Γράφει ο Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας στην Romfea.gr
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας
Ἀσκήτρια στὸν κόσμο Σωτηρία Νούση
(5-5-22)
Ἡ μέλισσα μὲ ἀνύστακτη ἐπιμέλεια καὶ φιλοπονία ὅλη της τὴν ζωὴ ἐργάζεται τρυγώντας τὸ νέκταρ ἀπὸ τὰ ποικιλώνυμα ἄνθη καὶ τὸ μεταποιεῖ σὲ γλυκύτατο μέλι.
Αὐτὸ τὸ ἀποθέτει στὶς κηρήθρες , τὶς ὁποῖες μὲ σοφία φιλοτεχνεῖ, χωρίς νὰ βλάπτει κανέναν καὶ χωρίς νὰ καταστρέφει ξένο καρπὸ ἢ ἐργασία ἄλλων.
Μάλιστα στὴν ἐργασία της αὐτὴν δὲν ἐπιδεικνύεται, ἀφοῦ ἐργάζεται ἀφανῶς καὶ χαίρεται μὲ αὐτὸ ποὺ παράγει χωρὶς νὰ περιμένει ἀντιμίσθιο, ἔπαινο ἢ δῶρα.
Μέλισσα ἔμψυχη ὑπῆρξε καὶ ἡ σήμερον μεταστᾶσα «ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν» (Ἰωάν. Ε΄ 24), φίλη τῶν Ἁγίων καὶ τῆς ἁγιότητος, «ἀσκήτρια ἐν τῷ κόσμῳ», Σωτηρία Νούση.
Ἀπὸ τὰ νεανικά της χρόνια αὐτὴ πετοῦσε στὸν ἀνθώνα τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ προσπαθοῦσε νὰ βρεῖ τὰ πιὸ μυρωδάτα ἄνθη της, γιὰ τὰ τρέξει κοντά τους νὰ τρυγήσει τὸ νέκταρ τῆς σοφίας τους καὶ τῆς καθαρῆς βιοτῆς τους.
Τρυγοῦσε καὶ τὸ ἀπέθετε στὴν ἁγνὴ καρδιά της, γιὰ νὰ τρέφεται καὶ νὰ εὐφραίνεται ἡ ἴδια, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν μελιστάλακτο λόγο της καὶ τὴν θεοκίνητη γραφίδα της νὰ τὸ ἀποθέτει καὶ στὶς καρδιὲς τῶν φιλαγίων τῶν συναναστροφῶν της καὶ τῶν ἀναγνωστῶν τῶν βιβλίων της.
Ἀπὸ τὸ ἄνθος τοῦ Ὁσίου Ἱερωνύμου τῆς Αἰγίνης τρύγησε ὅλην τὴν ἀσκητική του ζωὴ καὶ ἐμπειρία καὶ μᾶς ἔδωσε μὲ γλαφυρὸ καὶ ἀπροσποίητο τρόπο νὰ γνωρίσουμε τὰ ἀσκητικά του κατορθώματα, τὴν διδασκαλία του καὶ τὰ θαυμάσιά του. Χειμώνα- καλοκαίρι τὸν ἐπισκεπτόταν στὴν Αἴγινα.
Αὐτὸς τὴν ἀποκαλοῦσε «κόρη», τὴν νουθετοῦσε καὶ τῆς ἀπεκάλυπτε τὰ μυστικὰ τοῦ οὐρανοῦ ὡς οὐράνιος μυστολέκτης.
Τὸ βιβλίο της γιὰ τὸν μεγάλο αὐτὸ σύγχρονο Ἅγιο ἀσκητὴ διαβάσθηκε πολὺ καὶ ὠφέλησε καὶ ὠφελεῖ ψυχὲς ποὺ ζητοῦν τὴν ἀνάβαση τῆς κλίμακας τῶν ἀρετῶν.
Ἀπὸ τὸ ἄνθος τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Δομβοΐτου, στὸν βίο τοῦ ὁποίου ἐπισταμένως ἐνδιέτριψε, τρύγησε τὴν ὠφέλεια τῶν συναναστροφῶν της καὶ τὴν οἰκονομία τοῦ χρόνου τῆς ζωῆς, ὥστε νὰ μὴν τὸν σπαταλοῦμε ἄσκοπα τὸν χρόνο τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας, ἀφοῦ κατὰ τὸ ποίημά του «θὰ διέλθουμε ἅπαξ μόνον, φεῦ, τοῦ βίου τὴν ὁδόν».
Εἶχε φάκελλο ὁλόκληρο μὲ θαυμαστὰ τοῦ βίου του καὶ ἀλληλογραφία του, τὴν ὁποῖο μελετοῦσε καὶ θαύμαζε τὴν ἀκρίβεια τῆς ζωῆς τοῦ ἀφανοῦς αὐτοῦ λογίου ἀσκητοῦ.
Ἀπὸ τὸ ἄνθος τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου, τοῦ νέου φωστῆρος τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν ὁποῖο ἔζησε τόσο στὰ Καλλίσια, ὅσο καὶ στὸ Μήλεσι, τρύγησε τὸ γνήσιο ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα καὶ τὴν χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος ποὺ οἰκοῦσε μέσα του μαζὶ μὲ τὴν κενωτικὴ ἀγάπη του στὴν διακονία τοῦ πλησίον.
Μαζί του ἔζησε θαυμαστὲς ἀποκαλύψεις, γι’ αὐτὸ μὲ ἐνθουσιασμὸ μὲ παρώτρυνε στὴν σύνθεση τῆς ἁκολουθίας του, γνωρίζοντας καὶ τὶς προσωπικές μου ἀπὸ τὸν ὅσιο πατέρα ἐμπειρίες.
Ἡ πορευόμενη σήμερον τὴν μακαρία ὁδὸ ἀδελφὴ Σωτηρία τρύγησε νέκταρ καὶ ἀπὸ πολλοὺς ἐν ζωῇ πατέρες, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, μοναχούς, μοναχὲς καὶ λαϊκοὺς πνευματοφόρους, ὅπως τὸν Μητροπολίτη Λαοδικείας κ. Θεοδώρητο, ποὺ ἐπάξια ἐγκωμίασε στὸν ἐπικήδειο λόγο της γιὰ ἑξήντα χρόνια γνώριμό του ἀγωνίστρια τοῦ πνεύματος, τὸν Γέροντα Τίτο, κτίτορα τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα στὰ Μέγαρα, καὶ τὸν ἑπόμενο τοῦ Παπαδιαμάντη καὶ Κόντογλου, μοναδικὸ λογοτέχνη καὶ ποιητή, Καθηγητὴ Π. Β. Πάσχο.
Τοὺς Κυπρίους ἀδελφοὺς ὑπέρμετρα ἀγαποῦσε καὶ ὅλους τοὺς ποθοῦντας τὴν ἱερωσύνη ἢ ἔχοντας ἱερωθεῖ ἀποκαλοῦσε «Ἀββάδες» προσδίδοντάς τους τὴν τιμὴ τῶν ὁσίων πατέρων τῆς ἐρήμου.
Ἀπὸ αὐτοὺς ἀξιώθηκε νὰ δεῖ καὶ ἀρχιερεῖς, ὅπως τὸν συμφοιτητή της Μητροπολίτη Κύκκου κ. κ. Νικηφόρο καὶ τὸ πνευματικό του παιδί, τὸν Μητροπολίτη Ταμασοῦ Ἡσαΐα.
Ἀνύστακτα μεριμνοῦσε γιὰ τὶς ἀνάγκες τῶν φοιτητῶν τῶν θεολογικῶν σχολῶν καὶ ἐνστάλλαζε στὶς καρδιές τους τὸ νέκταρ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ μας καὶ τῆς φιλτάτης μας Ὀρθοδοξίας.
Ὑπῆρξε ξενοδόχος, πτωχοκόμος, ἱεραπόστολος, καὶ καλολόγος, ἀφοῦ «λόγος σαπρὸς ἐκ τοῦ στόματός της οὐκ ἐξεπορέυετο» (Ἐφεσ. Δ΄ 29).
Ἐργαζομένη ἀφανῶς, δὲν γνωρίζω νὰ ἔβλαψε κανέναν, τοὐταντίον γνωρίζω καὶ τὸ καταθέτω, ὅτι ὠφέλησε ψυχὲς μὲ λόγια καὶ πράξεις.
«Ὅλα γιὰ τὴν δόξα τοῦ Χριστοῦ» ὑπῆρξε τὸ μήνυμά της καὶ ὁ ἐμπλουτισμὸς τῆς κυψέλης τῆς Ἐκκλησίας μὲ μέλι γλυκύτατο ἁγιότητος ὁ διαρκὴς καὶ ἐπίμοχθος ἀγώνας της.
Αὐτὸς ποὺ σήμερα περατώθηκε μὲ τὴν μετάστασή της ἐκ τῶν προσκαίρων ἐπὶ τὰ αἰώνια, ἐκ τῶν ἐπιγείων πρὸς τὰ οὐράνια, ἐκ τῶν λυπηροτέρων πρὸς τὰ θυμηδέστερα.
ΠΗΓΗ.ΡΟΜΦΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου