Στην ευλογημένη μνήμη της μακαρίας Ναταλίας Βυρίτσκαγια /1890 - 16/01/1976/

site analysis

Στην ευλογημένη μνήμη της μακαρίας Ναταλίας Βυρίτσκαγια /1890 - 16/01/1976/ 

Σήμερα είναι η ημέρα μνήμης της μακαρίας Ναταλίας Βυρίτσκαγια

Από τα απομνημονεύματα: 
«Ο πατήρ Σεραφείμ της Βυριτσα /†04/03/1949/ ακόμη και στη διάρκεια της ζωής του με ευλόγησε να χτίσω ένα σπίτι στη Βυρίτσα, και όλα έγιναν καλά: έχτισα ένα σπίτι, πήγα στον τάφο του γέροντα. 1960 /, που έγινε πνευματικός μου πατέρας. 

Με την ευλογία του γέροντα, γνώρισα τη μητέρα Νατάλια στο Πετσόρι. Έγινε αμέσως μετά τον αποκλεισμό μου από το κόμμα. 
Κάποτε ο πατέρας Συμεών με ρώτησε: - Ξέρεις τη μητέρα Νατάλια ; Περπατά ήδη κοντά. - Μα πώς θα την αναγνωρίσω; - Να προσεύχεσαι: "Κύριε, βοήθησέ με να δω τη μητέρα Νατάλια" και θα συναντηθείτε, ακούει τα πάντα.

Για μια ολόκληρη εβδομάδα σκεφτόμουν τα λόγια του γέροντα και μέσα μου επανέλαβα: «Κύριε, βοήθησέ με να δω τη μητέρα Νατάλια». 
Και τότε, φεύγοντας από το μοναστήρι μια μέρα, είδα μια πολύ παράξενα ντυμένη ηλικιωμένη γυναίκα να κάθεται στο έδαφος. Ταλαντεύτηκε πέρα ​​δώθε, αγκάλιασε τα γόνατά της με τα χέρια της και επανέλαβε ήσυχα: 
-Κάτια, Κάτια, σε περιμένω μια ολόκληρη εβδομάδα. 

Υπήρχε ένα καλάθι δίπλα στη μητέρα, και μέσα σε αυτό - μια γάτα και ένα κοτόπουλο. Δεν είχε τίποτα άλλο. Θυμάμαι με εξέπληξε πολύ μια τέτοια εικόνα. Είπα: - Με έδιωξαν από το κόμμα και από τη δουλειά. 
«Τι ωραίο δωμάτιο!» απάντησε η μητέρα.

Και η μητέρα ονόμασε την περιοχή του δωματίου μου στο Λένινγκραντ, μετά απαρίθμησε πολλά πράγματα που ήταν εκεί και συνέχισε, απαντώντας στο άρρητο μέρος της ερώτησής μου. Ανησυχούσα πολύ για το πώς  θα ζήσω, γιατί αφού με έδιωξαν από το κόμμα δεν με προσέλαβαν πουθενά. Έτσι, η μητέρα συνέχισε: 
- Να πουλήσεις τους πίνακες - και θα ζήσουμε ένα χρόνο. Πουλήστε το χαλί και θα ζήσουμε. 

Αναρωτήθηκα γιατί είπε «θα ζήσουμε». Λοιπόν, μαζί, θα ζήσουμε; Αλλά κατάλαβα γιατί η μητέρα Ναταλία απαριθμούσε πράγματα στο δωμάτιό μου. Είχα πολύτιμους πίνακες ζωγραφικής, καλές αντίκες και για αρκετά χρόνια μετά ζούσα πουλώντας τους. 

Μετά από αυτή τη συνάντηση και τη συζήτηση, πήγα στον ιερέα και μου λέει:
- Πάρε μαζί σου τη μητέρα Νατάλια, πρέπει να μένει στη Βυρίτσα. Αυτός είναι ο μεγάλος δούλος του Θεού. Έτσι η μητέρα Ναταλία κατέληξε στη Βυρίτσα. 

Αφού κατάφερα να κανονίσω τη μητέρα Ναταλία στη Βυρίτσα, ήρθα στον πατέρα Συμεών. Με ρωτάει: - 
Λοιπόν, πώς είναι η μητέρα σου Ναταλία; 
- Εντάξει, του απάντησα.
«Να την προσέχεις», είπε ο γέροντας. 

«Μια ακόμη ιστορία μου έρχεται στο μυαλό. Ο πατέρας Συμεών (Zhelnin) ήταν αδελφικός εξομολογητής, του πατέρα  Savva (Ostapenko) /†27.02.1980/ (ο μελλοντικός διάσημος ηγούμενος) θέλησε να δεχτεί το σχήμα και στράφηκε στον πρεσβύτερο για ευλογία. Εκείνος απάντησε: 

- Ξέρεις, θα σε ευλογούσα να αποδεχτείς το σχήμα, αλλά τώρα υπάρχει μια μητέρα Νατάλια, είναι δύο σκαλιά ψηλότερα από μένα. Αν αυτή ευλογεί, τότε θα ευλογήσω. Πήγαινε στη Βυρίτσα, εκεί θα τη βρεις».

"Είχα ένα δωμάτιο στο Λένινγκραντ, αλλά ζούσα τον περισσότερο χρόνο στη Βυρίτσα. Η μητέρα Νατάλια δεν ήξερε τη διεύθυνσή μου, γιατί έτσι κι αλλιώς πολύ σπάνια εμφανιζόμουν στην πόλη. Την παραμονή των Χριστουγέννων έφτασα στο διαμέρισμα και ο γείτονας είπε εγώ 
: ο ασθενής ρώτη

Μετά εμφανίστηκε η ίδια η μητέρα Νατάλια. Επιβεβαίωσα στη γειτόνισσα ότι αυτό ήταν για μένα και ρώτησα τη μητέρα μου πώς με βρήκε. 
- Και εγώ Περπατάω στην πόλη και ρωτάω: "Πού μένει η Κάτια - ένα μεγάλο καπέλο;", Και όλοι με δείχνουν. 

Η μητέρα μπορούσε να περάσει από κλειστές πόρτες. Μετά το συνήθισα, αλλά για πρώτη φορά ήμουν πολύ Φοβήθηκα. Ήταν έτσι. Ξύπνησα το βράδυ από κάποιο θρόισμα, πήδηξα από το κρεβάτι τρομαγμένος και είδα ότι η μητέρα Νατάλια ήταν ξαπλωμένη στο πάτωμα στο δωμάτιο.
- Μάνα, πώς μπήκες; 
Και μου το άνοιξε ο άγγελος. 
Ρώτησα τους γείτονες το πρωί αν ήρθε κανείς το βράδυ. Μου απάντησαν ότι δεν είχαν δει κανέναν.» 

... Μια από τις κατοίκους της Βυρίτσας, κοντά στη μητέρα της, διηγήθηκε πώς άκουσε κάποιο θρόισμα στο δωμάτιο τη νύχτα. Ήταν μόνη στο σπίτι, η πόρτα ήταν κλειδωμένη. Αποφάσισα ότι ήταν κάποιου είδους εμμονή. Άναψε το φως και είδε τη μητέρα Νατάλια να γονατίζει μπροστά στις εικόνες. 
- Μάνα, πώς βρέθηκες εδώ; 
«σύρθηκα κάτω από την πύλη».

... "Στην μετέπειτα ζωή μου, όλα συνέβησαν όπως προέβλεψε η μητέρα Νατάλια. Αφού με απέλυσαν από τη δουλειά και με έδιωξαν από το κόμμα για την πίστη μου, δεν μπορούσα να βρω δουλειά πουθενά για πολύ καιρό. Για πέντε χρόνια ζούσα πουλώντας τα πράγματά μου. Τελικά ", βρήκε μια θέση σε εστιατόριο σε ένα ερευνητικό ινστιτούτο. Και τότε μια μέρα ένας φύλακας από το ρολόι (είχαμε έλεγχο πρόσβασης) μπήκε στην καφετέρια και μου είπε: 
- Η γιαγιά σου ήρθε σε σένα, πολύ Περίεργο. 

Αμέσως συνειδητοποίησα ότι αυτή ήταν η μητέρα Νατάλια και ρώτησα, αν είναι δυνατόν, να την παραλείψετε, λέγοντας ότι μπήκε ο συγγενής μου. Ήταν απλώς ένα μεσημεριανό διάλειμμα, ο μπουφές ήταν γεμάτος και δεν μπορούσα να φύγω, περιμένοντας με αγωνία την εμφάνιση της μητέρας.

Όταν μπήκε στον μπουφέ, φαίνεται ότι όλοι όσοι ήταν εκεί σταμάτησαν να τρώνε και κοιτούσαν έκπληκτοι αυτό το θαύμα. Η Ματούσκα, με ένα τεράστιο καλάθι στα χέρια της, φορούσε ένα ντραπέ πανωφόρι, πάνω στο οποίο δεν υπήρχε χώρος διαβίωσης, και από κάτω φαινόταν γυμνά πόδια. 

Κάθισε η μητέρα μου στο τραπέζι και προσφέρθηκα να φάω. Κάθισε σε μια καρέκλα και είπε δυνατά: - Αικατερίνα Βλαντιμίροβνα, ας πάμε στη Μαρία Ιβάνοβνα στο νοσοκομείο, να της πω τον 90ό ψαλμό και το φαγητό μου. " 

..." Ο φίλος μου άκουσε για τη μητέρα από τον γέροντα Συμεών από το Πετσόρι και ρώτησε. : - Ο πάτερ Συμεών την αγαπά τόσο πολύ, είναι τόσο ευγενική, παρακαλέστε της να μπει και να αγιάσει το σπίτι μας με την παρουσία της. 

Η μητέρα Νατάλια συμφώνησε και, μπαίνοντας στο σπίτι του φίλου μου, άρχισε αμέσως να "φιλοξενεί": έβγαλε μια κατσαρόλα με μπορς και άρχισε να βγάζει κομμάτια κρέατος με τις λέξεις: - Αυτό είναι για μια γάτα. Αυτό είναι για σκύλους...

Οι πράξεις της μητέρας δεν άρεσαν στην οικοδέσποινα. 
- Μάνα, έρχεσαι σε εμάς, αλλά μην μάς φέρνεις δώρα. 
- Ναι, θα παγώσεις σύντομα, - απάντησε η μητέρα Νατάλια. 

Η ερωμένη του σπιτιού δεν κατάλαβε τι διακυβευόταν, αλλά κυριολεκτικά λίγες μέρες αργότερα ξέσπασε μια ισχυρή καταιγίδα, που έσκισε τη στέγη του σπιτιού. 

Η στέγη ήταν κατά κάποιον τρόπο μπαλωμένη, το παράθυρο ήταν σανίδι, αλλά έκανε πολύ κρύο στο σπίτι και ο γαμπρός της οικοδέσποινας κρυολόγησε άσχημα. Ήταν άρρωστος για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι γιατροί δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι είχε συμβεί και του έκαναν παραπομπή στο νοσοκομείο. Τότε θυμήθηκαν τα λόγια της μητέρας και μου ζήτησαν να της πω για το πρόβλημα με παράκληση να προσευχηθούν. 

Η μητέρα απάντησε: - Τίποτα, τίποτα, ας αρρωστήσει.
Ο γαμπρός μου είναι στο νοσοκομείο, δεν υπήρχε βελτίωση. Και πάλι μετέφεραν στη μητέρα ένα αίτημα για βοήθεια στους άρρωστους. Τότε η μητέρα Νατάλια ήρθε στο σπίτι τους και τους ρώτησε: -Φέρτε ένα σίδερο και τα λινά του. 
Σιδέρωσε τα σεντόνια με ένα καυτό σίδερο και είπε: 
-Ορίστε, και πάρε τώρα τα σεντόνια στο νοσοκομείο, ας τα φορέσει. Σχεδόν αμέσως μετά , ο 
γαμπρός μου πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο.» 

...» Μια άλλη φίλη μου, η Μαρία, που είχε ακούσει πολλά για τη μητέρα Νατάλια, μου ζήτησε να τη φέρω στο σπίτι της για να γνωριστούμε. Η μητέρα συνέχιζε να αρνείται, αλλά απροσδόκητα συμφώνησε. Ήρθαμε στη Μαρία, έστρωσε ένα καλό τραπέζι, γευμάτισε. 

Ξαφνικά η μητέρα Νατάλια πήδηξε πάνω στο τραπέζι, πήρε ένα εικονίδιο από τον τοίχο και φώναξε: - Αυτή είναι η εικόνα μου! 
- Όχι, η δικη μου! απάντησε θυμωμένη η κυρία του σπιτιού.
- Το εικονίδιο μου - Ξέσπασε σκάνδαλο, κλήθηκε η αστυνομία. Το εικόνισμα το πήραν από τη μητέρα και το παρέδωσαν στην οικοδέσποινα, που αγανάκτησε - Ποια  μου έφερες; Είναι τρελή! 

Όμως πολύ σύντομα όλα έγιναν ξεκάθαρα. Η Μαρία χώρισε από τον άντρα της και αυτός, προφανώς σε κατάσταση μέθης, ήρθε στο σπίτι και άρχισε να απαιτεί: 
-Δώστε μου τις εικόνες, θα μοιραστούμε την περιουσία .
Η Μαρία δεν συμφώνησε. Τότε ο πρώην σύζυγός της ανέβηκε στο τραπέζι και άρχισε να αφαιρεί το εικονίδιο από τον τοίχο (το ίδιο και η μητέρα της Ναταλίας πριν) φωνάζοντας: - Αυτή είναι η εικόνα μου! 
«Όχι, δικό μου», απάντησε η οικοδέσποινα. 
Και όταν άρχισαν να τσακώνονται, η Μαρία φώναξε:
Κάλεσε την αστυνομία - και όλα επαναλήφθηκαν από αυτό που έδειξε προφητικά η μητέρα Νατάλια.

... "Είχα έναν ανιψιό που δανειζόταν συνεχώς χρήματα και δεν τα έδινε πίσω. Του έκρυψα χρήματα, γιατί μπορούσε να τα πάρει ο ίδιος χωρίς να ρωτήσει. Ήρθε με κάποιο τρόπο και η μητέρα Νατάλια λέει: - 
Βολόντια, αν θέλεις, Θα σου πω πού είναι τα λεφτά της Κάτιας 
; Και μια άλλη φορά είπε: «Έδωσα τα λεφτά σου στον Βολόντια, μόνο λίγα». 

... "Η μητέρα Νατάλια ερχόταν συχνά σε μια Ευγενία. Είχε πολλά όμορφα ρούχα και η μητέρα χρησιμοποιούσε την γκαρνταρόμπα της για τις δικές της ανάγκες. 

Η μητέρα Νατάλια, ως συνήθως, πήγε στη Ζένια και είπε: - 
Χρειάζομαι ένα ρούχο σήμερα. 
- Πάρε κανένα, - απάντησε η Ευγενία. Η μητέρα διάλεξε ένα φόρεμα με μεγάλη λαιμόκοψη.

Στο σπίτι φόρεσε αυτό το φόρεμα, κουλουριάστηκε, έβαψε τα χείλη της μέχρι τα αυτιά της με λαμπερό κραγιόν. Αποδεικνύεται ότι ετοιμαζόταν να δεχθεί «καλεσμένους». Της ήρθαν με μια επιταγή από τις κρατικές υπηρεσίες ασφαλείας: κάποιος έγραψε μια καταγγελία ότι ήταν από βασιλική οικογένεια, ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της και πολλοί ύποπτοι άνθρωποι πηγαίνουν σε αυτήν. 

Όταν δύο αξιωματικοί της KGB μπήκαν μέσα, η μητέρα Νατάλια εμφανίστηκε μπροστά τους «σε όλη της τη δόξα» και απευθυνόταν με τα λόγια: 
«Αγαπημένοι  μου, μόνο μην με κρατάτε, αλλιώς βιάζομαι για τόν  γάμο, βλέπετε, εγώ ακόμη και ντυμένη είμαι.
-Από που είσαι? 
-Είμαι βασίλισσα. 

-Πες μου πώς ζεις; 
- Εμπορεύομαι γάλα, έχω μια κατσίκα, κρατάω όλα τα ζωντανά, ένα πουλί. Μετακινήστε το κομοδίνο. Βλέπετε, υπάρχουν τρεις κατσίκες.
Εκείνη την ώρα, μια κατσίκα ανέβηκε και έσπρωξε με το μέτωπό της έναν από τους επισκέπτες. Η μητέρα μίλησε αμέσως: - Οι κατσίκες δεν αφήνουν να περάσουν. Εσείς, ως εκπρόσωποι των αρχών, πρέπει να καταλάβετε. Βλέπετε, ακόμη και η αστυνομία δέχεται επίθεση. 

- Λένε ότι είσαι από τη βασιλική οικογένεια. 
- Μη με πιστεύεις. Θέλεις γάλα; 
Και πάλι η κατσίκα σκουντηξε  τον υπάλληλο με το μέτωπό του. 
-Α, αυτές οι κατσίκες δεν σε αφήνουν να περάσεις. Ένας από τους «καλεσμένους» λέει στον άλλο: 
- Τι είναι η βασιλική οικογένεια; Κατσίκες, σκύλοι, γάτες. Ναι, είναι απλά τρελή!» 

... Κάποτε πήγαινα στην εκκλησία για λειτουργία και είδα πώς η μητέρα Νατάλια έσπρωχνε ένα σακουλάκι  και μια εικόνα από το σπίτι  στο τραμ. Σκέφτηκα μέσα μου: «Αν όχι  είναι η Εικόνα του Σωτήρα που δεν έγινε από τα χέρια» (την αγαπούσα πολύ). 
«Όχι, όχι αυτή η άλλη εικόνα», απάντησε αμέσως η μητέρα μου στις σκέψεις μου.

... "Υπήρχε μια άλλη απολύτως εκπληκτική ιστορία με το τραμ. Πήγαινα με έναν φίλο στον καθεδρικό ναό Νικόλσκι για λειτουργία. Ξαφνικά το τραμ σταμάτησε απότομα (αν και ήταν ακόμα μακριά από τη στάση), οι πόρτες άνοιξαν και η μητέρα Νατάλια που έλαμψε εμφανίστηκε σε αυτά, ήρθε κοντά μας και είπε: 

"Πάω για τις δουλειές μου, βλέπω ότι άνθρωποι που γνωρίζω πηγαίνουν στον ναό για λειτουργία και είπα: " Οδηγε ! Σταμάτα!" Και το τραμ σταμάτησε Ο οδηγός, που δεν καταλάβαινε τίποτα, κοίταξε απορημένος αυτό που συνέβαινε: δεν άγγιξε καν τη διαχείριση μοχλών». 

... "Την ημέρα των εκλογών, η μητέρα Ναταλία πήγε στο εκλογικό τμήμα με ένα έλκηθρο που το έσερνε μια κατσίκα. Όταν ρωτήθηκε τι σήμαινε αυτό, η μητέρα απάντησε: - Ψηφίζω τη σοβιετική κυβέρνηση, ας ζήσει περισσότερο." 

... «Κάποτε η μητέρα είπε σε μια γυναίκα που ήρθε κοντά της:
-Άσε με να δω το χέρι σου. Ω, πόσα χρήματα, ακόμα να κερδίσετε. Και ο δρόμος είναι στρωμένος με βαμβάκι κατευθείαν στην κόλαση. 
Αυτή η γυναίκα δούλευε σε εκκλησία και έκλεβε από το ταμείο. 
«Ω, συγγνώμη, μητέρα», αναφώνησε. 
«Αν δεν μετανοήσεις», απάντησε η μητέρα Νατάλια, «θα πας στην κόλαση!» 

... Ο σύζυγος ενός κατοίκου της Βυρίτσας έπινε. Πήγε στη μητέρα της Ναταλία. Ξαφνικά ήρθε μια κατσίκα και χτύπησε τον φιλοξενούμενο με το μέτωπό του. Η μητέρα βγήκε έξω και άρχισε να βρίζει: - Ω, είσαι τόσο μεθυσμένος και ακόμα τσακώνεσαι. Θα σκότωνα μια τέτοια κατσίκα. Ας πάμε στην αστυνομία. Πρέπει να δηλώσουμε την κατσίκα! 

Η μητέρα πήγε στην αστυνομία, όπου για πολύ καιρό δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ήθελε. Όταν κατάλαβαν ότι διεκδικούσαν μια κατσίκα που χτύπησε κάποιον, είπαν με εκνευρισμό: -Λυστε το μόνοι σας!

... Η μητέρα Νατάλια προσποιούνταν συχνά τη μεθυσμένη. Ρίξτε σε ένα μπουκάλι νερό, και το έπινε  σαν νά ήταν βότκα. Το έκανε αυτό όταν της έρχονταν μεθυσμένοι. Αξιοσημείωτο είναι ότι αφού τους έδωσε να πιουν νερό από το μπουκάλι της, απομακρύνθηκαν από τη συνήθεια. 
Με τις προσευχές της μητέρας, οι άνθρωποι θεραπεύονταν από τις πιο σοβαρές ασθένειες.. " 

..." Λίγα χρόνια πριν από τα ίδια τα γεγονότα, η μητέρα Νατάλια προέβλεψε τον θάνατο του Πάπα, Μητροπολίτη Νικοδίμ, Μπρέζνιεφ. Θυμάμαι όταν μίλησε για τον θάνατό τους, ρώτησε δυνατά: - 
Κύριε, μιλάω σωστά; 
Και απάντησε η ίδια:
-Έτσι είναι... 
Με παρακάλεσε να πω στον Επίσκοπο Νικοδήμ να μην πάει στην κηδεία του Πάπα. Ωστόσο, πήγε και πέθανε στη Ρώμη. " 

..." Περπατούσαμε με τη μητέρα μου στην αγορά και είδαμε έναν άντρα να οδηγεί ένα σκύλο με λουρί. Η μητέρα Νατάλια τον πλησίασε: 
- Αυτός είναι ο σκύλος μου, δώσε το πίσω! 
-Όχι, είναι δικό μου! 

Άρχισαν να μαλώνουν. Η μητέρα δεν έκανε πίσω. Ένας αστυνομικός πλησίασε το σκάνδαλο που ξέσπασε.  Ο άντρας φώναξε θυμωμένος ότι η ηλικιωμένη γυναίκα ήθελε να του πάρει το σκύλο. Τότε η μητέρα είπε: 
-Ας ελέγξουμε: με ποιον πάει ο σκύλος - ποιόν έχει  ιδιοκτήτη. 

Μόλις το σκυλί απελευθερώθηκε από το λουρί, έτρεξε αμέσως στη μητέρα , κόλλησε πάνω της, κουνώντας την ουρά της και χωρίς να δίνει σημασία στις κραυγές του πρώην ιδιοκτήτη της. Ο αστυνομικός είπε στον άντρα: - 

Γιατί προσβάλλεις τη γιαγιά σου;
Μετά γύρισε στη μητέρα : 
-Είναι γραμμένη μαζί σου; 
-. Πόσα πρέπει να πληρώσετε; 
Η μητέρα Ναταλία έδωσε στον αστυνομικό τρία ρούβλια και είπε στον άντρα: 
-Ε, ήθελες να πάρεις το σκυλί από τη γιαγιά του. 
Αυτό το σκυλί έγινε το αγαπημένο της μητέρας  και συχνά το κουβαλούσε μαζί της σε ένα καλάθι».

ΠΗΓΗ.ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Η ΕΥΛΟΓΗΜΈΝΗ ΜΟΝΑΧΉ ΌΛΓΑ

site analysis

 23 Ιανουαρίου - Πριν από 49 χρόνια, η ηλικιωμένη γυναίκα της Μόσχας, η ευλογημένη μοναχή Όλγα (Λοζκίνα) / 1871 

Ήταν μεγάλη ενώπιον του Κυρίου: είδε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, της αποκαλύφθηκε η ψυχή για κάθε άτομο, για την πνευματική του διάθεση, για το τι τον περιμένει στη ζωή. Σε όποιον ήταν χρήσιμο, άνοιγε απευθείας, αλλά συχνά μιλούσε αλληγορικά, μερικές φορές συμπεριφερόταν σαν ανόητη....

Γεννήθηκε στην επαρχία της Μόσχας σε μια μεγάλη οικογένεια. Οι ευσεβείς γονείς Ιβάν και Αγριππίνα ενστάλαξαν στα παιδιά τους την αγάπη για τον Θεό από μικρή ηλικία. Ήδη στη νεολαία της, διακρινόταν από θάρρος, αφοβία, φοβόταν μόνο να παραβιάσει τις εντολές του Θεού.

Στην εφηβεία, με τη συμβουλή του πατέρα της, μπήκε στο μοναστήρι Kashirsky Nikitsky στην επαρχία Τούλα. Οι μοναχές της μονής ήταν υπό την πνευματική καθοδήγηση των Πρεσβυτέρων της Όπτινα. Στο μοναστήρι έκανε μοναχικούς όρκους με το όνομα του Μωυσή.

Το 1919 το μοναστήρι μετατράπηκε σε εργατικό καρτέλ και έκλεισε στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Όταν έκλεινε το μοναστήρι, η Ματούσκα υπέφερε πολύ, το κεφάλι της τρυπήθηκε με ένα βαρύ αντικείμενο.

Μετά το κλείσιμο του μοναστηριού, η μητέρα έζησε για κάποιο διάστημα στο χωριό της, στη συνέχεια πήγε στη Μόσχα. Εδώ, ένας από τους πιστούς κανόνισε να ζήσει σε ένα τριγωνικό δωμάτιο πέντε μέτρων στο υπόγειο ενός διώροφου σπιτιού από τούβλα (όχι μακριά από την πλατεία Taganskaya).

Στην αρχή, ζούσε σε αυτό το δωμάτιο με δύο καλόγριες, οι οποίες κοιμόντουσαν εναλλάξ σε ένα μονό κρεβάτι. Οι καλόγριες έπιαναν δουλειά ως «νοικοκύρηδες» σε ένα καρτέλ παραγωγής, στο σπίτι έβαζαν κουβέρτες με καπιτονέ και τις έδιναν στην καρτέλ.

Η μητέρα, ακόμη και στα χρόνια της απιστίας, δεν έβγαζε τα μοναστικά της άμφια, προσευχόταν στο σπίτι μέρα και νύχτα και επισκεπτόταν τις εκκλησίες της Μόσχας. Συχνά την προσκαλούσαν να διαβάσει το Ψαλτήρι για τους νεκρούς (για το οποίο λάμβανε φαγητό).

Η Ματούσκα συνελήφθη πολλές φορές· μετά από μια σύντομη παραμονή στη φυλακή, επέστρεψε στο «κελί της Ταγκάνκα».

Τα πνευματικά παιδιά είπαν ότι λίγο πριν από την έναρξη του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, η μοναχή Όλγα και η μοναχή Σεβαστιάνα /†04/05/1970/ έκλεισαν τη Μόσχα από τον εχθρό «στο κάστρο» - τη νύχτα ξεκίνησαν κατά μήκος του δακτυλίου του κήπου με μια προσευχή από ένα σημείο προς διαφορετικές κατευθύνσεις, και όταν συναντήθηκαν, βγήκαν στο Boulevard Ring και κατευθύνθηκαν πάλι ο ένας προς τον άλλο. Όταν άρχισε ο πόλεμος, οι διορατικές γριές καθησύχασαν τα πνευματικά τους παιδιά: «Η Μόσχα είναι κλειδωμένη, οι εχθροί δεν θα μπουν μέσα της!»

Για πολλά χρόνια, η ευλογημένη ηλικιωμένη γυναίκα υπέμεινε γενναία τα βάσανα . Οι γείτονες, που ονειρευόντουσαν να κυριεύσουν το δωμάτιο της γριάς, δημιούργησαν αφόρητες συνθήκες, δεν της επέτρεψαν να ζεστάνει μόνη της τη σόμπα, επομένως, στους παγετούς, η  ηλικιωμένη γυναίκα βρισκόταν σε ένα μη θερμαινόμενο δωμάτιο και δεν μπορούσε να ζεστανει ούτε το τσάι της. Η ευλογημένη ηλικιωμένη γυναίκα δεν καταδίκασε τους γείτονές της, προσευχήθηκε για αυτούς λέγοντας: «Με προσβάλλουν, αλλά ανησυχώ γι’ αυτούς». Της περνούσαν  ζεστό φαγητό από το παράθυρο, αφού οι γείτονες δεν άφηναν κανέναν να μπει στη γριά.

Όταν η ευλογημένη ηλικιωμένη γυναίκα άρχισε να συμπεριφέρεται σαν ανόητη, οι γείτονες κατάφεραν να την τοποθετήσουν σε ψυχιατρείο. Με την πρόνοια του Θεού, εδώ έπρεπε να φανεί το κατόρθωμα της προσευχής της. Οι γιατροί κατέθεσαν ότι με τήν παρουσία της ηλικιωμένης οι πιο «βίαιοι» ασθενείς ηρεμούσαν, και κάποιοι θεραπεύτηκαν.

Από τα απομνημονεύματα της δούλης του Θεού Ακιλίνα: «... Σιγά σιγά άρχισαν να φεύγουν ένας ένας οι γέροντες που θεραπεύτηκαν με τις προσευχές. Μια φορά, όταν ήρθα να επισκεφτώ τη μητέρα μου, ένας από τους γιατρούς μου είπε: «Μα η γιαγιά σου δεν είναι απλή, οι άρρωστοι ηρεμούν μαζί της…»

Προσπάθησα να βγάλω τη μητέρα μου από το νοσοκομείο, αλλά μου είπαν ότι η «άρρωστη» θα αποφυλακιζόταν μόνο αν κάποιος πάρει την κηδεμονία, διαφορετικά θα την στείλουν σε οίκο ευγηρίας».

Η Ακιλίνα κατάφερε να συγκεντρώσει τα απαραίτητα χαρτιά και να κανονίσει την κηδεμονία - η ηλικιωμένη γυναίκα πήρε εξιτήριο.

Στα μεταπολεμικά χρόνια, η μητέρα εισήχθη κρυφά από τον Σχήμα-Αρχιμανδρίτη Αμβρόσιο Μπαλαμπανόφσκι /†15.10.1978/ στο σχήμα  μοναχή με το όνομα Όλγα. Όταν ρωτήθηκε για την κουρά της  απάντησε: «Είναι μυστικό, δεν το λένε σε κανέναν». Κάποτε είπε: «Το σχήμα είναι προσευχή, και τα ρούχα είναι κουρέλια, και στο σχήμα η φωτιά είναι προσευχή. Το σχήμα είναι αγάπη!»

Η μητέρα Όλγα είπε για τον μοναχισμό: «Ένας μοναχός, όπως το ψάρι, τηγανίζεται σε τηγάνι για να σώσει την ψυχή του και να φέρει τον σταυρό μέχρι το τέλος, τέτοιοι πειρασμοί στέλνονται».

Όταν οι άρρωστοι άρχισαν να έρχονται στη γριά για βοήθεια, οι γείτονες δεν τους άφησαν να μπουν, έγραψαν καταγγελίες, κάλεσαν την αστυνομία, απείλησαν ότι θα την ξαναβάλουν στο νοσοκομείο.

Η ηλικιωμένη γυναίκα χρειάστηκε να επισκεφτεί για δεύτερη φορά το νοσοκομείο, σύμφωνα με τους συγγενείς της, η ίδια ήθελε να «θεραπεύσει» εκεί λέγοντας: «Οι αδερφές μου είναι εκεί, χρειάζονται βοήθεια, δεν έχουν τίποτα να κάνουν εκεί». Με τις προσευχές της ηλικιωμένης, αρκετές μοναχές πήραν εξιτήριο από το νοσοκομείο.

Μόνο αφού οι γείτονες έλαβαν ένα ξεχωριστό διαμέρισμα, η ευλογημένη άρχισε να δέχεται ανοιχτά τους ανθρώπους. Με τον καιρό όλοι οι κάτοικοι του παλιού σπιτιού εκδιώχθηκαν, καθώς το σπίτι επρόκειτο να γκρεμιστεί, αλλά η ηλικιωμένη αρνήθηκε να μετακομίσει ... Με τις προσευχές τής μακαριστης , το σπίτι δεν γκρεμίστηκε. Όχι μόνο λαϊκοί, αλλά και μοναχοί, ιεροσπουδαστές και ιερείς ήρθαν εδώ στην μακαριστή γερόντισσα Όλγα για συμβουλές και βοήθεια.

Από τα απομνημονεύματα της πνευματικής κόρης της μακαριστής γερόντισσας Όλγας: «Έρχεσαι στο σπίτι της, και περιμένουν εκεί τριάντα ή σαράντα άτομα. Η μητέρα μιλάει σε όλους, δίνει οδηγίες, δίνει συμβουλές, ταΐζει όλους, τους δίνει τσάι…

Και πάντα έπειθε τα παιδιά της: «Προσευχηθείτε, κόρες, προσευχηθείτε! Ο κόσμος συγκρατείται με προσευχή!

Προέβλεψε τις επερχόμενες θλίψεις και πειρασμούς, για να τις συναντήσουν οι άνθρωποι θαρραλέα, με προσευχή. Η Matushka απευθυνόταν πάντα στη Μητέρα του Θεού με μεγάλη αγάπη, αγαπούσε τους χαιρετισμούς προς τιμήν Της. Σεβόταν ιδιαίτερα την εικόνα της Μητέρας του Καζάν…»

Πολλοί που την είδαν εξεπλάγησαν που άλλαζε το πρόσωπό της: άλλοτε φαινόταν πολύ γερασμένη, αρχαία, άλλοτε φαινόταν νέα, με μάτια που γυαλίζουν.

Σύμφωνα με τη μαρτυρία πνευματικών παιδιών, η Γερόντισσα Όλγα προσευχόταν αδιάκοπα, κανείς δεν την έβλεπε να κοιμάται τα βράδια. Συχνά το βράδυ πήγαινε κάπου να προσευχηθεί. Αν έμενε στο σπίτι, τριγυρνούσε όλο το βράδυ στα δωμάτια, ψιθύριζε κάτι, στεκόταν σιωπηλά στα εικονίδια και πάλι τριγυρνούσε στα δωμάτια κάνοντας πολλές προσκυνήσεις. Η γερόντισσα ανάγκαζε και τα πνευματικά της παιδιά να προσεύχονται περισσότερο, να διαβάζουν πνευματικά βιβλία.

Συχνά η ηλικιωμένη γυναίκα, συνοδευόμενη από μια από τις πνευματικές της κόρες, «έκανε πολλές ώρες πεζοπορίας γύρω από τη Μόσχα». Σταματούσε  κοντά σε κλειστούς ναούς και προσευχόταν

«Η μητέρα Όλγα έστειλε πολλά από τα παιδιά της να πάνε να προσευχηθούν στα κατεστραμμένα μοναστήρια και εκκλησίες της Μόσχας. Συχνά σε αυτά τα ιερά ερειπωμένα  λάμβαναν θεραπεία από ασθένειες, και δύσκολες ψυχικές καταστάσεις.

Η μητέρα επανέλαβε πολλές φορές: «Όλα αυτά θα αποκαλυφθούν με τον καιρό. Προσευχηθείτε, δεν υπάρχουν κλειστοί ναοί. Προσευχηθείτε και όλα θα αποκαλυφθούν!

Θυμούνται πώς μια ηλικιωμένη γυναίκα πλησίασε την εκκλησία του Αγ. Μάρτιν του Ομολογητή στην Ταγκάνκα (στην οδό Bolshaya Kommunisticheskaya). Πλησιάσαμε στο ναό - υπήρχε μια τεράστια κλειδαριά στις πόρτες και η μητέρα είπε στην κόρη της που τη συνόδευε: «Ακούς; Η λειτουργία συνεχίζεται, πάμε να προσευχηθούμε». - «Γιατί, μωρέ, είναι αδρανής». «Τι είσαι, τι είσαι! Δεν ακούς - τραγουδούν! Πρέπει να ζητήσετε από τον Κύριο, επειδή οι άνθρωποι πεθαίνουν, πρέπει να προσευχηθείτε - και ο Κύριος θα αποκαλύψει τα πάντα!».

Οι πιστοί ήρθαν στη γριά με τα προβλήματά τους, ζήτησαν συμβουλές και προσευχή βοήθεια. Για όσους αντιμετώπισαν δυσκολίες στην απόκτηση στέγης στη Μόσχα, η ηλικιωμένη γυναίκα πάντα συμβούλευε να παραγγείλει μια  ιδιαίτερη προσευχή στον ιδιοκτήτη της Μόσχας - τον άγιο ευγενή πρίγκιπα Δανιήλ της Μόσχας, προσευχήθηκε στον ίδιο τον σεβαστό πρίγκιπα, μέσω των προσευχών της διευθετήθηκαν πολλά στο ζωές ανθρώπων που στράφηκαν σε αυτήν για βοήθεια.

Δεχόταν τους πάντες με μητρική αγάπη, μετά την κουβέντα προσευχόταν πάντα με τα βάσανα. Σύμφωνα με τη μαρτυρία των πνευματικών της παιδιών, συνήθως μιλούσε λίγο - μόνο τα πιο απαραίτητα, ανέβαινε, χάιδευε το χέρι της, το κεφάλι της, λέγοντας: «Το χέρι πονάει, το κεφάλι πονάει». Προς έκπληξη των ασθενών, ο πόνος πέρασε αμέσως, η θλίψη υποχώρησε. Για ασθενείς που δεν μπορούσαν να έρθουν οι ίδιοι, παρέδωσε τα μαντήλια της. Οι ασθενείς, έχοντας βάλει μαντήλια, έλαβαν ανακούφιση ...

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, η ηλικιωμένη Όλγα παρηγόρησε τα δεινά μέχρι να φύγει η θλίψη, συχνά τους άφηνε να περάσουν τη νύχτα, τους άπλωνε στο κρεβάτι της, τους σκέπασε με μια κουβέρτα, τους χάιδευε τα κεφάλια, καταδικάζοντας. «Κρυώνει, καημένη, να της δώσουμε τα ρούχα μου, τώρα θα σε ζεστάνουμε, φόρεσε το μαντήλι μου», και μέσα από την προσευχή της γριάς, οι ανήσυχες σκέψεις έφυγαν, ο πόνος υποχώρησε.

Η μακαρία Όλγα αναλάμβανε συχνά τις ασθένειες των ανθρώπων. Υπήρχαν περιπτώσεις που, αφού κάποιος άρρωστος την άφησε χαρούμενη και ανανεωμένη, η ηλικιωμένη αρρώστησε.

Μια μέρα μια γυναίκα με άρρωστους πνεύμονες ήρθε στη γριά Όλγα. Η μητέρα την ξάπλωσε στο κρεβάτι και τη χτυπούσε στην πλάτη με τις παλάμες της για πολλή ώρα. Μετά από αυτό, ο ασθενής ανάρρωσε και η μητέρα έκανε εμετό για αρκετές ημέρες, ήταν σαφές ότι πονούσε έντονο ...

Η μητέρα προέβλεψε με ποια αρρώστια θα της ερχόταν κάποιος. Κάποτε  πήρε ένα σχοινί και άρχισε να τυλίγει το πόδι της, κουβαλώντας το, είναι ξεκάθαρο ότι πονάει... Ξαφνικά ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα. Έρχεται μια γυναίκα και λέει: «Ήρθα για μια ευλογία στη μητέρα μου: πόνεσε πολύ το πόδι μου, αλλά ενώ περπατούσα, όλα έμοιαζαν να έχουν περάσει και δεν πονούσε».

Η Γερόντισσα Όλγα προέβλεψε πολλά γεγονότα στη ζωή της χώρας ...
Για πολλά χρόνια εκ των προτέρων, η μητέρα Όλγα προέβλεψε την καταστροφή του Τσερνομπίλ.

Η μητέρα είπε: «Έρχονται τρομεροί καιροί. Ποιος θα κρατήσει την πίστη; Τέτοιες δοκιμασίες περιμένουν τους πιστούς! Μερικοί έχουν ήδη πάει ως μάρτυρες για την πίστη…» Όπως όλοι οι ανόητοι για χάρη του Χριστού, η μητέρα έδινε προφητικές οδηγίες τις περισσότερες φορές όχι με ευθέως λόγια, αλλά αλληγορικά, με πράξεις…

Μια φορά ήρθε ένας διάκονος στη μητέρα Όλγα με τα παιδιά. Η γριά άρχισε να βάζει τον διάκο στο κρεβάτι... Έβγαλε ένα σεντόνι και τύλιξε τον διάκονο μέχρι το κεφάλι του. Θυμήθηκαν αυτή τη συνάντηση όταν λίγους μήνες αργότερα πέθανε ο διάκονος…

Υπήρξε μια χρονιά που τα δάση και οι τύρφη κάηκαν εξαιτίας του ζεστού και άνυδρου καλοκαιριού. Η μητέρα είπε μια μέρα αυτό το καλοκαίρι: «Όλοι οι στρατιώτες έπεσαν στην τύρφη και κάηκαν. Ας προσευχηθούμε για αυτούς!». Λίγες μέρες αργότερα, εμφανίστηκε ένα μήνυμα ότι οι στρατιώτες που έσβησαν τις δασικές πυρκαγιές είχαν καεί σε τύρφη...

Μια φορά, κατά τη λειτουργία, έψελνε  δυνατά, όρθια κοντά στην πορτα .Ο ιερέας κοίταξε έξω από το βωμό - ποιος κάνει θόρυβο εκεί; - και πήγε να ρωτήσει γιατί η μητέρα  παρεμβαίνει στην θεία λειτουργία. Και ο μητέρα έψαλε μια πανιχίδα δυνατά, θυμούμενη το όνομα του διακονούντος ιερέα. Είπε: «Πες στη μητέρα να σταματήσει να ψέλνει». Όμως ο γεροντισσα  αγνοώντας την προειδοποίηση, τελείωσε το τραγούδι του μνημόσυνου μέχρι τέλους. Σύντομα αυτός ο ιερέας πέθανε…»

Η οξυδερκής ηλικιωμένη γυναίκα απάντησε σε ανείπωτες σκέψεις, μερικές φορές έλεγε τα ονόματα αυτών που θα ερχόντουσαν, συχνά έδινε σε όσους ερχόντουσαν να διαβάσουν κάποιο πνευματικό βιβλίο και το άτομο έβρισκε εκεί μια προφητεία ή μια ακριβή απάντηση στην ερώτησή του.

«Καποιος πρέπει νά  θέλει να προσεύχεται τη νύχτα, ακόμη και χωρίς να κοιμηθεί για ένα βράδυ! Τότε όλα θα πάνε καλά και ο Θεός θα βοηθήσει!». είπε.

Έλεγε: δεν πρέπει να σταματήσει κανείς να κινείται προς τον Θεό. Και ο Κύριος θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τον εαυτό σου γι' αυτό. Και προειδοποίησε ενάντια στον πνευματικό ύπνο - δεν μπορείς να κοιμηθείς, πρέπει να προσευχηθείς, δεν μπορείς να σταματήσεις ... "


Τα πνευματικά παιδιά ελεγαν ότι η ηλικιωμένη γυναίκα ταξίδευε συχνά στη Μόσχα με βαριές τσάντες, τις γέμιζε με κουρέλια στο σπίτι και πηγαίνει να σώσει χαμένες ψυχές. Στο δρόμο, θα ζητήσει από τον έναν ή τον άλλον να βοηθήσει να φέρει ένα βαρύ δέμα, και η ίδια πηγαίνει δίπλα στον βοηθό και προσεύχεται για τη σωτηρία της ψυχής του.

Σύμφωνα με τη μαρτυρία των πνευματικών τέκνων της ευλογημένης γερόντισσας Όλγας, ήταν ασυνήθιστα δυνατή κσι σχεδόν ποτέ δεν αρρώστησε, δεν φοβόταν ούτε το κρύο ούτε τη ζέστη, ούτε καμία δουλειά. Πολλοί έμειναν έκπληκτοι με το πώς απέκτησε τόση δύναμη και ενέργεια σε εκείνη την ηλικία.

Τον χειμώνα του 1973, η ηλικιωμένη γυναίκα άρχισε ξαφνικά να πνίγεται από έναν βήχα, όταν κλήθηκε ένας γιατρός, «δεν τον άφησε να μπει».

Λίγο πριν πεθάνει, η ηλικιωμένη γυναίκα είπε στα πνευματικά της παιδιά: «Όταν φύγω, προσευχηθείτε για μένα και θα προσευχηθώ για όλους».

Η μητέρα αρρώστησε λίγο πριν από τη γιορτή των Θεοφανείων ... Στις τέσσερις η ώρα το πρωί, η μητέρα έψαλε ήσυχα: "Άνοιξε τις πόρτες του Ελέους για μας, Ευλογημένη Μητέρα του Θεού ..." - και μετά από αυτά τα λόγια ένα θαύμα συνέβη: το πρόσωπό της έλαμψε, αναζωογονήθηκε, έγινε λευκό σαν το χιόνι, ολόκληρο το δωμάτιο φώτισε υπέροχο φως και η ψυχή της αναχώρησε ήσυχα στον Κύριο.

Έθαψαν την ευλογημένη γριά Όλγα στη νότια πλευρά της εκκλησίας στο νεκροταφείο Καλιτνικόφσκι στη Μόσχα, κοντά στον τοίχο της εκκλησίας. Στον τάφο υπάρχει ένας μεγάλος μαύρος μαρμάρινος σταυρός.

Η Γερόντισσα Όλγα κατά τη διάρκεια της ζωής της υποσχέθηκε στα πνευματικά της παιδιά ότι αν είχαν πρόβλημα και ζητούσαν βοήθεια, θα άκουγε και θα βοηθούσε. Ακόμη και τώρα βοηθά όλους όσους, πιστεύοντας στη δύναμη των προσευχών του ασκητή, στρέφονται σε αυτήν για προσευχητική βοήθεια.

ΠΗΓΗ.ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Οσιομάρτυς Μοναχή Μαρία της Γκατσινας 1874 — 1932†

site analysis

“Ή κατάθλιψη είναι πνευματικός σταυρός, Την επιτρέπει ό Θεός για να βοηθήσει εκείνους πού θέλουν μα δεν ξέρουν πώς να μετανοήσουν, εκείνους πού, αφού μετανοήσουν, ξαναγυρίζουν πάλι στις παλιές αμαρτίες τους...Τήν τρομερή αυτή ψυχική δοκιμασία μόνο δύο φάρμακα μπορούν να την θεραπεύσουν: είτε πρέπει να μάθει να μετανοεί σωστά κανείς και να προσφέρει έργα μετανοίας, ή να υπομένει τον πνευματικό σταυρό, την κατάθλιψη, με ταπείνωση, πραότητα, υπομονή κι ευγνωμοσύνη στον Κύριο.

 Να γνωρίζεις πώς τον σταυρό αυτόν ό Κύριος θα τον λογαριάσει ως καρπό μετανοίας...

 Έπειτα, σκέψου πόσο μεγάλη παρηγοριά είναι να συνειδητοποιείς πώς ή δοκιμασία σου είναι ό κρυφός καρπός της μετάνοιας, ένας ανεπίγνωστος αύτοκολασμός λόγω της απουσίας απαραίτητων έργων... 

Με τη σκέψη αυτή πρέπει ό άνθρωπος να φτάσει στη συντριβή. Και τότε ή κατάθλιψη σιγά σιγά υποχωρεί κι οι αληθινοί καρποί μετανοίας θ' αναπτυχθούν...”

Η Αγία πριγκίπισσα Ελισάβετ Φεοντόροβνα(+5/18 Ιουλίου 1918)

site analysis

Το παρακάτω άρθρο το δανείστηκα από ΕΔΩ και συμπλήρωσα κάποια στοιχεία μεταφράζοντας από ΕΔΩ. 

Η πριγκίπισσα Ελισάβετ Φεοντόροβνα γεννήθηκε το 1864. Γονείς της ηταν ο μέγας Δούκας Λουδοβίκος Δ΄ της Έσσης και η πριγκίπισσα Αλίκη, κόρη της βασίλισσας της Αγγλίας Βικτωρίας. Αδελφή της η Ρωσίδα αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα Φεοντόροβνα. Από τα παιδικά της χρόνια διακρινόταν για τη βαθιά πίστη της και τη φιλάνθρωπη διάθεση της. Η «ευγενική» καταγωγή, της δεν στάθηκε εμπόδιο για να ζήσει σύμφωνα με το Ευαγγέλιο. Συμπεριφερόταν με καλοσύνη και απλότητα στους απλούς ανθρώπους και από παιδί είχε μια διακαή επιθυμία: να βοηθήσει όσους είχαν ανάγκη.

Το 1884 η Ελισάβετ παντρεύτηκε τον μέγα πρίγκιπα Σέργιο Αλεξάνδροβιτς, αδελφό του τσάρου Αλεξάνδρου Γ΄. Παρότι αλλόδοξη, δεν της ζητηθηκε να αλλάξει την πίστη της. Όμως η ορθόδοξη πίστη της κέντρισε εξ αρχής το ενδιαφέρον. Από την πρώτη ημέρα πού ηλθε στη Ρωσία μελετούσε με επιμέλεια τη ρωσική γλώσσα και παρακολουθούσε τη ζωή των απλών Ρώσων, πού ηταν ζυμωμένη με την όρθύδοξη πίστη και ζωή. Μαζί με το σύζυγό της ταξίδεψε και στους Αγίους Τόπους, όταν το 1888 έγιναν τα εγκαίνια τοϋ ρωσικού ναού της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής στον κήπο της Γεθσημανή. Το προσκύνημα στην Αγία Γη, όπου έζησε ο Θεάνθρωπος, προκάλεσε βαθιά εντύπωση στην Ελισάβετ. Η καρδιά της, «γη αγαθή», ήταν έτοιμη να δεχτεί το σπόρο της ορθόδοξης πίστης. Αφού κατηχηθηκε, προσχώρησε στην Ορθόδοξη Εκκλησία το 1891. Την ίδια χρονιά ο σύζυγος της διορίστηκε γενικός κυβερνητης της Μόσχας.

Από τη μέρα εκείνη η Ελισάβετ αφιερώθηκε σε φιλανθρωπικές δραστηριότητες. Προσπαθούσε με κάθε τρόπο να βοηθησει τους φτωχούς και τους πάσχοντες. Το 1904 η Ρωσία μπήκε στην περιπέτεια του Ρωσο-Ιαπωνικού πολέμου. Η Ελισάβετ οργάνωσε τα στρατιωτικά νοσοκομεία. Επισκεπτόταν τους τραυματίες, έκανε εράνους για τους στρατιώτες κ.λπ. Όμως ο πόλεμος προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις και τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Δεν έλειψαν οι εξεγέρσεις και οι πολιτικές δολοφονίες. Έτσι, στις 4 Φεβρουαρίου 1905, ο σύζυγος της Ελισάβετ, Σέργιος Αλεξάνδροβιτς σκοτώθηκε από βόμβα, πού πέταξε ο Ιβάν Καλιάεβ, μέλος του σοσιαλιστικού επαναστατικού κόμματος. Ο δολοφόνος συνελήφθη και οδηγήθηκε στις φυλακές Ταγκάνκα. Κι εδώ φάνηκε το μεγαλείο της ψυχής της Ελισάβετ. Επισκέφθηκε η ίδια τον Καλιάεβ στη φυλακη. Του μίλησε με πολύ καλοσύνη, καλώντας τον να αφήσει τις αναρχικές ιδέες. Όμως δεν έμεινε εκεί. Ζητησε από τον τσάρο Νικόλαο Β΄ να μην εκτελέσει τον Καλιάεβ. Ο τελευταίος εκτίμησε τη χριστιανικη στάση της Ελισάβετ, αλλά δεν ηταν διατεθειμένος να απορρίψει τις ιδέες του.

Το 1907 η Ελισάβετ αγόρασε μέσα στη Μόσχα ένα οικόπεδο με τέσσερα σπίτια και μεγάλο κηπο. Δημιούργησε την «Αδελφότητα της Αγίας Μάρθας και Μαρίας» με σκοπό τη διακονία των φτωχών και πασχόντων ανθρώπων. Χτίστηκαν σύντομα και άλλα κτίρια καθώς και δύο ναοί αφιερωμένοι στη Θεοτόκο και στις αγίες Μάρθα και Μαρία. Σύντομα η κοινότητα απέκτησε ξενώνα, ορφανοτροφείο, νοσοκομείο, σχολείο, βιβλιοθήκη κ.λ.π. Η αδελφότητα λειτούργησε ως μοναστήρι, συνδυάζοντας τη φιλανθρωπικη δραστηριότητα. Το έργο πού επιτελούσε ηταν τεράστιο. Πλήθη φτωχών και αρρώστων ανθρώπων έβρισκαν περίθαλψη και ανακούφιση. Τα ορφανά παιδιά έβρισκαν προστασία. Τα φτωχά και άπορα παιδιά μπορούσαν να μάθουν γράμματα και κάποια τέχνη.

Η αδελφότητα ξεκίνησε με έξι μοναχές. Τον πρώτο χρόνο είχαν γίνει δεκατρείς και το 1914 έφτασαν τις εκατό. Όλες οι αδελφές εργάζονταν με αυταπάρνηση, διακονώντας τους «ελάχιστους αδελφούς του Ιησού». Κατά τη διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, στην αδελφότητα βρήκαν καταφύγιο πολλά ορφανά, πού ήλθαν από τις εμπόλεμες περιοχές και είχαν ζήσει τη φρίκη και τις αγριότητες του πολέμου. Ένα μέρος των κτιρίων μετετράπη σε στρατιωτικό νοσοκομείο για τους τραυματίες του πολέμου.

Η εργασία της αδελφότητος εκτιμήθηκε πολύ και βοηθήθηκε από τον τότε Μητροπολίτη Μόσχας και μετέπειτα ιερομάρτυρα άγιο Βλαδίμηρο και αργότερα από τους μητροπολίτες Τρύφωνα και Μητροφάνη. Την πνευματικη καθοδήγηση των αδελφών είχε ο π. Σέργιος Μετσώφ, ο όποιος πέρασε πολλά χρόνια στις φυλακές και εξορίες και βρηκε μαρτυρικό θάνατο το 1941.

Το τεράστιο φιλανθρωπικό έργο της αδελφότητας έμελλε να διακοπεί με την επανάσταση. 
Η κάποτε Μεγάλη Δούκισσα είχε επαννειλημένα  αρνηθεί τις προσκλησεις που της είχαν απευθυνθεί μέσω των πρεσβειών να εγκαταλείψει τη Ρωσία,λέγοντας ότι θέλει να μοιραστεί τις στιγμές αυτές με τον λαό της.

Το 1918 οι μπολσεβίκοι την μετέφερα από τη Μόσχα στο Αικατερίνεμπουργκ όπου θα συναντούσε την οικογένεια του τσάρου.Την άνοιξη του 1918 οι μπολσεβίκοι έφεραν στο Αικατερίνεμπουργκ  και τον Μεγάλο Δούκα Σέργιο Μιχαήλοβιτς Ρομανώφ και τους πρίγκηπες Ιβάν,Κωνσταντίνο και Γεώργιο Ρομανώφ.Στα τέλη του μηνός Μαίου πήραν την μοναχή Ελισάβετ μαζί με τους πρίγκηπες στο Αλοπάιεβσκ.Εκεί τους τοποθέτησαν σ''ενα σχολείο όπου και τους φύλαγαν νυχθημερόν.

Τη νύχτα της 18ης Ιουλίου τους ξύπνησαν και τους μετέφεραν σ'ένα παλιό εγκαταλελειμένο ορυχείο,σε απόσταση 12 χιλιομέτρων στο Νίζνια Σελίνσκαια.Τους κατέβασαν για να πυροβολήσουν τον Μεγάλο Δούκα Σέργιο Μιχαήλοβιτς,ενώ τους υπόλοιπους, με δεμένα μάτια,τους πέταξαν στο βάθος του ορυχείου.Έπειτα οι δολοφόνοι πέταξαν χειροβομβίδες.

Το ορυχείο είχε βάθος περίπου 60 μέτρα,αλλά τα σώματα της Μοναχής Ελισάβετ και του πρίγκηπα Ιβάν βρέθηκαν στα 16 μέτρα.Αν και βαριά τραυματισμένη η πριγκίπισσα είχε καταφέρει να δέσει μ'έναν πρόχειρο επίδεσμο το τραύμα του πρίγκηπα Ιβάν.Όχι μακρυά από εκεί που την βρήκαν υπήρχαν δύο χειροβομβίδες που δεν είχαν εκραγεί.Στο στήθος της η μοναχή είχε μια εικόνα του Χριστού.Ξέρουμε ότι δεν πέθανε αμέσως,ενω στις στιγμές που ακολούθησαν του εγκλήματος ύμνοι και προσευχές ακούγονταν από τα βάθη του ορυχείου.Ένας χωρικός που πέρασε από εκεί τους άκουσε.Τρομαγμένος έφυγε με το άλογό του και ειδοποίησε τον Λευκό Στρατό.

Κατεβαίνοντας στο ορυχείο οι Λευκοί  βρήκαν μόνο πτώματα.Στις ώρες της αγωνίας της η Αγία Μάρτυρας είχε υψώσει προσευχές προς το Θεό για την αναπαυση των ψυχών των μαρτύρων.

Βέβαια δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τη σχέση μεταξύ της δολοφονίας της τσαρικής οικογένειας στο Εκατερίνεμπουργκ και της δολοφονίας στο Αλοπάιεβσκ.

Στις 1 Νοεμβρίου 1918,ο επικεφαλής του Λευκού στρατού στρατηγός Κολτσεάκ,κήδευσε επίσημα στον Καθεδρικό Ναό του Αλοπάιεβσκ την Μοναχή Ελισάβετ και τους συντόφους της.

Τον Ιούλιο του 1919 οι μπολσεβίκοι έκαναν αντεπίθεση στην πόλη και ξέθαψαν τα σώματα πηγαίνοντάς τα στο Ιρκούτσκ.Τον Φεβρουάριο του 1920 τα μετέφεραν με τρένο στην Κίνα.Όταν έφτασαν στα ρωσο-κινεζικά σύνορα,μία ομάδα μπολσεβίκων όρμησε στο τρένο και κατάφεραν να ρίξουν πάνω στον σιδηροδρομο το φέρτρο του πρίγκηπα Ιβάν Κωνσταντίνοβιτς.Οι κινέζοι στρατιώτες όρμησαν για να προλάβουν αυτήν την βεβήλωση.

Στις 3 Απριλίου έφτασαν στο Πεκίνο και μετά απο ένα μνημόσυνο τα φέρετρα τοποθετήθηκαν στο υπόγειο του Ι.Ναού του Αγ.Σεραφείμ του Σαρώφ ο οποίος ανήκε στην ρωσική ιεραποστολή.Με ενέργειες της μαρκησίας Μίλφορντ Χάβεν,αδελφής της Μοναχής Ελισάβετ,τα φέρετρα της μοναχής και της υποτακτικής της Βαρβάρας μεταφέρθηκαν στην Σαγκάη και από εκεί μέσω Σουέζ στην Παλαιστίνη.

Το λείψανο της Αγίας Μάρτυρος Βαρβάρας

Το λείψανο της Αγίας Ελισάβετ Φεοντόροβνα
Στις 15 Δεκεμβρίου 1920 οι αγγλικές αρχές,η πολυάριθμη ρωσική παροικία και Ρώσοι και Έλληνες κληρικοί,υποδέχθηκαν την Μοναχή Ελισάβετ,την πρώην Μεγάλη Δούκισσα της Ρωσίας.Την επόμενη ημέρα έγινε νεκρώσιμη ακολουθία με επικεφαλής τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δαμιανό.Τα φέρετρα των δύο μαρτύρων τοποθετήθηκαν στην κρύπτη της ρωσικής μονής της Αγ.Μαρίας της Μαγδαληνής στην Γεσθημανή,όπου και βρίσκονται μέχρι σήμερα.

Η μοναχή Ελισάβετ,πρώην Μεγάλη Δούκισσα της Ρωσίας επανερχόνταν στον τόπο όπου είχε έρθει το 1888 με τον σύζυγό της για να συμμετάσχει στα εγκαίνια της Ι.Μ.της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής.

 Το 1992 οι μοναχές Ελισάβετ και Βαρβάρα ανακηρύχθηκαν αγίες από τη Ρωσική Εκκλησία.
Πηγή: Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Αντωνόπουλος, Ρώσοι Νεομάρτυρες και Ομολογητές, 1917- 1922, Μέρος Γ΄: «Νέφος Μαρτύρων». Εκδόσεις Ακρίτας/επιμέλεια - proskynitis.blogspot.com

Πηγές φώτο ΕΔΩ και ΕΔΩ

ΠΗΓΗ.ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ

Ένα βίντεο αφιέρωμα στην αγία Ματρώνα...

site analysis

~ Ένα βίντεο αφιέρωμα που ετοιμάσαμε με δέος και αγάπη για μια πολύ σπουδαία αγία, τον όγδοο στύλο της Ρωσίας, την αγία Ματρώνα...

Ένα κοριτσάκι που γεννήθηκε σε ένα φτωχό χωριουδάκι της Ρωσίας αόμματο και που μετά από λίγο έμεινε παράλυτο. 
Στην αρχή τα παιδιά την περιγελούσαν και την πείραζαν, ενώ πολλοί κατηγορούσαν τους γονείς της γιατί την κράτησαν. 
Κι όμως η Ματρώνα από τη νεανική της ακόμα ηλικία, υπήρξε η αφορμή να πλημμυρίζει το σπίτι της με κόσμο από όλη τη Ρωσία, που απεγνωσμένα ζητούσε τη συμβουλή, την καθοδήγηση και την προσευχή της. 
Έτρεχαν όλοι να δούνε την τυφλή, να πλησιάσουν την ακίνητη και καθηλωμένη…
, η οποία περίτρανα αποδεικνύει αυτό που κάποτε είπε ο Κύριός μας: 
«ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται.»

(Το βίντεο προβλήθηκε στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο των εκπαιδευτηρίων "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ", του συγκροτήματος Ηρακλείου, τον Μάιο του 2018. 
Αφήγηση: Νεκτάριος Γουναρίδης
Επιμέλεια: Αλέξανδρος Φωτόπουλος, Φιλόλογος).


ΠΗΓΗ.ΑΜΦΟΤΕΡΟΔΕΞΙΟΣ

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΣ ΚΑVESHNIKOVA (1904-1996)

site analysis

"Ρωτήστε τον Παντοδύναμο, μην τον ξεχνάτε μέρα και  νύχτα ." Είναι καλύτερο να προσεύχεστε νωρίς το πρωί και τη νύχτα. Η πιο ήσυχη ώρα. Ξυπνήστε, σηκωθείτε πλυθείτε και μιλήστε με το Θεό, πείτε Του τα πάντα.

Ο Κύριος αγαπάει να του μιλάμε. Και θα βρει τρόπους, θα σας σώσει και θα σας βοηθήσει. Αν ο Κύριος δίνει πόνο, δίνει υπομονή και ενισχύσει από το Άγιο Πνεύμα. 

 - Από τα μεσάνυχτα μέχρι τις τρεις το πρωί ο ουρανός  είναι ανοιχτός. Είναι πολύ πολύτιμη η προσευχή κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών. Μετά τα μεσάνυχτα, είναι καλό να βάλουμε τρεις μεγάλες μετάνοιες με προσευχή στον Σωτήρα, τη Θεοτόκο και τον Άγγελο τον Άγγελο φύλακα μας..

 Η γερόντισσα Αντωνία ευλόγησε τα πνευματικά της παιδιά να διδάξουν στη μνήμη τούς  τις προσευχές: "ΤΟ ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ ", "ΘΕΟΤΟΚΕ ΚΑΙ ΠΑΡΘΕΝΕ", "Το Σύμβολο της Πίστης", 50ος και 90ος Ψαλμό

 Με συμβούλεψε να διαβάζουμε τον κανόνα σύντομης προσευχής στον άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ και τη προσευχή: "Κύριε, διαφώτισε το μυαλό μου, ηρέμησε την καρδιά μου, βοήθησε με στη ζωή, γλίτωσε με  από το κακό" ...

- Εάν τα παιδιά είναι άρρωστα, πρέπει να διαβάσετε τον 90ο Ψαλμό και τον "Πάτερ ημών " επτά φορές. Εάν είναι κάτι σοβαρό, πρέπει να το  διαβάσετε δώδεκα φορές ... Εάν  δυστυχία συνέβη σε ένα άτομο, θα πρέπει να διαβάσετε τον Ψαλμό 90 ... 

Όταν υπάρχουν ακάθαρτες σκέψεις, απελπισία, μελαγχολία - πολλές φορές διαβάστε την προσευχή "ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ". Ο Κύριος θα δώσει ειρήνη στην ψυχή για τις προσευχές στην Μητέρα του Θεού ...

"Απλά πρέπει πριν  φάτε φαγητό να κάνετε τον σταυρός σας". Θα έρθουν οι καιροί,  που όλα θα δηλητηριαστούν. Αλλά εάν πορεύεστε με πίστη, θα ζήσετε. Και ο άλλος που  θα πιει ή θα φάει το ίδιο πράγμα, χωρίς να έχει πίστη  - θα πεθάνει.

"Κλείστε το στόμα σας καλύτερα, με τις  επτά κλειδαριές, όπως λένε οι άγιοι πατέρες.

 Δημιουργήστε μια προσευχή του Ιησού, διότι φέρνει πολύ πόσο καλό  στη ζωή". Η σιωπή είναι μια αγγελική προσευχή. Δεν μπορεί να συγκριθεί με την ανθρώπινη προσευχή μας. Μείνετε ήσυχοι και ακούστε περισσότερο, γιατί από αυτήν (αγγελική προσευχή) θα βοηθηθητε  σε όλα!

 Η γλώσσα μου είναι εχθρός μου,  έτσι είναι . Πόσο κακό και απογοήτευση φέρνει στη ζωή ...

 Αν καταδικάσουμε τον γείτονα για κάποια αμαρτία, τότε ζει ακόμα σε μας η αμαρτία. . Εάν ένα άτομο μετανοήσει, τότε αυτή η αμαρτία δεν τον αφορά. Όταν η ψυχή είναι καθαρή, δεν θα καταδικαστεί ποτέ. Γιατί "Μην κρίνετε, ώστε να μην κριθείτε" (Ματθαίος 7: 1). "

- Η Γερόντισσα ΑΝΤΩΝΙΑ συμβουλεύει καθημερινά να διαβάζουμε το  17 κάθισμα των ψαλμών είπε: "Στις δυσκολίες  ο17 κάθισμα θα είναι ήδη  άμυνα για σας". 

Ο γερόντισσα  πίστευε ότι τα κεριά του Πάσχα δίνουν μια ιδιαίτερη χάρη, και συγκεκριμένα είπε: «Όταν επισκέπτεστε ένα άρρωστο άτομο, διαβάστε μια προσευχή για τους πόνους  και  ανάψτε κεράκι από το   Πάσχα (κόκκινο)».

Ο Λόγος του Θεού είναι τροφή για την ψυχή και το σώμα. Το καθήκον ενός χριστιανού είναι ότι δεν θα πάει να κοιμηθεί αν δεν διαβάσει ένα κεφάλαιο του Ευαγγελίου δύο κεφάλαια των Επιστολών, ξεκινώντας από τις Πράξεις των Αποστόλων και τελειώνοντας με την Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, μερικούς Ψαλμούς από το ψαλτήρι.. Και έτσι θα διαβάσουμε σταδιακά ολόκληρη τη Καινή Διαθήκη και το ψαλτήρι, που είναι αυτό που χρειαζόμαστε. ... Πρέπει να φτιάξουμε τρεις σελιδοδείκτες και να διαβάσουμε στη σειρά, και όταν διαβάσουμε όλα πάλι από την αρχή σε όλη την διάρκεια τη ζωής μας.

- Πολλοί από εκείνους που ήρθαν στη μητέρα του συμβούλευαν: "Ότι σε κάθε σπίτι να υπάρχουν εικόνες της Μητέρας του Θεού"! Στο σπίτι πρέπει να υπάρχει μια άγια γωνία: για ιερές εικόνες, αγιασμό, αντίδωρο, καντήλι ευχέλαιο. Μπορεί να υπάρχει ναός χωρίς βωμό ή σπίτι χωρίς στέγη; - Έτσι, η οικογένεια δεν πρέπει να ζει χωρίς μια άγια γωνία. Κατά τη διάρκεια της προσευχής ή στις αργίες, το κανδήλι  πρέπει να καίει και είναι καλό να ανάβουμε  ένα κερί. Στο σπίτι, όπου αυτό συμβαίνει η χάρη του Θεού πέφτει στο σπίτι αυτό. ".

- "Να είστε πίστη, δώστε όλες τις αμαρτίες σας στον Θεό. Όλες οι ασθένειες, όλες οι θλίψεις, όλες οι φροντίδες να τις αναθέτετε  στον Θεό. Και να είναι εύκολο, να ελευθερώσετε  τον εαυτό σας. Ο Θεός ξέρει για σένα. Κάθε πρόσωπο  έρχεται στη ζωή να εκτελέσει  ένα ρόλο: θα το εκτελέσει - και θα πάει στη ζωή αιώνια Δεν είμαστε εδώ για πάντα, είμαστε εδώ για μια επίσκεψη. Και θα πάμε σπίτι εγκαίρως, όλοι θα πάμε σπίτι. Ο Κύριος στη γη δεν θα αφήσει κανένα, θα πάρει τον καθένα μας . Η ψυχή δεν πεθαίνει. Το σώμα είναι κοστούμι, είναι ναός της ψυχής. "

ΠΗΓΗ.ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ