Βιογραφία
Η Αγία Δροσίδα, ήταν κόρη του αυτοκράτορα Τραϊανού (98-117), ο οποίος βασάνιζε και θανάτωνε πολλούς χριστιανούς, των οποίων τα λείψανα άφηνε άταφα. Όμως πέντε «κανονικές», δηλαδή πέντε παρθένες, έβγαιναν κρυφά τη νύκτα και ενταφίαζαν τα λείψανα των χριστιανών στο ασκητήριό τους. Στο έργο αυτό βοηθούσε και η Δροσίδα, η οποία είχε παραδειγματιστεί από τη ζωή και τη προσφορά των μοναχών. Ο μνηστήρας της όμως, παρακολούθησε την Δροσίδα και τη συνέλαβε την ώρα του ενταφιασμού. Όταν η αγία και οι πέντε μοναχές παρουσιάστηκαν στον Τραϊανό, ο αυτοκράτορας ταραγμένος διέταξε να θανατώσουν αμέσως τις πέντε μοναχές και να φυλάττουν με προσοχή την κόρη του. Η αγία κατόρθωσε κάποιο βράδυ να διαφύγει από τα ανάκτορα και βρήκε καταφύγιο στο σπίτι κάποιων χριστιανών. Εκεί έπειτα από οκτώ ημέρες και ενώ προσευχόταν, εκοιμήθη ειρηνικά.
Βιογραφία
Οι Αγίες Βασίλισσα και Καλλινίκη κατάγονταν από τη Γαλατία. Επειδή η Αγία Βασίλισσα ήταν πλούσια, έδινε χρήματα στην Αγία Καλλινίκη για να πηγαίνει στις φυλακές και να τα παρέχει στους εγκλείστους Χριστιανούς για τη διατροφή τους, με σκοπό να προσεύχονται υπέρ αυτής. Επιθυμούσε να τους κάνει πρόθυμους για το μαρτύριο και να τους παρασταθεί, ώστε να μην χάνουν το θάρρος στις θλίψεις τους. Κάποια, λοιπόν, μέρα, αφού συνελήφθη η Καλλινίκη και ρωτήθηκε τίνος είναι τα χρήματα, επειδή δεν γνώριζε να λέει ψέματα, ομολόγησε. Γι' αυτό την έδεσαν και την παρέδωσαν στον άρχοντα. Και αφού συνελήφθη και η Αγία Βασίλισσα, παρουσιάσθηκε ενώπιόν του στο δικαστήριο. Και οι δύο ομολόγησαν με παρρησία τον Χριστό και υποβλήθηκαν σε διάφορα βασανιστήρια, εξαναγκαζόμενες να αρνηθούν την πίστη τους και να θυσιάσουν στα είδωλα. Επειδή όμως δεν πείσθηκαν, με ξίφος τους απέκοψαν τις ιερές κεφαλές. Νίκησαν έτσι τον διάβολο και απόλαυσαν τη βασιλεία των ουρανών. Το μαρτύριο των Αγίων Μαρτύρων Βασιλίσσης και Καλλινίκης έγινε το έτος 252 μ.Χ. επί αυτοκράτορα Γάλλου (251-253 μ.Χ.)
Η Αγία νεομάρτυς Ξένια (Petrukhina) γεννήθηκε το 1897 στην Κολόμνα.Το 1913 έγινε μοναχή στην Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Κολόμνα
Η Αγία νεομάρτυς Ξένια (Petrukhina)
Η Αγία νεομάρτυς Άννα (Γκορόχοβα) γεννήθηκε σε μία αγροτική οικογένεια στην Κολόμνα.Έγινε μοναχή το 1914 στην Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Κολόμνα
Η Αγία νεομάρτυς Άννα (Γκορόχοβα)
Το 1919 οι άθεοι κομμουνιστές έκλεισαν το μοναστήρι.Οι δύο μοναχές κέρδιζαν τα προς το ζην φτιάχνοντας κουβέρτες
Τον Μάιο του 1931 συνελήφθησαν από τις αρχές για κριτική προς το άθεο καθεστώς.Καταδικάστηκαν σε εξορία για τρία χρόνια στην Καραγκάντα(Καζακστάν)
Το 1934 επέστρεψαν.Η Ξένια εργάστηκε ως νοσοκόμα και η Άννα σε αγρόκτημα.
Το 1937,όταν ξεκίνησε και το μεγαλύτερο κύμα διωγμών κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας η Ξένια και η Άννα συνελήφθησαν με την κατηγορία των αντεπαναστατικών ενεργειών
Στις 17 Μαρτίου 1938 καταδικάστηκαν σε θάνατο.Εκτελέστηκαν στις 20 Μαρτίου 1938 στο Μπούτοβο,στην Μόσχα και θάφτηκαν στους κοινούς τάφους.
Στα Κάτω Πετράλωνα ζει σήμερα μια θεότυφλη κοπέλα η Φανούλα 36 ετών, γεννημένη το 1981. Η ιστορία της εξηγεί και διδάσκει πολλά:
Μοναχοκόρη και μοναχοπαίδι, μοσχοαναθρεμμένη και πανέξυπνη και υγιέστατη. Σπούδασε μαθηματικά και αγάπησε και παντρεύτηκε κάποιον συμφοιτητή της, εξαίρετο και καλότατο παλληκάρι. Στα είκοσι τρία της, ξαφνικά τυφλώθηκε. Τα πεθερικά της πιέζανε τον γιό τους να χωρίσει την ‘’στραβή’’. Εκείνος αρνήθηκε κάτι τέτοιο σαν μεγάλη αμαρτία. Παιδάκια δεν κάνανε και αυτή θεότυφλη αλλά ευλαβέστατη και ορθοδοξότατη. Ο Χριστός μας της έδωσε χαρίσματα με την σέσουλα. Μια-δυο φορές έπιασε με την αφή το κουτί του Nes-café να φτιάξει frappe και άκουσε δίπλα της φωνή γαλήνια που της είπε: ‘’είμαι ο Χριστός, για να σου αποδείξω σου ανοίγω για δευτερόλεπτα τα μάτια και να… διάβασε τα ψιλά γραμματάκια της συσκευασίας τους Nes-café.
Αυτό το θαύμα στο κάνω για να δεις πόσο εύκολο μου είναι να σε κάνω, όποτε το θελήσω, καλά. Όμως θα σε αφήσω σ’ όλη σου την ζωή τυφλή γιατί έτσι θα σε χαριτώσω να ωφελείς, να διδάσκεις πολλά παιδιά και μεγάλους στην ορθόδοξη ευσέβεια, στην αγάπη και στην υπομονή. Μέχρι σήμερα αυτό γίνεται. Και έτσι επαληθεύεται ό,τι είπε ο Χριστός μας στον Απόστολο Παύλο ‘’αρκεί σου η χάρις μου, η γαρ δύναμις μου εν ασθενεία τελειούται’’! Αμήν.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. πηγή, ήτοι: ''Η ζωή διδάσκει τον Χριστό'', Αθήνα 2017, μοναχού Ι.
Μια γριούλα, η κυρά-Στάσα λίγο πριν πεθάνει αποκάλυψε τα εξής: Όταν ήμουνα κοριτσάκι, προπολεμικά είδα ένα φοβερό όραμα. Πέρασαν από μπροστά μου –λέει η κυρά Στάσα- πολλοί και διαφορετικοί άνθρωποι με παράξενες και διαφορετικές φορεσιές, με πολλές άγνωστές μου και γνωστές, που ο καθένας χώρια μίλαγε και ‘γω σαν αγράμματη δεν καταλάβαινα λέξη.
Στο τέλος φάνηκε και ο Σταυρωμένος Χριστός ζωντανός πάνω στον Σταυρό Του μέσα στα αίματα αλλά σαν θαλερός και θριαμβευτής και μου είπε: ‘’Όλα θα περάσουνε, όλα θα γίνουνε, αλλά στο τέλος θα κάνω κράτος εγώ και το βασίλειο μου’’. Αυτά ο Χριστός μου τα είπε στα Ελληνικά, μας είπε η κυρά-Στάσα. Θεός χωρέστηνε.
Κάπου στο λιμάνι του Πειραιά έμενε μια γριά χήρα με τον μονάκριβο γιό της. Ο γιός της αγάπησε στα είκοσι δυο του μια εικοσάχρονη και την παντρεύτηκε. Την πρώτη νύχτα του γάμου την βρήκε μηπαρθένα. Ήταν το 1946 μετά την κατοχή. Μανιάτης αυτός το πήρε βαριά προσβολή και πρότεινε στη Μάνα του, την χήρα, να χωρίσει την γυναίκα του. Η καλή του η μανούλα του είπε να δει με έλεος την γυναίκα του και να την συγχωρέσει σαν αδελφή του πεπλανημένη. Το παλληκάρι άκουσε τη μητρική γνώμη, ανέχθηκε την γυναίκα του και δεν την πρόσβαλε ή την υποτίμησε δεικτικά ποτέ, ούτε την ρεζίλεψε σε συγγενείς και φίλους. Η μάνα, η χήρα, το 1948 πέθανε και την θάψανε στο νεκροταφείο της Ανάστασης στον Πειραιά.
Τότε παρατηρήθηκε το θαύμα στο καντηλάκι της, να είναι πάντοτε αναμμένο και τίγκα στο λάδι και με ανάλλακτο φυτιλάκι τρία χρόνια, μέχρι την εκταφή της.
Οι συγγενείς πληρώσανε κανά-δυο φύλακες να παραφυλάξουνε μέρα-νύχτα μήπως κάποιος ανάβει και λαδώνει το καντήλι. Τίποτα, κανείς. Το αποδώσανε σε θαύμα. Κάποιος φωτίσθηκε, σίγουρα από τον Χριστό μας, και το απέδωσε στην καλοσύνη της να ‘’σκεπάσει’’ τη νύφη της και να σώσει τον γάμο της με τον γιό της. Ολοφάνερα είχε αγιάσει.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. πηγή, ήτοι: ''Η ζωή διδάσκει τον Χριστό'', Αθήνα 2017, μοναχού Ι. πηγη.ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
“Η ζωή της μοιάζει με παραμύθι.Και θα είχε ξεχαστεί, όπως ξεχάστηκαν πολλές παραμυθένιες ζωές στο διάβα της ιστορίας. Όμως αυτή η πριγκίπισσα είχε κάτι αλλιώτικο από τους άλλους .Ήταν μιά πριγκίπισσα με μεγάλη καρδιά. Τόσο μεγάλη ήταν η καρδιά της, που χωρούσε όλους τους ανθρώπους μέσα της, και τους καλούς και τους κακούς.
Ήταν τόσο γερή και δυνατή, που κατάφερε να είναι ζωντανή ακόμα και σήμερα. Και έδωσε αίμα, για να έχουν ζωή οι κάτοικοι που έζησαν και ζουν σε αυτό τον τόπο. Τους κράτησε ανόθευτη την πίστη και ατόφια την Ελλάδα μέσα τους. Και αφού άντεξε τόσα χρόνια η καρδιά της ,σίγουρα ποτέ δεν θα πεθάνει. Γιατί ό,τι αντέχει στο χρόνο, είναι αυτό που κρατάει ζωντανό τον κόσμο”.
Η ταραχώδης και ρομαντική ιστορία μιάς Ελληνίδας, που από νωρίς αξιώθηκε να γίνει βασίλισσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου και μετά από ποικίλες προσωπικές δοκιμασίες να αντέξει και να αναδειχθεί μοναχή και αγία της Εκκλησίας μας.
(στοιχεία από το βιβλίο: Η πριγκίπισσα με τη μεγάλη καρδιά -συγγραφέας η Αρτινή Φιλόλογος και Θεολόγος Αρετή Κασσελούρη- βιβλιοπαρουσίαση εδώ)
Στην συνέχεια μπορείτε να διαβάσετε την σύντομη βιογραφία της αγίας, αλλά και τον αναλυτικό βίο της, με πολλά σημαντικά και ενδιαφέροντα στοιχεία από την πολυκύμαντη ζωή της και την τεράστια προφορά της, στα θυελλώδη εκείνα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
.
Σύντομη βιογραφία
Η οσία Θεοδώρα ήταν κόρη του σεβαστοκράτορα της Μακεδονίας Ιωάννη Πετραλίφα. Νυμφεύτηκε τον δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ B’ Άγγελο (1237-1271) και επωφελήθηκε από την ανάρρηση της στο βασιλικό αξίωμα για να γίνει, κατά μίμησιν Θεού, του βασιλεύοντος στην γη και στον ουρανό, πηγή ελέους για όλους τους υπηκόους της. Με υποκίνηση του διαβόλου που φθονούσε την μακαρία, καθώς την έβλεπε στολισμένη με όλες τις αρετές, ο σύζυγός της ερωτεύθηκε μια ευγενή χήρα η οποία με τις μαγγανείες της τον κατέστησε υποχείριό της. Τον ώθησε ακόμη και να μισήσει την νόμιμη σύζυγό του σε σημείο που της φερόταν όπως στην ευτελέστερη πόρνη, την προπηλάκιζε και είχε διατάξει τους υπηρέτες του να αναγνωρίζουν την παρείσακτη χήρα ως δέσποινα.
Η Θεοδώρα υπέμενε όλες αυτές τις δοκιμασίες με ακλόνητη υπομονή χωρίς να μνησικακεί εναντίον του Μιχαήλ και ευχαριστώντας τον Θεό που της πρόσφερε έτσι τα μαργαριτάρια για τον αμάραντο στέφανό της. Τέλος, αφού διώχθηκε από τον σύζυγό της, περιπλανιόταν με τον γιό της πέντε χρόνια από τόπο σε τόπο. Έτσι βρέθηκε μία ήμερα πεινασμένη και απελπισμένη στην άκρη ενός δάσους όπου την περιμάζεψε ένας ιερέας.
Στο μεταξύ ο ηγεμόνας συνειδητοποιώντας ότι πλανήθηκε με τις μαγγανείες της παλακίδας του, ήρθε στα συγκαλά του και αναζήτησε παντού την πιστή Θεοδώρα. Κι όταν εκείνη επέστρεψε στην Άρτα, την πρωτεύουσα του Δεσποτάτου, όλοι οι κάτοικοι της πόλεως συνάχθηκαν για να χαιρετήσουν με κραυγές χαράς την επάνοδο της κοινής τους μητέρας και έκτοτε έζησε ειρηνικά με τον σύζυγό της, βοηθώντας τον στις διπλωματικές του σχέσεις με την Αυτοκρατορία της Νικαίας και εμπνέοντάς του μέριμνα για την Βασιλεία των Ουρανών.
Ο δεσπότης Μιχαήλ εκοιμήθη λίγο αργότερα και η Θεοδώρα αμέσως εκάρη μοναχή στην μονή που είχε ιδρύσει πλάι σε ναό αφιερωμένον στον άγιο Γεώργιο. Ζούσε ζωή μεγάλης σκληραγωγίας και υπηρετούσε ταπεινά όλες τις αδελφές. Ειδοποιημένη άνωθεν για το επικείμενο τέλος της, παρακάλεσε τον Θεό να της δώσει διορία έξι μηνών μέχρι την αποπεράτωση του ναού. Όταν έληξε η διορία, άφησε την επίγεια κατοικία της δίνοντας τις τελευταίες της νουθεσίες στις αδελφές. Το σκήνωμά της, που αποτέθηκε στον νάρθηκα του ναού, επιτέλεσε πολλές ιάσεις.
(Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τ. Ζ΄Μάρτιος, εκδ. Ίνδικτος, σ. 116-117) πηγή
******************
Αναλυτική βιογραφία
από http://www.synaxarion.gr/