Δέσπω Τζαβέλλα: η ηρωική μητέρα

site analysis

«Κοπέλες απ’ τα Γιάννινα, νυφάδες απ’ το Σούλι

τα μαύρα να φορέσετε, στα μαύρα να ντυθείτε. 

Το Σούλι θα χαρατσωθεί, χαράτσι θα πληρώσει. 

Τζαβέλαινα σαν τ’ άκουσε βαριά της κακοφάνη. 

Παίρνει και ζώνει το σπαθί και βάνει το ντουφέκι. 

Παίρνει μολύβια στην ποδιά, στερνάρια στο ζωνάρι, 

και κάνει δίπλα τα βουνά, δίπλα τα κορφοβούνια.

– Άιστε, παιδιά Σουλιώτικα, παιδιά Σουλιωτοπαίδια»
Παραδοσιακό, Δημοτική Ποίηση

Tην εποχή που οι Τούρκοι πολιορκούσαν το Μεσολόγγι, οι Σουλιώτες είχανε βγάλει από μέσα τις οικογένειές τους και τις είχανε ασφαλίσει στον Κάλαμο. Μαζί ήτανε και οι οικογένειες των Τζαβελλαίων με αρχηγό τη Δέσπω Τζαβέλλα.

«…διωγμένοι από τον Κάλαμο, με την ψυχή στο στόμα 

χιλιάδες γυναικόπαιδα δεν βρίσκουν φούχτα χώμα 

να μείνουν ακυνήγητα… Κι ο Χάρος δεκατίζει…»

Το Μεγάλο Σάββατο έφτασε στον Κάλαμο το τρομερό μαντάτο. Σε κάποια μάχη που γίνηκε στο Μεσολόγγι σκοτώθηκαν και τα δυο παιδιά της Δέσπως, ο Κίτσος και ο Ζυγούρης.

Οι άλλες γυναίκες μόλις έμαθαν την είδηση, άρχισαν τους θρήνους και τα μοιρολόγια. Σε μια στιγμή όμως βλέπουν έκπληκτες την ηρωική μητέρα να σηκώνεται και να τους λέει επιτακτικά:

«Πάψτε μωρές τα κλάματα. Τα παιδιά μου πήγανε συνοδεία στο Χριστό, που θα τα πάει στον Παράδεισο, γιατί πέσαμε για την Πατρίδα! Σηκωθείτε να βάψουμε τα αυγά μη μας οργιστεί ο Θεός.»

Κι η ηρωική μητέρα άρχισε να ετοιμάζει τις βαφές και τα τσουκάλια. Οι άλλες Σουλιώτισσες σηκώθηκαν ντροπιασμένες και άρχισαν να την βοηθούν. Αλλά καθώς οι γυναίκες ήτανε απασχολημένες με τη βαφή των αυγών, φτάνει κάποιος μαντατοφόρος από το Μεσολόγγι. Στάθηκε μια στιγμή, σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπό του και γυρίζοντας στη Δέσπω:

«Δεν είναι τίποτε καπετάνισσα, φώναξε. Τα παιδιά είναι καλά με τη δύναμη του Θεού. Μονάχα ο Ζυγούρης λαβώθηκε στο χέρι. Μα δεν είναι τίποτα σοβαρό». Οι γυναίκες τριγύρισαν χαρούμενες τη Δέσπω.

Κι εκείνη, σοβαρή, γονάτισε μπροστά στο εικόνισμα της Παναγιάς, σήκωσε τα χέρια της και ακούστηκε να ψιθυρίζει:

- Σ’ ευχαριστώ, Παρθένα μου, που τους γλίτωσες κι αυτή τη φορά… Μα εγώ πάντα ξεγραμμένους τους έχω...!

«Η Μεγαλοσύνη των λαών
δεν μετριέται με το στρέμμα.

Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται
και με το αίμα.» (Κωστής Παλαμάς)

† Αιωνία η μνήμη των Ηρώων και των Ηρωΐδων της Ελληνικής επανάστασης. Με τις Πρεσβείες της Ευαγγελιζομένης Θεοτόκου, την Μόνη Αγνή και Άχραντος Παρθένος, η Θεόν αφράστως κυήσασα, πρέσβευε υπέρ των Ηρώων και των Ηρωΐδων της Ελληνικής επανάστασης εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως 🌿†

www.sophia-ntrekou.gr 

Αγία Ματρώνα η εν Θεσσαλονίκη

site analysis

Βιογραφία

Η Οσία Ματρώνα έζησε στη Θεσσαλονίκη και συγκαταλέγεται μεταξύ των Μαρτύρων των πρώτων αιώνων της Εκκλησίας μας, κατά την περίοδο των διωγμών. Υπήρξε ακόλουθος μιας πλούσιας και ευγενούς Ιουδαίας, με το όνομα Παντίλλα η Παυτίλλα, η οποία ήταν σύζυγος του στρατοπεδάρχη της Θεσσαλονίκης. Καθημερινά συνόδευε την κυρία της στη συναγωγή της πόλεως, όπου ωστόσο δεν πήγαινε η ίδια, διότι κρυφά κατέφευγε σε χριστιανικό ναό, για να προσευχηθεί.

Μοιραία, όμως, επειδή για πολύ καιρό η Ματρώνα ξεγελούσε την κυρία της, μια λάθος κίνηση στάθηκε αφορμή για να αποκαλυφθεί η ταυτότητά της. σε μία εορτή των Ιουδαίων, κατά την οποία συνήθιζαν να τρώνε πικρά χόρτα και άζυμα, η Ματρώνα άργησε να επιστρέψει από το ναό και όταν έφθασε στην συναγωγή γινόταν η τελετή των Επιτιμίων. Ένας από τους δούλους της Παντίλλας κατήγγειλε ότι η Ματρώνα ήταν Χριστιανή και ότι εξαπατά την κυρία της, φροντίζοντας κάθε φορά που αυτή προσερχόταν στην συναγωγή, εκείνη να πηγαίνει στην Εκκλησία. Αυτό προκάλεσε την οργή της Παντίλλας, που δεν δίστασε, ξεσπώντας σε κραυγές, να την κατηγορήσει ότι είναι εχθρική προς αυτήν. Διέταξε αμέσως την σύλληψή της και, αφού την συνέλαβαν και την έδεσαν, άρχισαν να την μαστιγώνουν. Η Ματρώνα, όμως, με παρρησία δήλωσε ότι είναι Χριστιανή και ότι, αν και η κυρία της εξουσίαζε το σώμα της και την ίδια της την ζωή, ωστόσο δεν μπορούσε να την μεταπείσει σε όσα πίστευε.

Η Παντίλλα, αφού την αλυσόδεσε, διέταξε να την φυλακίσουν και να σφραγίσουν την πόρτα του κελιού της. Έπειτα από τρεις ημέρες, νωρίς το πρωί, πήγε η ίδια να δει αν η Ματρώνα ζει. Έκπληκτη διαπίστωσε ότι είχε ελευθερωθεί από τα δεσμά της και στεκόταν φωτεινή ψάλλοντας, χωρίς να έχει το παραμικρό ίχνος τραύματος και βασανισμού. Εξοργισμένη η Παντίλλα διέταξε να δέσουν πάλι την Ματρώνα και να την μαστιγώσουν ανηλεώς. Εκείνη, έκπληκτη για την ιδιαίτερη σκληρότητα της κυρίας της, την ρώτησε γιατί την βασάνιζε, ομολογώντας ωστόσο την πίστη της στον Χριστό. Καταπονημένη από τα βασανιστήρια και μην μπορώντας να σταθεί στα πόδια της, η Ματρώνα κλείσθηκε και πάλι στην φυλακή.

Έπειτα από τρεις ημέρες, όταν η Παντίλλα επισκέφθηκε το κελί της φυλακής της Αγίας, αντίκρισε το ίδιο θέαμα. Την Μάρτυρα απελευθερωμένη από τα δεσμά της, με το ίδιο φωτεινό πρόσωπο, παρά τα βασανιστήρια και την πείνα που υπέστη επί δεκατέσσερις ημέρες. Τότε η κυρία της, γεμάτη οργή, διέταξε να δέσουν την Ματρώνα σε δρύινα ξύλα και να την βασανίσουν. Εξαντλημένη η Αγία από τις μαστιγώσει και με το σώμα της γεμάτο σημάδια, ψέλλισε με αδύναμη φωνή λίγες λέξεις προσευχής και παρέδωσε το πνεύμα της.

Η Παντίλλα διέταξε τότε κάποιον με το όνομα Στρατόνικος, να τυλίξει το λείψανο της Αγίας σε δέρμα και στην συνέχεια να το ρίξει έξω από τα τείχη της πόλεως. Το ιερό λείψανό της το παρέλαβαν οι Χριστιανοί και το ενταφίασαν με ευλάβεια κοντά στην Λεωφόρο, δηλαδή την Εγνατία οδό. Μετά το τέλος των διωγμών, ο Επίσκοπος Θεσσαλονίκης Αλέξανδρος πήρε το σκήνωμα της Μάρτυρος και το μετέφερε μέσα στην πόλη και, αφού έκτισε ναό, το απέθεσε εντός αυτού.

Την εποχή της Φραγκοκρατίας, όμως, το σκήνωμα της Αγίας μεταφέρθηκε στην Βαρκελώνη και εναποτέθηκε σε ναό, που καταστράφηκε κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Εκτός των τειχών της Θεσσαλονίκης υπήρχε και μονή αφιερωμένη στην Αγία Ματρώνα.

 Απολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ήχος γ’. Την ωραιότητα.

Γνώμην αήττητον, Ματρώνα φέρουσα, πίστιν την ένθεον, άσυλον έσωσας, μη δουλωθείσα την ψυχήν, Εβραίων τη απηνεία όθεν αριστεύσασα, και τον δόλιον κτείνασα, μυστικώς νενύμφευσαι, τω Δεσπότη της κτίσεως. Αυτόν ουν εκτενώς εκδυσώπει, πάσης ημάς ρυσθήναι βλάβης.

ΠΗΓΑΙΝΩ ¨ΑΓΡΑΜΜΑΤΗ¨ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ...ΚΑΙ ΦΕΥΓΩ ¨ΔΡΟΣΙΣΜΕΝΗ¨ΑΠ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΗΣ..

site analysis

Ζούσε λοιπον κάποτε, σ' ένα χωριό, μία χήρα φτωχιά με το μοναχογιό της.Για να μεγαλώσει το παιδί της ξενοδούλευε κι ειχε εναν καημό να το σπουδάσει.Δεν ειχε πουθενα να παει, να μιλησει, να ζητησει ( ανθρωπινη) βοηθεια ...ετσι λοιπόν..Πήγε κι έπεσε στα γόνατα μπροστά στην Παναγία και ειπε.. ¨Παναγία μου αξίωσέ με κι εμένα την αμαρτωλή να σπουδάσω το μοναχογιό μου¨.Έτσι με στερήσεις και προσευχές κατάφερε, η φτωχή να σπουδάσει το γιό της γιατρό.

Περασε καιρος και κάποια μέρα, ο γυιος της  γιατρός, τελειωμενος , κινησε να επισκεφτεί τη μάνα του,που είχε πιά γεράσει, για να την ευχαριστήσει.Η μάνα τον υποδέχτηκε με πολλή χαρά και με βαθιά ευγνωμοσύνη στην Παναγία, που την αξίωσε να πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής της.

Την άλλη μέρα, Κυριακή, πηγαίνει ξυπνάει το γιό της και του λέει: Σήκω, γιέ μου, να πάμε να ευχαριστήσουμε την Παναγία για την προκοπή σου. Ο ¨γιατρός¨ όμως της αρνήθηκε να πάει στην εκκλησία, γιατί δεν πίστευε, όπως είπε, στα λόγια της που τα θεωρουσε ξεπερασμένα.Η μάνα ¨φαρμακώθηκε¨, δεν είπε τίποτε, μόνο πήγε μονάχη της κι έκλαψε μπροστά στην εικόνα της Μεγαλόχαρης με ευχαριστίες αλλά και πόνο.Όταν γύρισε στο σπίτι, ο γιός της, ο ¨γιατρός¨, τη ρώτησε: ρε μάνα, τι κατάλαβες τωρα,απ' τα λόγια της Εκκλησίας¨Η μανα του, δεν απάντησε, μόνον έπιασε ένα καλάθι από την αποθήκη και του ειπε: «Γιε μου, το πρωί δεν με άκουσες να 'ρθείς μαζί μου στην εκκλησία. Σγχωρεμένος νασαι. Τώρα όμως θέλω να μου κάνεις μίαν άλλη χάρη, και μη μου την αρνηθείς. 

Θέλω να πάρεις το καλάθι και να πας στο ποτάμι να μου φέρεις νερό. Καλα ρε μανα, με το καλάθι να σου φέρω νερό; Λέει εκείνος. ¨Πήγαινε εσύ για το χατίρι μου, του απαντάει εκείνη, κι ο,τι θέλει ας γίνει¨.Παραξενεμένος ο ¨γιατρός¨, πηγαίνει στο ποτάμι, βουτάει μέσα το καλάθι, το βγάζει και γυρίζει στο σπίτι με το καλάθι άδειο. ¨Να, μάνα το καλάθι σου, όπως μου το 'δωσες. Σου την έκανα την χάρη. Βλέπεις εσύ να έχει νερό μέσα; λέει ο ¨γιατρός¨.Ευχαριστώ σε, γιέ μου, που μ' άκουσες. Βλέπεις όμως εσύ το καλάθι, ναναι.. όπως σου το'δωσα; Απαντάει η μάνα. Έ ναί, μόνο που είναι βρεγμένο.Βλέπεις λοιπόν, γιέ μου, ότι δεν είναι το ίδιο, όπως σου το 'δωσα; Το πήρες στεγνό, κατάξερο και μου το 'φερες μουσκεμένο.

Έτσι κι εγώ πηγαίνω ¨αγράμματη¨ στην εκκλησία, δεν φέρνω τη σοφία της, αλλά είμαι δροσισμένη άπ' τη ¨χάρη¨ της, κι αυτό με συντηρεί τόσα χρόνια και κατάφερα με τη χάρη Της να σε σπουδάσω. 

Τότε κατάλαβε ο ¨γιατρός¨, ότι ο Θεός ¨εμώρανε την σοφία του κόσμου τούτου ... και τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ...¨ κι έβαλε μετάνοια στη μάνα του. Την πηρε και μαζί πήγαν στην εκκλησια να  ευχαριστησουν την Παναγία.

Τωρα θα μου πειτε..¨συναισθημα..κι ιστοριουλες για μωρα παιδια¨ ...

Ακριβως..για¨μωρα παιδια¨..Που ευχομαι να γινουμε ολοι μας ...Χαιρετε.

Η Οσία Έλενα(Μπεχτέεβα)του Κιέβου(+23 Μαρτίου 1834)

site analysis

Γεννήθηκε το 1756 στο Ζαντόνσκ σε μία εύπορη οικογένεια.Το όνομά της ήταν Αικατερίνη.Η οικογένειά της και οι συγγενείς της είχαν στενή πνευματική σχέση με τον άγιο ιεράρχη Τύχωνα του Ζαντόνσκ,ο οποίος κατά καιρούς τους επισκέπτονταν.

 Στα 18 της χρόνια εγκατέλειψε τα εγκόσμια για να μονάσει στην Ι.Μ.της Αγίας Σκέπης στο Βορονέζ.

Εκεί εκτός από τις θερμές προσευχές και την αυστηρή νηστεία είχε αναλάβει και την διαπαιδαγώγηση και την μόρφωση μίας φτωχής και ορφανής κοπέλας.Σύντομα πολλοι άρχισαν να την επισκέπτονται ζητώντας κάποια συμβουλή και κάποιον πνευματικό λόγο.Αυτό προκάλεσε τον φθόνο της ηγουμένης και των άλλων μοναζουσών,ακόμη και της μαθήτριάς της.Εκείνη άρχισε να προσεύχεται στον Θεό και στον Άγιο Τύχωνα και σύντομα έλαβε παρηγοριά.Ειδε στον ύπνο της τον Άγιο Τύχωνα ο οποίος της είπε:«Παραπονείσαι ότι σου πήραν τα πάντα.Σύντομα θα λάβεις Θεία παρηγοριά.»

 

  Μαζί με την δόκιμη Ελισάβετ(αργότερα Ευγενία μοναχή)πήγε στο Κίεβο όπου νοίκιασε ένα φτωχικό δωματιάκι.Κάθε μέρα πήγαιναν στην Λαύρα των Σπηλαίων όπου με καυτά δάκρυα προσευχόνταν στους αγίους της Λαύρας.Εκεί,μαθαίνοντας για τα βάσανά της ο Άγιος Αντώνιος Σμιρνίτσκι(ιερομόναχος και μετέπειτα στάρετς της Λαύρας-αγιοποιήθηκε το 2008)της βοήθησε να γίνουν μέλη της αδελφότητας της μονής των Αγίων Φλώρου και Λαύρου(Φλορόφσκι)του Κιέβου.

Η Μονή των Αγίων Φλώρου και Λαύρου στο Κίεβο

Μετά από λίγο καιρό το μοναστήρι αλλά και  κελί τους έπιασε φωτιά και έγινε στάχτη.Δεχόμενες το συμβάν ως θέλημα Θεού οι δύο μοναχές γύρισαν πάλι στο Βορονέζ προσπαθώντας να γίνουν εκεί δεκτές.Σύντομα έμαθαν ότι το μοναστήρι του Κιέβου θα ξανανοίξει και γύρισαν εκεί.Στον δρόμο τους αντιμετώπισαν πολλές δυσκολίες αλλά και την πείνα.Όταν έφτασαν στην Μονή Φλορόφσκι μετά από λίγο καιρό το κελί τους κάηκε,ενώ τις ίδιες τις έδιωξαν από το μοναστήρι.

 Ένας γνωστός της οικογένειας της μοναχής Έλενας,ο οποίος βρισκόνταν στο Κίεβο,παρακάλεσε τον μητροπολίτη Κιέβου Σεραπίωνα να τις δεχτούν πάλι στο μοναστήρι.Ο ιεράρχης υποσχέθηκε ότι θα βοηθήσει,η υπόσχεση όμως εκπληρώθηκε από τον διαδοχό του ο οποίος ήταν και μακρινός της συγγενής.

Έτσι το 1817,στα 61 της χρόνια η Οσία Έλενα έγινε δεκτή στην μονή όπου έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής της.

 Πολλές ψυχές παρηγόρησε η Οσία Έλενα με την πραότητά της,την αγάπη της για τον πλησίον και την ειρήνη που μετέδιδε.Η ίδια προσευχόνταν όλη την νύχτα για όλον τον κόσμο με καυτά δάκρυα και νήστευε αυστηρά.Για τις αρετές της αλλά και για την υπομονή και την μακροθυμία που έδειξε όλα αυτά τα χρόνια που υπέφερε από διάφορες θλίψεις,ήταν αγαπητή απ'όλους.

 Το 1834,στα 78 της χρόνια,αρρώστησε σοβαρά.Αντιμετώπισε την ασθένεια με μεγάλη υπομονή και προσευχόνταν όλο και πιο θερμά.

Όταν την κοινώνησαν με τα Άχραντα Μυστήρια-όπως η ίδια διηγήθηκε στις μοναχές-είδε το Άγιο Ποτήριο καλυμμένο με ένα ουράνιο φως.

 Τους τελευταίους δύο σχεδόν αιώνες πολλοί άνθρωποι βρήκαν θεία παρηγοριά αλλά και ίαση των ασθενειών τους στον τάφο της Οσίας Έλενας,ενώ όλοι αισθάνονται στην καρδιά τους την ίδια ειρήνη που μετέδιδε και όταν βρίσκονταν στο μοναστήρι.

 

 Το λείψανό της βρέθηκε άφθαρτο και στις 6 Οκτωβρίου 2009 έγινε η επίσημη αγιοκατάταξή της.

 Η μνήμη της τιμάται στις 23 Μαρτίου.

www.proskynitis.blogspot.com

«Η προσευχή της μάνας για το παιδί της είναι πιο δυνατή και από τις ανοιγμένες φτερούγες του αετού»

site analysis

Μια φορά παρακάλεσαν τον Γέροντα να προσευχηθεί για κάτι.

— Δεν είναι το θέλημα του Θεού, απάντησε αυστηρά.

—Εσείς προσευχηθείτε, τον ξαναπαρακάλεσαν επιμένοντας.

— Ο Μωυσής έβγαλε τον λαό του από τη δουλεία της Αιγύπτου-τι μπορούσε να κάνει ο ίδιος, αν δεν ήταν θέλημα του Κυρίου;

Όταν ένας κοντινός του π. Γαβριήλ τον ξέχασε στις προσευχές του, κάποια μέρα που πήγε στο κελί του, αφού τον ευλόγησε, του είπε καθώς έφευγε:

—Μη με ξεχνάς στις προσευχές σου, παιδί μου!

—Πώς, πατέρα, το ξέρετε και αυτό; ρώτησε απορημένος.

— Και αυτό το ξέρω και εκείνον με τον οποίο μάλωσες, κι ανέφερε το όνομα του. Όταν προσεύχεστε, εγώ είμαι δίπλα σας, έλεγε κοιτάζοντας τους όλους με αγάπη.           

Ο Ζουράμπ Βαραζασβίλι τον ρώτησε:

—Πάτερ Γαβριήλ, υπάρχουν άνθρωποι ανήθικοι, γεμάτοι κακία, που αξίζουν την περιφρόνηση και σε αναστατώνουν. Πώς μπορούμε να προσευχόμαστε για το καλό τους; Δεν θα βγουν οι ευχές από την καρδιά μας.

—Κάνε την αρχή απ’ αυτόν που αγαπάς πιο πολύ, ας πούμε από τα παιδιά σου. Όταν προσευχηθείς γι’ αυτά, συνέχισε με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας σου. Μετά γι’ αυτούς που βρίσκονται γύρω σου, για τους γείτονες. Ύστερα για την πόλη που μένεις. Η Τιφλίδα δεν είναι η μόνη. Να προσευχηθείς για όλους που μένουν στη Γεωργία. Η Γεωργία δεν είναι η μόνη. Την περικυκλώνουν εχθροί.

Παρακάλεσε τον Θεό να ειρηνεύσει τις καρδιές τους, ώστε να μην μπορούν να την εχθρεύονται. Τώρα, αφού προσευχήθηκες για όλη τη χώρα σου, έμειναν μόνον οι δικοί σου προσωπικοί εχθροί. Μην τους αποκλείεις. Παρακάλεσε τον Θεό να γεμίσει τις καρδιές τους με καλοσύνη και το νου τους με σοφία. Βλέπετε; Έτσι γίνεται να προσευχηθείς και για τους εχθρούς.

Κάποτε, ο Γέροντας κάθε πρωί και για μερικές βδομάδες, μνημόνευε μια κοπέλα που είχε απομακρυνθεί τελείως από κοντά μας, επειδή είχε γίνει πόρνη. Τον άκουγαν και απορούσαν: «Γιατί μας λέει κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια; Ποιος είναι ο λόγος;».

Τελικά τον ρώτησαν:

—Γέροντα, γιατί τη μνημονεύετε τόσο συχνά;

—Για να προσεύχεστε γι’ αυτήν. Σας ικετεύω να προσευχηθείτε πολύ για την ψυχή της, μας είπε.

Ένα απόγευμα κάποια πιστή, καθώς ήταν πολύ κουρασμένη, σκεφτόταν: «Δεν μπορώ να μνημονεύω όλους αυτούς τους συγγενείς και γνωστούς μου. Ας νοιάζεται ο καθένας για το κεφάλι του. Μου αρκεί το δικό μου. Την άλλη μέρα που πήγε στον π. Γαβριήλ και γονάτισε να πάρει ευλογία, ο Γέροντας αφού την ευλόγησε της είπε:

— Όχι μόνο για τους κοντινούς σου και για τους γνωστούς σου πρέπει να προσεύχεσαι, αλλά και για όσους βρίσκονται στις φυλακές, στους οίκους ανοχής, για τους ανήμπορους και τους οδοιπόρους.

— Η προσευχή της μάνας για το παιδί της είναι πιο δυνατή και από τις ανοιγμένες φτερούγες του αετού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ . Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (1929-1995) Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

Πηγή: http://agiameteora.net/index.php/paterika/3604-prosefxi-t-s-manas-gia-to-paidi-tis-e-nai-pio-dynati-kai-po-tis-noigmenes-ftero-ges-to-eto.html

Ρούθ - Μια μοναδική σχέση πεθεράς και νύφης, μια μοναδική σχέση εμπιστοσύνης με τον Θεό

site analysis

Στην σύγχρονη κοινωνία μας εφαρμόζεται με διαφορετικό τρόπο η παραβολή του Χριστού με τα ενενήντα εννέα πρόβατα και το απολεσθέν ένα. Δηλαδή ενώ ο Χριστός δίδαξε ότι από τα εκατό πρόβατα της ποίμνης μόνο το ένα είχε χαθεί και πρέπει να αναζητηθεί, σήμερα έχουν απομακρυνθεί τα ενενήντα εννέα και έχει παραμείνει το ένα. Πράγματι, αναλογικά με τον πληθυσμό της χώρας είναι αρκετά μειωμένος ο αριθμός των προσώπων, ειδικά των νέων, που εκκλησιάζονται.Έτσι, οι κληρικοί,

ως διάδοχοι των αποστόλων, αγωνίζονται για το θέμα αυτό και επικεντρώνουν την ποιμαντική τους μέριμνα σε δύο επίπεδα. Από την μια αναζητούν, όπου μπορούν και όπως μπορούν, τους ανθρώπους που έχουν απομακρυνθεί από την Εκκλησία, προκειμένου να τους προσελκύσουν και από την άλλη, προσπαθούν να διαφυλάξουν και θρέψουν πνευματικά όσους συνειδητά μετέχουν στην εκκλησιαστική ζωή. Αυτό όμως που πολλές φορές δημιουργεί προβλήματα είναι ότι όσοι με την θέλησή τους προσέρχονται στις ενορίες τους δεν γνωρίζουν την Πίστη μας, τα δόγματα της Εκκλησίας, τους Ιερούς Κανόνες, την Αγία Γραφή. Έχουν μια δική τους προσέγγιση στα πράγματα με αποδοχή ή απόρριψη όσων δεν ταιριάζουν στον χαρακτήρα τους. Χρέος μας απέναντί τους είναι η κατήχησή τους. Άλλωστε η πνευματική καθοδήγηση και πορεία των χριστιανών είναι ορθή όταν στηρίζεται σε σωστή θεολογική βάση. Στην γνώση και στο βίωμα. Όταν δεν συμβαίνει έτσι έχουμε παρεκτροπές και παθογένειες με αποτέλεσμα για κάποιους η Πίστη να γίνεται κάτι που περισσότερο μοιάζει με ειδωλολατρία και μαγεία.

Με αυτήν την σκέψη προσπαθούμε να φέρουμε τα αγιογραφικά κείμενα της Εκκλησίας μας πιο κοντά στους ανθρώπους παρουσιάζοντάς τα με τρόπο απλό και ευσύνοπτο και ελπίζουμε θελκτικό. Έχοντας προσεγγίσει τα πρώτα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, έχουμε φθάσει στο βιβλίο της Ρούθ, στο οποίο θα αναφερθούμε στο παρόν κείμενο.

Πρόκειται για μια ιδιαιτέρως διδακτική διήγηση που ξεδιπλώνεται στα μόλις τέσσερα κεφάλαια του ομωνύμου βιβλίου. Κύριο πρόσωπο της διήγησης είναι η Ρούθ, μια ευσεβής αν και ειδωλολάτρισσα γυναίκα, η οποία προβάλλεται «ως φωτεινό παράδειγμα αφοσίωσης στους δεσμούς της ισραηλιτικής οικογενείας και αμείβεται προς τούτο δαψιλώς από το Θεό». Πριν καταγράψουμε συνοπτικά την διήγηση να αναφέρουμε ότι το όνομα Ρούθ σημαίνει καλλονή ή φίλη, ότι δεν γνωρίζουμε τον συγγραφέα του βιβλίου και ότι η χρονολόγηση της συγγραφής του τοποθετείται μεταξύ της Δαβιδικής και της Μακκαβαϊκής εποχής.

Η διήγηση αναφέρει ότι η Ρούθ ήταν μια νεαρή γυναίκα από την περιοχή της Μωάβ που αποκτά σύζυγο ισραηλίτη. Βρισκόμαστε στην εποχή των Κριτών, κατά την οποία ο ισραηλίτης Αβιμέλεχ εξαιτίας κάποιου λιμού στην Ιουδαία έχει απομακρυνθεί από την πατρίδα του την Βηθλεέμ. Πηγαίνει για μια καλύτερη τύχη προς την Μωάβ, κοντά στον Ιορδάνη, μαζί με την γυναίκα του Νωεμίν και τους γιούς του Μααλών και Χελαιών. Δυστυχώς ενώ οι γιοι έχουν παντρευτεί τις Ορφά και Ρούθ πεθαίνουν χωρίς να έχουν αποκτήσει παιδιά. Πεθαίνει επίσης και ο  πατέρας τους. Η χήρα πλέον Νωεμίν μετά το χτύπημα που έλαβε αποφασίζει να γυρίσει στην πατρίδα της αφού πλέον ο λιμός δεν υφίσταται. Τότε, οι δύο νύφες της εκδήλωσαν την επιθυμία να την συνοδεύσουν και να ζήσουν μαζί της. Η Νωεμίν τις προτρέπει με επιχειρήματα να μείνουν στην χώρα τους και να συνεχίσουν την ζωή τους. Η Ορφά πείστηκε από τους λόγους της πεθεράς της αλλά δεν έγινε το ίδιο με την Ρούθ, η οποία αποφάσισε να μείνει μαζί της και μάλιστα να ασπασθεί και την ισραηλιτική θρησκεία. Έτσι, πεθερά και νύφη, τον μήνα του θερισμού, οδοιπορούν προς την Βηθλεέμ. Η Ρούθ  αναζητά προς βρώση ό,τι είχε απομείνει  στους αγρούς και εκεί γνωρίζει το πρόσωπο που θα της πρόσφερε ευτυχία περισσή. Πρόκειται για τον Βοόζ, έναν συγγενή του πεθερού της, ο οποίος έγινε το στήριγμά της. Η πεθερά της χαίρεται για την εξέλιξη της γνωριμίας αυτής και προτρέπει τον Βοόζ να την νυμφευθεί - αυτό όριζε ο λεϋιρατικός γάμος- αφού άλλωστε ήταν ο πιό κοντινός συγγενής του άνδρα της. Πράγματι έγινε ο γάμος αυτός και από την ένωσή τους γεννήθηκε ο Ωβήδ, ο παππούς του βασιλιά Δαβίδ.

Η Διδασκαλία του βιβλίου

Το βιβλίο τονίζει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων στο Θεό. Τόσο η Νωεμίν όσο και η νύφη της φανερώνουν ότι έχουν εμπιστευθεί την ύπαρξή τους και το μέλλον τους στο Θεό. Το έλεός Του ζητά η Νωεμίν λέγοντας: «ποιῆσαι Κύριος μεθ᾽ὑμῶν ἔλεος». Προκαλεί εντύπωση ότι αυτή η πίστη θα ήταν γεγονός απλό, φυσικό και δεδομένο για μια πιστή ισραηλίτισσα αλλά όχι και τόσο για μια ειδωλολάτρισσα γυναίκα. Εδώ έχουμε μια πορεία θυσιαστικής αγάπης ανθρώπου προς τον πλησίον του όπου μέσα από την αγάπη αυτή γνωρίζει ο άνθρωπος τον αληθινό θεό. Σαν να καλεί ο Θεός την γυναίκα αυτή λέγοντας της, με τον τρόπο του, ότι εσύ δεν γίνεται να είσαι μακριά μου. Στην διήγηση λοιπόν του βιβλίου ο Θεός «κρύβεται» πίσω από τα γεγονότα και τις καταστάσεις.

                Πρέπει να σταθούμε στο γεγονός ότι από την μια μεριά ο συντάκτης του βιβλίου πιστεύει στην μοναδικότητα του Θεού αλλά, από την άλλη, δεν ομιλεί περιφρονητικά για τους θεούς των ειδωλαλατρών στην χώρα των Μωαβιτών.Εκτός αυτού διαγράφεται με σαφήνεια ότι ο Θεός δεν περιορίζεται σε γεωγραφικά όρια ή  ανθρώπινα καλούπια. Η πρόνοιά Του αφορά σε όποιον τον επικαλείται και ζητά την προστασία Του. Έτσι, ως πάνσοφος, παντογνώστης και παγκόσμιος Θεός ρυθμίζει την ιστορία της ανθρωπότητας. Ενδιαφέρεται για κάθε ψυχή.

Ένα σχετικό θέμα για τον «χαρακτήρα» του Θεού είναι η σχέση αγαθότητας και  ευλογίας. Έτσι, η ευλογία μετά τον λιμό αποτελεί σημείο ευαρέσκειας του Θεού όπως συμβαίνει και με τον επιτυχημένο γάμο μετά την αυταπάρνηση της Ρούθ. Σε αυτά τα περιστατικά αλλά και σε άλλα πολλά, που απαντούν στην Βίβλο, γίνεται φανερή η επέμβαση του Θεού στην πορεία των γεγονότων, η οποία όμως εξυπηρετείται μέσω ανθρώπων.

                Τέλος, το βιβλίο Ρούθ μας μιλά για τον ιδανικό τρόπο σχέσεως μεταξύ των ανθρώπων. Η αγάπη έως θυσίας για τον πλησίον αποτελεί την πεμπτουσία της πίστης στο Θεό. Η διάθεση προσφοράς στον διπλανό είναι αυτό που «συγκινεί» το Θεό και τον κάνει να προσφέρει πλούσια την ευλογία Του. Μια τέτοια κοινωνία μοιάζει σήμερα ουτοπική αλλά είναι σε όλους μας τόσο ποθητή. Μια τέτοια κοινωνία όμως αποτελεί παράδεισο επί της γης!

* Ο ενδιαφερόμενος για την ερμηνευτική μελέτη του βιβλίου μπορεί να ανατρέξει στους: Ωριγένη (PG. 12, 989-990) και Θεοδώρητο Κύρου (PG.80, 517-528).

Η Αγία Δροσίδα,

site analysis

Δροσὶς ἀπῆλθεν ἐκ δρόσου τῆς τοῦ μύρου, Ὡς ἐκ Λιβάνου Κανονικὴ πρὸς πόλον. Eις την Δροσίδα. Δροσίς λιπούσα πατρικήν πάσαν σχέσιν, Eφεύρε Xριστόν τον ποθεινόν Nυμφίον. Eις τας Kανονικάς. Eι και εχωνεύθητε λαμπραί Παρθένοι, Aλλ’ Oυρανούς οικείτε νυν συν Aγγέλοις.

Βιογραφία Η Αγία Δροσίδα, ήταν κόρη του αυτοκράτορα Τραϊανού (98-117), ο οποίος βασάνιζε και θανάτωνε πολλούς χριστιανούς, των οποίων τα λείψανα άφηνε άταφα. Όμως πέντε «κανονικές», δηλαδή πέντε παρθένες, έβγαιναν κρυφά τη νύκτα και ενταφίαζαν τα λείψανα των χριστιανών στο ασκητήριό τους. Στο έργο αυτό βοηθούσε και η Δροσίδα, η οποία είχε παραδειγματιστεί από τη ζωή και τη προσφορά των μοναχών. Ο μνηστήρας της όμως, παρακολούθησε την Δροσίδα και τη συνέλαβε την ώρα του ενταφιασμού. Όταν η αγία και οι πέντε μοναχές παρουσιάστηκαν στον Τραϊανό, ο αυτοκράτορας ταραγμένος διέταξε να θανατώσουν αμέσως τις πέντε μοναχές και να φυλάττουν με προσοχή την κόρη του. Η αγία κατόρθωσε κάποιο βράδυ να διαφύγει από τα ανάκτορα και βρήκε καταφύγιο στο σπίτι κάποιων χριστιανών. Εκεί έπειτα από οκτώ ημέρες και ενώ προσευχόταν, εκοιμήθη ειρηνικά.

Οι Αγίες Καλλίνικη και Βασίλισσα

site analysis

Καλλινίκην τέμνουσι σὺν Βασιλίσσῃ, Τὰς Καλλινίκους καὶ πόλου Βασιλίδας.

Βιογραφία Οι Αγίες Βασίλισσα και Καλλινίκη κατάγονταν από τη Γαλατία. Επειδή η Αγία Βασίλισσα ήταν πλούσια, έδινε χρήματα στην Αγία Καλλινίκη για να πηγαίνει στις φυλακές και να τα παρέχει στους εγκλείστους Χριστιανούς για τη διατροφή τους, με σκοπό να προσεύχονται υπέρ αυτής. Επιθυμούσε να τους κάνει πρόθυμους για το μαρτύριο και να τους παρασταθεί, ώστε να μην χάνουν το θάρρος στις θλίψεις τους. Κάποια, λοιπόν, μέρα, αφού συνελήφθη η Καλλινίκη και ρωτήθηκε τίνος είναι τα χρήματα, επειδή δεν γνώριζε να λέει ψέματα, ομολόγησε. Γι' αυτό την έδεσαν και την παρέδωσαν στον άρχοντα. Και αφού συνελήφθη και η Αγία Βασίλισσα, παρουσιάσθηκε ενώπιόν του στο δικαστήριο. Και οι δύο ομολόγησαν με παρρησία τον Χριστό και υποβλήθηκαν σε διάφορα βασανιστήρια, εξαναγκαζόμενες να αρνηθούν την πίστη τους και να θυσιάσουν στα είδωλα. Επειδή όμως δεν πείσθηκαν, με ξίφος τους απέκοψαν τις ιερές κεφαλές. Νίκησαν έτσι τον διάβολο και απόλαυσαν τη βασιλεία των ουρανών. Το μαρτύριο των Αγίων Μαρτύρων Βασιλίσσης και Καλλινίκης έγινε το έτος 252 μ.Χ. επί αυτοκράτορα Γάλλου (251-253 μ.Χ.)

Οι Αγίες νεομάρτυρες Ξένια και Άννα(+20 Μαρτίου 1938)

site analysis

Η Αγία νεομάρτυς Ξένια (Petrukhina) γεννήθηκε το 1897 στην Κολόμνα.Το 1913 έγινε μοναχή στην Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Κολόμνα

Η Αγία νεομάρτυς Ξένια (Petrukhina)

Η Αγία νεομάρτυς Άννα (Γκορόχοβα) γεννήθηκε σε μία αγροτική οικογένεια  στην Κολόμνα.Έγινε μοναχή το 1914 στην Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Κολόμνα

Η Αγία νεομάρτυς Άννα (Γκορόχοβα)

Το 1919 οι άθεοι κομμουνιστές έκλεισαν το μοναστήρι.Οι δύο μοναχές κέρδιζαν τα προς το ζην φτιάχνοντας κουβέρτες

 Τον Μάιο του 1931 συνελήφθησαν από τις αρχές για κριτική προς το άθεο καθεστώς.Καταδικάστηκαν σε εξορία για τρία χρόνια στην Καραγκάντα(Καζακστάν)

Το 1934 επέστρεψαν.Η Ξένια εργάστηκε ως νοσοκόμα και η Άννα σε αγρόκτημα.

Το 1937,όταν ξεκίνησε και το μεγαλύτερο κύμα διωγμών κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας η Ξένια και η Άννα συνελήφθησαν με την κατηγορία των αντεπαναστατικών ενεργειών

Στις 17 Μαρτίου 1938 καταδικάστηκαν σε θάνατο.Εκτελέστηκαν στις 20 Μαρτίου 1938 στο Μπούτοβο,στην Μόσχα και θάφτηκαν στους κοινούς τάφους.

proskynitis.blogspot

Στα Κάτω Πετράλωνα ζει σήμερα μια θεότυφλη κοπέλα η Φανούλα 36 ετών, γεννημένη το 1981. Η ιστορία της εξηγεί και διδάσκει πολλά:

site analysis

‘’…η γαρ δύναμις Μου εν ασθενεία τελειούται…’’

Στα Κάτω Πετράλωνα ζει σήμερα μια θεότυφλη κοπέλα η Φανούλα 36 ετών, γεννημένη το 1981. Η ιστορία της εξηγεί και διδάσκει πολλά:

Μοναχοκόρη και μοναχοπαίδι, μοσχοαναθρεμμένη και πανέξυπνη και υγιέστατη. Σπούδασε μαθηματικά και αγάπησε και παντρεύτηκε κάποιον συμφοιτητή της, εξαίρετο και καλότατο παλληκάρι. Στα είκοσι τρία της, ξαφνικά τυφλώθηκε. Τα πεθερικά της πιέζανε τον γιό τους να χωρίσει την ‘’στραβή’’. Εκείνος αρνήθηκε κάτι τέτοιο σαν μεγάλη αμαρτία. Παιδάκια δεν κάνανε και αυτή θεότυφλη αλλά ευλαβέστατη και ορθοδοξότατη. Ο Χριστός μας της έδωσε χαρίσματα με την σέσουλα. Μια-δυο φορές έπιασε με την αφή το κουτί του Nes-café να φτιάξει frappe και άκουσε δίπλα της φωνή γαλήνια που της είπε: ‘’είμαι ο Χριστός, για να σου αποδείξω σου ανοίγω για δευτερόλεπτα τα μάτια και να… διάβασε τα ψιλά γραμματάκια της συσκευασίας τους Nes-café.

 Αυτό το θαύμα στο κάνω για να δεις πόσο εύκολο μου είναι να σε κάνω, όποτε το θελήσω, καλά. Όμως θα σε αφήσω σ’ όλη σου την ζωή τυφλή γιατί έτσι θα σε χαριτώσω να ωφελείς, να διδάσκεις πολλά παιδιά και μεγάλους στην ορθόδοξη ευσέβεια, στην αγάπη και στην υπομονή. Μέχρι σήμερα αυτό γίνεται. Και έτσι επαληθεύεται ό,τι είπε ο Χριστός μας στον Απόστολο Παύλο ‘’αρκεί σου η χάρις μου, η γαρ δύναμις μου εν ασθενεία τελειούται’’! Αμήν.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.  πηγή, ήτοι: ''Η ζωή διδάσκει τον Χριστό'', Αθήνα 2017, μοναχού Ι. 

ΠΗΓΗ.ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ο Αιώνιος Θριαμβευτής

site analysis

Φοβερό όραμα της Κυρά Στάσας

Μια γριούλα, η κυρά-Στάσα λίγο πριν πεθάνει αποκάλυψε τα εξής: Όταν ήμουνα κοριτσάκι, προπολεμικά είδα ένα φοβερό όραμα. Πέρασαν από μπροστά μου
–λέει η κυρά Στάσα- πολλοί και διαφορετικοί άνθρωποι με παράξενες και διαφορετικές φορεσιές, με πολλές άγνωστές μου και γνωστές, που ο καθένας χώρια μίλαγε και ‘γω σαν αγράμματη δεν καταλάβαινα λέξη.

Στο τέλος φάνηκε και ο Σταυρωμένος Χριστός ζωντανός πάνω στον Σταυρό Του μέσα στα αίματα αλλά σαν θαλερός και θριαμβευτής και μου είπε: ‘’Όλα θα περάσουνε, όλα θα γίνουνε, αλλά στο τέλος θα κάνω κράτος εγώ και το βασίλειο μου’’. Αυτά ο Χριστός μου τα είπε στα Ελληνικά, μας είπε η κυρά-Στάσα. Θεός χωρέστηνε.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr, http://yiorgosthalassis.blogspot.com

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. πηγή, ήτοι: ''Η ζωή διδάσκει τον Χριστό'', Αθήνα 2017, μοναχού Ι. 

Η μάνα ‘’σκεπάζει’’ τη νύφη

site analysis

Η μάνα ‘’σκεπάζει’’ τη νύφη

Κάπου στο λιμάνι του Πειραιά έμενε μια γριά χήρα με τον μονάκριβο γιό της. Ο γιός της αγάπησε στα είκοσι δυο του μια εικοσάχρονη και την παντρεύτηκε. Την πρώτη νύχτα του γάμου την βρήκε μηπαρθένα. Ήταν το 1946 μετά την κατοχή. Μανιάτης αυτός το πήρε βαριά προσβολή και πρότεινε στη Μάνα του, την χήρα, να χωρίσει την γυναίκα του. Η καλή του η μανούλα του είπε να δει με έλεος την γυναίκα του και να την συγχωρέσει σαν αδελφή του πεπλανημένη. Το παλληκάρι άκουσε τη μητρική γνώμη, ανέχθηκε την γυναίκα του και δεν την πρόσβαλε ή την υποτίμησε δεικτικά ποτέ, ούτε την ρεζίλεψε σε συγγενείς και φίλους. Η μάνα, η χήρα, το 1948 πέθανε και την θάψανε στο νεκροταφείο της Ανάστασης στον Πειραιά.

Τότε παρατηρήθηκε το θαύμα στο καντηλάκι της, να είναι πάντοτε αναμμένο και τίγκα στο λάδι και με ανάλλακτο φυτιλάκι τρία χρόνια, μέχρι την εκταφή της.

Οι συγγενείς πληρώσανε κανά-δυο φύλακες να παραφυλάξουνε μέρα-νύχτα μήπως κάποιος ανάβει και λαδώνει το καντήλι. Τίποτα, κανείς. Το αποδώσανε σε θαύμα. Κάποιος φωτίσθηκε, σίγουρα από τον Χριστό μας, και το απέδωσε στην καλοσύνη της να ‘’σκεπάσει’’ τη νύφη της και να σώσει τον γάμο της με τον γιό της. Ολοφάνερα είχε αγιάσει. 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.  πηγή, ήτοι: ''Η ζωή διδάσκει τον Χριστό'', Αθήνα 2017, μοναχού Ι. 
πηγη.ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ