Η ίδια η ουσία του επιτεύγματος τής κατά Χριστόν σαλότητας στο πρόσωπο τής Αγίας Ξένιας της Πετρούπολης αποτελεί το θέμα τής συζήτηση μας με τον πνευματικό τής Μονής Ντονσκόι, Ιερομόναχο Βαλεντίνο (Γκουρέβιτς).
"Σαν τον εαυτό σου"
Σήμερα, 24 Ιανουαρίου / 6 Φεβρουαρίου, γιορτάζουμε την μνήμη τής Αγίας Ευλογημένης Ξένιας τής Πετρούπολης, την οποία ιδιαιτέρως τιμούν οι πιστοί τής εκκλησίας μας. Παρ΄όλα αυτά, ήταν μόλις πρόσφατα, στο τέλος της 70χρονης διακυβέρνησης τού αθεϊστικού καθεστώτος, που η ευλογημένη Ξένια αγιοκατατάχτηκε.Την Ευλογημένη Ξένια, που σαν στόχο για τον εαυτό της είχε θέσει το κατόρθωμα τής κατά Χριστόν σαλότητας, δηλαδή, ένα κατόρθωμα στο οποίο το μη-κοσμικό στοιχείο τού Χριστιανισμού εκφράζεται στην πληρέστερη και πλέον ασυμβίβαστη του μορφή, όταν η οποιαδήποτε προσκόλληση στα κοσμικά έχει εγκαταλειφθεί. Ένας άθλος στον οποίο το άτομο επιδιώκει να επικεντρωθεί πλήρως στην εντολή: «ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου» (βλ. κατά Ματθαίον κεφ. 22 εδ. 37).
Όπως και στην: «δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (βλ. κατά Ματθαίον κεφ. 22 εδ. 39). Και η Ευλογημένη Ξένια αγάπησε τον αποθανόντα κοντινό της άνθρωπο όπως τον εαυτό της, δίνοντας έτσι το παράδειγμα για μια τέτοια αγάπη - στο σημείο που να ταυτιστεί ακόμη μαζί του, με το φοράει τα ρούχα του του και το να απαιτεί να την καλούν με το όνομά του.
Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στην ουσία αυτού του περίεργου χριστιανικού κατορθώματος - τής κατά Χριστόν σαλότητας - που ξεκινά από τα αρχαία χρόνια, και που προέρχεται από τα σπλάχνα τού αιγυπτιακού μοναχισμού. Και το οποίο κατόρθωμα, σε ύστερους χρόνους, ριζώθηκε ιδιαίτερα στο έδαφος τής Ρωσικής Ορθοδοξίας.
Τι αντίθεση με εμάς τούς υπόλοιπους
Το «απόκοσμο» τού Xριστιανισμού εκδηλώνεται ιδιαίτερα ζωντανά και ασυμβίβαστα μέσα αυτό ακριβώς το επίτευγμα. Οι σαλοί δεν επιδεικνύουν το παραμικρό ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα σε αυτόν τον κόσμο. Η διαθήκη τού Κυρίου - «ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (βλ. κατά Μάρκο κεφ. 8 εδ.34) - ακολουθείται από τούς σαλούς στον υπέρτατο και πλέον ασυμβίβαστο βαθμό. Συγκεκριμένα, απορρίπτουν την οποιαδήποτε μέριμνα τής καθημερινότητας: δεν τούς ενδιαφέρει ούτε φαγητό, ούτε ρούχα ούτε στέγη, ούτε πώς φαίνονται στα μάτια των άλλων. Πέρα από την σωφροσύνη τους, διακρίνονται επίσης από την πλήρη απουσία οποιασδήποτε αυτοθεοποίησης. Οι περίεργες ενέργειές τους προκαλούν τον γέλωτα, δυσαρέσκειες, προσβολές απέναντι στο πρόσωπό τους, και αυτοί από την μεριά τους, βλέπουν όλα αυτά σαν μια ευκαιρία να ασκηθούν στην ανεξικακία κι ευκαιρίαν για να προσεύχονται για τούς υβριστές τους.
Πόσο διαφορετικοί είναι από μάς τούς υπόλοιπους! Πόσο άγχος, θλίψη και δυστυχία βιώνουν οι άνθρωποι όταν δεν έχουν εισόδημα, ένα διαμέρισμα, όλα αυτά που θεωρούν απαραίτητα για να παρέχουν στον εαυτό τους τροφή και ρούχα. Πόσο μάς απασχολεί το πώς δείχνουμε στα μάτια των άλλων, κι ότι μπορεί να σκέφτονται άσχημα για μάς.
Και το χειρότερο για εμάς είναι εάν, Θεός φυλάξοι, μάς θεωρούν χαζούς. Καλύτερα να περνιόμαστε για ανήθικοι, παρά για ανόητοι - αυτό είναι αποκλειστική ιδιότητα, εγγενής, σε αντίθεση με όλα τα άλλα πλάσματα τής Κτίσης, τού Ανθρώπου.
Και οι σαλοί αρνούνται ακόμη να χρησιμοποιήσουν το μυαλό τους, χωρίς να φοβούνται ότι θα χαρακτηριστούν ανόητοι, γιατί το μόνο που επιζητούν είναι γνωρίζουν την Σοφία και το θέλημα του Θεού, πράματα απείρως ψηλότερα από τα όρια τού ανθρώπινου λογισμού.
Να μην αφήσουμε, επ΄ουδενί λόγω, άλλα πράματα να αποσπάσουν την προσοχή μας
Πόση προσοχή και ψυχική δύναμη χάνουμε από την κάθε δυσαρέσκεια, τον θυμό, τον ερεθισμό ή τις βρώμικες ψυχικές κινήσεις που σχετίζονται με την δράση τού πάθους τής ασωτίας. Κι από την άλλη, για χάρη του Χριστού, οι σαλοί μπορούν να επικεντρωθούν αδιάκοπα στην αγάπη για τον Θεό και στην επικοινωνία μέσω τής προσευχής μαζί Του. Στην αγάπη προς τον πλησίον τους και στην προσευχή γι΄αυτόν, όπως για τον εαυτό τους.
Μετά τον θάνατο τού αγαπημένου της συζύγου, η Αγία Ευλογημένη Ξένια δεν ήθελε κανέναν νέο γάμο. Θέλοντας να προσευχηθεί για τον αποθανόντα, ο οποίος έφυγε ξαφνικά, χωρίς χριστιανική προετοιμασία, κατάλαβε αμέσως ότι για πραγματική, εστιασμένη, ανεμπόδιστη προσευχή, ήταν απαραίτητο να εγκαταλείψει όχι μόνο οποιεσδήποτέ σκέψεις περί νέων δεσμών γάμου, αλλά ήταν επίσης απαραίτητο να απελευθερωθεί από όλους τούς άλλους δεσμούς με τον κόσμο αυτόν, δεσμούς με τούς οποίους ο κόσμος αυτός κλείνει την ψυχή στον εαυτό της, για να την αποσπάσει την προσοχή της από το πλέον απαραίτητο (ΣτΜ: «ἑνὸς δέ ἐστι χρεία», βλ. κατά Λουκά, κεφ10 εδ.42).
Πώς ο Κύριος φροντίζει για την σωτηρία πολλών
Όταν οι άνθρωποι έρχονται στην Εκκλησία, μερικές φορές για πρώτη φορά, συντετριμμένοι από τον θάνατο των αγαπημένων τους, οι ιερείς, για να τούς παρηγορήσουν, τούς λένε ότι όλοι είναι ζωντανοί για τον Θεό, αλλά ότι για να βοηθήσουν τούς αποθανόντες να έχουν μια καλύτερη τύχη, πρέπει να προσευχηθούν για την ανάπαυση των ψυχών τους, και μάλιστα, η δύναμη αυτής τής προσευχής συναρτάται με την ψυχική κατάσταση αυτού που προσεύχεται. Όποιος θέλει να προσευχηθεί για τούς άλλους - ζωντανούς και θανόντες, πρέπει να ξεκινήσει με τον εαυτό του, με τη δική του πνευματική υγιεινή, την υγιεινή τής ψυχής, η οποία είναι πιο σημαντική από την υγιεινή του σώματος, γιατί είναι η προσευχή των δίκαιων που εισακούγεται.
Έτσι, είναι απαραίτητο να διαβάζουμε τις πρωινές και βραδινές προσευχές, το Ψαλτήρι, τις Αγίες Γραφές, να πηγαίνουμε στην εκκλησία, να ασπαζόμαστε τα λείψανα, τις εικόνες και τον σταυρό, να πίνουμε το αγιασμένο ύδωρ αλλά και να το χρησιμοποιήσουμε, να παίρνουμε αντίδωρο, να καθαρίζουμε τακτικά την συνείδησή μας μέσα από το Μυστήριο τής Μετάνοιας, να μεταλαμβάνουμε των Καθαγιασμένων Τιμίων Δώρων του Θεού. Και, φυσικά, να αγωνιζόμαστε ώστε τίποτα το εξωτερικό να μην αποσπά την προσοχή μας από την προσευχή, προσευχή που μάς φέρνει σε επικοινωνία με τον Θεό.
Δηλαδή, δεν πρέπει να υπάρχουν είδωλα που να αποσπούν την προσοχή μας από τον Ένα Θεό, τον Οποίο πρέπει να «ἀγαπήσεις .. ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου» και «τὸν πλησίον σου (αυτόν για το οποίον προσευχόμαστε) ὡς σεαυτόν». Που είναι το ίδιο με το «ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι».
Και αν αυτό το κάνει κάποιος, από τον οποίο ο θάνατος έχει πάρει κάποιον που αγαπούσε, θα σωθεί κι ο ίδιος, γιατί θα έχει προετοιμάσει σωστά την ψυχή του για την στιγμή τού θανάτου του, αλλά και θα βοηθήσει με την προσευχή του αυτόν για τον οποίο προσεύχεται. Να πώς η Θεία Πρόνοια φροντίζει για την σωτηρία πολλών. Και υπό αυτήν την έννοια, η Ευλογημένη Ξένια μπορεί να ειδωθεί ως παράδειγμα τέτοιας ανιδιοτέλειας στην προσευχή για ένα αγαπημένο πρόσωπο.
Η σύνδεση των ψυχών μας
Η ανιδιοτέλεια δεν είναι ένα συχνό γνώρισμα των ανθρώπων. Ζουν στον τον κόσμο με την προσοχή τους διασκορπισμένη σε πολλά διαφορετικά μάταια θέματα, και τότε η προσευχή χάνει σε δύναμη - όπως λένε, «ο χρόνος θεραπεύει τα πάντα».
Κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε, όμως, με την Ευλογημένη Ξένια. Η αγάπη της για τον θανόντα σύζυγό της ήταν ακριβώς το είδος της αγάπης που κάνει τον «έναν από τούς δύο» - όταν οι δύο έσονται εις σάρκαν μίαν. Σύμφωνα με έναν από τούς πνευματικούς νόμους, η κατάσταση τής ψυχής τού αποθανόντος επηρεάζεται από την κατάσταση τής ψυχής εκείνων που είναι κοντά σε αυτόν και που παραμένουν στην γη. Εάν οι αγαπημένοι τού αποθανόντος βρίσκονται σε προσευχή- κοινωνία με τον Θεό, τότε η γαλήνη τους μεταδίδεται στην ψυχή τού αποθανόντος.
Κάπως έτσι, η Ευλογημένη Ξένια, που βρισκόταν σε συνεχή προσευχή με τον Θεό, ήταν ταυτόχρονα σε ενότητα με την ψυχή τού αγαπημένου της συζύγου. Κι αυτό, όχι μόνο εσωτερικά. Ακόμη κι κι εξωτερικά ταυτίζονταν μαζί του, φορούσε τα ρούχα του και απαιτούσε από όλους να την καλούν με το όνομά του ... Και όντας σε υψηλή ενότητα προσευχής με τον Θεό, προσέδεσε έτσι και την ψυχή αυτού στην ευλογημένη κατάσταση τής Βασιλείας των Ουρανών.
Και έτσι ώστε τίποτα από αυτόν τον κτιστό κόσμο να μην αποσπά την προσοχή της από την προσευχή, επέλεξε για τον εαυτό της απλά και μόνο το κατόρθωμα τής κατά Χριστό σαλότητας. Δηλαδή, επέλεξε την οδό τής πλήρους ανιδιοτέλειας, τού σεβασμού και τής πλήρους εστίασης στα Θεία. Πρώτο βήμα ήταν να διανείμει στην Εκκλησία και σε όσους είχαν ανάγκη όλη την μεγάλη περιουσία που τής είχε αφήσει ο σύζυγός της, συμπεριλαμβανομένης στέγασης, και σαν δεύτερο βήμα, φορώντας τα ρούχα τού συζύγου της, άρχισε να περιπλανιέται στους δρόμους της πόλης, ζώντας με έναν τρόπο που κουβαλούσε πάνω του τα χαρακτηριστικά αυτού τού περίεργου, και για τούς πιο πολλούς ανθρώπους, ακατανόητου κατορθώματος.
Οι συνθήκες διενέργειας τού κατορθώματος
Ήταν σαν να είχε αφήσει πίσω της τα πάντα, ακόμη και το μυαλό της. Η παράξενη συμπεριφορά της οδήγησε τούς συγγενείς τού συζύγου της στο να προσπαθήσουν να αποτρέψουν την διάθεση τής περιουσίας της με το πρόσχημα ότι παρεφρόνησε. Κι όμως, οι γιατροί επιβεβαίωσαν ότι ήταν απολύτως ψυχικά υγιές και πλήρες άτομο, και ότι κανείς δεν είχε το δικαίωμα να την εμποδίσει να διαθέσει την περιουσία της σύμφωνα με την κρίση της.
Φυσικά, ένα τέτοιο κατόρθωμα μέσα στην πολυτάραχη ζωή τής πόλης μπορούν να το καταφέρουν μόνο αυτοί που έχουν ήδη αποκτήσει το χάρισμα τής συνεχούς προσευχής. Κι αυτό γιατί, ακόμη κι εάν κάποιος είναι αποφασισμένος να εγκαταλείψει τα πάντα στον κόσμο, παρ΄όλα αυτά η όραση κι η ακοή μπορούν να είναι οι πισόπορτες μέσα από τις οποίες τα τού κόσμου θα μπορούν να εισβάλλουν στο εσωτερικό τής ψυχής. Να υποθέσουμε, λοιπόν, ότι η Ευλογημένη είχε όντως το χάρισμα αυτής της προσευχής. Αλλά ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση, οι κατά Χριστόν σαλοί χρειάζονται κατά καιρούς να κάνουν προσευχή απομονωμένοι για να πετύχουν μια ιδιαίτερη ένωση με τον Θεό. Δεν χωρά αμφιβολία περί τής αναγκαιότητας αυτού, καθότι ο ίδιος ο Υιός τού Ανθρώπου αποσύρονταν κατά καιρούς στο όρος για να προσευχηθεί. Έτσι, η ευλογημένη Ξένια περιφέρονταν όλη την μέρα ντυμένη στην περίεργη ενδυμασία της στους δρόμους τής Πετρούπολης, και τη νύχτα αποσύρονταν έξω από την πόλη, στο χωράφι και εκεί προσεύχονταν, κι εκεί και την έβρισκαν μερικές φορές οι κάτοικοι της πόλης.
Όταν τούς έδωσε να καταλάβουν
Η παράξενη ενδυμασία της και η ψυχικά μειονεκτική συμπεριφορά της, προκαλούσαν τον γέλωτα και δυσαρέσκεια απέναντί της, ειδικά από τα αγόρια της πόλης. Οι κατά Χριστόν σαλοί χρησιμοποιούν κάποιες τέτοιες αντιδράσεις για να ασκηθούν στην ανεξικακία και στην προσευχή για τούς δυσαρεστημένους. Αλλά μερικές φορές υπάρχουν και περιπτώσεις ακραίων επιπλήξεων από την πλευρά των τελευταίων, ειδικά όταν πρόκειται για θέματα ανατροφής των παιδιών.
Έτσι, το βιβλικό περιστατικό με τον προφήτη Ελισαίο (βλ. Βασιλείων Δ΄, κεφ. 2 εδ. 23-24 [1] ) αποτελεί μάθημα για όλες τις γενιές, βάζοντάς τους να σκεφτούν και πώς να συσχετιστούν με τον λαό του Θεού, αλλά και γενικά για το ότι ο χλευασμός τής ανθρώπινης αδυναμίας είναι κάτι το απαράδεκτο.
Η Ευλογημένη Ξένια υπέμενε πάντοτε αγόγγυστα όλους τούς χλευασμούς και τις κοροϊδίες απέναντί της, αλλά μια φορά, όταν τα αγόρια άρχισαν να τής ρίχνουν πέτρες και σκουπίδια, την είδαν να τούς κυνηγάει με μια τρομερή μορφή, απειλώντας τους με το ραβδί της. Και από τότε σταματήσαν να την κοροϊδεύουν.
"Ο άντρας σου θάβει τη γυναίκα του"
Το κατόρθωμα τής σαλότητας προσέλκυσε γρήγορα την Χάρη τού Θεού στην Ευλογημένη, και οι κάτοικοι της Πετρούπολης άρχισαν να παρατηρούν ότι τα λόγια τής Ευλογημένης ήταν γεμάτα με κάποια μυστικά νοήματα και ότι συχνά αποδείχθηκαν προφητικά. Οι αμαξάδες την έπειθαν να πηγαίνει μαζί τους τουλάχιστον μια μικρή απόσταση και μετά από αυτό οι δουλειές θα πήγαιναν καλά εκείνη την ημέρα. Το ίδιο και με τούς εμπόρους που τής ζητούσαν να πάρει κάτι από τους πάγκους τους. Οι μητέρες παρατήρησαν ότι αν η Ευλογημένη χαϊδέψει το κεφάλι ή ευλογήσει το παιδί τους, τότε αυτό θα είναι υγιές και θα έχει προκοπή.
Υπάρχουν μαρτυρίες περί τής προφητικής της φροντίδα προς τις ευσεβείς οικογένειες. Κάποτε, όταν ήρθε στο σπίτι όπου ζούσε μια μητέρα με την προς παντρειά κόρη της, τούς συμβούλεψε να πάνε αμέσως στο νεκροταφείο, όπου «τώρα που μιλάμε, ο σύζυγός σου θάβει τη γυναίκα του». Οι γυναίκες, παραξενεύτηκαν μεν από τα περίεργα λόγια τής Ευλογημένης, έδειξαν όμως υπακοή κι έσπευσαν να πάνε εκεί. Κι όταν φτάσαν εκεί, βρήκαν έναν νεαρό γιατρό γονατισμένο και σε βαθιά θλίψη μπροστά στον φρεσκοσκαμένο τάφο τής εξάφνου αποθανούσης συζύγου του, που τον άφησε με μικρά παιδιά. Και, χωρίς καν να καταλάβει πώς και γιατί, αυτός έπεσε στην αγκαλιά τής μητέρας και τής κόρης. Ένα χρόνο αργότερα, πρότεινε παντρειά στην κόρη, και έζησαν το υπόλοιπο της ζωής τους ευτυχισμένα. Και κληροδότησαν στα παιδιά να φροντίσουν τον τάφο τής Ευλογημένης Ξένιας.
... και άλλα περιστατικά στο κοιμητήριο
Μια μοναχική γυναίκα στην οποία η Ευλογημένη άφησε το σπίτι της, την συμβούλευσε κάποτε να πάει στο κοιμητήριο «για να βρεί τον γιο της». Η γυναίκα παραξενεύτηκε από αυτό που άκουσε, αλλά υπάκουσε στην συμβουλή τής Ευλογημένης. Και έφτασε εκεί την στιγμή που, κοντά στο κοιμητήριο, μια έγκυος γυναίκα, που χτυπήθηκε από μια άμαξα, γεννούσε κυριολεκτικά εκείνην την στιγμή στο έδαφος και πέθανε. Βλέποντας το δάχτυλο τού Θεού σε αυτό, πήρε το νεογέννητο αγόρι στο σπίτι της και, επειδή δεν μπορούσε να βρει τον πατέρα του, το υιοθέτησε, το μεγάλωσε και τού δίδαξε την αυστηρή χριστιανική ευσέβεια, κάτι για το οποία τής ήταν για πάντα ευγνώμων στην ζωή του, και θεωρώντας την μητέρα του, έγινε και το στήριγμά της στα γεράματά της ...
Είναι γνωστές οι περιπτώσεις μεταθανάτιων θαυμάτων και θεραπειών από την Ευλογημένη Ξένια. Στον τάφο της τελούνταν Παννυχίδες και προσευχές. Στην διάρκεια τής τέλεσης αυτών, εμφανίζονταν μια γυναίκα με παράξενα ρούχα και με ένα μπαστούνι. Και σε εκείνους που η συνείδησή τους καταμαρτυρούσε κακές πράξεις, το βλέμμα της ήταν απειλητικό. Για παράδειγμα, είπε κάποτε σε έναν μεθυσμένο: «Κόψτο το πιοτό. Τα δάκρυα τής γυναίκας και μητέρας σου πλημμύρισαν τον τάφο μου». Και αυτός το έκοψε.
Μετά την ολοκλήρωση αυτών των προαναφερθέντων υπηρεσιών, αυτοί που συμμετείχαν στην προσευχή παίρναν ένα κομμάτι γης από τον τάφο της και σιγά-σιγά ο λοφάκος τού τάφου εξαφανίστηκε. Κι ο πρώτος, κι ο δεύτερος. Με όλα αυτά, στήσαν μια μαρμάρινη πλάκα, αλλά κι αυτό δεν σταμάτησε τούς ανθρώπους: άρχισαν να σπάνε την πλάκα και να παίρνουν κομμάτια για τον εαυτό τους. Ταυτόχρονα, άφηναν χρήματα στον τάφο τής ευλογημένης, που τα έπαιρναν οι ζητιάνοι.
Ο επισκέπτης από τον Βορρά
Ακόμη μια μεταθανάτια περίπτωση θαυματουργής θεραπείας ήταν αυτή όπου ο σύζυγος, η σύζυγος και τα δύο παιδιά ήταν μακριά από την Αγία Πετρούπολη, στο νότο - σε αναζήτηση εργασίας. Ο σύζυγος αρρώστησε βαριά και είχε ήδη σταματήσει να τρώει ή να πίνει, δεν μπορούσε καν να κουνήσει τα χείλη του αλλά ούτε και τίποτα μπορούσε να βγει από το στόμα του. Όταν έφτασε στα όρια ακραίας εξάντλησης, ο γιατρός, αφού επισκέφθηκε τον ασθενή, τού είπε ότι θα έρχονταν το επόμενο πρωί. Από την έκφραση στα μάτια τού γιατρού, η γυναίκα κατάλαβε ότι ο ασθενής θα πέθαινε τη νύχτα. Πήρε τα παιδιά σε ένα άλλο δωμάτιο, και η ίδια παρέμεινε μόνη της με τη θλίψη της, κι απευθύνθηκε με τις σκέψεις της στην Ευλογημένη Ξένια και σκέφτονταν ότι αν ήταν στην Πετρούπολη, κι αν ήταν έτσι τα πράματα όπως ήταν εκείνη την στιγμή, φυσικά και θα πήγαινε στον τάφο της.
Η ζέστη και δυσωδία ήταν ανυπόφορες. Άνοιξε όλα τα παράθυρα και τις πόρτες. Εκείνη την στιγμή, ακούστηκε να χτυπά η πύλη και κάποιος μπήκε στον κήπο τού σπιτιού. Η παράξενη επισκέπτρια εμφανίστηκε στο σπίτι. Αδύνατο να πεις την ηλικία της. Παρά την ανυπόφορη ζέστη, ήταν ντυμένη σαν να ήταν χειμώνας, με ένα ζεστό γούνινο παλτό, ένα σάλι και φορούσε και μπότες. Άρχισε να μιλά για την υγεία τού συζύγου της, πήγε στο κρεβάτι του, μετά επέστρεψε στη γυναίκα του και τής είπε να τον ταΐσει σιγά-σιγά, να τού δώσει δύο κουταλάκια τού γλυκού τσάι, γάλα, χυλό .. Η σύζυγος αντείπε ότι ο σύζυγός της ούτε τα χείλη του δεν μπορεί να κουνήσει αλλά η επισκέπτρια τής είπε να τον ταΐσει κι ότι αυτός θα αναρρώσει.
Η ξένη άφησε αθόρυβα το σπίτι, αλλά τα παιδιά είπαν, απαντώντας στην ερώτηση τής μητέρας τους, ότι δεν είχαν δει κανέναν επισκέπτη. Και βέβαια, κι η ανακολουθία τής χειμερινής της ενδυμασίας με την τόσο αφόρητη ζέστη, ήταν κάτι που μαρτυρούσε ξεκάθαρα μια εντελώς ασυνήθιστη επίσκεψη.
Προς έκπληξίν τής γυναίκας του, ο ασθενής ξύπνησε, ζήτησε να πιεί και άρχισε να τρώει σιγά σιγά, ζητώντας επίμονα να μάθει ποιος πλησίασε το κρεβάτι του. Από τον επισκέπτη που ήρθε στο κρεβάτι του, σύμφωνα με αυτόν, μια αναζωγονητική δροσιά τον διαπέρασε, και συνάμα ένιωσε ένα κύμα δύναμης, και τότε συνειδητοποίησε ότι η ασθένεια ήταν παρελθόν. Η σύζυγος δεν μπορούσε να τού πει τίποτα συγκεκριμένο.
Και τότε ο σύζυγος την ρώτησε:
- Από ό,τι φαίνεται, προσευχήθηκες για μένα. Σε ποιόν προσευχήθηκες;
- Στην Ευλογημένη Ξένια - είπε η σύζυγός του και την πιάσαν τα κλάματα.
Η σαλότητα δεν απωθεί
Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτό το, πιθανώς σαγηνευτικό για τούς υπόλοιπους, και φαινομενικά παράδοξο από χριστιανική άποψη, κατόρθωμα τής κατά Χριστόν σαλότητας, είναι, παρ΄όλα αυτά, σε συμφωνία με τα λόγια τού Κυρίου: «οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (βλ. κατά Ματθαίον, κεφ. 5 εδ.16).
Θα περίμενε κανείς ότι η σαλότητα κι η παραφροσύνη θα έπρεπε να απωθούν και να προκαλούν αποστροφή. Κι όμως, το αντίθετο συνέβαινε: οτιδήποτε το ασυνήθιστο προξενεί πάντα την προσοχή των άλλων, και η Χάρη τού Θεού, που προσελκύεται από ένα εξαιρετικό κατόρθωμα, γίνεται εμφανής και με την πάροδο του χρόνου η αλήθεια γίνεται ολοένα και πιο σαφής.
Ένας τέτοιος βίος - τόσο το κατόρθωμα αυτό καθαυτό, όσο και η ευλογημένη απόδειξη τής αυθεντικότητάς του - χρησιμεύει ως επιβεβαίωση τής Θείας Σοφίας, το αντίθετο τής σοφίας τής εποχής μας, που το μόνο που ενδιαφέρει είναι οι ανέσεις και οι χαρές τής προσωρινής ζωής. Γι΄αυτήν την σαρκική σοφία, την σοφία τής εποχής μας, η χριστιανική στάση απέναντι στη ζωή είναι κάτι το ξένο και και τo ακατανόητo.
Ας είμαστε διαφορετικοί από τους υπόλοιπους
Οι περισσότεροι συμπατριώτες μας προσπαθούν τώρα να μιμηθούν τον δυτικό τρόπο ζωής. όλη η προσοχή τους στρέφεται στον πλουτισμό: μερικοί πλουτίζουν και «κολυμπούν» στις ανέσεις, ενώ άλλοι τούς ζηλεύουν. Και όλοι θέλουν μια τόσο άνετη ζωή όπως στο εξωτερικό - δεν θέλουν να είναι διαφορετικοί από τις υπόλοιπες χώρες, δεν θέλουν να είναι μια ξεχωριστή χώρα, ένας ξεχωριστός λαός, ένας εκλεκτός λαός, "κατά Χριστόν σαλός". Όπως έγραφε ο ποιητής Τούτσεφ:
Την Ρωσία, να την καταλαβάνεις με το μυαλό, δεν γίνεται,
Και με κοινό μέτρο να την μετρήσεις, ούτε κι αυτό γίνεται
Έχει φτιάξιμο ξεχωριστό -
Μόνο να πιστέψεις στην Ρωσία μπορείς...
Και ούτε να είμαστε ιδιαίτεροι, θέλουμε, κι όπως και οι αρχαίοι Ισραηλίτες, θέλουμε να έχουμε τα πάντα, «καθὰ καὶ τὰ λοιπὰ ἔθνη» (βλ. Βασιλείων Α΄, κεφ. 8 εδ. 5). Και θέλουμε να λατρεύουμε τα ίδια είδωλα: την άνεση, τον υπολογιστή, την τηλεόραση κ.λ.π.
Ναι, είναι δύσκολο και άβολο να είμαστε εκλεκτός λαός, ιδιαίτερος. Θα φαντάζει παράξενο στούς τριγύρω. Και θα συνοδεύεται από χλευασμό, εχθρότητα και προσβολές από τούς γύρω λαούς. Όπως λένε οι Ψαλμοί: «ἔθου ἡμᾶς ὄνειδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν, μυκτηρισμὸν καὶ χλευασμὸν τοῖς κύκλῳ ἡμῶν· ἔθου ἡμᾶς εἰς παραβολὴν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, κίνησιν κεφαλῆς ἐν τοῖς λαοῖς » (βλ. Ψαλμοί, κεφ. 43, εδ. 14-15) ...
Δεν απαντούμε στο κάλεσμα: "Αγία Ρωσία, διαφύλαξε την Ορθόδοξη πίστη, σε αυτήν είναι η ισχύς σου". Και αυτό ακριβώς το κάλεσμα είναι που μπορεί να οδηγήσει στην επίλυση όλων τών προβλημάτων μας. Το λένε κι οι Γραφές: «ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (βλ. κατά Ματθαίον, κεφ. 6 εδ. 33).
