Γκαμπριέλα Μιστράλ, «Η προσευχή της δασκάλας»

site analysis

Θεέ μου..

Εσύ που δίδαξες, συγχώρα με που διδάσκω•

που φέρω την ιδιότητα του δασκάλου,

που Εσύ έφερες όταν ήσουν στη γη.

Δώσε μου μοναδική αγάπη για το σχολειό μου•

τόση που, όσες κι αν είναι οι δυσκολίες, να μην μπορούν

να κλέψουν την τρυφεράδα  απ’ τις στιγμές που ζω.

Δάσκαλε, κάνε ακατάπαυστο τον ενθουσιασμό μου

και περαστική την απογοήτευση.

Βγάλε από μέσα μου αυτόν τον ανομολόγητο πόθο

για ικανοποίηση που εξακολουθεί να με ταράζει,

το γελοίο απομεινάρι της δυσφορίας

που νιώθω όταν με πληγώνουν.

Να μην πονάει η αδιαφορία και να μην θλίβομαι

για τη λήθη αυτών που μας δίδαξαν.

Κάνε με να είμαι πιο μάνα από τις μάνες,

για να μπορέσω ν’ αγαπήσω

και να υπερασπίσω όπως αυτές,τα παιδιά που δεν είναι σάρκα της σάρκας μου.

Βοήθησέ με να πετύχω για καθένα

απ’ τα παιδιά μου τον στίχο μου τέλειο

και να σου αφήσω αυτή την άφωνη,

την πιο δυνατή μου μελωδία,

για όταν τα χείλη μου δεν θα τραγουδούν πια.

Δείξε μου τη δύναμη του Ευαγγελίου σου έγκαιρα,

ώστε να μην εγκαταλείψω τη μάχη της κάθε μέρας

και της κάθε ώρας για το σκοπό μου.

Δώσε στο δημοκρατικό σχολειό μου

τη λάμψη που σκορπίζεται

όταν τα ξυπόλυτα παιδιά μου τρέχουν.

Κάνε με δυνατή,

ακόμα και στη γυναικεία αδυναμία μου

και στη γυναικεία φτώχεια μου•

κάνε με αδιαπέραστη σε ό,τι μπορεί

να μην είναι αγνό,

σε κάθε πίεση που δεν συντονίζεται

με τη θερμή θέλησή σου για τη ζωή μου.(….)

Δώσε μου απλότητα και βάθος·

λύτρωσέ με απ’ το να είμαι

περίπλοκη ή κοινότυπη στο καθημερινό μου μάθημα.

Δώσε μου δύναμη να υψώσω τα μάτια

πάνω από το στήθος μου με τις πληγές,

μπαίνοντας κάθε πρωί στο σχολειό μου.

Να μη φέρνω στην έδρα μου τις υλικές μου ανησυχίες,

τις καθημερινές μικροαστικές θλίψεις μου.

Ελάφρυνε το χέρι μου στην τιμωρία

κι απάλυνέ το, ακόμα πιο πολύ στο χάδι.

Να μαλώνω με πόνο,

να ξέρω ότι έχω διορθώσει αγαπώντας!

Κάνε να γεμίσει με πνεύμα

το χτισμένο με τούβλα σχολειό μου.

Να τυλιχτεί με τη λάμψη του ενθουσιασμού μου

η φτωχή του αυλή, η γυμνή του αίθουσα.

Η καρδιά μου να είναι η κολώνα του

και η αγνή μου θέληση πιο δυνατή

από τις κολώνες και το χρυσάφι

των πλούσιων σχολείων.

Γκαμπριέλα Μιστράλ, «Η προσευχή της δασκάλας»

Δέσποινα Αχλαδιώτου. Η Κυρά της Ρω

site analysis

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Η Δέσποινα Αχλαδιώτου, κυρά της Ρω, γεννήθηκε το 1890 στο Καστελλόριζο, το μεγαλύτερο νησί του ομώνυμου συμπλέγματος, στο οποίο ανήκουν 13 ακόμη νησιά και βραχονησίδες: Άγιος Γεώργιος, Αγριέλαια, Βουτσάκια, Μεγάλο Μαύρο Ποϊνί, Μικρό Μαύρο Ποϊνί, Πολύφαδος ένα, Πολύφαδος δύο, Ρω, Σαβούρα, Στρογγυλή, Τραγονέρα, Ψωμί και Ψωραδιά. Το επίσημο όνομα του νησιού είναι Μεγίστη, ως το μέγιστο στο σύμπλεγμα.

Το 1924 εγκαταστάθηκε με τον σύζυγό της, Κώστα Αχλαδιώτη, και την τυφλή μητέρα της στην Ρω, και ασχολήθηκαν με την κτηνοτροφία. Το 1940 ο άντρας της πέθανε μέσα στην ψαρόβαρκα προς το Καστελλόριζο κατά τη μεταφορά του στον γιατρό του νησιού. Τα σινιάλα δεν έγιναν εγκαίρως αντιληπτά και έτσι υπήρξε καθυστέρηση στη μεταφορά.

Το Καστελλόριζο ανήκε στην Ιταλία κατά την έναρξη του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Αποβιβάστηκαν αρχικά οι Βρετανοί το 1941, όμως έφυγαν και επανήλθαν οι Ιταλοί. Στις 13.9.1943 το αντιτορπιλικό «Ναύαρχος Κουντουριώτης» κατέπλευσε και απελευθέρωσε το νησί. Τους επόμενους δύο μήνες Γερμανικά αεροσκάφη το βομβαρδίζουν. Οι περισσότεροι κάτοικοι προσέφυγαν στην Γάζα της Παλαιστίνης.

Η Δέσποινα Αχλαδιώτου παρέμεινε στην Ρω και είχε αντιστασιακή δράση στο ελληνικό φυλάκιο. Από τότε ξεκίνησε να υψώνει την ελληνική σημαία εκεί, κάθε μέρα, για 39 ολόκληρα χρόνια, μέχρι το 1982, όταν απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών.

Μετά την απελευθέρωση του 1945, το νησί πυρπολήθηκε από τους Συμμάχους(!) για να αποφευχθούν οι λεηλασίες. Οι κάτοικοι του νησιού επέστρεψαν αλλά όχι χωρίς απώλειες, καθότι ένα από τα τρία πλοία της επιστροφής κάηκε και πνίγηκαν 33 άνθρωποι.

Το 1947, το Καστελόριζο ως μέρος των Δωδεκανήσων, περιήλθε στην κυριαρχία της Ελλάδας στη Συνθήκη των Παρισίων.

Τον Αύγουστο του 1975, κατά την ολιγοήμερη απουσία της λόγω υγείας, ο Τούρκος δημοσιογράφος Ομάρ Κασάρ με συνοδεία δύο ατόμων ύψωσε την τουρκική σημαία στην Ρω. Δεύτερη τουρκική σημαία τοποθετήθηκε στην βραχονησίδα Στρογγύλη, που αποτελεί το ανατολικότερο άκρο της Ελλάδος. Λίγες ημέρες μετά, κατέπλευσε το ανθυποβρυχιακό σκάφος «Γ. Πεζόπουλος» για συμπαράσταση. Οι παρενοχλήσεις έληξαν εκεί. Τη συνέχεια την είδαμε στα Ίμια το 1996. (βλ. σχετικό άρθρο «Αντώνης Βεζυρόπουλος, ο κύρης των Ιμίων»)

Η Κυρά της Ρω βραβεύθηκε από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας με μετάλλιο για τις υπηρεσίες της κατά τον πόλεμο, την Ακαδημία Αθηνών, το Πολεμικό Ναυτικό, τη Βουλή των Ελλήνων, τον Δήμο Ρόδου κλπ.

Το μήνυμά που μας άφησε μας εμψυχώνει μέχρι σήμερα που αναδεικνύεται η σημασία του Καστελλορίζου για τον ελληνισμό.

«Τα ξερονήσια του Καστελόριζου και της Ρω τ’ αγαπώ.  Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο. Με την Ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες. Βέβαια η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, αλλά νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις Τουρκικές ακτές. Την Ελληνική Σημαία θέλω να μου τη βάλουν μαζί μου στον Τάφο»

     

Αντίβαρο – http://www.antibaro.gr/article/25738

Η αξία της γυναίκας στο Κοράνι και στην Ορθοδοξία.

site analysis

Κοράνι, σούρα 4,στίχος 34:
«Εάν φοβάστε ότι οι γυναίκες αυθαδιάζουν τότε να τους επισημαίνετε το ορθό,να αποφεύγετε τη συνεύρεση στην κλίνη μαζί τους και να τις ξυλοκοπάτε»

 

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος:
"Όση, λοιπόν, αγάπη έχεις στον εαυτό σου, τόση αγάπη θέλει ο Θεός να έχεις και στη γυναίκα σου. Δεν βλέπεις ότι και στο σώμα μας πολλές ατέλειες ή ελλείψεις έχουμε; Ο ένας έχει πόδια στραβά, ο άλλος τα χέρια παράλυτα, ο τρίτος κάποιο άλλο μέλος άρρωστο κ.ο.κ. Και όμως, δεν το κακομεταχειρίζεται ούτε το κόβει· απεναντίας μάλιστα, το φροντίζει και το περιποιείται περισσότερο απ’ όσο τα υγιή μέλη του, και ο λόγος είναι ευνόητος.
Όσο αγαπάς, λοιπόν, τον εαυτό σου, τόσο ν’ αγαπάς και τη γυναίκα σου. Όχι μόνο γιατί ο άνδρας και η γυναίκα έχουν την ίδια φύση, αλλά και για μιάν άλλη σπουδαιότερη αιτία:
Γιατί δεν είναι πιά δύο ξεχωριστά σώματα, αλλά ένα· και ο άνδρας είναι το κεφάλι, ενώ η γυναίκα το σώμα."

Η ορεινή γυναίκα.

site analysis

κυρ-Φώτη Κόντογλου

Αν γυρίσεις τον κόσμο, θα δεις πως δεν θα βρεις παρά σπάνια ευτυχισμένους ανθρώπους και εκείνους με λιγόχρονη και άστατη ευτυχία, πικραμένους όμως θα βρεις πολλούς σε κάθε σου πάτημα. Αδέρφια σου στην χαρά δε θα βρεις πολλά, μα αδέρφια στην πίκρα θα βρεις πάρα πολλά. Αυτό φανερώνει πώς τούτος ο κόσμος είναι ένας τόπος που έρχεται ο άνθρωπος για να δοκιμαστεί, όπως το χρυσάφι στην φωτιά. Αφήνω πως ευτυχία δεν είναι η καλοπέραση του κορμιού, κι αυτό φαίνεται τρανότατα από το ότι οι καλοπερασμένοι και οι πλούσιοι δεν είναι ευτυχισμένοι, αλλά κάνουνε τον ευτυχισμένο και στο τέλος βαριούνται την ζωή τους. Η ευτυχία τους είναι μάλλον ρηχή και ψεύτικη, κι ολοένα ζητάνε να βρούνε την αληθινή ευτυχία, κ᾿ επιχειρούνε κάθε τόσο ν᾿ αλλάξουνε την ζωή τους. Μπορεί η ψυχή να είναι ευτυχισμένη και μέσα σε ένα κορμί δυστυχισμένο; Μπορεί να ισχύει αυτό το παράδοξο;
Μία από τούτες τις ημέρες βρέθηκα σ᾿ ένα βουνό πυκνοδασωμένο και μοσχοβολημένο και σαν να ξαναγεννήθηκα. Περπατούσα σ᾿ ένα έρημο μονοπάτι, κι ανάσαινα το δροσερό αεράκι που κατέβαινε από τις ραχούλες, μακριά από την πνικτική βρόμα της αλεποφωλιάς που την λένε πολιτεία, και που βγάζει μέσα της κάθε λογής κακία, πονηριά και ασχήμια, μ᾿ όλα τα ψεύτικα στολίδια που στολίσανε την πόρνη οι εραστές της.
Εκεί που περπατούσα, βλέπω να βγαίνει από το δάσος μία μικροκαμωμένη γυναίκα, μ᾿ ένα σακί στον ώμο. Ήτανε ξυπόλυτη, μ᾿ ένα τσεμπέρι και κρατούσε στο χέρι της ραβδί. Σαν ήρθε κοντά μου με χαιρέτησε μ᾿ έναν έμορφον χαιρετισμό. Το πρόσωπό της ήτανε πολύ εκφραστικό και συμπαθητικό, αλλιώτικο από τα πρόσωπα που βλέπουμε στην πολιτεία, που είναι γεμάτα αφηρημάδα, αδιαφορία, ανέκφραστες μάσκες. Με κοίταζε με προσοχή σαν μιλούσε και με περισσότερη προσοχή μ᾿ άκουγε όταν της απαντούσα. Η όψη της ήτανε βασανισμένη, μα γεμάτη αξιοπρέπεια, απλότητα και σεμνότητα. Το μικρό πρόσωπό της ήτανε ψημένο από τον αγέρα και τον ήλιο. Τα μάτια της ήτανε τόσο εκφραστικά και η ομιλία της τόσο σπουδαία, απονήρευτη και συμπαθητική, που τραβούσε τον άνθρωπο σαν μαγνήτης. Το σώμα της ήτανε κοκκαλιάρικο και πολύ σβέλτο, και μ᾿ όλο που ήτανε κακοντυμένη και ξυπόλυτη, είχε επάνω της κάποιο ανεξήγητο μεγαλείο, τόσο που ν᾿ απορεί κανείς και να συλλογίζεται γιατί δεν βρίσκονται πια τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσά μας.
Μου μίλησε για τα πρόβατα που τα φύλαγε ο γιος της και εκείνη η ίδια, μου μίλησε για τα βάσανα που τραβάνε με τους βαριούς χειμώνες και για κάποιους «επίσημους ανθρώπους» που έρχονται από την Αθήνα με συνοδεία και που τους φοβερίζουνε πως θα πάρουνε τις βοσκές και που λένε πως δεν χρειάζονται τα πρόβατα και πως θα τα διώξουνε, επειδή στα βουνά κάνουνε περίπατο οι άνθρωποι που έρχονται από τα ξένα μέρη, και που δεν θέλουνε να βλέπουνε πρόβατα που κοπρίζουνε, μηδέ γιδερά, αλλά μοναχά δένδρα. «Έλα Χριστέ και Παναγία» μου λέγει. Η κοπριά που κάνουνε τα πρόβατα, μοσχοβολά. Η δική μας κοπριά βρωμά, η ανθρώπινη. Εμένα ο παππούς μου κι ο προπάππους μου, ο πατέρας μου κι ο άνδρας μου κι όλοι οι συγγενείς μου, αυτή την δουλειά κάνανε, με τα ζωντανά ζούσανε. Α! το γάλα και το μαλλί το θέλουνε οι άνθρωποι που έρχονται από την Αθήνα! Τα κακόμοιρα πρόβατα δεν θέλουνε!
Ακουμπισμένη στο ραβδί, με κοίταζε σαν να με ήξερε από χρόνια. Ήτανε σαν το αγριολούλουδο που κρύβεται ντροπαλά κάτω από την πέτρα. Και οι σοφοί και επίσημοι από την Αθήνα δεν θέλουνε να βλέπουνε μήτε πρόβατα μήτε τσοπάνηδες! Γιατί άραγε να βρίσκονται ΠΑΝΤΑ υπό διωγμό οι απλοϊκοί και καθαροί άνθρωποι; Αυτούς που δεν πειράζουνε κανένα, γιατί τους πειράζουν όλοι; Γιατί να κινδυνεύουνε να εξοντωθούνε οι απλοί και άβλαβοι άνθρωποι;"
Το έργο που συνοδεύει το κείμενο αυτό, είναι το πλέον αγαπημένο της οικογένειάς μας και πρόκειται για τη γνωστή πια Γριά, που έκανε ο Κόντογλου σε ηλικία 15 χρονών, όπως σημειώνει και ο ίδιος επάνω.

«Γουρούνι» για «σφαγή» - Κούρδισσα μαχητής όμηρος Σύρων τζιχαντιστών που μάχονται για την Τουρκία

site analysis

Έκκληση της γυναικείας Μονάδας Άμυνας (YPJ) προς διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις και τις γυναίκες της Δύσης να βοηθήσουν για την απελευθέρωσή της.

Κατερίνα Πρίφτη

Έκκληση σε ανθρωπιστικές οργανώσεις αλλά και στις γυναίκες της Δύσης κάνει η Γενική Διοίκηση του της γυναικείας μονάδας Δυνάμεων Άμυνας (YPJ) των κούρδων μαχητών στη ΒΑ Συρία καθώς μια από τις συντρόφους τους έχει πέσει στα χέρια της τουρκικής εμπροσθοφυλακής που χαρακτηρίζονται- και όχι μόνο από τους Κούρδους- ως Σύροι τζιχαντιστές. 

Η ομηρία της νεαρής Κούρδισσας Τσισέκ επιβεβαιώνεται και από το βίντεο που ανέβασαν αυτές οι ένοπλες ομάδες που συνεργάζονται με την Τουρκία στην εισβολή σε περιοχές της αυτο-ανακηρυσσόμενης αυτόνομης Κουρδικής Ροζάβα φέρονται να έχουν διαπράξει και τις εν ψυχρώ εκτελέσεις πολιτών και άοπλων μαχητών τις πρώτες ημέρες της εισβολής.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για την ταυτότητα αυτών των ανταρτών ήταν το σχετικό ρεπορτάζ της Deutsche Welle. 

Στο βίντεο που έχει αναρτηθεί στη σελίδα που διατηρεί στο Facebook  το ειδησεογραφικό πρακτορείο με ειδήσεις από τη Μέση Ανατολή, Rudaw  οι ένοπλοι φαίνεται να έχουν αιχμαλωτίσει τη γυναίκα η οποία μοιάζει να έχει τραυματιστεί και να είναι σε κατάσταση σοκ και να την μεταφέρουν σε άγνωστη τοποθεσία ενώ γελάνε με το «λάφυρο» τους. Μάλιστα ακούγονται να την χαρακτηρίζουν «γουρούνι» και να δηλώνουν πως την πάνε για «σφαγή». 

Το YPJ αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση-έκκληση για βοήθεια που εξέδωσε, δεν έχουν καμία νεότερη πληροφορία για την τύχη της γυναίκας.

Όπως αναφέρουν «Η σύντροφος μας Σιτσέκ γεννήθηκε στο Κομπάνι. Ως νεαρή γυναίκα, πήρε θέση υπερασπιζόμενη τη γη της και τους ανθρώπους της στον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Τώρα καθώς οι λαοί της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας υπερασπίζονται την τιμή τους, υπερασπίστηκε την αξιοπρέπεια και την ίδια την ύπαρξη του λαού της. Βρέθηκε στις πρώτες γραμμές του μετώπου της Αϊν Ισα και εντάχθηκε στην αντίσταση. Ακολούθησε η κατάπαυση του πυρός, αλλά το  τουρκικό κράτος και οι συμμαχικές συμμορίες τζιχαντιστών δεν σταμάτησαν τις επιθέσεις και δεν συμμορφώθηκαν με κανέναν ηθικό κώδικα, ούτε με το διεθνές δίκαιο. Για αυτές τις δολοφονικές πράξεις η σύντροφος Σιτσέκ εξέφρασε την απόφαση της ως εξής: ”Δεν θα επιτρέψουμε σε αυτές τις συμμορίες να καταλάβουν τα χωριά και τις πόλεις μας και να προσβάλουν την αξιοπρέπειά μας”». 

Όπως ακριβώς και το Ισλαμικό Κράτος, οι συμμαχικές συμμορίες του τουρκικού κράτους επιτίθενται στην ίδια την ύπαρξη των γυναικών. Αυτή η βίαιη επίθεση σε μια νεαρή γυναίκα και στον αγώνα της να υπερασπιστεί τη γης της είναι μια επίθεση σε όλες τις γυναίκες. Με τη διάδοση βίντεο όπως αυτού της συντρόφου Σιτσέκ θέλουν να καλύψουν τις αποτυχίες τους απέναντι στην αντίσταση μας. Η προσπάθεια δυσφήμισης της συντρόφου μας συμβολίζει τη στάση τους απέναντι σε όλες τις γυναίκες, ιδιαίτερα στις γυναίκες της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας.

Η τραυματισμένη συντρόφισσα μας έχει πέσει στα χέρια των τζιχαντιστών συμμάχων του τουρκικού κράτους. Η ζωή της βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο. Λέμε σε ολόκληρο τον κόσμο ότι η ζωή αυτής της νεαρής γυναίκας βρίσκεται υπό τη μεγαλύτερη απειλή. Αυτό είναι προφανές από τα βίαια βίντεο που έχουν διαδοθεί από τις συμμορίες αυτές εντελώς απροκάλυπτα μπροστά στα μάτια του κόσμου. Αυτές οι αηδιαστικές πράξεις είναι αποτέλεσμα των πολιτικών συμφωνιών μεταξύ του αμερικανικού, του ρωσικού και του τουρκικού κράτους».

Η YPJ ζήτησε την άμεση παρέμβαση της διεθνούς κοινότητας και κάλεσε όλες τις γυναίκες και τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε διεθνές επίπεδο να ενώσουν τις φωνές τους εναντίον αυτών των βάρβαρων μισθοφόρων που χρησιμοποιεί το τουρκικό κράτος.

«Το να παραμένει κανείς σιωπηλός μπροστά σε αυτές τις ανήθικες πράξεις αποτελεί συνενοχή σε εγκλήματα εναντίον όλης της ανθρωπότητας. Μπροστά σε αυτές τις προσπάθειες να τσακίσει το πνεύμα των γυναικών, όλες οι γυναίκες πρέπει να ξεσηκωθούν και να ενώσουν τις φωνές τους», κατέληξε η δήλωση.

ΠΗΓΗ: https://www.huffingtonpost.gr/entry/yoeroeni-yia-sfaye-koerdissa-machetes-omeros-seron-tzichantiston-poe-machontai-yia-ten-toerkia_gr_5db4401ae4b05df62ebfd93c

Η αφτιασίδωτη

site analysis
 

Τι νοιώθεις όταν βλέπεις αυτήν

την γυναίκα;

Αυτό το αφτιασίδωτο,

δωρικό πρόσωπο, το βλέμμα

που φτάνει μέχρι την καρδιά

σου και σε διαβάζει σαν

ανοιχτό κιτάπι, το δυνατό

χαμόγελο που σου λέει:

δεν φοβάμαι τίποτε.

Σαν τι
θα μπορούσε να μου συμβεί
και να μην τα βγάλω πέρα;
Την κοίταξες καλά; Είδες αυτά τα χέρια της;
Δες την καλά! Φαντάζεσαι
κάτι να μπαίνει εμπόδιο
στο διάβα της;
Σαν αυτήν εδώ την Κυρά ήταν και οι γυναίκες του Έπους του 1940. Μήπως ήταν άλλες;
Αυτές τις γυναίκες προσκυνώ... και μπροστά τους και το όνομά μου ακόμη, το γράφω με γράμμα μικρό...
Σταυρίνα λαμπαδάρη

Δεν βρέθηκαν στον τάφο της τα οστά της Χριστιανής κυρά Βασιλικής του Αλή πασά

 site analysis

Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος για τη Romfea.gr

---

Έχει αναληφθεί από πλευράς μιας μερίδας Θεσπρωτών η πρωτοβουλία της μερικής ή ολικής μετακομιδής των οστών της Χριστιανής κυρά Βασιλικής του Αλή πασά στο χωριό καταγωγής της, το Πλαίσιο Φιλιατών.

Ο πρόεδρος του Θουκιδίδειου Συλλόγου Συβότων, ιστορικός ερευνητής Γρηγόριος Καλεγορόπουλος, έκανε έγγραφα σχετικά προς τις αρμόδιες υπηρεσίες. Τελικά το αίτημα κατέληξε στο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο της ενορίας Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αιτωλικού, όπου και ο τάφος της κυρά Βασιλικής.

Ο εφημέριος της ενορίας απάντησε στον κ. Καλογερόπουλο πριν λίγες ημέρες ότι δεν βρέθηκαν τα οστά της κυρά Βασιλικής στον τάφο της, γιατί, προφανώς, με την πάροδο πολλών ετών, έλιωσαν, δηλαδή υπήρξε φυσιολογική αποσύνθεση.

Συγκεκριμένα ανέφερε, μεταξύ άλλων: «Κατά την διάρκεια της εφημερειακής μου θητείας στον Ι.Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αιτωλικού, προέβην προ 23ετιας εις τον εξωραϊσμό του τάφου της κυρά Βασιλικής, όπου διεπιστώθη η μη ύπαρξη οστών. Συνάγεται έτσι ότι μετά την πάροδο τόσον ετών ένα τέτοιο φαινόμενο είναι άκρως φυσιολογικό». Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία η Κυρά-Βασιλική στα τελευταία χρόνια της ζωής της έζησε απομονωμένη ή και περιφρονημένη στο χωριό Κατοχή. Πέθανε από δυσεντερία στο Αιτωλικό στις 11 Δεκεμβρίου του 1834, σε ηλικία 45 ετών.

Ωστόσο ο κ. Καλογερόπουλος θεωρεί ότι δεν είναι δυνατόν να διαλύθηκαν εντελώς τα οστά της και υποθέτει ότι τάφηκε στο χωριό Κατοχή, όπου ζούσε, και όχι στο Αιτωλικό, άρα εκεί πρέπει πλέον να αναζητηθούν τα οστά της και γενικά προτείνει οι ιστορικοί να διερευνήσουν το θέμα. Μάλιστα, μεταξύ άλλων, θέτει το εξής ερώτημα: «Πώς είναι δυνατό η Κυρά Βασιλική να είχε ενταφιαστεί στο Αιτωλικό, ενώ η οικία, που ζούσε, ήταν στην κοινότητα Κατοχής, η οποία απέχει περί τα δέκα τρία χιλιόμετρα μακριά από το Αιτωλικό;».

Και η απάντηση, που δίνει, ως μια εκδοχή, όχι ως απόδειξη, είναι ότι «πολύ αργότερα και πιθανότατα, αφού μαθεύτηκε σε ευρεία κλίμακα στην Ελλάδα το σημαντικό ιστορικό και χριστιανικό έργο της κυρά Βασιλκής επί εποχής κυριαρχίας της στα Γιάννινα ως ευνοούμενης του Αλή πασά, τότε μπορεί να είχε γίνει μια πρωτοβουλία συμβολικής ανέγερσης τάφου άνευ οστών μπροστά από την είσοδο της εκκλησίας των Παμμεγίστων Ταξιαρχών».

ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΚΥΡΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ

Ασκώντας επιρροή στον τύραννο των Ιωαννίνων, και με ξεδιπλωμένη την αίσθηση του χρέους της απέναντι στην πατρίδα της, προστάτευσε πολλούς Χριστιανούς από την εκτέλεση. Την ίδια στιγμή κρυφά τελούσε τα θρησκευτικά της καθήκοντα, ενώ διατηρούσε σχέσεις και με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Φρόντιζε να τονώνει την πίστη των Χριστιανών και να τους προτρέπει να μη δειλιάζουν.

Μια παιδούλα ήταν, άντεξε, όμως, μέσα στην πανωλεθρία, γιατί ήταν μεγαλωμένη με ιδανικά, είχε φόβο Θεού και το «Κύριε ελέησον» δεν έλειπε από τα χείλη της, καθώς ακράδαντα πίστευε στη θεία επέμβαση.

Share on FacebookShare on Twitter

Προς μια μορφωμένη γυναίκα, την οποία χλευάζουν επειδή εκκλησιάζεται (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

site analysis

Στον χλευασμό να απαντάς με χαμόγελο.

Ο χλευασμός τους προέρχεται από την μοχθηρή καρδιά˙ το χαμόγελό σου ας είναι χωρίς κακία. Ο χλευασμός αρμόζει στην άγνοια, ενώ στη γνώση αρμόζει το χαμόγελο. Με τον χλευασμό τους αυξάνουν την τιμή της προσευχής σου μπροστά στον αιώνιο Δικαστή. Αφού στον Θεό είναι πιο αγαπητή η προσευχή της θαρραλέας ψυχής, περικυκλωμένης από τα βέλη της κακίας, του μίσους, του φθόνου και του χλευασμού. Όλα αυτά τα βέλη έχουν αμβλυμμένη την κορυφή και αιχμηρή την βάση, ώστε αποκρούονται από εσένα και λαβώνουν τους ίδιους τους τοξότες.

Η γυναίκα, του βασιλιά Δαυίδ, Μελχόλ, χλεύασε κάποια φορά την ένθερμη προσευχή του άντρα της. Από τον χλευασμό αυτό ο Θεός βρέθηκε περισσότερο προσβεβλημένος απ’ ότι ο βασιλιάς Δαυίδ. Γι’ αυτό ο Ύψιστος τιμώρησε την Μελχόλ: «καὶ τῇ Μελχὸλ θυγατρὶ Σαοὺλ οὐκ ἐγένετο παιδίον ἕως τῆς ἡμέρας τοῦ ἀποθανεῖν αὐτήν» (Βασ. Β΄6, 23). Όποιος παρατηρεί προσεχτικά τη μοίρα των ανθρώπων και τα γεγονότα, αυτός μπορεί να βεβαιωθεί ότι και στις μέρες μας ο Θεός τιμωρεί αυστηρά τους χλευαστές της ιερότητας.

Κι εσύ -εάν νομίζεις ότι οποιοσδήποτε λόγος είναι πιο δυνατό φάρμακο γι’ αυτούς από τη σιωπή- πες στους χλευαστές σου: με απατούν τα μάτια μου ή βλέπω καλά; Εσείς που κάθε μέρα παρακαλάτε τους εμπόρους και τους γαιοκτήμονες και τους χωροφύλακες, την μια για το ένα και την άλλη για το άλλο, χλευάζετε εμένα, επειδή παρακαλώ τον αιώνιο Δημιουργό μας; Δεν είναι πιο γελοίο να παρακαλάς τον ανήμπορο παρά τον Παντοδύναμο; Δεν είναι παράλογο να προσκυνάς τη σκόνη παρά τον Ζωοδότη και Κύριο;

Έχει ειπωθεί κάπου στον προφήτη: «ἐπικατάρατος ὁ ἄνθρωπος, ὃς τὴν ἐλπίδα ἔχει ἐπʾ ἄνθρωπον» (Ιερ. 17, 5). Όποιος τοποθετεί την ελπίδα στον θνητό άνθρωπο, σε μια πρόσκαιρη φούσκα και δεν την τοποθετεί στον Θεό Παντοκράτορα, είναι οφθαλμοφανές ότι είναι καταραμένος. Και αυτή η κατάρα επάνω του και στο σπίτι του μπορεί να επιβεβαιωθεί με την καθημερινή εμπειρία. Είναι ξεκάθαρο, ότι κατά τον ίδιο τρόπο είναι καταραμένος ο άνθρωπος που παρακαλά μόνο τον άνθρωπο ενώ δεν παρακαλά Εκείνον που κρατά τα πάντα και μπορεί τα πάντα. Αλλά, πρόσεχε, καμιά φορά η σιωπή είναι χρησιμότερη και από αυτά τα λόγια.

Ο πρώτος χλευασμός συγχύζει την προσευχόμενη ψυχή. Όμως εσύ ήδη επέζησες και δεν παραιτήθηκες από την προσευχή. Ενώ ο επαναχλευασμός είναι ώθηση. Σ’ αυτό λες και μόνη σου ότι έχεις εμπειρία. Τώρα αισθάνεσαι ότι είναι ο Θεός κάπως εγγύτερα σ’ εσένα και η εκκλησία πιο αγαπητή και η προσευχή πιο γλυκιά. Να ξέρεις ότι θα έρθει καιρός, όπου ο χλευασμός θα σταματήσει και θα αρχίσει να γίνεται συναίνεση και θαυμασμός και έπαινος και τότε η ψυχή σου θα βρίσκεται σε μεγαλύτερο κίνδυνο απ’ ο τι βρίσκεται τώρα. Τώρα μαθαίνεις την ταπεινοφροσύνη, ενώ τότε θα αμύνεσαι από την υπερηφάνεια. Αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα, άλλος πειρασμός.

Να ξέρεις ότι εκείνοι που μας βασανίζουν με χλευασμό εκείνοι ακριβώς είναι και οι εχθροί μας. Και σ’ αυτούς αναφερόταν ο Κύριος όταν έδινε την εντολή: «ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν» (Ματθ. 5, 44). Χωρίς να το ξέρουν, μας κάνουν καλό. Πικραίνοντάς μας και στενοχωρώντας μας, ανάβουν την φλόγα του θεϊκού πυρός μέσα μας. Γαβγίζοντας πισώπλατα όταν εμείς βαδίζουμε στον ναό του Θεού μας σπρώχνουν πιο κοντά στον Θεό. Κάνοντάς μας τη γη πιο ανιαρή μας κάνουν τον ουρανό ακόμα πιο αγαπητό. Η παγωνιά και ο άνεμος δεν σκέπτονται το καλό του δένδρου, αλλά, αν και άθελά τους, του κάνουν καλό. Έτσι και οι εχθροί σου σ’ εσένα.

Γι’ αυτό συγχώρησέ τους και ευλόγησέ τους και προσευχήσου στον Θεό γι’ αυτούς, και -εκείνο που αποτελεί το αποκορύφωμα όλων- αγάπα τους ως τους μέγιστους ευεργέτες σου μετά τον Θεό.

Αλλά εάν η ψυχή σου δεν υπομένει αυτό το ελάχιστο σύριγμα της γήινης σκόνης και δεν προτιμά να ντρέπεται απέναντι στον Χριστό, τότε θα γελούν μαζί σου όχι μόνο οι άνθρωποι αλλά και τα δαιμόνια.

Να επισκέπτεσαι συχνά τους οίκους της θλίψης. Να επισκέπτεσαι και το νεκροταφείο. Να σκέπτεσαι περί του σταυρού του Χριστού, και να τον ασπάζεσαι όσο πιο συχνά μπορείς. Και περί του τέλους της ζωής να σκέπτεσαι. Όλα αυτά θα σε βοηθήσουν να ισχυροποιήσεις τη διάθεσή σου για προσευχή και να φθάσεις έως την πλήρη νίκη.

Ειρήνη και έλεος Κυρίου.

(Από το βιβλίο “Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…: Ιεραποστολικές επιστολές Α΄”, μετάφραση Σβετλάνα Πέτσιν, Ηλίας Σαραγούδας, Νεφέλη Σαραγούδα – Πέτσιν, 1η έκδ., “Εν πλω”, Αθήνα, 2008)

(Πηγή ψηφ. κειμένου: agiosthomas.gr)

Ανοικτή επιστολή από γυναίκες στη βόρεια Συρία προς γυναίκες σε όλο τον κόσμο...!

site analysis

Ρομπέρτο Αντάμπαση

Οι γυναίκες του Συμβουλίου της Βόρειας και της Ανατολικής Συρίας γράφουν ανοικτή επιστολή σε όλες τις γυναίκες του κόσμου κατά της τουρκικής επίθεσης στην περιοχή τους. Ενώ η επίθεση στα βορειοανατολικά του Η Συρία έφθασε την τέταρτη ημέρα, το Συμβούλιο των γυναικών της βόρειας και ανατολικής Συρίας έγραψε μια επιστολή προς όλες τις γυναίκες του κόσμου.

Οι γυναίκες από τη βορειοανατολική Συρία ζήτησαν από όλες τις γυναίκες να συμμετάσχουν στην Παγκόσμια Πρωτοβουλία κατά της Επιθετικής Ημέρας στη Βόρεια Συρία.

Η επιστολή με τίτλο "Για όλες τις γυναίκες και τους λαούς του κόσμου που αγαπούν την ελευθερία" λέει:

«Ως γυναίκες διαφόρων πολιτισμών και θρησκειών των αρχαίων εδαφών της Μεσοποταμίας, σας στέλνουμε τις θερμότερες απόψεις. Σας ζητάμε να συμμετάσχετε στην Παγκόσμια Ημέρα Πρωτοβουλίας στις 12 Οκτωβρίου για να σταματήσετε τον πόλεμο εισβολής στην Τουρκία στα βορειοανατολικά της Συρίας και να ανατρέψετε το φασισμό και την πατριαρχία σε όλο τον κόσμο!

Σας γράφουμε στη μέση του πολέμου.

Σας γράφουμε εν μέσω του πολέμου στη βορειοανατολική Συρία που αναγκάστηκε από το τουρκικό κράτος στην πατρίδα μας. Αντιμετωπίζουμε για τρεις ημέρες με το βομβαρδισμό των μαχητικών αεροσκαφών και των τουρκικών δεξαμενών.

Έχουμε δει πως οι μητέρες στις γειτονιές τους στοχεύουν σε βομβαρδισμούς όταν φεύγουν από το σπίτι για να πάρουν ψωμί για τις οικογένειές τους. Είδαμε πώς η έκρηξη μιας χειροβομβίδας του ΝΑΤΟ έστρεψε το επτάχρονο πόδι της Sara σε τεμάχια και σκότωσε τον αδερφό της Μοχάμεντ με δώδεκα.

Βλέπουμε πώς βομβαρδίζονται οι χριστιανικές γειτονιές και οι εκκλησίες και πώς οι χριστιανοί μας αδελφοί, οι πρόγονοί τους των οποίων είχαν επιβιώσει από τη γενοκτονία του 1915, σκοτώνονται τώρα από τον στρατό της νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας του Ερντογάν.

Πριν από δύο χρόνια, είδαμε στο τουρκικό κράτος ότι χτίστηκε ένας τοίχος συνοριακού μήκους 620 χιλιομέτρων, μέσω των ταμείων της ΕΕ και των Ηνωμένων Εθνών, για να ενισχύσει τη διαίρεση της χώρας μας και να αποτρέψει την είσοδο πολλών προσφύγων στην Ευρώπη.

Τώρα παρακολουθούμε την απομάκρυνση τμημάτων του τείχους από δεξαμενές, στρατιώτες τουρκικού κράτους και τζιχάντς να εισβάλουν στις πόλεις και τα χωριά μας.

Είμαστε μάρτυρες στρατιωτικών επιθέσεων.

Βλέπουμε ως γειτονιές, χωριά, σχολεία, νοσοκομεία, πολιτιστική κληρονομιά των Κούρδων, των Γιαζιδών, των Αράβων, των Συρίων, των Αρμενίων, των Τσετσένων, των Κυκασιανών και των Τουρκομάνων και άλλων πολιτισμών που ζουν εδώ στην κοινότητα. στοχεύει σε αεροπορικές επιθέσεις και πυροβολικό πυροβολικού.

Βλέπουμε πως χιλιάδες οικογένειες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για να αναζητήσουν καταφύγιο χωρίς να έχουν ασφαλές μέρος για να πάνε.

Εκτός αυτού, παρακολουθούμε νέες επιθέσεις από τις μοίρες των δολοφόνων του ISIS σε πόλεις όπως η Raqqa, η οποία απελευθερώθηκε από την τρομοκρατία του Ισλαμικού Κράτους πριν από δύο χρόνια με έναν κοινό αγώνα του λαού μας.

Για μια ακόμη φορά γινόμαστε μάρτυρες κοινών επιθέσεων του τουρκικού στρατού και των τζιχάντικων μισθοφόρων τους εναντίον των Serkkani, Girêsipi και Kobane. Αυτά είναι μερικά από τα περιστατικά που αντιμετωπίσαμε από τότε που ο Erdoğan κήρυξε πόλεμο στις 9 Οκτωβρίου 2019.

Ενώ βρισκόμαστε μάρτυρες του πρώτου βήματος της εφαρμογής της γενοκτονίας εθνοκάθαρσης στην Τουρκία, παρακολουθούμε επίσης την ηρωική αντίσταση των γυναικών, των ανδρών και των νέων που φωνάζουν και υπερασπίζονται τη γη και την αξιοπρέπειά τους. Για τρεις ημέρες οι μαχητές των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων, μαζί με το YPG και το JPY, αγωνίστηκαν με επιτυχία στις πρώτες γραμμές για να αποτρέψουν την εισβολή στην Τουρκία και τις σφαγές.

Γυναίκες και άνδρες όλων των ηλικιών αποτελούν μέρος όλων των τομέων αυτής της αντίστασης για την υπεράσπιση της ανθρωπότητας, τις εξαγορές και τις αξίες της γυναικείας επανάστασης στη Ροβάβα.

Ως γυναίκες είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε μέχρι να επιτύχουμε τη νίκη της ειρήνης, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Για να επιτύχουμε το στόχο μας βασιζόμαστε στη διεθνή αλληλεγγύη και στον κοινό αγώνα όλων των γυναικών και των ανθρώπων που αγαπούν την ελευθερία ».

Τα αιτήματα των γυναικών

* Τέλος της εισβολής και κατοχής της Τουρκίας στη βόρεια Συρία

* Δημιουργία ζώνης απαγόρευσης εισόδου για την προστασία της ζωής του πληθυσμού στη βόρεια και ανατολική Συρία

* Πρόληψη περαιτέρω εγκλημάτων πολέμου και εθνοκάθαρσης από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις

* Να εγγυηθείτε την καταδίκη όλων των εγκληματιών πολέμου στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου

* Σταματήστε την πώληση όπλων στην Τουρκία

* Να εφαρμόσουν οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις κατά της Τουρκίας

* Υιοθέτηση άμεσων μέτρων για την επίλυση της πολιτικής κρίσης στη Συρία με τη συμμετοχή και εκπροσώπηση όλων των διαφόρων εθνικών, πολιτιστικών και θρησκευτικών κοινοτήτων στη Συρία.

http://www.retekurdistan.it/…/lettera-aperta-delle-donne-d…/