Αγία Νίνα Ισαπόστολος

site analysis

Εορτάζει στις 14 Ιανουαρίου εκάστου έτους.

Βιογραφία

Η Αγία Νίνα (ή Νίνω) γεννήθηκε στην Καππαδοκία, όπου κατοικούσαν πολλοί Γεωργιανοί και φέρεται ως συγγενείς του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Ο πατέρας της, Ζαβουλών, ευσεβής και φημισμένος στρατιωτικός, πριν ακόμα νυμφευθεί, είχε φύγει από την πατρίδα του Καππαδοκία, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον αυτοκράτορα Μαξιμιανό. Η μητέρα της, Σωσάννα, ήταν αδελφή του Επισκόπου Ιεροσολύμων Ιουβεναλίου. Ο πατέρας της, φλεγόμενος από αγάπη προς τον Θεό, έγινε, με την συγκατάθεση της συζύγου του, μοναχός στην έρημο του Ιορδάνη. Η μητέρα της Αγίας Νίνας τοποθετήθηκε ως διακόνισσα στο Ναό της Αναστάσεως. Την Αγία Νίνα την παρέδωσαν στην ευλαβέστατη Γερόντισσα Νιοφόρα, για να την αναθρέψει.

Όταν η Αγία Νίνα μελετούσε το Ευαγγέλιο και έφθασε στο κεφάλαιο που έγραφε για την σταύρωση του Κυρίου, ο λογισμός της σταμάτησε στον χιτώνα του Χριστού. Αναρωτήθηκε που αν βρίσκεται άραγε η επίγεια πορφύρα του Υιού του Θεού. Της είπαν, λοιπόν, ότι κατά την παράδοση, αυτή φυλασσόταν στην πόλη Μιτσχέτη της Ιβηρίας (Γεωργίας). Τη μετέφερε εκεί ο ραβίνος της πόλεως που ονομαζόταν Ελιόζ, ο οποίος την είχε παραλάβει από το στρατιώτη που την κέρδισε στην κλήρωση κάτω από τον Σταυρό. Τα λόγια αυτά χαράχτηκαν βαθιά στην καρδιά της. Και παρακάλεσε την Θεοτόκο να την αξιώσει να πάει στην Χώρα των Ιβήρων, για να προσκυνήσει τον χιτώνα του Υιού και Θεού της. Η Παναγία άκουσε την προσευχή της και εμφανίσθηκε στον ύπνο της Αγίας. Την προέτρεψε να πάει στην Ιβηρία να κηρύξει το Ευαγγέλιο του Χριστού και της πρόσφερε ένα Σταυρό από κληματόβεργες, που θα ήταν η ασπίδα και ο φύλακάς της. Η Αγία ξύπνησε και είδε στα χέρια της το θαυμαστό Σταυρό. Τον ασπάσθηκε, έκοψε μια κοτσίδα από τα μαλλιά της, την έπλεξε στον Σταυρό και πήγε να συναντήσει αμέσως το θείο της Επίσκοπο Ιουβενάλιο. Εκείνος διέκρινε το θέλημα του Θεού και της έδωσε την ευχή του. Έτσι μετά από εντολή της Θεοτόκου, κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Γεωργία, περί τον 3ο Αιώνα μ.Χ. Η αποστολική της δράση και το χάρισμα της θαυματουργίας οδήγησαν τους βασιλείς της Γεωργίας Μιριάν (265-342 μ.Χ.) και Νάνα στην αλήθεια του Χριστού.

Η Αγία βρήκε τον τόπο, όπου είχε εναποτεθεί ο χιτώνας του Χριστού, στον κήπο των ανακτόρων και εκεί ανήγειρε το Ναό του Αγίου Στύλου.

Η Αγία Νίνα κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη και ο Θεός την δόξασε διατηρώντας το τίμιο λείψανό της άφθαρτο.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)

Ήχος πλ α’ . Τον συνάναρχον λόγον

Ως ωραίοι οι πόδες σου οι ζηλώσαντες ακολουθήσαι ταίς τρίβοις των αποστόλων Χριστού, Νίνα σκεύος Παρακλήτου παμφαέστατον’ όθεν τιμώντες σε πιστώς, Γεωργίας φρυκτωρέ φωτόλαμπρε, σε αιτούμεν’ ημών τα σκότη λιταίς σου της αγνωσίας πόρρω σκέδασον.

Ιερά Λείψανα: Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης Θεσσαλονίκης και στη Μονή Κύκκου Κύπρου.

Οπτικοακουστικό Υλικό

Ακούστε το απολυτίκιο!

Πηγή: saint.gr

Η Αγία Νίνα η Φωτίστρια της Γεωργίας

27 Ιανουαρίου 2018

Παραδοσιακή γεωργιανική εικόνα της αγίας Νίνας από σμάλτο και πολύτιμους λίθους.

VatopaidiFriend: Για να δείτε περισσότερες εικόνες της αγίας Νίνας και φωτογραφία του Σταυρού που της έδωσε η Παναγία (η τρίτη φωτογραφία), κάντε κλικ εδώ.

Η Αγία Νίνα είναι Ισαπόστολος της Γεωργίας, και εξαδέλφη του Αγίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου. Γεννήθηκε στα τέλη του 3ου αι. στην Καππαδοκία. Κατάγονταν από αριστοκρατική οικογένεια. Πατέρας της ο Ζαβουλών, φημισμένος στρατιωτικός στην αυτοκρατορική αυλή της Ρώμης. Μητέρα της η Σωσσάνα, αδελφή του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Ιουβεναλίου.

Όταν η Αγία Νίνα έγινε δώδεκα χρονών, οι γονείς της αποφάσισαν να αφιερώσουν την υπόλοιπη ζωή τους στο Θεό. Πούλησαν όλη τους την περιουσία και την μοίρασαν στους φτωχούς. Ο Ζαβουλών έφυγε και εξαφανίστηκε στην έρημο του Ιορδάνου. Η Σωσσάνα όμως, έφυγε στα Ιεροσόλυμα, και από τον επίσκοπο αδελφό της, τοποθετήθηκε διακόννισα στον ιερό ναό της Αναστάσεως του Κυρίου, για να φροντίσζει τις φτωχές και άρρωστες γυναίκες. Την Αγία Νίνα παρέδωσαν στην ευλαβέστατη γερόντισσα Νιοφόρα για να την αναθρέψει.

Η Αγία Νίνα έμαθε καλά την Αγία Γραφή και τα λειτουργικά κείμενα. Όταν έμαθε την ιστορία του άρραφου χιτώνα, άρχισε να προσεύχεται στην Υπεραγία Θεοτόκο να την αξιώσει να προσκυνήσει τον χιτώνα του Κυρίου. Η Παναγία εισάκουσε τις προσευχές της, και δίνοντάς της στο χέρι έναν σταυρό κατασκευασμένο από κληματόβεργες, για να την προστατέψει από ορατό και αόρατο εχθρό, της είπε να πάει στη Γεωργία να κυρήξει το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, και να βρει τον άρραφο χιτώνα Του. Όταν ξύπνησε η Αγία Νίνα, είδε να κρατά στο χέρι της, στην πραγματικότητα, τον σταυρό, ο οποίος φυλάσσεται επαργυρωμένος μέχρι σήμερα στον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στην Σιών, στην Τιφλίδα της Γεωργίας.

Με την βοήθεια αυτού του Ιερού Σταυρού, δοσμένο από τα χέρια της Παναγίας μας, κήρυξε η Αγία Νίνα το Ευαγγέλιο, και βρήκε επίσης τον άρραφο χιτώνα. Έκανε θαύματα πολλά, πίστεψε ακόμα και ο ειδωλολάτρης βασιλεύς Μίριαν, από θαύμα που έκανε και στον ίδιο, και ζήτησε μαζί με την Αγία Νίνα, από τον Μέγα Κωνσταντίνο στο Βυζάντιο, ομάδες μορφωμένων Ορθοδόξων Ιερέων, να μεταβούν στην Γεωργία και να βαπτίσουν όλον τον λαό της, 5.000.000 κατ. στους ποταμούς Κούρα και Αράγβι, και να θεμελιώσουν την εκκλησία του Χριστού.

Μετά από πολλά γόνιμα χρόνια αποστολικής διακονίας, παρέδωσε το πνεύμα της ειρηνικά στα χέρια του Χριστού, στις 14 Ιανουαρίου, πιθανότατα του έτους 338, και σε ηλικία εξήντα επτά ετών, αφού πρώτα παρήγγειλε να ταφεί στο φτωχικό καλύβι όπου βρισκόταν εκείνη την ώρα. Ο βασιλιάς, ο επίσκοπος και όλος ο λαός, θρηνώντας για το θάνατο της μεγάλης αθλήτριας της πίστεως, θέλησαν να μεταφέρουν το λείψανό της στον καθεδρικό ναό της Μτσχέτα. Παρ’όλες τις προσπάθειές τους όμως, δεν μπόρεσαν να μετακινήσουν το φέρετρο της Αγίας από τον τόπο της εκλογής της. Έτσι την έθαψαν εκεί στην ταπεινή της καλύβα, στο χωριό Μπόντμπε.

Αργότερα ιδρύθηκε εκεί, γυναικεία μονή προς τιμήν της. Ο Πανάγαθος Θεός δόξασε την Αγία Νίνα διατηρώντας το σώμα της άφθαρτο. Τον πρώτο «σπόρο» της Ορθοδοξίας στην Γεωργία, τον έσπειρε ο Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος και ο Σίμων ο Κανανίτης από την εποχή των Αποστόλων, αλλά η πραγματική νίκη του Χριστιανισμού πραγματοποιήθηκε περί τα μέσα του 4ου αι. μέσω της Ισαποστόλου Αγίας Νίνας.

Ο πρώτος ναός της Αγίας Νίνας στην Ελλάδα, κτίζεται στην Αιδηψό της Ευβοίας, στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, μαζί με της μητέρας του Αγίου, της Αγίας Πολυχρονίας.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ. Ηχος πλ. α΄ . Τον συνάναρχον Λόγον.

Ως ωραίοι οι πόδες σου οι ζηλώσαντες, ακολουθήσαι ταις τρίβοις των αποστόλων Χριστού, Νίνα σκεύος Παρακλήτου παμφαέστατον’ όθεν τιμώντες σε πιστώς, Γεωργίας φρυκτωρέ, φωτόλαμπρε, σε αιτούμεν’ ημών τα σκότη λιταίς σου, της αγνωσίας πόρρω σκέδασον.

Απολυτίκιον Αγ. Πολυχρονίας. Ήχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Ζωήν την αιώνιον επιποθούσα σεμνή, φθαρτών κατεφρόνησας και ηδονών κοσμικών, Χριστόν αγαπήσασα· όθεν Πολυχρονία, συν υιώ Γεωργίω, θείω τροπαιοφόρω, μαρτυρίου μετέσχες· διό σε μακαρία, πίστει γεραίρομεν.

Πηγή: http://www.orp.gr/?p=305

Γερόντισσα Μακρίνα: Βλέπω μια μοναχή με το σχήμα της καί μού λέει: Δεν μπορείς ; Και το δωμάτιο έλαμψε όλο φως

site analysis

Ήμασταν  τρείς, και σηκωθήκαμε τώρα να πάμε στη Ζαγορά. Στο πίσω μέρος, στο ανατολικό Πήλιο. Λοιπόν, γνώριζα κάποια δική μου εκεί πέρα, και λέω ας πάω μήπως μου δώσει λίγο ψωμάκι και λίγο λαδάκι. Μόλις πήγα εκεί πέρα και με είδανε άρχισαν να κλαίνε. Πάει το Μαρικάκι...( γιά μένα δηλαδή κλαίγανε )

Είχε βγει το χνούδι από την αδυναμία, σκελετός ήμουνα. Αυτοί, λοιπόν, οι καημένοι μάζεψαν πατάτες από δω, μάζεψαν λίγο λαδάκι από εκεί, εν τω μεταξύ κόβουν ψωμί (είχαν ψωμί ζυμωτό) κι έφαγα 1 καρβέλι εκείνο το βράδυ. Πώς το ‘φαγα; που πήγε; Φάε μου λέει πατάτες βραστές.

Μου έδιναν από όλα, κι όλα τα έτρωγα. Δεν χόρταινα. Τώρα, το πρωί; πώς σηκώνω εγώ τις πατάτες, πού μου δώσανε; σηκώνονται 18 οκάδες πατάτες και μου δίνουν ένα τενεκεδάκι λάδι. Μου τ' ανέβασαν στον ανήφορο τα παιδιά -είχαν ζώα- μετά από κει είχαν φυλάκια οι Ιταλοί και νυχτώσαμε. Ήταν 12 η ώρα νύχτα.

Που να πάω με το βάρος; Μόλις έβλεπα τους Ιταλούς, ώχ! ακουμπούσα στα βραχάκια και καθόμασταν εκεί πέρα και κοιτούσαν αυτοί και κλαίγαμε εμείς και λέγαμε: «Τείχος ει των παρθένων Θεοτόκε Παρθένε» κι αυτοί τα έβλεπαν τώρα αυτά πού προσευχόμασταν και παρακαλούσαμε...Και έκλαιγαν ( κι΄αυτοί ) και μας σήκωναν το βάρος, που είχαμε πίσω, για να μπορέσουμε να βαδίσουμε...

Μόλις φτάνουμε πρωί στο σπίτι, σιγά - σιγά, 6 ώρες δρόμο. Είχα τις πατάτες στον ώμο, ετοιμοθάνατη ήμουν. Αμέσως λιποθύμησα, έπεσα κάτω γιατί δεν είχα άλλη αντοχή. Μου κλέβουν τις πατάτες οι γειτόνοι όλοι, μου κλέβουν το λάδι, και δεν μ' άφησαν τίποτε...

Κι εμένα, λοιπόν, μ' έπιασε ένας πόνος στο πλευρό, ένα επανωφόρι φορούσα τότε, δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Λέω άσχημα την έχω. Που να βρω γιατρό; Η γειτονιά έρημη, δηλαδή λίγα πρόσωπα, αλλά αυτά τα λίγα μου κλέψαν τις πατάτες.

Πάω στο γιατρό σιγά - σιγά, μου λέει: έχεις πλευρίτιδα και πρέπει να βρεις πίτουρα να βάλεις. Που να βρω; Εγώ λέω: Θα καθίσω Παναγία μου μέσ' το δωμάτιο κι ότι είναι ευλογημένο. Θες να με πάρεις; πάρε με, δε θέλεις, όποτε εσύ θέλεις. Κάθισα μόνη μου τώρα, σκοτεινά, χωρίς καντήλι, χωρίς τίποτα...

Όπως ήμουν ξαπλωμένη, κουκουλωμένη, είχε θαμπώσει, είχε σκοτεινιάσει βλέπω μια μοναχή με το σχήμα της καί μού λέει:

--«Δεν μπορείς ; »,

Καί με πλησιάζει, αλλά το δωμάτιο έλαμψε όλο φως.

--«Ναι δεν μπορώ" τής λέω "Πήγα στη Ζαγορά, κάθισα, είπα τα παράπονα μου εγώ, και μου δώσανε λίγες πατάτες και μου τις κλέψαν, και τώρα δεν έχω τίποτα, ούτε καντηλάκι έχω, τίποτα δεν έχω, κι είπα θα καθίσω εδώ και ας πεθάνω ποιος θα με ανοίξει την πόρτα; Δεν έχω κανέναν.» Λέει:

--«Μη στεναχωριέσαι, θα γίνεις καλά, εγώ θα σε κάνω καλά» κι' ούτε να φαντασθώ ποιά είναι, να τη ρωτήσω...

Παίρνει, λοιπόν, και βάζει το πάπλωμα μου, είχα ένα παπλωματάκι μικρό και μου το ‘βαλε έτσι όπως κάνεις το χωνί, έτσι ακριβώς, και μου λέει:

--«Άντε δεν έχεις τίποτε, θα γίνεις καλά.»

Αμέσως μου πέρασε το πλευρό μου, έλαβα τον χορτασμό, είχα πείνα, εξάντληση, που να βρω φαγητό, που να βρω τίποτα, και χόρτασα σαν να είχα σφάξει ένα ζώο μπροστά μου και το ‘ψησα και το ‘φαγα ! Τέτοιο χορτασμό αισθανόμουν.

Το πρωί πήγα στο γιατρό, καί μού λέει:

--Τι ήρθες;

--Να με ακροαστείτε λιγάκι.

 Μου κάνει εξέταση, καί μου λέει

--Δέν έχεις τίποτε τώρα! Τι έγινε, πώς έγινες καλά;

Λέω, αυτό κι' αυτό, καί μού λέει ο γιατρός:

--Επέτρεψε ο Θεός για τις ανέχειες, λόγω της πείνας, για να σε κάνει η Αγία καλά...

Και τότε, μού λέει κάτι από μέσα μου:

"Ποιά νά ήταν αυτή πού είδα; ποιά νά ήταν; ". Και μου λέει μια φωνή στ΄ αυτί μου:

"Ήταν η Αγία Παρασκευή ! "

Και γι' αυτό κι΄ εγώ, την αγαπούσα την Αγία Παρασκευή !  Μου το ‘πε η ίδια στ' αυτί, πληροφορία, ότι ήταν ή Αγια Παρασκευή!

Είναι της πείνας αυτά, της κατοχής. Πήγα μάζευα χόρτα. Στο μέρος που τα μάζευα ξαναφύτρωναν την άλλη μέρα πάλι. Κάθε μέρα στο ίδιο μέρος φυτρώνανε όλα. Και μετά σιγά - σιγά τα ‘πλενα και τους τα πήγαινα πολλές φορές ωμά, σ' αυτό το κοριτσάκι πού ήταν άρρωστο. Είχε φυματίωση το καημένο...

Μ' είδε κι εμένα ο π. Εφραίμ ο παλιός μου πνευματικός.

--Κοίταξε παιδί μου, μου λέει. Κοίταξε παιδάκι μου, όλους τους θάψαμε. Κοίταξε Μαρικάκι μου, χρυσό μου παιδί, κοίταξε, άμα πας στο Χριστό και έχεις παρρησία πολλή, εύχου και για μένα τον αμαρτωλό.

--Ό,τι είναι θέλημα Θεού, έλεγα. Άμα θέλει να με πάρει ό Χριστός, ας πεθάνω. Ό,τι είναι θέλημα Θεού. Ύστερα, λοιπόν, βγάζει κήρυγμα και λέει:

--" Όσο θα έχετε ψωμί, από μια μπουκιά θα ρίχνετε, θα κόβετε, το Μαρικάκι θ' ανοίξει το παράθυρο, να πετάτε την μπουκιά μέσα στο σπίτι, να βρίσκει να τρώει...

Και τότε λοιπόν είχαν εξαφανίσει οι Ιταλοί τις γάτες, και άνοιγα το παράθυρο και ‘ρίχναν μπουκιές - μπουκιές μέσα κι έπαιρνα λοιπόν κι έτρωγα και συνήλθα. Έκανα υπακοή...

Λοιπόν, όταν συναντιόμασταν με τις αδελφές δεν μιλούσαμε. Μας έλεγε ο πνευματικός:

--"Μη μιλάτε. Θα πάρετε το αντίδωρο και θα πάτε στο σπίτι, και στη διαδρομή όλη θα λέτε την ευχή και μόλις φτάσετε στο σπίτι, θα λέτε" Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι, και μέσα θα αισθάνεστε στο σπίτι μεγάλη ευωδία, μεγάλη χάρη..."

Δεν κοινωνούσαμε, μόνο το αντίδωρο παίρναμε, αυτό λέγαμε και νομίζαμε ότι λιβανίζανε εκείνη την ώρα. Στο δρόμο που βαδίζαμε υπήρχε ευωδία σαν κάποιος να λιβάνιζε...

Λέμε: τι ευωδέστατα λουλούδια είναι αυτά; και δεν είχε τίποτε, ούτε περιβόλι, ούτε τίποτε, ήταν δηλαδή η χάρις του Θεού πολλή...

πηγη: http://www.kivotoshelp.gr

Παρθένα, η νεομάρτυς της Εδέσσης

site analysis

Παρθένα, η νεομάρτυς της Εδέσσης (Δεκ. 1375)

Οταν το Βυζάντιο ψυχορραγούσε, οί Τούρκοι γιά οκτώ μήνες πολιόρκησαν τήν Έδεσσα κι ενώ άποκαρδιωμένοι ετοιμάζονταν νά αποχωρή­σουν, ό πρόκριτος Κέλλ Πέ­τρος, κασσιδιάρης Πέτρος, πληρωμένος αδρά, τους άνοιξε τήν πύλη πού είχε αναλάβει νά υπερασπιστεί κι έτσι τόν Δε­κέμβριο του 1375 κατέλαβαν τήν πόλη.

Ο προδότης   αφού  άλλαξοπίστησε,   θέλησε   νά   προσφέρει δώρο    στον    πορθητή στρατηγό καί τή  σεμνή πανέμορφη κόρη του Παρθένα, «τό πανευώδες τής παρθενίας άλάβαστρον» κατά τόν Συναξαριστή. πού όμως περήφανα αντέδρασε δηλώντας πώς προτίμα να πεθάνει χριστιανή, παρά νά ζήσει ατιμασμένη καί άρνησίθρησκη.  

Όργισμένος   τότε ό Κελλ Πέτρος, άφού τήν ξυλο­κόπησε,    τήν     παρέδωσε    σέ Τούρκους δήμιους, πού τή σύρανε θεόγυμνη  στους παγωμένους δρὀμους και έπειτα την έθαψαν ζωντανή στον λόφο Κις Τεπέ-λόφος Παρθένας , στα ΝΔ της Έδεσσας.

Η εκκλησία γιορτάζει την μνήμη της στις 9 Ιανουαρίου

““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““

Συναξάριον.

Τῇ θ’ τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τῆς ἁγίας ἐνδόξου καὶ καλλινίκου Παρθενομάρτυρος τοῦ Χριστοῦ Παρθένας τῆς ᾽Εδεσσαίας, ἀθλησάσης, ἐν ᾽Εδέσση κατὰ τὸ ἔτος 1375.

Στίχ.Πατρός σου μὴ πτήξασα θηριωδίαν

Χριστοῦ χάριν ἤθλησας στερρῶς Παρθένα

᾽Ενάτῃ μόρον Παρθένα ταληνεγῆ εὐτόλμως φέρει.

῭

Αὕτη ἡ ῾Αγία καὶ πολύαθλος Παρθενομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Παρθένα, ἡ τῆς παρθενίας ἐπώνυμος, κατάγεται ἐκ τῆς πόλεως ᾽Εδέσσης, τῆς οὔσης ἐν τῇ ῾Ελληνικῇ Μακεδονίᾳ, γεννηθεῖσα κατὰ τὸν δέκατον τέταρτον αἰῶνα. Κατὰ τὸ παρθενικόν της ὄνομα εἶχε καὶ τὴν ζωήν, πολιτευομένη σεμνῶς, ὡς καλλιπάρθενος κόρη, καὶ κοσμουμένη ἐν χρηστότητι χρυσέων ἠθῶν καὶ ἁγίων, καὶ ἀμέμπτοις τρόποις, καὶ καθαρότητι χριστιανικῆς ἀγωγῆς, καὶ τοῖς λοιποῖς προτερήμασι τῆς ᾽Ορθοδόξου καὶ ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως. Κατὰ τὸ ἔτος 1375 ἐπολιορκήθη ἡ πατρὶς αὐτῆς ῎Εδεσσα ὑπὸ τῶν Μωαμεθανῶν Τούρκων, οἱ δὲ κάτοικοι ἀντέταξαν κρατερὰν ἄμυναν, ἐνισχυόμενοι καὶ ἐνθαρρυνόμενοι πρὸς τοῦτο ὑπὸ τοῦ ἱερομονάχου Σεραφείμ, ἐφημερίου ὄντος τοῦ μέχρι νῦν σῳζομένου Μητροπολιτικοῦ ναοῦ,τιμωμένου ἐπ’ ὀνόματι τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. ᾽Επὶ ὀκτὼ καί πλέον μῆνας διήρκει ἡ σθεναρὰ ἅμυνα καὶ ἀντίστασις τῆς πόλεως. Ὁ ἐχθρός, ὅστις ἦτο ἄριστα ἐφωδιασμένος καὶ πολυάριθμος, ἀπέκαμε, καί, ὡς φαίνεται, ἡτοιμάζετο νὰ λύση τὴν πολιορκίαν τῆς πόλεως.

᾽Αλλὰ κατὰ τὴν τελευταίαν στιγμήν, εἷς ἐκ τῶν προκρίτων τῆς πόλεως, Πέτρος ὀνομαζόμενος, ὅστις εἶναι ὁ πατὴρ τῆς καλλιπαρθένου Παρθένας, (Κὲλλ Πέτρον, ἤτοι Κασιδιάρην Πέτρον διέσωσε τὸ ὄνομά του ἡ παράδοσις), πληρωθεὶς πλουσίως ὑπὸ τοῦ πολιορκητοῦ Πασᾶ τῶν Τούρκων, προέδωκε τὴν πόλιν εἰς χεῖρας αὐτῶν, ἐκ τοῦ νοτιοανατολικοῦ μέρους, ἔνθα αὐτὸς ἐφρούρει, καὶ ὅπου ἐκυριάρχει μία ἐκ τῶν κυριωτέρων ἐπάλξεων τῆς πόλεως. Σήμερον τὸ σημεῖον ἐκεῖνο εἶναι περίπου τὸ σημερινὸν Κιουπρί, κάτωθι τοῦ ὁποίου ρέει ὁ ποταμός, ὁ προερχόμενος ἐκ τῆς ῎Αγρας, καὶ διακλαδιζόμενος ἐντὸς τῆς πόλεως κινεῖ τὰ ἐργοστάσια, καὶ σχηματίζει τοὺς περιφήμους καταρράκτας τῆς ᾽Εδέσσης, καὶ διαχυνόμενος κάτωθι αὐτῆς ποτίζει τοὺς κήπους καὶ τὰὀπωροφόρα δένδρα αὐτῆς, τοῦ Ριζαρίου, τοῦ Μαυροβουνίου καὶ τῆς Σκύδρας.

Οἱ Τοῦρκοι τὴν 26ην Δεκεμβρίου τοῦ 1375 εἰσῆλθον εἰς τὴν πόλιν, καὶ ἐπεδόθησαν εἰς τὴν σφαγὴν καὶ τὸν ἐξανδραποδισμὸν τῶν κατοίκων, καὶ τὴν ποικίλην διαρπαγὴν καὶ τὰς ἀτιμώσεις. Συνέλαβον τὸν ἱερομόναχον Σεραφείμ, καὶ καθυπέβαλον αὐτὸν εἰς φρικώδη βασανιστήρια, πειρώμενοι νὰ πείσουν τοῦτον ἵνα ἀπαρνηθῇ τὸν Χριστόν. Ἀλλ’ ὁ λειτουργὸς τοῦ ῾Υψίστου, πλήρης θάρρους, καθυπέστη τὴν ἐπιφορὰν τῶν δεινῶν, τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ὁμολογῶν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὄνομα τῆς Πατρίδος διακηρύττων. Μετὰ σκληρὰ βασανιστήρια, διαρκέσαντα ἐπὶ ὀκταήμερον, ἤχθη ἐνώπιον τοῦ Πασᾶ, παρ’ οὗ κατεδικάσθη,νὰ πνιγῇ, ριπτόμενος εἰς τὸν μέγαν καταρράκτην, ὕψους τεσσαράκοντα περίπου μέτρων, ὅπερ καὶ ἐγένετο. Καί οὕτως, ὁ καλὸς οὗτος λειτουργὸς τοῦ ῾Υψίστου καὶ ὑπέροχος πρόμαχος τῆς Πατρίδος, ἔλαβε τὸν στέφανον τοῦ διπλοῦ μαρτυρίου. ῎Αχρι δὲ νῦν οἱ αὐτόχθονες κάτοικοι τῆς πόλεως, τὸν μέγαν καταρράκτην γνωρίζουν ὑπὸ τὸ ὄνομα «ἰτσερὶ Πασᾶ» ἤτοι «νερὰ τοῦ Πασᾶ».

῾0 δὲ κακουργήσας προδότης Πέτρος, (ὁ Κὲλλ ἤτοι Κασιδιάρης, Πέτρος), μετὰ τὸν φρικώδη προδοσίαν του καὶ τὴν ἅλωσιν τῆς πόλεως, ἐξώμοσε τὴν ἁγίαν ἡμῶν πίστιν, καὶ ἠρνήθη ὁ ἄθλιος τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, καὶ γενόμενος Μουσουλμᾶνος, περιετμήθη, καὶ οὕτως ἀπέβη υἱὸς ὀργῆς, καὶ αἰωνίου κατάρας καὶ ἀτελευτήτου κολάσεως.

᾽Αλλ’ ὁ ἐξομόσας ἄθλιος προδότης καὶ πατήρ, ἠβουλήθη νὰ παραδώσῃ ὡς παλλακίδα εἰς τὸν Πασᾶν τὴν περικαλλεστάτην καὶ σεμνοτάτην κόρην αὐτοῦ Παρθέναν, τὸ πανευῶδες τῆς παρθενίας ἀλάβαστρον, ἀφοῦ προηγουμένως πείσῃ αὐτὴν καὶ ἀπαρνηθῇ τὸν Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν. ῎Εφριξεν εἰς τὸ ἄκουσμα τῶν λόγων τούτων ἡ καλλιπάρθενος κόρη Παρθένα, ἡ καὶ πρᾶγμα καὶ ὂνομα παρθένος, καὶ ὡς ἄλλη ῾Αγία Βαρβάρα ἤλεγξεν εὐθαρσῶς τὸν ἄθλιον τοῦτον πατέρα, τόσον διὰ τὴν ἐξώμοσιν τῆς ἁγίας ἡμῶν πίστεως, ὅσον καὶ διὰ τὴν πρωτοφανῆ αὐτοῦ ἀσέβειαν καὶ πώρωσιν, καὶ μετὰ φρονήματος ἀκαταπλήκτου, καὶ ψυχῆς στερροτάτης ὡμολόγησεν ἑαυτὴν Χριστιανήν, καὶ ὅτι οὐδέποτε θὰ ἀρνηθῇ τὸ γλυκύτατον ὄνομα τοῦ οὐρανίου νυμφίου αὐτῆς Χριστοῦ, κἂν μύρια καὶ φρικώδη ὑποστῇ μαρτύρια, καὶ τὸν θάνατον ἀκόμη.

᾽Αλλ’ οὗτος ὁ δυσσεβής, ἀντὶ νὰ συντριβῇ καὶ μετανοήσῃ ἐκ τῆς ἀτρέπτου ταύτης στάσεως καὶ τῶν λόγων τῆς ἁγίας κόρης του, ἐξεμάνη καὶ ἀπεθηριώθη. Καὶ ἀλογήσας φυσικοῦ νόμου καὶ πατρικοῦ φίλτρου, ἔδειρεν ἀπανθρώπως τὴν θεόφρονα κόρην, μέχρις αἴματος καὶ ἀναισθησίας, ἐπικαλουμένην νοερῶς τὸ σωτήριον ὄνομα τοῦ νυμφίου αὐτῆς Χριστοῦ. Εἶτα ἐξεγύμνωσεν αὐτὴν καὶ ἡμιθανῆ παρέδωκεν εἰς χεῖρας τῶν βαρβάρων Τούρκων στρατιωτῶν. Οὗτοι ἐπὶ τριήμερον καθυπέβαλον αὐτήν, ἐν τῇ διακρινούσῃ αὐτοὺς ἀπηνείᾳ καὶ ἰταμότητι, εἰς φρικτὰς καὶ σκληροτάτας βασάνους καὶ  στρεβλώσεις, αἴτινες οὐδόλως ἐκλόνησαν τὸ ἀήττητον φρόνημα τῆς μακαρίας Παρθένας, ἀλλ’ ἔδειξαν αὐτὴν στερροτέραν ἀδάμαντος, ἐν τῇ δυνάμει τῆς πρὸς Χριστὸν πίστεως.

Μετὰ πολλὰς βασάνους καὶ τιμωρίας, ἔσυραν αὐτὴν γυμνὴν καὶ ριγῶσαν, ἐν μηνὶ Δεκεμβρίῳ τελευτῶντι, εἰς τοὺς πλήρεις χιόνων δρόμους τῆς ᾽Εδέσσης, καὶ τέλος ὡδήγησαν τὴν ἁγίαν παρθένον Παρθέναν εἰς τὸν νοτιοδυτικόν, ὑπεράνω τῆς ᾽Εδέσσης, λόφον, ὅπου σήμερον οἱ στρατῶνες, καὶ, ἐκεῖ, θάψαντες ζῶσαν ἀκόμη, ἐθανάτωσαν αὐτήν. ῾0 λόφος οὗτος μέχρι σήμερον φέρει τὴν ὀνομασίαν «Κίς-Τεπέ», ἤτοι «λόφος τῆς Παρθένας».

Καὶ, οὕτως ἐτελειώθη ἡ καλλιμάρτυς αὕτη παρθένος Παρθένα, ἡ ὁλοψύχως ἀγαπήσασα τὸν Χριστόν, ᾯ καὶ νοητῶς ἐνυμφεύθη, ὑπὲρ τοῦ ῾Οποίου ὑπερφυῶς ἠγωνίσθη, καὶ μαρτυρικῶς ἠνδραγάθησεν ἐν ἁπαλῷ γυναικείῳ σώματι. ᾽Εμιμήθη τὴν ἀνδρείαν τῶν πάλαι ῾Αγίων Μαρτύρων, καὶ ἀνεκεφαλαίωσεν αὐτῶν τοὺς ἀγῶνας, διὰ τοῦτο συνηριθμήθη καὶ ἐπαξίως ἐδοξάσθη μετὰ τῶν ῾Αγίων Παρθενομαρτύρων, λαβοῦσα πᾳρὰ Χριστοῦ τὸν ἀμαράντινον τῆς δόξης στέφανον.

Καὶ ἤδη «ἐν τῷ φωτὶ Κυρίου», «ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν ῾Αγίων» ἀγαλλομένη πρεσβεύει ὑπὲρ πάντων ἡμῶν, τῆς ἰδιαιτέρας αὐτῆς πατρίδος ᾽Εδέσσης, καὶ ὑπὲρ πάσης τῆς ῾Ελλάδος.

Ἔκτοτε μετὰ τὸ μαρτυρικὸν αὐτῆς, τέλος, ὁ εὐσεβὴς λαὸς τῆς ᾽Εδέσσης τιμᾷ αὐτὴν ὡς μάρτυρα καὶ ἁγίαν, καὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς δίδει, κατὰ τὸ θεῖον βάπτισμα, εἰς πλείστας ὅσας κόρας τῆς πόλεως καὶ τῶν περιχώρων. Δυστυχῶς, ὅταν ἐπὶ ἀνταρτοπολέμου ὁ Συνταγματάρχης Λίβας ἀφῄρεσεν ὅλους τοὺς λίθους ἐκ τῶν παλαιῶν φρουρίων καὶ τῶν ἐρειπίων τῆς ᾽Εδέσσης, μηδένα ἐρωτῶν, καὶ οὐδενὸς τὴν γνώμην λαμβάνων ὑπ’ ὄψιν, ἀφῄρεσε καὶ ἐκ τοῦ τόπου τοῦ μαρτυρίου τῆς ῾Αγίας Παρθένας, πᾶν ὅ,τι ἐδείκνυε τὸν τόπον τοῦτον, ὡς μὴ γνωρίζων τι, περὶ τοῦ μαρτυρίου τῆς κόρης, ἀλλὰ καὶ οὐδεὶς ἐφρόντισε νὰ διαφωτίσῃ αὐτὸν ὡς ἔδει, καὶ ἔκτισε τὴν μάνδραν τῶν στρατώνων, καὶ οὕτως ἐξηφανίσθη ὁ τάφος τῆς ἁγίας καὶ καλλινίκου Παρθενομάρτυρος.

Ταῖς αὐτῆς πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. ᾽Αμήν.

.

πηγές:

1.  Ά. Άνεστοπούλου «Μακεδόνικος Άγων 1903-1908» Θεσ/νίκη  1965, τόμ. Α’, σελ. 378-318.
2. «Μακεδόνικη Ζωή» τεύχ. 119, Γ. Γκίκα: «Παρθένα, ή νεομάρτυς τής Έδεσσας»:ιστο
3. μέσω του βιβλίου της Αθηνάς Τζινίκου-Κακούλη:Η Μακεδόνισσα στο θρύλο και στην ιστορία (βιλιοπαρουσίαση ΕΔΩ)
4.  Ακολουθία της αγίας νεομάρτυρος Παρθένας

εικόνα: η νεομάρτυς Παρθένα (τοιχογραφία του 1741) (από το βιβλίο 3)

.

επιμέλεια ανάρτησης και αντιγραφή κειμένου: ιστολόγιο Ἁντέχουμε…

Η αγία νεομάρτυς Κυράννα, η φίλη της αγίας Ακυλίνας- Αγγελίνας…

site analysis

8 Ιανουαρίου: τιμάται η μνήμη της αγίας νεομάρτυρος Κυράννας

2,5 αιώνες μετά το μαρτύριό τους…βρέθηκαν στην Όσσα, θαμμένα σε πολύ μικρή απόσταση, τα λείψανα της αγίας Κυράννας και της αγίας Ακυλίνας. Δύο νέες κοπέλες που προτίμησαν το μαρτύριο από το να παραδώσουν το σώμα και την ψυχή τους στα χέρια των μουσουλμάνων…

” Ἡ Ἁγία Κυράννα μοῦ ἐνεφανίσθη σέ ἐνύπνιον καί μοῦ ὁμίλησε γιά τήν φίλη της, ὅπως ἀποκαλοῦσε τήν Ἀγγελίνα, και ότι είναι και μαζί συνυπάρχουν.”, διηγήθηκε ευλαβής γυναίκα. (δείτε εδώ).Και ο Θεός ευδόκησε να φανερωθούν τα άγια λείψανά τους για να μας στηρίζουν στους δύσκολους καιρούς που ζούμε…σήμερα που σε άλλες χώρες (βλέπε Συρία…), αδελφοί μας μαρτυρούν για την πίστη τους και χύνουν το αίμα τους για τον Χριστό.

Ίσως σε εμάς δεν τεθεί το δίλημμα : “την πίστη σου ή την ζωή σου”. Όποιος όμως επιθυμεί να ζήσει κατά Χριστόν, υφίσταται το μαρτύριο της συνειδήσεως…

Ας δούμε τον βίο και το μαρτύριο της αγίας Κυράννας, καθώς και σύντομο χρονικό της ευρέσεως των αγίων λειψάνων της.

Η Όσσα, ένα χωριό κοντά στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, είναι ο τόπος που αγία Κυράννα γεννήθηκε, μεγάλωσε, έζησε και έχτισε την προσωπικότητά της, με όλες εκείνες τις αρετές, που οι Ελληνίδες μητέρες μεγάλωναν και γαλουχούσαν τα παιδιά τους στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας.

Γεννήθηκε λοιπόν και έζησε στην Όσσα, και στον ναό των αγίων Αρχαγγέλων του χωριού της, έμαθε πως το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο είναι η πίστη στον Χριστό και την πατρίδα, μια πατρίδα που στέναζε τότε κάτω από ζυγό δουλείας και η μόνη έκφραση ελευθερίας του ανθρώπινου προσώπου, ήταν η ζωντανή πίστη στο Θεό, αυτή που χαλίβδωνε τη θέληση και αναπτέρωνε την ελπίδα της ελευθερίας. Ο πειρασμός δεν αργεί να έλθει για να δοκιμάσει την νεαρή Κυράννα, της οποίας η σωματική ωραιότητα, συμβάδιζε με την πνευματική ομορφιά, και έγινε στόχος του αθέμιτου έρωτα ενός τούρκου πλουσίου της περιοχής,( εξωμότη κατά τον βιογράφο της) ο οποίος αποφασίζει να την κάνει γυναίκα του παρά την θέλησή της και βέβαια, το ζητούμενο, να αρνηθεί την πίστη της. Η αντίδραση της Κυράννας ήταν ακαριαία, τονίζοντας στον ερωτευμένο άρχοντα ,πως «κάλιο το΄χει να πεθάνει παρά να αρνηθεί τον Χριστό ,για τον οποίο θα έδινε και τα νιάτα της και τη ζωή της».Το αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθεί στη φυλακή και να υποστεί φρικτά βασανιστήρια, ελπίζοντας ο άπιστος έτσι να κερδίσει την καρδιά της Κυράννας. Εκεί ακόμη και οι δεσμοφύλακες και οι άλλοι φυλακισμένοι, έλληνες και μουσουλμάνοι, θαύμασαν την ανδρειοσύνη της νεαρής Οσσαίας, η οποία ενώ δεχόταν ραβδισμούς, εξευτελισμούς, κρέμασμα του σώματός της και ό,τι μπορούσε να διανοηθεί ο παράφρων δήμιος, έβλεπαν όλοι μια ψυχική γενναιότητα απίστευτη, μια σταθερή απόφαση να μη υποκύψει στα θέλγητρα, στις απειλές και στο μαρτύριο. Η προσευχή την έτρεφε και η προσμονή του παραδείσου χαλίβδωνε την ψυχή της. Γι όλα αυτά η Κυράννα με τα αίματα του μαρτυρικού δεκαημέρου ,μέσα στη φυλακή, έτυχε της επισκέψεως της χάριτος του θεού και πλημμύρισε το κελί της με φως, ένα φως που έκανε όλους να πιστέψουν ότι η Κυράννα αγίασε και προ του θανάτου της, που ήρθε μετά από λίγες μέρες, ως αποτέλεσμα των κακουχιών στις 28 Φεβρουαρίου του 1751.

Οι πιστοί πήραν το λείψανό της και το έθαψαν κατά το έθος, έξω της πόλεως της Θεσσαλονίκης, αφού διαμοίρασαν τα τεμάχια των ενδυμάτων της ως ευλογία και αγιασμό. Έκτοτε η νεαρή κόρη, αγία και νεομάρτυς πλέον ,στη συνείδηση της εκκλησίας, τιμάται από τους πιστούς, χτίζεται ναός στον χώρο του πατρικού της στην Όσσα και απολαμβάνει την ευλάβεια των πιστών που καταφεύγουν στη χάρη της. Ο υμνογράφος Χριστοφόρος Προδρομίτης γράφει την ακολουθία της και ο αγ.Νικόδημος ο αγιορείτης, καταγράφει το μαρτύριό της στο «Νέο μαρτυρολόγιο».

Όμως τα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς, δεν επιτρέπουν να γνωρίζουμε την περιπέτεια του λειψάνου της, παρά μόνο « ότι ετάφη έξω της πόλεως». 260 χρόνια λοιπόν μετά, και ενώ η επαρχία της Μητροπόλεως Λαγκαδά τιμά το μαρτύριό της, η Αγία Νεομάρτυς Κυράννα, ανταποδίδει την αγάπη και τον σεβασμό των συμπατριωτών της, με την φανέρωση του αγίου λειψάνου της. Η κρυφή ελπίδα υπήρχε από την πρώτη στιγμή, που ο νέος μητροπολίτης Λαγκαδά κ. Ιωάννης αφιέρωσε το 2011 στην αγία Κυράννα και άρχισε την έρευνα στις πηγές και τα κείμενα που έδιναν πληροφορίες για τον βίο και το μαρτύριό της. Έτσι στις 12 Σεπτεμβρίου 2011 με την βοήθεια Αγιορείτου μοναχού και την συνδρομή ειδικών επιστημόνων και ιατροδικαστών, προχώρησαν για να επιβεβαιώσουν την ελπίδα και να βρούν μέσα στο ιερό βήμα του ναού των αρχαγγέλων της Όσσης, κάτω από τις πλάκες του δαπέδου, μεγάλο μέρος των αγίων λειψάνων.

Η αμφιβολία που γεννά πάντα η έρευνα, αν πρόκειται για λείψανα αγίου, επιβεβαιώθηκε από την ευωδία που πλημμύρισε τον ναό, και σε λίγο ένα ακόμη στοιχείο ήρθε να στηρίξει την ελπίδα ,ότι είναι τα λείψανα της αγίας Κυράννας, διότι βρέθηκαν τα δερμάτινα υποδήματα της αγίας και η ιατροδικαστική έρευνα μπόρεσε έτσι να υπολογίσει ακόμη και το σωματικό ύψος της αγίας, τα δε αποτμήματα των λειψάνων, ήταν αρκετά για να βεβαιώσουν οι ιατροδικαστές , το φύλο, την ηλικία της Αγίας, αλλά και την χρονολόγηση της ταφής.

Η εύρεση των λειψάνων της Αγίας Κυράννης της Οσσαίας εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδα, Λητής και Ρεντίνης

– See more at: http://www.amen.gr/article6966#sthash.ZjUlo0TG.dpuf

ο βίος της αγίας Κυράννας ΕΔΩ!

το χρονικό ευρέσεως των λειψάνων της ΕΔΩ!

ο βίος της αγίας Χάιδως ΕΔΩ!

διαβάστε επίσης…

Αγία νεομάρτυς Ακυλίνα από το Ζαγκλιβέρι:H περιγραφή του μαρτυρίου από την ίδια την Αγία και η εύρεση των αγίων λειψάνων

.

.

φωτογραφικό υλικό

ο Ι. Ναός της αγίας Κυράννας, στην Όσσα Λαγκαδά

τα άγια λείψανα της αγίας Κυράννας

*******************

εξωτερική όψη και το εσωτερικό του Ι.Ν. Ταξιαρχών στην Όσσα, όπου βρέθηκαν τα άγια λείψανα των αγίων Κυράννης και Ακυλίνης

στο σημείο αυτό βρεθήκαν τα Ιερά κι Άγια Λείψανα της  Ἁγίας Κυράννας της Ὀσσαίας της  Νεομάρτυρος-στον  Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Όσσης.

ο τόπος όπου βρέθηκαν τα Ιερά και Άγια Λείψανα της

Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης-Αγγελίνης, στον περίβολο του Ι. Ν. Ταξιαρχών

.

φωτο από http://eisagios.blogspot.gr/

.

Αγία Oda του Brabant, η τυφλή πριγκίπισσα της Σκωτίας.

site analysis

Ημέρα μνήμης 28 Νοεμβρίου/11 Δεκεμβρίου

Αφού ο άγιος Hubert (ημέρα μνήμης 3/16 Νοεμβρίου) μετέφερε πανηγυρικά τον Δεκέμβριο του 718 τα λείψανα του αγίου Lambert από το Maastricht στο Liège (Βέλγιο), πολλά θαύματα συνέβησαν στον τάφο του μαρτυρικού επισκόπου. 

Οι ιστορίες σχετικά με θαυματουργικές θεραπείες εξαπλώθηκαν σαν πυρκαγιά. Άνθρωποι που ήταν άρρωστοι για χρόνια και δεν είχαν κανένα όφελος από άλλους αγίους τόπους, μη γνωρίζοντας τι άλλο να κάνουν, επισκέφτηκαν τον τάφο αυτού του αγίου. Πολλοί θεραπεύτηκαν στον τάφο του αγίου Lambert. 

Οι ιστορίες σχετικά με τις θαυματουργικές θεραπείες του αγίου Lambert έφτασαν και στη Σκωτία, όπου οι άνθρωποι για χρόνια ακούραστα επικαλούνταν την βοήθεια όλων των αγίων για να θεραπευτεί η Oda, η όμορφη κόρη του βασιλιά. 

Το γλυκό της πρόσωπο τραβούσε την προσοχή παρότι τα μάτια της ήταν νεκρά. Η νεαρή κοπέλα δεν είχε δει ποτέ της το φως της ημέρας. Οι γονείς της είχαν πάει σε πολλά προσκυνήματα στην Σκωτία, στην Αγγλία και στην υπόλοιπη ήπειρο. Μόλις τα νέα για τις θαυματουργικές θεραπείες του αγίου Lambert έφτασαν στην Σκωτσέζικη βασιλική αυλή, το βασιλικό ζεύγος αποφάσισε να στείλει την κόρη του στο Liège.

Η Oda έφτασε στο Liège ανάμεσα σε μία μεγάλη ομάδα από άλλους προσκυνητές. Προσευχήθηκε και έκανε αγρυπνία αμέσως την νύχτα της άφιξης της στον τάφο του αγίου Lambert. Όταν κόντευε να ξημερώσει αποκοιμήθηκε. Όταν ξύπνησε, είδε τον ήλιο να λάμπει για πρώτη φορά στη ζωή της. Ευγνώμων για το θαύμα το οποίο έκανε ο Θεός μέσα από τον άγιο Lambert, η Oda υποσχέθηκε να αφιερώσει το υπόλοιπο της ζωής της στην υπηρεσία του Θεού. 

Πολλά λέγονταν για την θαυματουργική θεραπεία της αφότου επέστρεψε στην Σκωτία αλλά λέγονταν και πολλά για την ξεχωριστή ομορφιά της η οποία τώρα πλησίαζε την τελειότητα. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, ιππότες, δούκες, πρίγκιπες και ακόμη και βασιλιάδες ζήτησαν από τον βασιλιά το χέρι της κόρης του. Παρότι η Oda είχε ξεκαθαρίσει στον πατέρα της πως δεν ενδιαφερόταν για γάμο, ο πατέρας της δεν έδωσε καμία σημασία στις επιθυμίες της. Διάλεξε έναν σύζυγο για αυτή και όρισε την ημερομηνία του γάμου. Βλέποντας πως δεν υπάρχει άλλη λύση, αυτή και η πιστή υπηρέτρια της έφυγαν από το κάστρο κρυφά τα μεσάνυχτα. 

Οι δύο ευλαβείς και θεοσεβείς γυναίκες περιπλανήθηκαν μέσα στην Αγγλία, διέσχισαν την ήπειρο και ταξίδεψαν μέσο της Γαλλίας στην Ιταλία. Στην Ρώμη επισκέφτηκαν τους τάφους των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Έπειτα ταξίδεψαν νότια στην περιοχή Monte Gorgana στην Απουλία, όπου το 390 ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είχε εμφανιστεί σε έναν βοσκό και όπου υπήρχε ακόμη ένα ιερό. Στο ιερό, η Oda έκοψε ένα σκληρό καλάμι το οποίο την βοήθησε στην υπόλοιπη ζωή της. 

Έπειτα οι γυναίκες κατευθύνθηκαν προς τον βορρά. Αφού ταξίδεψαν μέσα από τις Άλπεις και τις Αρδέννες, ακολούθησαν τον ποταμό Maas, ώσπου έφτασαν στην περιοχή της Venray. Ήλπισαν πως θα μπορούσαν να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους στην ειρήνη και την ησυχία υπηρετώντας τον Θεό στην απομακρυσμένη Peelland (δεν γνωρίζω σε ποια περιοχή αναφέρεται).

Η παρουσία τους δεν πέρασε απαρατήρητη. Τα πολλά πουλιά που κελαηδούσαν γύρω από την καλύβα τους τα οποία προσγειώνονταν για να φάνε κομμάτια από φαγητό και ψίχουλα από το ψωμί τράβηξαν την προσοχή των κατοίκων της περιοχής. Άνθρωποι από τα περίχωρα μαζεύτηκαν για να δουν τι γινόταν. Αυτό δεν ήταν τόσο κακό γιατί μετά άφησαν την γυναίκα στην ησυχία της. Όμως οι νεαροί άνδρες ενδιαφέρονταν πολύ για την Oda η οποία ήταν ξεχωριστά όμορφη και άρχισαν να βάζουν εμπόδια. Τελικά, η Oda και η υπηρέτρια της εγκατέλειψαν την περιοχή. 

Έχτισαν μια νέα καλύβα στην περιοχή Weert στην μέση ενός βάλτου. Προκειμένου να προστατέψουν την ταπεινή κατοικία τους από τον άνεμο, το χαλάζι, τη βροχή και το χιόνι και να κρυφτούν από τη θέα του κόσμου, η Oda φύτεψε μερικούς θάμνους. Την επόμενη ημέρα είχαν κιόλας μεγαλώσει και είχαν γίνει ένας πυκνός φράκτης. Με αυτό τον τρόπο, ο Θεός προστάτεψε τις δούλες του. 

Την ίδια στιγμή, ο πατέρας της την αναζητούσε. Αφού την αναζήτησε για πολύ καιρό έφτασε στο πανδοχείο του Weert. Όταν πλήρωσε τον λογαριασμό του, ο πανδοχέας παρατήρησε πως πλήρωσε με τα ίδια νομίσματα που είχαν πληρώσει και κάποιες γυναίκες που ζούσαν στον βάλτο. Ο πατέρας της αγίας Oda κατάλαβε πως η κόρη του πρέπει να βρισκόταν κάπου στην περιοχή. Όταν πλησίασε στην καλύβα τους, του επιτέθηκαν καρακάξες. Όσο σκληρά και να προσπαθούσε, δεν μπορούσε να δει την κόρη του. Τελικά επέστρεψε στην Σκωτία χωρίς να μπορέσει να εκπληρώσει τον στόχο του. 

Παρότι ο Θεός προστάτεψε την δούλη Του, η αγία Oda δεν ένιωθε ασφαλής πλέον σε αυτόν τον τόπο. Τώρα ήταν μόνη της καθώς η υπηρέτρια της είχε πεθάνει εκείνο το διάστημα. Επιπλέον, όλο και περισσότεροι άνθρωποι την επισκέπτονταν για να την συμβουλευτούν.

Έτσι αποφάσισε να πάει ποιο βαθιά στην ερημιά.

Έχτισε, για τρίτη και τελευταία φορά, μια καλύβα σχεδόν εφτά χιλιόμετρα βόρεια από το σημερινό Eindhoven (στην Ολλανδία). Κοιμήθηκε εκεί γύρω στο έτος 726.

Όταν πέθανε στη μέση της νύχτας, ένα λαμπερό φως φάνηκε να υψώνετε μέσα από την καλύβα της και να κατευθύνετε προς τον ουρανό. Οι κάτοικοι νόμισαν πως η καλύβα της πήρε φωτιά και πήγαν να βοηθήσουν. Έσκαψαν έναν τάφο εκεί για την ευλαβή παρθένα. Ο Θεός έκανε πολλά θαύματα εκεί και έτσι πολλοί προσκυνητές άρχισαν να επισκέπτονται τον τόπο της ταφής της. Η γη στην οποία στεκόταν η καλύβα της ανήκε σε μια αριστοκράτισσα από την περιοχή Rode (στην Wikipedia βρήκα πολλές περιοχές με αυτό το όνομα, δεν διευκρινίζετε από ποια ακριβώς ήταν.) Μόλις άκουσε για αυτά τα θαύματα, έχτισε μια εκκλησία πάνω από τον τάφο της αγίας Oda. Στην πορεία του χρόνου, πολλοί άνθρωποι πήγαν να μείνουν εκεί και στα περίχωρα αυτής της περιοχής η οποία σήμερα έχει το όνομα Αγία Oedenrode.

ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ

Αγγλικό κείμενο-http://www.pravoslavie.ru/english/75770.htm

Μετάφραση orthodoxy-rainbow