Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014
Μαρτυρία Γαλλίδων ορθοδόξων μοναχών
Μαρτυρία Γαλλίδων ορθοδόξων μοναχών κατά την επίσκεψη και φιλοξενία τους στην Κύπρο. Ακολούθησαν τον πνευματικό τους πατέρα Πλακίδα Deseille, ο οποίος μετεστράφη από τον παπισμό το 1977.
Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014
Λόγος ἐπικήδειος στὴ μητέρα του, κ. Μηλιὰ Μασοῦρα (Ἱερὸς ναὸς Ἁγίου Ἐλευθερίου, Συνοικισμὸς Λατσιῶν, 06.09.2014) -(Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου)
site analysis
Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014
Μοναχή Θεοκλήτη Μνήσθητι Κύριε
Η αδελφή Θεοκλήτη από την αδελφότητα της μονής του Αγίου Παύλου. Κοιμήθηκε στις 18/8/2014 και κατά την διάρκεια της νοσηλείας της συνέβαιναν πολλά θαυμαστά στο νοσοκομείο της Λάρισας που νοσηλευόταν και η κοίμησή της ήταν επίσης θαυμαστή.
ήταν αμερικανίδα, καμία σχέση με την ορθοδοξία, ένα ταξίδι ήρθε Ελλάδα και έμεινε. Σε ένα χρόνο έγινε μεγαλόσχημη και πνεύμα Θεού και περίσσευμα Αγάπης.
Ας γίνει παράδειγμα για όλους μας
Μοναχή Χριστοδούλη, η έγκλειστος
site analysis
ΠΗΓΗ.xristianos.gr
Την γνώρισα στα ύστερνά της. Το εργόχειρό της ήταν ιεροράπτρια. Δεν ήτανε σπουδαία στο εργόχειρό της, αλλ’ η φτωχολογιά εκεί κατέφευγε. Σ’ όλους τους μαθητές της Πατμιάδος Σχολής αυτή έρραβε τα ρασάκια. Με τα λίγα έσοδά της συντηρείτο, γιατί το μοναστήρι ήταν ιδιόρρυθμο και δεν εκάλυπτε τις ανάγκες των αδελφών της Μονής.
Κάθε φορά που πήγαινα στην γυναικεία Μονή, η Χριστοδούλη πίσω από την πύλη περίμενε κάποιον να βρη να αγγαρεύση είτε για λίγο ψωμί είτε για διάφορα τρόφιμα. Έβαζα κακό λογισμό: «Μα πέντε βήματα είναι ο φούρνος και το μαγαζί και περιμένει εμένα να της ψωνίσω;». Κάθε φορά έδινε και φιλοδώρημα. Προσπαθούσα να το αποφύγω. Λίγες φορές το πέτυχα . Επιμένοντας πως είναι ευλογία της Παναγίας , με έκαμπτε να το πάρω.
Η Χριστοδούλη ήταν ασκητικός άνθρωπος. Η στρωμνή της ήταν καταγής , στοιβές πατικωμένες , με προσκέφαλο μια πέτρα. Μια παλιοκουβέρτα τα σκέπαζε όλα. Λιτό ήταν και το φαγητό της.
Σαν κοιμήθηκε λύθηκε η απορία μου, γιατί η Χριστοδούλη μ’ έστελνε σε θελήματα. Μίλησε ο πατήρ Παύλος Νικηταράς και ελάλησε τα εξής:
- Η γερόντισσα Χριστοδούλη εισήλθε στο μοναστήρι της Παναγίας πριν από εξήντα χρόνια και σήμερα εξέρχεται για πρώτη και τελευταία φορά , βασταζόμενη υπό τεσσάρων, για το κοιμητήριο της Μονής.
Εξήκοντα χρόνια στο μοναστήρι, δίπλα στο σπίτι της, και ποτέ δεν εξήλθε της πύλης! Δοξασμένος ο Θεός. Υπάρχουν και σήμερα καλόγριες σαν του παλιού καιρού. Αν βάλουμε κανόνα στον εαυτό μας , και τον πιο σκληρό, και τον κρατήσουμε μυστικά και από τους Αγγέλους, ο Κύριος θα βοηθήση να τον εκτελέσουμε μέχρι το τέλος. Όταν τον έβαζε η απαλή κόρη, άραγε να μη σκέφθηκε πως κάποτε θα αρρωστήσουν οι γείτονες γονείς της και θα πρέπει να τους παρασταθή, ή ακόμα και οι στενοί της συγγενείς; Θα γιορτάση το μοναστήρι τον Θεολόγο και τον Όσιο∙ δεν θα δημιουργηθή μέσα της ο πόθος να προσκυνήση; Αν αρρωστήση βαριά, δεν θα πρέπει να ταξιδέψη εκτός νησιού για γιατρούς και θεραπείες; Όλα τα νίκησε ο κανόνας της άσκησης , και θεία και ανθρώπινα και ανάγκες, και έμεινε έγκλειστος ,του Θεού συνεργούντος , εξήντα χρόνια!
Από το βιβλίο: «Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας»
Ιερά Μονή Δοχειαρίου , Άγιον Όρος
Γραφικές Τέχνες – Εκδόσεις: «Το Παλίμψηστον
Ιερά Μονή Δοχειαρίου , Άγιον Όρος
Γραφικές Τέχνες – Εκδόσεις: «Το Παλίμψηστον
Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014
Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014
Βίος της Αγίας Μάρτυρος Σουσανίκης της εκ Γεωργίας
site analysis
Η αποστασία του βασιλιά.
Η ευσεβής Σουσανίκη έζησε τον 5ο αιώνα. Ήταν κόρη ενός Αρμένιου στρατηγού, του Βαρδάν, και γυναίκα του ηγεμόνα της Κάρτλης Βαρσκέν, γιου του Αρσουσά, με τον οποίο είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά, τρεις γιους και μία θυγατέρα.
Ο Βαρσκέν, μολονότι βαπτισμένος χριστιανός, ήταν πολύ ασεβής. Η Σουσανίκη θλιβόταν για την ασέβεια του συζύγου της, αλλά σήκωνε υπομονετικά το σταυρό της με αδιάλειπτη προσευχή.
Τελικά ο Βαρσκέν αλλαξοπίστησε. Το 466 πήγε στο βασιλιά της Περσίας Φερούζ Μουρντανάχ (459-484), από τον οποίο ήταν τότε εξαρτημένη η Κάρτλη, και, θέλοντας να κερδίσει την εύνοιά του, αρνήθηκε τον Χριστό κι έγινε πυρολάτρης, όπως οι Πέρσες.
Ο Φερούζ, γεμάτος χαρά, πρόσφερε πλούσια δώρα στον Βαρσκέν και τον κατευόδωσε για την πατρίδα του. Κι εκείνος, φτάνοντας στην περιοχή της Ερέτης, στα σύνορα της Κάρτλης, έστειλε κάποιον υπηρέτη του με γρήγορο άλογο, για να ειδοποιήσει τους υπηκόους του, που θα του έκαναν επίσημη υποδοχή.
Ο Βαρσκέν, μολονότι βαπτισμένος χριστιανός, ήταν πολύ ασεβής. Η Σουσανίκη θλιβόταν για την ασέβεια του συζύγου της, αλλά σήκωνε υπομονετικά το σταυρό της με αδιάλειπτη προσευχή.
Τελικά ο Βαρσκέν αλλαξοπίστησε. Το 466 πήγε στο βασιλιά της Περσίας Φερούζ Μουρντανάχ (459-484), από τον οποίο ήταν τότε εξαρτημένη η Κάρτλη, και, θέλοντας να κερδίσει την εύνοιά του, αρνήθηκε τον Χριστό κι έγινε πυρολάτρης, όπως οι Πέρσες.
Ο Φερούζ, γεμάτος χαρά, πρόσφερε πλούσια δώρα στον Βαρσκέν και τον κατευόδωσε για την πατρίδα του. Κι εκείνος, φτάνοντας στην περιοχή της Ερέτης, στα σύνορα της Κάρτλης, έστειλε κάποιον υπηρέτη του με γρήγορο άλογο, για να ειδοποιήσει τους υπηκόους του, που θα του έκαναν επίσημη υποδοχή.
Εγκατάλειψη του αποστάτη.
Ο καβαλάρης έφτασε στην Τσουρτάβη, ζήτησε ακρόαση από την αρχόντισσα Σουσανίκη και, αφού τη χαιρέτησε, της ανάγγειλε την επιστροφή του συζύγου της.
-Αν παραμένει στην πίστη του, είπε εκείνη, τότε με το καλό να έρθει. Αν όχι, τότε δεν θέλω ούτε να τον δω ούτε ν’ ακούσω γι’ αυτόν.
Προαισθανόταν η αρχόντισσα κάτι δυσάρεστο, γι’ αυτό ζήτησε επίμονα από τον υπηρέτη να της φανερώσει την αλήθεια. Όταν άκουσε ότι ο Βαρσκέν αλλαξοπίστησε, ταράχτηκε και είπε με δάκρυα:
-Πόσο αξιολύπητος είναι! Αρνήθηκε το Χριστό, τον αληθινό Θεό, και πήγε με τους απίστους!
Ύστερα σηκώθηκε, πήρε τους γιους και την κόρη της κι έτρεξε στην εκκλησία. Έβαλε τα παιδιά να σταθούν μπροστά στο ιερό και άρχισε να προσεύχεται:
-Κύριε και Θεέ μου! Εσύ μου έδωσες αυτά τα παιδιά. Εσύ φύλαξέ τα στην αγία πίστη. Μην τα στερήσεις από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, για να μην τα απομακρύνουν από την ποίμνη Σου.
Τελειώνοντας, έστειλε τα παιδιά στο παλάτι, ενώ η ίδια μπήκε σ’ ένα κελλάκι, κοντά στο ναό, και βυθίστηκε σε βαρύ πένθος.
Την ώρα εκείνη ο επίσκοπος του παλατιού Φώτιος απουσίαζε στο σπίτι κάποιου πιστού μαζί με τον πρεσβύτερο Ιάκωβο, μετέπειτα επίσκοπο Τσουρτάβης, πνευματικό της αγίας Σουσανίκης και βιογράφο της. Ο διάκος του επισκόπου έτρεξε ως εκεί και τους διηγήθηκε τα καθέκαστα – ότι ο ηγεμόνας ερχόταν και ότι η γυναίκα του εγκατέλειψε το παλάτι.
«Λυπηθήκαμε πολύ», σημειώνει ο π. Ιάκωβος. «Άφησα τον επίσκοπο και πήγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στο κελλάκι, όπου είχε κλειστεί η Σουσανίκη. Τη βρήκα πικραμένη.
»-Αρχόντισσά μου, της είπα, έχεις μπροστά σου σκληρό αγώνα. Θα παλέψεις με τις πανουργίες του εχθρού, για να φυλάξεις την πίστη σου. Οπλίσου, λοιπόν, με θάρρος και υπομονή.
»-Γνωρίζω πως με περιμένει μεγάλη δοκιμασία, είπε η αγία. Είμαι όμως έτοιμη για όλα.
»-Η θλίψη σου είναι θλίψη μας και η χαρά σου χαρά μας. Τί σκέφτεσαι σχετικά με το μαρτύριο;…
-Αν παραμένει στην πίστη του, είπε εκείνη, τότε με το καλό να έρθει. Αν όχι, τότε δεν θέλω ούτε να τον δω ούτε ν’ ακούσω γι’ αυτόν.
Προαισθανόταν η αρχόντισσα κάτι δυσάρεστο, γι’ αυτό ζήτησε επίμονα από τον υπηρέτη να της φανερώσει την αλήθεια. Όταν άκουσε ότι ο Βαρσκέν αλλαξοπίστησε, ταράχτηκε και είπε με δάκρυα:
-Πόσο αξιολύπητος είναι! Αρνήθηκε το Χριστό, τον αληθινό Θεό, και πήγε με τους απίστους!
Ύστερα σηκώθηκε, πήρε τους γιους και την κόρη της κι έτρεξε στην εκκλησία. Έβαλε τα παιδιά να σταθούν μπροστά στο ιερό και άρχισε να προσεύχεται:
-Κύριε και Θεέ μου! Εσύ μου έδωσες αυτά τα παιδιά. Εσύ φύλαξέ τα στην αγία πίστη. Μην τα στερήσεις από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, για να μην τα απομακρύνουν από την ποίμνη Σου.
Τελειώνοντας, έστειλε τα παιδιά στο παλάτι, ενώ η ίδια μπήκε σ’ ένα κελλάκι, κοντά στο ναό, και βυθίστηκε σε βαρύ πένθος.
Την ώρα εκείνη ο επίσκοπος του παλατιού Φώτιος απουσίαζε στο σπίτι κάποιου πιστού μαζί με τον πρεσβύτερο Ιάκωβο, μετέπειτα επίσκοπο Τσουρτάβης, πνευματικό της αγίας Σουσανίκης και βιογράφο της. Ο διάκος του επισκόπου έτρεξε ως εκεί και τους διηγήθηκε τα καθέκαστα – ότι ο ηγεμόνας ερχόταν και ότι η γυναίκα του εγκατέλειψε το παλάτι.
«Λυπηθήκαμε πολύ», σημειώνει ο π. Ιάκωβος. «Άφησα τον επίσκοπο και πήγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στο κελλάκι, όπου είχε κλειστεί η Σουσανίκη. Τη βρήκα πικραμένη.
»-Αρχόντισσά μου, της είπα, έχεις μπροστά σου σκληρό αγώνα. Θα παλέψεις με τις πανουργίες του εχθρού, για να φυλάξεις την πίστη σου. Οπλίσου, λοιπόν, με θάρρος και υπομονή.
»-Γνωρίζω πως με περιμένει μεγάλη δοκιμασία, είπε η αγία. Είμαι όμως έτοιμη για όλα.
»-Η θλίψη σου είναι θλίψη μας και η χαρά σου χαρά μας. Τί σκέφτεσαι σχετικά με το μαρτύριο;…
Από το βιβλίο: Οι Αγιοι της Γεωργίας. Έκδοσις: Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωροπός Αττικής. 2004.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.-ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)