Την παρελθούσα Παρασκευή, 02.06.2017, εξεδήμησε προς Κύριον, πλήρης ημερών των του σώματος και του Πνεύματος, η εκλεκτή και ενάρετη δούλη του Θεού Παρθενόπη Σάββα Ροδοσθένους, γέννημα και θρέμμα του χωριού Λινούς Σολέας της καθ᾽ ημάς μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου. Η εξόδιος Ακολουθία της τελέσθηκε την επομένη στον ιερό ναό της γενέτειράς της, Παναγίας Χρυσοπαντανάσσης Λινούς, παρουσία αρκετών κληρικών και πιστών.
Η μεταστάσα υπήρξε υπόδειγμα πιστής χριστιανής μητέρας και γιαγιάς και ενσάρκωνε την αυθεντική πατροπαράδοτη λαϊκή ρωμαίικη ευσέβεια. Τόσο η ίδια, όσο και η πολυπληθής οικογένειά της (τα 9 παιδιά της με τις οικογένειές τους), προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν ποικιλότροπα τις υπηρεσίες τους και την αγάπη τους στη Μητρόπολη Μόρφου ειδικώτερα, και γενικώτερα στην Εκκλησία της Κύπρου, ο καθένας με τον τρόπο του.
Καταχωρίζουμε κατωτέρω οφειλετικά, εις μνήμην της μεταστάσης, την επικήδειο ομιλία της νύμφης της, εκλεκτής δρος Φιλολόγου Ειρήνης Παρασκευά Ροδοσθένους, που θεωρούμε πως με καλλιέπεια εκφράζει συμπυκνωμένα την αγία προσωπικότητα της δούλης του Θεού Παρθενόπης.
Μητέρα μας πολύτιμη, γιαγιά αγαπημένη,
Είμαστε όλοι μαζί και πάλι στο χωριό, στην εκκλησία που τόσο αγάπησες και φρόντισες, της Χρυσοπαντάνασσας.
Παραστέκει εδώ κοντά σου η Αγία σου, η αδελφή σου όπως την αποκαλούσες, η Αγία Μαρίνα, που τόσο πιστά την υπηρέτησες. Είναι παρούσα κι αυτή και σε συντρέχει τώρα, ανταποδίδοντας την απλόχερη τότε υπηρεσία σου, όταν ακόμη και με δυσκολία, με το μπαστουνάκι σου κινούσες, για να ανάψεις το καντήλι της, να παρακαλέσεις, να ικετεύσεις για κάποιο από τα παιδιά σου, τους γιους, τις κόρες, τις νύφες, τους γαμπρούς, για κάποιο από τα εγγόνια ή τα δισέγγονά σου, για τον κάθε πονεμένο.
Παραδίπλα αισθανόμαστε την παρουσία των Αγίων Σαράντα. Στη σκιά τους θα αναπαυθείς σε λίγο, έχοντας και αυτούς προστάτες και μεσίτες στο μεγάλο σου ταξίδι. Άξιος και μεγάλος θα είναι ο μισθός σου που τους καθάριζες το σπιτικό τους, που πότιζες τα δεντράκια τους, εκεί που κάποτε ξαπόσταινες από το περπάτημα της προσφοράς σου.
Από ψηλά σε ευλογεί και ο Προφήτης Ηλίας, θυμούμενος τις αναβάσεις σου τη μέρα της γιορτής του, τα τάματα, θυμούμενος τα ευλογημένα παιδιά σου, που με τη δική σου προτροπή κοπίασαν για να τον φωτίσουν, για να φωτίσει κι αυτός τον ουρανό του χωριού σου.
Μαζευτήκαμε, για να σε αποχαιρετίσουμε, να προσευχηθούμε για το μεγάλο σου ταξίδι.
Η ζωή σου η ίδια ήταν ένα μεγάλο ταξίδι, μια όμορφη πορεία όλο δημιουργικότητα, όλο αγάπη και θυσία, με την κυριότερη ιδιότητά σου να φωτίζει τη ζωή όλων μας, αυτή της μητέρας.
Ευλογημένη μάνα εννέα παιδιών, γιαγιά 36 εγγονιών και 17 δισέγγονων. Έβλεπες στα μάτια των παιδιών σου να καθρεφτίζεται ο Ουρανός. Πάλεψες με αξιοπρέπεια και αρχοντιά για όλα, αλλά και για το καθένα ξεχωριστά, με τη ζωή σου, με τις θυσίες σου, με την προσευχή σου σε καιρούς δύσκολους και συνθήκες αντίξοες. Έμαθες από μικρή να αναφωνείς, κάνοντας το σημείο του σταυρού: «Μέγας είσαι, Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου», να σκύβεις το κεφάλι, σαν να είναι εκεί μπροστά σου ο Θεός· «Δοξάζω σε, Θεέ μου».
Στάθηκες βράχος, έπνιγες τον ανείπωτο πόνο σου, όταν έχασες τον άνδρα σου, έδειξες το μεγαλείο σου όταν βίωσες τον θάνατο του πρωτότοκού σου γιου, αποδεικνύοντας τις απέραντες ψυχικές σου δυνάμεις, τη θέλησή σου για ζωή για χάρη των άλλων παιδιών σου, που τα στήριζες με τις ευχές και τις προσευχές σου.
Αχ αυτές οι ευχές σου! Βάλσαμο στις ψυχές μας, δύναμη στον αγώνα μας, προστασία από του κακού το μάτι, από τον φθόνο του πονηρού.
Δίχως την ευχή σου είμαστε πολύ αδύναμοι, για να σταθούμε. Φουσκώνουν μέσα μας οι αναμνήσεις. Μέρα τη μέρα από τώρα και στο εξής, μετά την έξοδό σου, θα πρέπει να δώσουμε αξία στη ζωή μας, όπως εσύ το έκανες, θα πρέπει να αξίζουμε τα δάκρυά σου, τις προσευχές, τις ευχές σου, και να ερχόμαστε όλοι εδώ στο μνήμα σου προσκυνητές αδελφωμένοι, όπως εσύ το ήθελες, για να βρούμε με τα χελιδόνια το δρόμο πίσω στη μητρική σου αγκαλιά, τη μεγάλη, απέραντη μοναδική αγκαλιά,
που χώρεσε όλους μας,
που συγχωρούσε όλους μας, χωρίς κανένα παράπονο,
που αγαπούσε μέχρι θυσίας,
που αγιαζόταν με την προσευχή, την ταπείνωση, την ελεημοσύνη.
Άγια τα βήματά σου στο ταξίδι σου, μάνα μας, στη ζωή αυτή την πρόσκαιρη, που της έδωσες, όμως, αξία και άφησες ως παρακαταθήκη ιερή σε μας, σε παιδιά και εγγόνια, σε όλους όσοι σε γνώρισαν, σε έπραξαν.
Μας λείπει το ψωμί σου, μάνα μας, το καθετί της προσφοράς σου, αγαπημένη μας,
το άγγιγμά σου, το φίλημα του χεριού σου, εκλιπαρώντας για ευχή, μας λείπει το χαμόγελό σου, το τραγούδι σου μέσα από το νανούρισμα των εγγονιών σου, μας λείπει η ματιά σου, η βαθιά και όλο νόημα.
Μας επέτρεπες να αγγίξουμε τα βάθη της καρδιάς σου μέσα στο σπιτικό σου, να πιάνουμε τους παλμούς του.
Σε ευχαριστούμε!
Προικιό ήταν τα σοφά τα λόγια σου,
Κοφτές παραγγελιές, έν’ άγιο συναξάρι.
Στην όμορφη αυλή του σπιτιού σου,
εκεί κρεμούσαμε τον πόνο, τη χαρά μας,
τη θλίψη, την ελπίδα μας.
Γύρω γύρω όλοι ενώναμε τα χέρια,
γύρω στη φιγούρα σου
στήναμε τραγούδι και χορό σε πανηγύρια.
Κι εσύ, Κυρά και βασίλισσα, να εποπτεύεις, να χαίρεσαι,
να ευλογείς, να προσεύχεσαι ασταμάτητα.
«Κι ένα τέταρτο από σένα, ΜΑΝΑ μας, αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει.»
Το όνομά σου θα το ανακράζουμε σε στιγμή μεγάλου κινδύνου, στην αστοχιά, στον
πειρασμό και στη δυσκολία, και είμαστε σίγουροι ότι θα μας συντρέχεις, όπως παλιά, όπως πάντα.
Σε ευχαριστούμε, γιατί ήσουν η ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ,
Ευχαριστούμε τον Θεό, που σε χάρισε σε μας.
Αιωνία σου η μνήμη, ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ!
Καλή αντάμωση! Καλή Ανάσταση!
ΠΗΓΗ.ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΟΡΦΟΥ
|
