Άμμάδες στην γυναικεία μονή της Ζωοδόχου Πηγής στο νησί του Θεολόγου

site analysis

ΓΕΡΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ι.Μ. ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ...

Α.Μοναχή Χριστοδούλη ή έγκλειστος

Την γνώρισα στα υστερνά της. Το εργόχειρό της ήταν ίερορράπτρια. Δεν ήτανε σπουδαία στο εργόχειρό της, άλλ’ ή φτωχολογιά εκεί κατέφευγε. Σ’ όλους τους μαθητές τής Πατμιάδος Σχολής αυτή έραβε τα ρασάκια. Με τα λίγα έσοδά της συντηρείτο, γιατί τό μοναστήρι ήταν ιδιόρρυθμο καί δεν έκάλυπτε τις ανάγκες των

αδελφών τής Μονής.

Κάθε φορά που πήγαινα στήν γυναικεία Μονή, ή Χριστοδούλη πίσω από την πύλη περίμενε κάποιον να βρει να άγγαρεύση είτε γιά λίγο ψωμί είτε γιά διάφορα τρόφιμα. Έβαζα κακό λογισμό: «Μά πέντε βήματα είναι ό φούρνος καί τό μαγαζί καί περιμένει εμένα να τής ψωνίσω;». Κάθε φορά έδινε καί φιλοδώρημα. Προσπαθούσα να τό αποφύγω. Λίγες φορές τό πέτυχα. Επιμένοντας πώς είναι ευλογία τής Παναγίας, μέ έκαμπτε να τό πάρω.

Ή Χριστοδούλη ήταν ασκητικός άνθρωπος. Ή στρωμνή της ήταν καταγής, στοιβές πατικωμένες, μέ προσκέφαλο μιά πέτρα. Μιά παλιοκουβέρτα τά σκέπαζε όλα. Λιτό ήταν καί τό φαγητό της.

Σάν κοιμήθηκε λύθηκε ή απορία μου, γιατί ή Χριστοδούλη μ’ έστελνε σέ θελήματα. Μίλησε ό πατήρ Παύλος Νικηταράς καί έλάλησε τά εξής:

- Ή γερόντισσα Χριστοδούλη είσήλθε στο μοναστήρι τής Παναγίας πριν από εξήντα χρόνια καί σήμερα εξέρχεται γιά πρώτη καί τελευταία φορά, βασταζομένη υπό τεσσάρων, γιά τό κοιμητήριο τής Μονής.

Εξήκοντα χρόνια στο μοναστήρι, δίπλα στο σπίτι της, καί ποτέ δέν έξήλθε τής πύλης! Δοξασμένος ό Θεός.

 Υπάρχουν καί σήμερα καλογριές σάν τού παλιού καιρού.’Άν βάλουμε κανόνα στον εαυτό μας, καί τον πιο σκληρό, καί τον κρατήσουμε μυστικά καί από τούς Αγγέλους, ό Κύριος θά βοηθήση να τον έκτελέσουμε μέχρι το τέλος. Οταν τον έβαζε ή απαλή κόρη, άραγε να μή σκέφθηκε πώς κάποτε θά άρρωστήσουν οί γείτονες γονείς της και θά πρέπει να τούς παρασταθή, ή ακόμα καί οί στενοί της συγγενείς; Θά γιορτάση τό μοναστήρι τον Θεολόγο καί τον Οσιο - δεν θά δημιουργηθή μέσα της ό πόθος να προσκύνηση; Άν άρρωστήση βαριά, δεν θά πρέπει να ταξιδέψη εκτός νησιού γιά γιατρούς καί θεραπείες; Ολα τά νίκησε ο κανόνας τής άσκησης, καί θεία καί ανθρώπινα καί ανάγκες, καί έμεινε έγκλειστος, τού Θεού συνεργούντος, εξήντα χρόνια!

ΜΟΡΦΕΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ ΝΑ ΑΣΚΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΚΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

ΓΕΡΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.

Β.Ή Κυπριανή, το άγγελμα τής ημέρας

Ήταν μια στητή γυναίκα με παρουσιαστικό αρχοντικό, μέ φωνή ανατολίτικη, πού τον λόγο της τονέκανε πομπώδη καί όμορφο. 'Όταν συναντούσε άνθρωπο, δεν ρωτούσε ως συνήθως τα νέα: «Πώς πολιτεύεται

ό κόσμος; Ποιοι ξενιτεμένοι ήρθαν στο νησί μας;». Εκείνη

είχε τά δικά της νέα τά νέα τής Εκκλησίας. Δεν πάνα χαλούσε ό κόσμος· ή Κυπριανή ζούσε τον κόσμο των 'Αγίων σαν αιώνιο παρόν.

Ό γιορταζόμενος σήμερα Άγιος καί ή γιορτή πού θά έχουμε αύριο ήταν τά νέα τής μοναχής Κυπριανής καί ή συνεχής ενασχόλησή της. 'Όταν επισκεπτόμαστε τό μοναστήρι, δεν

χρειαζόταν να τήν αναζητήσουμε· ερχόταν μόνη της μέ τό βιβλίο ύπομάσχαλα. «Ό Άγιος μας σήμερα μάς διδάσκει, αδελφοί μου, να προσέχουμε αυτά καί αυτά». Ό «Εύεργετινός»

ήταν ή άλλη της αγάπη. Σε κάθε περίπτωση μέ λόγια λίγα

καί τό κατάλληλο παράδειγμα έδινε τής θεωρίας την έπίβαση.

Δέν ήταν φλύαρη γριά. Ό λόγος της πάντα νόστιμος καί

μετρημένος. Ή απουσία της, μετά την κοίμησή της, ήταν πάντα αισθητή. Έλειπε από τό μοναστήρι τό άγγελμα τής ήμέρας.

Κάποια φορά μού διηγείτο τις περιοδείες τού εύαγγελιστού Ίωάννου τόσο συναρπαστικά, πού μείναμε περισσότερο από δύο ώρες όρθιοι στής μπουκαμβίλιας τον ίσκιο, χωρίς να νιώσουμε ούτε κούραση ούτε τό πέρασμα τής ώρας.

Ήτανε ταπεινή μοναχή καί είχε ευχάριστο λόγο. Δέν σέ

κούραζε. Δέν έκανε την δασκάλα. Μαθήτευε κι αύτή σ’ αυτά

πού έλεγε. Δικά της λόγια δέν έλεγε· πάντα των 'Αγίων. Κατάκριση δέν ήξερε να κάνη. Ολους τούς έβλεπε μέ αγάπη, καί τά ασθενή καί έξουθενημένα μέ πόνο αληθινής μάννας.

Δέν γνωρίζω τά χρόνια της, την καταγωγή της. Γνώρισα

μόνον την αγάπη της γιά τον Χριστό καί τούς 'Αγίους. Ας έχει ανάπαυση μέ τις άμμάδες τής χώρας των ζώντων.

ΜΟΡΦΕΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ ΝΑ ΑΣΚΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΚΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

ΓΕΡΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.

Γ.Νεκταρία ή ελεήμων

Πρέπει να καταγόταν από την Κάλυμνο· αυτό μου

λέγει ή βαρεία προφορά της. Ήταν άνθρωπος προσηνής, πανηγύριζε στήν παρουσία των ανθρώπων.

Από τις χαρές που σου έκανε βλέποντάς σε στο κελί της, πάσχαζες προτού λάβης τα κεράσματά της. Ήταν απροσωπόληπτη γυναίκα, γι’ αυτό όλοι τής ήταν αγαπητοί, αμαρτωλοί και τελώνες, όλοι αδελφοί δι’ ούς Χριστός άπέθανε. Δεν νομίζω ή μάννα μου νά μου έκανε τόσες χαρές όσες ή Νεκταρία στο μοναστήρι τής Ζωοδόχου Πηγής, οσάκις με ύπεδέχετο.

Είχανε τό ιδιόρρυθμο σύστημα. Ήταν ασχημάτιστες και καθεμιά διατηρούσε τις ιδιαιτερότητες τού χαρακτήρα της Άλλωστε, στο μοναστήρι αυτό, έτσι πού ήταν διαμορφωμένο σε ξεχωριστές γωνιές, ταίριαζε περισσότερο τό ιδιόρρυθμο. Δέν μπορώ νά φανταστώ την Ζωοδόχο Πηγή κοινόβιο Ή κάθε αυλή είχε κάτι τό δικό της καί ή πόρτα τού κάθε κελιού είχε την έκφραση τής ενοίκου καλογριάς. ’Άλλη την στεφάνωνε ή μπουκαμβίλια, άλλη τό γιασεμί, άλλη τό άγιό κλήμα, κι όλα μαζί μύρωναν τον αέρα όπως στον παράδεισο

- Δέν ήτανε πάντοτε -έλεγε ό γερο-Παίσιος- τό ιδιόρρυθμο κακό. Καί εκεί είχαμε Γέροντες μείζονος άσκήσεως κα καθαράς ζωής.

Έτσι, καί στην Μονή αυτή έβλεπες την κάθε μοναχή στο  κελί της να έκφράζη τά βιώματά της ελεύθερα, χωρίς φόβους καί τά δεινά ξεχωρίσματα: αυτοί είναι δικοί μας άνθρωποι καί από τούς άλλους πρέπει νά φυλαγώμαστε. Μπορεί να παραμείνη ή καρδιά τού μοναχού πλατειά σάν τού Χριστού μας, μέ διακρίσεις καί χωρισμούς τών ανθρώπων σε δικού μας καί ξένους, καί να μη κομματιασθή καί σμικρυνθή τόσο, που ούτε στον εαυτό της να χωρή ούτε μέ τά ρούχα της να μπορεί να κάνη;

Ή Νεκταρία ήτανε πλατειά καρδιά, πιο εύρύχωρη άπ τό Ίκάριο πέλαγος, πού ανοιγότανε κάθε μέρα μπροστά της Μετά τό κέρασμα ετοίμαζε τον μπόγο μέ κουβέρτες, μέ ρούχο μέ τό σάλι πού φόραγε κι ότι χρήζει ό άνθρωπος, γιά να πορεύεται σ’ αυτόν τον κόσμο. Από καιρό τά σύναζε, γιά να τα έχει έτοιμα. Είχε βέβαιο τον μακαρισμό τού δοσίματος. Στο  τέλος δέν ξεύρω ποιά ήταν περισσότερα· αυτά πού έδινε αυτά πού τής έμεναν στο κελί της.

ΜΟΡΦΕΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ ΝΑ ΑΣΚΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΚΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

ΓΕΡΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.

ΠΗΓΗ.ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ