Η Οσία Ανθούσα θυγατέρα Κων/νου του Κοπρωνύμου

site analysis

Εορτάζει στις 12 Απριλίου εκάστου έτους.

Ἅγιοι καί στά βασιλικά ἀνάκτορα. Κι αὐτό, διότι ὁ Χριστιανισμός ἀπό πολύ νωρίς ἀκόμη εἰσχώρησε σέ ὅλα τά κοινωνικά στρώματα, ἀνεγέννησε ἀνθρώπους σέ ὅλα τά περιβάλλοντα καί τούς ἀνέδειξε ἁγίους. Καί στήν οἰκία τοῦ Καίσαρος ὑπῆρξαν πιστοί καί μάλιστα ἀναγεννημένοι, ὅπως σημειώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Φιλιπ. δ  22), στήν ἀρχή τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας.

Καί ἡ Ἀνθοῦσα, ὡς κόρη τοῦ αὐτοκράτορος Κων­στα­ντίνου τοῦ Κοπρωνύμου (741 – 745 μ.Χ.), στά βασιλικά ἀνάκτορα ἔζησε, μέσα σέ περιβάλλον πλούτου καί δόξας. Ὅμως οὔτε ἀπό τόν πλοῦτο σαγηνεύθηκε οὔτε ἀπό τήν δόξα δελεάσθηκε. Γνώριζε πολύ καλά, ὅτι πραγματική δόξα καί πλοῦτος, ἀνάπαυση ψυχῆς καί εἰρήνη, χαρά καί εὐτυχία γιά τόν ἄνθρωπο δέν εἶναι τά ὑλικά καί ἐφήμερα, ἀλλά ὁ Χριστός καί ὅ,τι συνδέεται μέ τόν Χριστό καί τίς ἀρετές τοῦ Χριστοῦ.

Δέν δελεάσθηκε ἀπό αὐτά. Ἀλλά οὔτε ἐπηρεάσθηκε ἀπό τό πνεῦμα τοῦ αἱρετικοῦ περιβάλλοντος, στό ὁποῖο ζοῦσε. Ὁ πατέρας της, ὁ αὐτοκράτωρ Κωνσταντῖνος, ἦταν εἰκονο­μά­χος, ὑποστηρικτής τῶν εἰκονοκλαστῶν καί διώκτης τῶν Ὀρθοδόξων. Καί περιβαλλόταν, ὅπως ἦταν φυσικό, ἀπό αὐλικούς πού εἶχαν τίς ἴδιες πεποιθήσεις. Παρόλα αὐτά ἡ Ἀνθοῦσα ἔμεινε Ὀρθόδοξη στό φρόνημα καί στή ζωή, χωρίς νά παύει νά ὁμολογεῖ τήν ὀρθή πίστη της καί νά φροντίζει γιά τήν ἐπικράτηση τῆς ἀλήθειας.

Ἡ πίστη της στόν Θεό καί ἡ ἐνάρετη ζωή της, τῆς ἔδινε καί σύνεση. Ὅταν δηλαδή ὁ αὐτοκράτωρ πατέρας τῆς θέλησε νά τήν παντρεύσει καί τῆς παρουσίασε ἕναν προ­σο­ντοῦχο νέο ἐκλεκτῆς καταγωγῆς, ἄνθρωπο μέ μόρφωση καί ἀξιώματα καί πλοῦτο, ἡ Ἀνθοῦσα ἀρνήθηκε μέ σταθε­ρότητα. Κι αὐτό, ὄχι διότι ἀποστρεφόταν τόν γάμο, ἀλλά διότι ὁ ὑποψήφιος σύζυγος ἦταν πλανεμένος θρησκευτικά, διώκτης τῆς Ὀρθοδοξίας, ὑποστηρικτής τῆς πλάνης. Ὄχι, δέν εἶναι ντροπή, σκέφθηκε, νά μείνει μία κόρη, ἔστω καί βασιλοπούλα, ἄγαμη, ἐφόσον δέν βρίσκεται ὁ κατάλληλος, πιστός καί ἐνάρετος σύζυγος, γιά μία ἑνωμένη καί εὐσεβῆ οἰκογένεια.

Κι ἔμεινε ἡ Ἀνθοῦσα τιμημένη ἄγαμος κι ἀφωσιώ­θη­κε «σώματι καί ψυχῆ» στά ἔργα τῆς ἀγάπης καί φιλαν­θρω­πί­ας. Ἄγγελος χαρᾶς καί παρηγοριᾶς, τονώσεως καί ἐνισχύ­σε­ως μεταξύ τῶν ἀσθενῶν, πτωχῶν καί ὀρφανῶν, μέσα στά φιλανθρωπικά ἱδρύματα, τά ὁποῖα ἀγάπησε πολύ καί τά ὅποια ἦταν γι’ αὐτήν τό δεύτερο σπίτι της. Μέ τό χά­ρισμα τῆς διακονίας, τό ὁποῖο τήν διέκρινε, ὑπηρετοῦσε μέ αὐταπάρνηση τούς ἀδελφούς του Χριστοῦ.

Ὅταν μέ τό θάνατό του ἀναχώρησε ἀπό τόν κόσμο αὐτόν ὁ πατέρας της, ἀποχώρησε καί ἡ Ἀνθοῦσα ἀπό τά βασιλικά ἀνάκτορα, γιά νά μείνει σέ ἕνα ἄλλο, πολύτιμο γι’ αὐτήν, ἀνάκτορο, μεταξύ ἀφιερωμένων γυναικῶν. Χάρισε τήν περιουσία της στά ἀγαπημένα τῆς ἱδρύματα καί στούς πτωχούς καί προσχώρησε στό Κοινόβιο τῆς Ὁμο­νοίας κάτω ἀπό τήν ἔμπνευση καί τήν καθοδήγηση τοῦ Πατριάρχου Ταρασίου.

Ἀπό τό βιβλίο «Φωστῆρες Ὑπέρλαμπροι»

Ἀρχιμ. Θεοδώρου Μπεράτη

Σωτήρ