Δεκαεπτά σφαίρες για ένα άγγελο»...

site analysis 

- 5 Σεπτέμβρη 1944, εκτελείται η δεκαεπτάχρονη ΕΠΟΝίτισσα Ηρώ Κωνσταντοπούλου μετά από βασανιστήρια 4 ημερών από τους Γερμανούς των SS και Έλληνες ταγματασφαλίτες, ντυμένους μάλιστα με Γερμανικές στολές...

Επικεφαλής ο Βάρβαλης, των Ταγμάτων Ασφαλείας, που όταν τον αντίκρυσε η Ηρώ του απευθύνθηκε με λόγια του Ρήγα Φερραίου, ενώ έπαιρνε μέρος και ο διαβόητος εθνικοσοσιαλιστής Αγήνορας.

Ο Αγήνορας σχετιζόταν με την οργάνωση Μπούντ (Σύνδεσμος), η οποία μεταξύ άλλων το 1943 οργάνωσε έναν λόχο από Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές εθελοντές και αφού εκπαιδεύτηκαν από τους Γερμανούς στα Βίλια στάλθηκαν τον Δεκέμβριο στο...

ανατολικό μέτωπο όπου και εντάχθηκαν στην μεραρχία Μπράντεμπουργκ).

Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου όχι μόνο δεν λύγισε από τα βασανιστήρια αλλά με την κοφτερή της γλώσσα χτυπούσε Γερμανούς και συνεργάτες, με τα άψογα Γερμανικά που γνώριζε.

¨Ηταν τόσο ατρόμητη (εδώ πραγματικά ταιριάζει η λέξη), που ενώ βρισκόταν κρατούμενη στο Χαιδάρι, κατόρθωσε να αποκόψει τα ηλεκτρικά σύρματα και να βυθίσει στο σκοτάδι το στρατόπεδο των SS!

Τελικά την εκτέλεσαν μαζί με άλλους 49 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής με 17 σφαίρες.

Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν ρώτησαν ένα Γερμανό στρατηγό «γιατί τη σκοτώσατε; Ηταν μόλις 17 χρονών…» εκείνος απάντησε:

«Γιατί τέτοιοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι για εμάς».

Εκείνη την μέρα εκτελέστηκε και η 16χρονη Αθηνά Χατζηεσθήρ. Είχαν προηγηθεί στις 17 Αυγούστου οι εκτελέσεις των 17χρονων κοριτσιών Διαμαντώς Κουμπάκη και Αθηνάς Μαύρου, οργανωμένες στην ΕΠΟΝ και οι δύο.

Στις 25 Ιουνίου της ίδιας χρονιάς, Γερμανικό πολυβόλο είχε γαζώσει την 16χρονη ΕΠΟΝίτισσα Ελένη Παπαγεωργίου.

Ακολουθεί ένα κείμενο της ιστορικού και δημοσιογράφου Κατερίνας Μπαλκούρα για την ζωή και την θυσία της Κωνσταντοπούλου.

17 σφαίρες για μια ΕΠΟΝίτισσα

Της Κατερίνας Μπαλκούρα

Η Ηρώ, μαζί με άλλους 49, μεταφέρεται στις 5 Σεπτεμβρίου 1944 στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Εκεί τη γάζωσε το εκτελεστικό απόσπασμα με τόσες σφαίρες όσα ήταν και τα χρόνια της, για παραδειγματισμό.

«Χάνει τα δίκαια του πολίτου εκείνος οπού έγινεν εντόπιος εις ξένον βασίλειον και δε βοηθεί την πατρίδα του κι απ’ εκεί, με όποιον τρόπον ημπορεί, αλλ’ αδιαφορεί εις τας προσταγάς της. Ομοίως κι εκείνος όπου δέχεται οφίκιον ή δούλευσιν ή χαρίσματα από χέρι τυράννου. Ο τοιούτος δε λέγεται πλέον πολίτης, αλλά προδότης…»

Το μικρό αυτό κορίτσι, που έδωσε στους διώκτες της μαθήματα ελευθερίας, θάρρους, αξιοπρέπειας και αυταπάρνησης, ήταν μόλις 17 χρονών όταν την έστησαν στον τοίχο. Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου 1927 στην Αθήνα από Σπαρτιάτες γονείς. Μαθήτρια ήταν ακόμα του οκτατάξιου Γυμνασίου του Αρσακείου στο Ψυχικό όταν εντάχθηκε, το 1943, στην ΕΠΟΝ.

Ενα κορίτσι από ευκατάστατη οικογένεια, που μιλούσε τέσσερις γλώσσες.

Τα νιάτα, το πάθος, η ορμή την έκαναν να δοθεί ολόψυχα στον αγώνα για τη λευτεριά της πατρίδας. Η μικρή Ηρώ, που κάτω από την μπλε ποδιά της έκρυβε από προκηρύξεις μέχρι όπλα, ήταν ένα απ’ τα πιο μαχητικά μέλη της ΕΠΟΝ. Πρώτη στον αγώνα, πρώτη στα μαθήματα, πρώτη σ’ όλες τις εκδηλώσεις εναντίον των κατακτητών. Αφισοκολλήσεις, συνθήματα στους τοίχους, μεταφορά προκηρύξεων και παράνομου υλικού. Προκαλούσε τους Γερμανούς ακόμα και μπροστά στα μάτια τους. Ενα περίεργο παιχνίδι με τον θάνατο ήταν η ζωή της. Δεν γνώριζε τη λέξη κίνδυνος ή μπορεί το πάθος της σ’ αυτό που τόσο δυνατά πίστευε να την εμπόδιζε να δει τον οποιοδήποτε κίνδυνο.

Δεν λύγισε στα βασανιστήρια

Αρχές Ιουλίου 1944 μια ομάδα των Ταγμάτων Ασφαλείας εισέβαλε στο σπίτι της στο Κουκάκι. Αφού τη χτύπησαν, τη μετέφεραν στα κρατητήρια. Δεν λύγισε, δεν φοβήθηκε, δεν πρόδωσε. Αντίθετα, έβριζε τους φονιάδες και τους δωσίλογους. Ο πατέρας της κατάφερε με ένα αρκετά καλό χρηματικό ποσό για τα δεδομένα της εποχής να πετύχει την προσωρινή απελευθέρωσή της. Οι πληγές στο πρόσωπο και στο κορμί δεν τσάκισαν το ηθικό της. Αντίθετα, συνέχισε πιο έντονα τον αγώνα. Συμμετείχε μάλιστα λόγω των άριστων γερμανικών της σε μια από τις πιο δύσκολες επιχειρήσεις.

Στην ανατίναξη ενός γερμανικού τρένου γεμάτου πυρομαχικά και πολεμοφόδια.

Αυτή η πράξη δεν θα μπορούσε να μείνει ατιμώρητη. Η μικρή αποδείχτηκε ένας πολύ επικίνδυνος μπελάς για τους Γερμανούς. Μια ωρολογιακή βόμβα που μπορούσε να σκάσει ανά πάσα στιγμή εκεί που δεν θα το περίμεναν. Ετσι Γερμανοί των Ες Ες τη συνέλαβαν ξανά στις 31 Ιουλίου 1944. Την οδήγησαν στην Κομαντατούρ, στα κρατητήρια της οδού Μέρλιν, όπου τη βασάνιζαν επί 4 μέρες για να μαρτυρήσει τους συνεργάτες της. Είχε μόλις τελειώσει με τις απολυτήριες εξετάσεις της…

Η Ηρώ δεν είπε κουβέντα. Συνέχιζε να «μαστιγώνει» τους βασανιστές της στη γλώσσα τους για να την καταλαβαίνουν καλύτερα. Στους γερμανοντυμένους «Ελληνες» θύμιζε τα λόγια του Ρήγα Φεραίου: «Χάνει τα δίκαια του πολίτου εκείνος οπού έγινεν εντόπιος εις ξένον βασίλειον και δε βοηθεί την πατρίδα του κι απ’ εκεί, με όποιον τρόπον ημπορεί, αλλ’ αδιαφορεί εις τας προσταγάς της. Ομοίως κι εκείνος όπου δέχεται οφίκιον ή δούλευσιν ή χαρίσματα από χέρι τυράννου. Ο τοιούτος δε λέγεται πλέον πολίτης, αλλά προδότης…».

Οι προσπάθειες των δικών της, αυτή τη φορά, να τη σώσουν απέβησαν άκαρπες. Οδηγήθηκε στο Χαϊδάρι, με τα σκυθρωπά κτίρια, τους ψηλούς τοίχους και τα πυκνά συρματοπλέγματα. Ακόμα κι εκεί στην απομόνωση του στρατοπέδου, στο περιβόητο Μπλοκ 15 συνέχιζε τον αγώνα της. Κάποιες γυναίκες θα τις επέλεγαν για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας. Κάποιες κρατούμενες το είδαν σαν λύση στο μαρτύριο που περνούσαν. Η Ηρώ τότε φώναξε: «Ντροπή σας. Δεν είστε Ελληνίδες!… Μα δεν ντρέπεστε; Καμιά δεν πρέπει να πάει στη Γερμανία!… Μα τι φοβάστε… Μη σας τουφεκίσουνε; Καλύτερα να μας τουφεκίσουν παρά να υποστούμε εξευτελισμούς»!

Εκεί μέσα η Ηρώ βρήκε μια δεύτερη μάνα. Ηταν η Λέλα Καραγιάννη, η μεγάλη ηρωίδα που έχασε κι εκείνη τη ζωή της τρεις μέρες μετά. Στην αγκαλιά της η μικρή Ηρώ κοιμόταν κάθε βράδυ κι εκείνη στα μάτια της έβλεπε τα δικά της παιδιά που ήξερε ότι δεν θα τα ξανάβλεπε.

Η συνάντηση με τη Λέλα Καραγιάννη

Από τις 3 Σεπτεμβρίου με κοινή απόφαση του πολιτικού επιτρόπου Νοϊμπάχερ και του στρατιωτικού διοικητή Φέλμι διατάχθηκε η τμηματική αποφυλάκιση ορισμένων κρατουμένων από το Χαϊδάρι. Ωστόσο, η Λέλα Καραγιάννη, μια γυναίκα με απίστευτο ένστικτο, βλέποντας τις κινήσεις μέσα στο στρατόπεδο κατάλαβε ότι κάτι άλλο συνέβαινε. Πλησίασε τότε έναν Ουγγρογερμανό φύλακα, τον Βαλεντίνο, και τον ρώτησε. Εκείνος με σπασμένα ελληνικά της είπε: «Ηρώ αύριο πρωί πρωί…» και με το χέρι του έκανε την ανατριχιαστική κίνηση του δείκτη που τραβάει τη σκανδάλη. Η Ηρώ της. Το κοριτσάκι που κοιμόταν κάθε βράδυ στην αγκαλιά της. Το μυστικό διέρρευσε. Ολες ήταν δακρυσμένες. Μπήκε τότε ο φρουρός φωνάζοντας «Ηρώ Κωνσταντοπούλου». «Εγώ είμαι» είπε περήφανα. «Ερχομαι». Η Λέλα την πλησίασε και της είπε: «Μπράβο, Ηρώ μου. Ετσι πεθαίνουν οι Ελληνίδες» κι έσκυψε και τη φίλησε για τελευταία φορά. Ξημέρωνε 5 Σεπτεμβρίου 1944.

Η Ηρώ μαζί με άλλους 49 μεταφέρεται στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Εκεί οι χιτλερικοί έστησαν στον τοίχο μια έφηβη που δεν είχε καν δικαστεί. Στα μάτια της έβλεπαν όλους όσους δεν κατάφεραν να στήσουν στον τοίχο. Τη γάζωσαν με 17 σφαίρες, όσα ήταν και τα χρόνια της -για παραδειγματισμό όπως είπαν. Η ίδια λίγο πριν οι εκτελεστές της ανοίξουν πυρ σκίζει το φόρεμά της και φωνάζει: «Χτυπάτε! Κτήνη». Οταν ρώτησαν ένα Γερμανό στρατηγό «γιατί τη σκοτώσατε; Ηταν μόλις 17 χρονών…» εκείνος απάντησε: «Γιατί τέτοιοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι για εμάς». Η Ηρώ έπεσε για τη λευτεριά του λαού, λίγες μέρες πριν απελευθερωθεί η Ελλάδα.

Το σώμα της ηρωικής Ελληνίδας, Ηρώς Κωνσταντοπούλου, έγινε λευτεριάς λίπασμα: «Εσύ δε θα μου πεις ευχαριστώ / όπως δε λες ευχαριστώ στους χτύπους της καρδιάς σου / που σμιλεύουν το πρόσωπο της ζωής σου /. Ομως εγώ θα σου λέω ευχαριστώ / γιατί γνωρίζω γιατί σου λέω ευχαριστώ / γιατί γνωρίζω τι σου οφείλω /… Αυτό το ευχαριστώ είναι το τραγούδι μου». (Γιάννης Ρίτσος).

«Υπομονή κι υπομονή, καρτέρι και καρτέρι, και τούτος ο Σεπτέμβρης τη Λευτεριά θα φέρει». Ηταν οι τελευταίοι στίχοι που έγραψε λίγο πριν την πάρουν για εκτέλεση. Η απελευθέρωση ήρθε όντως λίγες μέρες μετά. Οσο για τη λευτεριά… αυτή θα αργούσε ακόμα πολύ.

lefteria-news

Αγ. Ερμιόνη, η γιατρός που νικούσε τις φωτιές (4 Σεπτεμβρίου)

site analysis

Μνήμη της αγίας Ερμιόνης, μιας των τεσσάρων θυ­γατέρων Φιλίππου του αποστόλου (4 Σεπτεμβρίου)

Από τις τέσσερες θυγατέρες του αποστόλου Φιλίππου του διακόνου, οι οποίες κατά την μαρτυρία των Πράξεων των Αποστόλων (21,8-9) ήσαν παρθένοι, και προφήτιδες, η Ερμιόνη και η Ευτυχίς πήγαν στην Έφεσο, για να συναντήσουν τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. Επειδή όμως ο ηγαπημένος απόστολος είχε ήδη μεταστεί στους ουρανούς, ακολούθησαν τον μαθητή του Πετρώνιο. Η Ερμιόνη, η οποία γνώριζε την ιατρική τέχνη, έμαθε κοντά του να θεραπεύει και τις ψυχές των ανθρώπων.

Τον καιρό εκείνο, διερχόμενος ο Τραϊανός από την Έφεσο για την εκστρατεία κατά των Πάρθων(114), άκουσε πολλά για τις θαυματουργίες και προφητείες της Ερμιόνης και διέταξε να του την παρουσιάσουν. Στην αρχή δοκίμασε να την εξαναγκάσει να αρνηθεί τον Χριστό, αλλά δεν την έπεισε και πρόσταξε να την ραπίσουν στο πρόσωπο. Η αγία έβλεπε τον Χριστό να κάθεται στο κριτήριο με το σχήμα του Πετρωνίου και δεχόταν με χαρά τα ραπίσματα. Όταν δε του προφήτευσε ότι και τους Πάρθους θα νικήσει και μετά από εκείνον δεν θα πάρει άλλος τον θρόνο αλλά ο γαμβρός του από την θυγατέρα του, ο Τραϊανός την άφησε ελεύθερη. Από τότε η Ερμιόνη ίδρυσε στην Ασία φιλόπτωχο πανδοχείο, στο οποίο εύρισκαν οι ξένοι ψυχική και σωματική παρηγοριά.

Όταν το 117, σύμφωνα με την προφητεία, έλαβε την βασιλεία ο Αδριανός, πληροφορήθηκε για την αγία και έστειλε να του την φέρουν. Στις ερωτήσεις του για την ηλικία και την καταγωγή της η Ερμιόνη αποκρίθηκε: «Ο Χριστός μου γνωρίζει πόσων ετών είμαι και από ποια πατρίδα κατάγομαι». Ο βασιλεύς οργισμένος από την τόλμη της διέταξε να γυμνωθεί, να μαστιγωθεί αλύπητα και να ριφθεί σε λέβητα γεμάτο από κοχλάζουσα πίσσα, θειάφι, άσφαλ­το και μολύβι. Μόλις η Ερμιόνη εισήλθε, η φωτιά σβήσθηκε και η μάρτυς φαινόταν σαν να στέκεται μέσα σε δροσιά. Θέλοντας ο Αδριανός να βεβαιωθεί για τα παράδοξα που έβλεπε, πλησίασε και άγγιξε τον λέβητα με το χέρι του. Αμέσως αποσπάσθηκε το δέρμα του και έπεσαν τα νύχια του. Τότε η Ερμιόνη του φώναξε μέσα από το χάλκωμα: «Μέγας είναι  ο Θεός των χριστιανών». Κατησχυμμένος ο βασιλεύς πρόσταξε να την ρίξουν γυμνή σε μεγάλο πυρα­κτωμένο τηγάνι. Ο άγγελός της όμως την προστάτευσε και διασκόρπισε την φωτιά, κατακαίοντας όσους ευρίσκοντο κοντά.

Μετά τα θαυμαστά αυτά σημεία, η μάρτυς προσποιήθηκε ότι θέλει να προσφέρει θυσίες στους θεούς και οδηγήθηκε σε ειδωλολατρικό ναό. Με την προσευχή της έριξε στην γη και κατασυνέτριψε όλα τα αγάλματα. Ο Αδριανός φέροντας βαρέως τον τελευταίο αυτόν εμπαιγμό την παρέδωσε στους δημίους Θεότιμο και Θεόδουλο, να την αποκεφαλίσουν έξω από την πόλη.

Καθώς εκείνοι όρμησαν να εκτελέσουν την εντολή, τα χέρια τους παρέλυσαν. Φωτίσθηκε τότε ο νους τους, πίστευσαν στον Χριστό και την ίδια στιγμή θεραπεύθηκαν. Παρεκάλεσαν δε την αγία να προσευχηθεί γι’ αυτούς και παρέδωσαν εν ειρήνη το πνεύμα τους. Έχοντας διαφύγει όλα τα τεχνάσματα του διαβόλου, παρέδωσε έπειτα και η αγία Ερμιόνη τη ψυχή της στο Θεό και ετάφη στην Έφεσο.

(Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Σεπτέμβριος, εκδ. Ίνδικτος, σ.48-49)

ΟΙ ΔΥΟ ΜΗΤΕΡΕΣ

site analysis 

H Παναγία η Ένθρονος,
χαρακτηριστικό δείγμα της Κρητικής Σχολής
βρίσκεται στην Ενορία της Παναγίας στο Βραχάσι

Του 

Πρωτ. Ευαγέλου Παχυγιαννάκη

Δύο μητέρες. Η μία η Παναγία, η μητέρα του Χριστού. Η άλλη η μητέρα του Ιούδα. Κι οι δυό μητέρες ανέβηκαν η καθεμία τον δικό της Γολγοθά. Η Παναγία τον άδικο θάνατο του Γιού της. Η άλλη τον αδόκητο θάνατο του παιδιού της. Στην πρώτη περίπτωση άλλοι κατέστρωσαν το σχέδιο και το εκτέλεσαν με τον πλέον σατανικό τρόπο, επιδιώκοντας την εξόντωσή Του. Στη δεύτερη περίπτωση το ίδιο το παιδί καταδίκασε τον εαυτόν του στη σκληρότερη έξοδο του ανθρώπου από τον παρόντα βίο, την αυτοχειρία.
Το κρίμα μεγάλο και ο πόνος αβάσταχτος για τις καρδιές των δύο αυτών μανάδων. Κι οι δυό σήκωσαν και καμάρωσαν στα στοργικά χέρια τους τον καρπό των σπλάχνων τους. Με χαρά και με όνειρα μεγάλωσαν τα παιδιά τους και με τις ελπίδες εκείνες που έχουν όλες οι μανάδες του κόσμου να δουν τα παιδιά τους χαρούμενα, τα τρυγούν και να γεύονται τους καρπούς της ζωής. Η μία στους κόλπους της θείας προνοίας αντιμετώπιζε καρτερικά όλους τους πειρασμούς και τα εμπόδια που έσπερναν στο δρόμο της η κακία κι ο φθόνος των ανθρώπων και μεγάλωσε τον Μοναχογιό της με πίστη και ελπίδα στο έλεος του Θεού. Και χάρηκε αρκετές όμορφες στιγμές, βαστάζοντας και συνοδοιπορώντας με το Γιό του Θεού.
Η άλλη, με τις ορμέμφυτες χάρες που έχει η κάθε μάνα για το μεγάλωμα του παιδιού της μεγάλωνε κι εκείνη το παιδί της για να το δει μια μέρα να περπατά ευεργετικά μέσα στην κοινωνία. Κι όταν αυτά τα δύο παιδιά έσμιξαν για ένα σκοπό, η χαρά της μάνας του Ιούδα μεγάλωσε, που ο γιός της τάχθηκε συντροφικά στη συνοδεία του Μεσσία.
Όμως τώρα όλα δείχνουν πως τα πάντα άλλαξαν στην πορεία. «Ἀνεξιχνίαστοι αἱ βουλαὶ τοῦ ὑψίστου»! Κι οι δυό μητέρες βαδίζουν τώρα μές στο σκοτάδι της θλίψεως και του πόνου. Η Παναγιά, με μαχαιρωμένα τα σπλάχνα από τον άδικο πόνο της σταυρώσεως του Παιδιού της, κατέβαινε από τον Γολγοθά με μόνη συντροφιά τον αγαπημένο Ιωάννη πλάι της, μέσα στην αφέγγαρη νύχτα κι οι πέτρες ανατρίχιαζαν από τον μυστικό της θρήνο.
Γύρω, τριγύρω σιγαλιά, βουβός είναι ο δρόμος του πόνου, θαρρείς κι όλο τον κόσμο νέκρωσε κάποιος μεγάλος τρόμος. Κι όσο βαδίζουν σαν σκιές στ’ άχαρα ’κείνα μονοπάτια, λέγοντας μοιρολόγια η Παναγιά τα πιο όμορφα που ξέρειˑ λέει τα κι ο αντίλαλος από όπου και αν διαβαίνει κάθε λουλούδι τρυφερό τ΄ αγγίζει, ξεφυλλίζει το κι άσπλαχνα το μαραίνει.
Όμως, μέσα σ’ αυτή τη νεκρική σιγή ακούγεται κι ένα άλλο μοιρολόγι. Στέκετ’ η Παναγιά και αφουγκράζεται. Αχ, τί φωνή λυπητερή! Ποιος τάχα και γιατί αναστενάζει; Ποιος σαν κι εμένα άλλος πονά και μοιρολόγια λέει, μη του παιδιού της το χαμό και άλλη μανούλα κλαίει;
Ναι, κάποια μητέρα είναι κι αυτή, που απαρηγόρητα θρηνεί μονάχη της, μακριά από τα βλέμματα του κόσμου και χύνει μαύρο δάκρυ. Και τούτη σαν τη Μαριάμ, τον γιό της έχει χάσει και δεν μπορεί τέτοιο κακό ποτέ να το ξεχάσει. Η Μαριάμ τον Ιησού τον είδε σταυρωμένο και τούτη είδε τον γιόκα της στο δέντρο κρεμασμένο. Και κλαίει, μα το κλάμα της δεν συγκινεί κανένανˑ νιώθει όμως τον πόνο της η Παναγιά η Παρθένα, που την ακούει και τραβά και πάει να την γνωρίσει, λόγια αγάπης να της πει, να την παρηγορήσει.
Με ένα γλυκό χαμόγελο γεμάτο από συμπόνια, μάνα της κράζει, δύστυχη, μη δέρνεσαι, προχώρα! Δεν είσαι μόνη που έχασες το φώς των ομματιών σου, είμαι κι εγώ, μην θλίβεσαι, ποιος ήταν πες μου ο γιός σου;
Κι αυτή δειλά, σαν ένοχος της απαντά με κλάμα: Ω, αδελφή πονετική, εμένα το παιδί μου Ιούδας ονομάζεται… και σιωπά… και κλαίει. Μόνο μια μάνα, μόνο αυτή, σ όλο τον κόσμο ξέρει, ποιο κοφτερό νιώθει βαθιά στα σπλάχνα της μαχαίρι . Στους πέντε δρόμους ρίχτηκα, σαν ορφανή ζητιάνα. Αχ, κάλλιο να μην έσωνα, Θεέ, να γίνω μάνα!
Η Παναγιά κατάλαβε, τον γιό της τον γνωρίζει. Όμως σαν μάνα του Χριστού, δεν φεύγει, δεν γογγύζει. Τον εδικό της τον καημό ξεχνά την ώρα εκείνη και για τη μάνα τώρα αυτή τα δάκρυά της χύνει. Σκύβει και την ασπάζεται, χαϊδεύει τα μαλλιά της, και την κρατάει με στοργή μέσα στην αγκαλιά της. Της λέει λόγια της καρδιάς και την γλυκομερώνει, της δίνει θάρρος, δύναμη και απάνω την σηκώνει. Έλα, της λέει, πάμε μαζί στο σπίτι μου, την νύχτα να περάσεις, εκεί και οι δύο τον πόνο μας, τον μητρικό να πούμε, το δάκρυ μας να σμίξουμε και να προσευχηθούμε.
Η μια στης άλλης το πλευρό, σκυφτές, συλλογισμένες, οι δύο μανάδες περπατούν αδελφαγκαλιασμένες.
Αυτή ’ναι η Παναγία μας, η πιο γλυκιά Μητέρα κι η πρώτη που εφάρμοσε την εντολή Κυρίου: για τους εχθρούς να εύχεσθε και ν’ «αγαπάτε αλλήλους»!

Διασκευή, Αύγουστος ’017,† Πρωτ.Ε.Π.

H «μαμά Ελένη» του Κονγκό

site analysis

H «μαμά Ελένη» του Κονγκό που είναι από την Δυτική Ελλάδα!

Πήγε στο Λουμπουμπάσι της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό για να βοηθήσει και τελικά ένιωσε πως έλαβε μεγαλύτερη βοήθεια. Αγάπησε τους ανθρώπους του και αγαπήθηκε και τώρα λίγο καιρό αφότου γύρισε προγραμματίζει ήδη τον γυρισμό της εκεί και μιλά στην «Π» για τις εμπειρίες της. Η κάθε χώρα είναι ένας διαφορετικός πλανήτης» λέει η Λένα Πρόγκα μιλώντας στην «Π» και η ίδια έχει επισκεφθεί πολλούς πλανήτες: Κίνα, Περού, Βολιβία, Νεπάλ, Βιετνάμ, Κένυα και Κονγκό, ένα ταξίδι που χαράχτηκε στην καρδιά και την ψυχή της και παρουσιάζει στο «Πολύεδρο». Η Λένα Πρόγκα, καθηγήτρια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην πληροφορική και τα μαθηματικά, έχει κάνει πολλά ταξίδια στο εξωτερικό με προγράμματα εθελοντικής εργασίας.

«Ξεκίνησα με την Ευρώπη. Το 2000 αποσπάστηκα σε σχολεία της ομογένειας στηΓερμανία» λέει και συνεχίζει: «Τα πρώτα μου ταξίδια εκτός Ευρώπης ήταν στηΚίνα και στο Περού, όπου έμεινα 3 μήνες. Μου έλεγαν πως μόλις πάω στο Περού θα πάθω πολιτισμικό σοκ, αλλά αυτό το έπαθα όταν γύρισα στη Γερμανία! Βλέποντας το πόσο ευτυχισμένοι είναι οι άνθρωποι εκεί ζώντας με το τίποτα και μετά βλέποντας την Ευρώπη, που έχουμε τα πάντα και γκρινιάζουμε και μιζεριάζουμε…  Αρχισα να προβληματίζομαι για τον λεγόμενο »πολιτισμένο» κόσμο. Με κάθε μου ταξίδι γινόμουν όλο και πιο σίγουρη πως ήθελα να φύγω από την Ευρώπη». Και το έκανε, καθώς ακολούθησαν ταξίδι σε Βολιβία, Νεπάλ, Βιετνάμ και Κένυα. Τα τελευταία επτά χρόνια ζει και εργάζεται στην Ελλάδα, όπου βιώνει την κρίση και πέρυσι αποφάσισε να κάνει αίτηση για την Αφρική και συγκεκριμένα για το Κονγκό όπου ήταν η μόνη ήπειρος στην οποία γίνονταν αιτήσεις για την ειδικότητά της. Ετσι, τον Σεπτέμβριο του 2016 ετοίμασε βαλίτσες για να βρεθεί σε ελληνικό σχολείο του Λουμπουμπάσι, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό όπου και έμεινε δέκα μήνες, γυρίζοντας στην Πάτρα την πρώτη ημέρα του περασμένου Ιουλίου.

ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ

Με το που πάτησε το πόδι της στο Λουμπουμπάσι, η Λένα Πρόγκα«προειδοποιήθηκε» για τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζε. «Οι πρώτες συμβουλές που μας έδωσαν στην κοινότητα όπου ανήκε το ελληνικό σχολείο ήταν τρομερές. Να μην περπατάμε μόνες μας, να μην πηγαίνουμε σε καταστήματα Κογκολέζων, να προσέχουμε να μην μας βιάσουν. Για να σε αφήσουν στην ησυχία σου θα πρέπει να πληρώσεις! Η χώρα λειτουργεί με το λάδωμα» λέει χαρακτηριστικά και συνεχίζει: «Θυμάμαι πως ζήσαμε 10 μέρες κλεισμένοι στην κοινότητα γιατί γινόντουσαν κάποια πολιτικά επεισόδια κατά τη διάρκεια των οποίων σκοτώθηκαν πολλά άτομα… Ομως τους 10 μήνες που έμεινα εκεί, μία ήταν η μόνη απορία μου στην οποία δεν είχα απάντηση: Πώς, σε αυτή την πανάκριβη πόλη, υπάρχουν άνθρωποι που επιβιώνουν με λιγότερα από 100 δολάρια τον μήνα, όταν οι μισθοί των λευκών ξεκινούν από3.000 δολάρια και πάνω. Και όμως, όχι μόνο το κάνουν αλλά είναι και χαμογελαστοί!». Σε αυτή την δικτατορία όπως αναφέρει έζησε για 10 μήνες, ενώ τον περασμένο Δεκέμβριο έμειναν για αρκετές ημέρες χωρίς επικοινωνία, καθώς η κυβέρνηση αποφάσισε να κόψει όλα τα δίκτυα, ενώ φυλακίστηκαν δημοσιογράφοι και καλλιτέχνες. «Είναι τέτοια η πολιτική διαφθορά που δεν θα αφήσουν ποτέ τη χώρα να είναι ουσιαστικά αυτόνομη, να αποφασίσει ο λαός. Τα συμφέροντα που κρύβονται στο έδαφός της είναι τρελά και τους βολεύει να αφήνουν τον λαό στη μιζέρια για να εκμεταλλεύονται τον πλούτο της χώρας».

Η «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ»

«Πέρασα έξι μήνες δύσκολους… Το Κονγκό είναι μια πολύ δύσκολη χώρα, η δυσκολότερη που έχω επισκεφθεί, αλλά είπα πως θα μείνω και τελικά όλα πήγαν καλά. Εζησα τόσες πολλές εμπειρίες… Δεν περιγράφονται αυτά τα βιώματα», μας εξομολογείται. Αυτά τα βιώματα τα κατέγραψε στα ημερολόγιά της. Η ίδια εργαζόταν εθελοντικά σε τρεις φορείς: ένα ίδρυμα για τα παιδιά του δρόμου, ένα καταφύγιο χιμπατζήδων και για μία Μη Κυβερνητική Οργάνωση με στόχο να μην στερείται κανείς τη βασικά. «Υπήρξαν κάποιες καταστάσεις που με έκαναν να πιστέψω ότι έπρεπε να μείνω εκεί και έτσι έμεινα» τονίζει, συνεχίζοντας: «Είναι πρόκληση να καταφέρεις να κάνεις κάτι στο Κονγκό με την πολιτική κατάσταση που επικρατεί εκεί, και η οποία φωτογραφίζει την αποτυχία μας ως είδος. Μιλάμε για την πιο πλούσια χώρα της Αφρικής με τους φτωχότερους ανθρώπους! Η πολιτική διαφθορά κυριαρχεί όπως και η εκμετάλλευση από τους λευκούς… Όμως αυτοί οι φτωχοί άνθρωποι είναι τόσο καθαροί, τόσο ανοικτοί που με έκαναν και εμένα να θέλω να είμαι αυτή που πραγματικά είμαι! Δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις, τι να πω ή πώς να φερθώ για να μην παρεξηγήσουν.

Αυτή την απελευθέρωση ένιωσα εκεί». Και αυτή η απελευθέρωση που ένιωσε στο Κονγκό δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους όχι μόνο έδωσε τη δύναμη στην Λένα Πρόγκα να μείνει εκεί για δέκα ολόκληρους μήνες αλλά και την επιθυμία να γυρίσει για να συνεχίσει το έργο της. «Ηταν μια πρόκληση το να αποφασίσω να μείνω εκεί, σε μια χώρα που η πολιτική και κοινωνική της κατάσταση σε διώχνει. Είναι μια αφιλόξενη χώρα, αλλά οι άνθρωποί της είναι ακριβώς το αντίθετο. Μια συγκλονιστική αντίθεση. Θέλω να επιστρέψω και να μείνω για να παλέψω με αυτούς τους ανθρώπους που βρήκα, να ανοίξουμε μια πόρτα και να βοηθήσουμε 10-20 παιδιά και ό,τι καταφέρουμε…» μας λέει και συμπληρώνει: «Όταν ήμουν εκεί, έδινα ένα και έπαιρνα 100. Αυτό που κέρδισα ήταν αγάπη και αγκαλιές. Όταν χτυπάς την πόρτα και τα παιδιά τρέχουν να σε αγκαλιάσουν φωνάζοντας ‘μαμά Ελένη’…». Η ελπίδα της χώρας όπως τονίζει η Λένα Πρόγκα κρύβεται στην νέα γενιά της. «Λατρεύω τη φλόγα που είδα στα μάτια τους. Εχουν όμως να παλέψουν με δαίμονες, όπως τους είπα» αναφέρει η ίδια και ήδη έχει βάλει μπροστά τις διαδικασίες για να φύγει πάλι. «Η όλη διαδικασία του να επιστρέψω άρχισε μέσα μου πριν ακόμα φύγω, τον περασμένο Μάριο ή Απρίλιο και το πήρα απόφαση. Οι άνθρωποι εκεί με κάνουν να είμαι ο πραγματικός μου εαυτός…».

πηγη: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ

Γερόντισσα Μακαρία και γέροντας Σεραφείμ της Βίριτσα ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΣΧΌΛΙΑ: ΑΠΟΣΤΟΛΉ ΜΕ ΜΉΝΥΜΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΎ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΊΟΥ BLOGTHIS! ΜΟΙΡΑΣΤΕΊΤΕ ΤΟ ΣΤΟ TWITTER ΜΟΙΡΑΣΤΕΊΤΕ ΤΟ ΣΤΟ FACEBOOK ΚΟΙΝΟΠΟΊΗΣΗ ΣΤΟ PINTEREST ΕΤΙΚΈΤΕΣ ΣΥΝΑΞΆΡΙΑ ΠΈΜΠΤΗ, 31 ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ 2017 Καληνύχτα Αύγουστε... ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΣΧΌΛΙΑ: ΑΠΟΣΤΟΛΉ ΜΕ ΜΉΝΥΜΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΎ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΊΟΥ BLOGTHIS! ΜΟΙΡΑΣΤΕΊΤΕ ΤΟ ΣΤΟ TWITTER ΜΟΙΡΑΣΤΕΊΤΕ ΤΟ ΣΤΟ FACEBOOK ΚΟΙΝΟΠΟΊΗΣΗ ΣΤΟ PINTEREST ΕΤΙΚΈΤΕΣ ΜΟΝΌΛΟΓΟΣ Εμείς σκανδαλιζόμαστε με το παραμικρό, ο Θεός και ο ταπεινός πάλι οχι... Σχετική εικόνα Θεολόγος δεν είναι όποιος διάβασε τόμους βιβλία, και έμαθε απέξω όλες τις ορολογίες. Αλλά εκείνος που μπορεί να διακρίνει τις ενέργειες, αν προέρχονται απο τον Θεο ή απο τον διάβολο. Και αυτό γιατί τις γνωρίζει εμπειρικά, και μπαίνοντας στο ρεύμα του Θείου φωτισμού, καθοδηγείται απο τις ελλάμψεις, ζει την πεντηκοστή, και αποκτά αυτήν την διάκριση. (1) Χωρίς αυτήν, συνεργία της θείας χάρης, δεν μπορούμε πχ. να στείλουμε έναν άθεο στο εξομολογητήριο, ουτε να καταλάβουμε την προαίρεση σε μια πράξη σκανδαλισμού ενός αδερφού. Το μέτρο της αγάπης είναι η συγχώρεση, το να σκεπάζεις το ''σκάνδαλο.'' (2) Η κατανόηση αυτού του μέτρου, η διάκριση της προαίρεσης μιάς πράξης (3), που φαινομενικά σκανδαλίζει, δεν δύναται να επιτευχθεί άνευ βιώσεως της Πεντηκοστής, ή ταπεινού φρονήματος. Μιάζουμε με τον κυνηγό που σκανδαλίστηκε, και θέλησε να ελένξει τον Μέγα Αντώνιο γιατί οι μοναχοί έπαιζαν χιονοπόλεμο... O Eυγένιος καταράστηκε τον ίδιο το Θεο... Και έγεινε ο πατήρ Σεραφείμ Ρόουζ. Ο Άγιος Συλουανός αγανάκτησε απέναντι στόν Θεό αναφωνόντας ''Είσαι Άσπλαχνος!'' και του εμφανίστηκε ο Ίδιος ο Χριστός! Ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος και ο Άγιος Επιφάνιος Κύπρου θα διαπληκτιστούν και θα ευχηθούν ο ένας για το τέλος του άλλου! (Αλήθεια πως θα ένιωθες αν είσουν παρών στίς κατάρες;) Είδα και το όνομά σου πάτερ στους αποτοιχισμένους Αγιορείτες... Μου απάντησε: «Από αγάπη υπέγραψα, διότι ο Πατριάρχης ξέφυγε. Η εκοπή του μνημοσύνου του θα τον πονέσει και θα προσέχει... Ό,τι του λένε οι μεγάλοι της γης κάνει...» ~ Μοναχός Φιλοθεΐτης Εμείς σκανδαλιζόμαστε με το παραμικρό, ο Θεός και ο ταπεινός πάλι οχι.... ____________________________________________________ (1) {Διάκρισις, στους μέν αρχαρίους είναι η ορθή επίγνωσις του εαυτού των. Στους μεσαίους είναι η νοερά αίσθησις η οποία διακρίνει αλάνθαστα το πραγματικό αγαθό από το φυσικό αγαθό και από το αντίθετό του κακό. Στους δε τελείους είναι η γνώσις πού έχουν από θεϊκή έλλαμψι και η οποία έχει την δύναμι να φωτίζη πλήρως με την λάμψι της και όσα σκοτεινά υπάρχουν μέσα στους άλλους...} ~ Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης (2) {Η αρχαία ερμηνεία της λέξεως «σκάνδαλο» που χρησιμοποιείται ιδιαιτέρως στην Αγία Γραφή είναι "παγίδα"... Και σαν τέτοιος ορισμός χρησιμοποιείται στην Ορθόδοξη Θεολογία.. Πολλές φορές για να εξάρουμε την προσωπική μας αρετή δηλώνουμε τον αποτροπιασμό μας για αμαρτήματα που ακούμε άλλους να έχουν διαπράξει...} ~ Αρχιμ. Παλαμάς Κυριλλίδης (3) {Ως ασθενείς, αδυνατούμε να κατανοήσουμε το Αγιοπνευματικό βάθος πράξεων Θεούμενων Πατέρων και Αγίων της Εκκλησίας, πχ. την διακοπή μνημοσύνου του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ή τα χαστούκια του Αγίου γέροντα Παϊσίου, θεωρώντας πως ''γνωρίζουμαι'' καλύτερα, ή έχουμε πιο πολύ αγάπη απο εκείνους που έφτασαν στήν τέλεια Αγάπη, την ένωση με Τον Θεο...} Συγγραφή κειμένου, Δημήτρης Ρόδης για Πνεύματος κοινωνία ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΣΧΌΛΙΑ: ΑΠΟΣΤΟΛΉ ΜΕ ΜΉΝΥΜΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΎ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΊΟΥ BLOGTHIS! ΜΟΙΡΑΣΤΕΊΤΕ ΤΟ ΣΤΟ TWITTER ΜΟΙΡΑΣΤΕΊΤΕ ΤΟ ΣΤΟ FACEBOOK ΚΟΙΝΟΠΟΊΗΣΗ ΣΤΟ PINTEREST ΕΤΙΚΈΤΕΣ ΦΙΛΟΚΑΛΟΎΜΕΝ ΜΕΤ' ΑΝΤΑΡΣΊΑΣ Πολλοί εκλαμβάνουν τη σιωπή Του, ως ένδειξη τού ότι ο Θεός «δεν υπάρχει», «πέθανε»... Αν όμως σκεφτόμαστε σε ποιά θέση φέρνουμε το Θεό με τα πάθη μας, τότε θα βλέπαμε ότι Αυτός δεν έχει άλλη επιλογή, παρά μόνο να σιωπήσει... ~ Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΣΧΌΛΙΑ: ΑΠΟΣΤΟΛΉ ΜΕ ΜΉΝΥΜΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΎ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΊΟΥ BLOGTHIS! ΜΟΙΡΑΣΤΕΊΤΕ ΤΟ ΣΤΟ TWITTER ΜΟΙΡΑΣΤΕΊΤΕ ΤΟ ΣΤΟ FACEBOOK ΚΟΙΝΟΠΟΊΗΣΗ ΣΤΟ PINTEREST ΕΤΙΚΈΤΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΆ ΜΑΡΓΑΡΙΤΆΡΙΑ Πέρασε . ένα καλοκαιρι τοσο μακρια σου αλλα παντα με την γλυκεια προσμονη σου... ή ένα καλοκαίρι, αλμυρό βότσαλο στη φθαρμένη μου τσέπη ή Ενα καλοκαιρι, πολυχρωμο ή ένα καλοκαίρι, σε μια παραλία, μ' ένα γαλάζιο όνειρο ή ενα καλοκαιρι δυσκολο!! ή αλλά θα έρθουν πολλά ακόμα ή περασε, και χαθηκεεεε ή ένα καλοκαίρι που το πήραν οι άνεμοι μαζί με τ' άλλα ή Ένα καλοκαίρι που δεν το ζήσαμε μαζί... 2 ΣΧΌΛΙΑ: ΑΠΟΣΤΟΛΉ ΜΕ ΜΉΝΥΜΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΎ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΊΟΥ BLOGTHIS! ΜΟΙΡΑΣΤΕΊΤΕ ΤΟ ΣΤΟ TWITTER ΜΟΙΡΑΣΤΕΊΤΕ ΤΟ ΣΤΟ FACEBOOK ΚΟΙΝΟΠΟΊΗΣΗ ΣΤΟ PINTEREST ΕΤΙΚΈΤΕΣ ΠΟΊΗΣΗ Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom) ΛΟΓΟΣ ΜΕ ΠΙΠΕΡΙ ... Ρωτήθηκε κάποτε ο Θεόκριτος ποια είναι τα ωμότερα θηρία,και απάντησε ¨Εν μέν όρεσιν άρκτοι και λέοντες, εν δε πόλεσι τελώναι και συκοφάνται¨ 7,209,400 . . ANAΘΕΜΑΤΑ «Εγώ δε λέγω, ότι οι εν τη γεέννη κολαζόμενοι τη μάστιγι της αγάπης μαστίζονται. Και τι πικρόν και σφοδρόν το της αγάπης κολαστήριον;» Ισαάκ Σύρου . . Άντε και πίστεψα – Τώρα τι κάνουμε; . . Τα Χριστούγεννα στη λογική του Νέου Προγράμματος Σπουδών στα Θρησκευτικά . . Οι Πατέρες της Εκκλησίας ως πρότυπα της Οικουμενικής Κινήσεως. Απάντησις εις τα κατάπτυστα δημοσιεύματα των Ζηλωτών ενάντια στο Κολυμπάριον . . ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΣ ΤΕΛΟΣ! . . Σκέψεις με αφορμή κάποιες προτάσεις από το άρθρο του Δοσιθέου Τατάρνας ΣΧΌΛΙΑ ΣΕ ΜΕΡΙΚΈΣ ΑΠΌ ΤΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΈΣ ΘΈΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΣΣΗΝΊΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΌΜΟΥ Σχόλια σε μερικές από τις θεολογικές θέσεις του Μεσσηνίας Χρυσοστόμου Σχόλια σε θεολογικές θέσεις του Μεσσηνίας Χρυσοστόμου . . Περί Διώ(χ)την το ανάγνωσμα... ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ,ΦΙΛΟΙ Μη διαλέξεις ένα δρόμο χωρίς εμπόδια, πιθανότατα δεν οδηγεί πουθενά . . Η φωτογραφία μου ΠΡΟΒΟΛΉ ΠΛΉΡΟΥΣ ΠΡΟΦΊΛ Ε -ΜΑΙL επικοινωνίας trelogiannis@yahoo.gr Τρελο-γιάννης . . Η παράγκα μας στο YouTube ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ . . Η καπιταλιστική μυθολογία της παρακμής αναπαράγεται από κάποιους θλιβερούς «αριστερούς», σαν «ανθρώπινο δικαίωμα»!!! Δημοφιλείς αναρτήσεις . Ή κυρά Φωτεινιώ καί τό Άκτιστο Φώς (χωρίς τίτλο) o άγιος των μικρών πραγμάτων Υπουργείου Παιδείας: Εικόνες της Παναγίας στα σκουπίδια Προσκυνητής στο άφθαρτο λείψανο του Αγίου Μωυσή του Αιθίοπα Αρκεί να θέλεις... ΠΗΡΑΤΕ ΜΥΡΩΔΙΑ, ΤΙ 'ΣΟΚ' ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ο κ.Μουζάλας; (Το ..."ξεφούρνιρε" σε αγγλική εφημερίδα! ΔΕΝ ΜΙΛΑ ΟΜΩΣ ΚΑΝΕΙΣ...) (χωρίς τίτλο) πήξαμε, ρε φίλε!... (χωρίς τίτλο) . . Ομοφυλοφιλία και ο «αριστερός» ερμαφροδιτισμός Η ΛΊΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΊΩΝ ΜΟΥ Ινφογνώμων Πολιτικά Γιατί ανησυχεί η Τουρκία και κάνει βεβιασμένες κινήσεις στο Κουρδικό; Έστειλαν τη ΜΙΤ "για μαλί και βγήκε κουρεμένη" Ι. Μ.Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου Ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος για τη στάση της Συνόδου απέναντι στο μάθημα των Θρησκευτικών ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ Επιστολή προς τον Υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων κ. Γαβρόγλου για τα θρησκευτικά σύμβολα εργαζομένων στους χώρους εργασίας Κόκκινος Ουρανός Αυτοί που δεν τολμούν μετά από κάθε χτύπημα των τζιχαντιστών να μιλήσουν για «ισλαμική» τρομοκρατία, βγήκαν τώρα και μιλάνε για «χριστιανική» τρομοκρατία, λόγω του… Κολόμβου Προσκυνητής Εσύ θέλεις; Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ Κυριακή ΙΓ’ Ματθαίου: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης) ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ 9567 - Αγιορείτες Άγιοι εορτάζοντες το Σεπτέμβριο Ενωμένη Ρωμηοσύνη Τὴ λένε Βόρειο Ἤπειρο, τὴν ἀγαπῶ πολύ… ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ The Holy Belt Of The Theotokos (August 31) αέναη επΑνάσταση Η ιστορία της Ελένης της Ρωμιάς (Βιβλίο+ταινία) και «Ρώτα την καρδιά σου» (κείμενο+ταινία με ελλ. υπότιτλους) Ἀντίβαρο Κεντροαριστερά: ο Ιανός της μεταπολίτευσης Σαντορινιός «Τι δεν πρέπει να κάνει κάποιος όταν επισκέπτεται την Ελλάδα» Άσμα ασμάτων Δημήτρης Νανόπουλος (Αστροφυσικός) Από το Διαφωτισμό στο Διαφωτονισμό Το Zωντανό Iστολόγιο Οι Δύο Άρρωστοι και το Παράθυρο Φτιάχνω μόνος μου Πως να μην πέφτει ο καρπός των δέντρων Πνεύματος κοινωνία Ε όχι δεν το περίμενα, να τον συναντήσω στο Άγιον Όρος... NOCTOC Τα Τζιόνενα: Κυπριακή Ποιητική Συλλογή της Τζένης Κωνσταντινίδη Ενοριακό ιστο-Λόγιο ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ, ΑΡΑΓΕ, ΝΑ ΛΕΜΕ “ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ”; Γεώργιος Καραλής Δεύτερη Ερώτηση για τον Πατέρα Σωφρόνιο του Εσσεξ Ορθόδοξος Τύπος Οι Ιεράρχαι αποδέχονται τας μομφάς του κ. Κουκουνάρα; Τo κάλλος θα σώση τον κόσμο Ομοφοβία και τρανσφοβία στο Δημοτικό σχολείο; «Θε μου τι λέπομεν στις μέρες μας»!! Orthodox Ethos nektarios ΠΑΤΑΡΙ Ορθοδοξη Ποιμαντικη ΟΟΔΕ ΛΕΜΕ ΝΑΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ (Κλίκ στην εικόνα) Οι ορθόδοξοι της Συρίας ΑΡΧΕΙΟΘΗΚΗ ΤΡΕΛΟΓΙΑΝΝΗ ΑΝΑΖΉΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΤΡΕΛΛΟ-ΓΙΆΝΝΗ Αναζήτηση Μαθητεία στην ομορφιά Εικόνες που μιλάνε Ματιές Ποίηση Πατερικός λόγος Αγιορείτικο ταξίδι Τραγούδι Σκόρπια Εντυπώσεις Ρωμαίϊκη άποψη Πνευματικά μαργαριτάρια Είναι ωραίο σαν Παραμύθι ... Συναξάρια Προτάσεις Για το δαιμονισμό της μειοψηφίας Της τέχνης τα καμώματα Σοφές κουβέντες.. Γελοιο-γραφίες Πορτρέτα Γελοιογραφίες Περί του εμού έρωτος Μαθητεία στον πόνο Απρόοπτα Αντί-οικουμενιστικά Aφιερώματα Προτρέτα Πλάνες Απεικονίσεις Ύμνοι Κατήχηση Αναλύσεις -Πολιτική Μονόλογος Μουσική Αντισταθείτε στο μεγάλο αδελφό Σχολιανά με πόνο Περί ορέξεως Γεροντικά Θεολογικός Λόγος Η κτηνωδία του Ισλάμ φωτογραφική ματιά Ιστορικά Νουθεσίες ψυχοθεραπευτικά Βιβλιοπαρουσίαση Ανέκδοτα Επιστήμη Κυπριακός πόνος και άλλα Ρωμαϊκός πολιτισμός Φιλοκαλούμεν μετ' ανταρσίας Ευλαβική -Λαογραφική ματιά ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ Γλώσσα Μεταναστευτικό_Λαθρομετανάστες Προφητείες Αναλύσεις -Γεωπολιτικά Αφιερώματα Λογοτεχνικά ψήγματα Το φαρμακείο της γιαγιάς... Ανακοινώσεις Νηστίσιμα και ευωδιαστά Προσευχές ιατρικά Ελληνοφώνοι Γραικύλοι ισλάμ παπισμός Η βλακεία είναι ανίκητη Ιεραποστολικά Βίντεο Διατροφή Τα αγαπημένα κινηματογραφικά Μαθητεία στην ομορφιά. Βίντεο-τραγούδι sites και blogs από συλλογικότητες Ταξίδι στο χρόνο Θεολογικός πατερικός Λόγος-ομιλία ΕΛΥΤΙΚΑ ΨΗΓΜΑΤΑ Πηγές με δωρεάν ελληνικά ηλεκτρονικά βιβλία (free greek ebooks) Κατήχηση για ορθόδοξους Επισκόπους Λαογραφία Τα αγαπημένα κινηματογραφικά soundtracks English Θεολογικός πατερικός Λόγος-ομιλία Απολογητικά -Πνευματικά μαργαριτάρια Ρατσισμός (έτσι και αλλιώς) H εκκοσμίκευση ως αλοτρίωση blogger Global Orthodoxy Περιβάλον "Εικόνες που μιλάνε Ηγουμένους Μαθήματα Ορθοδόξου κατηχήσεως_Διάλογος Μετά πρωτειομανούς Μεταλαγμένα Νεοπαγανιστικές απάτες Πολιτισμός / Αγιογραφία "Εικόνες που μιλάνε -Πνευματικά μαργαριτάρια Έμπρακτη αντίσταση: Οικιακό Σπορείο! Αποκρυφισμός Λέξεις και Εικόνες Πατερικός λόγος_Καλλιστος Αγγελικούδης Πορτρέτα_π. Ιωάννης Ρωμανίδης κατηχηση Ποίηση Απρόοπτα Τραγούδι Προτάσεις Συναξάρια "Μαθητεία στον πόνο %Περί του εμού έρωτος )Της τέχνης τα καμώματα arabic patristic wisdom saints Αγροτουρισμός Διδαχές του οσίου γέροντα Παναή Εκδηλώσεις Εκπαιδευτικά Ζηζιούλας Θεολογία εικόνας Ισραήλ-Μεσσίας Κλασικά έργα για μικρούς και μεγάλους Κοινωνία - Οικογένεια Μελέτες Ορθόδοξης βιοτής Μουσική εκπαίδευση Νέα Παγκόσμια Τάξη Οικιακό Σπορείο Πορτρέτα_π. Ιωάννης Ρωμανίδης Πρόσφορο Σπίτι ΚΑΙ Κήπος Υγεία Υπέροχοι άνθρωποι άγιοι αμαρτία μοναχοί ταινίες Οτιδήποτε έχει ταπείνωσι είναι θεϊκά ωραίο Αββάς Ισαάκ . . Oρθόδοξη Ησυχαστική Παράδοση «Είδα ψυχές που έρεπαν με μανία στους σαρκικούς έρωτες. Αυτές λοιπόν αφού έλαβαν αφορμή μετανοίας από την γεύση του αμαρτωλού έρωτος, μετέτρεψαν αυτόν τον έρωτα σε έρωτα προς τον Κύριο. Έτσι ξεπέρασαν αμέσως κάθε συναίσθημα φόβου και εκκεντρίσθηκαν στην άπληστη αγάπη του Θεού. Γι αυτό και ο Κύριος στην αγνή εκείνη πόρνη (Λουκ. ζ΄37-40) δεν είπε ότι εφοβήθηκε, αλλά «ότι ηγάπησε πολύ» και κατόρθωσε εύκολα να αποκρούσει τον ένα έρωτα με τον άλλον.» Αγίου Ιωάννου της'' Kλίμακος" O ΚΥΡ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ O ΚΥΡ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ancient Faith Radio - Orthodox Are you Amazed? Στηρίξτε τους πολύτεκνους "Τα δέντρα που έχουν καρπούς πετροβολάνε" Θ.Κολοκοτρώνης Η ΤΈΧΝΗ Ο μεν βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή, ο δε καιρός οξύς, η δε πείρα σφαλερή, η δε κρίσις χαλεπή. Δει ου μόνον εαυτόν παρέχειν τα δέοντα ποιεύοντα, αλλά και τον νοσέοντα, και τους παρεόντας, και τα έξωθεν. Kιβωτός του κόσμου Λευτεριά στην Παλαιστίνη! Αϊ σιχτίρ -για την «ελεύθερη» δημοσιογραφία,την καταστροφή του Γένους. ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗ αλλά μην νοιώθετε «λύπη» που αντιγράφουμε τα δικά σας , χωρίς να σας ρωτήσουμε... Για την παράγκα μας είναι γ ε λ ο ι ό τ η τ α η λεγόμενη «δεοντολογία περί πνευματικών δικαιωμάτων!» ΒΡΕ ΑΝΤΕ βρε αντε Εθνική βιβλιοθήκη Καλάμι-Aνεξάρτητη έκδοση onLine Το χαμόγελο του παιδιού Τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη Παλαμάς Χρωστάμε σε όσους πέρασαν ,θα ρθούνε, θα περάσουν,κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι και οι νεκροί. Δεν συμμετέχω στον "σκοταδισμό" της παγκόσμιας οικολογικής ελιτείας το ξέρασμα της υπεραξίας Η εκδίκηση των γουρουνιών Ερωτήσεις Χριστιανών σε Ισλαμιστές για τις πηγές του Ισλάμ Όχι στη φίμωση των blogs Γιάννης Τσαρούχης Γενικά οι Έλληνες είναι αγράμματοι και αγνοούν τους θυσαυρούς της πατρίδας τους.Θα γίνουν θρήσκοι όσο μορφώνονται ,αντίθετα με άλλους που όσο μορφώνονται παύουν να είναι θρήσκοι. ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ (κάντε κλίκ στην εικόνα) ΕΝΆΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΉ ΝΟΟΤΡΟΠΊΑ ΤΗΣ GOOGLE ενάντια στη φασιστική νοοτροπία της Google πάπα-Γιάννης Ρωμανίδης : «Από τώρα και στο εξής το πρόβλημα θα είναι οι Δεσποτάδες μας. Ποιά πίστη έχουν»! ΤΑ ΔΎΟ ΕΊΔΗ ΘΕΟΛΟΓΊΑΣ «Υπάρχουν δύο είδη θεολογίας: το έν -ευρέως γνωστόν κατά τους παρελθόντας αιώνας- είναι η επαγγελματική καθέδρα του πολυμαθούς, το άλλο η συσταύρωσις μετά του Χριστού, η γνώσις Αυτού εν τοις ενδομύχοις της καρδίας. Το πρώτον είδος είναι προσιτόν εις το πλήθος των διανοητικώς πεπροικισμένων ανθρώπων, των προτιμώντων την φιλοσοφικήν προσέγγισιν της θεολογίας. Η πραγματική δε πίστις εις την Θεότητα του Χριστού, ήτις εκφράζεται δια ζωής συμφώνου προς το πνεύμα των εντολών Αυτού, δεν είναι απαραίτητος δι’ αυτούς. Το δεύτερον είδος είναι θεολογία ομολογίας, ήτις γεννάται δια του βαθέος φόβου του Θεού εν τω πυρί της φλογεράς μετανοίας, ήτις εισάγει εις την οντολογικήν πραγματικότητα δια της εμφανίσεως του Ακτίστου Φωτός. Η ακαδημαϊκή θεολογία εν συνδυασμώ μετά της ζώσης πίστεως δίδει αγαθά αποτελέσματα. Ευκόλως όμως «εκφυλίζεται», αποβαίνει αφηρημένη θεωρία, παύει να είναι εκείνο, όπερ παρατηρείται εν τη ζωή των Αποστόλων, των Προφητών και των Πατέρων ημών, τουτέστιν άμεσος ενέργεια του Θεού εν ημίν … Η Αγία Τριάς είναι Θεός Αγάπης. Η αγάπη, περί της οποίας γίνεται λόγος εν τω Ευαγγελίω, είναι άκτιστος ζώσα ενέργεια της ανάρχου Θεότητος. Ίδιον αυτής είναι να ενοί ημάς εν αυτώ τούτω τω είναι. ….. φυσική αύξησις εν τω Πνεύματι μέσω της διαμονής εν τω Θείω χώρω δια της τηρήσεως των εντολών του Χριστού. Ο νους αίφνης αποκτά γνώσιν και εκφράζει αυτήν δι’ ανθρωπίνων όρων. Τούτο έρχεται ως λάμψις αστραπής, όταν η καρδία πυρούται δια της αγάπης. Τούτο είναι το “θαυμαστόν φως” της αιωνιότητος, εις το οποίον πάντες ημείς εκλήθημεν. Η συσσώρευσις τοιούτων στιγμών ελλάμψεως της συνειδήσεως ημών εν τη πείρα της Εκκλησίας ωδήγησεν οργανικώς εις την σύνθεσιν αυτών εις έν όλον. Ούτως εμφανίζεται η πρώτη απόπειρα συστηματοποιήσεως της ζώσης θεολογίας, ήτις εγένετο υπό του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, ανδρός ωσαύτως πλουσίου και κατά την προσωπικήν αυτού πείραν. Η ματαίωσις της θαυμαστής αυτής αναβάσεως προς τον Θεόν … προέκυψεν εις εποχάς παρακμής της ζώσης πείραςδια της τάσεως υποβολής των δεδομένων της Αποκαλύψεως εις την κριτικήν του λογικού ημών, δια της στροφής προς την “φιλοσοφίαν της θρησκείας”. Έπακόλουθον τούτου είναι τα σχολαστικά συστήματα θεολογίας, εν τοις οποίοις επικρατεί η φιλοσοφία και ουχί το πνεύμα της ζωής. Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ Η ΜΟΝΤΈΡΝΑ ΘΕΟΛΟΓΊΑ ΕΊΝΑΙ ΕΠΙΚΊΝΔΥΝΗ Μητροπολίτης Ναυπάκτου π.Ιερόθεος Για να είμαστε ορθόδοξοι και να έχουμε την βεβαιότητα της σωτηρίας μας δεν μας χρειάζεται καμμιά νεοπατερική, μεταπατερική και συναφειακή θεολογία. Μας χρειάζονται δύο πράγματα: Το πρώτο, να μείνουμε σταθεροί, όπως έχουμε καθήκον, στην ορολογία των Πατέρων των Οικουμενικών Συνόδων, γιατί αυτή η ορολογία αποτελεί σημαντικό μέρος της Ορθοδόξου Παραδόσεως, το αληθινό και αυθεντικό consensus patrum, αλλά να μείνουμε εδραίοι και στην αποκεκαλυμμένη αλήθεια που δόθηκε στους Πατέρες. Και το δεύτερο, να αναζητήσουμε «ζωντανούς οργανισμούς», οι οποίοι ζουν μέσα στο «πνεύμα» του Ευαγγελίου και των Οικουμενικών Συνόδων, δηλαδή βιώνουν τις ορθόδοξες προϋποθέσεις των δογμάτων για να μας καθοδηγήσουν σωστά στην βίωση του δόγματος. Δυστυχώς, μερικοί που ομιλούν για νεοπατερική, μεταπατερική και συναφειακή θεολογία έχουν πρόβλημα και με τις δύο αυτές προϋποθέσεις, δηλαδή και με τους όρους των Οικουμενικών Συνόδων και με τους «ζωντανούς οργανισμούς» της εκκλησιαστικής ζωής. Αν η θεολογία δεν εκφρασθή εμπειρικώς, γίνεται στοχασμός και κουράζει τους ανθρώπους, και αν η εμπειρία δεν στηριχθή στην θεολογία των Οικουμενικών Συνόδων είναι μια ατομική ευσέβεια, η οποία μπορεί να έχη «συναφειακά» στοιχεία με όλες τις άλλες ανατολικές παραδόσεις. Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης φαίνεται ενοχλητικός για τους στοχαστικούς, φιλοσοφούντες θεολόγους που διακατέχονται από την «στοχαστική αναλογία», κατά την έκφραση του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Ακόμη, αυτός είναι ο λόγος, κατά την γνώμη μου, που αμφισβητούνται από μερικούς σύγχρονες, σημαντικές αγιορειτικές μορφές, όπως ο π. Πορφύριος, ο π. Παΐσιος, ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής, ο Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ κλπ. Ενοχλεί την σύγχρονη συγκρητιστική θεολογία ο βίος και η διδασκαλία των συγχρόνων «ζωντανών οργανισμών» της εκκλησιαστικής ζωής. Σε μια εισήγησή μου που έγινε στο παρελθόν προκειμένου να τεκμηριώσω την θεωρητική διδασκαλία της Εκκλησίας χρησιμοποίησα κείμενα του π. Πορφυρίου, ενός εξαγιασμένου Ιερομονάχου της εποχής μας. Αισθάνθηκα βαθύτατη έκπληξη όταν ορθόδοξοι θεολόγοι και Κληρικοί, που ήταν παρόντες, διαφώνησαν με την αναφορά μου σε λόγους του π. Πορφυρίου, διότι σύμφωνα με την άποψή τους, με τον τρόπο αυτό «ιδεολογοποιείται» η ορθόδοξη πίστη. Η έκπληξή μου ήταν βαθύτατη διότι ακόμη και στην επιστήμη η αναφορά σε ανθρώπους, που παράγουν ένα καλλιτεχνικό η φιλοσοφικό έργο είναι τεκμήριο γνησιότητος, ενώ για μερικούς συγχρόνους θεολόγους η αναφορά σε ανθρώπους που ζουν την πραγματική ορθόδοξη θεολογία θεωρείται ιδεολογοποίηση. Έχω απομαγνητοφωνήσει όλη αυτήν την συζήτηση και εάν κάποτε δημοσιευθή, τότε θα αποκαλυφθούν «εκ πολλών καρδιών διαλογισμοί». Αυτός είναι ο λόγος, κατά την γνώμη μου, για τον οποίο επιδιώκεται η μετάφραση της θείας Λειτουργίας και άλλων λειτουργικών κειμένων και στην πραγματικότητα επιχειρείται «η απομυθοποίηση» της λειτουργικής και βιβλικοπατερικής γλώσσας. Δεν εξηγείται διαφορετικά η προσωπική επίθεση μερικών εναντίον εκείνων που με θεολογικό λόγο εκφράζουν τον σεβασμό τους στο γλωσσικό ιδίωμα της θείας Λειτουργίας. Αν η λειτουργική γλώσσα απωλέση τον πατερικό και θεολογικό λόγο, τότε γίνεται μια «συναφειακή», «μεταπατερική» λειτουργική γλώσσα, που μπορεί να χωρέση σε όλους τους σύγχρονους συγκρητισμούς. Άλλωστε οι περισσότεροι από αυτούς, που υπεραμύνονται της μεταφράσεως των λειτουργικών κειμένων και επιτίθενται με εμπάθεια και απρέπεια εναντίον εκείνων που εκφράζουν μια άλλη σκέψη, ανήκουν σε αυτό το κλίμα της «μεταπατερικής» και «συναφειακής» θεολογίας. Το ίδιο συμβαίνει και με αυτούς που αρνούνται την ισχύ των πατερικών λόγων για την εποχή μας. Θέλουν να αφήσουν ελεύθερο τον χώρο για κάθε στοχασμό και συγκρητισμό. Συμπερασματικά, θεωρώ ότι η μοντέρνα θεολογία που αποδεσμεύονται από τους Πατέρες και εκφράζεται με βαρύγδουπους όρους, δήθεν από αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο, είναι επικίνδυνη για την Εκκλησία και την θεολογία της. Είναι πραγματικά ένας στοχαστικός τρόπος θεολογίας, ένας λαϊκισμός που εξασκείται από «χειροτονητούς θεολόγους», λόγω μιας κακής ερμηνείας του «βασιλείου ιερατεύματος».– «Πως είναι δυνατό να γίνει συζήτηση περί `της θέσεως του επίσκοπου Ρώμης στην Εκκλησία`, αφού ο `επίσκοπος-πάπας` Ρώμης δεν βρίσκεται στην Εκκλησία αλλά στην αίρεση, εκτός της Εκκλησίας; Ως απαραίτητη προϋπόθεση της συζητήσεως περί της θέσεώς του στην Εκκλησία, δεν θα ήτο η επιστροφή του στην Εκκλησία; » Mητροπολίτης Ράσκας π. Αρτέμιος Η Εκκλησία ως η καινή κτίση Aνάθεμα Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς κατά του Οικουμενισμού Those who attack the Church of Christ by teaching that Christ's Church is divided into so-called "branches" which differ in doctrine and way of life, or that the Church does not exist visibly, but will be formed in the future when all "branches" or sects or denominations, and even religions will be united into one body; and who do not distinguish the priesthood and mysteries of the Church from those of the heretics, but say that the baptism and eucharist of heretics is effectual for salvation; therefore, to those who knowingly have communion with these aforementioned heretics or who advocate, disseminate, or defend their new heresy of Ecumenism under the pretext of brotherly love or the supposed unification of separated Christians, Anathema! Mην παίρνετε τον εαυτό σας πολύ στα σοβαρά!! Πως είπατε κυρ Γιάννη; «.Ελπίζω ότι όσοι εξ' υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ' εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ/ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της.» «.εφ'όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν». Ιωάννης Καποδίστριας πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος , προς την Δ' Εθνοσυνέλευση .

site analysis

Oσία Μητέρα Μαρία του Παρισιού(Μαρία Σκόμπτσοβα).Μία εν Χριστώ Σαλή στους μοντέρνους καιρούς..

site analysis

Οι άγιες 40 Παρθενομάρτυρες(+1 Σεπτεμβρίου)

site analysis

Οι Σαράντα γυναίκες μάρτυρες άσκήτριες κατήγοντο από την Άδριανούπολιν της Θράκης και ζούσαν εκει ως μαθήτριες του Διακόνου Αμμούν.Την εποχή έκείνην το έτος 305 μ.Χ. βασίλευε ό αύτοκράτορας Λικίνιος οτό ανατολικό μέρος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, φοβερός διώκτης των Χριστιανών. Ό Λικίνιος λοιπόν είχε δώσει διάταγμα γιά έξόντωση των Χριστιανών, και ή τυραννική του διαταγή έφταοε σ’ όλες τις πόλεις και τα χωριά, και οι Χριστιανοί πεφτανε στον ιερό αγώνα της πίστεως μέ αυτοθυσία, διότι δεν ύπετάχθησαν στην απειλή του και δεν προσκύνησαν τα είδωλα. Σ’ αυτήν την φοβερή εποχή για τους Χριστιανούς ζήσανε καιέμαρτύρησαν οί Σαράντα παρθένες ασκήτριες, μαθήτριες του Διακόνου ‘Αμμούν, τα όνόματα των οποίων είναι τα εξής:Αδαμαντινή, Καλλιρόη, Χαρίκλεια, Πηνελόπη, Κλειώ, Θάλεια, Μαριάνθη, Ευτέρπη, Τερψιχόρη, Ουρανία, Κλεονίκη, Σαπφώ, Ερατώ, Πολύμνια, Δωδώνη, Αθηνά, Τρωάδα, Κλεοπάτρα, Κοραλία, Καλλίστη, Θεονόη, Θεανώ, Ασπασία, Πολυνίκη, Διόνη, Θεοφάνη, Ερασμία, Ερμηνεία, Αφροδίτη, Μαργαρίτα, Αντιγόνη, Πανδώρα, Χάιδω, Λάμπρω, Μόσχω, Αριβοία, Θεονύμφη, Ακριβή, Μελπομένη και Ελπινίκη. Ήσαν πλασμένες με αστραφτερή ομορφιά στο σώμα και την ψυχή, και την ομορφιά τους αυτή δεν ήθελαν να την χαρίσουν στην θλιβερή ματαιότητα των υλικών αγαθών. Είχαν προορισμό για ανώτερα αγαθά, τα αγαθά του παραδείσου

Το μαρτύριο των 40 Αγίων Παρθενομαρτύρων(11ος αιώνας)

 Το μαρτύριο τους

 Δεν υπέκυψαν λοιπόν στις προκλήσεις του τυράν­νου Λικινίου να προσκυνήσουν τα είδωλα και έμαρτύρησαν με φρικτά βασανιστήρια την 1ην Σεπτεμβρίου, ημέραν κατά την οποίαν εορτάζεται και ή μνήμη τους, όπως γράφεται εις το Μηναίον του Σεπτεμβρίου: «Μνήμη των αγίων Τεσσαράκοντα γυναικών μαρτύρων, παρθένων και άσκητριών και ‘Αμμούν δια­κόνου και διδασκάλου αυτών». Δι’ αποφάσεως του τυράννου Λικινίου, «αϊ μεν δέκα έρρίφθησαν» μέσα σε φωτιά, «αϊ δε οκτώ μετά του διδασκάλου αυτών ‘Αμμούν άπεκεφαλίσθησαν», άλλες δέκα έτελειώθησαν με ξίφος «κατά στόμα και καρδίαν», έξι κατεκόπησαν ύπό μαχαιρών και αί λοιποί έξι «σίδηρα πυρακτωμένα κατά στόμα λαβούοαι προς Κυριον έξεδήμησαν». 

Τα βασανιστήρια πού υπέστησαν οι Σαράντα μάρτυρες παρθένες και άσκήτριες ήσαν φοβερά, όπως αναφέρουν τα επίσημα στοιχεία που βρήκαμε στο Μηναίον του Σεπτεμβρίου.Με αυτά τα βασανιστικά μαρτύρια οι σαράντα παρθένες και ό δάσκαλος τους Διάκονος ‘Αμμοϋν έξεδήμησαν εις Κυριον και τώρα ακτινοβολούν εις το στερέωμα της Εκκλησίας.

  «Εγιναν ένδοξες μάρτυρες με την θερμή τους θέληση, και όταν έβασανίζοντο, βλέπανε ανοιχτούς τους ουρανούς και στα δεξιά τους τον Υίόν του Θεού, πού και εκείνος έμαρτύρησε πριν άπ’ αυτές, άπ’ τους σταυρωτές του.Ό σκληρός Λικίνιος διέταξε να τις θανατώσουν και τις σαράντα με φρικτά μαρτύρια. Δεν γνώριζε όμως πώς στους μάρτυρες δεν υπάρχει θάνατος, διότι όλο το είναι τους είναι γεμάτο από τον μόνον αθάνατον, Κυριον και Θεόν μας Ιησοϋν Χριστόν και ότι νικούν κάθε θάνατον και κάθε άμαρτίαν με την δύναμιν του Ύπεραθανάτου Κυρίου μας. Ούτε αισθάνονται φόβον για τα μαρτύρια, και αυτό μας το βεβαιώνουν όλα τα Μαρτυρολόγια, πού διηγούνται και εξυμνούν την δύναμιν και την άφοβίαν των Μαρ­τύρων ενώπιον των βασανιστηρίων

 Ή πνευματικότητα τους

 Είναι μεγάλο μυστήριον πώς την εποχή εκείνη υπήρχε ώργανωμένη ή πίστη των Αγίων Παρθένων και πώς φύτρωσε μέσα τους ό θείος και γόνιμος σπόρος της εγκράτειας και της αγιότητας. Στά ασκητικά τους καθήκοντα, τα όποια εμείς δεν γνω­ρίζουμε έπι πόσα χρόνια ασκούσαν, όσο δύσκολα και αν ήσαν αυτά, υπηρετούσαν με πλήρη υποταγή.Ή ενδόμυχη πνευματική άφύπνισι της πίστεως και της πνευματικότητας είχαν ανυψώσει το είναι τους στο πνευματικό και ακατάλυτο θαϋμα να μπορέσουν να θυσιασθοΰν για τον Χριστό. Ή άφοσίωση στα πνευ­ματικά τους καθήκοντα τους έδωσε την δύναμι να διατηρήσουν την λάμψι της αγνότητας και της παρ­θενίας· στοιχεία απαραίτητα για κάθε γυναίκα.  Κοντά στον Διάκονο καϊ δάσκαλο τους ‘Αμμούν αναγεννήθηκαν και απέκτησαν την αγιότητα και την αγάπη προς τον πλησίον. Ή συνείδησή τους ακουγόταν από μέσα τους σαν φωνή θεϊκής αποστολής και ήσαν έτοιμες για το μαρτύριο..Ή πνευματική ζωή είναι άνύψωσις πνεύματος, και οι σαράντα μάρτυρες το είχαν βάλει στήν αγνή τους καρδιά για τα καλά, γι’ αυτό δεν λογάριασαν πλούτη και υλικά αγαθά ούτε στολίδια και κοσμική ζωή, που τους προσέφερε ό άρχοντας της Άδριανουπόλεως. Προτίμησαν τα στολίδια της αγάπης και της πίστεως στόν Λυτρωτή του κόσμου.Έμειναν ασυμβίβαστες με τους Νόμους της ειδωλολατρίας και αγωνίσθηκαν τον καλόν αγώνα της πίστεως με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος, πού είχαν για οδηγό τους. Ή καρδιά τους ήταν καθαρή από λογισμούς και με κατάνυξι πνευματική προσηύχοντο στον μόνο αληθινό Θεό, για να τους δώση δύναμι να μη λυγίσουν ποτέ μπροστά στα μαρτύρια πού τις περίμεναν.  Είχαν επιλέξει για επίγεια πνευματική τροφή την πνευματική άγαλλίασι και την ουράνια ευφροσύνη. Ή αγάπη σ’ όλους τους ανθρώπους ήταν ή μοναδική.Με αυτά τα βασανιστικά μαρτύρια οι σαράντα παρθένες και ό δάσκαλος τους Διάκονος ‘Αμμούν έξεδήμησαν εις Κυριον και τώρα ακτινοβολούν εις το στερέωμα της Εκκλησίας. 

Πηγή το βιβλιαράκι«Οι Άγιες Σαράντα Παρθενομάρτυρες»της Βασιλικής Σ.Βασιλοπούλου εκδ.Αποκάλυψις/proskynitis.blogspot