Οσία Δόμνα η δια Χριστόν Σαλή του Τόμσκ (+16/29 Οκτωβρίου 1872)

site analysis

Οσία Δόμνα η δια Χριστόν Σαλή

του Τόμσκ

(+16/29 Οκτωβρίου 1872)

 Η Δόμνα Κάρποβνα γεννήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα από ευγενείς γονείς σε κάποιο χωριό της ρωσικής πόλης Πολτάβα  στην ουκρανική επαρχία Περεγιασλάβ.

 Εκεί φαίνεται ότι η Δόμνα ορφάνεψε από μικρή και την ανέθρεψαν συγγενικά της πρόσωπα, επίσης πλούσιοι.

Την σπούδασαν και σαν έφτασε σε ικανή ηλικία θέλησαν να την παντρέψουν.

Εκείνη δεν ήθελε και έτσι το έσκασε και τριγυρνούσε στους δρόμους της Πολτάβας,

όπου την συνέλαβαν με την κατηγορία της επαιτείας και την έστειλαν στην Σιβηρία.

 Εκεί δεν είχε μόνιμο τόπο διαμονής και άρχισε να προσποιείται την σαλή.

Τις περισσότερες νύχτες, είτε ήταν χειμώνας, είτε καλοκαίρι,τις περνούσε στο ύπαιθρο προσευχόμενη.

Ντυνόνταν πολύ παράξενα.

Αντί για ρούχα είχε περιζώσει το σώμα της με διαφόρων μεγεθών μπόγους,

που ήταν δεμένοι μεταξύ τους με σπάγκους.

Μέσα οι μπόγοι περιείχαν σχοινιά, παπούτσια ,σπασμένα γυαλιά, πέτρες,

ενώ από πάνω είχαν σακούλια με ψωμί, τσάι, κεριά, ζάχαρη, λιβάνι, γάλα ,μπίρα, λαχανικά ακόμα και τουρσιά. Αυτά όλα ήταν το ντύσιμό της ,

το οποίο συνεχώς μετακινούσε γύρω από το σώμα της ενώ προσευχόνταν.

Ήταν ένα είδος κομποσχοίνι.

Δεν ακολούθησε το πρότυπο των υπόλοιπων δια Χριστόν σαλών ,που ήταν μόνιμα ανυπόδητοι.

Η οσία φορούσε παπούτσια ή παντόφλες ,αλλά πάντοτε διαλυμένες.

Επίσης φορούσε σάλι ενώ πολλές φορές δύο ή τρία καπέλα ταυτοχρόνως.

Είχε επίσης και ένα παλτό, το οποίο λόγω των μπόγων δεν μπορούσε να φορέσει κανονικά,

ενώ τις βαρυχειμωνιές κατέληγε σε κάποιο δυστυχισμένο.

Κάποτε ο μητροπολίτης της περιοχής, Πορφύριος, που την είδε να κάθεται στο φοβερό κρύο της Σιβηρίας,

της έδωσε το δικό του παλτό, το οποίο η Δόμνα,αφού τον ευχαρίστησε,το πήρε και σε δύο ώρες βρισκόνταν στους ώμους κάποιου φτωχού.

Όταν το έμαθε ο ιεράρχης είπε:

«Η αγαπητή μας μικρή σαλή 

διδάσκει εμάς τους γνωστικούς...»

Οι μπόγοι της που ήταν ιδιαίτερα βαρείς και αποτελούσαν από μόνοι τους ένα είδος άσκησης,

δεν μπορούσαν να την προφυλάξουν, διότι ανάμεσά τους υπήρχε αρκετό κενό αρκετό να διαπερνά το κρύο και η βροχή.

 Συχνά κοιμόνταν στις αυλές κάποιων σπιτιών και μόλις ξυπνούσε το πρωί δε μιλούσε σε κανένα,

αλλά τακτοποιούσε τους μπόγους της για μία ολάκερη ώρα.

Ήταν η ώρα της εωθινής προσευχής.

Μετά χαρετούσε τους ιδιοκτήτες των αυλών που πέρασε το βράδυ με τα εξής:

«Καλημέρα.! Χρόνια πολλά ,χρόνια πολλά».!💓

Ακολούθως έκανε το σταυρό της, τους φιλούσε και άρχιζε τις σαλότητές,

μέχρι να αρχίσει η Θεία Λειτουργία στον κοντινό ναό.

Πολλές φορές ,αν υπήρχε πολύς κόσμος στον ναό,συνέχιζε και εκεί τις τρέλες της.

 Αγαπούσε πολύ τα ζώα και ιδιαίτερα τα μαντρόσκυλα.

Συχνά τα βράδια πλησίαζε τους χώρους που τα είχαν δεμένα και τα έλυνε.

Τα ζώα την αγαπούσαν 

και πολλές φορές μπορούσε κάποιος να τη δει τις νύχτες να ακολουθείται από ολάκερες αγέλες σκύλων.

Καθόντουσαν γύρω της και γρύλιζαν ευχάριστα.

Ανάμεσα στα γρυλητά ακουγόνταν και η γλυκειά φωνή της Δόμνας να σιγομουρμουρίζει:

«Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.Πάσαι αι ουράνιαι δυνάμεις,τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ,πρεσβεύσατε υπέρ ημών».

Πάντοτε προσευχόνταν εάν ήξερε ότι δεν την βλέπει κανείς.

Μόλις αντιλαμβάνονταν ότι κάποιος την έβλεπε,άρχιζε τις σαλότητές της.

 Λίγο πριν κοιμηθεί απόκτησε το χάρισμα της προορατικότητας.

Οι κάτοικοι της πόλης της τήν ευλαβούνταν πολύ και όταν κοιμήθηκε ειρηνικά 

στις 16/29 Οκτωβρίου 1872 ..

Παρευρέθηκαν μαζικά στην κηδεία της που έγινε στο γυναικείο μοναστήρι του Τόμσκ, όπου και θάφτηκε.

Από το βιβλίο του Ίκαρου Πετρίδη Εμπαίζοντες''Ημείς μωροί δια Χριστόν''
ΠΗΓΗ.ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Η ορεινή γυναίκα.

site analysis

κυρ-Φώτη Κόντογλου

Αν γυρίσεις τον κόσμο, θα δεις πως δεν θα βρεις παρά σπάνια ευτυχισμένους ανθρώπους και εκείνους με λιγόχρονη και άστατη ευτυχία, πικραμένους όμως θα βρεις πολλούς σε κάθε σου πάτημα. Αδέρφια σου στην χαρά δε θα βρεις πολλά, μα αδέρφια στην πίκρα θα βρεις πάρα πολλά. Αυτό φανερώνει πώς τούτος ο κόσμος είναι ένας τόπος που έρχεται ο άνθρωπος για να δοκιμαστεί, όπως το χρυσάφι στην φωτιά. Αφήνω πως ευτυχία δεν είναι η καλοπέραση του κορμιού, κι αυτό φαίνεται τρανότατα από το ότι οι καλοπερασμένοι και οι πλούσιοι δεν είναι ευτυχισμένοι, αλλά κάνουνε τον ευτυχισμένο και στο τέλος βαριούνται την ζωή τους. Η ευτυχία τους είναι μάλλον ρηχή και ψεύτικη, κι ολοένα ζητάνε να βρούνε την αληθινή ευτυχία, κ᾿ επιχειρούνε κάθε τόσο ν᾿ αλλάξουνε την ζωή τους. Μπορεί η ψυχή να είναι ευτυχισμένη και μέσα σε ένα κορμί δυστυχισμένο; Μπορεί να ισχύει αυτό το παράδοξο;
Μία από τούτες τις ημέρες βρέθηκα σ᾿ ένα βουνό πυκνοδασωμένο και μοσχοβολημένο και σαν να ξαναγεννήθηκα. Περπατούσα σ᾿ ένα έρημο μονοπάτι, κι ανάσαινα το δροσερό αεράκι που κατέβαινε από τις ραχούλες, μακριά από την πνικτική βρόμα της αλεποφωλιάς που την λένε πολιτεία, και που βγάζει μέσα της κάθε λογής κακία, πονηριά και ασχήμια, μ᾿ όλα τα ψεύτικα στολίδια που στολίσανε την πόρνη οι εραστές της.
Εκεί που περπατούσα, βλέπω να βγαίνει από το δάσος μία μικροκαμωμένη γυναίκα, μ᾿ ένα σακί στον ώμο. Ήτανε ξυπόλυτη, μ᾿ ένα τσεμπέρι και κρατούσε στο χέρι της ραβδί. Σαν ήρθε κοντά μου με χαιρέτησε μ᾿ έναν έμορφον χαιρετισμό. Το πρόσωπό της ήτανε πολύ εκφραστικό και συμπαθητικό, αλλιώτικο από τα πρόσωπα που βλέπουμε στην πολιτεία, που είναι γεμάτα αφηρημάδα, αδιαφορία, ανέκφραστες μάσκες. Με κοίταζε με προσοχή σαν μιλούσε και με περισσότερη προσοχή μ᾿ άκουγε όταν της απαντούσα. Η όψη της ήτανε βασανισμένη, μα γεμάτη αξιοπρέπεια, απλότητα και σεμνότητα. Το μικρό πρόσωπό της ήτανε ψημένο από τον αγέρα και τον ήλιο. Τα μάτια της ήτανε τόσο εκφραστικά και η ομιλία της τόσο σπουδαία, απονήρευτη και συμπαθητική, που τραβούσε τον άνθρωπο σαν μαγνήτης. Το σώμα της ήτανε κοκκαλιάρικο και πολύ σβέλτο, και μ᾿ όλο που ήτανε κακοντυμένη και ξυπόλυτη, είχε επάνω της κάποιο ανεξήγητο μεγαλείο, τόσο που ν᾿ απορεί κανείς και να συλλογίζεται γιατί δεν βρίσκονται πια τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσά μας.
Μου μίλησε για τα πρόβατα που τα φύλαγε ο γιος της και εκείνη η ίδια, μου μίλησε για τα βάσανα που τραβάνε με τους βαριούς χειμώνες και για κάποιους «επίσημους ανθρώπους» που έρχονται από την Αθήνα με συνοδεία και που τους φοβερίζουνε πως θα πάρουνε τις βοσκές και που λένε πως δεν χρειάζονται τα πρόβατα και πως θα τα διώξουνε, επειδή στα βουνά κάνουνε περίπατο οι άνθρωποι που έρχονται από τα ξένα μέρη, και που δεν θέλουνε να βλέπουνε πρόβατα που κοπρίζουνε, μηδέ γιδερά, αλλά μοναχά δένδρα. «Έλα Χριστέ και Παναγία» μου λέγει. Η κοπριά που κάνουνε τα πρόβατα, μοσχοβολά. Η δική μας κοπριά βρωμά, η ανθρώπινη. Εμένα ο παππούς μου κι ο προπάππους μου, ο πατέρας μου κι ο άνδρας μου κι όλοι οι συγγενείς μου, αυτή την δουλειά κάνανε, με τα ζωντανά ζούσανε. Α! το γάλα και το μαλλί το θέλουνε οι άνθρωποι που έρχονται από την Αθήνα! Τα κακόμοιρα πρόβατα δεν θέλουνε!
Ακουμπισμένη στο ραβδί, με κοίταζε σαν να με ήξερε από χρόνια. Ήτανε σαν το αγριολούλουδο που κρύβεται ντροπαλά κάτω από την πέτρα. Και οι σοφοί και επίσημοι από την Αθήνα δεν θέλουνε να βλέπουνε μήτε πρόβατα μήτε τσοπάνηδες! Γιατί άραγε να βρίσκονται ΠΑΝΤΑ υπό διωγμό οι απλοϊκοί και καθαροί άνθρωποι; Αυτούς που δεν πειράζουνε κανένα, γιατί τους πειράζουν όλοι; Γιατί να κινδυνεύουνε να εξοντωθούνε οι απλοί και άβλαβοι άνθρωποι;"
Το έργο που συνοδεύει το κείμενο αυτό, είναι το πλέον αγαπημένο της οικογένειάς μας και πρόκειται για τη γνωστή πια Γριά, που έκανε ο Κόντογλου σε ηλικία 15 χρονών, όπως σημειώνει και ο ίδιος επάνω.

Αγίες που γιορτάζουν την 1η Νοεμβρίου

site analysis

Η Αγία Ελένη απο την Σινώπη του Πόντου.

Βιογραφία Η Αγία Ελένη μαρτύρησε τον 18ο αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από την ωραία πόλη του Πόντου Σινώπη και ήταν κόρη της ευσεβούς οικογενείας Μπεκιάρη. Ήταν 15 ετών ωραιότατη στο σώμα, η δε αγνότητα της έδινε ιδιαίτερη χάρη στο πρόσωπο της. Διακρινόταν για την υπακοή στους γονείς της και τον θερμό έρωτα της ψυχής της προς τον νυμφίο Χριστό. Στην ανατροφή της επέδρασε ιδιαίτερα ο θείος της, αδελφός του πατέρα της, ο οποίος δίδασκε τότε σε Ελληνικό κρυφό Σχολεόο της Σινώπης. Μια μέρα λοιπόν, η μητέρα της την έστειλε ν' αγοράσει νήματα για το κέντημα, από το κατάστημα του Κρύωνα. Στο δρόμο υπήρχε το σπίτι του Ουκούζογλου πασά, διοικητού της Σινώπης. Την ώρα που περνούσε η Ελένη, ο πασάς την είδε απ' το παράθυρο. Η ωραιότητα της τράβηξε την ακόλαστη ψυχή του και σκέφθηκε να τη μολύνει. Διέταξε τότε και την έφεραν μπροστά του. Αφού έμαθε ποια ήταν, προσπάθησε πολλές φορές να τη βιάσει, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Διότι ένα αόρατο τείχος προστάτευε την Ελένη, που συνεχώς προσευχόταν. Ο πασάς, αντί να δει το θαύμα, σκλήρυνε περισσότερο η ψυχή του και επειδή δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τον σκοπό του, τη βασάνισε σκληρά και τελικά την αποκεφάλισε. Το Ιερό της λείψανο το έβαλαν σε ένα σάκο και το έριξαν στη θάλασσα,. Αντί όμως να βυθιστεί, το λείψανο της Αγίας επέλπλεε και ένα ουράνιο φως το φώτιζε. Το σεπτό Λείψανο συνέχισε να επιπλέει, ώσπου έφτασε στην τοποθεσία Γάει, όπου λόγω του μεγάλου βάθους της θάλασσας τα νερά είναι μαύρα. Εκεί πλέον βυθίστηκε. Μετά από αρκετές ημέρες, ένα ελληνικό πλοίο αγκυροβόλησε στην τοποθεσία Γάει. Ένα βράδυ, ο φύλακας του πλοίου παρατήρησε ότι από το πυθμένα της θάλασσας έβγαινε ένα φως και νόμισε ότι εκεί θα υπήρχε ένα μεγάλος θυσαυρός από χρυσό. Αμέσως ειδοποίησε τον καπετάνιο και δύτες ανείλκυσαν το σάκκο που όμως αντί χρυσού υπήρχε το τίμιο λείψανο της Αγίας. Ο καπετάνιος του πλοίου μετέφερε κρυφά την τιμία Κάρα της Αγίας στον ιερό Ναό της Παναγίας στην Σινώπη, το δε σεπτό σκήνωμα της το έβαλε σε ένα άλλο πλοίο, το οποίο έφευγε με Έλληνες για την Ρωσία. Στο σημείο της θάλασσας που βυθίστηκε το Ιερό Λείψανο, άρχισε να βγαίνει γλυκό νερό και από τότε η περιοχή αυτή ονομάστηκε «Αγιάσματα». Διά της τιμίας Κάρας της Αγίας Παρθενομάρτυρος Ελένης γίνονταν πολλά θαύματα στην Σινώπη. Ιδιαίτερα, όσοι υπέφεραν από πονοκεφάλους, καλούσαν τον Ιερέα, ο οποίος έφερνε την αγία Κάρα, έψαλλε την Παράκληση, έκαμνε Αγιασμό και θεραπεύονταν ο πόνος. Κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών πριν από το 1924 μ.Χ., ο τότε πρόεδρος της Σινώπης Χρήστος Καφαρόπουλος, έφερε την Κάρα της Αγίας Ελένης στον Ιερό Ναό της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης στην Άνω Τούμπα Θεσσαλονίκης, όπου φυλάσσεται σήμερα ευωδιάζουσα και θαυματουργούσα.
Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Τῆς ἁγνείας τὸ ἄνθος τὸ εὐωδέστατον, καὶ Σινώπης τὸ κλέος καὶ θεῖον βλάστημα, Παρθενομάρτυς τοῦ Χριστοῦ ῾Ελένη πάνσεμνε, ἡ ἀθλήσασα στερρῶς, καὶ καθελοῦσα τὸν ἐχθρόν, τῆς πίστεως τῇ δυνάμει, διὰ παντὸς ἐκδυσώπει, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Κοντάκιον Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον Ως παρθένος ἄμωμος ἐν τῇ δυνάμει, τοῦ Χριστοῦ κατέβαλες, τὸν πολυμήχανον ἐχθρόν, καὶ μαρτυρίῳ κεκόσμησαι, Παρθενομάρτυς ῾Ελένη πανεύφημε. Μεγαλυνάριον Χαίροις τῆς Σινώπης ἄνθος τερπνόν, καὶ τῆς παρθενίας, τὸ ἀλάβαστρον τὸ σεπτόν· χαίροις τῶν Μαρτύρων, ἰσότιμος ῾Ελένη, οἷα Παρθενομάρτυς, Χριστοῦ ἀήττητος.
Αγίες Κυριαίνα και Ιουλιανή
Ημερομηνία εορτής:	01/11/2019

Eις την Kυρίαιναν. Καὶ Κυρίαινα πρὸς τὸ πῦρ ἀποπνέει, Πάσης πνοῆς τιμῶσα Κύριον μέγαν. Eις την Iουλιανήν. Τῷ πρὸς σὲ φίλτρῳ, Σῶτερ, ἐκκεκαυμένη, Ἰουλιανὴ καῦσιν ἐκ πυρὸς φέρει.
Βιογραφία Οι Αγίες Κυριαίνα και Ιουλιανή είχαν αφοσιωθεί σε έργα φιλάνθρωπα και χριστιανικής φιλαδελφίας. Έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (298 μ.Χ.). Η Κυριαίνα είχε πατρίδα την Ταρσό της Κιλικίας και η Ιουλιανή την πόλη Ρώσο επίσης της Κιλικίας. Οι δραστηριότητες των δύο αγίων γυναικών, ήταν να φροντίζουν ορφανά, να παρηγορούν φτωχές χήρες και να παρέχουν αφιλοκερδώς τις περιποιήσεις τους στους αρρώστους. Ήξεραν λίγα γράμματα, αλλά είχαν πολύ ζήλο και έβρισκαν πάντοτε τρόπο να στηρίζουν την πίστη των δοκιμαζόμενων από τη φτώχεια, ή από την αδικία, ή από κάποιο άλλο βιοτικό άνεμο. Πολλές φορές μάλιστα είχαν μπορέσει να φέρουν στο φως του Χριστού, ψυχές ειδωλολατρισσών, που ψάρευαν με το δίχτυ της Ευαγγελικής υπομονής και αγαθότητας. Συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα Μαρκιανό και βασανίστηκαν σκληρά, χωρίς να παρατήσουν το θησαυρό της πίστης τους. Και πέθαναν αφού τις έριξαν μέσα στη φωτιά και υπέστησαν τον τρομερό αυτό θάνατο με θαυμαστή καρτερία και αυταπάρνηση. Η Αγία Θεολήπτη Η Αγία Θεολήπτη είναι εντελώς άγνωστη στους Συναξαριστές. Για την Αγία αυτή γίνεται λόγος στον Παρισινό Κώδικα 259 φ. 2α, όπου υπάρχει και Στιχηρό τροπάριο της. Απ' αυτό συμπεραίνουμε ότι, βασανίστηκε από τον τύραννο, ρίχτηκε στη φυλακή και κατά πάσα πιθανότητα πέθανε μαρτυρικά.

«Γουρούνι» για «σφαγή» - Κούρδισσα μαχητής όμηρος Σύρων τζιχαντιστών που μάχονται για την Τουρκία

site analysis

Έκκληση της γυναικείας Μονάδας Άμυνας (YPJ) προς διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις και τις γυναίκες της Δύσης να βοηθήσουν για την απελευθέρωσή της.

Κατερίνα Πρίφτη

Έκκληση σε ανθρωπιστικές οργανώσεις αλλά και στις γυναίκες της Δύσης κάνει η Γενική Διοίκηση του της γυναικείας μονάδας Δυνάμεων Άμυνας (YPJ) των κούρδων μαχητών στη ΒΑ Συρία καθώς μια από τις συντρόφους τους έχει πέσει στα χέρια της τουρκικής εμπροσθοφυλακής που χαρακτηρίζονται- και όχι μόνο από τους Κούρδους- ως Σύροι τζιχαντιστές. 

Η ομηρία της νεαρής Κούρδισσας Τσισέκ επιβεβαιώνεται και από το βίντεο που ανέβασαν αυτές οι ένοπλες ομάδες που συνεργάζονται με την Τουρκία στην εισβολή σε περιοχές της αυτο-ανακηρυσσόμενης αυτόνομης Κουρδικής Ροζάβα φέρονται να έχουν διαπράξει και τις εν ψυχρώ εκτελέσεις πολιτών και άοπλων μαχητών τις πρώτες ημέρες της εισβολής.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για την ταυτότητα αυτών των ανταρτών ήταν το σχετικό ρεπορτάζ της Deutsche Welle. 

Στο βίντεο που έχει αναρτηθεί στη σελίδα που διατηρεί στο Facebook  το ειδησεογραφικό πρακτορείο με ειδήσεις από τη Μέση Ανατολή, Rudaw  οι ένοπλοι φαίνεται να έχουν αιχμαλωτίσει τη γυναίκα η οποία μοιάζει να έχει τραυματιστεί και να είναι σε κατάσταση σοκ και να την μεταφέρουν σε άγνωστη τοποθεσία ενώ γελάνε με το «λάφυρο» τους. Μάλιστα ακούγονται να την χαρακτηρίζουν «γουρούνι» και να δηλώνουν πως την πάνε για «σφαγή». 

Το YPJ αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση-έκκληση για βοήθεια που εξέδωσε, δεν έχουν καμία νεότερη πληροφορία για την τύχη της γυναίκας.

Όπως αναφέρουν «Η σύντροφος μας Σιτσέκ γεννήθηκε στο Κομπάνι. Ως νεαρή γυναίκα, πήρε θέση υπερασπιζόμενη τη γη της και τους ανθρώπους της στον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Τώρα καθώς οι λαοί της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας υπερασπίζονται την τιμή τους, υπερασπίστηκε την αξιοπρέπεια και την ίδια την ύπαρξη του λαού της. Βρέθηκε στις πρώτες γραμμές του μετώπου της Αϊν Ισα και εντάχθηκε στην αντίσταση. Ακολούθησε η κατάπαυση του πυρός, αλλά το  τουρκικό κράτος και οι συμμαχικές συμμορίες τζιχαντιστών δεν σταμάτησαν τις επιθέσεις και δεν συμμορφώθηκαν με κανέναν ηθικό κώδικα, ούτε με το διεθνές δίκαιο. Για αυτές τις δολοφονικές πράξεις η σύντροφος Σιτσέκ εξέφρασε την απόφαση της ως εξής: ”Δεν θα επιτρέψουμε σε αυτές τις συμμορίες να καταλάβουν τα χωριά και τις πόλεις μας και να προσβάλουν την αξιοπρέπειά μας”». 

Όπως ακριβώς και το Ισλαμικό Κράτος, οι συμμαχικές συμμορίες του τουρκικού κράτους επιτίθενται στην ίδια την ύπαρξη των γυναικών. Αυτή η βίαιη επίθεση σε μια νεαρή γυναίκα και στον αγώνα της να υπερασπιστεί τη γης της είναι μια επίθεση σε όλες τις γυναίκες. Με τη διάδοση βίντεο όπως αυτού της συντρόφου Σιτσέκ θέλουν να καλύψουν τις αποτυχίες τους απέναντι στην αντίσταση μας. Η προσπάθεια δυσφήμισης της συντρόφου μας συμβολίζει τη στάση τους απέναντι σε όλες τις γυναίκες, ιδιαίτερα στις γυναίκες της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας.

Η τραυματισμένη συντρόφισσα μας έχει πέσει στα χέρια των τζιχαντιστών συμμάχων του τουρκικού κράτους. Η ζωή της βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο. Λέμε σε ολόκληρο τον κόσμο ότι η ζωή αυτής της νεαρής γυναίκας βρίσκεται υπό τη μεγαλύτερη απειλή. Αυτό είναι προφανές από τα βίαια βίντεο που έχουν διαδοθεί από τις συμμορίες αυτές εντελώς απροκάλυπτα μπροστά στα μάτια του κόσμου. Αυτές οι αηδιαστικές πράξεις είναι αποτέλεσμα των πολιτικών συμφωνιών μεταξύ του αμερικανικού, του ρωσικού και του τουρκικού κράτους».

Η YPJ ζήτησε την άμεση παρέμβαση της διεθνούς κοινότητας και κάλεσε όλες τις γυναίκες και τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε διεθνές επίπεδο να ενώσουν τις φωνές τους εναντίον αυτών των βάρβαρων μισθοφόρων που χρησιμοποιεί το τουρκικό κράτος.

«Το να παραμένει κανείς σιωπηλός μπροστά σε αυτές τις ανήθικες πράξεις αποτελεί συνενοχή σε εγκλήματα εναντίον όλης της ανθρωπότητας. Μπροστά σε αυτές τις προσπάθειες να τσακίσει το πνεύμα των γυναικών, όλες οι γυναίκες πρέπει να ξεσηκωθούν και να ενώσουν τις φωνές τους», κατέληξε η δήλωση.

ΠΗΓΗ: https://www.huffingtonpost.gr/entry/yoeroeni-yia-sfaye-koerdissa-machetes-omeros-seron-tzichantiston-poe-machontai-yia-ten-toerkia_gr_5db4401ae4b05df62ebfd93c