site analysis
Η Αγία Παρθένα καταγόταν από την Έδεσσα της Μακεδονίας και γεννήθηκε περί τον 14ο αιώνα. Κατά το παρθενικό της όνομα είχε και το βίο της, ζώντας με άσκηση και σεμνότητα.Κατά το έτος 1375 η Έδεσσα πολιορκήθηκε από τους Τούρκους και οι κάτοικοι αντέταξαν δυνατή άμυνα, ενισχυόμενοι και ενθαρρυνόμενοι από τον Ιερομόναχο Σεραφείμ, εφημέριο του Μητροπολιτικού ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Ο εχθρός ήταν άριστα οργανωμένος και πολυάριθμος, αλλά απέκανε και ως φαίνεται, ετοιμαζόταν να λύσει την πολιορκία.
Αλλά κατά την τελευταία στιγμή, ένας από τους προκρίτους της πόλεως, ονομαζόμενος Πέτρος (η παράδοση τον ονομάζει Κελλ Πέτρο, δηλαδή Κασιδιάρη Πέτρο), ο οποίος ήταν πατέρας της Αγίας Παρθένας, πληρώθηκε με μεγάλο χρηματικό ποσό από τον πολιορκητή Πασά των Τούρκων και πρόδωσε την πόλη. Οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Έδεσσα, στις 26 Δεκεμβρίου 1375, από το νοτιοανατολικό μέρος, όπου αυτός φρουρούσε, και όπου ήταν μία από τις κυριότερες επάλξεις της πόλεως. Αμέσως επιδόθηκαν στη σφαγή και τον εξανδραποδισμό των κατοίκων, τις διαρπαγές και τις ατιμώσεις. Συνέλαβαν τον Ιερομόναχο Σεραφείμ και μετά από σκληρά βασανιστήρια τον έπνιξαν στο μέγα καταρράκτη, που έχει το όνομα «ιτσερί Πασά», δηλαδή «νερά του Πασά».
Ο προδότης Πέτρος, μετά τη φρικώδη πράξη του και την άλωση της πόλεως, αρνήθηκε το όνομα του Χριστού και έγινε Μουσουλμάνος. Δεν αρκούσε όμως αυτό. Παρέδωσε στον Πασά, ως παλλακίδα, τη θυγατέρα του Παρθένα, αφού προηγουμένως προσπαθούσε να την πείσει να απαρνηθεί τον Χριστό. Η Αγία Παρθένα μόλις άκουσε τα λόγια του πατέρα της, ως άλλη Αγία Βαρβάρα, έφριξε και έλεγξε με πνευματική ανδρεία τον άθλιο πατέρα της και ομολόγησε ότι ποτέ δεν θα αρνηθεί το γλυκύτατο όνομα του ουράνιου Νυμφίου αυτής, Ιησού Χριστού. Εκείνος, αντί να συντριβεί και να μετανοήσει, οργίσθηκε και έγινε σαν θηρίο. Άρχισε να κτυπά την Αγία μέχρι αίματος και αναισθησίας. Στην συνέχει την γύμνωσε και την παρέδωσε στα χέρια των Τούρκων. Οι στρατιώτες την βασάνιζαν επί τρεις ημέρες. Στο τέλος, την οδήγησαν ολόγυμνη σε ένα λόφο, όπου την έθαψαν ζωντανή. Ο λόφος αυτός ονομάζεται μέχρι σήμερα «λόφος της Παρθένου».
-------------------------------------------------------------------------
Κήρυγμα για την Ἁγία Παρθένα τῆς Ἐδεσσης. (09-1-2010)
Σήμερα ἡ πόλις τῆς Ἐδέσσης θά ἔπρεπε νά ἀγάλλεται καί νά πανηγυρίζει τήν μνήμη μιᾶς δικῆς της νεαρῆς στήν ἡλικία ἁγίας, τῆς ἁγίας Παρθένας τῆς Ἐδεσσαίας. Ἐμαρτύρησε στίς ἐννέα Ἰανουαρίου, ὅμως ἐπίσημα τήν ἑορτάζουμε τήν Κυριακή μετά τά Φῶτα.
Κατά τό ἔτος 1375 οἱ Τοῦρκοι πολιόρκησαν τήν Ἔδεσσα, χωρίς νά μπορέσουν νά τήν κυριεύσουν, παρ᾿ ὅτι ἦσαν πολυάριθμοι καί ἄριστα ἐξοπλισμένοι. Ἐνθάρρυνε τούς πολιορκημένους ὁ ἐφημέριος τοῦ παλαιοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τῆς κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, Ἱερομόναχος Σεραφείμ.
Ἐδῶ πρέπει νά ἐξάρουμε καί νά ἐπαινέσουμε τήν προσφορά τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μέ τούς Κληρικούς ὅλων τῶν βαθμῶν πρός τήν Πατρίδα καί τό Γένος. Ἄν εἴμαστε ἐλεύθεροι σήμερα καί χαιρώμαστε τήν ἐλευθερία μας, ἀπολαμβάνουμε τά ἀγαθά της, σ᾿ αὐτήν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τό ὀφείλουμε. Κι᾿ εἶναι μεγάλη ἀδικία καί ἀχαριστία στά τελευταῖα χρόνια νά κατηγοροῦμε καί νά περιφρονοῦμε τήν Ἐκκλησία, πού ὑπῆρξε μάνα καί τροφός μας. Εἶναι ντροπή νά διασύρουμε τούς λειτουργούς της σάν νά ἦσαν οἱ χειρότεροι στόν κόσμο. Μέ αὐτό ὅμως ὑπογράφουμε τήν καταδίκη μας. Γιατί, ἄν χρειαστεῖ, ἄν τό φέρουν οἱ περιστάσεις, πάλι οἱ Παπάδες θά μποῦν μπροστά καί θά ἀγκαλιάσουν, θά προστετεύσουν ὅλο τόν λαό.
Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι στόν καιρό τῆς Τουρκοκρατίας δέν εἴχαμε κράτος, εἴχαμε ὅμως Ἐκκλησία. Στό διάβα τῆς ἱστορίας χάθηκαν διάφοροι λαοί καί ἀκόμη στό μέλλον θά χαθοῦν καί ἄλλοι. Ὅμως, ὅπως καί ἄν ἔρθουν τά πράγματα, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ θά ὑπάρχει εἰς τόν αἰῶνα καί μαζί μέ αὐτήν ὅσοι εἶναι μέσα στήν Ἐκκλησία, ἀφοῦ αὐτή εἶναι ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας καί πύλαι ἄδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς. Ἄν μή τι ἄλλο εἶναι ἀχαριστία χειρίστου εἴδους, εἶναι ἀσέβεια καί ἁμαρτία μεγάλη, καταδικάζουμε τούς ἑαυτούς μας, ὅταν τά βάζουμε μέ τήν Ἐκκλησία, ὅταν τήν περιφρονοῦμε.
Εἶπα πιό πάνω, ὅτι εἶναι μεγάλη ἡ προσφορά τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Τά ἄλλα δόγματα, οἱ ἄλλες θρησκεῖες δέν φέρθηκαν καθόλου καλά, δέν εἶχαν καλή συμπεριφορά. Μητέρα τοῦ Ἑλληνικοῦ Γένους εἶναι μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Οἱ ἄλλες εἶναι ἐχθροί, παραμάνες καί μητριές εἶναι. Ἀκοῦστε δύο παραδείγματα:
1) Τό 1941, ὅταν ἦρθαν στήν Πατρίδα μας τά στρατεύματα κατοχῆς, ὅταν ὅλα τἄσκιαζε ἡ φοβέρα καί τά πλάκωνε ἡ σκλαβιά, οἱ Ἰεχωβάδες ἤ ἀλλιῶς οἱ Χιλιασταί, βγῆκαν στούς δρόμους καί ζητωκραύγαζαν, ἐπευφημοῦσαν τούς Γερμανούς, τούς ὑποδεχόντουσαν σάν ἐλευθερωτές καί ἔστειλαν κολακευτικά καί ἐπαινετικά γράμματα στόν Χίτλερ.
2) Ξέρουμε ὅλοι μας, ὅτι στήν ἐπανάσταση τοῦ 1821 ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης ἔκαψε στή Χῖο τήν Τουρκική ναυαρχίδα μαζί μέ ἄλλα καράβια. Οἱ Φρᾶγκοι, οἱ λεγόμενοι Καθολικοί, πού ζοῦν στά ἑλληνικά, ἔκαναν ἔρανο μεταξύ τους, μάζεψαν χρήματα καί ἀγόρασαν καινούργια καράβια γιά τούς Τούρκους, νά πολεμοῦν τούς Ἕλληνες! Μάλιστα. Γι᾿ αὐτό πρέπει νά χρεωστοῦμε αἰώνια εὐγνωμοσύνη στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Ἐπανερχόμαστε ὅμως στό θέμα μας. Οἱ Τοῦρκοι ἀπογοητεύτηκαν καί ἦταν ἕτοιμοι νά λύσουν τήν πολιορκία τῆς Ἐδέσσης. Τότε, τήν τελευταία στιγμή ἕνας ἀπό τούς προκρίτους τῆς πόλεως, ὁ Πέτρος ὁ Κασιδιάρης, πού ἦταν ὁ πατέρας τῆς ἁγίας Παρθένας, πρόδωσε τήν πόλη γιά λίγα χρήματα καί ἔτσι οἱ Τοῦρκοι μπῆκαν στήν πόλη τήν δεύτερη μέρα τῶν Χριστουγέννων. Σκότωσαν, ἔκαψαν, ἅρπαξαν, ἀτίμασαν, ὅπως κάνουν πάντοτε τά θηρία αὐτά τῆς Ἀνατολῆς. Συνέλαβαν τόν Ἱερομόναχο Σεραφείμ καί μετά ἀπό πολλά βασανιστήρια, τόν πέταξαν στό μεγάλο καταρράχτη καί τόν σκότωσαν.
Ὁ προδότης Πέτρος, σάν νά μή ἔφταναν ὅσα ἔκανε, ἀλλαξοπίστησε κιόλας, τούρκεψε, ἔγινε μουσουλμάνος καί θέλησε μάλιστα νά δώσει τήν κόρη του γυναίκα στόν τοῦρκο Πασᾶ. Ἐκείνη βέβαια τό ἀρνήθηκε καί ἔλεγξε τόν ἀσεβῆ πατέρα της γιά τά ἐγκλήματά του. Μέ ἀνδρεία καί γενναιότητα ὁμολόγησε τήν πίστη της στόν Ἰησοῦ Χριστό, πρᾶγμα πού τόν ἐξόργησε πολύ καί τόν ἔκανε θηρίο ἀνήμερο. Τήν χτύπησε μέχρι ἀναισθησίας καί κατόπιν γυμνή τήν παρέδωσε στά χέρια τῶν Τοῦρκων, οἱ ὁποῖοι γιά νά τήν ρεζιλέψουν τήν ἔσερναν στούς παγωμένους δρόλους τῆς Ἐδέσσης. Τήν βασάνιζαν ἐπί τρεῖς ἡμέρες καί κατόπιν τήν ἔθαψαν ζωντανή πάνω σ᾿ ἕνα λόφο, ὁ ὁποῖος ὀνομάζεται κίς τεπέ, δηλαδή λόφος τῆς παρθένου. Εἶναι τό ὕψωμα ἔξω ἀπό τήν πόλη μας πρός τό Μεσημέρι, ὅπου εἶναι τό στρατόπεδο.
Ἀγαπητοί μου,
Ἐντύπωση μᾶς κάνει τό θάρρος, ἡ γενναιότητα καί ἡ πίστη τῆς ἁγίας Παρθένας. Πῶς ἀπό ἕναν ἄχρηστο πατέρα, ἀπό ἕνα ἀγρίμι, ἀπό ἕναν κακοῦργο, πῶς βγῆκε μιά ἁγία; Ἀπό τό σπίτι, φαίνεται, δέν εἶχε τήν ἀγωγή πού ἔπρεπε. Πῶς ἔφτασε σ᾿ αὐτό τό ὕψος, σ᾿ αὐτήν τήν ἀρετή; Ἡ ἀπάντηση εἶναι εὔκολη. Εἶχε πνευματικό. Πνευματικός ἦταν ἐκεῖνος ὁ ἅγιος Ἱερομόναχος Σεραφείμ, ὁ ἐφημέριος τοῦ παλαιοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ.
Ἔτσι εἶναι, ἀγαπητοί μου. Τό καλύτερο καί πιό σπουδαῖο, πού ἔχουμε νά κάνουμε στή ζωή μας, εἶναι νά ἔχουμε πνευματικό. Ἄν κάτι πάει στραβά, θά τό διορθώσει ὁ πνευματικός μας. Ἄν τά χαλάσουμε μέ τόν Θεό, θά τά ξαναφτιάξει ὁ πνευματικός μας. Λέει ὁ Μ. Βασίλειος: Ἄνθρωπος αὐτοσύμβουλος καθ᾿ ἑαυτοῦ πολέμιος. Γι᾿ αὐτό συμβουλεύει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στόν χριστιανικό του δεκάλογο: Τρέξε νά βρεῖς πνευματικό καί νά τόν ἔχεις σέ ὅλη σου τή ζωή. Νά ἐξομολογεῖσαι μέ συντριβή τά ἁμαρτήματά σου, γιά νά λαμβάνεις τήν ἄφεση τῶν παραπτωμάτων σου. Ἄς τό καταλάβουμε, ἄς τό χονέψουμε, ὅτι δέν μποροῦμε νά ζήσουμε χωρίς πνευματικό. Νά μᾶς φωτίσει ἡ ἁγία Παρθένα ἡ Ἐδεσσαία τόν λόγο αὐτό νά τόν κάνουμε πράξη. Νά ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμά της καί νά ἔχουμε τήν βοήθεια καί τήν προστασία της. Ἀμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου