site analysis
Ευλογήσαντος του Ιερέως.
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησιν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνην σου. Και μη εισέλθεις εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισεν με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδίαν μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτησα. Διαπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός σοι.
..................
Είτα τα παρόντα Τροπάρια.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν ευλογημένος ο ερχόμενος έν ονόματι Κυρίου.
Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Οι εν δεινοίς και περιστάσεσι δεύτε τη της Μαρκέλλης θαυμαστή αντιλήψει πάντες καταφύγωμεν κραυγάζοντες. Αθληφόρε λύτρωσαι τους προστρέχοντας πίστει τη θεία προστασία Σου και γαρ Χριστώ παρρησία τη πορφυρά Σου και μαρτυρική, λαμπρά Εσθήτι, Παρθενομάρτυς παρίστασαι.
Το απολυτυκίον του Αγίου Νικηφόρου του Χίου
(υμνογράφου της Αγίας)
Καρδαμύλων το κλέος και Ρεστών τον Διδάσκαλον, της Νέας Μονής τε ιερόν καθηγούμενον.Νικηφόρον υμνήσωμεν πιστοί, ως νίκην εργασάμενον λαμπράν, κατά δαιμόνων τοις θαύμασι, και αγγέλους κατευφράναντα, και οσίων τα τάγματα.Δόξα τω Σε δοξάσαντι Χριστώ. Δόξα τω Σε αναδείξαντι Μακαρίου του Κορίνθου μιμητήν μεθ’ού εν Χίω συμψύχως εβίωσας.
Δόξα Του Κυρίου τοις νόμοις (ίδε είς το τέλος)
Και νύν Ού σιωπήσωμεν
Ψαλμός Ν΄ (50)
Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου έστι δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον Σου εποίησα, όπως αν δικαιωθείς εν τοις λόγοις Σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σε.
Ιδοί γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ι δού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα κσι τα κρύφις της σοφίας Σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με υσσώπω και και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινομένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνησον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου, και το πνεύμα Σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στηριξόν με . Διδάξω ανόμους τας οδούς Σου, και ασεβείς επί Σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί τηνα αινεσίν Σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινομένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε , εν τη ευδοκίαν Σου την Σιώ, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Ὠδή ἅ΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρᾶν διοδεύσας
Σωτήρα δυσώπει πάντων Θεόν, Μαρκέλλα απαύστως, και αξάγαγε συμφορών, τους πίστει προσελθόντας και ευλαβεία πάση, υπό την σκέπην Σου μάρτυς Κυρίου πανένδοξε.
Όλος υπάρχω τη εμμονή προσβλέπειν εν βίω, παρερχόμενα και θνητά, τον νούν ανόρθωσον μου τα άνω βλέπειν μάρτυς, εν όρει τω Αγίω ώ κατεσκήνωσας.
Ιατρεύεις απάντων πάθη πολλά, θεράπευσον όθεν, συν τω σώματι, την ψυχήν, των Σε φωνούντων πόθω, Μαρκέλλα Καλλιμάρτυς επιστασία, Σου.
Χαίρε απάντων μόνη ελπίς, διάσωσον πάντας, τους εν πίστει και ακλινεί, προσφεύγοντας ελπίδι, Παρθένε Θεοτόκε, τή Ευσπλαχνία Σου.
'Ωδή γ'. Ουρανίας άψΐδος
Σώσον μάρτυς Κυρίου, τους ανυμνούντας Σε, έν αληθεία και πόθω Μαρκέλλα πάνσεμνε, ως αν σωθέντες πρεσβεία Σου, προσβολών του όφεως, Χριστόν δοξάζομεν.
Όλην σχούσα καρδίαν, ταις νοηταίς λάμψεσιν, και θεωρίας εκείθεν, Μαρκέλλα Καλλίνικε, έκλινας την κάραν Σου, τω Σώ πατρί τώ βαναύσω, απελθούσα χαράν πρός την ουράνιον.
Λιμένα Σε θείον ως αληθώς έδειξε, εν τή νήσω της Χίου, Χριστός ο Κύριος, όθεν καταφεύγομεν τώ Ναώ εν Μαρκέλλα λαμβάνοντες εκείθεν γαλήνη αστασίαστον.
Θεοτοκίον
Υπεραγία Παρθένε Θεοτόκε Ανύμφευτε, την παναθλίαν ψυχήν μου, Αγνή επίσκεψαι, και καθαράν αυτήν δείξον, μετανοίας δάκρυσιν, αυτήν ευπρεπίζουσα.
Διάσωσον εκ πάσης εναντίας περιστάσεως αθληφόρε, τους εν πίστει τη παρρησία Σου προσφεύγοντας, και Σε φωνούντας καλλιμάρτυς Μαρκέλλα.
Επίβλεψον...
Αίτησις και το Κάθισμα
Ήχος β’. Πρεσβεία θερμή
Πηγή θαυμαστή ιάσεων γέγονεν, Μαρκέλλα σεμνή η πέτρα ή Σε εδέξατο, ιάται γαρ τους άπαντας το εκ ταύτης χεόμενον ύδωρ και χριομένους ευλαβώς, είς δόξαν Χριστού του Νυμφίου Σου.
Ωδή δ'. Εισακήκοα Κύριε
Γεγηθότες βοώμεν Σοι, Μαρκέλλα εκλύτρωσαι, του δολίου δράκοντος, και διατήρει ασινείς τους υμνούντας Σε.
Γέγονας Νύμφη τώ Κυρίω ωραία, ώ Μαρκέλλα πανέντιμε, τή στολή του αίματος περιβεβλημένη, και την της Παρθενίας , λαμπάδα βαστάζουσα.
Όθεν τους προστρέχοντας πανταχόθεν, τώ αγίω Ναώ Σου, αφύπνισον εξ ύπνου αγνωσίας, πρός εργασίαν τών εντολών του Δεσπότου Σου.
Θεοτοκίον
Ρωσιν δίδου Πανάμωμε, έν τή ψυχή και τώ Σώματι, και κακών τα σκιρτήματα, αφάνισον και τούτων, την ομίχλην διάλυσον.
Ωδή ε’ Φώτισον ημάς..
Τιμία Σου κεφαλή είς θάλασσαν ριφθείσα, αγιάζει τα ύδατα, και γαρ χειρί πατρώ ετμήθης διά τον κτίστιν Σου.
Σκέπε ωύν ημάς ώ Μαρκέλλα Θεοδόξαστε, ίνα Σου τα θαύματα αεί, κηρύττομεν λυτρούμενοι, πάσης θλίψεως.
Σωτήρα Χριστόν κόσμου παντός αγαπήσασα, τούτω επομένη καλούντος, ήρας τον Σταυρόν, Παρθενομάρτυς Μαρκέλλα της αθλήσεως.
Θεοτοκίον
Ήθλησας Σεμνή του Θεού Μητέρα Θεόνυμφον, καλούσα και λέγουσα θερμώς, Θεοτόκε καιρός, βοηθείας βοήθει μοι.
Ωδή στ’ Την δέησιν, εκχεώ..
Τρωθείς του εχθρού βέλει μάρτυς, την τρωθείσαν χειρός πατρώας τόξω, Σε ικετεύω την Θεόφρονα Μαρκέλλαν, τα τραύματα μου θεράπευσον, και ασθενείας τής ψυχής, τή χειρί Σου είς τέλος αφάνισον.
Ωράισμα και κλέος της Χίου, ανεδείχθης και σέμνωμα θείον, των πρός την σήν δ’ αφορώντων πρεσβείαν, όντως καταφύγιον και προστασία αρραγής, εκ μέσου ημών ποιούσα τα σκάνδαλα.
Ιατρείον νοσημάτων εφάνη, ο ναός Σου άμισθον τοίς πάσι, και δεινών και κακώσεων πλείστων, ενταύθα την λύσιν λαμβάνομεν, αθληφόρε Κυρίου Νύμφη Χριστού, οι προστρέχοντες ενταύθα εκ πίστεως.
Θεοτοκίον
Γενόμενον εν πολλοίς πειρατηρίοις, Θεοτόκε ανύμφευτε Μήτερ, σώσον με Κόρη τή σή συμπαθεία σύν Μαρκέλλης πρεσβείαις ήν κέκτηται, Χίος ώς κλέος αληθώς, και θείον θησαύρισμα Χάριτος.
Διάσωσον εκ πάσης εναντίας περιστάσεως, αθληφόρε, τους εν πίστει τή παρρησία Σου προσφεύγοντας, και Σε φωνούντας, Καλλιμάρτυς Μαρκέλλα.
’Αχραντε, η διά λόγου τον Λόγον....
Αίτησις και Κοντάκιον, ήχος β
Προστασία των χριστιανών
Ιατρείον νοσημάτων νύν γέγονεν, και των κλονουμένων Μαρκέλλα το έρεισμα, η σή πέτρα η σεπτή και αγία Σου σορός, αλλά πάντοτε ακλίνως τους προστρέχοντας αυτή, ατρώτουςτώ ύδατι φύλαττε, εκ κινδύνων και κακών ολεθρίων, εποπτεύουσα εξ ουρανού, Καλλιμάρτυς συμπαθώς αυτούς.
Προκείμενον
Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς Αγίοις Αυτού
Στιχ. Τοις αγίοις τοίς εν τή γή....
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΕΚ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ
Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού Μαθηταίς. προσέχετε από των ανθρώπων. επιβαλούσι γαρ εφ’ υμάς τας χείρας αυτών και διώξουσι, παραδιδόντες εις συναγωγάς και φυλακάς, αγομένους επί βασιλείς και ηγεμόνας ένεκεν του ονόματός μου. αποβήσεται δε υμίν εις μαρτύριον. Θέσθε ούν εις τας καρδίας υμών μη προμελετάν απολογηθήναι. εγώ γαρ δώσω ημίν στόμα και σοφίαν, η ου δυνήσονται αντειπείν ουδέ αντιστήναι πάντες οι αντικείμενοι υμίν. Παραδοθήσεσθε δε και υπό γονέων και συγγενών και φίλων και φίλων και αδελφών, και θανατώσουσι εξ υμών, και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου. και θριξ εκ της κεφαλής υμών ου μη απόληται. εν τη υπομονή κτήσασθε τας ψυχάς υμών.
Δόξα. Ταις των Αθλοφόρων....
Και νύν. Ταις της Θεοτόκου....
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.
Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου....
Νύμφη καλλιπάρθενε τού άνω δόξης Νυμφώνος, Μαρκέλλα Καλλίνικε, βέλει πρώτον τέτρωσαι, δια τον Κτίστιν Σου, νοερώς βλέπουσα τον εν Σοι Νυμφίον, αγιάζεις τή πληγή Σεμνή θαλάσσης ύδατα ταις μαρμαρυγαίς του Σού αίματος, συν τώ βέλει τρέχουσα και διωκομένη και φεύγουσα, ξίφει του πατρός Σου. Μή άλλως δυναμένη δε φυγείν, κατακαλύπτει ο βράχος Σε, και την χαράν τέτμησαι.
Σώσον ο Θεός τον λαόν σου....
Ωδή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας.
Αλγηδόνων παντοίων, και δεινών ολεθρίων και πάσης θλίψεως, και φθόνου των δαιμόνων, και μίσους των ανθρώπων, Μαρκέλλα διάσωζε, τους προστρέχοντας αεί, τή πέτρα τή σχισθείση.
Νομημάτων ποικίλων, χαλεπών και κινδύνων, μάρτυς Καλλίνικε, τους πόθω προσιόντας, τω ύδατι Σου ρύσαι, και παντός διαφύλαττε, εν πάση ώρα κακού, τους πίστει Σε τιμώντας.
Αγιάσματος Θείου, καιμπηγής τών ιάσεων η σορός Σου γέγονεν, Μαρκέλλα πρόξενος, τή νήσω εν τή Χίω, ήτις αεί καταφεύγει, Σοι Μάρτυς πολύαθλε, ένθα σώμα το σεπτόν, η πέτρα καλύπτει Σού.
Θεοτοκίον
Πασών τιμιωτέρα υπάρχεις, Σεραφείμ, Χερουβείμ τε και άνω τάξεων, μαρτύρων και Οσίων, και πάντων των Αγίων, προφητών Αποστόλων δε, Ιεραρχών Πατριαρχών, Χριστού Θεού Μήτερ.
Ωδή η’. Τον Βασιλέα.
Σκέπε ουρανόθεν τους ακλίνως, εν εκάστη ώρα προστρέχοντας τώ σεπτώ Σου ναώ, ένθα ενήθλησας, και εν πέτρα τή σχισθείση.
Ουρανόθεν εφαπλούσα την προστασίαν Σου ύδατος δωρούμενη, είς τέλος με θεράπευσον βοώ Σοι.
Ίασαι Νύμφη Κυρίου την πανάθλιαν ψυχήν μου, σύν τώ σώματι, Ναόν αυτήν ποιούσα, Χριστού του Θεού του Νυμφίου Σου.
Ρούν παντοίων δυσχερειών και στενώσεων, και θλίψεων αποξήρανον Παρθένε, δυνάμει των θείων πρεσβειών Σου.
Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.
Απάντων των κινδύνων, εχθρών ες αοράτων και των εν σώματι παντοίων κακώσεων, εκλύτρωσαι μάρτυς, τους εις Σε καταφεύγοντας.
Κλίνον Σου το γόνυ, τώ θρόνω της Τριάδος, και των κακών με απάντων διάσωσον, ώς σχούσα παρρησίαν, Μαρκέλλα Θείω βήματι.
Άνωθεν αγγέλους, αιώσι συγχορεύεις, και τών εκείθεν τερπνών συμμετέχουσα, έπιδε έξ ουρανών, Μαρκέλλα τους τιμώντας Σε.
Θεοτοκίον
Μακάριος Κορίνθου, σύν τώ Νικηφόρω, ήλθον πρό τής πέτρας, η εκάλυψε Σε, ύστερον δε ήλθεν Νεκτάριος ο Θείος, μεθ’ ών και της Πανάγνου, σκέπε ημάς Μαρκέλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου