ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ: 07/05/2012
Γράφει Ευάγγελος ο Σάμιος
Σχόλιο ΠΑΖΛ: Θα μια σας παρουσιάσω « την ενσάρκωση της απλότητας, του πατριωτισμού και της μεγαλοψυχίας. Ήταν η γνήσια Ελληνίδα πατριώτισσα, ήταν αυτή που επέκτεινε τα χωρικά μας ύδατα κατά 75 μίλια. Θέλω να κάνω έκκληση σε όλους να φυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού αυτά που μας παρέδωσε η Κυρά της Ρω. Τίμησε με τη ζωή της και τη δράση της το Καστελόριζο και την Ελλάδα».
Το νέο πάζλ αποτελείται από τις παρακάτω ενότητες:
- Η Κυρά της Ρω: Η μακαριστή Δέσποινα Αχλαδιώτη.
- Αναφορές-Αφιερώματα – Κυρά της Ρω
- Η Κυρά της Ρω (ποίημα).
- Το Καστελόριζο ανήκει στην Κυρά της Ρω!
- Η Κυρά της Ρω και ο τόπος της, στην Τelegramm.gr (Απόσπασμα).
- Κυρά της Ρω και τα νησάκια μας.
- Βίντεο αναφερόμενα στην κυρά της Ρω.
- Η κυρά της Ρω – ‘Αθως παιδικά (βιβλίο).
1. Η Κυρά της Ρω: Η μακαριστή Δέσποινα Αχλαδιώτη.
Η Ρω ή Ρώγη ή Ροπή, όπως την αναφέρουν διάφοροι χάρτες ή παλιά βιβλία, βρίσκεται 4 μίλια δυτικά από το Καστελλόριζο και σε απόσταση 12 μιλίων από τις τoυρκικές ακτές. Είναι το πρώτο νησάκι που βλέπει ο επισκέπτης από το πλοίο λίγο πριν φτάσει στο νησί προερχόμενος από τη Ρόδο, με την Ελληνική σημαία να ανεμίζει και το Κάστρο να δεσπόζει στη μέση και ψηλά, σαν μάρτυρας μιας μακράς Ιστορίας πολυκύμαντης αλλά όχι ξεχασμένης.
Επί 34 χρόνια, μόνη κάτοικος της βραχονησίδας – της νήσου Ρω – της αρχής και του τέλους της Ελλάδας, απέναντι από την Αντίφελο (αρχαία Λυκία), ήταν η Δέσποινα Αχλαδιώτου, η ακρίτας του Αιγαίου, η κυρά της Ρω.
Η Pω ανήκει «κατά κυριότητα» στο Δήμο Μεγίστης, ο οποίος κάθε τέσσερα χρόνια την εκμισθώνει σε κτηνοτρόφο κάτοικο Καστελλορίζου με τη διαδικασία πλειοδοτικού διαγωνισμού.
Όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν το Καστελλόριζο, την ονόμασαν «Καρά αντά», από το μελανωπό χρώμα των βουνών της. Η ονομασία «Άι Γιώργης» δόθηκε από το μικρό εκκλησάκι με τη λιτή αιγαιοπελαγίτικη, μοναστηριακού ρυθμού, αρχιτεκτονική που μέχρι σήμερα σώζεται ιερό και αμόλυντο στο μικρό και πεταλοειδές λιμανάκι της Ρω. Κοντά του υπάρχει μια μικρή αγροτική έκταση, που καλλιεργεί ο εκάστοτε διαμένων κτηνοτρόφος.
Σε αυτό το άγονο νησί, έζησε μια Ελληνίδα νησιώτισσα. Η Δέσποινα Αχλαδιώτη. Έγινε γνωστή στο πανελλήνιο ως «κυρά της Ρω» γιατί επί 40 χρόνια (από το 1943 ως το θάνατό της) ύψωνε την Ελληνική σημαία στην ακριτική νησίδα της Ρω κάθε πρωί και την κατέβαζε με τη δύση του ήλιου, για να πει σ’ όλους, πως τούτος ο τόπος που πατούσε, απέναντι από τα τουρκικά παράλια, ήταν Ελλάδα.
Στη Ρω είχε εγκατασταθεί με τον άνδρα της, Κώστα και την τυφλή μητέρα της από το 1924. Μετά το θάνατο και του άνδρα της και της μητέρας της, η κυρα-Δέσποινα ή η «Κόρη της Ρω», όπως την έλεγαν στο νησί, κατόρθωσε μόνη της να κατοικήσει και να κρατήσει Ελληνικό το νησάκι της, καλλιεργώντας και βόσκωντας εκεί τα λιγοστά ζώα της.
Το σπουδαιότερο είναι πως συνεργάσθηκε με τον Ιερό Λόχο και με άλλους αντιστασιακούς. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πήγε στο Καστελόριζο και εκεί έδρασε με τις αποστολές στρατευμάτων για τη Μέση Ανατολή, κρύβοντας και φυγαδεύοντας αξιωματικούς και στρατιώτες. Τότε, όλοι σχεδόν οι κάτοικοι του Καστελόριζου, είχαν φύγει για τα γύρω νησιά, την Κύπρο, την Αίγυπτο. Όταν με διαταγή των Άγγλων εγκαταλείφθηκε ομαδικά το Καστελόριζο, εκείνη παρέμεινε μόνη στη Ρω. Και με θάρρος και ψυχραιμία αντιμετώπισε όλους τους κινδύνους.
Εξαιτίας αυτής της ηρωίδας, το μικρό αυτό νησί παρέμεινε Ελληνικό, στο οποίο ύψωνε τη σημαία ή χαιρετούσε με αυτήν τα διερχόμενα πλοία. Κι εκείνα ανταπέδιδαν το χαιρετισμό με τα σφυρίγματά τους. Έλεγε έτσι σε όλους τους ξένους – και κύρια στους απέναντι Τούρκους – πως ο τόπος τούτος που πατούσε, ήταν Ελλάδα (από τον Όμηρο και πριν, ως το σήμερα).
Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ στο Καστελόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το μετάλλιο για την πολεμική περίοδο 1941-1944 για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της», όπως ανέφερε η απόφαση του Υπουργού Άμυνας.
Μετά τα γνωστά γεγονότα του 1974, όπου Τούρκοι τοποθετούσαν κρυφά τη σημαία τους, η γυναίκα και το νησάκι της έγιναν γνωστά παντού. Την τίμησε η Ακαδημία Αθηνών, το Πολεμικό Ναυτικό, η Βουλή των Ελλήνων, η Εθνική Τράπεζα, Δήμοι, Σύλλογοι και άλλοι φορείς.
«Για την Ελλάδα το ‘κανα. Νοιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος όπως είσαι μέσα στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις Τουρκικές ακτές», είπε όταν την βράβευσε η Ακαδημία Αθηνών.
Η ίδια η Δέσποινα Αχλαδιώτη, είχε ζητήσει να ταφεί με αυτή τη σημαία:
«Τα ξερονήσια του Καστελόριζου και της Ρω τ’ αγαπώ.Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο.Με την Ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου, πέρασα όλες τις κακουχίες…Βέβαια η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, αλλά νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις τουρκικές ακτές.Την Ελληνική σημαία θέλω να μου τη βάλουν μαζί μου στον τάφο».
Απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, την 13η Μαΐου του 1982. Η κηδεία της έγινε την 14η Μαΐου 1982, με τιμές Εθνικής Ηρωίδας, δημοσία δαπάνη στο Καστελόριζο, παρουσία του τότε υφυπουργού Άμυνας Αντώνη Δροσογιάννη, και η σορός της μεταφέρθηκε στην Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία. Το φέρετρό της ήταν σκεπασμένο με την Ελληνική σημαία.
| 2. Αναφορές-Αφιερώματα – Κυρά της Ρω |
|
|
|
Επί 34 χρόνια, μόνη και μόνιμη κάτοικος του νησιού (που βρίσκεται απέναντι από την Αντίφελλο της Μικράς Ασίας [περιοχή που την έχουμε συνδέσει με την αρχαία Λυκία]), ήταν η Δέσποινα Αχλαδιώτου, η Ακρίτας του Αιγαίου και του Ελληνισμού, η «Κυρά της Ρω». Από το 1927 ως το 1961, έζησε εκεί και κάθε μέρα ύψωνε την Ελληνική Σημαία, για να πει σ’ όλους, πως τούτος ο τόπος που πατούσε, ήταν Ελλάδα. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πήγε στο Καστελόριζο και εκεί έδρασε με τις αποστολές στρατευμάτων για τη Μέση Ανατολή, κρύβοντας και φυγαδεύοντας αξιωματικούς και στρατιώτες. Τότε, όλοι σχεδόν οι Κάτοικοι του Καστελόριζου, είχαν φύγει για τα γύρω νησιά, την Κύπρο, την Αίγυπτο.
Λίγα λιτά λόγια απ’ την ίδια: «Τα ξερονήσια του Καστελόριζου και της Ρω τ’ αγαπώ. / Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο. Με την Ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες… …βέβαια η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, αλλά νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις Τουρκικές ακτές. / Την Ελληνική Σημαία θέλω να μου τη βάλουν μαζί μου στον Τάφο.»
Στις 14 Μάη 1982, η ενενηντάχρονη Δέσποινα Αχλαδιώτου κηδεύτηκε με τιμές Εθνικής ηρωίδας. Το φέρετρό της ήταν σκεπασμένο με την Ελληνική σημαία. Η μνήμη της, λειτουργεί σα γέφυρα που ενώνει την Αρχαία Ελλάδα των αποίκων του 9ου-8ου αιώνα π.Χ., το Βυζάντιο, την παράδοση και τον πολιτισμό χαμένων πατρίδων…
Αφήνουμε το γωνιακό πλακόστρωτο χώρο και ανηφορίζουμε. Περνώντας μια λευκή καμάρα, βρισκόμαστε σ’ ένα χώρο νησιώτικου σπιτιού, λευκού, ξεκούραστου. Μετά τους πολέμους στα βουνά, κάνω εδώ μια Παύση. Από μια μικρή τοξωτή πόρτα στα αριστερά, θα δούμε το θέμα μας. Απ’ αυτή τη θέση, δημιουργώ με ένα πλακόστρωτο στενό διάδρομο που τελειώνει σε μια άλλη καμαρωτή μικρή πόρτα, έναν άξονα με μικρή οπτική γωνία. Έτσι λοιπόν, τα στοιχεία αυτά, σε συνδυασμό με τη διαμόρφωση του χώρου στον οποίο βαδίζει ο επισκέπτης, την κίνηση του νερού κάτω απ’ τα πόδια της κεντρικής φιγούρας, οδηγούν το βλέμμα του στο βάθος. Στο γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού. Επίσης, τα ξύλα της οροφής του διαδρόμου, βοηθούν στη δημιουργία προοπτικού βάθους. Δεξιά, το βάθος αυτό τονίζεται με τα βράχια που αποτελούν το δεξί τμήμα της σύνθεσης και σχηματίζουν χαμηλό προς τη θάλασσα ανηφορικό μονοπάτι, το οποίο φέρει στο τέλος του τη φιγούρα της Κυράς της Ρω. Για να καταλάβουμε την κλίμακα, σε σχέση με το νησιωτικό τόπο, αφήνω πέτρινο τοίχο με φαγωμένο το σοβά από τη θάλασσα, στο έξω βοηθητικό κτίσμα.
Τα υλικά που χρησιμοποίησα, είναι τσιμέντο, λινάτσα, γύψος, νευρομετάλ, ξύλα και πέτρες. Ειδικά η σύνθεση αυτή, λόγω του μεγάλου της οριζόντιου άξονα, βρίσκεται να γειτνιάζει με πολλά θέματα. Βρίσκεται δεξιά της «Σφαγής», αριστερά της «Κύπρου», πίσω από τον «Νικηταρά», άνω αριστερά της «Πίνδου», κάτω αριστερά της «Κρήτης» και τέλος, διαγώνια πάνω αριστερά απ’ το «Κούγκι».
Ήμουν ευτυχής που μπόρεσα να έχω άφθονο υλικό, τόσο από δημοσιεύματα εφημερίδων, συνεντεύξεις, ακόμη και βίντεο· προκειμένου να δουλέψω σωστά πάνω στο πορτραίτο της, βασισμένος πάντα σε πραγματικά στοιχεία.
|
Και είπα, όλα γύρω βλέποντας:
Νησί,
αβασίλευτη στο πέλαο δόξα,
ω ριζωμένο στο πολύβοο διάστημα
και στου Ομήρου το στίχο λουσμένο,
βυθισμένο στον ύμνο.
Άγγελος Σικελιανός
|
|
- Η Κυρά της Ρω (ποίημα).
γράφει αποκλειστικά για το αφιέρωμα στο Καστελόριζο του 24grammata.com
ο ποιητής
Γιώργος Πρίμπας
Τα ξερονήσια του Καστελόριζου και της Ρω τ’ αγαπώ.Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο.Με την Ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες…Βέβαια η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, αλλά νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις τουρκικές ακτές.Την ελληνική σημαία θέλω να μου τη βάλουν μαζί μου στον τάφο.Είχες μία σημαία να σηκώνεις.
Η αναχώρηση δεν είναι ζωή αλλά ποιος αναχωρεί;
Τι να νοιώσουν αυτοί που με το βρώμικο παρελθόν τους αναχώρησαν από το μέλλον τους;
Μια Θάλασσα, ένας Βράχος, μια Σημαία κι Εσύ.
Μία Δύναμη που δεν τόλμησαν παρά μόνο, και πάλι στα κλεφτά, όταν για λίγο θα ‘λειπες.
Αλλά και πάλι το ‘ξεραν πως μετά…
Είχες μία σημαία να σηκώνεις.
Δεύτερη δε χωρούσε.
http://www.24grammata.com/?p=10689
- Το Καστελόριζο ανήκει στην Κυρά της Ρω!
«Τα ξερονήσια του Καστελόριζου και της Ρω τ’αγαπώ.
Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο.
Με την Ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου, πέρασα όλες τις κακουχίες…Βέβαια η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, αλλά νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις τουρκικές ακτές.
Την Ελληνική σημαία θέλω να μου τη βάλουν μαζί μου στον τάφο».
Η Κυρά της Ρω
Μην την αναζητήσετε.
Πέθανε στα 1982.
Μας έμειναν όμως πολλές σημαίες ακόμη να υψώσουμε, εκτός από κείνη που τάφηκε μαζί της.
Μας έμεινε και η εσχατιά της πατρίδας, απροστάτευτη.
Μας έμειναν και οι «φίλοι» μας οι Τούρκοι να απειλούν……
Ακούτε την φωνή της Κυράς;
- Η Κυρά της Ρω και ο τόπος της, στην Τelegramm.gr (Απόσπασμα).
- Κυρά της Ρω και τα νησάκια μας.
|
ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΜΑΣ. Κατάσπαρτο το Αιγαίο με βράχους. 9837 είναι τα νησιά μας, μαζί με τις νησίδες και τις βραχονησίδες. Πόσα από αυτά κατοικούνται; Και εδώ το κράτος δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ακριβώς αυτά τα τμήματα εθνικού εδάφους. 112 έχει καταγράψει το υπουργείο οικονομικών. Προφανώς απόγραψε τα πιο προσοδοφόρα. Αυτά που μπορεί να φορολογήσει. 127 αναγράφονται από τη Στατιστική Υπηρεσία και…227 από το υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης.
Από αυτά μόνο 79 έχουν πάνω από 100 κατοίκους. Στα υπόλοιπα ο εθνικός πληθυσμός φτάνει και σε ένα κάτοικο (Η Κυρά της Ρω η τελευταία ηρωίδα της μοναξιάς μεσοπέλαγα). Μια οικογένεια κατοικεί στα Λέβιθα. Ο τουρισμός που θα μπορούσε να τονώσει τους γραφικούς αυτούς βράχους, δεν έχει υποδομές. Λιμανάκι να δέσει ένα σκάφος, νερό να πιουν οι άνθρωποι. Στρατιωτικός γιατρός περνάει μια φορά το μήνα, να δει πόσοι του έμειναν…ζωντανοί από την προηγούμενη περιοδεία του. Παίρνουν ρεύμα από γεννήτριες ή φωτοβολταϊκά και πίνουν νερό από στέρνες.
Ένα πλοίο η Ελλάδα, που πλέει πάμφωτο από δόξα και ιστορία αιώνες τώρα στην ίδια ρότα και μπουχιέται από τη θάλασσα, ολόγυρα. Μαγεμένο καράβι που ταξιδεύει τα όνειρά μας στα ίδια νερά της αρχαίας τριήρης, ανάμεικτα με θρύλους που επιζούν κι ας μην είναι ημίθεοι στα κουπιά και στη γέφυρα, αλλά ο Οδυσσέας στην ψυχή των ναυτικών μας. |
- Βίντεο αναφερόμενα στην κυρά της Ρω.
α. Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΡΩ (30 χρόνια από τότε που έφυγε από κοντά μας).
ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΑΧΛΑΔΙΩΤΗ-ΤΟΥ ΦΡΕΝΤΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΑΠ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ «ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ»- ΕΡΤ
γ. Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΡΩ.flvΗ Ελλάδα δεν μας έδωσε μόνο κατά το παρελθόν ηρωίδες γυναίκες, Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρογένους κ.ά. αλλά και στις ημέρες μας που είναι ημέρες απαξίωσης των ιδανικών της Πατρίδος, υπάρχουν γυναίκες που αγαπούν την Ελλάδα κατά θαυμαστό τρόπο και αποδεικνύονται πιστά τέκνα της. Μεταξύ των συγχρόνων γυναικών είναι και η Δέσποινα Αχλαδιώτου, η κυρά της Ρω, της οποίας το έργο επιβράβευσε ο Ελληνικός λαός και προβάλει σε σειρά εκπομπών το Εκκλησιαστικό κανάλι της 4Ε. Γαλάζια μου αὐγή κι ἄστρο τῶν πόθων μου ἡ γαλανόλευκη θωριά σου θ’ ἀνεβαίνει πάντα ψηλά κι ὅλο ψηλά κι ὅλο ψηλότερα σημαία μου ἀκριβή καί χιλιοδοξασμένη. Κι ἄν εἶναι νά πεθάνουμε γιά σένα πατρίδα μου γλυκειά καί τιμημένη χαλάλι τῆς Ἑλλάδος μιά φορά κανείς πεθαίνει! Παντέρημη στό βράχο σου Ἑλλάδα μου ἀπόμεινα νά καρτερῶ ἐσέ πατρίδα νά μ’ ἀνταμώσεις καί νά γείρω στήν ἀγκάλη σου εἶν’ ἡ στερνή πού μοῦ ἀπόμεινε ἐλπίδα. Κι ἄν εἶναι νά πεθάνουμε γιά σένα πατρίδα μου γλυκειά καί τιμημένη χαλάλι τῆς Ἑλλάδος μιά φορά κανείς πεθαίνει! Πεθαίνω μά θά ζῶ μέσα στά κύματα σέ κάθε φύσημα τοῦ ἀνέμου στό Αἰγαῖο, πού θά χαϊδεύει τήν σημαία σου Ἑλλάδα μου μέ τῆς καρδιᾶς μου τό παλμό τόν τελευταῖο. Κι ἄν εἶναι νά πεθάνουμε γιά σένα πατρίδα μου γλυκειά καί τιμημένη χαλάλι τῆς Ἑλλάδος μιά φορά κανείς πεθαίνει!
http://youtu.be/Vtp6cNp8N6Y
δ. Νήσος Ρω 1983-Μνημόσυνο Δέσποινας Αχλαδιώτη
Βίντεο από το μνημόσυνο της Δέσποινας Αχλαδιώτου-ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΡΩ- που έγινε στo νησάκι Ρω στις 13 Μαίου 1983
ε. Προσκύνημα στη Ρω
Στις 17 Αυγούστου 2009 Καστελλοριζιοί και άλλοι πατριώτες μεταβήκαμε στο νησάκι της Ρώ όπου ετελέσθη Θεία Λειτουργία στο εκκλησάκι του Αη Γιώργη και τρισάγιο στο μνημείο της Κυρά της Ρώ.
http://youtu.be/UnVEpRpeisQ
στ. Αφιέρωμα Πατριωτικού Συνδέσμου στην Κυρά της Ρω.
Η κυρά της Ρω – ‘Αθως παιδικά (βιβλίο)
Ένα ξεχωριστό παιδικό βιβλίο από την Άννα Ιακώβου, αφιερωμένο στη κυρά της Ρω, τη Δέσποινα Αχλαδιώτη. Η ηρωϊκή κυρά της Ρωμηοσύνης ύψωνε καθημερινά στο ακριτικό νησί της κοντά στο Καστελόριζο την ελληνική σημαία πιστή σ ένα καθήκον που σήκωσε μονάχη της στις πλάτες της για πολλά χρόνια.
Η ιστορία της κυράς της Ρω είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρη από ποτέ. Η άννα Ιακώβου αφηγείται την συγκλονιστική ζωή της, εντάσσοντας παράλληλα την ιστορία στην λαϊκή μας παράδοση, ένα εύρημα που την κάνει συναρπαστική για τα παιδιά από 7 ετών και άνω.
Είναι αναμφισβήτητα ένα από τα καλύτερα κείμενα της πρόσφατης λογοτεχνικής μας παραγωγής.
Η εικονογράφηση της Εύας Καραντινού αποδίδει με εξαίσιο τρόπο την ατμόσφαιρα του βιβλίου.
Σύνθεση ΠΑΖΛ: Ευάγγελος ο Σάμιος
