και μέγας ιατρός, της δεινής οδόντων νόσου» και η μνήμη του τιμάται την 11η Απριλίου. Τέλος στην Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο, προσκυνούμε την ευωδιάζουσα κάρα του.

Σήμερα, 30η του μηνός Οκτωβρίου, η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει την μνήμη και μιας ακόμη προστάτιδος των οδόντων, της οποίας η μνήμη έρχεται από την Δυτική Εκκλησία καθ’όσον μαρτύρησε κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Πρόκειται για την παρθενομάρτυρα Αγία Απολλωνία από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, την πατρίδα της παρθενομάρτυρος και πανσόφου νύμφης του Χριστού Αικατερίνας γι΄αυτό και είναι συχνές οι απεικονίσεις στην Δυτική Εκκλησία της Παναγίας με το Θείο Βρέφος μεταξύ των δύο Αγίων αυτών.

Η Αγία Απολλωνία ήρθε να καθιερωθεί ως προστάτις των οδοντιάτρων και των οδοντοπαθών πολύ πριν τον Μεσαίωνα, παραμερίζοντας την τιμή των Αγίων Άννης, Σωσάννης και Σιβύλλας που μέχρι τότε τιμούσαν οι χριστιανοί ως ιάτειρες των οδόντων. Το όνομά της σήμερα είναι γνωστό σε όλο τον χριστιανικό κόσμο, από την Αμερική μέχρι την Ιαπωνία και τιμάται από όλους τους χριστιανούς οδοντιάτρους ως προστάτιδά τους.

Το όνομα και το μαρτύριό της μας έγιναν γνωστά από την Εκκλησιαστική Ιστορία του Ευσεβίου Καισαρείας, όπου εκεί αναφέρεται ότι μαρτύρησε ως χριστιανή με την βίαιη εξαγωγή των δοντιών της, αφού πρώτα της είχαν συντρίψει τις γνάθους. Από αυτό αναλογιζόμαστε το πόσο υπέφερε η Αγία αλλά και την μεγάλη παρρησία της στον Χριστό για όσους υποφέρουν από οδοντόπονους και με πίστη επικαλούνται το τίμιο όνομά της.

Διαβάζουμε σχετικά: «Αλλά και την θαυμασιωτάτην τότε Παρθένον πρεσβύτιν Απολλωνίαν διαλαβόντες, τους μεν οδόντας άπαντας, κόπτοντες τας σιαγόνας, εξήλασαν, πυράν δε νήσαντες προ της πόλεως, ζώσαν ηπείλουν κατακαύσαι, εί μη συνεκφωνήσειεν αυτοίς τα της ασεβείας κηρύγματα. Η δε υποπαραιτησαμένη βραχύ και ανεθείσα, συντόνως επεπήδησεν εις το πυρ και καταπέφλεκται». (Απόσπασμα από την επιστολή του Επισκόπου Αλεξανδρείας Διονυσίου προς τον Φάβιο, Επίσκοπο Αντιοχέων. Ελλ. Πατρολογία ΜΙGΝΕ, τ.20, στ. 605-612).

Το μαρτύριό της τοποθετείται στο έτος 249 μ.Χ. όταν αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο αιμοδιψής διώκτης των Χριστιανών Δέκιος (249-251 μ.Χ.). Από το παραπάνω απόσπασμα της επιστολής που έγραψε ο Επίσκοπος Αλεξανδρείας Διονύσιος, φαίνεται εύγλωττα ότι την γνώριζε καλά. Γι’αυτό και την αποκαλεί «θαυμασιωτάτην παρθένον και πρεσβύτιν» γεγονός που μας αποκαλύπτει ότι η Αγία για την οποία ελάχιστα γνωρίζουμε, ήταν καθ’όλα ένα ιερό και αξιοσέβαστο πρόσωπο, τιμώμενο από την εκκλησιαστική κοινότητα και τον Επίσκοπό της. Υπήρξε παρθένος αξιοσέβαστη που διακρινόταν για την φλογερή της πίστη και τον μεγάλο ιεραποστολικό της ζήλο που την έκαναν γνωστή για την χριστιανική δράση της στον στηριγμό και καταρτισμό των Χριστιανών. Η λέξη «πρεσβύτις» δεν φανερώνει μόνο το σεβαστό της ηλικίας της αλλά και την ταυτότητά της που σημαίνει ότι ήταν μια από τις Διακόνους της Εκκλησίας με πνευματικά-εκκλησιαστικά καθήκοντα και έντονη κοινωνική δραστηριότητα για τις χήρες, τα ορφανά, τους πτωχούς και ενδεείς.

Ήταν λοιπόν γνωστή στον χριστιανικό κύκλο της Αλεξανδρείας για την πίστη και την αγαθοεργία της, στοιχούσα στους λόγους του Αποστόλου Παύλου (Α’ Τιμοθ., γ’, 8-13). Ο χώρος της δραστηριότητός της ήταν η πολυπολιτισμική πόλη της Αλεξανδρείας στην οποία κατοικούσαν άνθρωποι ετερόκλητοι και ετερόθρησκοι : Έλληνες, Αιγύπτιοι, Ρωμαίοι, Ασιάτες, Αφρικανοί που λάτρευαν τον Χριστό ή τα είδωλα. Μια τέτοια πολύβοη πόλη είχε κατοίκους διαφόρων τάξεων και καταστάσεων οικονομικών. Οι περισσότεροι είχαν ανάγκη για περίθαλψη, στοργή και συμπαράσταση καθώς και μια διέξοδο στις πνευματικές τους αναζητήσεις.

Την κοινωνική αποστολή κατ’εκείνα τα χρόνια προσέφεραν οι Κοινοβιακοί Παρθενώνες και οι Διακόνισσες της Εκκλησίας. Από τους Κοινοβιακούς Παρθενώνες προήλθαν και οι Αγίες Παρασκευή η Ρωμαία, Φεβρωνία, Αναστασία η Ρωμαία κ.ά. με έργο τους τον ευαγγελισμό του λαού. (Και όλες εκείνες οι μακάριες γυναίκες υπέστησαν την βίαιη εξαγωγή των οδόντων τους και ίσως για να πληγεί έτσι το κέντρο του λόγου και να σταματήσουν την διδαχή). Αυτό ήταν το διακόνημα της Αγίας Απολλωνίας: η παντοειδής συμπαράσταση στο ποίμνιο και όλους τους ανθρώπους, χριστιανούς και μη.

Κατά πληροφορία του Επισκόπου Αλεξανδρείας Διονυσίου στο προοίμιο της επιστολής και προ της αναφοράς στην Αγία Απολλωνία ο διωγμός των χριστιανών της Αλεξάνδρειας ξεκίνησε ένα έτος προ του γενικού διωγμού, από ένα μάντη ο οποίος ξεσήκωσε εναντίον των χριστιανών τα πλήθη των εθνικών αναθερμαίνοντας την ειδωλολατρεία και τις τοπικές τους δεισιδαιμονίες.

Πρώτους απ’όλους συνέλαβαν δύο ηλικιωμένους ευσεβείς Χριστιανούς τους οποίους βασάνισαν ανηλεώς. Στο τέλος τον μεν Μετράν λιθοβόλησαν την δε Κοντα θανάτωσαν με ξίφος. Λεηλατούσαν, άρπαζαν, έκαιγαν τις περιουσίες των χριστιανών και τους ίδιους τους βασάνιζαν∙ όλοι υπέμεναν καρτερικά, εκτός από έναν που αρνήθηκε την πίστη του, φοβούμενος την ζωή του….

Την Αγία Απολλωνία την συνέλαβαν και την βασάνισαν. Αφού της συνέτριψαν τις σιαγόνες, με βίαιο τρόπο έκαναν εξαγωγή όλων των δοντιών της. Μετά ανάβοντας μεγάλη φωτιά την απείλησαν να την κάψουν ζωντανή αν δεν απάγγελε μαζί τους «τα της ασεβείας κηρύγματα» και την άρνηση του Χριστού. Αιμόφυρτη και ταλαιπωρημένη καθώς ήταν αρνήθηκε να συμμορφωθεί στην εντολή του αυτοκράτορα∙ ούτε στα είδωλα επρόκειτο να προσευχηθεί ούτε βέβαια και να θυσιάσει. Μπροστά στη φωτιά ζήτησε λίγο χρόνο για να σκεφθεί∙ και φυσικά προτίμησε τον Χριστό παρά την ζωή και την άνεσή της. Έκανε για λίγο ότι παραιτείται από τις θέσεις της και την άφησαν να σκεφθεί. Τότε εκείνη με τόλμη περισσή επήδηξε μόνη της στην φωτιά και κατακάηκε! Έτσι έλαβε τον αθλητικό στέφανο η θαυμασιωτάτη παρθένος
και πρεσβύτις Απολλωνία! Η γενναία πράξη της ήταν ένα ηχηρό ράπισμα για τους δημίους της και τους διώκτες του χριστιανισμού…..

 Ωστόσο εκείνοι συνέχισαν τις ωμότητες εναντίον των χριστιανών. Ακολούθως συνέλαβαν τον Σεραπίωνα και αφού του έσπασαν τις αρθρώσεις, τον γκρέμισαν από ένα υπερώο. Το ίδιο έγινε και για μεγάλο πλήθος χριστιανών που αρνούνταν να θυσιάσουν. Τον Ιουλιανό που υπέφερε από ποδάγρα μαζί με τον υπηρέτη του, τους μαστίγωσαν κρεμασμένους, τους άλειψαν με ασβέστη και τους κατέκαψαν. Το δήμιο στρατιώτη Βησά που μετανόησε για τις πράξεις του, τον αποκεφάλισαν. Τον Μακάριο από την Λιβύη τον έκαψαν ζωντανό. Οι Επίμαχος και Αλέξανδρος βασανίστηκαν και πέθαναν αφού τους περιέχυσαν με αναμμένο ασβέστη. Η παρθένος Αμμωναρία και η πρεσβύτις Μερκουρία θανατώθηκαν φρικτά. Το ίδιο και οι Αιγύπτιοι Ήρων, Άττηρας, Ισίδωρος και ο ανήλικος Διόσκορος. Ακολούθησε το μαρτύριο του Νεμεσίωνος του Αιγυπτίου καθώς των Άμμωνος, Ζήνωνος, Πτολεμαίου και Ιγγένη που αποκάλυψαν στο δικαστήριο την χριστιανική τους ταυτότητα, πάνω στην προσπάθειά τους να πείσουν κάποιον βασανιζόμενο χριστιανό να μην εξομώσει.

Η μνήμη της Αγίας Απολλωνίας και των συν αυτή μαρτυρησάντων στον διωγμό της Αλεξάνδρειας επί Δεκίου τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 30 Οκτωβρίου και από την Δυτική στις 9 Φεβρουαρίου. Στην Δυτική Εκκλησία και περισσότερο στην πόλη της Ρώμης σώζονται ναοί, πλατείες, δρόμοι, προσκυνητάρια, δειπνητήρια που φέρουν το όνομά της. Η Αγία κάρα της φυλάσσεται στον ναό Santa Maria in Trastevere, ενώ σε διαφόρους ναούς φυλάσσονται τεμάχια των ιερών λειψάνων της ή οι τίμιοι οδόντες της. Εικόνες, πίνακες και αγάλματά της κοσμούν ναούς και πόλεις της Ευρώπης όπου παντού είναι γνωστό το μαρτύριό της, κυκλοφορούν διάφοροι θρύλοι και λαϊκές παραδόσεις γι’αυτήν και τιμάται ως προστάτις των οδοντικών παθήσεων. Συνήθως παριστάνεται να κρατά μια τανάλια με ένα δόντι (σύμβολο του μαρτυρίου της) και το ένα πόδι της να πατά την φωτιά.

Το όνομά της στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και γλώσσες φέρουν πολλές γυναίκες: Apollonia, Apolline, Apollonie, Pollonie, Polline, Apolonia, Polonia, Ploni.

Είθε η τιμή της να εξαπλωθεί και στον Ορθόδοξο χώρο και οι πρεσβείες της να ενισχύουν  όλους τους οδοντοπαθείς.

Απολυτίκιο της Αγίας Απολλωνίας.

Ήχος πλ. α’ Τον συνάναρχον Λόγον.

«Των οδόντων εκρίζωσιν καθυπέμεινας και συντριβήν των σων γνάθων, Απολλωνία σεμνή, εκλεκτή παρθενομάρτυς και παρέδωκας σώμα το θείον σου πυρί, ίνα δρόσου θεϊκής παστάδος επαπολαύσης και χάριν λάβης οδόντων διώκειν άλγη τα κατώδυνα».

Η/Υ ΠΗΓΗ:
Πεμπτουσία.gr: 30 Οκτωβρίου 2014-ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ

Βίος Αγίας Μελιτίνης

site analysis

Μελιτηνή, τμηθεῖσα τὴν κάραν ξίφει,
Αἷμα προσῆγεν ὡς γλυκὺ Χριστῷ μέλι.

Βιογραφία
Η Αγία Μελιτινή έζησε κατά το έτος 160 μ.Χ., όταν βασιλιάς ήταν ο Αντωνίνος ο επονομαζόμενος ευσεβής. Ο τότε λοιπόν ηγεμόνας της Θράκης Αντίοχος, σκληρός πολέμιος των χριστιανών, διέταξε να συλληφθεί και η Μελιτινή από τη Μαρκιανούπολη, που καταγγέλθηκε ότι εργαζόταν δραστήρια για τη διάδοση του Ευαγγελίου. Επειδή οι απειλές δεν μπόρεσαν να τη φοβίσουν, ανέλαβε η ίδια η σύζυγος του ηγεμόνα να την άλλαξοπιστήσει. Γι” αυτό τη δέχτηκε στο σπίτι της και χρησιμοποίησε επιδέξια όλα τα σαγηνευτικά και ύπουλα γυναικεία μέσα. Αλλά αυτή που ανέλαβε να νικήσει, νικήθηκε. Υπέστη όμως μια ήττα, από “κείνες που συγχρόνως είναι και ένδοξη νίκη. Θέλησε δηλαδή να κάνει ειδωλολάτρισσα τη Μελιτινή, και κατέληξε στο να γίνει η ίδια χριστιανή. Κατόπιν και οι δυο γυναίκες μαζί, αφού απέκρυψαν το γεγονός από τον Αντίοχο, συνεργάστηκαν και έφεραν πολλούς ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Μανιώδης ο Αντίοχος, όταν έμαθε την αλήθεια, αποκεφάλισε τη Μελιτινή, η οποία βάδισε με θάρρος στο θάνατο και συγχρόνως στην αιώνια τρυφή και δόξα

πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2015/10

Μαρτυρία σύγχρονου θαύματος από την Αγία Αναστασία τη Ρωμαία

site analysis

• Από romnios.gr

Του Αρχιμανδρίτου π. Αχιλλίου Τσούτσουρα,
Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Λάρισας και Τυρνάβου

Στη Λάρισα την Αγιοτόκο, υπάρχει μέχρι και σήμερα, εποχή έντονης αμφισβήτησης, μεγάλη ευλάβεια των ευσεβών κατοίκων της προς τους Αγίους της Εκκλησίας μας, παλαιούς τε και νέους.

 Μέσα στην πλούσια πνευματική ζωή της πόλης, με τις πολλές λατρευτικές εκδηλώσεις, την καθημερινή λειτουργική προσευχή, τις Παννυχίδες και Αγρυπνίες, τις Ιερές Παρακλήσεις καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτους, τις πρότυπες μαθηματικές και σχολικές Θείες Λειτουργίες και τις δεήσεις, εύκολα καταλαβαίνει κανείς την ευλάβεια και την αφοσίωση θα λέγαμε των ανθρώπων προς τα Αγίους της εκκλησίας μας, οι οποίοι είναι οι φωτεινοί οδοδείκτες της πνευματικής μας ζωής αλλά και ι θείοι πρεσβευτές μας για την κληρονομιά της αιωνίου και ατελευτήτου ζωής…

Πολλοί πιστοί χριστιανοί μας, λοιπόν, ευλαβούνται πολύ τους Αγίους μας, και ιδιαίτερα την Αγία Αναστασία, τη Ρωμαία, την οποία επικαλούνται ως προστάτιδα και αρωγό στις δυσκολίες της ζωής τους.

 Πολύ τακτικά μεταβαίνουν στην Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, όπου η Αγία τυγχάνει προστάτης και πολιούχος και φυλάσσονται τα θαυματουργά Άγια Λείψανα της, και εκεί ενισχύονται πνευματικά από το χαρισματικό, σοφό και άγιο Γέροντα της Μονής, Καθηγούμενο π. Γεώργιο Καψάνη ή άλλοτε επισκέπτονται τα Ιερά Μετόχια της Θεοφρούρητης Μονής, προκειμένου άνδρες και γυναίκες να προσκυνήσουν την Αγία και να πάρουν ισχυρή δύναμη από το προσκύνημά τους αυτό.

 Αλλά και στην Λάρισα και στα χωριά της οι πιστοί τιμούν την Αγία, βαπτίζουν τα παιδιά τους και τους δίδουν το όνομα «Αναστασία». Πανηγυρίζουν τη μνήμη της, προσκυνούν σε δύο Ιερούς Ναούς μικρά τεμάχια των Ιερών Λειψάνων της, τελούν Ιερές Παρακλήσεις προς την Ιατρό Αγία και στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αχιλλίου κάθε χρόνο, το βράδυ της Εθνικής μας Επετείου της 28ης προς 29η Οκτωβρίου (επέτειος μνήμης της) τελείται μεγάλη αγρυπνία προς τιμήν της Αγίας. Εκεί ψάλλονται ακόμη και τα Εγκώμια της Οσιομάρτυρος, ενώπιον ιστορημένης μεγάλης Ιεράς Εικόνας Της και εκεί ιερουργούν ο Σεβασμιώτατος και πολλοί Πατέρες, ενώ ψάλλει πάντοτε εκλεκτός χορός Ιεροψαλτών και οι πολυπληθείς Χριστιανοί, γέροντες και γερόντισσες, μεγάλοι, μικροί, ακόμη και τα νήπια, κοινωνούν των Αχράντων Μυστηρίων και τιμούν γενικά με πολύ ζήλο και ευλάβεια την ένδοξη Οσιοπαρθενομάρτυρα.

  Συγκινεί δε όλους μας η αγία βιοτή της, και κυρίως το σκληρό και βασανιστικό μαρτύριο και η σθεναρά ομολογία της. Σε δύσκολους για την εκκλησία χρόνους (256μ.χ. επί βασιλέως Δεκίου) η Ρωμαία στην καταγωγή, εικοσαετής κόρη, εισέρχεται στη Μοναχική ζωή, θεικώ έρωτι πτερουμένη, και λαμβάνει το παλλίον του Αγγελικού Σχήματος. Δεν διστάζει να κηρύττει τον Χριστό ως αληθινό Θεό και το ίδιο πράττει ακόμη και όταν συλλαμβάνεται από τον Ηγεμόνα.

 Την παρακαλούν να αρνηθεί τον Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα και εκείνη με σθένος αρνείται και ασταμάτητα συνεχίζει να ομολογεί τον Άγιο Τριαδικό Θεό. Ακολουθεί σκληρό μαρτύριο. Την δέρνουν, την γυμνώνουν στο θέατρο και την εμπαίζουν, τεντώνουν το σώμα της σε πασάλους, την ρίχνουν στην φωτιά, την ξυλοκοπούν στην πλάτη, αλλά η ένθερμη προσευχή της και τη φωτιά κατασβήνει!

 Στη συνέχεια την βάζουν σε τροχό, συνθλίβονται τα κόκκαλά της και ξανά εξέρχεται θαυματουργικά χωρίς ίχνος πληγής. Τώρα πια, την ξεσκίζουν με σιδερένια νύχια, της κόβουν τους μαστούς, όπου εδράζεται η καρδιά, της ξεριζώνουν τα νύχια, της αφαιρούν όλα τα δόντια και λίγο προτού της αφαιρέσουν με μαχαίρι την γλώσσα, η Αγία προσεύχεται για τελευταία φορά λέγοντας: «Κύριε μου, μεγάλη Σου η δόξα, όσοι άρρωστοι με επικαλεσθούν, θεράπευσέ τους από κάθε ασθένεια!». Και στο τέλος την αποκεφαλίζουν, καταστρέφοντας την με το μαρτύριο του Τιμίου Προδρόμου.

Ποιος στ’ αλήθεια μπορεί να μείνει ασυγκίνητος μπροστά στα πολυώδυνα βάσανα και το αφάνταστο για τα ανθρώπινα μέτρα, σκληρό μαρτύριο της Αγίας Αναστασίας;

 Γι’ αυτό και οι καρδιές των πιστών μας αγαπούν ιδιαίτερα τη Αγία, την σέβονται, την τιμούν, την μνημονεύουν στις συζητήσεις τους και κυρίως θερμότατα την επικαλούνται και ακουμπούν επάνω Της και τις βιοτικές τους μέριμνες αλλά και στα αιτήματα των καρδιών τους.

 Πριν από αρκετό καιρό είχαμε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας μία σοβαρή θεραπεία ενδοεγκεφαλικής αιμορραγίας από την Αγία Αναστασία την Ρωμαία και το καταθέτουμε εδώ προς δόξαν θεού και ενίσχυση των συνανθρώπων μας που πονούν.

Μια νέα κοπέλα, μητέρα δύο παιδίων, μεταφέρεται στο Χειρουργείο εκτάκτως με διάχυτη εδοεγκεφαλική αιμορραγία που επεκτεινόταν σε όλο το ενδοκοιλιακό σύστημα. Όλοι οι Νευροχειρούργοι καθηγητές κρίνουν την περίπτωση άκρως απογοητευτική και θλίβονται πολύ. Η οικογένεια της βρίσκεται συντετριμμένη από την σοβαρότητα της κατάστασης.

 Οι θεράποντες Ιατροί μόλις που παρεμβαίνουν, τοποθετώντας ενδοεγκεφαλικά ενδοκοιλιακούς καθετήρες. Αμέσως μετά την μικρή αυτή επέμβαση και με ολοκάθαρη την εικόνα του εγκεφαλικού θανάτου, η ασθενής οδηγείται στην Εντατική και για είκοσι περίπου ημέρες παραμένει εγκεφαλικά νεκρή, χωρίς εννοείται, να έχει καμία επαφή με το περιβάλλον και χωρίς καμία κίνηση.

  Παραμένει τραχειοστομημένη με μια αυτόματη αναπνοή και η νευρολογική εκτίμηση είναι ιδιαίτερα απογοητευτική. Ο πόνος εξακολουθεί να μαστίζει τους οικείους της και τα λογια των ιατρών δεν είναι άλλα από κουράγιο και καλή δύναμη.

 Είκοσι ημέρες αργότερα, οι οικείοι της επικοινωνούν με την Ιερά Μονή του Οσίου Γρηγορίου στο Άγιον Όρος και ικετευτικά παρακαλούν τον Άγιο Καθηγούμενο να προσευχηθεί έντονα και να τελέσουν εκεί μια Παράκληση στη Μεγάλη Οσία Ιατρό, Αναστασία τη Ρωμαία, και ακόμη πολύς σύντομα να αποστείλουν οι Γρηγοριάτες Πατέρες ευλογημένο λαδάκι από την ακοίμητη κανδήλα της Αγίας.

  Στο Μοναστήρι του Αγίου Γρηγορίου ξεκινά πνευματικός συναγερμός. Προσευχές και Παρακλήσεις, Δεήσεις και αμέτρητα κομποσχοίνια υπέρ της δούλης του Θεού…
  Εν τω μεταξύ, τέσσερις ημέρες αργότερα, φθάνει στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας το αγιασμένο έλαιον (λαδάκι). Οι συγγενείς την αλείφουν σταυροειδώς και καθημερινά δίπλα της διαβάζουν την Ιερά Παράκληση της Ρωμαίας Αγίας. Η κατάσταση έως τώρα μη αναστρέψιμη.

  Ιατροί και συγγενείς όμως έχουν την βεβαιότητα της θαυματουργικής επεμβάσεως της Αγίας, διότι ξέρουν την τελευταία της προσευχή: «Όποιος ασθενής με επικαλεσθεί , Κύριε μου, θεράπευσέ τον». Και δείτε το παράδοξο:

Σε λιγότερο από πέντε ημέρες, η ασθενής, ενώ ήταν εγκεφαλικά νεκρή, άρχισε προς πολύ μεγάλη έκπληξη των θεραπόντων ιατρών να δείχνει κάποια σημάδια βελτίωσης τα νευρολογικής της εικόνας. Ο αναισθησιολόγος ιατρός ανεφώνησε δυνατά: «Θαύμα!» Σε λίγες ημέρες η ασθενής κάνει τις πρώτες της κινήσεις, κινεί τα χέρια της και προστρέχουν επάνω της όλοι οι θεράποντες ιατροί, χωρία να μπορέσουν να εξηγήσουν το ανερμήνευτο. Ο σύζυγος της και ο ιατρός την ερωτούν: «Μας ακούς; Μας καταλαβαίνεις; Είμαστε δίπλα σου.» Κι εκείνη για πρώτη φορά απαντά καταφατικά. Λίγο αργότερα την ερωτούν: «Κορίτσι μου ποιος σε έκανε καλά, ποιος σε θεράπευσε;» Κι εκείνη με ιδιαίτερη προσπάθεια απαντά: «Αναστασία»!

Από ‘δω και πέρα ο πόνος μεταβάλλεται σε χαρά, δοξολογία και ευχαρίστηση προς τον Άγιο Θεό. Εργαστηριακοί έλεγχοι, αξονικές τομογραφίες, μαγνητικές, επιβεβαίωναν τώρα την καλή και σταθερή κατάσταση του ασθενούς.

Οι θεράποντες ιατροί δοξάζουν του όνομα του Αγίου Θεού και πιστεύουν πολύς την θαυματουργική μεσολάβηση της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας. Τηλεφωνούν στο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιο και τον ενημερώνουν για το πολύ μεγάλο και σπουδαίο θαύμα της Αγίας μέσα στο Νοσοκομείο τους.

Όλο το συμβάν κατατίθεται με κάθε λεπτομέρεια στην έκθεση του ιατρού και στα συμβάντα του Νοσοκομείου. Η ασθενής εξέρχεται μετά από λίγες ημέρες και χαίρει άκρας υγείας, ενώ όλοι μαζί δοξάζουν και ευχαριστούν τον Άγιο Τριαδικό Θεό και την Αγία Αναστασία τη Ρωμαία.

Ήταν ένα μεγάλο θαύμα της Αγίας στις ημέρες μας, που θεράπευσε την ασθενή κοπέλα, μητέρα δύο μικρών παιδιών, και ενίσχυσε όλους εμάς, Κληρικούς, Ιατρούς, Νοσηλευτές, συγγενείς και φίλους, που πολλές φορές ολιγοπιστούμε, απογοητευόμαστε και είμαστε έτοιμοι, δυστυχώς, ακόμη και να αρνηθούμε το Θεό Πατέρα μας και την ευεργετική και θαυματουργική δράση των Αγίων του.

Αγία του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών 

Αγία Αναστασία η Ρωμαία

site analysis

Στις γυναίκες κάθε ηλικίας με καρκίνο του μαστού
Πηγή: Cummulus

Ὀνυχας, οδόντας τε και μαστούς, χείρας τε και πόδας, εκκοπείσα ανηλεώς, όνυξιν εξέσθης, πυρί καταφλεχθείσα, Αναστασία μάρτυς οσιοπάρθενε
(από την παράκληση)

Σήμερα [29 Οκτωβρίου] είναι η γιορτή της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας. Θα θέλαμε να γράψουμε δυό λόγια για την σχετικά άγνωστή αυτή Aγία της εκκλησίας μας, και είμαι σίγουρος, ότι θα μπεί και στην δικιά σας καρδιά, όταν μάθετε τι ζήτησε από Τον Κύριο, τελειώνοντας την ζωή της.
Ότι διαβάσετε, είναι παρμένα από το συναξάρι της Αγίας που εκδίδει η Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Ορους, το οποίο ήδη μετράει πέντε εκδόσεις, από το1992.
Πρίν μπούμε στον βίο της, σας μεταφέρω μερικά λόγια του ηγουμένου π. Γεωργίου (Καψάνη) ο οποίος προλογίζει το συναξάρι.
«...η Αγία Αναστασία κατά την μοναχική της ζωή και κατά την διάρκεια του φρικτού μαρτυρίου της μαρτυρίου της παρεκλήθη, δηλαδή παρηγορήθηκε και ενδυναμώθηκε, από τον «Πατέρα των οικτιρμών και Θεόν πάσης παρακλήσεως» Με αυτήν την θεία παράκληση παρηγορεί σήμερα τις πονεμένες ψυχές, είτε με τις θεραπείες της που ενεργεί είτε με την πνευματική ενίσχυση που προσφέρει..»

Ο Βίος της
 Η Αγία γεννήθηκε στην Ρώμη, και σε ηλικία είκοσι ετών εγκατέλειψε τον κόσμο για να ντυθεί το μοναχικό ράσο, κάνοντας υπακοή στην γερόντισσα Σοφία. Η νεαρή μοναχή αντιμετώπισε επιτυχώς τις πανουργίες του Διαβόλου ό οποίος της κήρυξε μεγάλο σαρκικό πόλεμο. Το επόμενο όμως στάδιο των δοκιμασιών της, ήταν τα απάνθρωπα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονταν οι χριστιανοί επί εποχής Διοκλητιανού.
Η Αγία λοιπόν κατηγορήθηκε ως Χριστιανή, και κατά την πάγια τακτική της εποχής, της ζητήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, να δεχθεί στην ουσία, ως θεούς τα δαιμόνια. Πιστεύω ότι θα της ζητήθηκε να θυσιάσει και στον αυτοκράτορα, στον οποίο θυσίαζαν ως Θεό όλοι οι λαοί της αυτοκρατορίας.
Η Αγία αρνήθηκε, έχοντας την ευλογία της γερόντισσας της, από την οποία ζήτησε να προσεύχεται για να μπορέσει ν΄αντέξει τις δοκιμασίες.
Αρχικά την παρουσίασαν σ΄ έναν αξιωματούχο ονόματι Πρόβο.
Ο Πρόβος προσπάθησε να την πείσει να θυσιάσει πότε τάζοντας την δόξα και μεγαλεία, πότε απειλώντας την. Η αγία ήταν ανένδοτη λέγοντας:’- Εγώ ξύλινους και πέτρινους θεούς δεν θα προσκυνήσω ποτέ.» 
 
Το μαρτύριο της
 Τότε άρχισαν τα – ομολογουμένως φριχτά- μαρτύρια της.
Αρχικά την γύμνωσαν τελείως και την περιέφεραν ανάμεσα σε άνδρες.. Την έκαιγαν, και αφού της διέλυσαν τα μέλη με το φοβερό βασανιστήριο του τροχού,(υπάρχουν στο διαδίκτυο περιγραφές για το απάνθρωπο αυτό βασανιστήριο), της απέκοψαν τους μαστούς. Η Αγία όμως δεν εγκατέλειπε τον αγώνα. Τα βασανιστήρια συνεχίστηκαν, ξερριζώνοντας της τα δόντια και τα νύχια. Τι άλλο έμενε πια να κάνουν οι ειδωλολάτρες , στο βασανισμένο κορμί αυτής της νέας κοπέλλας; Θα της ξερίζωναν την γλώσσα!. Η Αγία πάλι δεν δείλιασε, και ζήτησε να προσευχηθεί και να δοξάσει Τον Κύριο με το όργανο της γλώσσας. 
Αφού ευχαρίστησε Τον Κύριο, ξέρετε τι ζήτησε; Γράφει το συναξάρι:
…Τον παρακάλεσε (τον Κύριο) να την αξιώση να τελεἰώση καλώς το μαρτύριο, και όσοι άρρωστοι την επικαλεσθούν σε βοήθεια, να τους θεραπεύη ως ιατρός κάθε αρρώστειας. Την ώρα που η Αγία είπε την προσευχή, ακούσθηκε φωνή από τον ουρανό που μαρτυρούσε την πραγματοποίηση των αιτημάτων, δηλαδή να γίνη το θέλημα της όπως το ζήτησε» 

Αγαπητέ επισκέπτη, αυτή η μοναδικότητα του αιτήματος της Αγίας προς Τον Κύριο, μόνο στους αγίους την συναντάμε ως έκφραση αγάπης προς τον κόσμο, (θυμίζω τον γέροντα Παίσιο που μεσίτευε στον Κύριο για τις αρρώστειες του κόσμου και όχι για τον δικό του καρκίνο, γιατί ντρεπότανε ) κάνει την αδελφότητα της μονής του Γρηγορίου, όπου βρίσκεται τεμάχιο των λειψάνων της, να την θεωρεί "προστάτιδα και ιατρό"
Την Αγία λυπήθηκε ένας παρευρισκόμενος στο μαρτύριο της – Κύριλλος λεγόμενος -και θέλησε να την δροσίσει με λίγο νερό. Αμέσως ο Πρόβος έκοψε τα κεφάλια και τον δύο. Το τίμιο λείψανο της Αγίας αποδόθηκε στην πνευματική της μητέρα Σοφία, και τάφηκε στην Ρώμη.
Το συναξάρι της, που μπορείτε να το αναζητήσετε σε κάθε χριστιανικό βιβλιοπωλείο είναι γεμάτο από θαύματα της Αγίας, και σας συστήνω να το προμηθευτείτε. Κοστίζει λιγότερο από πέντε ευρώ.
Τεμάχιο του ιερού λειψάνου της βρίσκεται στο ¨Αγιο Ορός στην Οσίου Γρηγορίου όπως προαναφέραμε, και ένα μικρό τεμάχιο στο παρεκλήσι της Αγίας, που βρίσκεται στον Άγιο Γεώργιο Νέας Ευκαρπίας Θεσσαλονίκης, όπου κάθε εβδομάδα ψαλλεται η παράκληση της.
Ένας ναός της υπάρχει στην Ρόδο και είναι κοιμητηριακός, ενώ όπως μάθαμε προς τιμήν της Αγίας, χτίσθηκε ένα μεγάλο εξωκλήσσι στην περιοχή της Κομοτινής από έναν πιστό ο οποίος έτυχε των πρεσβειών της σε θέματα υγείας.
Γνωρίζω δε περίπτωση κατα την οποία, «καθαρή» διάγνωση νοσοκομείου (με την χρήση ιατρικών μηχανημάτων) για πάθηση καρδιάς, έκανε καρδιολόγο να πετάξει απ΄ το γραφείο του προηγούμενη διάγνωση από το ίδιο νοσοκομείο, και το ίδιο μηχάνημα, διάγνωση η οποία παρουσίαζε προβλήματα για τον ενδιαφερόμενο.
Η Αγία Αναστασία περιμένει τις αιτήσεις μας… 

Απολυτίκιο.

Το απολυτίκιο της που ψάλλεται κατά το, «την ωραιότητα..»
Την Οσιόαθλον και καλλιπάρθενον, Ρώμης το βλάστημα και μέγα καύχημα, της αναστάσεως Χριστού, αξίως την επόμενον, δεύτε ευφημήσωμεν, Αναστασίαν την πάνσεμνον, βρύει γαρ ιάσεων, ακεσώδυνα φάρμακα, τοις των λειψάνων αυτής την θήκην, προσπτυσσομένοις μετά πίστεως. 

Από την παράκληση:

"Ιάσεων χάριν παντοδαπών, και δύναμιν πάσαν, διασώζειν εκ συμφορών, λαβούσα Σεμνή παρά Κυρίου…"
«Όγκοι φοβεροί, λευχαιμία, νεφροπάθεια, αιμορραγίαι, αρθρίτις, καιπληγαί, τη ση φρον΄τιδι και αγάπη θεραπεύονται»
«Πάντες οι εν νόσοις χαλεποίς, και ταις τρικυμίαις του βίου, εκταρασσόμενοι νύν, δεύτε δή προσδράμωμεν και προσκυνήσωμεν, την εικόνα την πάντιμον, της Αναστασίας, ταύτην ικετεύοντες , εν κατανύξει πολλή, σπεύσον, εξεγέρθητι όπως, πάντας εκ παθών αναστήσης, Μάρτυς Αναστάσεως φερώνυμε"

Ανάρτηση για την Αγία, έκανε και το ιστολόγιο ΦΛΟΓΑ 

http://palioahrista.blogspot.com/2009/10/blog-post_7133.html

Δείτε επίσης ομιλία του π. Καψάνη για την Αγία.

http://www.youtube.com/watch?v=Gw4l-E4I5-k
 

Επειδή η αγία υπέστη το φοβερό μαρτύριο να της κόψουν τα στήθη (όπως και άλλες αγίες), αφιερώνουμε το παρόν post στις γυναίκες όλου του κόσμου με καρκίνο του μαστού. Ας έχουν προστάτρια και συμπαραστάτρια την αγία Αναστασία και όλες τις αγίες. Γυναίκες, αδελφές μας, μην ξεχνάτε να κάνετε προληπτικό έλεγχο. Κι εσείς, που σηκώνετε ήδη αυτό το σταυρό, έχετε θάρρος και μη λυγίσετε.

Επισκεφτείτε το site του Πανελλήνιου Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο Μαστού "Άλμα Ζωής".

***

Η Αγία και το φίδι [από το post μας: Κάνε φίλες - Γνωριμία με (διαφορετικές) έφηβες]

Αξίζει ένα κομματάκι από την εμφάνιση της αγίας στο νεαρό Κώστα, πατέρα δύο παιδιών, που σώθηκε από τροχαίο (βαριά τραυματισμένος) στις 11 Σεπτ. 2002:

«Βλέπω μία κοντή και πολύ νεαρή κοπέλα, που φορούσε ένα σκούρο γκριζωπό ράσο και ένα μαντήλι-κάτι σαν κουκούλα-στο κεφάλι να με πλησιάζει. Δεν μπορούσα, ωστόσο, να διακρίνω το πρόσωπό της. Εξέπεμπε, όμως η παρουσία της μια εξαιρετική γλυκύτητα. Περπατούσε χιαστά πάνω από ένα τεράστιο φίδι, για το οποίο έδειχνε αδιαφορία. Εντύπωση μου προκαλούσε και το χρώμα του ουρανού αλλά και το πρωτόγνωρο –αλλόκοτο- πρωτοφανές φως της ημέρας. Πριν προλάβω να την ρωτήσω ποια είναι σταματάει σε μία απόσταση 4-5 μέτρων και μου λέει. «Είμαι η Αγία Αναστασία. Εγώ σε έσωσα». Το ύφος της έδειχνε πως δεν έκανε κάτι σπουδαίο, πιθανόν για να μην νιώσω υποχρεωμένος για την πράξη της. Με ιδιαίτερα προκλητικό και δύσπιστο ύφος την ρωτώ. «Γιατί με έσωσες;» Και εκείνη με ύφος που έδειχνε πως απλώς ακολούθησε κάποια εντολή μου απαντά: «Γιατί μου το ζήτησε η Παναγία». 

Όπως αναφέρει, ο Κώστας κατά τη διάρκεια της συνομιλίας η παρουσία της Αγίας Αναστασίας είχε δημιουργήσει στην όλη ατμόσφαιρα μια εξαιρετική γλυκύτητα.
Έκδηλα συγκλονισμένος από το όνειρο-όραμα ο Κώστας σηκώνεται και τηλεφωνεί σε ένα γνωστό του και φίλο του μοναχό. Εκείνος στην κυριολεξία ξαφνιάζεται από το πρωινό τηλεφώνημα. Ο Κώστας αποκρύπτει το όνειρο του και απλώς ρωτά τον μοναχό. «Ξέρεις τίποτε για καμία Αγία Αναστασία;», Όπως μας λέει, μέχρι τότε είχε ακούσει για την Αγία Αναστασία τη Φαρμακολύτρια, αλλά ουδέποτε την είχε επικαλεστεί. «Ποια Αγία Αναστασία, τη Ρωμαία που γιορτάζει σήμερα;» απαντά ο μοναχός. Η απάντηση του μοναχού, συγκλονίζει ακόμη περισσότερο τον Κώστα. Αποφεύγει, όμως να πει, οτιδήποτε για το όνειρο.
ΠΗΓΗ.ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Η αγία Ταβιθά η ελεήμων (25.10)

site analysis

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου του 32ου Δ. Σχ. Λάρισας

Η ΕΛΕΗΜΩΝ ΠΙΣΤΗ: Η αγία Ταβιθά, όπως μας αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, ήταν μια πολύ φιλάνθρωπος χριστιανή, η οποία σε όλη της τη ζωή έκανε καλά έργα και ελεημοσύνες. Στη συριακή γλώσσα η λέξη Ταβιθά ερμηνεύεται ως “η Δορκάς”, που στα αρχαία ελληνικά σημαίνει “ζαρκάδι”. Η αγία Ταβιθά κατοικούσε στην πόλη Ιόππη, κι όπως πληροφορούμαστε από το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, ασκούσε την τέχνη της υφάντριας, υφαίνοντας χιτώνες και ιμάτια, τα οποία πωλούσε και τα λεφτά που μάζευε, εκτός από μικροποσά απαραίτητα για τη διατροφή της, τα διέθετε για την ανακούφιση των φτωχών και ειδικά των χηρών και των ορφανών.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΠ.ΠΕΤΡΟΥ: Τη μέρα που ο Απόστολος Πέτρος έφτασε στη Λύδδα της Παλαιστίνης για να διαδώσει το λόγο του Ευαγγελίου, την ίδια μέρα η Ταβιθά αρρώστησε και πέθανε, οπότε ο θρήνος ήταν μεγάλος ανάμεσα σε αυτούς που προστατεύονταν από αυτήν. Κι ενώ οι πιστοί ετοιμάζονταν για την ταφή της, έμαθαν ότι ο Απόστολος Πέτρος βρισκόταν στη Λύδδα και έστειλαν δύο απεσταλμένους για να τον βρουν και να τον παρακαλέσουν να έλθει στην πόλη. Πράγματι, ο Απόστολος ανταποκρίθηκε στο αίτημά τους και φτάνοντας στην Ιόππη τον ανέβασαν στο υπερώο, όπου κειτόταν νεκρή η Ταβιθά.

Εκεί ο Απόστολος βρήκε πολλές φτωχές γυναίκες τις οποίες βοηθούσε η Ταβιθά, που έδειχναν τα ιμάτια και τους χιτώνες που τους είχε προσφέρει σ' αυτές η νεκρή: “πάσαι αι χήραι κλαίουσαι και επιδεικνύμεναι χιτώνας και ιμάτια όσα εποίει.” (Πράξ. θ΄39). Τότε, χωρίς να μιλήσει, ο Απόστολος τους έβγαλε όλους έξω κι αφού γονάτισε και προσευχήθηκε θερμά είπε: "Ταβιθά ανάστηθι". Και αμέσως η νεκρή Δορκάς αναστήθηκε. Τότε, όλοι οι παρευρισκόμενοι γέμισαν από χαρά και το νέο της ανάστασής της διαδόθηκε σ' όλη την πόλη μ' αποτέλεσμα πολλοί να πιστέψουν στον Χριστό. Η αγία Ταβιθά έκτοτε έζησε πολλά χρόνια γεμάτα από αγαθοεργίες και ελεημοσύνες, μέχρι την ειρηνική τελείωσή της σε βαθιά γεράματα.
ΠΗΓΗ.ΑΚΤΙΝΕΣ
------------------------------------------------

Αγία Ταβιθά: η ελεήμων μαθήτρια της Ιόππης

ΠΗΓΗ.ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

Στο ένατο κεφάλαιο των Πράξεων και στους στίχους 36-43 ο ευαγγ. Λουκάς αναφέρεται σε μία ξεχωριστή προσωπικότητα της χριστιανικής κοινότητας της Ιόππης, τη μνήμη της οποίας η Εκκλησία τιμά στις 25 Οκτωβρίου.

Πρόκειται για μία μαθήτρια, η οποία έφερε το όνομα Ταβιθά. Το όνομα αυτό έχει αραμαϊκή προέλευση και στα ελληνικά πρέπει να αποδοθεί ως «Δορκάς», δηλαδή το γρήγορο ελαφάκι με τα μεγάλα μάτια (= το ζαρκάδι). Το όνομα προέρχεται από το ρήμα «δέρκομαι» που σημαίνει «βλέπω προσεκτικά», «κοιτάζω», «παρατηρώ».

Η Ιόππη (σημερινή Γιάφα) ήταν το σημαντικότερο λιμάνι του αρχαίου Ισραήλ και επίνειο της Ιερουσαλήμ, η οποία ήταν κτισμένη στην ενδοχώρα και σε υψόμετρο 850 μέτρων. Η απόσταση ανάμεσα στις δύο πόλεις ήταν γύρω στα 55 χιλιόμετρα. Και σήμερα είναι σημαντικό λιμάνι. Ανήκει στο δήμο του Τελ-Αβίβ, καθώς βρίσκεται λίγο νοτιότερα από αυτό.

Το κύριο χαρακτηριστικό της Ταβιθά ήταν η φιλάνθρωπη διάθεσή της. Συνήθως εκτιμάται ότι ήταν κάτοχος μεγάλης περιουσίας, αν και οι Πράξεις δεν λέγουν κάτι σχετικά. Η διήγηση περιγράφει πως ασθένησε και πέθανε, αλλά μετά από θερμή προσευχή του απ. Πέτρου αναστήθηκε, με αποτέλεσμα πολλοί να δοξάσουν το όνομα του Θεού και να πιστέψουν σε Αυτόν. Σε αυτή την ανάρτηση θα στρέψουμε την προσοχή μας στον τρόπο με τον οποίο ασκούσε τη φιλανθρωπία η Δορκάς.

Συνήθως, συνδέουμε στο μυαλό μας την έννοια της φιλανθρωπίας με το να δώσουμε ένα χρηματικό ποσό σε κάποιον που έχει ανάγκη. Μέχρι εκεί! Η αγία Ταβιθά όμως λειτουργούσε εντελώς διαφορετικά. Θα λέγαμε είχε μία πολύ σύγχρονη άποψη, βασισμένη στο λόγο του Κυρίου, για την έννοια της φιλανθρωπίας.

Σε καμία περίπτωση η προσφορά προς τον πλησίον δεν περιορίζεται στο να του προσφέρουμε ένα κομμάτι ψωμί. Καλό αυτό, αλλά καλύτερο να δημιουργήσουμε μαζί του μία πληρέστερη σχέση αγάπης, καρπός της οποίας θα είναι η προσφορά χρημάτων ή τροφής. Φυσικά, σε κάποιες περιπτώσεις αυτό δεν γίνεται. Τουλάχιστον ας το κάνουμε όταν και όπου γίνεται.

Η Δορκάς, λοιπόν, όπως φαίνεται είχε συστήσει, ανεπίσημα βέβαια, ένα ίδρυμα όπου οι απροστάτευτες χήρες που ήταν μέλη της Εκκλησίας της Ιόππης, είχαν τη δυνατότητα να μάθουν την υφαντική τέχνη. Μαζί τους, ως δασκάλα και συνεργάτιδά τους, εργαζόταν η Δορκάς. Για το λόγο αυτό, μετά το θάνατό της οι χήρες που δούλευαν δίπλα της με αγάπη και πόνο έδειχναν τα ρούχα που έφτιαχναν μαζί της. Είναι πολύ πιθανό ότι τα ενδύματα που ύφαιναν τα πουλούσαν με αποτέλεσμα να έχουν κάποιο εισόδημα κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς εκείνη την εποχή δεν υπήρχε κάποιου είδους κρατική πρόνοια που να φροντίζει τους εμπερίστατους.

Η μικρή κοινότητα των μαθητών της Ιόππης είχε δημιουργήσει μία ακμάζουσα τοπική πηγή ανάπτυξης και φιλανθρωπίας, η οποία ξεπερνούσε κατά πολύ την πρακτική των συσσιτίων. Σκεφτείτε, παραδείγματος χάριν, αν η κάθε ενορία ή έστω η κάθε μητρόπολη είχε τη δυνατότητα να «στήσει» μία μικρή επιχείρηση στην οποία να προσφέρει, σε αυτόν που έχει ανάγκη, όχι απλώς λίγη τροφή, αλλά τη δυνατότητα να εργαστεί, να δημιουργήσει και, γιατί όχι, να τραφεί από τον κόπο του.

Το συσσίτιο είναι σημαντικό και αναγκαίο, ιδιαίτερα σε μία εποχή όπως η δική μας, αλλά δεν λύνει το πρόβλημα. Από την άλλη κάποιος θα σκεφτεί: «μα είναι εφικτό αυτό; Μπορεί μία τοπική Εκκλησία να αναλάβει τέτοια ευθύνη;» Όταν υπάρχει μία υγιής και ζωντανή κοινότητα, με συνείδηση ενότητας, τότε πολλά μπορούν να γίνουν.

Παράδειγμα του πώς ο Θεός αλλάζει, μεταμορφώνει τη ζωή μας, αρκεί εμείς να το ζητήσουμε, είναι η συνέχεια της περιγραφής του ευαγγ. Λουκά. Ο απ. Πέτρος με προσευχή, εκφράζοντας την αγάπη των άλλων μαθητών του Κυρίου, ανέστησε την Ταβιθά και την «παρέδωσε» ζωντανή και ακμαία στην κοινότητα, ώστε να συνεχίσει το έργο της.

Ακτιβίστρια, λοιπόν, η αγία Ταβιθά. Δραστήρια! Με μία αίσθηση φιλανθρωπίας βαθιά ριζωμένη στο λόγο του Κυρίου, ο οποίος μίλησε για πράξεις και όχι για απλή -εξ αποστάσεως- συμπαράσταση:

«ἐφόσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε».

Η Αγία Σεβαστιανή (24 Οκτωβρίου)

site analysis

Αγία Σεβαστιανή καταγόταν από την πόλη Σεβαστή της Φρυγίας και διδάχτηκε τη χριστιανική πίστη από τον απόστολο Παύλο, και πήρε τη θερμότητα και την ανδρεία του διδασκάλου της.

Η Αγία Σεβαστιανή έζησε τον 1ο αιώνα μ.Χ. και χρησιμοποιούσε τη ζωή της κάθε μέρα για την αλήθεια του Ευαγγελίου (στη Μαρκιανούπολη της Θράκης). Πήγαινε σε σπίτια ειδωλολατρών και είλκυε πολλές γυναίκες απ’ αυτούς στους κόλπους της Εκκλησίας. Συνελήφθη γι’ αυτό επί αυτοκράτορας Δομετιανού και ηγεμόνος Σεργίου, κακοποιήθηκε και εξεδιώχθη από τον τόπο της.

Έφθασε στην Ηράκλεια της Θράκης όπου πάλι συνελήφθη, από τον ηγεμόνα Πομπηιανό, και φυλακίστηκε. Αλλά η γυναικεία της φύση, ντρόπιασε τους βασανιστές της. Οι υποσχέσεις δεν τη δελέασαν, οι απειλές δεν την έκαμψαν, και κάτω από βαριά μαρτύρια στάθηκε όρθια με όλη της τη γενναιοψυχία. Οι σάρκες της αγίας Σεβαστιανής σχίζονταν, αλλά τα χείλη, όπως και η καρδιά της, εξακολουθούσαν να υμνούν τον Χριστό. Τελικά, η μεγάλη αυτή αθλήτρια της Εκκλησίας μας, παρέδωσε τη ζωή της με τον δια αποκεφαλισμού θάνατο και ετάφη στη Ραιδεστό.

Πηγή:optiko.net