Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα video. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα video. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2020
Τετάρτη 22 Ιουλίου 2020
Αγία Μαρκέλλα
Η Αγία Μαρκέλλα η Χιοπολίτιδα
Η μακαρία και άσπιλη νύμφη του Χριστού Μαρκέλλα καταγόταν από τη νήσο Χίο. Γεννήθηκε στο χωριό Βολισσός από γονείς Χριστιανούς και ευκατάστατους. Είναι άγνωστη η χρονική περίοδος της ζωής της. Περίπου το 300 μ.Χ. αναγνωρίζεται και κηρύσσεται Αγία και μάρτυς στο νησί της Χίου, αφού τέλεσε και τελεί θαύματα σε όσους με πίστη ζητούν τη μεσιτεία της.
Η ευλογημένη Μαρκέλλα ήταν μοναχοκόρη και από πολύ μικρή έμεινε ορφανή από μητέρα. Ο πατέρας της την αγαπούσε ιδιαίτερα και ήθελε, ως άρχοντας που ήταν, να τη μεγαλώσει όσο καλύτερα μπορούσε. Την κρατούσε μακριά από συναναστροφές που θα μπορούσαν να βλάψουν την αγνή ψυχή της. Μέρα και νύχτα ήταν κοντά της. Εκείνη σεμνή, φιλόθρησκη, φίλεργη, καταγινόταν με τα οικιακά και με την προσευχή που είχε διδαχτεί από τη μητέρα της. Έτρεφε μεγάλο σεβασμό και αγάπη για τον πατέρα της. Τον παρηγορούσε και τον συμπονούσε. Όσο μεγάλωνε αποκτούσε όλα τα χαρίσματα της μητέρας της. Το φυσικό της κάλλος, η καλοσύνη της και οι αρετές της ήταν μοναδικά και οι συγχωριανοί της την αγαπούσαν πολύ.
Ξαφνικά ο πατέρας της έπεσε σε μεγάλη μελαγχολία. Έγινε σκληρός απέναντί της και άρχισε να τη στενοχωρεί χωρίς λόγο. Η Αγία Μαρκέλλα με δάκρυα προσευχόταν για τη θεραπεία του. Κλαίγοντας την έπαιρνε ο ύπνος εμπρός στην εικόνα της Παναγίας για να ξυπνά απότομα από τις άγριες φωνές του πατέρα της, οποίος είχε κυριευθεί από το δαιμόνιο της πορνείας. Πλέον η συνείδησή του ήταν διεστραμμένη και δεν έβλεπε τη Μαρκέλλα σαν κόρη του, αλλά σαν γυναίκα. Έκανε αισχρούς λογισμούς, τους οποίους προσπαθούσε να πολεμήσει χωρίς να τα καταφέρει. Άρχισε να της μιλά γλυκά και η Μαρκέλλα νόμισε ότι θεραπεύτηκε και με δάκρυα χαράς ευχαριστούσε την Παναγία. Όμως σύντομα αντιλήφθηκε τους σκοπούς του, καθώς και τον κίνδυνο που διέτρεχε τόσο για την τιμή, όσο και για τη ζωή της.
Προσπαθούσε να τον αποφεύγει όσο ήταν δυνατόν και οι γείτονες που είχαν καταλάβει τι συνέβαινε δε μιλούσαν πια στον κυριευμένο από το πάθος άρχοντα. Μια ημέρα ένας βοσκός που βοσκούσε τα πρόβατά του στο ακρωτήρι του χωριού άκουσε θόρυβο. Ξαφνικά είδε ένα κορίτσι ξυπόλυτο, αναμαλλιασμένο, με το φόρεμα σκισμένο να τρέχει και να κρύβεται σε μια μεγάλη βάτο, αψηφώντας τα αγκάθια της. Αμέσως άκουσε καλπασμό αλόγου. Ήταν ο πατέρας της που την έψαχνε σε έξαλλη κατάσταση. Ρώτησε το βοσκό αν την είδε και εκείνος από φόβο προς τον άρχοντα του έδειξε τη βάτο. Άρχισε να τη φωνάζει, αλλά εκείνη δεν έβγαινε. Τότε χωρίς δισταγμό έβαλε φωτιά στη βάτο για να την αναγκάσει να εξέλθει. Όταν οι φλόγες κύκλωσαν την άμοιρη κόρη, τότε εκείνη πέρασε, χωρίς να σκεφτεί τα αγκάθια καταματωμένη από το άλλο μέρος και πριν προλάβει ο πατέρας της, άρχισε να τρέχει πίσω στα μυτερά βράχια της ακροθαλασσιάς. Προσευχόμενη συνέχεια, έτρεχε, ενώ το αίμα κυλούσε από όλο το σώμα της. Ξαφνικά αισθάνθηκε ένα τρομερό πόνο στο πόδι. Σταμάτησε, έβγαλε τη σαΐτα που της κάρφωσε ο πατέρας της και συνέχισε να τρέχει, ενώ πυκνό αίμα ανέβλυζε από την πληγή της. Τα βράχια κοκκίνισαν από το αίμα της μάρτυρος Μαρκέλλας. Τα αιματόχροα χαλίκια, που σώζονται μέχρι σήμερα και τα χρησιμοποιούν οι πιστοί για ιαματικούς σκοπούς, δείχνουν τη μαρτυρική πορεία της αγνής κόρης.
Ο διεστραμμένος πατέρας της πλησίαζε και η Αγία Μαρκέλλα συνέχισε να προσεύχεται στην Παναγία μην αντέχοντας άλλο. Την ίδια στιγμή έγινε το θαύμα. Ο βράχος που πατούσε χώρισε στα δύο και δέχθηκε μέχρι τη μέση το αγνό σώμα της κόρης. Ο πατέρας της έβγαζε αφρούς από το στόμα και τα μάτια του ήταν κατακόκκινα και δαιμονισμένα. Απεγνωσμένα προσπαθούσε να τραβήξει έξω από το βράχο τη Μαρκέλλα. Ο βράχος όμως αντιστεκόταν, πιο στοργικός από την καρδιά του άσπλαχνου πατέρα και δεν του παρέδιδε την κόρη. Τότε ο θολωμένος πατέρας της, τράβηξε το μαχαίρι του και με λύσσα έκοψε τους μαστούς της. Το αίμα πήδηξε από το στήθος της κόρης του και τον περιέλουσε. Μεθυσμένος από το ακόρεστο πάθος του, την άρπαξε από τα μαλλιά, της έκοψε το κεφάλι και το πέταξε στη θάλασσα. Αμέσως η φύση αγρίεψε. Η θάλασσα, στο μέρος που έπεσε το κεφάλι της συνετής παρθένου, κοκκίνισε. Ο παιδοκτόνος το έβαλε στα πόδια και άρχισε να τρέχει σαν δαιμονισμένος.
Μετά από πολλά χρόνια στο μέρος της βάτου οι Χριστιανοί έκτισαν έναν ωραίο Ναό προς τιμήν της Παρθενομάρτυρος Μαρκέλλας, ενώ ο Θεός ευλόγησε το σημείο που έγινε το έγκλημα, με ένα θαυματουργό αγίασμα, μια πηγή που αναβλύζει διαρκώς ιαματικό νερό για κάθε πάθηση. Στον τόπο του μαρτυρίου με δέος προσέρχονται οι προσκυνητές από όλη τη Χίο, την Ελλάδα και το εξωτερικό για να θεραπευθούν. Το νερό πάνω στα βράχια αυτά, όταν ο ιερέας διαβάζει τον αγιασμό, αρχίζει να βράζει. Μόλις ο ιερέας αρχίζει να ψάλλει την Παράκληση της Αγίας αρχίζουν να ανεβαίνουν φυσαλίδες και ταυτόχρονα το νερό γίνεται θερμό, οπότε και λαμβάνουν από αυτό οι Χριστιανοί προς ίαση των ασθενειών τους, επικαλούμενοι τη βοήθειά της.
Η Παρθενομάρτυς Αγία Μαρκέλλα τέλεσε και τελεί μέχρι σήμερα πολλά θαύματα. Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της την 22 Ιουλίου.
Πηγή υλικού
Βίοι Αγίων, Η Αγία Μαρκέλλα, Έκδοση Ορθοδόξου Ιδρύματος «Απ. Βαρνάβας»
Επιλογή υλικού
Αικατερίνη Διαμαντοπούλου, Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων
Κυριακή 19 Ιουλίου 2020
Παρασκευή 8 Μαΐου 2020
Τρίτη 5 Μαΐου 2020
Παρασκευή 24 Απριλίου 2020
Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2020
Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2019
Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2019
Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2019
Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2019
Η Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη
Η Αγία Σοφία και οι Αγίες κόρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη
Του Λάμπρου Κ. Σκόντζου στην Romfea.grΘεολόγου - Καθηγητού
Η οικογένεια αποτελεί πρώτιστη αξία για την χριστιανική μας πίστη, η οποία χαρακτηριζόταν στην αρχαία εποχή ως «κατ οίκον εκκλησία».
Μια από αυτές τις άγιες οικογένειες υπήρξε και αυτή της αγίας Σοφίας και των θυγατέρων της, Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης.
Έζησαν τον 2ο μ. Χ. αιώνα, όταν βασίλευε στη Ρώμη ο ειδωλολάτρης και έκφυλος αυτοκράτορας Αδριανός (117-138). Κατάγονταν από την Ιταλία.
Η Σοφία είχε ευγενή καταγωγή. Χήρεψε πολύ νέα, μένοντας με τις τρεις θυγατέρες της. Ζούσε ενάρετη και αγνή ζωή, μεγαλώνοντας τα τρία βλαστάρια της ως αληθινές Χριστιανές κόρες, διαφέροντας από τις κόρες των ειδωλολατρών, τις οποίες μεγάλωναν μέσα στην ακολασία, που υπαγόρευε η λατρεία των ανήθικων «θεών» τους.
Τους έδωσε, όχι τυχαία, τα ονόματα των τριών κορυφαίων χριστιανικών αρετών, που αναφέρει ο απόστολος Παύλος, «νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη» (Α΄ Κορ.13,13).
Για κάποιο λόγο αναγκάστηκε να μεταβεί μαζί με τις κόρες της να ζήσει στη Ρώμη, στη μεγάλη πόλη, όπου κυριαρχούσε η πιο χυδαία μορφή της ειδωλολατρίας και άκμαζε η ακολασία, όπου συνέχιζαν να βιώνουν με ακρίβεια τη χριστιανική ζωή, χωρίς να τις αγγίζει η ηθική κατάπτωση των ειδωλολατρών.
Προσπαθούσαν δε να δείχνουν με το παράδειγμά τους τη νέα εν Χριστώ ζωή.
Οι ειδωλολάτρες όμως ρωμαίοι, οι οποίοι μισούσαν θανάσιμα τους Χριστιανούς τις κατάγγειλαν στις αρχές ότι δεν τιμούν τους «θεούς» της αυτοκρατορίας και δεν συμμετέχουν στην καθιερωμένη θυσία προς τιμήν του «θεού» αυτοκράτορα.
Αυτό άλλωστε σήμαινε για τους ρωμαϊκούς νόμους με έσχατη προδοσία και τιμωρούνταν με θάνατο, αν δεν άλλαζαν γνώμη.
Ο Αντίοχος, διοικητής της Ρώμης, ενημέρωσε τον Αδριανό, ότι η πατρικία Σοφία, μαζί με τις τρεις κόρες της είναι Χριστιανές.
Ο αυτοκράτορας διέταξε να τις συλλάβουν και να τις οδηγήσουν δέσμιες μπροστά του. Προσπάθησε με κολακείες να τις μεταπείσει να αρνηθούν την πίστη τους και να θυσιάσουν στα είδωλα.
Κατόπιν τις ξεχώρισε, φυλάκισε χωριστά τη μητέρα από τις κόρες της, ώστε να μη μπορούν να ενθαρρύνονται μεταξύ τους. Όμως η Σοφία βρήκε τον τρόπο και επικοινώνησε με τις κόρες της, στις οποίες σύστησε εμμονή στην πίστη τους με κάθε τίμημα.
Εκείνες απάντησαν στη μητέρα τους ότι δεν πρόκειται να προδώσουν την πίστη τους στο Χριστό, αψηφώντας ακόμα και τις απειλές των φρικτών μαρτυρίων και του θανάτου. Ας σημειωθεί πως η Πίστις ήταν δώδεκα χρονών, η Ελπίδα δέκα και η Αγάπη εννέα!
Ο δικαστής, με κολακείες και απειλές προσπαθούσε να μεταπείσει τις αγνές Χριστιανές κόρες να θυσιάσουν στα είδωλα. Αλλά εκείνες με ένα στόμα του απαντούσαν ότι ο Χριστός είναι ο Νυμφίος της ψυχής τους και πως δεν είχαν σκοπό να προδώσουν την αγάπη τους και την πίστη τους για Εκείνον.
Εκείνος, ενώ θαύμασε το ηρωικό φρόνημα των τριών ανήλικων κοριτσιών, γέμισε με οργή την ψυχή του. Αποφάσισε να τις χωρίσει, φυλακίζοντάς τες σε ξεχωριστά κελιά, ελπίζοντας πως θα μπορούσε ευκολότερα θα τους άλλαζε γνώμη.
Εκείνος, ενώ θαύμασε το ηρωικό φρόνημα των τριών ανήλικων κοριτσιών, γέμισε με οργή την ψυχή του. Αποφάσισε να τις χωρίσει, φυλακίζοντάς τες σε ξεχωριστά κελιά, ελπίζοντας πως θα μπορούσε ευκολότερα θα τους άλλαζε γνώμη.
Τότε ξεκίνησαν τα μαρτύρια. Άρχισαν από την Πίστη. Την οδήγησαν μπροστά του, παροτρύνοντάς την να θυσιάσει στη «θεά» Αρτέμιδα, όπως έκαναν οι παρθένες των ειδωλολατρών. Εκείνη αρνήθηκε και γι’ αυτό την παρέδωσε στους βασανιστές της.
Την έγδυσαν και την μαστίγωσαν μέχρι λιποθυμίας. Τις έκοψαν τα στήθη, αλλά αντί να τρέξει αίμα έτρεξε γάλα! Την ξάπλωσαν σε πυρακτωμένη σχάρα και ενώ το άγουρο σώμα της βασανιζόταν, εκείνη υμνούσε το Θεό.
Μετά την έριξαν σε πυρακτωμένο καζάνι με πίσσα, όμως διασώθηκε θαυματουργικά, προκαλώντας το θαυμασμό των δημίων της. Στο τέλος την αποκεφάλισαν.
Ύστερα έφεραν μπροστά του την Ελπίδα, την οποία προέτρεψε να θυσιάσει στην Αρτέμιδα. Εκείνη αρνήθηκε με θάρρος και στηλίτευσε την τακτική τους να της ζητούν να πράξει αντίθετα με την πίστη της. Την υπέβαλλαν στα μαρτύρια.
Αφού την έγδυσαν την μαστίγωσαν άγρια με βούνευρα. Μετά την έριξαν σε πυρακτωμένο καμίνι, όμως ο Θεός τη διέσωσε για να δείξει στους ειδωλολάτρες τη δύναμή Του.
Τη συνέχεια την κρέμασαν σε ξύλο και τις ξέσχιζαν τις παιδικές σάρκες της με σιδερένια νύχια και στη συνέχεια την έριξαν σε κοχλάζουσα πίσσα. Ο Θεός και πάλι τη διέσωσε προς καταισχύνη των βασανιστών της. Εκείνοι εξοργισμένοι της απέκοψαν το κεφάλι.
Κατόπιν ήρθε η σειρά της εννιάχρονης Αγάπης. Πίστευαν πως το μαρτύριο και ο θάνατος των αδελφών της θα ήταν αρκετό να κάμψει την παιδική της ψυχή και να θυσιάσει στην απαίσια «θεά».
Όμως και εκείνη ομολόγησε με περισσό θάρρος την πίστη της στο Χριστό και αποζήτησε το μαρτύριο να πάει να συναντήσει τις άγιες και ηρωικές αδελφές της στον ουρανό.
Τότε οι δήμιοι την κρέμασαν και της τέντωσαν τα παιδικά της μέλη, ώστε έσπασαν οι αρθρώσεις των οστών της. Μετά την οδήγησαν και αυτή στο πυρακτωμένο καμίνι. Όταν έφτασαν εκεί η ηρωική κόρη πήδησε μόνη της στις θεριεμένες φλόγες. Αλλά έγινε και πάλι το θαύμα, οι φλόγες δεν την άγγιξαν!
Οι φλόγες μάλιστα έφυγαν από το καμίνι, πέφτοντας επάνω στους ειδωλολάτρες, κατακαίοντας πολλούς! Στο τέλος την αποκεφάλισαν και αυτή, ολοκληρώνοντας την τριπλή θυσία.
Οι φλόγες μάλιστα έφυγαν από το καμίνι, πέφτοντας επάνω στους ειδωλολάτρες, κατακαίοντας πολλούς! Στο τέλος την αποκεφάλισαν και αυτή, ολοκληρώνοντας την τριπλή θυσία.
Η μητέρα τους Σοφία αφέθηκε να πλησιάσει τα ιερά λείψανα των ηρωικών θυγατέρων της. Τα αγκάλισε, τα καταφίλησε με δάκρυα, ευχαριστώντας το Θεό που τα άγια βλαστάρια της δεν πρόδωσαν το Χριστό και αξιώθηκε η ίδια να γίνει μητέρα Μαρτύρων.
Ύστερα τα μύρωσε και στη συνέχεια τα έθαψε με τιμές σε κοντινό μυστικό ναΐσκο. Ύστερα από τρεις ημέρες, και ενώ προσευχόταν πάνω από τους τάφους των Μαρτύρων θυγατέρων της, παρακαλούσε το Θεό να την πάρει από αυτό τον κόσμο και να την οδηγήσει κοντά στις κόρες της.
Ο Θεός εισάκουσε την προσευχή της και ξεψύχησε την ίδια στιγμή. Η ιερή τους μνήμη εορτάζεται στις 17 Σεπτεμβρίου.
Τρίτη 27 Αυγούστου 2019
Παρασκευή 17 Μαΐου 2019
Τρίτη 9 Απριλίου 2019
Λόγος δοξαστικὸς στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία τῆς μακαριστῆς Μάρθας
site analysis
Λόγος δοξαστικὸς στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία τῆς μακαριστῆς Μάρθας
Λόγος δοξαστικὸς Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία τῆς μακαριστῆς Μάρθας Δημητριάδου, ποὺ τελέσθηκε στὸν ἱερὸ ναὸ Παναγίας Μακεδονίτισσας τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς περιφέρειας (6.4.2019).
Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2019
Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2019
Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2019
Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2019
Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2018
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)