site analysis
(Επικήδειος στην κα. Αρετή Δράμαλη)
Πριν κάμποσα χρόνια, ένα καλοκαιρινό απόγευμα, επιστρέφοντας
στη Μητρόπολη ο μακαρίτης ο δεσπότης μας Μελέτιος, μου περιέγραφε έκπληκτος μια
συνάντηση που είχε στον δρόμο, κατά σύμπτωση, με την κυρία Αρετή.
Την πείραζε πάντα και της έλεγε κάποιο αστείο λογοπαίγνιο,
όταν την συναντούσε και τον πλησίαζε εκείνη να πάρει την ευχή του. Συνήθως της
έλεγε: «Να ένα πρόσωπο, όνομα και πράγμα». Αυτό η κυρία Αρετή το άκουγε
δύσφορα, και εκείνη τη μέρα του είπε μια απάντηση, η οποία κατέπληξε και
εκείνον και εμένα και ηχεί ακόμη μέσα στην ψυχή μου. Του είπε: «Σεβασμιότατε,
όταν η αρετή δεν φτάνει να γίνει αγάπη, άχρηστη είναι».
Έκπληκτος ο δεσπότης, επαναλάμβανε αυτόν τον λόγο: «Όταν η
αρετή δεν φτάνει να γίνει αγάπη, άχρηστη είναι», λέγοντας ότι όλοι αυτοί οι
άνθρωποι οι αγράμματοι και απλοϊκοί, που μεγαλώσανε και γεράσανε μέσα στην
Εκκλησία και "ήπιανε" από τον αέρα και την ατμόσφαιρα της Εκκλησίας
είναι εκπληκτικό ότι μπορέσανε να καταλάβουν (...κάμποσοι!) αυτό που περιγράφει
η διδασκαλία της Εκκλησίας για μεγάλους και σοφούς ανθρώπους και ασκητές. Ότι
δηλαδή σε ένα κτίριο δεν έχουν αξία οι σκαλωσιές αλλά το έργο. Δεν έχει αξία η
αρετή αλλά η αγάπη, γιατί η αγάπη είναι το κτίριο. Οι σκαλωσιές χρειάζονται όσο
χτίζεται το κτίριο!
Η κυρία Αρετή ήταν ένα πρόσωπο απλό, απλοϊκό θα λέγαμε,
γεμάτο όμως με διάθεση θυσίας. Όμως προσπαθούσε να παρατηρεί τα λάθη της,
προσπαθούσε να βλέπει τις ατέλειές της, προσπαθούσε να αντιλαμβάνεται τις
κακίες της, τις οποίες διηγούνταν στην εξομολόγηση υπερβάλλοντάς τες με
ταπείνωση αυτοσυνειδησίας.
Όταν ο δεσπότης, περιγράφοντας αυτή τη συνάντηση, μου έλεγε
αυτά τα πράγματα, μου είπε εξ εαυτού και μια επί πλέον παρατήρηση: «Πάτερ, όταν
ο άνθρωπος δεν έχει καρδιά, τι να τα κάνει όλα τα υπόλοιπα χαρίσματα;
Χρειάζεται μια καρδιά η οποία να καταλάβει ότι οι αρετές μάς βοηθάνε να μάθουμε
να αγαπάμε. Άμα δεν υπάρχει αυτό δεν μπορεί να κάνει θυσίες, σκέφτεται μόνο τον
εαυτό του»!
Η κυρία Αρετή ήταν κυριολεκτικώς μια ενσάρκωση της θυσίας.
Είχε ξεχάσει τον εαυτό της. Και ο Ναός του αγίου Χρυσοστόμου την ξέρει σε κάθε
του άκρη και λεπτομέρεια, και το Γηροκομείο την ξέρει σε κάθε του γωνιά και σε
κάθε ράφι του μαγειρείου. Όλη της η ημέρα ήταν μια θυσία. Είτε στο Γηροκομείο,
είτε στον Ναό.
Αδελφοί μου, γράφει μια μεγάλη σοφή γυναίκα: «Θέλει πολλή
αγάπη για να φτάσεις στην απόφαση να ζεις απλά, με έργα ταπεινά και ανιαρά»
(Franҫoise Dolto). Κανένας μας δεν θέλει ταπεινά και ανιαρά έργα. Φανταζόμαστε
όλοι μας ότι είμαστε πλασμένοι για τα πολύ μεγάλα. Όμως δεν βάζουμε καν το πόδι
μας στο πρώτο σκαλοπάτι της σκάλας, και δεν φτάνουμε ποτέ στο τελευταίο σκαλί,
το οποίο υποτίθεται ονειρευόμαστε! Αυτή η γυναίκα, που λέει τα παραπάνω, ήταν
μια μεγάλη ψυχίατρος και ψυχολόγος και αυτά τα έμαθε στην πράξη, ότι δηλαδή: «Θέλει
πολλή αγάπη για να φτάσεις στην απόφαση να ζεις απλά, με έργα ταπεινά και
ανιαρά».
Σήμερα, με την καρδιά γεμάτη και χαρά και θλίψη, προπέμπουμε
την κυρία Αρετή στην αγκαλιά του Χριστού. Αυτόν Τον οποίο αγάπησε όλη της τη
ζωή, για Τον οποίον έκανε θυσίες όλη της τη ζωή, Τον οποίον κατάλαβε ότι για να
Τον γνωρίσει, πρέπει να μάθει να αγαπάει όπως αγαπούσε Εκείνος.
Ήρθαμε να Τον παρακαλέσουμε να την δεχθεί κατά την πρόθεσή
της, να την δεχθεί κατά τους κόπους της, να την δεχθεί με τη διάθεση που έχει Αυτός,
να παραγράφει τα λάθη μας. Γιατί ο Χριστός γράφει τα λάθη τα ανθρώπινα πάνω στη
στάχτη, όχι πάνω στα μάρμαρα. Το πρόβλημα είναι από την πλευρά του ανθρώπου.
Εάν θα γυρέψει δηλαδή από το Πνεύμα του Θεού ο καθένας μας να
"φυσήξει" στην καρδιά του. Όταν "φυσήξει", θα σκορπίσει την
στάχτη και μαζί της θα εξαφανιστούν και οι αμαρτίες οι ανθρώπινες!
Έτσι ελπίζουμε, πιστεύουμε και προσδοκούμε και για την κυρία
Αρετή. Το Πνεύμα του Θεού φύσηξε και σκόρπισε τη στάχτη των αμαρτιών της και
τώρα τη δέχεται ο Χριστός κατά την πρόθεση της αγάπης που είχε διάθεση να
φτάσει, σε όποιο μέτρο και εάν έφτασε. Τα υπόλοιπα θα τα αναπληρώσει Εκείνος.
Ευχόμαστε να τη δεχθεί κοντά Του, και να τη γεμίσει
παρηγοριά. Και με την αίσθηση ότι τώρα θα μπορεί να προσεύχεται περισσότερο και
για την κόρη της που έμεινε πίσω, ώστε να αποκτήσει και εκείνη τον δυναμισμό
και το περιεχόμενο που είχε αυτή, και να μπορέσει να περάσει τη ζωή της με την
αναζήτηση ακριβώς μιας καρδιάς, η οποία θα έχει διάθεση θυσίας και προσφοράς,
όχι μονάχα για να αποκτήσει κάποιες αρετές, αλλά για να αποκτήσει αγάπη.
Ο Θεός να δώσει, και για την μία και για την άλλη τα
καλύτερα!
Αιωνία της η μνήμη.
ΠΗΓΗ.Enoriako.info
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου