site analysis
Αγία Ελένη η Παρθενομάρτυς από τη Σινώπη
Ημερομηνία εορτής: 01/11
Βιογραφία
Η Αγία Ελένη μαρτύρησε τον 18ο αιώνα μ.Χ. Καταγόταν
από την ωραία πόλη του Πόντου Σινώπη και ήταν κόρη της ευσεβούς οικογενείας
Μπεκιάρη. Ήταν 15 ετών ωραιότατη στο σώμα, η δε αγνότητα της έδινε ιδιαίτερη
χάρη στο πρόσωπο της. Διακρινόταν για την υπακοή στους γονείς της και τον θερμό
έρωτα της ψυχής της προς τον νυμφίο Χριστό. Στην ανατροφή της επέδρασε ιδιαίτερα
ο θείος της, αδελφός του πατέρα της, ο οποίος δίδασκε τότε σε Ελληνικό κρυφό
Σχολεόο της Σινώπης.
Μια μέρα λοιπόν, η μητέρα της την έστειλε ν'
αγοράσει νήματα για το κέντημα, από το κατάστημα του Κρύωνα. Στο δρόμο υπήρχε
το σπίτι του Ουκούζογλου πασά, διοικητού της Σινώπης. Την ώρα που περνούσε η
Ελένη, ο πασάς την είδε απ' το παράθυρο. Η ωραιότητα της τράβηξε την ακόλαστη
ψυχή του και σκέφθηκε να τη μολύνει. Διέταξε τότε και την έφεραν μπροστά του.
Αφού έμαθε ποια ήταν, προσπάθησε πολλές φορές να τη βιάσει, αλλά χωρίς
αποτέλεσμα. Διότι ένα αόρατο τείχος προστάτευε την Ελένη, που συνεχώς
προσευχόταν.
Ο πασάς, αντί να δει το θαύμα, σκλήρυνε περισσότερο
η ψυχή του και επειδή δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τον σκοπό του, τη βασάνισε
σκληρά και τελικά την αποκεφάλισε. Το Ιερό της λείψανο το έβαλαν σε ένα σάκο
και το έριξαν στη θάλασσα,. Αντί όμως να βυθιστεί, το λείψανο της Αγίας
επέλπλεε και ένα ουράνιο φως το φώτιζε. Το σεπτό Λείψανο συνέχισε να επιπλέει,
ώσπου έφτασε στην τοποθεσία Γάει, όπου λόγω του μεγάλου βάθους της θάλασσας τα
νερά είναι μαύρα. Εκεί πλέον βυθίστηκε.
Μετά από αρκετές ημέρες, ένα ελληνικό πλοίο
αγκυροβόλησε στην τοποθεσία Γάει. Ένα βράδυ, ο φύλακας του πλοίου παρατήρησε
ότι από το πυθμένα της θάλασσας έβγαινε ένα φως και νόμισε ότι εκεί θα υπήρχε
ένα μεγάλος θυσαυρός από χρυσό. Αμέσως ειδοποίησε τον καπετάνιο και δύτες
ανείλκυσαν το σάκκο που όμως αντί χρυσού υπήρχε το τίμιο λείψανο της Αγίας. Ο
καπετάνιος του πλοίου μετέφερε κρυφά την τιμία Κάρα της Αγίας στον ιερό Ναό της
Παναγίας στην Σινώπη, το δε σεπτό σκήνωμα της το έβαλε σε ένα άλλο πλοίο, το
οποίο έφευγε με Έλληνες για την Ρωσία. Στο σημείο της θάλασσας που βυθίστηκε το
Ιερό Λείψανο, άρχισε να βγαίνει γλυκό νερό και από τότε η περιοχή αυτή
ονομάστηκε «Αγιάσματα».
Διά της τιμίας Κάρας της Αγίας Παρθενομάρτυρος
Ελένης γίνονταν πολλά θαύματα στην Σινώπη. Ιδιαίτερα, όσοι υπέφεραν από
πονοκεφάλους, καλούσαν τον Ιερέα, ο οποίος έφερνε την αγία Κάρα, έψαλλε την
Παράκληση, έκαμνε Αγιασμό και θεραπεύονταν ο πόνος.
Κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών πριν από το 1924
μ.Χ., ο τότε πρόεδρος της Σινώπης Χρήστος Καφαρόπουλος, έφερε την Κάρα της Αγίας
Ελένης στον Ιερό Ναό της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης στην Άνω Τούμπα
Θεσσαλονίκης, όπου φυλάσσεται σήμερα ευωδιάζουσα και θαυματουργούσα.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῆς ἁγνείας τὸ ἄνθος τὸ εὐωδέστατον, καὶ Σινώπης τὸ
κλέος καὶ θεῖον βλάστημα, Παρθενομάρτυς τοῦ Χριστοῦ ῾Ελένη πάνσεμνε, ἡ ἀθλήσασα
στερρῶς, καὶ καθελοῦσα τὸν ἐχθρόν, τῆς πίστεως τῇ δυνάμει, διὰ παντὸς ἐκδυσώπει,
ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον
Ως παρθένος ἄμωμος ἐν τῇ δυνάμει, τοῦ Χριστοῦ κατέβαλες,
τὸν πολυμήχανον ἐχθρόν, καὶ μαρτυρίῳ κεκόσμησαι, Παρθενομάρτυς ῾Ελένη πανεύφημε.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις τῆς Σινώπης ἄνθος τερπνόν, καὶ τῆς παρθενίας,
τὸ ἀλάβαστρον τὸ σεπτόν· χαίροις τῶν Μαρτύρων, ἰσότιμος ῾Ελένη, οἷα Παρθενομάρτυς,
Χριστοῦ ἀήττητος.
Αγίες
Κυριαίνα και Ιουλιανή
Ημερομηνία εορτής: 01/11/2015
Eις την Kυρίαιναν.
Καὶ Κυρίαινα πρὸς τὸ πῦρ ἀποπνέει,
Πάσης πνοῆς τιμῶσα Κύριον μέγαν.
Eις την Iουλιανήν.
Τῷ πρὸς σὲ φίλτρῳ, Σῶτερ, ἐκκεκαυμένη,
Ἰουλιανὴ καῦσιν ἐκ πυρὸς φέρει.
Βιογραφία
Οι Αγίες Κυριαίνα και Ιουλιανή είχαν αφοσιωθεί σε
έργα φιλάνθρωπα και χριστιανικής φιλαδελφίας. Έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα
Μαξιμιανού (298 μ.Χ.).
Η Κυριαίνα είχε πατρίδα την Ταρσό της Κιλικίας και η
Ιουλιανή την πόλη Ρώσο επίσης της Κιλικίας. Οι δραστηριότητες των δύο αγίων
γυναικών, ήταν να φροντίζουν ορφανά, να παρηγορούν φτωχές χήρες και να παρέχουν
αφιλοκερδώς τις περιποιήσεις τους στους αρρώστους. Ήξεραν λίγα γράμματα, αλλά
είχαν πολύ ζήλο και έβρισκαν πάντοτε τρόπο να στηρίζουν την πίστη των δοκιμαζόμενων
από τη φτώχεια, ή από την αδικία, ή από κάποιο άλλο βιοτικό άνεμο. Πολλές φορές
μάλιστα είχαν μπορέσει να φέρουν στο φως του Χριστού, ψυχές ειδωλολατρισσών,
που ψάρευαν με το δίχτυ της Ευαγγελικής υπομονής και αγαθότητας. Συνελήφθησαν
από τον ηγεμόνα Μαρκιανό και βασανίστηκαν σκληρά, χωρίς να παρατήσουν το
θησαυρό της πίστης τους. Και πέθαναν αφού τις έριξαν μέσα στη φωτιά και
υπέστησαν τον τρομερό αυτό θάνατο με θαυμαστή καρτερία και αυταπάρνηση.
Αγία
Θεολήπτη
Ημερομηνία εορτής: 01/11
Βιογραφία
Η Αγία Θεολήπτη είναι εντελώς άγνωστη στους
Συναξαριστές. Για την Αγία αυτή γίνεται λόγος στον Παρισινό Κώδικα 259 φ. 2α,
όπου υπάρχει και Στιχηρό τροπάριο της. Απ' αυτό συμπεραίνουμε ότι, βασανίστηκε
από τον τύραννο, ρίχτηκε στη φυλακή και κατά πάσα πιθανότητα πέθανε μαρτυρικά.
Οσία Άννα του Κιέβου
Ημερομηνία εορτής: 03/11
Βιογραφία
Η Οσία Άννα ήταν θυγατέρα του Μεγάλου Ηγεμόνα του
Κιέβου Βζέβολοντ Γιαροσλάβιτς (1078 - 1093 μ.Χ.) του οποίου η γυναίκα ήταν κόρη
του Αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Κωνσταντίνου του Μονομάχου.
Χάριν της Ιεραποστολής στη Ρωσία επισκέφτηκε την
Κωνσταντινούπολη. Μετά την επιστροφή της έγινε μοναχή στη Μονή του Αγίου
Ανδρέα, την οποία είχε ιδρύσει ο πατέρας της. Το παράδειγμά της έφερε και άλλες
ευσεβείς ψυχές στο Μοναχισμό. Θέσπισε το κοινοβιακό σύστημα σε όλες τις μονές
του Κιέβου και ο ρόλος της στην διδασκαλία του Ρωσικού λαού υπήρξε σημαντικός.
Κοιμήθηκε ειρηνικά το 1112 μ.Χ. (ή 1113 μ.Χ. ή 1116
μ.Χ.). Το Λείψανό της ανακομίσθηκε αδιάφθορο. Μετά την Επανάσταση του 1917
μ.Χ., δεν υπάρχουν πληροφορίες για την τύχη του.
Αγία Όλγα της Αλάσκας, η Μαία
Ημερομηνία εορτής: 08/11
Βιογραφία
Η Matushka (Μητερούλα) Όλγα, γηγενής στην Αλάσκα από
τη φυλή Yupik, γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1916 μ.Χ. Ο σύζυγός της, ο Νικολάι
Μιχαήλ, ήταν ο ταχυδρόμος στο χωριό και διευθυντής του γενικού καταστήματος, ο
οποίος αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας και στη συνέχεια αρχιερέας. Έχει
υπηρετήσει την κοινότητα της ως σύζυγος ιερέα, αλλά και ως μαία.
Η Matushka Όλγα γέννησε δικά της δεκατρία παιδιά,
πολλές φορές χωρίς τη βοήθεια μαίας ή δικών της ανθρώπων, από τα οποία επέζησαν
τα 8.
Ήταν γνωστή για τη συμπάθεια και τη φροντίδα της
προς όσους είχαν υποστεί κακοποίηση παντός είδους, ιδίως σεξουαλική κακοποίηση.
Ενώ η οικογένειά της ήταν φτωχή, έδωσε απλόχερα σε αυτούς που ζούσαν χειρότερα
από αυτήν, συχνά έδινε και από τα ρούχα των παιδιών της στους απόρους. Ήταν επίσης
γνωστή η ικανότητά της να πει πότε μια γυναίκα ήταν έγκυος, ακόμη και πριν από
την ίδια τη γυναίκα που είχε χάσει την περίοδό της.
Η Matushka Όλγα αναπαύτηκε στις 8 Νοεμβρίου του 1979
μ.Χ. Πολλοί άνθρωποι από τις γύρω περιοχές ήθελαν να έρθουν στην κηδεία της,
αλλά επειδή ήταν Νοέμβριος, λόγω κακοκαιρίας, φαινόταν αδύνατον. Αλλά από την
ημέρα της κηδείας της, ένας άνεμος από το νότο έφερε ζεστό καιρό, απόψυξε τον
πάγο και το χιόνι και έκανε το ταξίδι για το Kwethluk εφικτό. Όταν οι
πενθούντες αποχώρησαν από την εκκλησία για να πάρουν το σώμα στο νεκροταφείο,
ένα σμήνος πουλιών ακολούθησε. Εκείνοι που έσκαψαν τον τάφο της διαπίστωσαν ότι
το έδαφος, επίσης, είχαν αποψυχθεί. Το βράδυ, μετά την κηδεία της, ο κανονικός
σκληρός χειμώνας επέστρεψε.
Οσία Ματρώνα
Ημερομηνία εορτής: 09/11/
Ζωῆς μελλούσης ἀξιοῦται Ματρῶνα,
Ὡς ἐν βίῳ ζήσασα ταύτης ἀξίως.
Βιογραφία
Η Οσία Ματρώνα έζησε στα χρόνια των βασιλέων
Μαρκιανού (450 - 457 μ.Χ.) και Λέοντα Θρακός ή Μακέλλη (457 - 474 μ.Χ.).
Καταγόταν από την Πέργη της Παμφυλίας και ανατράφηκε από γονείς πλούσιους και
ευσεβείς.
Σε κατάλληλη ηλικία παντρεύτηκε με κάποιο Δομέτιο
(κατ' άλλους Δομετιανό), με τον όποιο απόκτησε μια κόρη και κατά τα χρόνια του
Λέοντα του Θρακός ήλθαν οικογενειακά στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί συνδέθηκε με
μια ευσεβή γυναίκα, την Ευγενία, και σύχναζε στους ιερούς ναούς, ποθώντας να
αφιερωθεί ολοκληρωτικά στη λατρεία του θείου. Έτσι εγκατέλειψε τον σύζυγο της,
και την κόρη της αφού την εμπιστεύθηκε σε κάποια Σωσάννα, κατέφυγε στη Μονή του
Βασιανού (βλέπε 10 Οκτωβρίου), μεταμφιεσμένη με το όνομα Βαβύλας.
Αλλά καταζητούμενη από τον άνδρα της και αφού
αποκαλύφθηκε το φύλο της, στάλθηκε από τον Βασιανό σε γυναικεία Μονή των
Ιεροσολύμων. Κατόπιν αναχώρησε και από 'κει και πολλά μέρη αφού επισκέφθηκε,
γριά πλέον, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Τοποθετήθηκε από τον Βασιανό σε
ιδιαίτερο μέρος (της Ματρώνης ονομαζόμενο αργότερα), όπου έκτισε Μονή, στην
οποία μαζεύτηκαν αρκετές μοναχές. Στη Μονή αυτή λοιπόν, έζησε με μεγάλη αρετή
και πνευματική τελειότητα.
Απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 100 χρονών.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χριστὸν ἀγαπήσασα, τῶν ἀγαθῶν τὴν πηγήν, Ἀγγέλων ἐζήλωσας,
μετὰ σαρκὸς τὴν ζωήν, Ματρώνα θεόπνευστε, σὺ γὰρ συνεύνου φίλτρον, παραδίδουσα ἐμφρόνως,
ἤσχυνας τὸν Βελίαρ, τῷ πανσόφῳ σου τρόπω, διὸ τῆς ἀκατάλυτου δόξης ἠξίωσαι.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Ἐν σοὶ Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ᾽ εἰκόνα· λαβοῦσα
γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττουσα ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μὲν
σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτoυ· διὸ καὶ μετὰ
Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὁσία Ματρώνα τὸ πνεῦμά σου.
Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Τὸ σῶμα τὸ σόν, νηστείαις κατατήξασα, ἐν μέσῳ ἀνδρῶν,
Ματρῶνα κατοικήσασα, προσευχαῖς σχολάζουσα, τὸν Δεσπότην ἐνθέως ἐθεράπευσας,
δι' ὃν πάντα κατέλιπες, ὁσίως τὸν βίον διανύσασα.
Ὁ Οἶκος
Ἄνοιξόν μου τὸ στόμα Χριστέ μου, ἀνυμνῆσαι καὶ λέγειν
τοὺς ἀγῶνας τῆς σῆς Ὁσίας Φιλάνθρωπε, ὅπως τὰ πάντα καταλιποῦσα, καὶ ποθήσασα μόνον
σε τὸν Νυμφίον, τὸν ἐπὶ γῆς ὡς φθαρτὰ ἐλογίσατο ἅπαντα, καὶ τὸν τύπον τοῦ ζωηφόρου
Σταυροῦ ἐν ἑαυτῇ τυπώσασα, δαιμόνων θράση κατήργησε, καὶ εἰς τέλος αὐτοὺς ἐξηφάνισεν,
ὁσίως τὸν βίον διανύσασα.
Αγίες Ευσταλία και Σωπάτρα
Ημερομηνία εορτής: 09/11
Eις την Eυστολίαν.
Ὅλη καλὴ σὺ πρὸς Θεὸν χωρεῖς Λόγον,
Στολαῖς σταλεῖσα ψυχικαῖς Εὐστολία.
Eις την Σωπάτραν.
Σωπάτρα Πατρὸς Πνεύματός τε καὶ Λόγου,
Θρόνῳ παρέστη, δοῦσα γῇ τὸ σαρκίον.
Βιογραφία
Οι άγιες Ευσταλία και Σωπάτρα έζησαν την εποχή του
αυτοκράτορα Μαυρίκιου (περί το 584 μ.Χ.).
Η Ευσταλία καταγόταν από τη Ρώμη. Οι γονείς της ήταν
χριστιανοί και ιδιαίτερα εύποροι. Έτσι μετά το θάνατό τους απέκτησαν αρκετή
περιουσία, την οποία διέθεσε σε φιλανθρωπικά έργα. Αφού υπηρέτησε στην Ρώμη τις
κόρες που χρειαζόντουσαν βοήθεια διότι είχαν πέσει σε παραπτώματα, μετέβηκε
στην Κωνσταντινούπολη.
Εκεί έγινε γνωστή για τις ευεργεσίες της και την
πνευματική της μόρφωση. Γι' αυτό πολλές νέες την επισκεπτόντουσαν στη Μονή, που
τη φιλοξενούσε. Μία από τις νέες αυτές ήταν και η κόρη του Μαυρίκιου, η
Σωπάτρα. Η Σωπάτρα, προτίμησε το μοναχικό βίο από τα πλούτη των ανακτόρων και έτσι
μόνασε δίπλα στην Ευσταλία.
Πρώτη απήλθε προς τον Κύριο η Ευσταλία, το έργο της
οποίας συνέχισε άξια η Σωπάτρα μέχρι το τέλος της ζωής της.
Οσία Θεοκτίστη η Λέσβια
Ημερομηνία εορτής: 09/11/2015 Οσία Θεοκτίστη η Λέσβια
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 9 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
Ιερά Λείψανα: Η
Κάρα και μέρος των Λειψάνων της Αγίας βρίσκονται στη Μονή Λευκάδος Ικαρίας.
Μία εκ των χειρῶν της Αγίας βρίσκεται στον Ιερό Ναό
Παναγίας Εκατονταπυλιανής Πάρου.
Απότμημα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκεται στην
Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Νικητών Καβάλας.
Άγιοι που εορτάζουν: Οσια Θεοκτιστη Η
Λεσβια (; - 889)
Εορτάζει στις 9 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
Λέσβου τὸ θρέμμα, παρθένος Θεοκτίστη,
Κτίστῃ Θεῷ πρόσεισι νύμφη παγκάλη.
Βιογραφία
Η Οσία Θεοκτίστη ήταν μια ενάρετη μοναχή από τη
Μήθυμνα της Λέσβου που έζησε στα χρόνια του βασιλιά του Λέοντα του Σοφού (816
μ.Χ.).
Παιδί ακόμα έμεινε ορφανή και ανατράφηκε σε
Παρθενώνα της πόλης. Κάποια μέρα πήγε να επισκεφθεί την αδελφή της, που ήταν σε
μια κοντινή κωμόπολη. Τότε συλλήφθηκε μαζί με τους κατοίκους της κωμόπολης
αυτής από τους πειρατές της Κρήτης και μεταφέρθηκε με τους άλλους αιχμαλώτους
στην Πάρο για πώληση. Εκεί κατόρθωσε να δραπετεύσει και να κρυφτεί στα βουνά,
όπου και παρέμεινε μόνη 35 χρόνια, τρεφόμενη με χόρτα. Ανακαλύφθηκε τυχαία από
έναν κυνηγό, ο όποιος, μετά από παράκληση της, έφερε σ' αυτή τα θεία μυστήρια.
Όταν δε κοινώνησε των Άχραντων Μυστηρίων, πέθανε και τάφηκε από τον ίδιο κυνηγό
στον ναό της ιστορικής Μονής Εκατονταπυλιανής. Τα οστά της κατά θαυμαστό τρόπο
ευρέθησαν στην Ικαρία και φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Λευκάδος, όπου η αγία
τιμάται δεόντως.
Για την Οσία αυτή, υπάρχει και μια διήγηση του
μονάχου Συμεών του Πάριου, που μοιάζει πολύ με αυτή της Οσίας Μαρίας της Αιγύπτιας
και είναι εντελώς φανταστική.
Ο Δημήτρης Κόκορης στο βιβλίο του «Ορθοδοξα Ελληνικά
Μοναστήρια» (Επτάλοφος, 1997, σελ. 380) γράφει για την Ιερά Μονή της Οσίας
Θεοκτίστης στην Ικαρία: «Άγνωστο πότε ιδρύθηκε. Πρέπει να υπήρχε προ του 1688.
Βρίσκεται στην Ικαρία κοντά στο χωριό Φραντάτο, στο βόρειο μέρος της νήσου,
δυτικά του χωριού Πηγή σε δασώδη περιοχή. Ο ναός είναι βασιλική αφιερώμενος
στην Οσία Θεοκτίστη την Λεσβία. Εορτάζει στις 9 Νοεμβρίου, αλλά γίνεται
περιφορά των λειψάνων της την 1η Κυριακή του Σεπτεμβρίου για τους λουόμενους.
Υπάρχει επιγραφή στο ναό που λέγει ότι εκτίσθη από τον Χατζή Παντελή αναγνώστου
από την Χίο το 1688. Έχει περί τα 15 κελλιά. Χρησιμοποιούνται ως ξενώνες. Άνευ
μοναχών. Δρόμος καλός βατός».
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Ἡ Λέσβος βλάστημα, θεῖον σὲ κέκτηται, τοὶς δὲ ἀγώσι
σου, Πάρος ἠγίασται, καὶ τῷ σκήνει τῷ σεπτῷ, πεπλούτισται Ἰκαρία. Ὅθεν ὡς
παρθένον σε, καὶ Ὁσίαν γεραίρομεν, καὶ ἐπιβοώμεθα, τὴν θερμὴν προστασίαν σου, ἣν
δίδου τοὶς βοώσι σοι Μῆτερ, χαίροις Ὁσία Θεοκτίστη.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῆς Μηθύμνης τόν γόνον καί θεῖον βλάστημα καί Παρίων
τό κλέος καί τό ἐντρύφημα, Θεοκτίστην τήν Ἁγίαν εὐφημήσωμεν. Χαίροις βοῶντες
πρός Αὐτήν, καλλιπάρθενε ἀμνάς καί Νύμφη τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὧ καί πρεσβεύεις ἀδιαλείπτως
τοῦ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τῆς ἐγκρατείας τὴν τρυγόνα τὴν φιλέρημον Καὶ
παρθενίας τὴν ὑψίκομον κυπάρισσον Θεοκτίστην εὐφημήσωμεν τὴν Ὁσίαν. Ὑπὲρ φύσιν ἐν
τῇ Πάρῳ γὰρ ἀσκήσασα Ἐκκλησίας κατεφαίδρυνε τὸ πλήρωμα· Ἧ βοήσωμεν, χαίροις Μῆτερ
ἰσάγγελε.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις τὸ τῆς Λέσβου ἄνθος τερπνόν, τὸ τὴν εὐωδίαν,
διαπνεῦσαν τὴν μυστικήν, ἐν τῇ νήσῳ Πάρῳ, θεόφρον Θεοκτίστη, ὀδμῆς τῆς
θεοκτίστου, ἐξομοιώσεως.
Αγία Στεφανίδα-11 Νοεμβρίου
Δένδροις Στεφανὶς προσδεθεῖσα φοινίκων,
Τῶν Μαρτύρων ἤνθησεν ὡς φοίνιξ μέσον.
Βιογραφία
Η Αγία Στεφανίδα ήταν γυναίκα ενός στρατιωτικού στην
Ιταλία το 160 μ.Χ., όταν βασιλιάς ήταν ο Αντωνίνος. Στο μεταξύ πέθανε ο άνδρας
της και έμεινε χήρα.
Αυτή λοιπόν, χριστιανή από τους προγόνους της ακόμα,
βλέποντας τον Άγιο Βίκτωρα (βλέπε ίδια ημέρα) ότι βασανιζόταν υπερβολικά, τον
μακάρισε για την ανδρεία του. Η εκδήλωση της αυτή όμως, προκάλεσε τους
ειδωλολάτρες και την οδήγησαν στον ηγεμόνα. Επειδή και εκεί ομολόγησε με θάρρος
τον Χριστό, έδεσαν τα χέρια της στις κορυφές δύο δένδρων (φοινίκων), που με τη
βία λύγισαν, κατόπιν τα άφησαν ελεύθερα και όπως με ορμή επανήλθαν στην αρχική
τους θέση, έσχισαν την Αγία στα δύο, και έτσι παρέδωσε την μακαριά ψυχή της στα
χέρια του Θεού.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Tρισάριθμον σύνταγμα τῶν ἀθλητῶν τοῦ Χριστοῦ
συμφώνως τιμήσωμεν ὡς καθαιρέτας ἐχθροῦ, Μηνᾶν τὸν ἀοίδημον, Βίκτωρα τὸν γενναῖον
καὶ Βικέντιον ἅμα, τούτοις συνευφημοῦντες στεφανίδα τὴν θείαν. Αὐτῶν, Χριστέ, ἱκεσίαις
πάντας ἐλέησον.
Αγία Ιφιγένεια η Παρθενομάρτυς-16
Νοεμβρίου
Βιογραφία
Η μνήμη της Αγίας Ιφιγένειας αναφέρεται
επιγραμματικά στο «Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον» έκδοση Αποστολικής
Διακονίας 1956 μ.Χ., χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά αλλού δεν αναφέρεται η
μνήμη της.
Η Αγία Hilda (Χίλντα)-
Ημερομηνία εορτής: 17 Νοεμρίου
Βιογραφία
Η Αγία Hilda (Χίλντα) ήταν ηγουμένη του μεγάλου
μοναστηριού του Whitby στη νότια Αγγλία. Γεννήθηκε το 614 μ.Χ. στην Northumbria
και κοιμήθηκε το 680 μ.Χ.
Ήταν κόρη του Hereric ανιψιού του βασιλέα Edwin της
Northumbria και έγινε Χριστιανή στα δεκατρία της χρόνια ακολουθώντας τα
κηρύγματα του Αγίου Paulinus του Γιορκ (βλέπε 10 Οκτωβρίου). Το κανονικό της
όνομα ήταν Hild και σημαίνει «μάχη».
Όταν έγινε 20 ετών, πήγε στο μοναστήρι Chelles στην
Γαλλία, όπου βρισκόταν και η αδερφή της, Αγία Hereswitha και έγινε μοναχή. Το
649 μ.Χ. ο Άγιος Aidan (βλέπε 31 Αυγούστου) την κάλεσε πίσω στην Northumbria
και έγινε ηγουμένη του μικτού μοναστηριού στο Hartlepool.
Ύστερα από μερικά χρόνια, η Αγία Hilda έγινε
ηγουμένη του μικτού μοναστηριού του Whitby στο Streaneshalch και έμεινε εκεί μέχρι
την κοίμηση της.
Το μοναστήρι της γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία και
πολλοί μοναχοί και άρχοντες έτρεχαν να τη συμβουλευτούν. Αρκετοί από τους
μοναχούς έγιναν αργότερα επίσκοποι, όπως ο Άγιος Ιωάννης του Beverly και ο
Άγιος Wilfrid της Υόρκης (βλέπε 12 Οκτωβρίου), ενώ μοναχός του μοναστηριού ήταν
και ο Caedmon, ο πρώτος Άγγλος θρησκευτικός ποιητής.
Στο μοναστήρι της, το 664 μ.Χ., έγινε μία σύνοδος
για το αν θα ακολουθούσαν τα Κέλτικα ή τα Ανατολικά εκκλησιαστικά έθιμα. Αν και
υπερίσχυσε η πρώτη άποψη, στο μοναστήρι της η Αγία Hilda ακολούθησε τα
Ανατολικά εκκλησιαστικά έθιμα.
Επτά χρόνια πριν από το θάνατο της προσβλήθηκε από
πυρετό ο οποίος δεν την άφησε μέχρι να πεθάνει. Παρόλα αυτά δεν παραμέλησε
καθόλου τα καθήκοντα της προς το Θεό και προς τα πνευματικά της παιδιά.
Κοιμήθηκε ειρηνικά αφού μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων του Χριστού και ο ήχος
της καμπάνας του μοναστηριού ακούστηκε θαυματουργικά στο Hackness 13 μίλια
μακριά, όπου μια αφοσιωμένη μοναχή με το όνομα Begu είδε την ψυχή της Αγίας να
μεταφέρεται από Αγγέλους στους Ουρανούς.
Τον βίο της Αγίας Hilda συνέγραψε ο Άγιος Bede
(βλέπε 27 Μαΐου).
Αγίες Γυναίκα και Θυγατέρα
Ημερομηνία εορτής: 19
Νοεμβρίου
Λιπούσα Γυνή Aκυλίνον Θυγάτηρ,
Tον Xριστόν εύρον νυμφίον διά ξίφους.
Βιογραφία
Οι Αγίες αυτλες, ήταν σύζυγος και κόρη του έπαρχου
Ακυλίνου, που πίστεψαν στον Χριστό δια του Αγίου Αζή και μαρτύρησαν δια ξίφους.
Αγίες παρθένες Θέκλα, Βαουθά, Δενάχις,
Τεντούς, Μάμα, Μαλοχία, Άννα, Νάνα, Άστη και Μαλάχ
Ημερομηνία εορτής: 20
Νοεμβρίου
Θέκλαν, Βαουθᾶν, Δεναχίδα παρθένους.
Ἆθλος ξίφους ἔδειξεν ἀθλοπαρθένους.
Βιογραφία
Οι Αγίες παρθένες Θέκλα, Βαουθά, Δενάχις (ή Δινάχ),
Τεντούς, Μάμα, Μαλοχία, Άννα, Νάνα, Άστη και Μαλάχ ήταν ασκήτριες χριστιανές
γυναίκες από την Περσία. Διατάχθηκαν από τον βασιλιά των Περσών να προσκυνήσουν
τη φωτιά και επειδή δεν δέχτηκαν, τεμαχίστηκαν όλες με τα ξίφη των στρατιωτών.
Αἰκατερῖνα, καὶ σοφὴ καὶ παρθένος·
Ἐκ δὲ ξίφους, καὶ Μάρτυς, ὦ καλὰ τρία!
Εἰκάδι πέμπτῃ ἄορ κατέπεφνεν ῥήτορα Κούρην.
Η Αγία Αικατερίνη.
Ημερομηνία εορτής: 25 Νοεμβρίου
Βιογραφία
Η Αγία Αικατερίνη καταγόταν από οικογένεια ευγενών
της Αλεξάνδρειας, «θυγάτηρ βασιλίσκου τινός ονομαζομένου Kώνστου», και
μαρτύρησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. (304 μ.Χ.) Ήταν ευφυέστατη και
φιλομαθής. Ήδη σε ηλικία δέκα οκτώ χρονών κατείχε τις γνώσεις της ελληνικής,
ρωμαικής και λατινικής φιλολογίας και φιλοσοφίας, δηλαδή γνώριζε τα έργα του
Oμήρου, του λατίνου ποιητή Bιργίλιου, του Aσκληπιού, του Iπποκράτη και Γαληνού
των ιατρών, του Aριστοτέλη και του Πλάτωνα, του Φιλιστίωνα και του Eυσέβιου των
φιλοσόφων, του Iαννή και Iαμβρή των μεγάλων μάγων, του Διονυσίου και της
Σιβύλλης και άλλων. Ήταν όμως και άρτια καταρτισμένη στα δόγματα της
χριστιανικής πίστης.
Όταν επί Μαξεντίου (υιός του Mαξιμιανού) διεξαγόταν
διωγμός εναντίον των χριστιανών, η Αικατερίνη δε φοβήθηκε, αλλά με παρρησία
διέδιδε πώς ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος Αληθινός Θεός. Για το λόγο αυτό
συνελήφθη από τον έπαρχο της περιοχής, ο οποίος προσπάθησε με συζητήσεις να την
πείσει να αρνηθεί την πίστη της. Όταν ο έπαρχος διαπίστωσε την ανωτερότητά των
λόγων της Αικατερίνης, συγκάλεσε δημόσια συζήτηση με τους πιο άξιους ρήτορες
της Αλεξάνδρειας, τους οποίους όμως η Αικατερίνη αποστόμωσε. Κι όχι μόνο αυτό,
αλλά κάποιοι από τους συνομιλητές της Αικατερίνης πείσθηκαν για τους λόγους της
και ασπάστηκαν την Χριστιανική Πίστη.
Μπροστά σε αυτή την κατάληξη, ο έπαρχος διέταξε να
τη βασανίσουν σκληρά με την ελπίδα πώς η αγία θα λύγιζε και θα αρνιόταν τον
Χριστό. Όμως η Αικατερίνη έμεινε ακλόνητη στην πίστη της. Τελικά
αποκεφαλίσθηκε, ύστερα από διαταγή του έπαρχου.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ'.
Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλη τῇ φωνῇ. Σὲ Νυμφίε
μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ
σου· καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνήσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν
σοί· ἀλλ᾽ ὡς θυσίαν ἄμωμον προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς
πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
-
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὴν πανεύφημον νύμφην Χριστοῦ ὑμνήσωμεν, Αἰκατερίναν
τὴν θείαν καὶ πολιοῦχον Σινᾶ, τὴν βοήθειαν ἡμῶν καὶ ἀντίληψιν· ὅτι ἐφίμωσε
λαμπρῶς, τοὺς κομψοὺς τῶν ἀσεβῶν, τοῦ Πνεύματος τῇ δυνάμει, καὶ νῦν ὡς Μάρτυς
στεφθεῖσα, αἰτεῖται πᾶσι τὸ μέγα ἔλεος.
Αγία Άννα η Οσιομάρτυς
Ημερομηνία εορτής: 28
Νοεμβρίου
Μάστιξιν Ἄνναν εὐτόνως τετυμμένην,
Ἔδειξε Χριστὸς εὐπρεπῶς ἐστεμμένην.
Βιογραφία
Η Αγία Άννα η Οσιομάρτυς συμμαρτύρησε μαζί με τον
Άγιο Στέφανο τον νέο για τις άγιες
εικόνες, αφού τη χτύπησαν μέχρι θανάτου.
