Γνώρισα τὴν γιαγιὰ Γαλάτεια τὸ 2018, ὅταν εἶχα ταξιδέψει ἀπὸ τὸ νησί μου στὸ Ἡράκλειο μὲ σκοπὸ νὰ τὴν γνωρίσω. Εἶχα ἀκούσει πάρα πολλὰ θαυμαστά. Στὸ Ἡράκλειο ἤμουν ξανὰ πρωτύτερα γιὰ τρίμηνη πρακτικὴ ἄσκηση μέσω τῶν σπουδῶν μου. Φιλοξενήθηκα στὸ σπίτι μίας φίλης μου. Οἱ ἄνθρωποι ἐξαιρετικοί, ἔκαναν τὰ πάντα γιὰ νὰ μὲ εὐχαριστήσουν. Ἡ κυρία τοῦ σπιτιοῦ, ἡ μητέρα τῆς φίλης μου ἔχει ἐξάδελφο ἕνα ἐκκλησιαστικὸ πρόσωπο. Δὲν εἶχαν καλὴ ἄποψη γιὰ τὴν Γερόντισσα. Ὅμως τὴν πρώτη ἡμέρα ποὺ ἔφτασα Ἡράκλειο, μὲ εἶχαν πάει νὰ τὴ δῶ ὅπως πολὺ ἐπιθυμοῦσα. Ἐκεῖνο τὸ πρῶτο ἀπόγευμα ἡ γιαγιά μοῦ εἶχε πεῖ διάφορα…μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ αὐτὸ «Τώρα εἶσαι καλά, τὸ βράδυ παιδί μου θ’ ἀκούσεις τὸ κακὸ ἐκεῖ ποὺ θὰ πᾶς». Μετὰ τὴ Γερόντισσα, ἡ κυρία μὲ εἶχε πάει στὸν χῶρο ποὺ εἶναι ὁ ξάδελφός της ὅπου καθίσαμε μόνο γιὰ λίγο διότι βράδιαζε. Μοῦ τὸν εἶχε περιγράψει ἔμπειρο καὶ ἅγιο. Ὅταν τὸν συναντήσαμε, ἐκεῖνος ἄρχισε νὰ κατηγορεῖ ἔντονα τὴν γιαγιὰ ὅτι «τὴν διαφημίζουν πολὺ» ἔλεγε «Ἀρχιμανδρίτες καὶ Μητροπολίτες καὶ τρέχει ὁ κόσμος κοντά της, ὅτι ἀσχολεῖται μὲ μάγια καὶ ἄλλα…», ἐνῶ παρόμοια ἔλεγε καὶ γιὰ ἄλλους Ἁγίους τῆς Κρήτης. Στεναχωρήθηκα πολὺ μὲ τὰ λόγια του αὐτά. Πρὶν ἀναχωρήσουμε, μᾶς διάβασε μία εὐχή, ὅμως δὲν ἔνιωσα τίποτα στὴν καρδιά μου καὶ δὲν ἀναπαύτηκα καθόλου. Τότε, εἶχα προβληματιστεῖ γιὰ αὐτό, ἀφοῦ ὅταν εἶχα δεῖ τὴν γιαγιὰ αἰσθάνθηκα πολὺ διαφορετικὰ καὶ μεγάλη χαρὰ μέσα μου.
Τὴν ἑπομένη μέρα κάτι ἀκατανίκητο μὲ ὠθοῦσε νὰ πάω καὶ πάλι στὴν γιαγιά, ὅμως δυσκολευόμουν καὶ εἶχα ἐμπόδια ἀπὸ τοὺς φίλους ποὺ μὲ φιλοξενοῦσαν. Ὁπόταν, τοὺς ἀνέφερα ὅτι θὰ πήγαινα νὰ δῶ κάποιους παλιοὺς γνωστούς μου ποὺ εἶχα, καὶ μὲ τὸ λεωφορεῖο καὶ ἀρκετὸ ποδαρόδρομο ἔφτασα ξανὰ στὸ σπίτι τῆς γιαγιᾶς. Ἦταν γύρω στὶς 10πμ, βρῆκα ἐκεῖ καὶ τὸν π. Ἀντώνιο, τὴν κ. Ριρίκα, τὸν κ. Χαρίδημο συμμαθητὴ τοῦ π. Ἀντωνίου καὶ ἄλλους προσκυνητές. Ἡ γιαγιὰ χαμογελαστὴ μὲ κάλεσε κοντά της, ἀφοῦ μὲ ἀσπάσθηκε πολλὲς φορές, μοῦ εἶπε:
«Ἄνω κάτω σὲ κάνανε χθὲς οἱ τάδε… σὲ στεναχώρησε παιδί μου αὐτὸς ποὺ κάνει τὶς κουρὲς καὶ βάζει αὐτὰ (ἔδειξε τὸ μοναχικό της σχῆμα) στοὺς ἄλλους… Ὅσα σοῦ εἶπαν εἶναι ἀλήθεια! Ἀλλὰ μάγισσα δὲν εἶμαι!».
Οἱ δύο παρόντες (ὁ π. Ἀντώνιος καὶ ὁ κ. Χαρίδημος) γέλασαν καὶ μοῦ εἶπαν: «σίγουρα πῆγες στὸν τάδε», καὶ τοὺς εἶπα τί ἀκριβῶς συνέβη. Ζήτησα νὰ καθίσω ὅλη τὴν ἡμέρα κοντὰ στὴν Γερόντισσα, ὁπόταν κάθισα μέχρι τὸ ἀπόγευμα. Ἐκείνη τὴ μέρα δὲν εἶχε πολλὲς ἐπισκέψεις στὸ σπίτι, ὁπόταν ἡ γιαγιὰ ξαπλωτὴ στὸ κρεβάτι της μὲ τοὺς πολλοὺς πόνους ποὺ εἶχε στὸ σῶμα, κρατοῦσε συνεχῶς τὶς παλάμες μου στὰ χέρια της. Δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ κάνουμε διάλογο διότι δὲν ἄκουγε. Παρόλα αὐτά, μοῦ εἶπε πολλὰ γιὰ μένα, λεπτομέρειες γιὰ τὴ ζωή μου, τὴν οἰκογένειά μου, τὴ μητέρα μου, τὶς ἀδελφές μου, μοῦ περιέγραφε τὸ σπίτι μου μὲ τὴν αὐλὴ ὅπως εἶναι… ἔμενα ἄφωνη! Ἐκεῖ δὲν ἀπορεῖς, μόνο θαυμάζεις καὶ δοξολογεῖς τὸν Θεό! Κατὰ τὸ μεσημέρι εἶχαν κηδεία στὸ χωριό. Χτύπησε ἡ καμπάνα πένθιμα. Ἡ γιαγιὰ τίποτα δὲν ἄκουε, οὔτε μποροῦσε νὰ συγκρατήσει τίποτα ἐγκεφαλικά. Γυρνᾶ, ὅμως, καὶ μοῦ λέει: «Φεύγει τώρα κι αὐτὸς παιδί μου…».
Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ὅτι ἤθελε νὰ φτιάξει τὸν λογισμὸ γιὰ τὸ ἐκκλησιαστικὸ πρόσωπο ποὺ τὴν εἶχε κατηγορήσει. Ἔλεγε: «Καλός, πολὺ καλὸς εἶναι καὶ ὁ τάδε… ἔχει προσφέρει πολλά…». Δὲν δέχτηκε μόνο τὸν χαρακτηρισμὸ «Μάγισσα» καὶ μοῦ εἶπε: «Νὰ τὸ πεῖς στὴν κυρία τώρα ποὺ θὰ πᾶς…».
Ἔλεγε πολλὰ γιὰ τὴν φύλαξη τῆς ψυχῆς καὶ τὴν καθαρότητα τοῦ νοῦ καὶ τοῦ σώματος. Ἔλεγε γιὰ τὴν ἁγνότητα τῶν νέων ἀνθρώπων πόσο ὡραῖο εἶναι νὰ τὴν διαφυλάσσουν σὰν τὴν καλύτερη προίκα γιὰ τὸν μέλλον. «Ἂν τὴν χάσεις» ἔλεγε «ἀνοίγονται χάσματα στὴ ψυχὴ ποὺ δὲν κλείνουν εὔκολα». Συνεχίζω μέχρι σήμερα νὰ ἀκούω στ’ αὐτιά μου καὶ συγκινοῦμαι, τὴν γιαγιὰ Γαλάτεια νὰ μοῦ λέει καὶ νὰ ἐπαναλαμβάνει ἔντονα τὸ ἑξῆς: «Ἡ τιμή, τιμὴ δὲν ἔχει καὶ χαρᾶς τον ποὺ τὴν ἔχει… Ἡ τιμή, τιμὴ δὲν ἔχει καὶ χαρᾶς τον ποὺ τὴν ἔχει!».
Προέτρεψε τὸν π. Ἀντώνιο νὰ μὲ ἐξομολογήσει καὶ νὰ μὲ καθοδηγήσει ὥστε νὰ προσέχω κάποια πράγματα, καὶ τοὺς ὑπερευχαριστῶ! Τότε εἶχαν συμβεῖ πολλὰ θαυμαστὰ ποὺ μὲ ἄφησαν ἄφωνη. Αὐτὰ τὰ βιώματα δὲν καταστρώνονται στὸ χαρτί…
Θυμᾶμαι ὅτι ὅταν ἔφυγα πετοῦσα. Τότε, ἐκείνη τὴν τελευταία μέρα, μόλις εἶχα ἀναχωρήσει ἀπὸ τὸ σπίτι τῆς Γερόντισσας, ἔνιωσα μία ἔντονη εὐωδία νὰ ἔρχεται ἀπὸ κάπου. Ἄρχισα νὰ ψάχνω τὴν τσάντα μου γιὰ νὰ βρῶ ἀπὸ ποῦ ἐρχόταν ἡ εὐωδία αὐτή… Τελικά, ἦταν οἱ παλάμες μου ποὺ κρατοῦσε ἡ γιαγιὰ ὁλόκληρη ἐκείνη τὴν μέρα, ποὺ συνέχισαν τὴν εὐωδία μέχρι τὴν ἑπομένη μέρα ποὺ ἐπέστρεψα στὴν πατρίδα μου… Ἔκτοτε ἡ γιαγιὰ Γαλάτεια μπῆκε στὴ ζωή μου… Ἐπίσης, ἐκείνη τὴν τελευταία μέρα, ἡ γιαγιά μοῦ εἶχε χαρίσει μία εἰκόνα «Αὐτὴ νὰ τὴν πάρεις δῶρο γιὰ τὸν γάμο σου!» μοῦ εἶχε πεῖ. Ὁμολογῶ πὼς συχνὰ σ’ αὐτὴ τὴν ξύλινη εἰκόνα αἰσθάνομαι στιγμιαία τὴν μυρωδιὰ τῆς γιαγιᾶς.
Πέρσι, τὸν Φλεβάρη τοῦ 2020, πρὶν τὴν ἔλευση τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ στὰ μέρη μας καὶ ὅλες τὶς συνέπειές της, ἡ γιαγιὰ εἶχε κλείσει τὴν πόρτα της, ὥστε νὰ ἑτοιμαστεῖ γιὰ τὴν ἔξοδό της. Τὴν μέρα ποὺ εἶχε κλείσει τὴν πόρτα της, καθόλη ἐκείνη τὴν ἡμέρα εἶχα μία ἐντονότατη καὶ ἀκαταμάχητη ἐπιθυμία ὥστε νὰ ταξιδέψω ξανὰ γιὰ νὰ πάω κοντά της… Στὶς ἑπόμενες μέρες ἔμαθα ἀπὸ γνωστούς μου ὅτι ἡ γιαγιὰ ἔκλεισε τὴν πόρτα. Τὴν ἡμέρα πάλι τῆς ὁσίας κοιμήσεώς της, μὲ τὴν ἀδελφή μου εἴχαμε πάει πρωὶ χαράματα πρὶν τὴν δουλειά, γιὰ νὰ καντηλανάψουμε σ’ ἕνα κοντινό μας ξωκκλήσι. Ἐκεῖ ξαφνικά, ἕνα αἴσθημα ἀνεξήγητης χαρμολύπης μὲ κατέκλυσε καὶ συγκινήθηκα. Τὸ μεσημέρι πληροφορήθηκα τὴν κοίμησή της…
Ἀγάπησα πολὺ τὴν γιαγιὰ τὴν Γαλάτεια καὶ θὰ τὴν ἀγαπῶ γιὰ πάντα. Ἀγαποῦσε πολύ τοὺς νέους καὶ προτρέπω νὰ τὴν ἐπικαλούμαστε πάντα ὥστε νὰ ἔχουμε τὴ συντροφιά της καὶ τὸ παραδεισένιο βίωμα ποὺ φέρνει ἡ συντροφιὰ μαζί της. Εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας, λίγο ἔστω ἀπὸ αὐτὸ ποὺ γεύθηκα, νὰ γευθεῖ ὅλος ὁ κόσμος γιὰ νὰ καταλάβει καὶ νὰ βάλει στὴν καρδιά του καὶ τὴν γιαγιὰ Γαλάτεια καὶ ὅλους τοὺς Ἁγίους μας! Καλὸ ἐν Χριστῷ ἀγώνα σὲ ὅλους μας! Τὴν εὐχή της νὰ ἔχουμε. Ἀμήν.
Υ.Γ.: Ἐπειδὴ σκοπὸς εἶναι νὰ παρασταθεῖ ἡ ἀλήθεια καὶ ὄχι νὰ ζωγραφιστοῦν πρόσωπα εἴτε νὰ στοχοποιηθοῦν ἄτομα ποὺ μίλησαν ἐνάντια στὸ πρόσωπο τῆς Γερόντισσας, γιὰ αὐτὸ τὸν λόγο ἀναφέρθηκα μὲ γενικὰ λόγια καὶ δὲν ἀποκαλύπτονται συγκεκριμένα στοιχεῖα τὰ ὁποῖα ἔχει ἡ ἰστοσελίδα ποὺ φιλοξενεῖ τὸ κείμενό μου.
ΠΗΓΗ.ΤΡΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου