Ἡ ἁγ. ΣΟΦΙΑ τοῦ Σλούτσκ (+ 1612)

site analysis

 

Πηγή: http://www.proskynitis.blogspot.com/

Ήταν η τελευταία απόγονος της Pριγκιπικής οικογένειας του Σλουτσκ και Κόπιλ,ο ι οποίοι με την σειρά τους ήταν απόγονοι του Μεγάλου Πρίγκηπα Άλχερντ. από την οικογένεια των Ρούρικ. Από εκεί καταγόνταν και οι Μεγάλοι Πρίγκηπες του Κιέβου και κάποιοι κυβερνήτες του Νόβγκοροντ.

Η Αγία Σοφία γεννήθηκε στις 1 Μαίου 1585. Την ίδια χρονιά πέθανε η μητέρα της, ενώ έναν χρόνο αργότερα, στις 6 Μαίου, πέθανε και ο πατέρας της. Έτσι η μικρή και ορφανή Σοφία μεγάλωσε κοντά σε διάφορους συγγενείς της, οι οποίοι μονίμως σφετερίζονταν την περιουσία της και βρισκόνταν σε διαμάχες.

Όταν η Σοφία έφτασε στην κατάλληλη ηλικία, ο Ιάνουζ Ράντζιβιλ, Πρίγκηπας του Νέσβιζ, στις 20 Ιουλίου 1600 ζήτησε την ευλογία του Πάπα για να παντρευτεί την Πριγκίπισσα Σοφία του Σλουτσκ(το 1596 ο Μεγάλος Δούκας της Λιθουανίας είχε αποφασίσει την ένωση με την Ρώμη). Ο Σοφία όμως ήταν αποφασισμένη να παραμείνει Ορθόδοξη και τα παιδιά της να τα βαπτίσει ορθόδοξα.

Ο γάμος έγινε σε μία από της εκκλησίες της Βρέστης. Μετά τον γάμο η ζωή της δεν άλλαξε. Οι λύπες ήταν πολλές. Η διαμάχη της οικογένειας του συζύγου της με τους Τσιοντκίεβιτς και η λαιμαργία τους την έκαναν να υποφέρει. Κοντα σε αυτά είχε προστεθεί και η ένωση με τον Πάπα. Η Σοφία ήταν πολύ πιστή και η μόνη της παρηγοριά από πολύ μικρή ηλικία ήταν οι προσευχές. Η Σοφία ήταν η προστάτιδα των Ορθοδόξων Χριστιανών και προσπαθούσε να τους προστατεύει από την μανία των Ουνιτών. Είχε μεγάλη επιρροή στους ντόπιους Ορθοδόξους Χριστιανούς και τους στήριζε τόσο πνευματικά, όσο και υλικά. Αν και ο σύζυγός της ήταν Καθολικός, εκείνη κατάφερε να τον πείσει να υπογράψει ένα διάταγμα δια του οποίου οι Ορθόδοξοι δεν θα ήταν υποχρεωμένοι να γίνουν Ουνίτες. Επίσης φρόντιζε τις εκκλησίες, τα μοναστήρια και τον κλήρο, έκανε πολλές δωρεές και έχτιζε νέες εκκλησίες. Χάρη στον ζήλο της και την ευλάβειά της το Σλούτσκ είχε γίνει το πιο σημαντικό πνευματικό κέντρο της Λευκορωσίας, ένα φρούριο της Ορθοδοξίας.

Η Αγία Σοφία εκοιμήθη στις 19 Μαρτίου 1612, αμέσως μετά την γέννηση του πρώτου της παιδιού. Ήταν μόλις 27 ετών. Το σώμα της βρέθηκε άφθαρτο και τοποθετήθηκε στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος στο Μίνσκ, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα, τελώντας αναρίθμητα θαύματα. Η αγιοκατάταξή της έγινε το 1983.

Η ΑΓΙΑ ΙΛΔΑ - Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΓΓΛΙΑΣ (+ 680)

site analysis

 

Η αγία Ίλδα (ή Χίλντα) ήταν στενή συγγενής του Βασιλέα Έντουιν της Νορθουμβρίας, ενός από τα επτά βασίλεια στα οποία ήταν διαιρεμένη η Αγγλία τον 7° αιώνα, την εποχή που έβγαινε από την ειδωλολατρία. Είχε λάβει το άγιο Βάπτισμα χάρη στο κήρυγμα του αγίου Παυλίνου, ενός από τους ιεραποστόλους της Ρώμης, και για τριάντα χρόνια καλλιεργούσε τις Ευαγγελικές αρετές στον κόσμο, μέχρι την ημέρα που ανταποκρινόμενη στην κλήση του Θεού, έλαβε την απόφαση να εγκαταλείψει τα εγκόσμια, την οικογένειά της και την πατρίδα της. Μετέβη στο βασίλειο της Ανατολικής Αγγλίας, ο Βασιλιάς της οποίας είχε νυμφευθεί την αδελφή της, με την πρόθεση να περάσει στη Γαλλία για να γίνει μοναχή στην περίφημη Μονή της Σελ, κοντά στο Παρίσι, ένα από τα μοναστήρια που εξαρτιόταν από τη Μονή του Λουξέιγ [άγιος Κολομβανός, 23 Νοεμβρίου], όπου πήγαιναν τότε και άλλες παρθένες ευγενικής Σαξωνικής καταγωγής. Ο άγιος Αιντάν [+ 651, 31 Αυγούστου] όμως, Επίσκοπος της μοναστικής νήσου Λίντσφαρνε, το κέντρο της εκκλησιαστικής ζωής την εποχή εκείνη στα Βρετανικά Νησιά, την κάλεσε πίσω στη Νορθουμβρία και της παραχώρησε μια μικρή γαιοκτησία, όπου για ένα χρόνο άσκησε τον μοναχικό βίο επικεφαλής μιας μικρής ομάδας παρθένων. Αφού δοκιμάστηκαν έτσι γρήγορα τα τάλαντα της στην πνευματική καθοδήγηση, της ανατέθηκε η ηγουμενία μιας μεγάλης μοναχικής αδελφότητας στη Μονή του Χάρτλπουλ και εννέα χρόνια μετά, το 657, ίδρυσε τη Μονή του Χουίτμπυ.

Κατά τα τριάντα έτη της ηγουμενίας της στα δύο τούτα μοναστήρια, η αγία Ίλδα επέδειξε μια αξιοθαύμαστη ικανότητα, όχι μόνον στη διεύθυνση των γυναικείων αδελφοτήτων της – τις όποιες οδηγούσε προς τον Θεό εξασφαλίζοντας με σοφία την τάξη και την αγάπη σε τέτοιο σημείο που λεγόταν ότι η Μονή του Χουίτμπυ ήταν η τέλεια εικόνα της Εκκλησίας των Αποστολικών Χρόνων, όπου πλούσιοι και φτωχοί είχαν τα πάντα κοινά και τους ένωνε η ίδια αγάπη – αλλά και στη διοίκηση ενός ανδρικού μοναστηρίου που ήταν προσαρτημένο στο Χουίτμπυ, όπως συνέβαινε την εποχή εκείνη, και το οποίο χάρη σε αυτήν έγινε πραγματικό κέντρο εκπαιδεύσεως πολλών Ιεραποστόλων και αγίων Επισκόπων.

Βασιλείς, Πρίγκιπες των γειτονικών περιοχών, ο Επίσκοπος Αιντάν καί όλος ο λαός προσέφευγαν στην Αγία για να λάβουν τις συμβουλές και τις πνευματικές οδηγίες της. Θεωρούνταν ως η αληθινή Πνευματική Μητέρα της χώρας. Αφού για πολλά χρόνια οδήγησε έτσι πολλές ψυχές προς τον Κύριο, δοκιμάστηκε εν συνεχεία για έξι χρόνια από μια σκληρή αρρώστια, η οποία δεν τήν εμπόδισε ωστόσο να συνεχίσει την πνευματική της καθοδήγηση. Το έβδομο έτος αυτού του μαρτυρίου της, στις 17 Νοεμβρίου του 680, σε ηλικία 66 χρόνων, συγκέντρωσε τις πνευματικές θυγατέρες της, μετέδωσε σε αυτές τις τελευταίες της οδηγίες για αγάπη και παρέδωσε με χαρά την ψυχή της στον Κύριο. Μία άλλη αγία της εποχής, η αγία Μπέγκου, είδε τότε την ψυχή της να υψώνεται προς τον ουρανό.

Η αγία 'Ιλδα υπήρξε, με την αγία Έμπα του Κόλντινγκχαμ [25 Αυγούστου], μία από τις μεγάλες μορφές του νέου εκείνου Αγγλοσαξωνικού Χριστιανισμού και προσφέρει ένα σπάνιο παράδειγμα μιας πνευματικής μητέρας που έλαβε από τον Θεό το χάρισμα να οδηγεί όχι μόνον μοναχές, αλλά και μοναχούς, ακόμη δε και Επισκόπους γιατί "ουκ ένι άρσεν και θήλυ, πάντες γαρ υμείς είς εστε εν Χριστώ Ιησού" (Γαλ. 3, 28). Η  μνήμη  της  τιμάται  την 17η Νοεμβρίου.

Πηγή: “Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, (τόμος τρίτος – Νοέμβριος, σελ. 197-199). http://vatopaidi.%20wordpress.com/