Τετάρτη 30 Μαΐου 2018

Η αγία Εμμέλεια, η πολύτεκνη μητέρα αγίων…



site analysis


ag Emmeleia 012
.
Η ΑΓΙΑ ΕΜΜΕΛΕΙΑ (30 Μαΐου)
.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολλές περιπτώσεις πίσω από μεγάλους ‘Αγίους βρίσκεται μια ‘Αγία μητέρα.
Ό άγιος Βασίλειος ό Μέγας, ‘Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας της Καππαδοκίας και τα εννέα αδέλφια του (μεταξύ των οποίων κυριότεροι ήταν, Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσοης, Άγιος Πέτρος Επίσκοπος Σεβαστείας,  Όσία Μακρινά Μοναχή, Όσιος Ναυκράτιοςμοναχός, τα άλλα πέντε αδέλφια έζησαν άγιο έγγαμο βίο), είχαν μητέρα τους την Αγία Έμμέλεια.

ΟΙ ρίζες τους περνούσαν φυσικά και από τον πατέρα τους τον Άγιο Βασίλειο Ιερέα διδάσκαλο της ρητορικής ενάρετο ευσεβή και προχωρούσαν ακόμα πιο βαθειά στους ευσεβέστατους γονείς του, στην μητέρα του Μακρινά και στους γονείς της ‘Αγίας Έμμέλειας οι όποιοι κατήχαν μεν υψηλά αξιώματα και πλούτη πολλά, είχαν όμως αγαπήσει άλλους θησαυρούς αφάνταστα γλυκύτερους τους πνευματικούς και αιώνιους. ‘Απόδειξη ήταν ή θυσία της ζωής του πατέρα της ό όποιος μαρτύρησε κατ’ εντολή του ορισθέντος βασιλέως.
Ή ‘Αγία Έμμέλεια έμεινε ορφανή από πατέρα και μητέρα, αλλά με μια μεγάλη κληρονομιά πνευματικού πλούτου, όμορφη στην σωματική εμφάνιση αλλά πεντάμορφη στην ψυχή, στολισμένη με αγάπη, προσευχή και πίστη στο Σωτήρα Χριστό, πού της έδωσε τον άνδρα πού της άξιζε, τον Άγιο Βασίλειο. Στή συζυγική τους ζωή βασίλευε ό αλληλοσεβασμός, ή αλληλοβοήθεια, ή ταπεινοφροσύνη, ή πραότητα, ή ειλικρίνεια, ή εγκράτεια, ή προσευχή, οι ελεημοσύνες και φυσικά ή τεκνογονία και ή σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους για τη δόξα του Κυρίου τους.
Η Οσία Εμμελεία δοκίμασε στη ζωή της, όπως συμβαίνει συνήθως με τους εκλεκτούς, πολλές θλίψεις. Ο θάνατος των γονέων της, πριν ακόμα νυμφευθεί, ο θάνατος του συζύγου της, μόλις γεννήθηκε ο υιός τους Πέτρος και ο πρόωρος θάνατος του υιού της Ναυκρατίου, αλλά και το να αναθρέψει μόνη της με παιδεία και νουθεσία Κυρίου, από ένα σημείο και μετά, τα τέκνα της, ήταν μερικές από αυτές. τις αντιμετώπισε όμως με υποδειγματική πίστη, ανδρεία και υπομονή. Δίδασκε τα παιδιά της κυρίως με το παράδειγμά της. Τους έδωσε, μαζί με το δικό της γάλα, το ανόθευτο γάλα της πίστεως και τους δίδαξε το μυστήριο της Εκκλησίας.
Όμως, ό πόνος και οι θλίψεις δεν την νίκησαν, τόνωσε την προσευχή της και άκουσε την συμβουλή της κόρης της Μακρίνας, να δοξάσουν μαζί τον Σωτήρα τους στην ασκητική ζωή με τις άλλες μοναχές.
Τελείωσε τη ζωή της ως μοναχή με ηγουμένη τη θυγατέρα της Οσία Μακρίνα.
.
Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Σωφρόνως τον βίον σου κατ’ εναντίον Θεού, έτέλεσας πρότερον συν Βασιλείω σεμνώ, Έμμέλεια πάνσεμνε, είτα δε εν ερήμω, αναβάσεις διέθου άμα τοις σοίς έκγόνοις, ως τα άνω ποθούσα, διό σε ό Χριστός πανοικοί, ύπερεδόξασε.
.

εικόνες από: ektimotheou.blogspot.gr :  Η ΑΓΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
επιμέλεια ανάρτησης: ιστολόγιο “Αντέχουμε…”
.

Εμμέλεια, Νόννα, Ανθούσα Αγίες Μητέρες

Τρίτη 29 Μαΐου 2018

Η Κοιμάμενη Βασιλοπούλα (ένα άγνωστο ποίημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, με αναφορές στο Μαρμαρωμένο Βασιλιά)



site analysis


Διαβάζοντας τα “Άπαντα” του αγαπημένου μας κυρ Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, στάθηκα στα ποιήματά του, τα οποία δεν είχα προσέξει μέχρι τώρα όσο τους αξίζει…
Η “Κοιμάμενη Βασιλοπούλα” με συγκίνησε ιδιαίτερα και λόγω του θέματος αλλά και των αναφορών στην Μεγάλη Ιδέα του Γένους. Ένα γλυκύτατο ποίημα, γραμμένο με αφορμή το θάνατο της βασιλοπούλας Αλεξάνδρας , που εύχεται το ξύπνημά της από ένα Βασιλόπουλο που δεν θα είναι άλλο από τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά.
Στην αρχή του ποιήματος του αναφέρεται στην συγκεκριμένη τραγική είδηση με την Πριγκίπισσα της Ελλάδας Αλεξάνδρα (1870-1891), κόρη του Βασιλέως Γεωργίου Α΄ που συγκλόνισε το Πανελλήνιο με τον ξαφνικό θάνατό της, την 18 Σεπτεμβρίου 1891  στην Ρωσία  (ελάχιστες μέρες, έξι, μετά την γέννα του γιού της Δημητρίου) σε ηλικία μόλις 21 ετών. Στην συνέχεια υιοθετώντας ένα προφητικό ύφος που θυμίζει Παλαμά ιστορεί την θρυλική μορφή του Μαρμαρωμένου Βασιλιά και το όραμα της Μεγάλης Ιδέας.
Στους τελευταίους στίχους αναφέρεται στο εθνικής σημασίας κεφάλαιο των θρήνων για τηνΆλωση της Πόλης , που απαντάται στα δημοτικά ποιήματά μας.
Ας το απολαύσουμε.

Η ΚΟΙΜΑΜΕΝΗ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΑ

Λόγγος κι ὀρμάνι γύρω στὸ παλάτι,
καὶ τὸ φυλᾶν ἀόρατα σπαθιά·
κ᾿ ἐκείνη ἀποκοιμήθηκε βαθιά,
καὶ δὲν τὴν βλέπει ἀνθρώπου μάτι.
Μάγια κακὰ τῆς εἶχαν καμωμένα
νὰ μὴν ξυπνήσῃ χρόνους ἑκατό,
πρὶν ἕνα βασιλόπ᾿λο ξακουστὸ
ἔρθῃ νὰ τὴν εὑρῇ ἀπ᾿ τὰ ξένα.
Σ᾿ εἶσ᾿ ἡ Κοιμάμενη Βασιλοπούλα,
ποὺ ὅλ᾿ ἡ Ἑλλάς, νανούρισμα γλυκό,
σοῦ στέλνει ἕνα τραγούδι μυστικὸ
καὶ μιὰ χρυσόχλωρη μυρτούλα.
Σ᾿ εἶσ᾿ ἡ Κοιμάμενη Βασιλοπούλα·
μὰ δὲν κοιμᾶσαι μοναχή σου σύ·
κι ἄλλος ἐκεῖ δεξιά σου τὴ χρυσῆ
τοῦ Γένους καρτερεῖ αὐγούλα.
Σταυρὸς ἀστράφτει καὶ σπαθὶ σιμά του,
ψυχῶν κοπάδι φτερουγίζει ἐκεῖ.
Ἁγίων μελίσσι γύρω κατοικεῖ
κι Ἀγγέλοι ἀμόνουν στ᾿ ὄνομά του.
Ἐκειὸς εἶν᾿ ἡ ἐλπίς μας, ὁ Μεσσίας,
ἐκειὸς τοῦ Γένους ὁ ἐγδικητής,
ὁποὺ κοιμᾶται στὰ ὑπόγεια τῆς
Ἁγίας τοῦ Θεοῦ Σοφίας.
Καὶ θὰ ξυπνήσῃ νὰ χαροῦν σιμά του
κ᾿ οἱ ὅσιοι μὲ τὰ πρόσωπα χλωμά,
κ᾿ οἱ Μάρτυρες στὰ στήθια τὰ θερμὰ
ἀπ᾿ τὴν πορφύρα τοῦ αἱμάτου.
Καὶ σὲ ἄμποτε μὲ τόσους πονεμένους,
στὴν ὕστερη ὥρα πρὶν ἀναστηθῇς,
νὰ σ᾿ ἀξιώσ᾿ ἡ Χάρις νὰ βρεθῇς
στὴ μυστικὴ χαρὰ τοῦ Γένους.
Ἐκεῖ κοιμᾶτ᾿, ἐκεῖ, καιροὺς καὶ χρόνια,
κ᾿ ἡ συντροφιά του θελὰ γίνῃς σύ,
μὰ ἡ ἁγνότης του εἶναι περισσὴ
καὶ πρῶτα κ᾿ ὕστερα κ᾿ αἰώνια.
Καὶ σέ, βασιλοπούλα, θὰ σ᾿ ἁγνίσῃ
Μαρτύρων αἷμα κι ἄχνη καὶ φωτιά,
κ᾿ ἡ πρώτη τοῦ πολέμαρχου ματιὰ
πρώτη γλυκὰ θὰ σ᾿ ἐξυπνήσῃ.
Παρηγοριὰ στὴ φτώχεια μας νὰ στείλῃ,
τὸ δουλωμένο Γένος νὰ χαρῇ,
ποὺ ἀπ᾿ τὴ ματιά του ἥλιο καρτερεῖ
ὥραν τὴν ὥρα ν᾿ ἀνατείλῃ.
(1891) Εφ. «Εφημερίς», 21 Σεπτεμβρίου 1891
.
 Στα Άπαντα του Αλ. Παπαδιαμάντη,τόμος Ε’ του εκδοτικού οίκου Χρ. Γιοβάνη και στο κριτικό υπόμνημα, διαβάζουμε:
Στο θάνατο της Βασιλοπούλας Αλεξάνδρας, που τόση συγκίνηση προκάλεσε στον λαό και στον ποητικό κόσμο της εποχής.Η “Εφημερίς” συνόδευσε το ποίημα με μαι χαρακτηριστική εισαγωγή, μεταξύ των οποίων έλεγε:
 “Το στιχούργημα του κ. Παπαδιαμάντη, ούτινος η ποιητική πεζογραφία μετεσιώρθη άφνης εις μεγαλοϊδεατικήν ποίησην, θα το εχαρακτηρίζαμεν ως προϊόν αληθινής εμπνεύσεως εθνικής, αν η λέξις δεν είχε απολέσει προ πολλού την σημασία της”.
Κοιμάμενη Βασιλοπούλα
Κοιμάμενη Βασιλοπούλα 1
.
από το CD: το Σκοτεινό Τρυγόνι
.
Πηγές:
papadiamantis. org , όπου και άλλα ποιήματα του Αλ. Παπαδιαμάντη
Άπαντα του Αλ. Παπαδιαμάντη,τόμος Ε’ του εκδοτικού οίκου Χρ. Γιοβάνη(Αθήνα 1972)
η εικόνα από το youtube
.
εισαγωγή και επιμέλεια ανάρτησης: ιστολόγιο “Αντέχουμε…”
 .

ΔΥΟ ΗΡΩΙΔΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗ ΚΑΙ Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΕΥΑΝΘΙΑ


ΘΑΥΜΑΣΤΌ ΓΕΓΟΝΌΣ. Η γυναίκα εργαζόταν σε μια μονάδα συσκευασίας κρέατος. Μια μέρα, στο τέλος της εργάσιμης ημέρας.....



site analysis


Η γυναίκα εργαζόταν σε μια μονάδα συσκευασίας κρέατος. Μια μέρα, στο τέλος της εργάσιμης ημέρας της, πήγε στον καταψύκτη για να ελέγξει κάτι, αλλά η πόρτα έκλεισε τυχαία - και η γυναίκα ήταν κλειδωμένη μέσα. 

Η γυναίκα φώναξε και χτύπησε σε όλους - με δύναμη, όλα ήταν μάταια, - κανείς δεν μπορούσε να την ακούσει. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι είχαν ήδη φύγει, και έξω από την κατάψυξη είναι αδύνατο να ακούσουν τι συμβαίνει μέσα. 

Πέντε ώρες αργότερα, όταν ο θάνατος φαινόταν αναπόφευκτος, η φυλακας του εργοστασίου άνοιξε την πόρτα - και η γυναίκα κατάφερε να δραπετεύσει με θαυμασμό εκείνη την ημέρα από το θάνατο. 

Αργότερα, η γυναίκα ζήτησε από τον φρουρό γιατί αποφάσισε να ελέγξει την κατάψυξη εκείνη την ημέρα, επειδή δεν ήταν δουλειά του. 

Ο φρουρός απάντησε: «Έχω εργαστεί στο εργοστάσιο για 35 χρόνια, εκατοντάδες άνθρωποι έρχονται και φεύγουν κάθε μέρα, αλλά είστε ένας από τους λίγους ανθρώπους που με χαιρέτησε το πρωί και λέει αντίο στο τέλος της εργάσιμης ημέρας. Πολλοί άνθρωποι με αντιμετωπίζουν σαν να είμαι αόρατος ...

Σήμερα,  περάσατε όπως πάντα, και μου είπατε "Γεια σας". Αλλά μετά από μια δουλειά μιας ημέρας, παρατήρησα με περίεργο τρόπο ότι δεν άκουσα ", σε βλέπω αύριο", και δεν σας είδα να φευγεται από το εργοστάσιο. Έτσι αποφάσισα να ελέγξω το εργοστάσιο. Είμαι τόσο συνηθισμένος στο "γεια σας" και "αντίο" κάθε μέρα, επειδή μου θυμίζουν ότι χρειάζομαι κάποιον. Όταν δεν άκουσα σήμερα το αποχαιρετιστήριο σας, συνειδητοποίησα ότι κάτι είχε συμβεί. Γι 'αυτό έψαξα παντού για εσάς. " 

Να είσαι ταπεινός, να αγαπάς και να σέβεσαι τους γύρω σου. 
Μετά από όλα, αυτά ποτέ δεν ξέρουμε τι θα συμβεί αύριο.
ΠΗΓΗ.ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Δευτέρα 28 Μαΐου 2018

Η Αγία Υπομονή και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος



site analysis




α) Το σημείο του σταυρού που αποκαλύφθηκε στον Μέγα Κωνσταντίνο, τον πρώτο βυζαντινό αυτοκράτορα που συνέβαλε στην εδραίωση της χριστιανικής πίστης, δεν προμήνυε απλώς την πανηγυρική δικαίωση του χριστιανισμού. Σφράγιζε ταυτόχρονα και υπογράμμιζε την αλήθεια ότι εκείνος που αναλαμβάνει οποιαδήποτε εξουσία πρέπει να είναι έτοιμος να θυσιαστεί για το λαό του ή μαζί με το λαό του.
β) Έτσι και ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, αρνήθηκε να συνθηκολογήσει και να παραδώσει εθελοντικά τη διοίκηση της Κωνσταντινούπολης στους εχθρούς, έστω κι αν έβλεπε την επερχόμενη καταστροφή. Αρνήθηκε επίσης να εγκαταλείψει την πόλη, όπως του συνιστούσαν οι συγκλητικοί και ο πατριάρχης. «Μπορεί η απομάκρυνσή μου να είναι ευνοϊκή για μένα», απάντησε, «μου είναι όμως αδύνατο να φύγω. Πώς να αφήσω τις εκκλησίες του Κυρίου μας και το θρόνο και το λαό μου σε τέτοιο κακό;».
γ) Το ήθος αυτό είχε προφανώς διδαχθεί από την πολύτεκνη και καλλίτεκνη μητέρα του αυτοκράτειρα Ελένη, σύζυγο του Μανουήλ Β’ Παλαιολόγου (1349-1425), η οποία ανέθρεψε έξι αγόρια και δύο κορίτσια. Η Ελένη μετά το θάνατο του συζύγου της αναχώρησε από το κοσμικό παλάτι και έζησε για 25 χρόνια στο μοναστήρι της κυρα-Μάρθας ως μοναχή με το όνομα Υπομονή. Πέθανε λίγα χρόνια πριν από την Άλωση και η Εκκλησία την τιμά ως αγία και την εορτάζει στις 29 Μαΐου. Η Αγία Υπομονή μπορεί να επέλεξε το μοναχικό κελί, αλλά πάντοτε ενέπνεε το ανδρείο, φιλειρηνικό αλλά και θυσιαστικό φρόνημα στα παιδιά της.
δ) Είναι χαρακτηριστικό ότι, όταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έστειλε στον Μιστρά ως διοικητές τα αδέλφια του Θωμά και Δημήτριο, μεταξύ των οποίων υπήρχε κάποια ψυχρότητα, η Υπομονή δεν έμεινε μόνο στον εθιμοτυπικό χαιρετισμό. Κάλεσε στο μοναστήρι τον αυτοκράτορα και υιό της, τα άλλα δύο παιδιά της, τους συγκλητικούς και τον κοινό φίλο Φραντζή και αφού τα συμβούλεψε, τα δέσμευσε με όρκους να τηρήσουν τις συμφωνίες και τις συμβάσεις, «Ίνα μηδείς του ετέρου τους τόπους και τα όρια υπερπηδά και αρπάζει, αλλά ειρηνικώς να συνεργάζονται». Επέτυχε δηλαδή, ως καλή παιδοτρόφος και αρίστη μητέρα, το «ομόγνωμον». Κι αυτό συνέβαινε πάντοτε, όπως σημειώνει ο Γεώργιος Πλήθων – Γεμιστός. Έτσι οι γιοι της ήσαν ομονοούντες και με το κύρος της μητρικής παρέμβασης «αθορύβως και ησύχως επέλυον τας διαφοράς των».
ε) Η Αγία Υπομονή δεν ωφέλησε μόνο την οικογένειά της. Καθένας που βρισκόταν κοντά της αποκόμιζε καρπούς πνευματικούς. Είναι χαρακτηριστικά όσα αναφέρει ο Γ. Σχολάριος που μετά την Άλωση αναδείχθηκε πατριάρχης: Όταν την επισκεπτόταν κάποιος σοφός, έφευγε κατάπληκτος από τη σοφία της. Όταν τη συναντούσε κάποιος ασκητής, αποχωρούσε, μετά τη συνάντηση, ντροπιασμένος για τη φτώχεια της αρετής του. Όταν τη συναντούσε κάποιος συνετός, πλουτιζόταν με περισσότερη σύνεση. Όταν την έβλεπε κάποιος νομοθέτης, γινόταν προσεκτικότερος. Όταν συνομιλούσε μαζί της κάποιος δικαστής, διαπίστωνε ότι έχει ενώπιόν του έμπρακτο κανόνα Δικαίου.
στ) Και συνεχίζει ο Σχολάριος: Όταν την επισκεπτόταν κάποιος θαρραλέος, ένιωθε νικημένος, αισθανόμενος έκπληξη από την υπομονή, τη σύνεση και τη δύναμη του χαρακτήρα της. Όταν την πλησίαζε κάποιος φιλάνθρωπος, αποκτούσε εντονότερο το αίσθημα της φιλανθρωπίας. Όταν τη συναντούσε κάποιος φίλος των διασκεδάσεων, αποκτούσε σύνεση και μετανοούσε, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό της την ταπείνωση. Όταν τη γνώριζε κάποιος ζηλωτής της ευσεβείας, αποκτούσε μεγαλύτερο ζήλο. Κάθε πονεμένος καταλάγιαζε κοντά της τον πόνο του. Κάθε αλαζόνας περιόριζε τη φιλαυτία του. Και γενικά κανένας δεν υπήρξε, που να ήλθε σε επικοινωνία μαζί της και να μην έγινε καλύτερος.
ζ) Στο Βυζάντιο υπήρξε το φαινόμενο αυτοκράτορες, μέλη αυτοκρατορικών οικογενειών άνδρες και γυναίκες, ή άλλοι αξιωματούχοι που είχαν ασκήσει διοίκηση να ασπάζονται ύστερα από κάποιο γεγονός το μοναχικό βίο. Όμως, η εγκατάλειψη των κοσμικών αξιωμάτων και η επιλογή του «εμφιλόσοφου μοναχικού βίου», της «πρακτικής φιλοσοφίας», της άσκησης και της προσευχής, συνοδεύονταν από διαφορετικά κίνητρα. Ορισμένοι «δυσημερούσαν», βρίσκονταν σε δυσμένεια ή σε έκπτωση από το αξίωμά τους και προκειμένου να οδηγηθούν στη φυλακή ή την εξορία αναγκάζονταν να κλεισθούν σε μοναστήρι. Υπήρχαν όμως κι εκείνοι, που εκουσίως εγκατέλειπαν τα εγκόσμια και ζούσαν «εν μετανοία», όπως η Αγία Υπομονή, η οποία αναδείχθηκε πρότυπο συζύγου και μητέρας, αλλά και υπόδειγμα οσιακού βίου.
Πηγή: Εφημερίδα «Μακεδονία» 

ΜΑΝΑ ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΑΙ Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ"



site analysis



Ένας νεαρός άνδρας πήγε να υποβάλλει αίτηση για μια διευθυντική θέση σε μια μεγάλη εταιρεία. Αφού πέρασε την αρχική συνέντευξη , έπρεπε τώρα να συμφωνήσει και ο γενικός διευθυντής για την πρόσληψη.
Ο διευθυντής ανακάλυψε από το βιογραφικό του, ότι ο νεαρός είχε εξαιρετικές ακαδημαϊκές σπουδές. Ρώτησε, «Πως κατάφερες να κάνεις αυτέ τις σπουδές; Μήπως πήρες υποτροφίες;»
«Όχι του απάντησε ο νεαρός».
«Ο πατέρας σου κατέβαλλε όλα αυτά τα δίδακτρα;» ρώτησε ξανά ο διευθυντής.
«Ο πατέρας μου κύριε πέθανε όταν ήμουν ενός έτους, η μητέρα μου ήταν αυτή που πλήρωνε τα δίδακτρά μου» Απάντησε.
« Που εργάζεται η μητέρα σου;»
«Η μητέρα μου εργάζεται ως καθαρίστρια ρούχων. Πλένει ρούχα για άλλους»
Ο διευθυντής ζήτησε τότε από το νεαρό να του δείξει τα χέρια του. Ο νεαρός έδειξε τα χέρια του τα οποία ήταν λεία και πολύ απαλά.
«Έχεις βοηθήσει ποτέ τη μητέρα σου στο πλύσιμο των ρούχων;»
«Ποτέ, η μητέρα μου ήθελε πάντα να μελετώ και να διαβάζω όσο το δυνατόν περισσότερο. Εκτός αυτού, η μητέρα μου πλένει τα ρούχα πιο γρήγορα από μένα.
Ο διευθυντής είπε: «Θέλω να σου ζητήσω κάτι. Όταν πας σπίτι σήμερα, πήγαινε να καθαρίσεις τα χέρια της μητέρας σου και θα τα ξαναπούμε αύριο το πρωί».
Ο νεαρός θεώρησε ότι οι πιθανότητες να πάρει τη θέση, ήταν πολύ μεγάλες. Όταν πήγε πίσω στο σπίτι, ζήτησε από τη μητέρα του να τον αφήσει να καθαρίσει τα χέρια της. Η μητέρα παραξενεύτηκε και με ανάμεικτα συναισθήματα άπλωσε τα χέρια της προς το γιο της.

Ο νεαρός άρχισε να πλένει τα χέρια της μητέρας του σιγά-σιγά, ενώ δάκρυα έσταζαν από τα μάτια του όση ώρα το έκανε αυτό. Ήταν η πρώτη φορά που παρατήρησε ότι τα χέρια της μητέρας του ήταν τόσο ζαρωμένα, και ότι υπήρχαν τόσες πολλές μελανιές πάνω τους. Μερικές μελανιές μάλιστα ήταν τόσο οδυνηρές, που η μητέρα του βογκούσε όταν τις άγγιζε.

Ήταν η πρώτη φορά που ο νεαρός συνειδητοποίησε ότι ήταν αυτά τα χέρια που έπλεναν σε καθημερινή βάση ρούχα για να μπορέσει να πληρώσει τα δίδακτρά του. Οι μελανιές στα χέρια της, ήταν το τίμημα που η μητέρα έπρεπε να πληρώσει για την εκπαίδευσή του και το μέλλον του παιδιού της.

Μετά τον καθαρισμό των χεριών της μητέρας του, ο νεαρός άρχισε να πλένει σιγά – σιγά όλα τα ρούχα που είχαν στοιβαχτεί για πλύσιμο, μονολογώντας «Μάννα συγγνώμη και σ’ ευχαριστώ για όλα» Μάννα συγγνώμη και σ’ ευχαριστώ για όλα»… ενώ δάκρυα συνέχιζαν να τρέχουν από τα μάτια του.
Εκείνο το βράδυ, μητέρα και ο γιος έκατσαν και κουβέντιασαν για αρκετή ώρα.
Την άλλη μέρα το πρωί, όταν ο νεαρός πήγε στο γραφείο του διευθυντή συγκινημένος και βουρκωμένος, βλέποντάς τον έτσι, τον ρώτησε.
«Για πες μου λοιπόν, τι έγινε χθες στο σπίτι σου; Τι έκανες; Έμαθες κάτι καινούργιο»
Ο νεαρός απάντησε: «Καθάρισα τα χέρια της μητέρας μου, αλλά και έπλυνα τελικά όλα τα ρούχα που είχε για πλύσιμο»

«Τώρα κατάλαβα και εκτίμησα την προσπάθεια της μητέρας μου. Χωρίς τη μητέρα μου, δεν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα. Συνειδητοποίησα με την πράξη αυτή, πόσο σημαντική είναι η βοήθεια που σου προσφέρουν οι άλλοι. Έχω καταλήξει να εκτιμώ την αξία και τη σημασία που έχει το να βοηθά ο ένας τον άλλο στην οικογένεια και στην κοινωνία»

Ο διευθυντής τότε του είπε: «Αυτό είναι που ψάχνω σε ένα συνεργάτη. Θέλω να προσλάβω ένα άτομο που δεν θα σκέφτεται μόνο το εαυτό του, που μπορεί να γνωρίζει και να εκτιμά τη βοήθεια, τις προσπάθειες και τα δεινά των άλλων, για να επιτευχτούν κάποια πράγματα στη ζωή και δεν θα θέτει τα χρήματα ως μοναδικό στόχο του στη ζωή του. Έχεις προσληφθεί»
Αυτό το νεαρό άτομο εργάστηκε πολύ σκληρά, έλαβε αξιώματα στην επιχείρηση και απολάμβανε το σεβασμό των υφισταμένων του. Κάθε εργαζόμενος που είχε, εργάστηκε επιμελώς και ως ομάδα με τους υπόλοιπους. Οι επιδόσεις της εταιρείας βελτιώθηκαν σημαντικά.

Η Αγία Ελικωνίδα



site analysis




Η Αγία Ελικωνίδα έζησε στα χρόνια του βασιλιά Γορδιανού του Γ’, στα μέσα του 3ου μ.Χ. αιώνα (238 – 244 μ.Χ.).

Η Αγία Ελικωνίδα, ήταν Θεσσαλονικιά αλλά μετακόμισε στην Κόρινθο, όπου καταγγέλθηκε σαν χριστιανή στον άρχοντα Περίνιο.
Μάταια αυτός προσπάθησε να την αποσπάσει από τη χριστιανική πίστη. Εκείνη έμενε σταθερή και φώναζε ότι είναι χριστιανή. Εξοργισμένος τότε ο Περίνιος την έβρισε χυδαία και της ξύρισε το κεφάλι. Η Ελικωνίδα χαμογελώντας απάντησε: «Σείς, έπαρχε, θεωρείτε άνθρωπο κυρίως το σώμα, και την ομορφιά του, νομίζετε ότι είναι η κυριότερη ανθρώπινη αρετή, και πάνω σ’ αυτή τη βάση στηρίζετε την ταπεινή και πρόσκαιρη ευτυχία σας. Αλλά για μας τους χριστιανούς, το επίγειο σώμα είναι όπως και το ρούχο. Αυτό κάποια μέρα θα παλιώσει και θα πεταχτεί. Επομένως ό,τι και αν κάνεις το φθαρτό σώμα μου δεν θα με ενοχλήσει, διότι δεν θα καταφέρεις να βλάψεις, με τη χάρη του Θεού, το σώμα της ψυχής μου, όπου εμείς οι χριστιανοί στηρίζουμε την αιώνια ευτυχία μας». Ο Περίνιος διέταξε τότε και έβαλαν την αγία μέσα σε λιωμένο μολύβι και άσφαλτο. Η θεία χάρη όμως την κράτησε αβλαβή. Το ίδιο συνέβη, όταν αργότερα και ο ανθύπατος Ιουστίνος την έριξε στη φωτιά και τα άγρια θηρία. Τελικά η Ελικωνίδα αποκεφαλίστηκε και έτσι φόρεσε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου για τον Χριστό.