Καταγόταν από επιφανή οικογένεια της 'Ρωσίας και ή 'ίδια ήταν κατά τον τίτλο Πριγκίπισσα. Τον κοσμικό της όνομα ήταν Όλγα Άνδρέεδνα Λήβεν. Ό πατέρας της Ανδρέας Λήβεν είχε γερμανικές ρίζες. Γεννήθηκε τον 1913 στην Μόσχα και λόγω της Μπολσεβίκικης Επαναστάσεως ή οικογένεια της εγκατέλειψε τη Ρωσία με τους Λευκορώσους τον 1921. Αρχικά εγκαταστάθηκαν στην Κωνσταντινούπολη όπου είχαν καταφύγει τότε αρκετοί Ρώσοι και κατόπιν μετέβησαν στην Βουλγαρία.
Ό αξιωματούχος πατέρας της σπούδασε τα Ιερά γράμματα και έχειροτονήθη ιερέας από τον Αρχιερέα για τούς Ρώσους μετανάστες στην Βουλγαρία Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο Μποκουτσάρσκυ Σεραφείμ Σομπόλιεφ και διορίστηκε Εφημέριος του Ρωσικού Ναού της Σόφιας. Επίσης διατέλεσε γραμματεύς τού Αρχιεπισκόπου και έκοιμήθη ως Πρωθιερεύς.
Στην τρυφερή ηλικία των 7 μόλις χρόνων της ή μικρή Όλγα έγινε πνευματική θυγατέρα τού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ ό οποίος της είπε ότι θα γίνει Ηγουμένη προετοιμάζοντάς την κατάλληλα για την μελλοντική αυτή της αποστολή. Διέθετε σπάνια καλοσύνη, ευγένεια, σεμνότητα και σοφία, χαρίσματα τα οποία επαύξησε υπό την καθοδήγηση τού αγίου ανδρός. Ό ίδιος δε συνήθιζε να την αποκαλεί «Γερόντισσα» και συνιστούσε στους χριστιανούς να παίρνουν την ευχή της, κάτι τον όποιο ενθυμείτο αργότερα βαρέως ή αγία αυτή Γερόντισσα.
Ή μικρή Όλγα είχε ακόμη 3 αδελφές και 2 αδελφούς. Όλα τα παιδιά εστάλησαν στην Γαλλία για σπουδές. Ή Όλγα αποφοίτησε από 'Ρωσικό Λύκειο στο Παρίσι και αμέσως επέστρεψε στην Βουλγαρία όπου και σπούδασε Θεολογία. Εκείνα τα χρόνια μία από τις αδελφές της, ή Αικατερίνη, αναχώρησε για την Αμερική όπου και εκάρη μοναχή στο μοναστήρι Νόβο Ντιβέγιεβο.
Ό πνευματικός πατέρας της Όλγας Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ είχε σπουδάσει Θεολογία στην αγία Πετρούπολη. Εκεί έγινε μοναχός, χειροτονήθηκε Ιερεύς και ονομάστηκε αρχιμανδρίτης. Έγκατεβίωσε δε στην Όπτινα και γνώρισε μερικούς Αγίους Γέροντες από τούς οποίους ωφελήθηκε καθόσον μεγάλωσε πνευματικά με την δική τους
παράδοση, την οποία συνιστούσε ή καθημερινή έξαγόρευση λογισμών στο Γέροντα. Αυτές τις αγίες παραδόσεις στις όποιες εντρύφησε αχόρταγα, τις μετέφερε και στο πνευματικό του πεδίο δράσεως στην Βουλγαρία, όταν κατέφυγε εκεί ως πρόσφυγας.
Κοντά στον άγιο και ειρηνοφόρο αυτό άνθρωπο, βρήκαν ανάπαυση πολλές ψυχές. Σε σύντομο χρονικό διάστημα συγκροτήθηκε μία αδελφότητα από νεαρές κοπέλες, 'Ρωσίδες και Βουλγάρες οικογένεια όποιες ζούσαν την μοναχική ζωή σε διαμέρισμα στην Σόφια. Εκείνη την περίοδο στην Βουλγαρία βρίσκονταν πολλοί πρόσφυγες 'Ρώσοι οικογένεια οποίοι αντιμετώπιζαν μεγάλη δυσκολία επειδή ή κυβέρνηση ήταν Γερμανόφιλος. Τον μόνο πού μπορούσε έτσι να κάνη ό Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ήταν να δημιουργήσει ανδρική αδελφότητα και όχι Γυναικείο μοναστήρι. Οι κοπέλες παρέμεναν στον κόσμο γιατί τα υφιστάμενα μοναστήρια ήταν χαμηλότατης πνευματικότητος και για αυτό ό Δεσπότης δεν μπορούσε να τις στεγάσει πουθενά με ασφάλεια. Οι Ρώσοι μετέφεραν τον υγιή πνευματικά μοναχισμό στη Σερβία και την Βουλγαρία, τα εμπόδια όμως τα έβρισκαν εκεί από τον κράτος πού διακατεχόταν από ένα άντιμοναχικό και αντιεκκλησιαστικό και έκκοσμικευμένο πνεύμα. Ή Όλγα ωστόσο ήταν κατηχήτρια και εργάστηκε ως καθηγήτρια σε Λύκειο.
Τον 1944 ήρθε ό Σοβιετικός Στρατός και μετά πήρε την εξουσία ή κομμουνιστική κυβέρνηση και έτσι ή κουρά της Όλγας πού μετονομάσθη εις Σεραφείμα Μοναχή προς τιμήν του πνευματικού της πατρός Σεραφείμ Αρχιερέως, μαζί με την κουρά της τυπικάρισσας Σεραφείμας έγιναν στο διαμέρισμα τον 1948 (μεγάλο σχήμα). Άρχισαν από τότε να ψάχνουν τόπο κατάλληλο για να φτιάξουν τον μοναστήρι τους και μάλιστα σε ερημική τοποθεσία αλλά δυστυχώς χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά μετά από πολλές περιπέτειες βρήκαν ένα κτήμα τον οποίο και αγόρασαν μαζί με τον εκκλησάκι του Αποστόλου Λουκά τον οποίο ήταν κτισμένο μέσα σ' αυτό, 10 μόλις χιλιόμετρα μακριά από την Σόφια, στο τότε χωριό ΚνιάζεΒο.
Ό Άγιος Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ θεωρείται ιδρυτής τής Μονής αυτής ανάπαυση και όπως είχε ό ίδιος προφητεύσει, ή σύστασης τής Μονής θα γινόταν μετά, την κοίμησή του.
Και όντως ή εύρεση και ή αγορά τού κτήματος πού αναφέραμε έγινε λίγες μόλις μέρες μετά την όσιακή κοίμησή του και μάλιστα κατά την Κυριακή τής Ορθοδοξίας τού 1950. Ή Μονή υπό την επωνυμία «Ή Αγία Σκέπη τής Θεοτόκου» αναγνωρίστηκε τον 1951.
Τα χρήματα πού τούς ζητήθηκαν για την ανέγερση των κτιρίων ήταν αρκετά. Κάποιος γεωργός τούς πρόσφερε 17.000 λέβα τα οποία δυστυχώς ήταν πληθωρικά. Και όμως με τα έσοδα από τα εργόχειρα τους ξεκίνησαν τον πρώτο κτίριο. Για τον δεύτερο κτίριο βοηθήθηκαν από τον τότε Πατριάρχη τής Ρωσίας ό οποίος μαζί με την χρηματική του συνδρομή τούς απέστειλε και εικόνες, σκεύη, υφάσματα κ.τ,λ. Στην Μονή κατέφυγαν αρχικά και αρκετές ευσεβείς εντρύφησε χηρεία γυναίκες για να μονάσουν. Επειδή όμως λόγω διαφόρων αντιζηλιών και κυρίως λόγω τού φιλοπρωτείου, προέκυπταν ισχυροί πειρασμοί με έντονες φιλονικίες αποφασίστηκε ή Μονή να γίνει μόνο Παρθενώνας.
Ή Ηγουμένη Σεραφείμα τηρούσε απαρέγκλιτα τις ιερές υποθήκες τού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ και βάσει αυτών προσπαθούσε ακατάβλητα με πολλή προσευχή, πίστη και ελπίδα στο Θεό και αστείρευτη υπομονή να δημιουργήσει τον μοναστήρι της πάνω σε γερά πνευματικά θεμέλια.
Με την αγάπη της, την πραότητα, την ταπείνωση και προπαντός την σοφία και την αγία της διάκριση ανεδείχθη σύντομα σε Μητέρα όχι μόνο τής αδελφότητος της αλλά και τού απλού λαού πού συνέρρεε καθημερινά στο μοναστήρι για να οικοδομηθεί από την αγία της συμβουλή.
Διατηρώντας ζωντανή σώων ψυχή και τον πνεύμα της την αγία διδαχή του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ ανεδείχθη σε Όμολογήτρια της Ορθοδόξου πίστεως. Τον 1968 τον κομμουνιστικό κράτος πίεζε την Εκκλησία να δεχθή την αλλαγή του ημερολογίου. Παράλληλα είχε ξεσπάσει ένας εσωτερικός πόλεμος στην Εκκλησία με την αποκάλυψη διαφόρων σκανδάλων...
Ή Γερόντισσα μπροστά σ' αυτή την δοκιμασία, έστειλε 2 μοναχές της στο Πατριαρχείο της Ρωσίας να ρωτήσουν τί θα έπρεπε να κάνουν. Ό Πατριάρχης της Ρωσίας τους έδωσε την ευλογία, ελεύθερα να αποφασίσουν τί θα έπρεπε να πράξουν. Εκείνες ελεύθερα και εν Πνεύματι συνδιαλλαγής και αγάπης αποφάσισαν να άκολουθήσουν τον παλαιό Ημερολόγιο. Στο μοναστήρι τότε βρήκαν πνευματικό καταφύγιο και 4 σπουδαιότατοι κληρικοί και μάλιστα τέκνα πνευματικά του Αγίου Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ: οικοδομηθεί καθηγητές της Θεολογικής Σχολής τής Σόφιας αρχιμανδρίτες Σεραφείμ και Σέργιος, ό αρχιμανδρίτης Παντελεήμων και ό ιερομόναχος Σεραφείμ ό όποιος ζει ακόμη και ανάπαυση και υπέργηρος εκτελεί ανελλιπώς τα καθήκοντά του ως πνευματικού πατρός.
Κατά την διάρκεια του κομμουνισμού ή Μονή υπέστη διωγμούς, στερήσεις, περιορισμούς και παντοειδείς δυσκολίες. Οι ζωντανές όμως εμφανείς και οικοδομηθεί παρηγοριές του Ουρανού μαζί με την κραταιά προσευχή τής Γερόντισσας δεν έπαψαν να παρηγορούν και να στηρίζουν την Μονή καθ' όλη την ζοφερά αυτή περίοδο για την Βουλγαρία.
Μετά την πτώση του κομμουνισμού στη Βουλγαρία ή Μονή τής Αγίας Σκέπης ανεδείχθη σε εστία πνευματικής αναγεννήσεως ή οποία εκτός από την πνευματική της αποστολή συμβάλλει στην Εκκλησία με την ιερά τέχνη τής Βυζαντινής Ορθοδόξου Αγιογραφίας πού τόσο λείπει από την χώρα αυτή ως και με τις εκδόσεις πνευματικών Βιβλίων. Σήμερα είναι ή μεγαλύτερη Μονή τής γείτονας χώρας αριθμούσα περί τις 50 αδελφές.
Ή στοργική Μητέρα τής Μονής αλλά και του χειμαζόμενου Βουλγαρικού λαού, ή Ηγουμένη Σεραφείμα πλήρης έργων αγαθών, έκοιμήθη όσιακά την 5η Ιουνίου 2004, αφήνοντας πίσω της ένα αξιόλογο πνευματικό έργο, Βασισμένο στις υποθήκες τού πνευματικού της πατρός Αγίου Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ Σομπόλιεφ.
Την μαρτυρία για την Γερόντισσα Σεραφείμα μας έδωσε ή Μοναχή Αναστασία ή οποία είναι 'Ρωσίδα, έζησε πέντε χρόνια στην Μονή τού Κνιάζεβο πλησίον της Ηγουμένης Σεραφείμας από την οποία και ωφελήθηκε πολύ και σήμερα μονάζει στη Ρόδο.
Μεταξύ των άλλων ή Μοναχή Αναστασία μας κατέθεσε και τα εξής ενδιαφέροντα:
«Ή 'Ρωσία ήταν Αγία Ρωσία, και ή Μόσχα ήταν ή τρίτη Ρώμη, μόνον όταν διατηρούσαν σχέσεις πνευματικές με την Κωνσταντινούπολη. Μετά την άλωση τής Κωνσταντινουπόλεως και κυρίως μετά την ανύψωση τής Ρωσικής Εκκλησίας σε Πατριαρχείο οικοδομηθεί πνευματικές σχέσεις διεκόπησαν, με τον ολέθριο αποτέλεσμα ή Ρωσική Εκκλησία να αλλοιώσει την γνήσια πατερική παράδοση και έτσι ό ορθόδοξος Ρωσικός λαός να υποστεί σωρεία δυσεπίλυτων προβλημάτων».
ΒΙΒΛΙΟΓ. ΜΟΝΑΖΟΥΣΩΝ ΣΥΝΑΞΙΣ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ
ΠΗΓΗ.ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
