Ενώ ο χορός «Θανατί Λάγγεμαν» (Κιζλάρ Χοπλαμασί), το «Πήδημα Κοριτσιών» («Κιζλάρ Καϊτεσί») που χορεύεται από τις Ελληνίδες, είναι προς τιμήν των γυναικών που προτίμησαν να πέσουν σε γκρεμό ύψους 150 μέτρων και αναπαριστά την κίνηση της κοπέλας καθώς πηδούσε στο κενό.
Και αυτή η παράλληλη δολοφονία ήταν η Γυναικοκτονία και η Παιδοκτονία, η δολοφονία των Ελληνίδων και των παιδιών τους.
Τόσο από τους Νεότουρκους, όσο και από του Κεμαλικούς, από την Πάφρα μέχρι τη Σάντα και από την Κερασούντα μέχρι τη Σμύρνη, οργανώθηκε, σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε η μαζική δολοφονία γυναικών και παιδιών, η μεταφορά τους στην τουρκική ομάδα, οι μαζικοί βιασμοί ακόμη και εγκύων γυναικών και κοριτσιών και η δολοφονία τους, κλείσιμο σε εκκλησίες και εμπρησμό τους και εκατοντάδες παρόμοια εγκλήματα.
Είναι η συνέχεια των σφαγών στη Χίο και στη Σαμοθράκη, η πράξη σωτηρίας στο Ζάλογγο και στην Νάουσα, είναι ο ενδιάμεσος σταθμός πριν οι μαθητές Ναζί ακολουθήσουν το παράδειγμα των δασκάλων Κεμαλικών στα Καλάβρυτα και το Δίστομο και τους άλλους μαρτυρικούς τόπους, είναι η εξέλιξη στην Κύπρο το 1974, στη Μαριούπολη σήμερα.
Η προσπάθειά μας έχει ως στόχο την ανάδειξη της δολοφονίας των γυναικών και των παιδιών, της Γυναικοκτονίας και της Παιδοκτονίας, στόχος που αποτελεί ένα προφανές αίτημα για αναρίθμητους λόγους.
Όσα είναι τα θύματα των ολοκαυτωμάτων κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, της Γενοκτονίας των Ελλήνων από τη Θράκη και την Ιωνία και από τον Πόντο μέχρι την Καππαδοκία, των σφαγών κατά τη διάρκεια της κατοχής 1941-1944, της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974, όσα είναι τα ορφανά, οι αγνοούμενοι, οι βιασμένες γυναίκες και τα κορίτσια, οι γυναίκες που προτίμησαν να πέσουν μαζί με τα παιδιά τους σε γκρεμούς και ποτάμια, προτιμώντας το θάνατο από την ατίμωση.
Η σημερινή παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας οφείλει να αφιερωθεί στα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα του σχεδίου εξόντωσης από το Ζάλογγο μέχρι την Πάφρα, τη Σμύρνη, τα Καλάβρυτα, το Δίστομο, την Κύπρο, σχέδιο το οποίο επειδή δεν τιμωρήθηκε, επαναλήφθηκε και επαναλαμβάνεται. Μόνο η ανάδειξη και η τιμωρία της Γυναικοκτονίας μπορεί να αποτρέψει παρόμοια εγκλήματα, αποτελώντας ουσιαστική πράξη έναντι των θυμάτων του Ελληνικού Ολοκαυτώματος και ειδικότερα των γυναικών και των παιδιών.
Η παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας και η Γυναικοκτονία αφορά και τη δολοφονημένη Ελληνίδα. Τη μνήμη της και την διεκδίκηση της δικαιοσύνης. Για την τιμωρία των ενόχων, για την μη επανάληψη των εγκλημάτων, για την επιβίωση του Ελληνισμού .
Υ. Γ . Σήμερα στην ημέρα της Γυναίκας, στην ημικατεχόμενη Κύπρο, στην ημικατεχόμενη Λευκωσία, σε μία συνάντηση με τη ζωντανή ιστορία, σε μία συνάντηση με τρεις σπουδαίες γυναίκες, με τρεις κορυφαίες Ελληνίδες
με τη Χαρίτα Μάντολες, τη μητέρα, τη σύζυγο με τους δώδεκα αγνοούμενους συγγενείς της μετά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974,
με τη Θία Χάλο, την αγωνίστρια για την αναγνώριση της Γενοκτονίας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου,
με την Ελένη Φωκά, τη δασκάλα των παιδιών στα κατεχόμενα της Κύπρου.
Τρεις γυναίκες της επώδυνης διαδρομής του Ελληνισμού, Ζάλογγο, Νάουσα, Πάφρα, Σμύρνη, Δίστομο, Καλάβρυτα, Κύπρος και ενός εγκλήματος το οποίο επειδή δεν τιμωρήθηκε επαναλήφθηκε και επαναλαμβάνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου