site analysis
ΕΝΑΣ επίσκοπος πληροφορήθηκε για δύο χριστιανές χήρες, πώς δεν ζούσαν με σωφροσύνη. Παρακάλεσε τότε Το Θεό να τον πληροφορήσει κι “Εκείνος για Το θέμα αυτό, ώστε ν” αποφασίσει ύστερα τι θα κάνει.
Πραγματικά, ο Θεός χάρισε στο δούλο Του ό,τι του ζήτησε. στη διάρκεια της θείας λειτουργίας, την ώρα που κοινωνούσαν οι πιστοί, έβλεπε ο επίσκοπος στο πρόσωπο του καθενός τις αμαρτίες που είχε διαπράξει και τον βασάνιζαν. Μερικά πρόσωπα φαίνονταν σαν βαμμένα με καπνιά.» Άλλα έμοιαζαν ολότελα καμένα, με μάτια ματωμένα και φλογισμένα. Προσέρχονταν όμως και χριστιανοί, που είχαν την όψη λαμπρή και τα ρούχα κατάλευκα.
Όταν κοινωνούσαν οι πρώτοι, τους έβλεπε να κυκλώνονται από φλόγες και να καίγονται. Αντίθετα, στους άλλους, ο Μαργαρίτης που έπαιρναν γινόταν δυνατό Φως, που τύλιγε με τη λάμψη του όλο τους το σώμα.
Μετά τους άνδρες άρχισε ο επίσκοπος να μεταδίδει τα τίμια Δώρα στις γυναίκες. Και σ” αυτές παρατηρούσε τις ίδιες εικόνες. Άλλα πρόσωπα φαίνονταν μαύρα, άλλα κατακόκκινα σαν αίμα, άλλα Φλογισμένα κι άλλα κατάλευκα.
Κάποια στιγμή πλησίασαν για να μεταλάβουν και οι δύο εκείνες κακόφημες χήρες. Τις βλέπει τότε να είναι ντυμένες με κατάλευκα φορέματα και να έχουν πρόσωπα λαμπρά και σεμνά. Όταν κοινώνησαν τα άχραντα Μυστήρια, τις είδε να περιλούζονται μ” ένα εκθαμβωτικό Φως.
Τελείωσε η λειτουργία και ο επίσκοπος άρχισε πάλι να προσεύχεται, ζητώντας από Το Θεό την εξήγηση των αποκαλύψεων. Παρουσιάζεται τότε μπροστά του ένας άγιος άγγελος.
– Άραγε είναι αληθινά ή ψεύτικα όσα λέει ο κόσμος για τις δύο εκείνες γυναίκες; τον ρωτάει ο επίσκοπος.
– Ναι, ειναι αληθινά.
– Γιατί όμως όταν κοινωνούσαν είχαν τα πρόσωπα λαμπρά, φορούσαν κατάλευκα φορέματα και αστραποβολούσαν μέσα σ” εκθαμβωτικό φως;
– αυτό συνέβη γιατί οι γυναίκες συναισθάνθηκαν την αμαρτωλή ζωή τους, μετανόησαν με δάκρυα, στεναγμούς, ελεημοσύνη και εξομολόγηση και υποσχέθηκαν να μην ξαναπέσουν στις ίδιες αμαρτίες. Έτσι ο Θεός τις συγχώρησε, κι από τότε ζουν με σωφροσύνη και ευσέβεια.
Οι κακότροπες ασκήτριες.
ΣΤΑ μέσα του 6ου αιώνα, ασκήτευαν στα περίχωρα της Ρώμης δύο παρθένες. Προέρχονταν από αρχοντική οικογένεια και έμεναν κοντά στο μοναστήρι του όσίου Βενεδίκτου. Κάποιος ευσεβής χριστιανός φρόντιζε να τις προμηθεύει ό,τι είχαν ανάγκη.
Αυτές όμως, με την έπαρση της αριστοκρατικής τους καταγωγής, καθημερινά ειρωνεύονταν, έβριζαν και πρόσβαλλαν τον καλό εκείνον άνθρωπο. Κάποτε πια δεν άντεξε άλλο τη συμπεριφορά τους, που είχε γίνει πραγματικά αφόρητη, και πήγε να παραπονεθεί στον όσιο Βενέδικτο.
Μετά απ” αυτό ο όσιος κάλεσε τις δύο κόρες και τις μάλωσε αυστηρά:
– Νά διορθωθείτε και να περιορίσετε τη γλώσσα σας, γιατί αλλιώς δεν θα σας μεταλάβω.
Μα εκείνες δεν άλλαξαν καθόλου. και δυστυχώς, μετά από λίγο καιρό πέθαναν και οι δύο. Τις έθαψαν μέσα στην εκκλησία, όπως συνηθιζόταν τότε.
Από τη μέρα της ταφής τους όμως άρχισε να γίνεται κάτι φοβερό: σε κάθε θεία λειτουργία, τη στιγμή που ο διάκονος καλούσε όσους δεν θα κοινωνούσαν, να βγουν από το ναό, μία ευσεβής γυναίκα- είχε υπηρετήσει σαν παραμάνα τους και έφερνε πάντα προσφορές για τις ψυχές τους – έβλεπε τις δύο παρθένες να σηκώνονται από τους τάφους τους και να βγαίνουν έξω!
Όταν αυτό έγινε αρκετές φορές, τρέχει με κλάματα η γυναίκα στον όσιο Βενέδικτο, πέφτει στα πόδια του και του φανερώνει την τρομακτική οπτασία. Αμέσως ο όσιος της δίνει μία προσφορά και της λέει:
– Πήγαινέ την στον ιερέα και παρακάλεσέ τον να λειτουργήσει για την ανάπαυση των ψυχών τους. Έτσι θα λυθούν από Το επιτίμιο της ακοινωνησίας.
Και πραγματικά, αυτό έγινε! Ο ιερέας τέλεσε για χάρη τους τη θεία λειτουργία, με την προσφορά του όσίου Βενεδίκτου, κι από τότε η γυναίκα δεν τις ξαναείδε να βγαίνουν από την εκκλησία.
Από το βιβλίο: Θαύματα και Αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία. ( Έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου Αττικής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου