Αγία Αναστασία η Μεγαλομάρτυς η Φαρμακολύτρια

site analysis

Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια

Εορτάζει στις 22 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.

Αναστασία φάρμακον πιστοίς μέγα,

Παν φάρμακον λύουσα, και κεκαυμένη.

Καύθη Αναστασία πυρί δευτέρα εικάδι λαύρω.

Βιογραφία

Η καταγωγή της Αγίας Αναστασίας ήταν από την Ρώμη. Ο πατέρας της ονομαζόταν Πραιτεξτάτος και ήταν Ρωμαίος πατρίκιος ενώ την μητέρα της την έλεγαν Φαύστα. Η Αναστασία διακρινόταν για την ομορφιά του σώματος, τη μόρφωση, το άμεμπτο ήθος και τη σωφροσύνη της.

Παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία τον Ποπλίωνα, άρχοντα των Ρωμαίων και φανατικό ειδωλολάτρη. Η Αναστασία όμως, κατηχήθηκε στο λόγο του Χριστού και έλαβε το Θείο Βάπτισμα. Επειδή δεν φανέρωσε δημόσια, λόγω του ανδρός της, την χριστιανική της πίστη βοηθούσε κρυφά όσους είχαν ανάγκη από ένα χέρι βοηθείας η ένα λόγο παρηγοριάς. Ντυνόταν πενιχρά και μετέβαινε στις φυλακές πηγαίνοντας τροφή και χρήματα. Γι’ αυτό ονομάστηκε «Φαρμακολύτρια».

Όταν έμαθε ο Ποπλίωνας την δράση της Αγίας, εξοργίστηκε. Αρχικά προσπάθησε να την μεταπείσει με συμβουλές. Όμως, η Αναστασία παρέμενε ακλόνητη στην πίστη της ακόμα και όταν την κακοποίησε. Αυτή η επιμονή της, εξόργισε τον Ποπλίωνα και την κατέδωσε στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, ο οποίος διέταξε την φυλάκισή της. Επειδή εξακολουθούσε να υμνολογεί τον Κύριο, ο Διοκλητιανός διέταξε τον βασανισμό της.

Τελικά η αγία Αναστασία παρέδωσε το πνεύμα της στην πυρά το 290 μ.Χ.

Απολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.

Tών μαρτύρων ταις χρείαις διακονήσασα, μαρτυρικώς εμιμήσω τας αριστείας αυτών, δι’ αθλήσεως εχθρόν καταπαλαίσασα· όθεν βλαστάνεις δαψιλώς χάριν άφθονον αεί, θέοφρων Αναστασία, τοις προσιούσιν εκ πόθου τη αρωγή της προστασίας σου.

 Κοντάκιον

Ήχος β’. Τα άνω ζητών.

Οι εν πειρασμοίς, και θλίψεσιν υπάρχοντες, προς τον σον ναόν, προστρέχοντες λαμβάνουσι, τα σεπτά δωρήματα, της εν σοι ενοικούσης θείας χάριτος Αναστασία· συ γαρ αεί, τω κόσμω πηγάζεις τα ιάματα.

 Κάθισμα

Ήχος πλ. δ’. Την Σοφίαν.

Των Μαρτύρων ζηλούσα την αρετήν, συμπαθεία καρδίας τούτων θερμώς, ταις χρείαις εκάστοτε, διηκόνεις θεόπνευστε, και τους ιχώρας πίστει, εξέματτες χαίρουσα, εν μηδενί θεμένη, τα πρόσκαιρα βάσανα· όθεν επί τέλει, συσχεθείσα και πόνους, πολλούς υπομείνασα, στερροτάτως ενήθλησας, Αναστασία πανεύφημε. Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις εορτάζουσι πόθω, την αγίαν μνήμην σου.

Ο Οίκος

Της Αναστάσεως του Κυρίου συνεπώνυμος ούσα, πεπτωκότα με νυν ανάστησον ταις πρεσβείαις σου, εκ των θαυμάτων των σων, σταγόνα επιστάξασα, Μαρτυς τη ψυχή μου, και τον φλογμόν της δεινής αμαρτίας κατασβέσασα· τον κόσμον γαρ διασώζεις εκ παθών πολυτρόπων εκάστοτε, ων περ καγώ πεπείραμαι· συ γαρ πάντα τοις πάσι παρέχουσα, τω κόσμω πηγάζεις τα ιάματα.