Aγία Μαρία η Βιθυνή (12 Φεβρουαρίου)

site analysis

Η Μακαριστή Ηγουμένη Αγάπη Καραγιάννη

site analysis

Kavvadias Agaph from Pemptousia on Vimeo.

Η Αγία Παρθενομάρτυς Γκρέκα η εν Σαρδηνία

site analysis

Λείψανο της Οσίας Ματρώνης της Αομμάτου Ρωσίδος

site analysis

Λείψανο της Οσίας Ματρώνης της Αομμάτου Ρωσίδος.

Aπότμημα του αγίου λειψάνου της Οσίας ημών Ματρώνης της Αομμάτου Ρωσίδος (1881 ή 1885 - 1952) φυλάσεται στην Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος Κοκκιναρά Πεντέλης (Μετόχι της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη) από το έτος 2000 και τίθεται προς προσκύνηση καθημερινά. Περισσότερες πληροφορίες στην επίσημη ιστοσελίδα της Ι. Μονής: www.iamatikos.gr

Φωτογραφίες της Οσίας Ματρώνης της Αομμάτου Ρωσίδος.

Λείψανο της Οσίας Ματρώνης της Αομμάτου Ρωσίδος.

το μαρτύριο της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης - Αγγελίνης

site analysis

Πληγή εις τα οστά, πικρόν ύδωρ ερυθρόν : το μαρτύριο της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης - Αγγελίνης

Στις 27 Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της Νεομάρτυρος Ακυλίνης ή Αγγελίνης της Ζαγκλιβερινής.

Σύμφωνα με τον βίο της, ο πατέρας της Ακυλίνας σκότωσε έναν Τούρκο μετά από φιλονικία μαζί του. Για ν’ αποφύγει την τιμωρία του θανάτου, δέχτηκε να αλλαξοπιστήσει. Κατόπιν παραινέσεων των Τούρκων προσπάθησε νααλλαξοπιστήσει και την κόρη του, όμως παρά τις επίμονες προσπάθειες του πατέρα της και τις απειλές των Τούρκων, η Ακυλίνα δεν αρνήθηκε τον Χριστό, με αποτέλεσμα να πεθάνει μαρτυρικά, μετά από πολυήμερο ξυλοκόπημα και ραβδισμό, στις 27 Σεπτεμβρίου του 1764, σε ηλικία δεκαοκτώ χρονών.

Τα σεπτά και χαριτόβρυτα λείψανα της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης ευρέθησαν κατά θαυμαστό τρόπο το έτος 2012. Η ίδια μάλιστα περιέγραψε το μαρτύριό της σε ενύπνιο που είδε ευσεβής γυναίκα του λαού.  

  

...Στή συνέχεια μοῦ ἔδειξε κάτω ἀπό τό χῶμα ...τό κρανίο βαμμένο μέ ἔντονο ἐρυθρό χρῶμα...τήν εἶχαν κρεμασμένη ἀπό τά χέρια καί τήν χτυποῦσαν μέ ἀγκαθωτά ραβδιά καί ξύλα, τά ὁποῖα ἔβγαζαν μέσα ἀπό ἕνα πιθάρι πού ἦταν γεμάτο μέ ἕνα ἐρυθρόν ὑγρό (δηλητήριο)...Τό δηλητήριον πού τῆς ἔριχναν οἱ Τοῦρκοι τῆς ἔκαψε τίς σάρκες καί οἱ πόνοι ἦταν ἀφόρητοι...

   
Σ’ αὐτό τό χρονικό διάστημα μοῦ ἐνεφανίσθη σέ ἐνύπνιον μία κοπέλλα ἡ ὁποία μοῦ εἶπε ὅτι εἶναι ἡ Ἀγγελίνα...

   
Ἡ Ἁγία Ἀγγελίνα πού μοῦ ἐφανερώθη στό ἐνύπνιον ἦταν νεαρή σέ ἡλικία, ψηλή κοπέλλα μέ ξανθά μαλλιά, ἐξαιρετικῆς ὀμορφιᾶς καί στεκόταν στήν ἐξωτερική πόρτα πού ὁδηγεῖ στό ἐσωτερικό του Ἱεροῦ Βήματος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Ὄσσης. Μοῦ ἔλεγε πώς πρέπει νά μετρήσω ἑπτά βήματα ἀπό τήν πόρτα κοντά στό Ἱερόν τοῦ Ναοῦ καί μοῦ ὑπέδειξε τό σημεῖο πού θά σταθῶ, ἀκριβῶς ἀπέναντι, βλέποντας τόν τοῖχο τοῦ Ναοῦ καί στόν ὁποῖον ἐπάνω ὑπῆρχε τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Καί συνέχισε ἡ Ἁγία λέγοντας ὅτι ἐκεῖ θά βροῦμε τά ὀστᾶ της καί συνέχισε λέγοντας: «πληγή εἰς τά ὀστᾶ, πικρόν ὕδωρ ἐρυθρόν».

  

Η τίμια κάρα της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης - Αγγελίνη.
Είναι ορατό το ερυθρό χρώμα από το δηλητήριο που τις έκαιε τις σάρκες.

Στή συνέχεια μοῦ ἔδειξε κάτω ἀπό τό χῶμα τά ὀστᾶ μαζεμένα σέ ἐμβρυϊκή στάση καί τό κρανίο βαμμένο μέ ἔντονο ἐρυθρό χρῶμα. Μετά ἀπό αὐτό ἡ Ἁγία Ἀγγελίνα μοῦ διηγήθηκε τό φοβερό καί ἀπάνθρωπο μαρτύριό της. Πώς τήν εἶχαν κρεμασμένη ἀπό τά χέρια καί τήν χτυποῦσαν μέ ἀγκαθωτά ραβδιά καί ξύλα, τά ὁποῖα ἔβγαζαν μέσα ἀπό ἕνα πιθάρι πού ἦταν γεμάτο μέ ἕνα ἐρυθρόν ὑγρό (δηλητήριο). Τήν εἶχαν δεμένη σέ ἕνα σιδερένιο μηχάνημα βασανιστηρίων, στό ὁποῖον τά πάνω ἄκρα καί τά κάτω ἄκρα, ἔχοντάς τα δεμένα σφιχτά πάνω σέ κοφτερές τροχαλίες καί τά πλευρά, ἀκουμποῦσαν σέ αἰχμηρά καρφιά πού ὑπῆρχαν πάνω στό μηχάνημα αὐτό. Μέ τήν τριβή κομματιάστηκαν τά ροῦχα καί οἱ σάρκες της. Κόπηκαν τά ἄκρα σέ σημεῖο τέτοιο, πού ἴσα νά κρέμονται ἀπό τό ὑπόλοιπον σῶμα. Τό δηλητήριον πού τῆς ἔριχναν οἱ Τοῦρκοι τῆς ἔκαψε τίς σάρκες καί οἱ πόνοι ἦταν ἀφόρητοι. Κρεμασμένη τήν χτυποῦσαν καί τήν βασάνιζαν ἀτελείωτες ὧρες. Ἀπό τό ἀνελέητο μαρτύριόν της ἡ γῆ γύρω της βάφτηκε κόκκινη. Ἀπό τό αἷμα δέν ξεχώριζες τίποτα πάνω στό σῶμα της.

 
Ἀφήγησις Ἐνυπνίου εὐσεβοῦς γυναικός περί τοῦ τόπου ταφῆς τῆς Ἁγίας Νεομάρτυρος Ἀκυλίνης (απόσπασμα)

Διαβάστε περισσότερα παρακάτω:

Εικόνα της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης - Αγγελίνης με σκηνές από το βίο της.
Η εικόνα χρονολογείται το 1903 και παρουσιάζει ολόσωμη την Αγία. Κάτω αριστερά και δεξιά
περιέχονται δύο σκηνές από το βίο της, η μαστίγωση και η κοίμησή της,
ενώ επάνω αριστερά παριστάνεται ο Χριστός να ευλογεί την Αγία.

Ἡ Ἁγία Ἀκυλίνα ἐγεννήθη κατά τό 1745 εἰς μίαν ταπεινήν οἰκίαν, κειμένην εἰς τήν ἀριστεράν πλευράν τῆς ὁδοῦ παρά τήν εἴσοδον τοῦ Ζαγκλιβερίου. Ἐκεῖ, λοιπόν, εἶδεν ἀνατέλοντα τόν ἥλιον καί ἐκεῖ παρέδωκε τήν Ἁγίαν της ψυχήν ὡς Μάρτυς τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος, ὅπως καί ἄλλοι πολλοί Νεομάρτυρες κατά τά φοβερά ἔτη τῆς Τουρκοκρατίας. Εἰς τό Ζαγκλιβέριον ἦσαν ἐγκατεστημένοι τότε καί σκληροτράχηλοι Τοῦρκοι, οἵτινες κατῴκουν εἰς τό κέντρον τοῦ χωρίου καί ἀπετέλουν τό ἥμισυ σχεδόν τοῦ ἐκεῖσε πληθυσμοῦ. Οἱ γονεῖς της ἦσαν Χριστιανοί. Ὁ πατήρ της ὠνομάζετο Γεώργιος, τό δέ ὄνομα τῆς μητρός της παραμένει ἄγνωστον.
  
Τήν Ἁγίαν ἐσημάδευσεν εἰς νηπιώδη ἡλικίαν ἕν συνταρακτικόν γεγονός. Μίαν ἡμέραν ὁ πατήρ της ἐφιλονίκησε μέ ἕναν Τοῦρκον γείτονα καί ἐπάνω εἰς τήν λογομαχίαν τόν ἐφόνευσεν. Ἐκ τούτου προεκλήθη μεγάλη ἀναστάτωσις μεταξύ Τούρκων καί Χριστιανῶν καί ὁ κίνδυνος ἀντιποίνων ἦτο φανερός. Ἐντός ὀλίγων ἡμερῶν ὁ Γεώργιος συνελήφθη καί κατεδικάσθη εἰς θάνατον. Ὅτε ὅμως ὡδηγήθη εἰς τήν ἀγχόνην ἀπώλεσε τό θάῤῥος του καί ἐδέχθη ὁ δυστυχής νά ἀλλαξοπιστήσῃ, ἵνα διασωθῇ. Τό θλιβερόν τοῦτο γεγονός συνετάραξε τούς ὁμοπίστους συγχωριανούς καί τῆς εὐρυτέρας περιοχῆς· πολλῷ δέ μᾶλλον τήν εὐσεβῆ σύζυγόν του καί τήν μικράν θυγατέρα του Ἀκυλίναν, αἵτινες ἐνεδύθησαν τά μαῦρα καί ἐνεκλείσθησαν εἰς τήν οἰκίαν των, θρηνοῦσαι τόν δυστυχῆ ἀποστάτην. Ἀπ' ἐναντίας οἱ Τοῦρκοι ἐπανηγύριζον τό γεγονός, ἔχοντες ἀνά μέσον αὐτόν τόν ἀρνησίχριστον Γεώργιον, ἐνδεδυμένον πλέον μέ τουρκικά ἐνδύματα.

 
Ἡ εὐσεβής μήτηρ τῆς Ἀκυλίνης, προαισθανομένη ὅτι ἐν καιρῷ ἡ θυγάτηρ της θά ἐβάδιζε τήν ὁδόν τοῦ Μαρτυρίου, τήν ἐνουθέτει ἐν Χριστῷ καί τήν προητοίμαζε διά τό βραβεῖον τοῦ ἱεροῦ ἐκείνου ἀγῶνος. Καί ἡ καταιγίς δέν καθυστέρησε νά ἔλθῃ. Κατά τό 1764 ὁ ἐξωμότης πατήρ της ἔλαβε διαταγήν ἀπό τόν πασᾶν τῆς Θεσσαλονίκης νά πείσῃ τήν θυγατέρα του νά τουρκεύσῃ· μάλιστα τοῦ ἀνέφερεν ὅτι εἶχε σκοπόν νά τήν ὑπανδρεύσῃ μέ τόν υἱόν του, ἐάν ἠσπάζετο τήν μουσουλμανικήν θρησκείαν. Ὅμως ἡ Χριστιανή Μακεδονοπούλα ἔμεινεν ἀλύγιστος εἰς τάς κολακείας ταύτας καί οὐδόλως ἤθελε νά ἀκούῃ τάς σατανικάς ὑποσχέσεις διά κοσμικόν πλοῦτον καί φθαρτά μεγαλεῖα, ὁ νοῦς αὐτῆς ἦτο μόνον εἰς τά ἄφθαρτα οὐράνια θεῖα δῶρα· πρός τοῦτο ἐνισχύετο ἀπό τά θερμά λόγια τῆς εὐλογημένης μητρός της, διό καί ἡ καρδία της ἐγέμιζε μέ θάῤῥος, δύναμιν καί ἀποφασιστικότητα.

 
Ὅταν ὁ πατήρ της ἀντελήφθη τήν ἀκλόνητον ἀπόφασιν τῆς θυγατρός του τήν ἐξύβρισε, καί ἀφοῦ τήν ἔδειρεν ἀσπλάχνως τήν ἐνέκλεισε νῆστιν εἰς τόν σταῦλον ἐπί τινας ἡμέρας. Εἰς τό τέλος ἔχασε τήν ψυχραιμίαν του καί ἐκάλεσε τούς Τούρκους νά τήν παιδεύσουν οἱ ἴδιοι, ἵνα τήν μεταπείσουν. Ἐκεῖνοι, παραλαβόντες τήν Ἁγίαν ὡς λύκοι ἅρπαγες, τήν ἔδεσαν εἰς μίαν συκῆν ἔμπροσθεν τῆς οἰκίας της, παρά τήν διερχομένην σημερινήν ὁδόν, καί τήν ἐμαστίγωσαν. Ἀκολούθως, ἀφοῦ τήν ἔδεσαν εἰς τήν οὐράν ἑνός ἀλόγου, τήν ἔσειραν ἔξωθεν τοῦ παλαιοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, ὅστις ἔκειτο πλησίον τοῦ σημερινοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί κατεστράφη δυστυχῶς ἐκ πυρκαϊᾶς τό 1902.

 
Συμφώνως μέ μαρτυρίας, ὁ ῥηθείς παλαιός Ἱ. Ναός τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Ζαγκλιβερίου ἔκειτο ἀκριβῶς ἀριστερόθεν τῆς εἰσόδου τοῦ ὑπάρχοντος Ἱ. Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί περιεβάλλετο ὑπό μεγάλων δένδρων (κυπαρίσσων καί μορεῶν). Ὁ Ἱ. Ναός τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἤρχισε νά ἀνοικοδομῆται τό 1905. Οἱ Τοῦρκοι ἔδωσαν ἄδειαν τότε διά τήν ἀνέγερσιν νέου Ἱ. Ναοῦ πρός τιμήν τοῦ Μεγαλομάρτυρος Ἁγίου Γεωργίου (τόν ὁποῖον φοβοῦνται) καί οὐχί τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας, προφασιζόμενοι ὅτι δέν ἐγνώριζον τοῦτον τόν Ἅγιον. Μάλιστα πλησίον τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου ὑπῆρχε καί Σχολεῖον, ἔνθα οἱ μαθηταί ἔκαμνον μάθημα εἰς τόν νάρθηκα τοῦ Ἱ. Ναοῦ (πληροφορία π. Παναγιώτου Κορκόντζιλα).

 
Ἐκεῖ λοιπόν εἰς τόν Ἅγιον Ἀθανάσιον ἔδεσαν οἱ Τοῦρκοι καί πάλιν τήν Ἁγίαν εἰς μίαν μορέαν (μουριάν) καί τήν ἐβασάνιζον νά ἀρνηθῇ τόν Χριστόν. Τά Μαρτύρια ἦσαν φοβερά καί αἱ κραυγαί αὐτῆς ἠκούοντο εἰς ὅλον τό χωρίον.Καθώς λέγεται, τήν ἐγύμνωσαν οἱ δυστυχεῖς καί τήν ἐκτύπων μέ βέργας ἰτιᾶς καί λυγαριᾶς καί κατόπιν μέ συρματένια σχοινία. Εἰς τήν συνέχειαν τήν μετέφερον εἰς τό κέντρον τοῦ χωρίου, ὅπου ἦτο τό τουρκικόν τζαμίον, πλησίον τῆς σημερινῆς πλατείας τοῦ χωρίου καί ἐκεῖ τήν ἐπαίδευον συνεχῶς. Ἡ Μάρτυς ὅμως εἶχεν ἀνδρειοτάτην ψυχήν καί εἰς τάς γενομένας προκλήσεις τούς παρέδωκεν εἰς τόν πατέρα των διάβολον. Μάλιστα εἰς ἕνα Τοῦρκον, ὅστις τήν ἠπείλει ὅτι θά συνέτριβε τά ὀστᾶ της ἕν πρός ἕν, τοῦ ἀπήντησε: «τί ὠρέχτηκα ἀπό τήν πίστιν σας νά ἀρνηθῶ ἐγώ τόν Χριστόν μου, ἤ ἀπό ποῖα θαύματα τῆς πίστεώς σας νά πιστεύσω; οἱ ὁποῖοι βρωμεῖτε ἀκόμη ζωντανοί»!

  
Ταῦτα ἀκούσαντες κατῃσχύνθησαν ἅπαντες ἐξ ἐντροπῆς, καί μή δυνάμενοι τί ἄλλο νά πράξουν, τήν μετέφερον μισοπεθαμένην εἰς τήν οἰκίαν της. Κατ' ἄλλους τήν ἔῤῥιψαν εἰς τήν πλατεῖαν τοῦ Ζαγκλιβερίου, τήν ὁποίαν παρέλαβον ἡ μήτηρ της καί ὁ ἱερεύς τοῦ χωρίου, ὅστις μάλιστα ἔφερε καί Θείαν Κοινωνίαν ἐντός σπυρίου σταφίδος καί τήν ἐκοινώνησεν. Ὅταν παρέλαβε τήν Μάρτυρα ἡ μήτηρ της, τήν ἐνηγκαλίσθη μετά δακρύων καί τήν ἠρώτησε μέ ἀνυπομονησίαν: «Τί ἔκαμες παιδί μου»; Καί ἐκείνη τῆς ἀπήντησε: «Μάνα ἐκράτησα τό διαμάντι πού μοῦ ἔδωκες...» καί εὐθύς ἐξεψύχησεν !

  
Τούτων γενομένων, ἡ ψυχή τῆς Ἁγίας Μάρτυρος τοῦ Χριστοῦ Ἀκυλίνης ἐπορεύθη θριαμβευτικῶς πρός τόν οὐρανόν, ἔνθα οἱ χοροί τῶν Ἀγγέλων καί ὅλων τῶν Μαρτύρων τῆς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας. Τήν ἰδίαν στιγμήν ἐξεχύθη ἀπό τό Ἅγιον αὐτῆς Λείψανον ἄῤῥητος εὐωδία, ὥστε ὅλαι αἱ ὁδοί ἀπ' ὅπου διῆλθεν ἀκολούθως εὐωδίαζον ἐπί πολλάς ἡμέρας. Ἦτο 27 Σεπτεμβρίου 1764.

Τα χαριτόβρυτα λείψανα της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης - Αγγελίνης.

 
Οἱ Τοῦρκοι διέταξαν τότε νά τήν ἐνταφιάσουν εἰς τό ὀθωμανικόν νεκροταφεῖον, τό ὁποῖον εὑρίσκετο πλησίον τοῦ τζαμίου, παρά τήν πλατεῖαν τοῦ χωρίου, ὥστε νά ἱκανοποιήσουν δι' αὐτοῦ τοῦ τρόπου τόν ἐγωϊσμόν των. Νά τήν κάμουν ἰδικήν των, ἔστω καί μετά θάνατον. Οὕτω καί ἐγένετο. Τό ἴδιον ὅμως βράδυ, ἕν φῶς ὡς ἄστρον κατῆλθεν ἐξ οὐρανοῦ καί ἔμεινεν εἰς τόν τάφον τῆς Ἁγίας ἐπί ὥραν πολλήν. Συμφώνως μέ μίαν ἄλλην παράδοσιν, ἐπί τρεῖς ὁλοκλήρους ἡμέρας ἐφύλαττον οἱ Τοῦρκοι τόν τάφον τῆς Ἁγίας, οἱ ὁποῖοι ἔβλεπον μάλιστα τό φῶς καί ἐφοβοῦντο. Αὐτό ὑπεχρέωσε τούς Χριστιανούς νά κλέψουν τό ἱερόν σῶμα τῆς Ἁγίας καί νά τό ἐνταφιάσουν εἰς ἕτερον μέρος. Ἡ παράδοσις ἀναφέρει τρία ὀνόματα Ζαγκλιβερινῶν παλληκαριῶν (Τσιόπλας, Καλλιμέρης καί Μπούκλας), τά ὁποῖα ἐξέθαψαν τήν Ἁγίαν καί ἔκαμαν ὅρκον νά μή μαρτυρήσουν εἰς οὐδένα τό μέρος τοῦ ἐνταφιασμοῦ της, ἵνα μή συληθῇ ὑπό τῶν Τούρκων.

 
Κατά τήν παράδοσιν τά Ἱερά Λείψανα τῆς Ἁγίας ἐτοποθετήθησαν ἐντός κοφίνου καί οὕτω ἐφυγαδεύθησαν.Ἔκτοτε ἐγένοντο πολλαί προσπάθειαι ἀνευρέσεως αὐτῶν, ἀλλ' εἰς μάτην.
 

Ὁ Βίος τῆς Ἁγίας Νεομάρτυρος Ἀκυλίνης τῆς Ζαγκλιβερινῆς [Υ Π Ο Μ Ν Η Μ Α Γέροντος Μαξίμου Μοναχοῦ Ἰβηρίτου Περί τῆς εὑρέσεως τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τῆς Ἁγίας Νεοπαρθενομάρτυρος Ἀκυλίνης τῆς Ζαγκλιβερινῆς (απόσπασμα)]

  

Τα χαριτόβρυτα λείψανα της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης - Αγγελίνης της εκ Ζαγκλιβερίου καταγομένης.

Ιατροδικαστική πραγματογνωμοσύνη των λειψάνων της Αγίας Ακυλίνης - Αγγελίνης (09/03/2012).

Ὁ Γέρων π. Μάξιμος Ἰβηρίτης καί ὁ καθηγητής κ. Νικόλαος Βασιλειάδης
στέκονται ἐνώπιον τοῦ λειψάνου τῆς Ἁγίας Ἀκυλίνης.

Ιατροδικαστική και τοξικολογική πραγματογνωμοσύνη των λειψάνων της Αγίας Ακυλίνης - Αγγελίνης (22/03/2012).

Το αδιάφθορο σεπτό λείψανο της Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής ή Νέας.

site analysis

Άρον τας σάρκας μου μακράν από εδώ! Σκότος και δυσωδίαν ουκ ηνείχομαι!

Το αδιάφθορο σεπτό λείψανο της Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής ή Νέας.
Καθεδρικός Ναός, Ιάσιο, Ρουμανία.

Η Οσία Παρασκευή η Επιβατινή ή Οσία Παρασκευή η Νέα είναι αγία της Ορθοδόξου Εκκλησίας και θεωρείται προστάτιδα των Βαλκανίων. Γεννήθηκε στους Επιβάτες της Ανατολικής Θράκης τον 10 μάλλον αιώνα και κοιμήθηκε στη γειτονική Καλλικράτεια, σε ηλικία μόλις 27 ετών. Η μνήμη της εορτάζεται στις 14 Οκτωβρίου.

  

Η Οσία Παρασκευή η Επιβατινή θα ζήσει τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής της στην Καλλικράτεια της Ανατολικής Θράκης που απέχει μόλις δεκαεπτά χιλιόμετρα από τον γενέθλιο τόπο της, αλλά ως άγνωστη μεταξύ αγνώστων. Γύρω από την εύρεση του αγίου και αδιάφθορου λειψάνου της υπάρχει η εξής ενδιαφέρουσα ιστορία (συντομευμένη εδώ):

Ιάσιο, Ρουμανία.

Σε ηλικία μόλις είκοσι επτά ετών παρέδωσε την αγία ψυχή της στα χέρια του Κυρίου της τον οποίον αγάπησε από μικρό παιδί. Το σώμα της το έθαψαν κοντά στη θάλασσα.

  

Πέρασαν πολλά χρόνια. Λησμονήθηκε η ξένη που ασκήτεψε και υπηρέτησε το Ναό τους (: της Καλλικράτειας). Ο Θεός όμως που δοξάζει αυτούς που τον αγάπησαν δεν την ξέχασε. Μετά από πολλά χρόνια η θάλασσα ξέβρασε στην παραλία της Καλλικράτειας το σώμα κάποιου ναύτη.

Τοιχογραφία που παριστάνει την κοίμηση και ταφή της Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής ή Νέας.

Τοιχογραφία που παριστάνει τον πνιγμένο δυσώδη ναύτη
και την ανεύρεση του αδιάφθορου σώματος
της Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής ή Νέας.

Το σώμα του νεκρού ναύτη ανέδιδε ανυπόφορη δυσοσμία. Την ώρα που έσκαβαν τον τάφο του δίπλα στην ακτή, βρήκαν ένα άφθαρτο σώμα στη γη. Απόρησαν, καθώς όμως ήταν άπειροι, δεν έδωσαν σημασία στο γεγονός και πέταξαν το δύσοσμο σώμα του ναύτη στον ίδιο τάφο και σκέπασαν τα σώματα. Ξεχάστηκε το συμβάν.

 

Ένας κάτοικος της Καλλικράτειας, ονόματι Γεώργιος, είδε σε ενύπνιο μία λευκοφορεμένη γυναίκα σαν βασίλισσα, καθισμένη σε ένα λαμπρό θρόνο και περικυκλωμένη από πλήθος λαμπρών στρατιωτών. Τότε ένας από τους λαμπροφορεμένους στρατιώτες του είπε: "Γεώργιε, γιατί περιφρονήσατε το σώμα της οσίας Παρασκευής; Πάρτε το γρήγορα και βάλτε το σε κιβώτιο λαμπρό, γιατί ο Βασιλιάς του Ουρανού την τίμησε στον ουρανό και θέλει να την δοξάσει στη γη". Και η λευκοφορεμένη βασίλισσα του είπε: "Άρον τας σάρκας μου μακράν από εδώ! Σκότος και δυσωδίαν ουκ ηνείχομαι!" και του αποκαλύπτει τον τόπο που ήταν θαμμένη, το όνομά της και τον τόπο καταγωγής της.

 

Το ίδιο βράδυ μία γυναίκα του χωριού είδε στον ύπνο της παρόμοιο ενύπνιο που είχε σαν αποτέλεσμα τελικά την εκταφή και ανεύρεση του άφθαρτου σκηνώματος της Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής.

Το σεπτό λείψανο της Οσίας Παρασκευής θα παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα στο ναό των Αγίων Αποστόλων της Καλλικράτειας. Αργότερα όμως θα ματαφερθεί σε διάφορα μέρη λόγω των ταραγμένων ιστορικών συνθηκών. Η Δ΄ Σταυροφορία των Λατίνων και αργότερα η προοδευτική κατάκτηση των Βαλκανίων από τους Οθωμανούς θα μετακινήσει το λείψανο σε διάφορα μέρη των Βαλκανίων, πρώτα στο Βέλικο Τάρνοβο και στο Βίντιν της Βουλγαρίας και έπειτα στο Βελιγράδι και σε άλλα μέρη της Σερβίας. Αργότερα στην Κωνσταντινούπολη και τελικά στο Ιάσιο της Ρουμανίας από το 1641, όταν η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου χάρισε το σεπτό σκήνωμα της Οσίας Παρασκευής στον ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας, Βασίλειο Λούπου, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την ανάληψη εκ μέρους του ενός δυσβάσταχτου χρέους του Οικουμενικού Πατριαρχείου προς τις οθωμανικές αρχές, αλλά και για την επανειλημμένη του οικονομική βοήθεια προς το αυτό Πατριαρχείο. Το σεπτό λείψανο της Οσίας Παρασκευής, αφού θα μείνει το 1888 θαυματουργικά ανέπαφο από τις φλόγες που έκαψαν τον ναό στον οποίο φυλασσόταν - οι φλόγες θα κατακάψουν πλήρως ακόμα και την λειψανοθήκη του ιερού σκηνώματος - θα μεταφερθεί στον Καθεδρικό Ναό του Ιασίου, όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα. Αποτελεί μάλιστα το μεγαλύτερο προσκύνημα στη Ρουμανία, ιδιαίτερα κατά την εορτή τηςΟσίας Παρασκευής της Νέας. Τότε συρρέουν εκατοντάδες χιλιάδες προσκυνητές στο Ιάσιο για να το προσκυνήσουν.

 

Εικόνα της Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής ή Νέας.

H κολώνα όπου κατά την παράδοση αποκεφαλίσθηκε η αλεξανδρινή Μεγαλομάρτυς Αγία Αικατερίνη

site analysis

Η κολώνα όπου κατά την παράδοση
αποκεφαλίσθηκε η αλεξανδρινή Μεγαλομάρτυς Αγία Αικατερίνη.

Στον Καθολικό Ναό της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας φυλάσσεται ως πολύτιμο θησαύρισμα η κολώνα όπου κατά την παράδοση αποκεφαλίσθηκε η αλεξανδρινή Μεγαλομάρτυς Αγία Αικατερίνη.

Πηγή: Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής

Το άφθαρτο χέρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής που φυλάσσεται στην Ι. Μ. Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους

site analysis

Προσκυνηματική μαρτυρία για το άφθαρτο χέρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής που φυλάσσεται στην Ι. Μ. Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους

Η Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους

Στην Ιερά Μονή της Σιμωνόπετρας Αγίου Όρους φυλάσσεται και το λείψανο του αριστερού χεριού της Αγίας Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής που είναι αδιάφθορο. Την εποχή που πρωτοπροσκύνησα το αδιάφθορο χέρι, αυτό παρουσιαζόταν γυμνό πάνω σε ένα κόκκινο βελούδο, όχι δηλαδή μέσα σε μία θήκη, όπως αφήνει να εννοηθεί η φωτογραφία.

Λειψανοθήκη της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους

που περιέχει τεμάχιο Τιμίου Ξύλου,

το άφθαρτο χέρι της Αγίας Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής

και το ποδαράκι του τρίχρονου Αγίου Μάρτυρος Κηρύκου.

Απόγευμα στο αρχονταρίκι της μονής, ο αρχοντάρης διηγείται περί του αγίου λειψάνου σε ομάδα προσκυνητών.

- Το χέρι είναι άφθαρτο, με όλο του το δέρμα και τους τένοντες. Διατηρείται σε φυσική θερμοκρασία ζωντανού σώματος και ευωδιάζει. Μάλιστα εξαιτίας των θαυμάτων της, η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή θεωρείται και δεύτερος κτήτορας της Σιμωνόπετρας.

- Λένε, πάτερ, πως όσοι το ασπάζονται διαπιστώνουν ότι είναι θερμό.

- Ναι, είναι αλήθεια. Όσοι το ασπάζονται με ευλάβεια και πίστη διαπιστώνουν τη φυσική θερμότητα ζωντανού σώματος.

Χαμογελούμε λίγο αμήχανοι. «Και τι γίνεται, πάτερ, αν το ασπαστείς και δεν είναι θερμό», ρωτά κάποιος.

- Να σας πω... Κάποιος προσκυνητής το ασπάστηκε, αλλά δεν το ένοιωσε θερμό, ενώ όλοι οι φίλοι του το ένοιωθαν θερμό. Τότε έπεσε σε κατάθλιψη, ήταν σκεφτικός όλη την ώρα, και τελικά μάς το αποκάλυψε και ζήτησε τη βοήθειά μας. Ο γέροντας τού συνέστησε να εξομολογηθεί, να προσευχηθεί στην Αγία Μαρία τη Μαγδαληνή, και να ξαναπροσκυνήσει το ιερό της λείψανο την άλλη μέρα. Πράγμα που έγινε. Την άλλη μέρα, ο προσκυνητής, αφού εξομολογήθηκε, ασπάστηκε το χέρι της και ένοιωσε μεγάλη θερμότητα και ευωδία να εξέρχεται του λειψάνου. Ευχαριστούσε δε μετά δακρύων. Μετά δακρύων!

- Ποιά λέτε να ήταν η αιτία, πάτερ;

- Τι να σας πω! Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή απωθείται από τις σαρκικές αμαρτίες. Σαρκικοί άνθρωποι με πορνείες, μοιχείες και τα τέτοια, αναδίδουν πνευματική δυσωδία που η Αγία την αποστρέφεται. Ίσως ήθελε να δείξει τη δυσαρέσκειά της και την αποστροφή της.

«Πω, πω, πάτερ, να σ’ αποστρέφεται ακόμα και το λείψανο για τις σαρκικές σου αμαρτίες!» λέει κάποιος.

- Αύριο που θα προσκυνήσετε μετά τη θεία λειτουργία, παρατηρήστε μία μικρή πληγή στην πάνω πλευρά του χεριού. Σα να λείπει ένα μικρό κομμάτι. Οι ρώσοι μοναχοί στις αρχές του εικοστού αιώνα, που είχε πολλούς τότε το Άγιον Όρος, το είχαν σε μεγάλη ευλάβεια. Κάποιοι από αυτούς, όπως το ασπάζονταν, το δάγκαναν κρυφά και έκοβαν ένα μικρό κομματάκι, μια ακίδα, για ευλογία. Το έκρυβαν στο στόμα τους. Μέχρι να τους πάρουν είδηση οι μοναχοί τότε της μονής, είχε γίνει μια μικρή πληγή.

Την άλλη μέρα το πρωί τα ιερά λείψανα της μονής εκτίθενται προς προσκύνηση.

Ο φίλος μου που συνταξιδεύουμε είναι πρώτος. Το ασπάζεται και τινάζεται. Έρχομαι δεύτερος. Προσκυνώ. Ο φίλος μου με κοιτάζει με μεγάλα εκστατικά λαμπερά μάτια.

«Πω, πω, τι κάψιμο ήταν αυτό! Μ’ έκαψε τα χείλη! Τό’ νοιωσες; Καίει τα χείλη! Τό’ νοιωσες;» μού λέει με έξαψη.

Μη μου άπτου,
γύρω στο 1500, 73x84εκ., άγνωστος Κρητικός ζωγράφος.Αρχείο του Ελληνικού Ινστιτούτου Βενετίας.
Στην εικόνα παριστάνεται η εμφάνιση του Χριστού στη Μαγδαληνή,
σύμφωνα με το ευαγγέλιο του Ιωάννη (Ιω. 20, 15-17).
Ο αναστημένος Χριστός, με εμφανείς τις πληγές στην πλευρά, τα πόδια και τα χέρια του,
στρέφεται προς τη Μαρία Μαγδαληνή που είναι γονατισμένη
και της απαγορεύει να τον αγγίξει.
Δίπλα στη Μαγδαληνή αναγράφονται τα λόγια που απηύθυνε στον Χριστό
νομίζοντας ότι είναι ο κηπουρός που είχε μεταφέρει το σώμα του Κυρίου σε άλλη θέση.
Ο κήπος στον οποίο πραγματοποιείται η συνάντηση
αποδίδεται με χαμηλή βλάστηση και μικρά δέντρα,
ενώ αριστερά εικονίζεται βράχος με σπήλαιο,
όπου υπάρχει η σαρκοφάγος του Χριστού με τα οθόνια και το σουδάριο.

Λεπτομέρεια της προηγούμενης εικόνας.
Η ΑΓ(ΙΑ) ΜΑΡΙΑ Η ΜΑΓΔΑΛΙΝΗ,
Κ(ΥΡΙ)Ε ΕΙ ΣΥ ΕΒΑΣΤΑΣΑΣ ΑΥΤ(ΟΝ), ΕΙΠΕ ΜΟΙ ΠΟΥ ΕΘΗΚΑΣ ΑΥΤ(ΟΝ) ΚΑΓΩ ΑΥΤ(ΟΝ) ΑΡΩ
ΡΑΒΒΟΥΝΗ

Μαρία η Μαγδαληνή, 
τρίτο τέταρτο 17ου αιώνα, 26x32,5εκ., Κωνσταντίνος Τζάνες.Αρχείο του Ελληνικού Ινστιτούτου Βενετίας.
Ο ζωγράφος αντιγράφει εδώ μία χαλκογραφία του J. Sadeler
η οποία εικονίζει τη Μαρία Μαγδαληνή καθισμένη στο έδαφος πλάι στην αδειανή σαρκοφάγο,
με τα χέρια δεμένα γύρω από τα γόνατα και με θλιμμένη έκφραση στο πρόσωπο.
Το μυροδοχείο είναι ακουμπισμένο στο κάλυμμα της σαρκοφάγου
και στο βάθος αριστερά, εικονίζεται ο Γολγοθάς με τους τρεις σταυρούς.
Δεξιά βρίσκεται ένας οξυκόρυφος βράχος με δύο δέντρα.

 Πηγές:

ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΣΤΙΤΟΥΤΟ ΒΕΝΕΤΙΑΣ (για τις εικόνες)

ΛΕΙΨΑΝΟΘΗΚΗ

Αγιορείτικη εικόνα της Αγίας Μαρίνας με ενσωματωμένο λείψανό της

site analysis

Αγιορείτικη εικόνα της Αγίας Μαρίνας με ενσωματωμένο μικρολείψανό της (1938).

Η εικόνα της Αγίας Μαρίνας ανήκε στην συλλογή του ιερέως Νικολάου Α. Πέττα. Στο κάτω δεξιά άκρο της φέρει ασημένιο μετάλλιο με μικρά τεμάχια ιερών λειψάνων της Αγίας Μαρίνας. Είναι έργο αναγεννησιακής τέχνης αγιορείτικου εργαστηρίου όπως μαρτυρεί και η επιγραφή που φέρει κάτω αριστερά: "Έργον Γαβριήλ Ιερομονάχου Λαμπή. Εν Αγίω Όρει Σκήτης Αγίας Άννης 1938".
    
Το ιερό αυτό κειμήλιο απόκειται στο κειμηλιαρχείο της ιστορικής οικίας του μοναχού Παπουλάκου που ανήκε στον Αρχιμανδρίτη Νεκτάριο Πέττα.

Πηγές:

http://www.agia-marina.org/

http://www.johnsanidopoulos.com/