ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΣΙΑΝ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΝ ΜΗΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΜΑΤΡΩΝΑΝ ΤΗΝ ΑΟΜΜΑΤΟΝ, ΣΥΓΧΡΟΝΟΝ ΡΩΣΙΔΑ ΑΣΚΗΣΑΣΑΝ ΕΝ ΚΟΣΜΩ

site analysis


 

Ποίημα Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια

Ευλογήσαντος του Ιερέως το Κύριε εισάκουσον
μεθ' ο το Θεός Κύριος, ως συνήθως, και το εξής.

Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ

Την εν Ρωσία διαλάμψασαν άρτι
υπομονή εν τοις εκάστοτε πόνοις,
αγάπη προς τους πάσχοντας και προς τον Θεόν,
ταπεινώσει, μέλψωμεν, απαθεία και νήψει
μελιρρύτοις άσμασι, θεοφόρον Ματρώναν,
αυτής λιτάς αόκνους ευλαβώς
προς τον Δεσπότην Χριστόν εξαιτούμενοι

Δόξα. Το αυτό. Και νυν. Θεοτόκιον
 
Ου σιωπήσομεν ποτέ, Θεοτόκε,
τας δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι,
Ει μη γαρ Συ προϊστασο πρεσβεύουσα,
τις ημας ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων;
Τις δε διεφύλαξεν εως νυν ελευθέρους;
Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ Σου,
Σους γαρ δούλους σώζεις αει εκ παντοίων δεινών.
 
Είτα ο Ν΄ Ψαλμός και ο Κανών, με Ακροστιχίδα
"Ματρώνα, λιταίς Σου σκότη μου διάλυσον. Χ."
 
Ωδή α΄Ήχος πλ.δ΄. Υγράν διοδεύσας
 
Οσία του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών
 
Ματρώνα, δικαίως υπό σεπτού
η ονομασθείσα,
στύλος όγδοος αχανούς,
Ρωσίας, Κροστάνδης Ιωάννου,
εν ευσεβεία ημας πάντας στήριξον.
 
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
 
Αγίασον πάντας σε ευλαβώς,
Ματρώνα, τιμώντας ώσπερ κρήνην αγιασμού
θεόβρυτον και πηγήν θαυμάτων
την εν Ρωσία αρτίως εκβλύσασαν.
 
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
 
Του κόσμου ασκήστρια θαυμαστή,
Ματρώνα οσία,
δυσχειμέροις εν τοις καιροίς
δεινής αθεϊας εν Ρωσία
η διαλάμψασα ρύσαι με θλίψεων.
 
Και νυν. Θεοτοκίον 

Ροαίς, Μητροπάρθενε, ρυπτικών
ευχών Σου προς Κτίστην
και Υιόν σου ημών παθών
κατάσβεσον φλόγα χαμαιζήλων,
Θεόγεννητορ, μερόπων διάσωσμα.

Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος. 

Οσία του Θεού πρέσβευε υπερ ημών
 
Ως πυξίον σοφίας
και αρετής μέλπομεν
Σε των ευσεβών αι χορείαι,
χάριτος σκήνωμα,
Ματρώνα, και δωρεών
παντοδαπών εκμαγείον
οι εν δίναις σπεύδοντες
τη μεσιτεία Σου.
 
Οσία του Θεού πρέσβευε υπερ ημών
 
Νυν, αόμματε μήτερ,
η της ψυχής όμματα
έχουσα σαφώς εστραμμένα
προς τον ουράνιον Νυμφίον και Λυτρωτήν,
Ματρώνα άνοιξον κόρας
τας ημών θεάσασθαι
τα υπέρ έννοιαν.
 
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
 
Ασκουμένων γυναίων
θεοειδές έκτυπον,
η οφθείσα Πνεύματος θείου
κατοικητήριον,
τω σω Νυμφίω Χριστώ,
Ματρώνα πρέσβευε, σώφρον,
δούναι τοις τιμώσι Σε
χάριν και έλεος.
 
Και νυν. Θεοτοκίον
 
Λυμεώνος αϋλου
γένους βροτών, Δέσποινα,
Κεχαριτωμένη Μαρία,
θεία ολέτειρα,
εξ επηρείας αυτού,
απαλλαξόν με εν τάχει
τον ψυχή και χείλεσι
Σε μακαρίζοντα.
 
Διάσωσον, από κινδύνων, Ματρώνα, τους Σε τιμώντας
ως νεόφωτον αρετών παντοίων απαύγασμα
και άστρον προς στένοντας συμπαθείας. 
Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε,
επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν
και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
 
Αίτησις και το Κάθισμα.

Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή
 
Την υπομονή και ταπεινώσει λάμψασαν
εν χρόνοις δεινοίς Ρωσίας ανυμνήσωμεν
άσκητριαν κράζοντες
τιμαλφές αρετών ανακτόριον,
Μάτρωνα, χάριν εύρηκας Χριστώ
πρεσβεύειν υπέρ των ευφημούντων Σε.

Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
 
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
 
Ικετών εις βοήθειαν
σπεύσον σων, Ματρώνα θεοχαρίτωτε,
σαρκοφόρος ώσπερ άγγελος
εν Ρωσία άρτι διαλάμψασα.
 
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
 
Ταπεινώσεως σκήνωμα
και εικών, πανεύφημε προοράσεως,
τήρει πάντας τους τιμώντας Σε
εν υπομονή και νήψει πάντοτε.
 
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
 
Ασινείς διατήρησον
νόσων κατωδύνων τους εκζητούντας Σου
τας πρέσβειας προς τον Ύψιστον,
θεαυγές Ματρώνα, υπερένδοξε.
 
Και νυν. Θεοτοκίον
 
Ιλαστήριον άμεσον
κόσμου, απολύτρωσαι, Μητροπάρθενε,
τους πιστώς Σε μακαρίζοντας
και εκδεχομένους την Σην εύνοιαν.
 
Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
 
Σου την ευαγή
πολιτείαν αναμέλποντες
εν τω κόσμω εξαιτούμεθα ευχάς
προς τον Κύριον, Ματρώνα, τας αόκνους σου.
 
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
 
Στήριξον ημάς
εν τη πίστει τους προστρέχοντας
ση, Ματρώνα γεραρά επισκοπή
και υμνούντας σε ως στύλον θεοφώτιστον.
 
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
 
Όλβε της Χριστού
Εκκλησίας πολυτίμητε,
θησαυρόν, Ματρώνα, ώσπερ τιμαλφή
θείας Σκέπης μάνδρα έχει τα Σα λείψανα.
 
Και νυν. Θεοτοκίον

Ύμνοις σε αει,
σωτηρίας ως κρηπίδωμα
καταστέφομεν βροτών, Μήτερ Θεού,
και χαράς ημών αλήκτου θείαν πρόξενον. 

Ωδή στ΄. Την δεήσιν.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
 
Στηρίζουσα δήμον εμπερίστατον
δυσχειμέροις αθεΐας εν χρονοίς,
μήτερ Ματρώνα, ουκ έπαυσας Ρώσων
επιζητούντων αλήθειαν πίστεως,
η νυν στηρίζουσα ευχαίς
Σαις προς Κύριον πάντας ικέτας Σου.
 
Οσία του Θεού πρέσβευε υπερ ημών
 
Κραυγάζει Σοι ευσεβών ομήγυρις
καταφεύγουσα, Ματρώνα, Ση σκέπη
και ακλινή προστασία υψόθεν
μη διαλίπης ημάς εποπτεύουσα,
Κυρίου νύμφη, τους πιστώς
μελωδούντας ασκήσεως πόνους Σου.
 
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
 
Ομμάτων μου της ψυχής διάνοιξον,
θεοφόρητε Ματρώνα, τας κόρας
του βλέπειν πάντα συμφέροντα, κράζω,
η αομμάτως τον βίον ανύσασα
και παρειμένη εν καιροίς
τοις εσχάτοις, Ρωσίας ωράϊσμα.
 
Και νυν. Θεοτοκίον
 

Φωτογραφία της οσίας Ματρώνας

Την δέησιν, Θεοτόκε Δέσποινα,
η τεκούσα υπερ λόγον τον Λόγον
Θεού Υψίστου, προσδέχου Σου δούλου
πανευμενώς του ζητούντος την χάριν Σου
και ανυμνούντος ευλαβώς
τον Υιόν Σου και Κτίστην του σύμπαντος. 

Διάσωσον από κινδύνων, Ματρώνα, τους Σε τιμώντας
ως νεόφωτον αρετών παντοίων απαύγασμα
και άστρον προς στένοντας συμπαθείας. 

Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως
επ'εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον
ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν. 

Αίτησις και το Κοντάκιον

Ήχος β΄. Τοις των αιμάτων σου
 
Την δυναμένην του Πνεύματος χάριτι
προβλέπειν πάντα εσόμενα μέλψωμεν,
Ματρώναν, Ρωσίας αγλαϊσμα
ως γυναικών θεαυγών ισοστάσιον
και κόσμου μεσίτριαν ένθερμον.
 
Προκείμενον. Ήχος δ΄. Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον και προσέσχε μοι. Στίχος. Και έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου
και κατεύθυνε τα διαβήματά μου
 
Ευαγγέλιον κατά Μάρκον (Κεφ. Η΄34-Θ΄1)
 
Είπεν ο Κύριος όστις θέλει οπίσω Μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω Μοι.
Ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν. ος δ' αν απολεση την εαυτού ψυχήν ενεκεν Εμου και του ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν.
Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εαν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;
ος γαρ εαν επαισχυνθή Με και τους Εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο Υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός Αυτού μετά των αγγέλων των αγίων.
Και έλεγεν αυτοις αμην λέγω υμιν ότι εισι τινές των ωδε εστηκότων, οιτινες ου μη γεύσωνται θανάτου εως αν ίδωσι την βασιλείαν του Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμει. 

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
 
Ταις της Σης Οσίας πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμων εγκλημάτων.

Και νυν.
 
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων. 

Προσόμοιον. Ήχος πλ. Β΄. Όλην αποθέμενοι. 

Στίχος. Ελεήμον, ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα ελεός Σου και
κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου εξάλειψον το ανομημά μου.
 
Την παραμυθήσασαν
εμπεριστάτων χορείας
Ρώσων εν τοις έτεσι
τοις εσχάτοις μέλψωμεν
ύμνοις πρέπουσι
του Θεού χάριτι,
θεαυγή Ματρώναν,
την αόμμματον ασκήτριαν,
ήσπερ ο Κύριος της ψυχής τα όμματα ήνοιξεν
οράν τα εν τω μέλλοντι
και των καρδιών τα ενδότερα
και εν κατανύξει
κραυγάσωμεν διάνοιξον ημών
ψυχών ευχαίς Σου τα βλέφαρα
βλέπειν τα σωτήρια.

Σώσον ο Θεός τον λαόν Σου...
 
Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
 
Η εν κόσμω οσίως
και αμέμπτως τον βίον
εκδαπανήσασα,
Ματρώνα και αρθείσα
πρός δόμους αφθαρσίας,
μη ελλίπης εκάστοτε
υπέρ των Σων ικετών
πρεσβεύουσα Κυρίω.
 
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
 
Μήτερ πνευματοφόρε,
της Ρωσίας, Ματρώνα,
το νέον σέμνωμα,
επάκουσον φωνής μου
δεήσεως και ρύσαι
συμφορών και κακώσεων
και της γεένης πυρός
τον καταφεύγοντά Σοι.
 
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
 
Ουρανόφωτος στήλη
ταπεινώσεως, μήτερ,
ευχής και νήψεως
επώφθης, εκ κοιλίας
μητρός προορισθείσα
καταυγάσαι πυσρσεύμασιν
Σων διδαχών τον λαόν
εν αθεΐας χρόνοις. 

Και νυν. Θεοτοκίον
 
Υπερύμνητε Μήτερ,
Σην αγίαν εικόνα
ως όλβον άσυλον
επονομαζομένην,
αμαρτωλών απάντων
σωτηρία, η πάνσεπτος
Ματρώνα έσχεν παντί
εν βίω, Θεοτόκε.

Ωδή η΄. Τον Βασιλέα.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
 
Δακρυρροούντες
τας σας λιτάς εκζητούμεν
οι εν θλίψεσιν όντες, Ματρώνα,
προς τον Σον Νυμφίον
και Λυτρωτήν του κόσμου.
 
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
 
Ίσθι ακέστωρ
των Σε υμνούντων, Ματρώνα,
ταπεινώσεως ως μυροθήκην
και δοχείον πλήρες
υπομονής εν βίω.
 
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
 

Αγίων νέων
συνηριθμήθης χορείαις,
μεθ' ων χαίρη απαύστως εν πόλω
και Χριστώ πρεσβεύεις
υπερ ημών, Ματρώνα.

Και νυν. Θεοτοκίον 

Λειμών ευώδης,
Μήτερ Θεού, παρθενίας
και ηδύπνοος κήπος αγνείας
πέλουσα, Σους δούλους
καθήδυνον οδμαίς Σου.
 
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον
 
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
 
Υπερ των Σε τιμώντων
και ασπαζομένων
εν τη μονή θείας Σκέπης Σα λείψανα,
Χριστόν δυσώπει, Ματρώνα, Τον Σε δοξάσαντα.
 
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
 
Στηρίζουσα μη πάυση,
στύλε της Ρωσίας,
τους κλονουμένους, Ματρώνα, εκάστοτε
ευχών Σου ράβδω προς Κτίστην τον πανευϊλατον.
 
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
 
Ορθοφρονούντων πάντων
Ρώσων αντιλήπτορ,
Ματρώνα, πλάνης ομίχλην εκδίωξον
και την αχλύν την ζοφώδη λύσον αιρέσεων.
 
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι
 
Ναέ χρηστοηθείας
πάγχρυσε, Ματρώνα,
ναούς ημάς εγρηγόρσεως πάντιμε,
δείξον τους μνήμην τιμώντας Σην αεισέβαστον.
 
Και νυν. Θεοτοκίον
 
Χαρίτων θεοσδότων,
Κεχαριτωμένη,
αγνή Παρθένε, ταμείον ασύλητον
τους Σε γεραίροντας πόθω αει χαρίτωσον. 

Άξιον εστίν ως αληθώς
μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον,
την αειμακάριστον και παναμώμητον
και Μητέρα του Θεού ημών.
Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ
και ενδοξοτέραν
ασυγκρίτως τον Σεραφείμ,
την αδιαφθόρως
Θεόν Λόγον τεκούσαν,
την όντως Θεοτόκον,
Σε μεγαλύνομεν.
 
Και τα παρόντα μεγαλυνάρια
 
Χαίροις, των εν κόσμω ασκητριών
καύχημα, Ματρώνα,
των ασκήσει θεοτερπεί,
αρετών εις ύψος
καταντησάντων μέγα,
νεόφυτον Ρωσίας,
άνθος ηδύπνοον. 

Πάντας τους προστρέχοντας ευλαβώς
Σου ταις ικεσίαις
προς τον Κύριον Ιησούν,
Σον σεπτόν Νυμφίον,
εν ουρανοίς Ματρώνα,
συντήρει επηρείας
πλάνου απήμονας. 

Χαίροις, διοράσεως ο κανών,
χαίροις η ακρότης
της εν βίω υπομονής,
χαίροις, της Ρωσίας
ο όγδοος ο στύλος,
Ματρώνα θεοφόρε,
πίστεως πρόβολε. 

Χαίροις, η αόμματος εκ γαστρός,
η χαριτωθείσα
Παρακλήτου αύραις τερπναίς,
χαίροις, συμπαθείας
πρός πάσχοντας, Ματρώνα,
και προς εμπεριστάτους
στύλος ακράδαντος. 

Δίδου τοις τιμώσι Σε ακλινώς,
ευκλεες Ματρώνα,
εν τω βίω υπομονήν
και ισχύν πατήσαι
το φρύαγμα του πλάνου,
η στέρησιν ομμάτων
καθυπομείνασα. 

Φως την στερηθείσαν εκ γενετής
οφθαλμών, Ματρώναν,
ευφημήσωμεν ευλαβώς
ως πνευματοφόρων
ασκητριών Ρωσίας
αγλαϊσμα το νέον
και σκεύος χάριτος. 

Πάσαι των αγγέλων αι στρατιαί,
Πρόδρομε Κυρίου,
Αποστόλων η δωδεκάς,
οι Άγιοι πάντες,
μετά της Θεοτόκου
ποιήσατε πρεσβείαν
εις το σωθήναι ημας. 

Το Τρισάγιον και το Απολυτίκιον.

Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.
 
Αδιάσειστον στύλον Ρωσίας όγδοον,
την στερουμένην ομμάτων
εκ γενετής, ευλαβώς
ανυμνήσωμεν Ματρώναν την αοίδιμον,
ως σκεύος θείων δωρεών
και αγάπης ακραιφνούς
προς πάντας εμπεριστάτους
βοώντες σκέδασον ζόφον
παθών ημών φωτί Σης χάριτος.
 
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ'ην ψάλλομεν το εξής:
 
Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.
 
Πάντων εν εσχάτοις τοις καιροίς
κεκλεισμένων, Μήτερ, εχόντων
τους οφθαλμούς της ψυχής
και αυτής συμφέροντα,
Ματρώνα πάνσεμνε,
παρορόντων διάνοιξον
και δείξον την τρίβον
προς ζωήν απάγουσαν
την αιωνίζουσαν
τοις ειλικρινώς Σε τιμώσιν
ως Ρωσίδος πάνσεπτον γόνον
και ταμείον χάριτος ακένωτον. 

Δέσποινα, πρόσδεξαι
τας δεήσεις των δούλων Σου,
και λύτρωσαι ημάς
από πάσης ανάγκης και θλίψεως. 

Την πάσαν ελπίδαν μου
εις Σε ανατίθημι,
Μήτερ του Θεού,
φύλαξον με υπό την σκέπην Σου. 

Δίστιχα. 

Ματρώνα, άνοιξον οφθαλμούς μου βλεπειν
ψυχής το συμφέρον, βοά Χαραλάμπης. 

Φιλοθέου διάνοιξον έτι κόρας
ψυχής, Ματρώνα, οράν αγήρω μόνον. 

Ματρώνα, μετάνοιαν δίδου μοι και
ρύσαι με της υπερηφανείας, βοά Σοι Ηλίας.
ΠΗΓΗ.ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Παρακλητικός Κανών στην Αγία Νεομάρτυρα Αργυρή την εκ Προύσσης

site analysis

Ὁ Ἱερεύς: Εὐλογητός ὁ Θεός ἠμῶν πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ὁ Ἀναγνώστης: Ἀμήν.
Δόξα σοί, ὁ Θεός ἠμῶν, δόξα σοί.
Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἠμίν καί 
καθάρισον ἠμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος καί σῶσον, Ἀγαθέ τάς ψυχᾶς ἠμῶν.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρεῖς φορές)
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός 
ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὁ Ἱερεύς• Ὅτι Σου ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, .........

Εἴτα τά παρόντα Τροπάρια.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Τῆς σωφροσύνης τήν στολήν ἐνδυθεῖσα, ἀκολασίας κατεπάτησας ὄφιν, καί πλάνην ἐμυκτήρισας τῆς Ἄγαρ κραταιῶς, ὅθεν ἐμαρτύρησας ἐν βασάνοις ποικίλοις, καί Χριστόν 
ἐδόξασας, Ὄν δυσώπει δοθῆναι, τοῖς σέ τιμῶσι θεία Ἀργυρή, τήν σωφροσύνην, καί βίου ἁγνότητα.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομεν πότε, Θεοτόκε, τά, δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀναξιοι• εἰ μή γάρ σύ προίστασο πρεσβεύουσα, τίς ἠμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἕως  νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σού• σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν. 

Ψαλμός ν΄ (50)
Ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου  ........................................................

Εἴτα ψάλλομεν τάς Ὠδᾶς τοῦ Κανόνος.
Ὠδή ἅ΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρᾶν διοδεύσας.
Τριάδα ἱκέτευε ἐκτενῶς, ὑπέρ τῶν σέ πόθω, ἀνυμνούντων, ὤ Ἀργυρή, αἰτοῦσα ἐν βίω σωφροσύνην, καί καρδιῶν σταθεράν καθαρότητα.
Ἠγάπησας σφόδρα τόν Ἰησοῦν, διδάσκαλον θεῖον, τῆς ἁγνότητος Ἀργυρή, Ὄν αἴτει πολλή τή παρρησία, τηρεῖν ἠμᾶς ἐν ἁγνότητι πάντοτε.
Νικήσασα ὄφιν τόν δολερόν, θελήσαντα, Μάρτυς, σέ χωρίσαι τοῦ Ἰησοῦ, αὐτοῦ ψυχωλέθρους ἐπηρρείας, τάς καθ’ ἠμῶν ταῖς εὐχαίς σου διάλυε.

Θεοτοκίον
Σύ μήτηρ ὑπάρχουσα ἀληθῶς, πιστῶν κατά χάριν, τόν γλυκύτατον Ἰησοῦν, μή παύση πρεσβεύουσα δοθῆναι, ἠμίν ἁγνότητα, παναγνέ Δέσποινα.

Ὠδή γ΄. Οὐρανίας ἁψίδος
Ὡς ὑπερκάλλος νύμφη, τοῦ Ἰησοῦ ἤρνησαι, βίαν ὠμοτάτην βαρβάρου, ὤ ἀργυρώνυμε· διό μοί χάρισαι, ἀρνεῖσθαι βίαν τυράννου, σώματος ὠθοῦντος μέ, εἰς Χριστοῦ ἄρνησιν.
Φαιδροτάτη καρδία, πρό δικαστῶν ἔστηκας, καί Χριστοῦ θεότητα, Μάρτυς, καθωμολόγησας, Ὄν καταξίωσον, ἠμᾶς λατρεύειν ὡς πρέπει, ὅπως τήν οὐράνιον, εὔρωμεν ἄνεσιν.
Ρήτωρ ὤφθης γενναίως, ἀγαρηνούς δείξασα, Ἀργυρή, κείμενους ἐν σκότει, θείοις σου ρήμασιν· ὅθεν τους σέβοντας, σού τήν ἀοίδιμον μνήμην, ἐν Χριστοῦ πορεύεσθαι, φωτί 
ἀξίωσον.

Θεοτοκίον
Οὐρανός ἀνεδείχθης, πνευματικός Δέσποινα, Ἥλιον Χριστόν ἐν γαστρί σου, ἀγνῶς βαστάσασα, Οὗ τοῖς αὐγάσμασι, ψυχᾶς πιστῶν δεῖξον ἄλλους, οὐρανούς φωτίζουσα, 
τούτους πρεσβείαις σου.
Διασωσον, ὤ Ἀργυρή, τούς τιμώντας σέ πόθω, ἀπό πάσης ἐπιβουλῆς δεινοῦ πολεμήτορος, καί χάρισαι ταῖς σαῖς εὐχαῖς, αἰτημάτων αὐτῶν τήν λύσιν.
Ἐπιβλεψον, ἐν εὐμενεία, Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι, τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος. χριστιανος.gr

Κάθισμα. Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή
Ὡς νύμφη Χριστοῦ καί μάρτυς γενναιόψυχος, Αὐτόν Ἀργυρή, ἀεί καθικέτευε, ὅπως σκέπη ἅπαντας, τούς τιμώντας τήν θείαν μνήμην σου, καί τήν ἁγνότητα ψυχῶν, ταῖς 
πρεσβείαις σου χαρίζηται.

Ὠδή δ΄. Εἰσακήκοα, Κύριε
Συζυγίαν ἐτήρησας, ἄμωμον ἐκ φθόνου τοῦ πολεμήτορος, διό Μάρτυς τήρει πάντοτε, εὐλαβεῖς συζύγους ἐν ἁγνότητι.
Ὑποτάξασα ἅπαν σου, νόημα Κυρίω βασάνους ἤνεγκας, Ἀργυρή, Ὄν καθικέτευε, τήν ὑπομονήν ἠμίν χαρίζεσθαι. χριστιανος.gr
Νίκην ἤνεγκας παντιμε, κατά μισοάγνου σφοδρῶς σέ παίσαντος, διό δίδου τήν ἁγνότητα, πάσιν, Ἀργυρή, τοῖς δεομένοις σου.

Θεοτοκίον
Ἠλευθέρωσας Ἄχραντε, γένος τῶν ἀνθρώπων δεσμῶν τοῦ ὄφεως, οὗ ἰοῦ μέ ἀποκάθαρον, τοῦ καταμολύνοντος καρδίαν μου.

Ὠδή ἐ΄. Φώτισον ἠμᾶς
Νόσους ψυχικός, καί τοῦ σώματος θεράπευσον, ὤ Ἀργυρή τῶν ἀνυμνούντων σέ, Ἰατρόν καθικετεύουσα, Ἰησοῦν δί’ Ὄν καλῶς ἐνήθλησας. Ἄγαρ σκοτεινῆς, πλάνην ἤλεγξας 
πανεύφημε, τῷ φωτισμῶ Ἁγίου Πνεύματος, ὄν παρασχου, καί ψυχαῖς τῶν πίστει ἀνυμνούντων σέ. χριστιανος.gr
Ρύσαι τοῦ ἐχθροῦ, Ἀργυρή μάρτυς τρισόλβιε, τούς ἐν δικτύοις κινδυνεύουσι, τούτου πλακῆναι, τοῖς ψυχωλεθρίοις μηχανεύμασι.

Θεοτοκίον
Γνῶσιν ἀληθῆ, τοῦ Κυρίου δός Πανάμωμε, τοῖς ἀνυμνούσί σου τήν ἄφθορον, κυοφορίαν, καί μεγαλυνόντων θείαν δόξαν σου.

Ὠδή στ΄. Τήν δέησιν ἐκχεῶ
Ὑπέμεινας, Ἀργυρή ἐν ἔτεσι, τάς βασάνους τῶν ἀθέων βαρβάρων, ἐν τή εἱρκτή, καί ἀπείληφας στέφος, τοῦ μαρτυρίου γενναία ἐνστάσει σου· διό ἠμίν ὑπομονήν, ἐν τοῖς βίου 
δεινοῖς, Μάρτυς, δώρησαι.
Ρητόρων σέ, ὑπερτέραν ἔγνωμεν, σιωπή αὐτούς νικήσασαν, Μάρτυς, καί γάρ τά σά, πολυχρόνια πάθη τοῖς χριστωνύμοις ἀγλώττως κηρύττουσι, πῶς δεῖ βιοῦν ἐν πειρασμοῖς, 
Ἀργυρή νεομάρτυς χριστόαθλε.
Ἡ χάρις σέ, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὡς ὑπέσχετο Σωτήρ ἐδυνάμου, καί ἀσθενές, Ἀργυρή της σαρκός σου, ὥσπερ χαλκοῦν ἀνδριάντα ἀνέδειξεν, ἤν Χάριν πρέσβευε ἠμᾶς, 
δυναμοῦν ἐν τοῦ βίου ταῖς θλίψεσι.

Θεοτοκίον
Διδάσκαλον, παρθενίας ἔτεκες, ὤ Παρθένε Θεοτόκε Μαρία, Οὗ ἀκλινῶς, ἐπορεύθη ὀπίσω, ἡ Ἀργυρή τήν ἁγνείαν προκρίνασα, προσκαίρου βίου ἡδονῆς, ἤς πικρίας σούς 
δούλους ἐκλύτρωσαι.
Διασωσον, ὤ Ἀργυρή, τούς τιμώντας σέ πόθω, ἀπό πάσης ἐπιβουλῆς δεινοῦ πολεμήτορος, καί χάρισαι ταῖς σαῖς εὐχαῖς, αἰτημάτων αὐτῶν τήν λύσιν.
Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Κοντάκιον. Ἦχος β΄. Προστασία τῶν χριστιανῶν
Συζυγίας φανεῖσα ὑπέρμαχος, τῆς ἁγνείας κανών ἀναδέδειξαι, σή ἀθλήσει, περιστερά Κυρίου Ἀργυρή, διό, φύλαττε καλῶς, ἀπό ἐχθροῦ ἐπιβουλῆς, συζυγίας τῶν δούλων σου, 
ὅπως σωφρόνως ζῶντες, τύχωσι τῶν βραβείων, ἄπερ ὑπέσχετο ἠμίν, ὁ ἁγνείας Διδάσκαλος.

Προκείμενον· Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ. χριστιανος.gr
Στίχος· Ὑπομένων ὑπέμεινα τόν Κύριον καί προσέσχε μοί.

Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον Κέφ. κέ΄ 1-13.
Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολήν ταύτην, ὠμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἴτινες λαβοῦσαι τάς λαμπάδας αὐτῶν, ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου. Πέντε δέ
ἤσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι, καί αἵ πέντε μωραί, αἴτινες μωραί, λαβοῦσαι τάς λαμπάδας ἑαυτῶν, οὐκ ἔλαβον μεθ’ ἑαυτῶν ἔλαιον. Αἵ δέ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν
μετά τῶν λαμπάδων αὐτῶν. Χρονίζοντος δέ τοῦ νυμφίου, ἐνύσταξαν πᾶσαι, καί ἐκάθευδον. Μέσης δέ νυκτός κραυγή γέγονεν. Ἰδού ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν
αὐτοῦ. Τότε ἠγέρθησαν πᾶσαι αἵ παρθένοι ἐκεῖναι, καί ἐκόσμησαν τάς λαμπάδας αὐτῶν. Αἵ δέ μωραί ταῖς φρονίμοις εἶπον, Δότε ἠμίν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἵ λαμπάδες ἠμῶν
σβέννυνται. Ἀπεκρίθησαν δέ αἵ φρόνιμοι, λέγουσαι, Μήποτε οὐκ ἀρκέσει ἠμίν καί ὑμίν, πορεύεσθε δέ μᾶλλον πρός τούς πωλοῦντας, καί ἀγοράσατε ἐαυταῖς. Ἀπερχομένων δέ
αὐτῶν ἀγορᾶσαι, ἦλθεν ὁ νυμφίος, καί αἵ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ’ αὐτοῦ εἰς τούς γάμους, καί ἐκλείσθη ἡ θύρα. Ὕστερον δέ ἔρχονται καί αἵ λοιπαί παρθένοι, λέγουσαι, Κύριε, Κύριε,
ἀνοιξον ἠμίν. Ὁ δέ ἀποκριθεῖς εἶπεν, Ἀμήν λέγω ὑμίν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς. Γρηγορεῖτε οὔν, ὅτι οὐκ οἴδατε τήν ἡμέραν οὐδέ τήν ὥραν, ἐν ἡ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ταῖς τῆς Ἀργυρῆς ἁγίας, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος: Ἐλεῆμον, ἐλέησον μέ ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου.
Καί τό προσόμοιον.
Ἦχος πλ.β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι
Καθαρόν κειμήλιον, τῆς σωφροσύνης δειχθεῖσα, Ἀργυρή πανένδοξε, ἐν βασάνοις εἴληφας τό βραβεϊόν σου· διό ἰκετεύομεν, κλῖνόν σου τά ὦτα, καί ἐπάκουσον τῶν δούλων 
σου, χάριν παρέχουσα, ψυχικῆς αὐτοῖς καθαρότητος, φυλάττουσα τόν τίμιον, γάμον προσβολῶν τοῦ ἀλάστορος, ὅπως ἐναθλοῦντες, μαρτύριον ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ταῖς σαῖς 
εὐχαῖς ἐπιτύχωμεν, Παραδείσου ἅπαντες. χριστιανος.gr

Ὁ Ἱερεύς: 
Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σού• ἐπισκεψαι τόν κόσμον σου ἐν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς. Ὑψωσον κέρας Χριστιανῶν ὀρθοδόξων καί καταπεμψον 
ἐφ’ ἠμᾶς τά ἐλέη σου τά πλούσια• πρεσβείαις τῆς παναχράντου Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας• δυνάμει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυρού• προστασίαις 
τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων• ἰκεσίαις τοῦ Τιμίου καί Ἐνδόξου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου• τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων• 
ὧν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἠμῶν, μεγάλων ἱεραρχῶν καί οἰκουμενικῶν διδασκάλων Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καί 
Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας. Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, τῶν Θαυματουργών• τῶν ἁγίων ἐνδόξων 
μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τύρωνος καί Στρατηλάτου, τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καί Ἐλευθερίου, τῶν ἁγίων 
ἐνδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων. Τῶν ὁσίων καί θεοφόρων Πατέρων ἠμῶν. Τῶν ἁγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καί ’Ἄννης. Τῆς Ἁγίας Νεομάρτυρος Ἀργυρῆς, 
καί πάντων σου τῶν Ἁγίων. Ἰκετεύομεν σέ, μόνε πολυέλεε Κύριε. Ἐπάκουσον ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καί ἐλέησον ἠμᾶς.

Ὠδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας
Οὐδαμῶς σου δουλεία, ἡ τοῦ σώματος Μάρτυς Χριστοῦ ἠλάττωσε, ἀγάπην ἀλλά μᾶλλον, ὡς πῦρ ηὔξησε ταύτην, ἤν Παρασχου τοῖς ὅσοι σου, μνήμην τελοῦμεν πιστῶς, 
ὤ Ἀργυρή θεοφρον.
Σταθεράν ἐπεδείξω, τήν σήν γνώμην βασάνοις οὖσα τρισόλβιε, ὡς πύργος ἐπί πέτραν, τῷ ἔρωτι Δεσπότου, τάς σᾶς βάσεις κατέχουσα, ὄν ταῖς ψυχαῖς Ἀργυρή, ἠμίν ἔνθες 
εὐχαίς σου.
Ἡ ἀνδρεία ψυχή σου, ὡς ἀμνάς τοῦ Δεσπότου ὅλη ἐκκέκαυται, ἀγάπη ὑπέρ φύσιν, δί’ ἤς βασάνων θλίψεις, Ἀργυρή καθυπέμεινας· διό βοήθει ἠμίν, ἐν θλίψει κλονουμένοις.

Θεοτοκίον
Μεθ’ ἠμῶν μεῖνον, Μῆτερ, ἐν καιρῶ ὅταν βέλη ἐχθροῦ προσβάλλωσι, σᾶ τέκνα καί ὁ λύχνος, ὑπομονῆς οὐ φέγγη, ἀλλά σκότος ἐπέρχεται, ἀπελπισμοῦ φοβεροῦ, ὄν λύε τῷ 
φωτί σου. χριστιανος.gr

Ὠδή ἡ΄. Τόν Βασιλέα
Ἰδού ἐπέστη, ἡμέρα ὄτε ἡ χρεία, βοηθείας Ἀργυρή νεομάρτυς· σπεῦσον, δίδου χείρα, σοῖς δούλοις συμπαθείας. χριστιανος.gr
Νοῦν ἀτακτούντα, καί λογισμοῖς μισοάγνοις, πολεμούμενον χαλίνωσον Μάρτυς, μνήμην τοῦ Κυρίου, αὐτῶ χαριζομένη.
Δεσμούς ἀφύκτους, τῆς δολερᾶς ἁμαρτίας, συμπνιγούσης ψυχᾶς τῶν ἱκετῶν σου, Ἀργυρή εὐχαίς σου, διάλυε ταχέως.

Θεοτοκίον
Ὡς ὑπερβάσα, τή σωφροσύνη γυναίκας, γενεῶν ἁπασῶν, Ἁγνή Παρθένε, δίδου σωφροσύνην, τοῖς πόθω σέ ὑμνούσι.

Ὠδή β΄. Κυρίως Θεοτόκον
Ρεόντων παριδοῦσα, Ἀργυρή νῦν βλέπεις, ἅ ὀφθαλμοί τῶν ἀνθρώπων οὐ βλέπουσι, ὧν καταξίωσον πάντας, τούς ἀνυμνοῦντας σέ.
Ὁ ὄφις ἐπατήθη, Ἀργυρή σοῖς ἄθλοις, καί ἀπολαύεις προσώπου Νυμφίου σου, Ὄν καί ἠμᾶς εὔχου Μάρτυς, ἰδεῖν ὀψέποτε.
Ναούς τῆς σωφροσύνης, καί ἁγνείας δεῖξον, τούς νεανίας ἐν πόθω τιμώντας σέ, ὤ Ἀργυρή καί παγίδων, ἐχθροῦ ἐκλύτρωσαι.

Θεοτοκίον
Ἀμόλυντε Παρθένε, τούς ἐν σωφροσύνη, καί καθαρότητι ζώντας ἐνίσχυσον, σύν Ἀργυρή τῷ Δεσπότη, καθικετεύουσαι.
Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἠμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ καί ἐνδοξοτέραν 
ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν τήν ὄντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.

Καί τά Μεγαλυνάρια (ὧν τά δύο πρῶτα παλαιά)
Μάρτυς τοῦ Κυρίου πανευκλεής, Ἀργυρή τρισμάκαρ, διαφύλαττε τούς τό σόν, σκῆνος προσκυνοῦντας, ἐν πίστει τέ καί πόθω, ἐκ βλάβης τέ παντοίας, παθῶν καί θλίψεων.
Ἄστρον ἀνατέταλκε φαεινόν, ἐκ τῆς Βιθυνίας, ἡ πολυάθλος τοῦ Χριστοῦ, μάρτυς καί φωτίζει, πιστῶν ἅπαν τό πλῆθος, ἡ Ἀργυρή ἤν πόθω, ἀνευφημήσωμεν.
ἕτερα νεοσύνθετα
Χαίροις σωφροσύνης οἶκος λαμπρός, καί ἁγνείας σκῆνος, δί’ ἀγάπην τοῦ Ἰησοῦ, ἄπερ δίδου δῶρον, τοῖς σέ ἀνευφημούσιν, ὤ Ἀργυρή θεοφρον, γυναίων καύχημα.
Τούς ἐν γάμω ὄντας τήρει καλῶς, σωφρονούντας Μάρτυς, καί ἀγνεύοντας ἐν Χριστῷ, ὡς καί σύ τήν πίστιν, ἐτήρησας τοῦ γάμου, δί’ ὅ καί ἀνεδείχθης, θύμα ἁγνότητος.
Τούς προσερχομένους πανευλαβῶς, σῶ ναῶ ἐν Λέσβω, καταξίωσον Ἀργυρή, ἐν Χριστοῦ ἁγνεία, ζῆσαι ἐν βίω τούτω, καί θείας βασιλείας, μετόχους ποίησον.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἠμᾶς.

Τό Τρισάγιον 
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρεῖς φορές)
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον 
δός ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὁ Ἱερεύς• Ὅτι Σου ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Εἰς τήν ἀπόλυσιν. Στιχηρόν προσόμοιον.
Ἦχος β΄. Ὄτε ἐκ τοῦ ξύλου σέ
Χαίροις, νεομάρτυς Ἀργυρή, χαίροις καί εὐήκοος γίνου τῶν αἰτουμένων σέ, σωφροσύνην χάρισαι, τοῖς ἐν τοῦ γάμου δεσμοῖς, ἐλευθέροις ἁγνότητα, ὑγείαν τοῖς ὅσοι, ἀσθενούσι 
σώματι, καί τή ψυχή σαῖς εὐχαῖς- πάντας δέ ἀναδεῖξον σκεύη, Ἰησοῦ χρυσά καί εὐώδη, ὥσπερ σύ ὑπήρξας, χριστοστέφανε.
Ὥσπερ ἐν ὀράσει ἱερεῖ, ὤφθης τούς στεφάνους κρατοῦσα, καί ἐξεζήτησας, οὕτως εἰκονίζειν σέ, ὤ Ἀργυρή τους πιστούς, κεφαλάς στέψον ἄνωθεν, τῶν νυμφευομένων, καί 
αὐτούς συντήρησον, τιμίω γάμω καλῶς, ἴνα πειρασμούς ἐκνικῶντες, πάσης σαρκικῆς ἁμαρτίας, ἐκ Θεοῦ στεφθῶσιν ὥσπερ μάρτυρες.

Ἦχος πλ. δ΄.
Δέσποινα προσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἠμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Ἦχος β΄.
Τήν πάσαν ἐλπίδα μου, εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μέ ὑπό τήν σκέπην σου.

Ὁ Ἱερεύς: Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς. Ἀμήν.

Στίχοι
Γενού προστάτις, Ἀργυρή, τῶν τιμώντων σου τήν χρισταγάπητον καί σωφρόαγνον μνήμην.

ΠΗΓΗ.xristianos.gr

Η ΑΓΙΑ ΑΡΓΥΡΗ (1688 -1725) Η εκ Προύσης της Μικράς Ασίας πολύαθλος νεομάρτυς της Κωνσταντινουπόλεως

site analysis

Ανάμεσα στους πολυάριθμους νεομάρτυρες που θυσίασαν τη ζωή, την ομορφιά και τη νεότητά τους για την αγάπη του Ιησού Χριστού συναριθμείται και η τιμωμένη από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας στις 30 Απριλίου ένδοξος και πολύαθλος νεομάρτυς Αγία Αργυρή, η οποία εκοιμήθη εν Κυρίῳ ύστερα από τα φρικτά βασανιστήρια που υπέστη επί δεκαέξι συναπτά έτη στις φυλακές του Χάσκιοϊ (Πικριδίου) της Κωνσταντινουπόλεως.
Η Αγία Αργυρή γεννήθηκε το 1688 στην Προύσα της μικρασιατικής Βιθυνίας. Οι γονείς της, ο Γεώργιος και η Σωσάννα, ήταν ευσεβείς και ενάρετοι και τη διαπαιδαγώγησαν με τα νάματα της χριστιανικής πίστεως. Όταν μεγάλωσε η ευσεβής και ενάρετη Αργυρή, άρχισε να διακρίνεται για τη σωματική της ωραιότητα, γεγονός που προκάλεσε την ακόλαστη σαρκική επιθυμία ενός νεαρού Τούρκου, ονόματι Χασάν, ο οποίος ήταν ο γιος του δικαστού της Προύσας. Μάλιστα το σπίτι του βρισκόταν κοντά στο σπίτι της ενάρετης και όμορφης μοναχοκόρης. Ο ερωτομανής αλλόθρησκος συνάντησε μία ημέρα την Αργυρή στον δρόμο και της αποκάλυψε το ερωτικό του πάθος. Εκείνη απομακρύνθηκε, αλλά ο νεαρός Τούρκος κυριευμένος από δυνατή ερωτική έλξη, συνέχισε να την ενοχλεί επιδιώκοντας να την πείσει να αλλαξοπιστήσει και να συνάψει μαζί του ερωτική σχέση. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να απειλήσει τους γονείς της ότι κινδυνεύει η ζωή της μονάκριβης κόρης τους, εάν δεν υποκύψει στις σαρκικές του επιθυμίες και δεν αλλαξοπιστήσει. Τα θλιβερά αυτά γεγονότα τρομοκράτησαν τους ευσεβείς γονείς, οι οποίοι έσπευσαν να την παντρέψουν με έναν χριστιανό νέο. Έτσι μετά από λίγες ημέρες ορίσθηκε ο γάμος της Αργυρής με τον ομόδοξό της. Αλλά ενώ η νεόνυμφος οδηγούνταν από τον σύζυγό της στην εκκλησία, για να τελέσει σύμφωνα με το έθιμο παράκληση, εμφανίσθηκε ο ερωτομανής αλλόθρησκος μαζί με είκοσι άλλους Τούρκους και αφού την άρπαξαν μπροστά στα μάτια των γονέων και των συγγενών της, την οδήγησαν στο δικαστήριο με την κατηγορία ότι είχε υποσχεθεί να αλλαξοπιστήσει και να παντρευτεί τον νεαρό Τούρκο. Μάλιστα έξι Τούρκοι διαβεβαίωσαν γραπτώς αυτή την ανυπόστατη κατηγορία. 

Η Αργυρή διαμαρτυρήθηκε στον δικαστή, ο οποίος ήταν ο πατέρας του ερωτομανούς αλλόθρησκου, ότι πρόκειται για συκοφαντία που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Όμως μάταια προσπαθούσε η ενάρετη κόρη να πείσει τον δικαστή ότι όλη αυτή η κατηγορία εναντίον της ήταν μία σκευωρία, αφού οργισμένος ο δικαστής αποφάσισε τη φυλάκισή της. Αλλά η Αργυρή υπέμεινε τον εγκλεισμό της στη φυλακή χωρίς να φοβηθεί και να λυγίζει, αφού η αγάπη και η πίστη της στον Νυμφίο Χριστό την είχε ενισχύσει ψυχικά τόσο πολύ, ώστε υπέμεινε τη φυλάκισή της με καρτερία και γενναιοψυχία. Οι γονείς της προσπάθησαν να διασώσουν και να απελευθερώσουν την κόρη τους, ζητώντας μέσω του Μητροπολίτου Προύσης την παρέμβαση του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να μεταβούν οι ίδιοι στην Κωνσταντινούπολη και να διαμαρτυρηθούν στην τουρκική κυβέρνηση, αλλά το μόνο που κατόρθωσαν ήταν να μεταφερθεί η Αργυρή από τη φυλακή σε δωμάτιο του σπιτιού του δικαστού μέχρι να ορισθεί η δίκη σε ανώτατο δικαστήριο της Κωνσταντινουπόλεως. Όταν όμως έγινε η δίκη στην Κωνσταντινούπολη, ο δικαστής επικύρωσε τη δικαστική απόφαση του κριτού της Προύσας, σύμφωνα με την οποία ή θα αλλαξοπιστούσε η χριστιανή Αργυρή και θα παντρευόταν τον ερωτομανή Τούρκο ή θα περνούσε το υπόλοιπο της ζωής της μέσα στη φυλακή. Όμως και πάλι η ενάρετη μονάκριβη κόρη έμεινε σταθερή και αλύγιστη στην πίστη της στον Ιησού Χριστό και προτίμησε να κλεισθεί σε ισόβια δεσμά παρά να προδώσει την προσήλωσή της στον Σωτήρα και Λυτρωτή Χριστό. 

Έτσι οδηγήθηκε αλυσοδεμένη στη φυλακή του Χάσκιοϊ και μάλιστα αναγκάσθηκε να ζει ανάμεσα σε αισχρές και ανήθικες γυναίκες, στις οποίες δόθηκε η εντολή να τη βασανίζουν ανελέητα ώστε να μην αντέξει τα βασανιστήρια και έτσι να υποχρεωθεί να αλλαξοπιστήσει. Η Αργυρή υπέμεινε τα βασανιστήρια με ξεχωριστή γενναιότητα και παρά τις σκληρότατες δοκιμασίες δεν υπέκυψε, αλλά απεναντίας με τη βοήθεια της προσευχής της στον Κύριο και της νηστείας έμεινε σταθερή και ακλόνητη στην πίστη της στον Νυμφίο Χριστό. Είναι ενδεικτικό ότι ούτε η υβριστική συμπεριφορά των ανήθικων γυναικών της φυλακής, ούτε οι συνεχείς ξυλοδαρμοί και οι άλλες βιαιότητες, ούτε οι πειρασμοί που δέχθηκε μέσα στη φυλακή, έκαμψαν το αγωνιστικό φρόνημα της πολυάθλου μάρτυρος του Χριστού, η οποία με πολλή χαρά και καρτερία υπέμεινε τα βασανιστήρια για την αγάπη του Χριστού και τη δόξα του πάντιμου ονόματός Του. Ήταν τόσο μεγάλη η χαρά και η ευχαρίστησή της μέσα στη φυλακή, ώστε τη θεωρούσε βασιλικό παλάτι και πνευματική παλαίστρα που την οδηγούσε στην αιώνια χαρά της Βασιλείας των Ουρανών. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί ότι αρνήθηκε ακόμη και την πρόταση του χριστιανού Μανώλη Κιουρτζίμπαση να την απελευθερώσει από τα ισόβια δεσμά της φυλακής. Όμως οι κακουχίες σε συνδυασμό και με την πνευματική της άσκηση είχαν οδηγήσει στην εξασθένηση των σωματικών της δυνάμεων. Έτσι όταν κατάλαβε ότι πλησίαζε το τέλος της επίγειας βιοτής της, θέλησε να ενωθεί με τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων. Η επιθυμία της αυτή πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια ενός ηλικιωμένου φυλακισμένου, ο οποίος είχε τη δυνατότητα να κινείται με περισσότερη ελευθερία. Η πολύαθλος Αργυρή αποκάλυψε την επιθυμία της στον γέροντα, ο οποίος κατόπιν βρήκε τον προϊστάμενο της εκκλησίας της φυλακής και τον ενημέρωσε σχετικά. Τότε ο ιερέας έβαλε μέσα σε μία σταφίδα το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και την έδωσε στον γέροντα. Αυτός στη συνέχεια μετέφερε τη σταφίδα με τα Άχραντα Μυστήρια στην αλυσοδεμένη Αργυρή και αφού η ένδοξος και πολύαθλος νεομάρτυς του Χριστού προσευχήθηκε και κοινώνησε, παρέδωσε την πάναγνη ψυχή της στον δικαιοκρίτη Κύριο. Έτσι μετά από τα φρικτά βασανιστήρια που υπέστη επί δεκαέξι συναπτά έτη, έλαβε τον αμάραντο στέφανο της αγιότητος και της δικαιοσύνης. 

Μετά από την προς Κύριον εκδημία της, το πολυβασανισμένο σώμα της ενταφιάσθηκε στο περιώνυμο Αρχοντικό Νεκροταφείο, το οποίο βρίσκεται στον περίβολο του Ιερού Ναού της Αγίας Παρασκευής στο Χάσκιοϊ (Πικρίδιο) της Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος στην πρώτη του μορφή χρονολογείται από τον 15ο αιώνα, ενώ ο νέος ναός ανοικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1724 -1752 και ανακαινίσθηκε το 1833. Μετά από τρία έτη πραγματοποιήθηκε η ανακομιδή του ιερού σκηνώματός της, το οποίο βρέθηκε ακέραιο και ευωδιάζον. Μάλιστα ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Παΐσιος Β΄, ο οποίος έμεινε εκστατικός από την αφθαρσία και την ευωδία του ιερού σκηνώματος της Αγίας Αργυρής, αποφάσισε την εναπόθεσή του σε ιδιαίτερη λάρνακα, ενώ με απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου ορίσθηκε η μνήμη της να εορτάζεται κατ’ έτος πανηγυρικά στις 30 Απριλίου με την τέλεση Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας και με τη λιτάνευση του ιερού της λειψάνου. Ο Πατριάρχης Παΐσιος Β΄ φρόντισε μάλιστα αμέσως μετά την ανακομιδή του ιερού της σκηνώματος στο να ενταχθεί επισήμως η Αγία νεομάρτυς Αργυρή στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αφού οι εκδηλώσεις των χριστιανών προς τιμήν της ήταν ιδιαίτερα πληθωρικές. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί η περίπτωση μίας ευλαβούς χριστιανής, η οποία αφού προσκύνησε τη λάρνακα, θέλησε να λάβει για ευλογία ένα δάκτυλο από το χέρι της Αγίας. Η ασεβής ενέργειά της είχε ως συνέπεια να θαμπώσουν τα μάτια της και να μην βλέπει απολύτως τίποτα. Στη συνέχεια αφού ομολόγησε την αμαρτία της και ζήτησε συγχώρηση, επέστρεψε το δάκτυλο από το χέρι της Αγίας και αφού έμεινε για σαράντα ημέρες κοντά στη λάρνακα προσευχόμενη και νηστεύοντας, θεραπεύθηκε και τότε επέστρεψε υγιής στο σπίτι της. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1955 το ακέφαλο ιερό σκήνωμα της Αγίας Αργυρής φυλασσόταν μέσα σε ξύλινη λάρνακα στο αριστερό κλίτος του Ιερού Ναού της Αγίας Παρασκευής Χάσκιοϊ (Πικριδίου), αφού η τιμία κάρα της είχε αφαιρεθεί από Ρώσο μοναχό κατά την ημέρα της ανακομιδής και μεταφέρθηκε στη Ρωσία, όπου και εορτάζεται η μνήμη της. Όμως κατά τη διάρκεια των θλιβερών γεγονότων τον Σεπτέμβριο του 1955, όπου ο τουρκικός όχλος εισέβαλε στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής, αλλά και σε άλλους ναούς της Κωνσταντινουπόλεως λεηλατώντας και καταστρέφοντας, αποτεφρώθηκε μαζί με τη λάρνακα και το ιερό σκήνωμα της Αγίας Αργυρής. Διασώθηκε μόνο τμήμα από την αριστερή χείρα της, το οποίο φυλάσσεται στον αναστηλωμένο πλέον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής, όπου κάθε χρόνο στις 30 Απριλίου, ημέρα της προς Κύριον εκδημίας της Αγίας νεομάρτυρος Αργυρής, τιμάται πανηγυρικά η μνήμη της. 

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί η χρονολογική ανακρίβεια και σύγχυση που επικρατεί αναφορικά με την ημερομηνία τελευτής της εκ Προύσης της μικρασιατικής Βιθυνίας και εν Πικριδίῳ της Κωνσταντινουπόλεως αθλησάσης Αγίας ενδόξου νεομάρτυρος Αργυρής. Ο λόγιος Σκοπελίτης μοναχός Καισάριος Δαπόντες (1713-1784), ο οποίος συνέταξε το Μαρτύριο της Αγίας που εμπεριέχεται στο Νέο Μαρτυρολόγιο του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, αλλά και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνστάντιος Α΄ ο από Σιναίου αναφέρουν ως ημερομηνία τελευτής της Αγίας την 30η Απριλίου του 1725. Την ίδια ημερομηνία αναφέρουν ο εκ Πικριδίου δικηγόρος Φίλιππος Φιλιππίδης στη θρησκευτική, ιστορική και εποικοδομητική πραγματεία του «Η Νεομάρτυς Αργυρή 1688 -1721», καθώς και ο Ιωάννης Περαντώνης στο «Λεξικό των Νεομαρτύρων», αλλά όχι ως ημερομηνία τελευτής, αλλά ως ημερομηνία ανακομιδής των λειψάνων της Αγίας. Ως ημερομηνία της προς Κύριον εκδημίας της αναφέρουν οι Φίλιππος Φιλιππίδης και Ιωάννης Περαντώνης την 5η Απριλίου του 1721. Ιστορικά τεκμηριωμένη και ορθή θεωρείται η χρονολογία της 30ης Απριλίου 1725 ως ημέρας τελευτής της Αγίας, αφού η ανακομιδή των ιερών της λειψάνων έγινε επί των ημερών του Πατριάρχου Παϊσίου Β΄, ο οποίος εξελέγη Πατριάρχης το έτος 1726. Το γεγονός αυτό έρχεται σε αντίθεση με τον ισχυρισμό του Φιλίππου Φιλιππίδου στην πραγματεία του περί της Αγίας ότι η ανακομιδή των λειψάνων της πραγματοποιήθηκε στις 30 Απριλίου 1725 με την παρουσία του Πατριάρχου Παϊσίου Β΄. Επιπλέον ο συγγράψας το μαρτύριο της Αγίας, λόγιος μοναχός Καισάριος Δαπόντες, ήταν εν ζωή το 1725, γεγονός που επιβεβαιώνει την ορθότητα της χρονολογίας της 30ης Απριλίου 1725, ως ημερομηνίας της προς Κύριον εκδημίας της ενδόξου και πολυάθλου νεομάρτυρος Αγίας Αργυρής. 

  

Η πρώτη ασματική ακολουθία προς τιμήν της Αγίας εποιήθη από ανώνυμους λογίους κληρικούς και ιεροψάλτες κατ’ εντολήν του Οικουμενικού Πατριάρχου Παϊσίου Β΄, ο οποίος παρέστη στην ανακομιδή του αφθάρτου και ευωδιάζοντος ιερού σκηνώματός της και εισηγήθηκε την επίσημη ένταξή της στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η ακολουθία αυτή εξεδόθη το 1912 στην Κωνσταντινούπολη με δαπάνη του δικηγόρου Φιλίππου Φιλιππίδου, επανεκδόθη δε το 1997 από τις Εκδόσεις Επέκταση και με την επιμέλεια του εκ Πικριδίου της Κωνσταντινουπόλεως Μεγάλου Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου π. Γεωργίου Τσέτση. Η πρώτη συνταχθείσα ακολουθία της Αγίας Αργυρής μαζί και με την ποιηθείσα προς τιμήν της ακολουθία υπό του αοιδίμου χαρισματικού Υμνογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Γερασίμου Μοναχού του Μικραγιαννανίτου συμπεριελήφθησαν στο εκδοθέν το έτος 2007 βιβλίο «Η Νεομάρτυς Αγία Αργυρή», το οποίο επιμελήθηκε η εκ Πύργων Θερμής Λέσβου εκλεκτή φιλόλογος, πεζογράφος και ποιήτρια, αλλά και διατελέσασα Λυκειάρχης κ. Χρυσούλα Χατζηγιαννιού. Η ευσεβής αυτή φιλόλογος από ευλάβεια προς την πολύαθλο νεομάρτυρα Αγία Αργυρή ζήτησε από τον Ιερομόναχο Αθανάσιο τον Σιμωνοπετρίτη, Υμνογράφο της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, τη σύνταξη Παρακλητικού Κανόνος προς τιμήν της Αγίας, ο οποίος εγκρίθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος το 2004 και παρατίθεται στο σχετικό βιβλίο της. Η ευλάβεια της κ. Χρυσούλας Χατζηγιαννιού, αλλά και της αδελφής της, Ειρήνης, στο πρόσωπο της Αγίας ενδόξου νεομάρτυρος Αργυρής οδήγησε και στην ανέγερση με δική τους δαπάνη παρεκκλησίου επ’ ονόματι της Αγίας στο παραθαλάσσιο χωριό Παναγιούδα της Λέσβου. Το νεόδμητο παρεκκλήσιο εγκαινιάσθηκε με την πρέπουσα εκκλησιαστική λαμπρότητα το Σάββατο 2 Αυγούστου 2003 υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μυτιλήνης, Ερεσσού και Πλωμαρίου κ. Ιακώβου Γ΄ και αφιερώθηκε στον ανεγερθέντα το 1896 Ιερό Ενοριακό Ναό του Γενεσίου Θεοτόκου Παναγιούδας. Στο παρεκκλήσιο της Αγίας Αργυρής έχει φιλοτεχνηθεί τοιχογραφία της Αγίας που ιστορήθηκε κατόπιν επιθυμίας και υπόδειξης της ίδιας της νεομάρτυρος, η οποία παρουσιάσθηκε κατ’ όναρ στον εφημέριο του χωριού Παναγιούδα, π. Θεολόγο Σακαλή, και του ζήτησε να αγιογραφηθεί η εικόνα της κρατώντας στο χέρι της δύο στεφάνια γάμου, όπως και έγινε. Ναός επ' ονόματι της Αγίας νεομάρτυρος Αργυρής υπάρχει και στην Κρήτη και συγκεκριμένα στο χωριό Κάινα Αποκορώνου Χανίων, ο οποίος ανεγέρθηκε με δαπάνη της Άννας Νικολουδάκη εις μνήμην της αδελφής της Αργυρώς.  

Στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς, όπου επικρατεί η διαφθορά και αναζητούνται πρότυπα εναρέτου χριστιανικού βίου, προβάλλει η ένδοξος και πολύαθλος νεομάρτυς του Χριστού Αγία Αργυρή ως ολόλαμπρο παράδειγμα αρετής και αγνότητος, αλλά και ως πνευματικός οδοδείκτης που θα διδάσκει, θα εμπνέει και θα καθοδηγεί τους σημερινούς Έλληνες με την ακλόνητη και σταθερή της πίστη στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. 

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος 

Εκπαιδευτικός 

   

Βιβλιογραφία 

* Ασματική Ακολουθία της Αγίας νεομάρτυρος Αργυρής της εν Πικριδίῳ Κωνσταντινουπόλεως, Εκδόσεις Επέκταση, 1997. 

* Δαπόντε Καισαρίου, Μαρτύριον Αγίας Αργυρής, Νέον Μαρτυρολόγιον, Εκδοτικός Οίκος «Αστήρ», Δ΄ Έκδοσις, Αθήναι 1993. 

* Φιλιππίδου Φιλίππου Στεφ., Η Νεομάρτυς Αργυρή (1688 -1721), Εν Κωνσταντινουπόλει, 1912. 

* Χατζηγιαννιού Χρυσούλας Παν., Η Νεομάρτυς Αγία Αργυρή, Αθήναι 2007. 

Εικόνες

[1] Τοιχογραφία της Αγίας ενδόξου νεομάρτυρος Αργυρής στον ομώνυμο Ιερό Ναό στο χωριό Παναγιούδα της Λέσβου. Ιστορήθηκε καθ’ υπόδειξη της ίδιας της Αγίας.

[2] Παλαιά φορητή εικόνα της Αγίας νεομάρτυρος Αργυρής. Ανήκει σε ιδιωτική συλλογή.

[3] Φορητή εικόνα της Αγίας Αργυρής δια χειρός Σώζοντος Γιαννούδη στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής.

[4] Ο τάφος της Αγίας Αργυρής. Κατά την εκσκαφή του τάφου της μετά από τρία έτη από την προς Κύριον εκδημία της βρέθηκε το ιερό σκήνωμα ακέραιο και ευωδιάζον.

[6] Η εκ Προύσης της Μικράς Ασίας και εν Κωνσταντινουπόλει αθλήσασα Αγία νεομάρτυς Αργυρή. Φορητή εικόνα του Αγιογραφικού Οίκου Κατερίνης "Μελέτιος ο Υμνωδός".

[7] Ο Ιερός Ναός της Αγίας Αργυρής Παναγιούδας Λέσβου.

[8] Το παρεκκλήσιο της Αγίας Αργυρής στο χωριό Παναγιούδα Λέσβου ανεγέρθηκε με δαπάνη των αδελφών Ειρήνης και Χρυσούλας Χατζηγιαννιού και εγκαινιάσθηκε στις 2 Αυγούστου 2003.

[9] Το εσωτερικό του Ιερού Ναού Αγίας Αργυρής Παναγιούδας Λέσβου.

[10] Η πρόσοψη του Ιερού Ναού Αγίας Αργυρής Παναγιούδας Λέσβου.

[11] Η λειψανοθήκη της Αγίας νεομάρτυρος Αργυρής στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Πικριδίου (Χάσκιοϊ).

[12] Ο ιστορικός Ιερός Ναός της Αγίας Παρασκευής στο Πικρίδιο (Χάσκιοϊ) της Κωνσταντινουπόλεως. Στον περίβολο του ναού ενταφιάσθηκε η Αγία νεομάρτυς Αργυρή. www.tatavla.org

[13] Άποψη από το εσωτερικό του Ιερού Ναού της Αγίας Παρασκευής Πικριδίου (Χάσκιοϊ), όπου κατ' έτος στις 30 Απριλίου τιμάται πανηγυρικά η μνήμη της Αγίας Αργυρής. www.tatavla.org

[14] Ο τάφος της Αγίας Αργυρής στον περίβολο του Ιερού Ναού Αγίας Παρασκευής Πικριδίου (Χάσκιοϊ). www.tatavla.org

[15] Τοιχογραφία της Αγίας Αργυρής δια χειρός Γεωργίου Κτιστάκη στον Ιερό Ναό Αγίας Ειρήνης Γαλατσίου Αθηνών. Αποτελεί αφιέρωμα των αδελφών Χρυσούλας και Ειρήνης Χατζηγιαννιού.

ΠΗΓΗ. (Σύνδεσμος Κληρικών Χίου)

ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ

site analysis

Η ιστορία αυτής της φωτογραφίας πονά και συγκλονίζει. 
Είναι η απώλεια της μητέρας, είναι ο πόνος του αποχωρισμού. 
Είναι μια πραγματική ιστορία μέσα από τα μάτια ενός παιδιού… 
Το κοριτσάκι αυτό έχασε τη μητέρα του στον πόλεμο. 

Πήγε στο ορφανοτροφείο για να μπορέσει να επιβιώσει. 
Στην αυλή του ορφανοτροφείου ζωγράφισε τη μητέρα της με κιμωλία και κουλουριάστηκε στην αγκαλιά της, όπως όταν ήταν έμβρυο. 
Έβγαλε τα παπούτσια της, σαν να πατούσε κάτι ιερό, 
αποδεικνύοντας ότι η αγάπη είναι ο πιο ιερός μας τόπος.

Το μήνυμα που περνάει η φωτογραφία σε όλο τον κόσμο: 
Κανένα παιδί να μη βιώσει τον πόλεμο και τις απώλειες του από εδώ και πέρα.

                                             Πηγή: http://www.newsbomb.gr