Ο αποχαιρετισμός της Μάνας. Ιωάννης Πολέμης.

site analysis

Φ.Φράγκος : Αυτό εναι για την Ελληνίδα μάνα που πρώτα και πανω απο όλα είναι η Ελλάδα, οπως η αρχαία ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΣΣΑ έδινε ευχή και κατάρα όταν πήγαιναν στον πόλεμο τα παιδια της

«Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ»

Η την ασπίδα η επι της ασπίδας δηλαδή η νικητής η νεκρός, αλλά όχι ηττημένος!!

Η "Μάννα" του Πολέμη είναι έτοιμη να συγχωρήσει τα πάντα στο γιο της που χάνει από κοντά της, ακόμα και το να απαρνηθεί την ίδια. Ένα τον προειδοποιεί όμως πως δεν πρόκειται να ανεχτεί:  να τον δει να προδίδει την πατρίδα. Το ήθος του ποιητή που εκφράζεται μέσα από τα ποιήματα του ας μας καθοδηγεί στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε. Άλλωστε γι' αυτό γεννήθηκε η ποίηση, για να έχει ο άνθρωπος πρότυπα συμεριφοράς.

Ὁ ἀποχαιρετισμὸς τῆς Μάννας

Μισεύεις γιὰ τὴν ξενητιὰ καὶ μένω μοναχή μου

σύρε παιδί μου στὸ καλὸ καὶ σύρε στὴν εὐχή μου.

Τριανταφυλλένια ἡ στράτα σου, κρινοσπαρμένοι οἱ δρόμοι,

γιὰ χάρη σου ν᾿ ἀνθοβολοῦν καὶ τὰ λιθάρια ἀκόμη.

Τὰ δάκρυά μου νὰ γεννοῦν διαμάντια σ᾿ ὅ,τι ἀγγίζεις

καὶ τὸ ποτήρι τῆς χαρᾶς ποτὲ νὰ μὴ στραγγίζεις.

Νὰ πίνεις καὶ νὰ ξεδιψᾶς καὶ νἆν᾿ αὐτὸ γεμάτο,

σὰ νἆσαι ἡ βρύση ἀπὸ ψηλὰ κι ἐσὺ νἆσαι ἀποκάτω.

Ἐκεῖ, παιδί μου, ποὺ θὰ πᾶς, στὰ μακρινὰ τὰ ξένα,

δίχτυα πολλὰ κι ὀξόβεργες θὰ στήσουνε γιὰ σένα.

Παιδί μου ἂν ἐμένανε πάψεις νὰ μὲ θυμᾶσαι,

μὲ δίχως βαρυγγόμηση συχωρεμένος νἆσαι.

Κι ἂν πάλι τὸ φτωχὸ καλύβι μας ντροπὴ σοῦ φέρνει,

ὡστόσο

Καὶ πάλι θά ῾μαι πρόθυμη, συχώρεση νὰ δώσω.

Μ᾿ ἂν τὴν πατρίδα ἀπαρνηθεῖς ποὺ τὴ λατρεύουμε ὅλοι,

νἆσαι ἡ ζωή σου ὅπου κι ἂν πᾶς ἀγκάθια καὶ τριβόλοι.