Χειμώνας 2020/2021. Η κάποτε θορυβώδης και χαρούμενη Τιφλίδα δε μοιάζει με αυτό που ήταν. Η πόλη έχει παραλύσει: τα μέσα μεταφοράς έχουν σταματήσει, πολλά καταστήματα είναι κλειστά. Έξω οι περαστικοί με μάσκες τηρούν με επιμέλεια τις αποστάσεις.
Και στην άκρη της πόλης, στο παλαιό νεκροταφείο, το ποτάμι των ανθρώπων προς έναν σεμνό τάφο δε σταματάει. Καταφτάνουν με τα πόδια, με ταξί, με προσωπικά οχήματα.
Βλέπω μια κουρασμένη γυναίκα να έρχεται με δύο μικρά παιδιά και να προσεύχεται με ζέση, όση ώρα τα παιδιά της παίζουν εκεί κοντά. Πιο πέρα, ένα ζευγάρι ερωτευμένων, φαίνεται ότι είχαν έρθει για πρώτη φορά. Κοιτάζουν ο ένας τον άλλον, ντρέπονται, και γονατίζοντας, ζητάνε κάτι. Μετά από λίγο, τρείς νεαρές κοπέλες, που φαίνεται να τις απασχολούν οι συναισθηματικές υποθέσεις, και ελπίζουν ότι θα πάρουν βοήθεια. Σχεδόν όλοι αφήνουν στο μαύρο μάρμαρο της επιτάφιας πλάκας κόκκινα μήλα. Στην πλάκα υπάρχει η επιγραφή:
«Αναστασία Νικίσεβα. 1886-1970».
Όλο και πιο πολλοί άνθρωποι στη Γεωργία πληροφορούνται για την «Καθήμενη Αναστασία», όπως την αποκαλούν, και επισκέπτονται τον τάφο της.
Η αρχή της ιστορίας αυτής θυμίζει το παιδικό παραμύθι με την κακή μητριά. Στις αρχές του περασμένου αιώνα στην Τιφλίδα ζούσε μια Ρωσίδα κοπέλα. Ο πατέρας της, μηχανικός, είχε έρθει, τον 19ο αιώνα, στη Γεωργία από την Αγία Πετρούπολη για εργασία. Στην Τιφλίδα κατασκεύαζαν τότε το σιδηρόδρομικό δίκτυο. Σε όσους εργάζονταν στις συγκεκριμένες κατασκευές, εκείνη την εποχή, έδιναν οικόπεδα στην περιοχή Ναχάλοβκα της Τιφλίδας .Ο πατέρας της είχε κτίσει σπίτι, κοντά στην εκκλησία Γενεθλίου της Θεοτόκου και έμεινε στη Γεωργία. Έχοντας χηρέψει νωρίς, αυτός, παρά τις εκκλήσεις της ετοιμοθάνατης γυναίκας του να μην παντρευτεί για να μην έχει μητριά η κόρη τους, παντρεύτηκε ξανά. Η κόρη του, η Αναστασία, ήταν πιστή, έψελνε στην εκκλησιαστική χορωδία και ήταν πολύ όμορφη. Μια φορά, σε βραδιά, στο Παλάτι του Βοροντσόβ, η κοπέλα γνώρισε έναν νεαρό αξιωματικό. Ο αξιωματικός ερωτεύτηκε την Αναστασία και της έκανε πρόταση γάμου. Η μητριά ζήλεψε την Αναστασία και αποφάσισε να την διαβάλει. Όταν ο νεαρός αξιωματικός επισκέφτηκε το σπίτι τους, του είπε ότι η κοπέλα είχε τρελαθεί, ότι την είχαν μεταφέρει σε νοσοκομείο και ότι δεν υπάρχει ελπίδα να αναρρώσει.
Ο αξιωματικός δεν άντεξε το λυπηρό νέο και αυτοπυροβολήθηκε επί τόπου. Η Αναστασία, όταν είδε τι είχε συμβεί, κάθισε σε ένα χαμηλό σκαμπουδάκι στη μέση της αυλής και από τότε δε σηκώθηκε ποτέ ξανά όρθια στα πόδια. Καθόταν, κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, κάτω από τον ανοιχτό ουρανό, καθόταν και προσευχόταν να συγχωρέσει ο Κύριος στον μνηστήρα της αυτή την τρομερή αμαρτία, να τον συγχωρέσει και να τον ελεήσει.
Καθόταν, με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, κάτω από τον ανοιχτό ουρανό, και προσευχόταν να συγχωρέσει ο Κύριος στον μνηστήρα της αυτή την τρομερή αμαρτία
Η μητριά και εδώ δεν εννοούσε να ησυχάσει: το χειμώνα, έχυνε στην κοπέλα παγωμένο νερό, προσπαθώντας να κάνει ώστε να σηκωθεί η Αναστασία, αλλά η κοπέλα επίμονα συνέχιζε να κάθεται στη μέση της αυλής, προσευχόμενη μέρα και νύχτα. Καθόταν έτσι, και στον καλοκαιρινό καύσωνα και στην παγωνιά του χειμώνα, σκεπασμένη μόνο με ένα σάλι που το είχε πλέξει η ίδια.
Η Αναστασία καθόταν έτσι για 65 χρόνια. Είχε, εν τω μεταξύ, πεθάνει η κακιά μητριά της, για την ψυχή της οποίας, χωρίς αμφιβολία, προσευχόταν η Αναστασία. Είχε τελειώσει η επανάσταση, ο εμφύλιος πόλεμος, σαν το μαύρο σύννεφο είχαν περάσει τα χρόνια των σταλινικών διωγμών, και είχε έρθει ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος, αλλά η Αναστασία συνέχιζε να κάθεται στη θέση της και να προσεύχεται. Σαν να μην την επηρέαζε ο χρόνος. Με τον καιρό, τα πόδια της κάτω από τα γόνατα κόλλησαν, αλλά το εκπληκτικό ήταν ότι παρόλο που καθόταν τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν είχε πληγές κατάκλισης, ούτε κάλλους είχε. Πολλοί άνθρωποι που αντιμετώπιζαν διάφορα προβλήματα πήγαιναν στην Αναστασία με την παράκληση να προσευχηθεί. Πολλοί της έφερναν φαγητό, κόκκινα μήλα, όμως δε δεχόταν δώρα από όλους. Η αστυνομία έδιωχνε τους επισκέπτες της, αλλά αυτοί ούτως ή άλλως μαζεύονταν στην αυλή, παρά τις απειλές των Αρχών. Στη διάρκεια του πολέμου, την επισκέπτονταν γυναίκες που ήθελαν να μάθουν νέα για τους αγαπημένους τους στο μέτωπο, αν ζουν. Η Αναστασία προσευχόταν και σε όποιον έδινε χώμα, αυτό σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε σκοτωθεί. Προφήτευε, και οι προφητείες της πάντα εκπληρώνονταν.
Η ασκήτρια είχε υπέροχα μάτια, για τα οποία ο Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Καρέλιν) έγραφε:
«Το βλέμμα της, λες και διαπερνούσε τον άνθρωπο διαμπερώς, και ο άνθρωπος ένιωθε ταυτόχρονα, άθελά του, κάποια έκπληξη, που έμοιαζε με τρόμο, κατανοώντας ότι αυτό το βλέμμα έβλεπε τα πάντα στην ψυχή του: τη ζωή του, το παρελθόν του και το μέλλον του»
Το βλέμμα της διαπερνούσε τον άνθρωπο διαμπερώς, έβλεπε τα πάντα στην ψυχή του: τη ζωή του, το παρελθόν του και το μέλλον του
Προς το τέλος της ζωής της, η ασκήτρια έντεινε ακόμα πιο πολύ την άσκησή της. Κάθισε πάνω σε σπασμένα θραύσματα από κενά μπουκάλια. Τα σπασμένα γυαλιά έμπαιναν στο σώμα της, αλλά παρόλα αυτά και παρά τον κίνδυνο να παρουσιάσει, όπως αναμενόταν, λοίμωξη, κάτι τέτοιο σε συνέβη.
Η Αναστασία εκδήμησε εις Κύριον, το 1970. Την κήδεψαν σε ειδικό φέρετρο, στο νεκροταφείο της πόλης Κουκίϊσκοε.
Για την Καθήμενη Αναστασία μου είχε μίλησει μια φίλη μου. Στο διαδίκτυο είχε γνωριστεί με μια γυναίκα, η οποία, όταν έμαθε ότι η φίλη μου ζει στην Τιφλίδα, της έστειλε χρήματα και της ζήτησε να αγοράσει και να πάει στον τάφο της Αναστασίας λουλούδια. Εκείνο το διάστημα, η φίλη μου είχε αρχίσει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στη δουλειά, και με τον άντρα της πήγαν στο νεκροταφείο να ψάξουν τον τάφο της Καθήμενης Αναστασίας και να της ζητήσουν βοήθεια. Την βρήκαν γρήγορα, επειδή στο νεκροταφείου υπάρχει πινακίδα. Ζήτησαν από την ασκήτρια να τους βοηθήσει και άφησαν λουλούδια. Η Αναστασία βοήθησε τη φίλη μου, την προστάτεψε από το κακό και από τις διαβολές: τα προβλήματα στη δουλειά γρήγορα αντιμετωπίστηκαν και λύθηκαν. Η φίλη μου μού έδωσε βιβλίο για την Αναστασία.
Εκείνο το διάστημα δεν ήταν εύκολο για μας. Με περίμενε ένα ακριβό χειρουργείο, το οποίο δεν καλύπτονταν από την ασφάλιση. Έμεινε η ελπίδα ότι θα με βοηθήσει ο Δήμος και το Υπουργείο. Πήγα στον τάφο και ζήτησα την Αναστασία να βοηθήσει. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη, με καθαρό ουρανό. Προσευχόμουν για πολλή ώρα στον τάφο, την παρακαλούσα να έχει αίσια έκβαση η επέμβαση, προσευχόμουν για οικονομική βοήθεια. Ένιωθα μια εκπληκτική αίσθηση της ζωντανής παρουσίας της Αγίας, λες και ήταν εκεί, δίπλα, και ότι προσεύχεται στον Κύριο για μένα. Ήταν θαύμα. Τη δεύτερη μέρα μετά την επίσκεψή μου στον τάφο, μου ήρθε μήνυμα από το Δήμο ότι μου είχε καταθέσει ένα μεγάλο ποσό, και στη συνέχεια και το Υπουργείο είχε βάλει το ίδιο ποσό. Η επέμβαση πήγε καλά, και πήγα ξανά στον τάφο, αλλά τώρα για να την ευχαριστήσω.
Η ασκήτρια μας βοήθησε και άλλη μια φορά. Έπρεπε να μας επιστρέψουν κάποια χρήματα. Είχαμε αγοράσει ένα στρώμα για να προλάβουμε τις πληγές κατάκλισης της μαμάς μου, που είναι κατάκοιτη. Το στρώμα αποδείχτηκε ότι είχε βλάβη. Ζητούσαμε από τον κύριο που μας πούλησε το στρώμα να μας επιστρέψει τα χρήματα, αλλά αυτός αρνούταν. Ο γιος μου και εγώ καθίσαμε να προσευχηθούμε και δεν προλάβαμε να πούμε το «Αμήν», όταν χτύπησε το τηλέφωνο: συμφώνησαν να επιστρέψουν τα χρήματά μας.
Η Αναστασία με βοήθησε και σε μια άλλη υπόθεση. Εξαιτίας της αρρώστιας της μαμάς, για δύο χρόνια δεν μπορούσα να πάω στους τάφους των δικών μας ανθρώπων. Πέρασε το καλοκαίρι, πέρασε το φθινόπωρο, αλλά εγώ δεν μπορούσα να βρω χρόνο για την επίσκεψη. Πήγα με τους φίλους μου στον τάφο της Αναστασίας και αποδείχτηκε ότι οι τάφοι μας είναι πέντε λεπτά με τα πόδια από τον τάφο της ασκήτριας! Και εμείς, που πηγαίναμε τόσα χρόνια εκεί, δεν ξέραμε τι υπέροχος άνθρωπος ήταν ενταφιασμένος δίπλα!
Η μορφή άσκησης που είχε υιοθετήσει η Καθήμενη Αναστασία ήταν ο στυλιτισμός, για να μη πω κάτι πιο απαιτητικό. Έμοιαζε με την άσκηση των γνωστών Ρώσων Αγίων, της Αγίας Ματρώνας της Μόσχας και της Αγίας Ξένιας της Αγίας Πετρούπολης. Η Αναστασία, όπως εκείνες, είχε σηκώσει μια βαριά σωματική άσκηση. Όπως εκείνες, απέκτησε υψηλά χαρίσματα του Πνεύματος. Όπως εκείνες, βοηθούσε τους δεινοπαθούντες, που την επισκέπτονταν νύχτα-μέρα. Όπως και εκείνες, καθόλου δεν ασχολούνταν με τον εαυτό της, αρνήθηκε εκούσια όλα τα επίγεια αγαθά.
Πιστεύω ότι θα έρθει σύντομα η μέρα που θα δοξαστεί, θα αγιοκαταχθεί η Καθήμενη Αναστασία. Ότι θα έρθει η μέρα της παλλαϊκής προσκύνησης αυτής της εκπληκτικής ασκήτριας του Θεού!
Ειρήνη Κριχέλι
Μετάφραση για την πύλη gr.pravoslavie.ru: Αναστασία Νταβίντοβα
Pravoslavie.ru
10/18/2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου