Ἁγία Χριστίνα ἡ προστάτιδα αὐτῶν ποὺ πεινοῦν.

site analysis

Ἡ Ἁγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα, καταγόταν ἀπὸ τὴν Τύρο τῆς Συρίας καὶ ἦταν κόρη τοῦ στρατηγοῦ Οὐρβανοῦ (περὶ τὸ 200 μ.Χ.). Ὁ πατέρας της, τῆς ἔχτισε ἕναν πύργο καὶ τὴν ἔβαλε μέσα σ' αὐτόν. Μάλιστα κατασκεύασε ἀγάλματα τῶν εἰδώλων καὶ τὴν διέταξε νὰ θυσιάσει σ' αὐτά. Χαρακτηριστικὴ ὅμως ἦταν ἡ ἀπάντηση τῆς νεαρῆς Χριστίνας στὸν ἄθεο πατέρα της: «Μὲ συμβουλεύεις νὰ προτιμήσω τὸ σκοτάδι ἀπὸ τὸ φῶς. Ἐγὼ εἶμαι δούλη τοῦ Χριστοῦ. Γὶ αὐτὸ πῆρα τώρα καὶ τὸ ὄνομά του. Λέγομαι Χριστίνα. Ἑπομένως δὲν πείθομαι ἀπὸ τὰ ψεύτικα καὶ φαρμακερὰ λόγια, γιὰ νὰ προσκυνήσω τὰ ἀναίσθητα ξόανα» καὶ τὰ ἔκανε ὅλα κομμάτια. Γιὰ αὐτὲς τῆς τὶς πράξεις, ἡ ἁγία ὑποβλήθηκε σὲ βασανιστήρια ἀπὸ τὸν ἴδιο της τὸν πατέρα καὶ μετὰ φυλακίστηκε. Στὴν φυλακὴ τὴν ἄφησαν νηστικὴ γιὰ νὰ πεθάνει ἀπὸ τὴν πείνα, γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἁγία Χριστίνα θεωρεῖται...
ἡ προστάτιδα αὐτῶν ποὺ πεινοῦν. Ὅμως, ἄγγελος Κυρίου τῆς πήγαινε τροφὴ καὶ τῆς θεραπεύτηκαν ὅλες οἱ πληγές τῆς.

Μετὰ τὴν ἔριξαν στὴν θάλασσα, ὅπου ἔλαβε τὸ Ἅγιο Βάπτισμα ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ καὶ ἄγγελος Κυρίου τὴν ἔβγαλε στὴν στεριά. Μόλις ἔγινε γνωστὸ ὅτι εἶχε διασωθεῖ, ὁ πατέρας τῆς πρόσταξε καὶ τὴν ἔκλεισαν πάλι στὴν φυλακή. Τὴν νύχτα ποὺ ἀκολούθησε ὁ πατέρας τῆς πέθανε καὶ τὴν θέση τοῦ στὸ ἀξίωμα τοῦ στρατηγοῦ τὴν πῆρε κάποιος ὀνόματι Δίων. Αὐτὸς ὁδήγησε τὴν μάρτυρα στὸ δικαστήριο. Καὶ ἐκεῖ ἡ ἁγία ὁμολόγησε τὴν πίστη της. Ἀμέσως ὀργίστηκε καὶ διέταξε νὰ ἀρχίσουν τὰ βασανιστήρια. Κατὰ τὴν διάρκεια τῶν βασανιστηρίων πολλοὶ πίστευσαν στὸν Χριστό. Μετὰ τὸ Δίωνα ἀνέλαβε κάποιος Ἰουλιανός. Αὐτὸς ἔριξε τὴν Χριστίνα μέσα σὲ πυρακτωμένη κάμινο, σὲ ἕνα κλουβὶ μὲ φίδια δηλητηριώδη, τὰ ὁποῖα ἀντὶ νὰ τὴν δαγκώσουν τῆς ἔγλυφαν τὰ πόδια μὲ εὐσπλαχνία, μετὰ τῆς ἔκοψαν τοὺς μαστοὺς ἀπὸ ὅπου χύθηκε γάλα ἀντί γιὰ αἷμα καὶ τῆς ἔκοψαν καὶ τὴν γλώσσα. Ὅλα αὐτὰ τὰ μαρτύρια τὰ ὑπέμεινε μὲ καρτερία καὶ στὸ τέλος μὲ κοντάρια ποὺ τὴν χτύπησαν παρέδωσε τὸ πνεῦμα, λαμβάνοντας τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου, καὶ περνώντας στὴν αἰώνια ζωή.Τὸ ἄφθαρτο Λείψανο τῆς Μεγαλομάρτυρος Χριστίνας, ἄγνωστο πότε, μεταφέρθηκε ἀπὸ τὴν Συρία ὅπου μαρτύρησε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ κατατέθηκε σὲ Ναὸ πρὸς τιμήν της στὴν περιοχὴ τοῦ Ἱεροῦ Παλατῖου, ἀπ’ ὅπου ἀφαιρέθηκε κατὰ τὴν Φραγκοκρατία καὶ μεταφέρθηκε στὴ Βενετία. Τὸ 1252 μ.Χ. τὸ Λείψανο κατατέθηκε στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Μάρκου στὸ Τορσέλλο καὶ τὸ 1340 μ.Χ. μεταφέρθηκε στὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ματθαίου στὸ Μουράνο. Τὸ 1435 μ.Χ. ὁ Πάπας Εὐγένιος Δ΄ διέταξε τὴν μεταφορὰ τοῦ στὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου, ἐπίσης στὸ Τορσέλλο. Τὸ 1793 μ.Χ. μεταφέρθηκε στὴ Μονὴ τῆς Μάρτυρος Ἰουστίνης Βενετίας καὶ τὸ 1810 μ.Χ. στὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Φραγκίσκου τῆς Ἀμπέλου, ὅπου καὶ σήμερα φυλάσσεται, κατατεθημένο σὲ κρυστάλλινη λάρνακα. Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της 24 Ιουλίου.

Ορθόδοξος Συναξαριστής