ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ

 site analysis

«πολιά δε έστι φρόνησις

ανθρώποις και ηλικία γήρως

βίος ακηλίδωτος»

(Σοφ. Σολ. 4,9)

Π

οιός είπε πώς δεν υπάρχουν σήμερα άγιοι; Ποι­ος τολμά να διακηρύξει ότι στην εποχή μας λείπουν οι θεομένοι άνθρωποι; Ποιός ισχυρίζεται ότι η Εκκλησία δεν είναι εργαστήριο αγιοποιήσεως των πιστών της;

Το παρακάτω γεγονός θα διαψεύσει όλους αυτούς , που εν ονόματι της άσεμνης ζωής τους θέ­λουν να καταργήσουν την βαθειά ριζωμένη πίστη στις καρδιές των πιστών.

Γερόντισσα πλέον και σε βαθειά γεράματα η για­γιά Βασιλική δεν έχει δυνάμεις να βαδίσει τέσσερα τετράγωνα προκειμένου να έλθει στο Ναό του Θεού και να κοινωνήσει. Καλεί τον Εφημέριο κάθε εβδο­μάδα και λαμβάνει το σώμα και το αίμα του Σωτήρος Χριστού. Ο Εφημέριος αντιλαμβάνεται ότι μπροστά του έχει ένα θεομένο άνθρωπο. 'Εξ άλλου η κόρη της, που βρίσκεται κοντά της, διηγείται στον Εφημέριο τη ζωή της αγιασμένης μητέρας της.

Ο Εφημέριος κάθε εβδομάδα επί ένα έτος συνέ­χεια μεταδίδει στην κατάκοιτη γερόντισσα τα άχρα­ντα μυστήρια.

Τον τελευταίο καιρό όμως η κυρά Βασιλική νοιώ­θει πώς οι δυνάμεις της αρχίζουν να την εγκαταλείπουν. Ζητά την βοήθεια του Εφημερίου λέγοντας: Πάτερ μου θα σάς κουράσω πολύ αν αντί για μια φορά έρχεσθε τρεις φορές την εβδομάδα με το Χρι­στό; Όχι γιαγιά Βασιλική της λέγει ο ιερέας. Είναι χαρά μου να έρχομαι να σε κοινωνώ και να ακούω από το αγιασμένο στόμα σου τις ευχές σου.

Συνεχίστηκε επί τρεις η τέσσερες εβδομάδες Αυτή η τακτική. Ο ιερέας της μεταδίδει το Χριστό και εκείνη ζητά από τον ιερέα να προσευχηθεί, ώστε να έχει καλήν απολογίαν επί του φοβερού βήματος του Χριστού.

Διαπιστώνει ο Εφημέριος ακόμη ότι η γερόντισ­σα Βασιλική έχει πλέον εξοικειωθεί με το θάνατο τόσο, που έδιδε την εντύπωση ότι ομιλεί για ένα κα­θημερινό γεγονός.

Δε φοβάσαι το θάνατο κυρά Βασιλική, της λέγει ο Εφημέριος. Όχι πατερούλη μου. Περιμένω πώς να έλθει Αυτή η ώρα. Κουράστηκα από τη ζωή. Τώρα πρέπει να φύγω για να ξεκουράσω και την κόρη μου, που θυσιάζεται για μένα.

Εξ άλλου αυτός είναι ο προορισμός μας μετά την πτώση. να επιστρέφουμε στη μητέρα γη και η ψυχή μας να πετάξει στον ουρανό μέχρις ότου έλθει ο Κύ­ριος για να ενωθεί πάλι σώμα και ψυχή.

Κυρία Βασιλική είμαι νέος κληρικός και έχω πο­λύ ανάγκη από τις προσευχές σου. Μπορείς απ' αυτού που βρίσκεσαι να προσεύχεσαι και για μένα, ώστε ο Κύριος να με αγιάζει και να με προστατεύει από τον πονηρό; Τότε έβγαλε το κομποσκοίνι της και είπε στον ιερέα: εδώ σ' έχω κάθε μέρα. Είσαι ο μεγαλύτερος ευεργέτης μου. μου φέρνεις το Χριστό τακτικά. Τώρα μάλιστα τελευταία σ' έχω κουράσει πολύ και σε αποσπώ από τα πολυποίκιλα καθήκοντά σου.

Όχι κυρία Βασιλική. Δεν με κουράζεις της λέγει ο Εφημέριος. Έρχομαι πάντα με πολλή αγάπη και χαρά. Δεν θα σε κουράσω για πολύ πατερούλη μου, γιατί πλησιάζουν οι ημέρες που θα αναπαυθώ. Μό­νο να προσεύχεσαι για μένα.

⁷Ήταν Δευτέρα πρωί, όταν τη χαιρέτισε ο ιερέας λέγοντάς της ότι την Τετάρτη πάλι θα έλθει με το Χριστό. Πατερούλη, του λέγει μπορείς να έλθεις και αύριο; Μπορώ ευχαρίστως γιαγιά Βασιλική της λέ­γει ο ιερεύς.

Έτσι Αυτή η εβδομάδα ξεκίνησε με καθημερινή Θ. Κοινωνία μέχρι την Πέμπτη. την Πέμπτη αφού κοινώνησε το πρόσωπο της έλαμπε. Πρώτη φορά, διηγείται ο ιερέας έβλεπα στη ζωή μου τόσο μαρα­μένο από τα γηρατιά πρόσωπο με τόση λάμψη. ⁷Ήταν το πρόσωπο της γλυκύτατο και χαριτωμένο.

Να, είπα μέσα μου, που βρίσκεται η ομορφιά και η χάρη. Χαιρετώντας την πάλι της είπα. Γιαγιά Βα­σιλική αύριο πάλι. Ναι, πατερούλη μου, αύριο θα ρθεις πάλι, αλλά χωρίς τη Θ. Κοινωνία. Λέγω στην κόρη της. Τί είπε άκουσες; Άκουσα καλά; Εκείνη σταυροκοπήθηκε και είπε: Όπως θέλει ο Θεός πά­τερ μου. Όλη την ημέρα την είχα στη σκέψη μου.

⁷Ηλθε το βράδυ. Κοιμήθηκα. Στις 6:30 το πρωί, ώρα που καθημερινά εγείρομαι ακούω το τηλέφω­νο. ⁷Ήταν η κ. Σοφία, η κόρη της κ. Βασιλικής. Πά­τερ μου, μου λέγει, έλα. Η μαμά μου πριν από λίγο κοιμήθηκε.

Και εγώ έτρεξα αμέσως όχι με τη Θεία Κοινωνία, αλλά μόνο με το πετραχήλι μου για να διαβάσω το νεκρώσιμο τρισάγιο. Μετά πνευμάτων δικαίων τελειωμένων.

Η γιαγιά Βασιλική βρίσκεται στην αγκαλιά του Θεού πλέον και προσεύχεται και για μένα στον Κύ­ριο, όπως εξ άλλου μου το είχε υποχεθεί σε μια συ­ζήτηση.

Να λοιπόν που και σήμερα υπάρχουν αγιασμένοι άνθρωποι και γεμίζουν τον παράδεισο.

Η άγια μας Εκκλησία δεν θα πάψει να είναι εργαστήριο αγιοποιήσεως των πιστών της.

Όποιος διαβάζει Γεροντικά, όποιος επισκέπτεται μοναχούς, όποιος συναναστρέφεται με αγιασμένους ανθρώπους ακούει τέτοια γεγονότα που μαρτυρούν ότι η Άγια μας Εκκλησία δεν είναι τίποτε άλλο πα­ρά ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνες όπως έλεγε ο ιερός Αυγουστίνος. Μαθαίνει ακόμη ότι το εισιτήριο για τον ουρανό βγαίνει εδώ κάτω στη γη. Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος (Β' Κορ. 6,2). Και ο Απ. Παύλος στην επιστολή του προς Εφεσίους (5,15-16) τονίζει. Βλέπετε ουν πώς ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι, άλλ' ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί είσι.

π.Βασίλειος Ακριβόπουλος

Αγία Λουκία η παρθενομάρτυς,

site analysis

Εορτάζει στις 6 Ιουλίου εκάστου έτους.

Ιδούσα Pήξου την τομήν η Λουκία,
Oυ προς τομήν έρρηξε φωνήν δειλίας.

Βιογραφία
Η Αγία Λούκια, συνελήφθη από τον Ρήξο Βικάριο, που την ανάγκαζε να θυσιάσει στα είδωλα και ν’ αρνηθεί τον Χριστό. η Αγία Λούκια όχι μόνο δεν πείστηκε, αλλά οδήγησε στην πίστη του Χριστού τον Ρήξο, από τον όποιο, αξιώθηκε μεγάλων τιμών και εγκαταστάθηκε σ’ ένα ήσυχο σπίτι, όπου καταγινόταν με την προσευχή και τη νηστεία.

Παρακάλεσε δε τον Ρήξο να πάει στην Κομπανία της Ιταλίας και να μαρτυρήσει εκεί για τον Χριστό.

Ο δε Ρήξος, αφού εγκατέλειψε γυναίκα, παιδιά, πλούτο και όλη την κοσμική δόξα, αναχώρησε με την Αγία. Στην πόλη αυτή συνελήφθησαν και οι δύο. Μπροστά στον ηγεμόνα ομολόγησαν με θάρρος τον Χριστό και γι’ αυτό αποκεφαλίστηκαν.

Μαζί τους αποκεφαλίστηκαν και πολλοί άλλοι Άγιοι Μάρτυρες – Άγιοι Εικοσιτέσσερις Μάρτυρες που εορτάζουν την ίδια ημέρα

Άγιοι Εικοσιτέσσερις Μάρτυρες

Eικάς τετάρτη Mαρτύρων έργον ξίφους,
Ώφθη υπέρ σού, Xριστέ δόξα Mαρτύρων.
Αυτοί ήταν μεταξύ των πολλών, που μαρτύρησαν το 301 μ.Χ. δια αποκεφαλισμού, μαζί με την Αγία Λούκια και τον Άγιο Ρήξο.

Τα ονόματα τους ήταν τα εξής: Ανατολίας, Αντωνίνος, Λυκίας, Νέας, Σερίνος, Διόδωρος, Δίων, Απολλώνιος, Άπαμος, Παππιανός, Κοττύιος, Όρωνος, Παπικός, Σάτυρος, Βίκτωρ και άλλοι εννέα.

Πηγή: saint.gr

Η Αγία πριγκίπισσα Ελισάβετ Φεοντόροβνα(+5/18 Ιουλίου 1918)

site analysis

Το παρακάτω άρθρο το δανείστηκα από ΕΔΩ και συμπλήρωσα κάποια στοιχεία μεταφράζοντας από ΕΔΩ. 

Η πριγκίπισσα Ελισάβετ Φεοντόροβνα γεννήθηκε το 1864. Γονείς της ηταν ο μέγας Δούκας Λουδοβίκος Δ΄ της Έσσης και η πριγκίπισσα Αλίκη, κόρη της βασίλισσας της Αγγλίας Βικτωρίας. Αδελφή της η Ρωσίδα αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα Φεοντόροβνα. Από τα παιδικά της χρόνια διακρινόταν για τη βαθιά πίστη της και τη φιλάνθρωπη διάθεση της. Η «ευγενική» καταγωγή, της δεν στάθηκε εμπόδιο για να ζήσει σύμφωνα με το Ευαγγέλιο. Συμπεριφερόταν με καλοσύνη και απλότητα στους απλούς ανθρώπους και από παιδί είχε μια διακαή επιθυμία: να βοηθήσει όσους είχαν ανάγκη.

Το 1884 η Ελισάβετ παντρεύτηκε τον μέγα πρίγκιπα Σέργιο Αλεξάνδροβιτς, αδελφό του τσάρου Αλεξάνδρου Γ΄. Παρότι αλλόδοξη, δεν της ζητηθηκε να αλλάξει την πίστη της. Όμως η ορθόδοξη πίστη της κέντρισε εξ αρχής το ενδιαφέρον. Από την πρώτη ημέρα πού ηλθε στη Ρωσία μελετούσε με επιμέλεια τη ρωσική γλώσσα και παρακολουθούσε τη ζωή των απλών Ρώσων, πού ηταν ζυμωμένη με την όρθύδοξη πίστη και ζωή. Μαζί με το σύζυγό της ταξίδεψε και στους Αγίους Τόπους, όταν το 1888 έγιναν τα εγκαίνια τοϋ ρωσικού ναού της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής στον κήπο της Γεθσημανή. Το προσκύνημα στην Αγία Γη, όπου έζησε ο Θεάνθρωπος, προκάλεσε βαθιά εντύπωση στην Ελισάβετ. Η καρδιά της, «γη αγαθή», ήταν έτοιμη να δεχτεί το σπόρο της ορθόδοξης πίστης. Αφού κατηχηθηκε, προσχώρησε στην Ορθόδοξη Εκκλησία το 1891. Την ίδια χρονιά ο σύζυγος της διορίστηκε γενικός κυβερνητης της Μόσχας.

Από τη μέρα εκείνη η Ελισάβετ αφιερώθηκε σε φιλανθρωπικές δραστηριότητες. Προσπαθούσε με κάθε τρόπο να βοηθησει τους φτωχούς και τους πάσχοντες. Το 1904 η Ρωσία μπήκε στην περιπέτεια του Ρωσο-Ιαπωνικού πολέμου. Η Ελισάβετ οργάνωσε τα στρατιωτικά νοσοκομεία. Επισκεπτόταν τους τραυματίες, έκανε εράνους για τους στρατιώτες κ.λπ. Όμως ο πόλεμος προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις και τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Δεν έλειψαν οι εξεγέρσεις και οι πολιτικές δολοφονίες. Έτσι, στις 4 Φεβρουαρίου 1905, ο σύζυγος της Ελισάβετ, Σέργιος Αλεξάνδροβιτς σκοτώθηκε από βόμβα, πού πέταξε ο Ιβάν Καλιάεβ, μέλος του σοσιαλιστικού επαναστατικού κόμματος. Ο δολοφόνος συνελήφθη και οδηγήθηκε στις φυλακές Ταγκάνκα. Κι εδώ φάνηκε το μεγαλείο της ψυχής της Ελισάβετ. Επισκέφθηκε η ίδια τον Καλιάεβ στη φυλακη. Του μίλησε με πολύ καλοσύνη, καλώντας τον να αφήσει τις αναρχικές ιδέες. Όμως δεν έμεινε εκεί. Ζητησε από τον τσάρο Νικόλαο Β΄ να μην εκτελέσει τον Καλιάεβ. Ο τελευταίος εκτίμησε τη χριστιανικη στάση της Ελισάβετ, αλλά δεν ηταν διατεθειμένος να απορρίψει τις ιδέες του.

Το 1907 η Ελισάβετ αγόρασε μέσα στη Μόσχα ένα οικόπεδο με τέσσερα σπίτια και μεγάλο κηπο. Δημιούργησε την «Αδελφότητα της Αγίας Μάρθας και Μαρίας» με σκοπό τη διακονία των φτωχών και πασχόντων ανθρώπων. Χτίστηκαν σύντομα και άλλα κτίρια καθώς και δύο ναοί αφιερωμένοι στη Θεοτόκο και στις αγίες Μάρθα και Μαρία. Σύντομα η κοινότητα απέκτησε ξενώνα, ορφανοτροφείο, νοσοκομείο, σχολείο, βιβλιοθήκη κ.λ.π. Η αδελφότητα λειτούργησε ως μοναστήρι, συνδυάζοντας τη φιλανθρωπικη δραστηριότητα. Το έργο πού επιτελούσε ηταν τεράστιο. Πλήθη φτωχών και αρρώστων ανθρώπων έβρισκαν περίθαλψη και ανακούφιση. Τα ορφανά παιδιά έβρισκαν προστασία. Τα φτωχά και άπορα παιδιά μπορούσαν να μάθουν γράμματα και κάποια τέχνη.

Η αδελφότητα ξεκίνησε με έξι μοναχές. Τον πρώτο χρόνο είχαν γίνει δεκατρείς και το 1914 έφτασαν τις εκατό. Όλες οι αδελφές εργάζονταν με αυταπάρνηση, διακονώντας τους «ελάχιστους αδελφούς του Ιησού». Κατά τη διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, στην αδελφότητα βρήκαν καταφύγιο πολλά ορφανά, πού ήλθαν από τις εμπόλεμες περιοχές και είχαν ζήσει τη φρίκη και τις αγριότητες του πολέμου. Ένα μέρος των κτιρίων μετετράπη σε στρατιωτικό νοσοκομείο για τους τραυματίες του πολέμου.

Η εργασία της αδελφότητος εκτιμήθηκε πολύ και βοηθήθηκε από τον τότε Μητροπολίτη Μόσχας και μετέπειτα ιερομάρτυρα άγιο Βλαδίμηρο και αργότερα από τους μητροπολίτες Τρύφωνα και Μητροφάνη. Την πνευματικη καθοδήγηση των αδελφών είχε ο π. Σέργιος Μετσώφ, ο όποιος πέρασε πολλά χρόνια στις φυλακές και εξορίες και βρηκε μαρτυρικό θάνατο το 1941.

Το τεράστιο φιλανθρωπικό έργο της αδελφότητας έμελλε να διακοπεί με την επανάσταση. 
Η κάποτε Μεγάλη Δούκισσα είχε επαννειλημένα  αρνηθεί τις προσκλησεις που της είχαν απευθυνθεί μέσω των πρεσβειών να εγκαταλείψει τη Ρωσία,λέγοντας ότι θέλει να μοιραστεί τις στιγμές αυτές με τον λαό της.

Το 1918 οι μπολσεβίκοι την μετέφερα από τη Μόσχα στο Αικατερίνεμπουργκ όπου θα συναντούσε την οικογένεια του τσάρου.Την άνοιξη του 1918 οι μπολσεβίκοι έφεραν στο Αικατερίνεμπουργκ  και τον Μεγάλο Δούκα Σέργιο Μιχαήλοβιτς Ρομανώφ και τους πρίγκηπες Ιβάν,Κωνσταντίνο και Γεώργιο Ρομανώφ.Στα τέλη του μηνός Μαίου πήραν την μοναχή Ελισάβετ μαζί με τους πρίγκηπες στο Αλοπάιεβσκ.Εκεί τους τοποθέτησαν σ''ενα σχολείο όπου και τους φύλαγαν νυχθημερόν.

Τη νύχτα της 18ης Ιουλίου τους ξύπνησαν και τους μετέφεραν σ'ένα παλιό εγκαταλελειμένο ορυχείο,σε απόσταση 12 χιλιομέτρων στο Νίζνια Σελίνσκαια.Τους κατέβασαν για να πυροβολήσουν τον Μεγάλο Δούκα Σέργιο Μιχαήλοβιτς,ενώ τους υπόλοιπους, με δεμένα μάτια,τους πέταξαν στο βάθος του ορυχείου.Έπειτα οι δολοφόνοι πέταξαν χειροβομβίδες.

Το ορυχείο είχε βάθος περίπου 60 μέτρα,αλλά τα σώματα της Μοναχής Ελισάβετ και του πρίγκηπα Ιβάν βρέθηκαν στα 16 μέτρα.Αν και βαριά τραυματισμένη η πριγκίπισσα είχε καταφέρει να δέσει μ'έναν πρόχειρο επίδεσμο το τραύμα του πρίγκηπα Ιβάν.Όχι μακρυά από εκεί που την βρήκαν υπήρχαν δύο χειροβομβίδες που δεν είχαν εκραγεί.Στο στήθος της η μοναχή είχε μια εικόνα του Χριστού.Ξέρουμε ότι δεν πέθανε αμέσως,ενω στις στιγμές που ακολούθησαν του εγκλήματος ύμνοι και προσευχές ακούγονταν από τα βάθη του ορυχείου.Ένας χωρικός που πέρασε από εκεί τους άκουσε.Τρομαγμένος έφυγε με το άλογό του και ειδοποίησε τον Λευκό Στρατό.

Κατεβαίνοντας στο ορυχείο οι Λευκοί  βρήκαν μόνο πτώματα.Στις ώρες της αγωνίας της η Αγία Μάρτυρας είχε υψώσει προσευχές προς το Θεό για την αναπαυση των ψυχών των μαρτύρων.

Βέβαια δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τη σχέση μεταξύ της δολοφονίας της τσαρικής οικογένειας στο Εκατερίνεμπουργκ και της δολοφονίας στο Αλοπάιεβσκ.

Στις 1 Νοεμβρίου 1918,ο επικεφαλής του Λευκού στρατού στρατηγός Κολτσεάκ,κήδευσε επίσημα στον Καθεδρικό Ναό του Αλοπάιεβσκ την Μοναχή Ελισάβετ και τους συντόφους της.

Τον Ιούλιο του 1919 οι μπολσεβίκοι έκαναν αντεπίθεση στην πόλη και ξέθαψαν τα σώματα πηγαίνοντάς τα στο Ιρκούτσκ.Τον Φεβρουάριο του 1920 τα μετέφεραν με τρένο στην Κίνα.Όταν έφτασαν στα ρωσο-κινεζικά σύνορα,μία ομάδα μπολσεβίκων όρμησε στο τρένο και κατάφεραν να ρίξουν πάνω στον σιδηροδρομο το φέρτρο του πρίγκηπα Ιβάν Κωνσταντίνοβιτς.Οι κινέζοι στρατιώτες όρμησαν για να προλάβουν αυτήν την βεβήλωση.

Στις 3 Απριλίου έφτασαν στο Πεκίνο και μετά απο ένα μνημόσυνο τα φέρετρα τοποθετήθηκαν στο υπόγειο του Ι.Ναού του Αγ.Σεραφείμ του Σαρώφ ο οποίος ανήκε στην ρωσική ιεραποστολή.Με ενέργειες της μαρκησίας Μίλφορντ Χάβεν,αδελφής της Μοναχής Ελισάβετ,τα φέρετρα της μοναχής και της υποτακτικής της Βαρβάρας μεταφέρθηκαν στην Σαγκάη και από εκεί μέσω Σουέζ στην Παλαιστίνη.

Το λείψανο της Αγίας Μάρτυρος Βαρβάρας

Το λείψανο της Αγίας Ελισάβετ Φεοντόροβνα
Στις 15 Δεκεμβρίου 1920 οι αγγλικές αρχές,η πολυάριθμη ρωσική παροικία και Ρώσοι και Έλληνες κληρικοί,υποδέχθηκαν την Μοναχή Ελισάβετ,την πρώην Μεγάλη Δούκισσα της Ρωσίας.Την επόμενη ημέρα έγινε νεκρώσιμη ακολουθία με επικεφαλής τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δαμιανό.Τα φέρετρα των δύο μαρτύρων τοποθετήθηκαν στην κρύπτη της ρωσικής μονής της Αγ.Μαρίας της Μαγδαληνής στην Γεσθημανή,όπου και βρίσκονται μέχρι σήμερα.

Η μοναχή Ελισάβετ,πρώην Μεγάλη Δούκισσα της Ρωσίας επανερχόνταν στον τόπο όπου είχε έρθει το 1888 με τον σύζυγό της για να συμμετάσχει στα εγκαίνια της Ι.Μ.της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής.

 Το 1992 οι μοναχές Ελισάβετ και Βαρβάρα ανακηρύχθηκαν αγίες από τη Ρωσική Εκκλησία.
Πηγή: Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Αντωνόπουλος, Ρώσοι Νεομάρτυρες και Ομολογητές, 1917- 1922, Μέρος Γ΄: «Νέφος Μαρτύρων». Εκδόσεις Ακρίτας/επιμέλεια - proskynitis.blogspot.com

Πηγές φώτο ΕΔΩ και ΕΔΩ

ΠΗΓΗ.ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ

ΕΚΤΡΩΣΗ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΜΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

site analysis

Ή Ζαμφίρα ή τσιγγάνα!!!ή φυλακή και ή δημόσια εξομολόγηση της.

site analysis

ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΥΦΛΩΣΗ ΜΟΥ"

site analysis

"

Δεῖτε το σᾶς παρακαλῶ καί ἄν δεν κλάψετε στή διάρκειά του...
Πόσο μικροί καί μίζεροι εἴμαστε ὅταν μᾶς τρομάζουν μικρά καί ἀσήμαντα πράγματα καί στό πρόσωπό μας ζωγραφίζονται μιζεριες τύπου: Σήμερα ἔχει πολλή ζέστη, πίσω μου κουρνάρει μιά ἐνοχλητική, πόσο χάλια εἶναι τά πράγματα ἐδῶ πού ζῶ, πόσο μοῦ φταίει ὁ ἕνας καί ὁ ἄλλος καί χίλια δυό ποὺ ἀκούω καθημερινά ἀπό ἀνθρώπους πού τά ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΜΑ ΟΛΑ...Κι ὅμως δέν φωτίζεται τό πρόσωπό τους ἀπό τό χαμόγελο καί τή θέληση αὐτῆς τῆς κοπέλας ποὺ ἔχασε τό φῶς της στά 26 της χρόνια!!!
Ὑποκλίνομαι!!! (τρελογιάννης)
https://www.facebook.com/173086936068423/videos/1878331632210603/

https://www.facebook.com/173086936068423/videos/1878331632210603/?t=2
http://trelogiannis.blogspot.com/2018/07/blog-post_596.html

Η Οσία Μελώ

site analysis

Εορτάζει το Σάββατο μεταξύ 1 και 7 Ιουλίου εκάστου έτους.

Βιογραφία

Στην Κω, στην περιοχή νοτιοδυτικά του Ασκληπιείου και περίπου 150 μέτρα δυτικά από τη θέση Κοκκινόνερο (ιαματικές πηγές) βρίσκεται το παλαιότατο εκκλησάκι («μοναστηράκι») της Οσίας Μελούς. Η οσία είναι η μοναδική αγιασμένη γυναικεία μορφή που φαίνεται ότι ήταν ντόπια, αν και ακόμη δεν γνωρίζουμε την καταγωγή της.

Είναι πολύ σημαντικό ότι παρά την έλλειψη ιστορικών στοιχείων η μνήμη της Οσίας διατηρήθηκε στη συνείδηση του λαού και η λατρεία της φθάνει σε εμάς αδιάκοπη από τα βάθη των αιώνων.

Παρά ταύτα η αβέβαιη ετυμολογική προέλευση του ονόματός της οδήγησε σε αμφισβήτηση της ιστορικότητας της Οσίας, η οποία, τελικά, επιβεβαιώνεται από τη δημοσίευση κατά το έτος 1972/3 μ.Χ. ενός χειρογράφου του τέλους του 15ου αιώνα μ.Χ. (Παρισινός Κώδικας με αριθμό 1362) με στιχηρά γραμμένα προς τιμήν της.

Ο Ιάκωβος Ζαρράφτης παραθέτει τη μαρτυρία ότι κατά το έτος 1018 μ.Χ. κάποιος ασκητής έκτισε μοναστήρι πλησίον του Ι. Ναού της Οσίας Μελούς και ζούσε εκεί θεραπεύοντας τους πιστούς που έφθαναν κοντά του υποδεικνύοντάς τους τα ιαματικά ύδατα. Μάλιστα, μέχρι τις μέρες μας σώζονται τα ερείπια του κελλιού του ασκητή περίπου 50 μέτρα υψηλότερα από το ναΐσκο (προς νότον).

Ξένοι αρχαιολόγοι που επισκέφθηκαν το εκκλησάκι, κατά το έτος 1933 μ.Χ., εξέφρασαν τη γνώμη ότι προέρχεται από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους.

Τα λίγα στοιχεία που κατέχουμε από το βίο της Οσίας προέρχονται από τους ύμνους του μητροπολίτη Μητροφάνη. Σύμφωνα με μελέτη του καθηγητή Ζαχαρία Τσιρπανλή ο συγγραφέας τους κατείχε τον αρχιερατικό θρόνο της μητροπόλεως Ρόδου, κατά την περίοδο της Ιπποτοκρατίας στη Δωδεκάνησο, και είχε υπό την ποιμαντική του ευθύνη και την Κω, καθώς οι ιππότες δεν επέτρεπαν τη χειροτονία αρχιερέων στα άλλα νησιά. Η πρόσφατη μεταπτυχιακή εργασία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ, στην οποία δημοσιεύεται και η επιγραφή του Ναού επιβεβαιώνει αυτά τα συμπεράσματα, καθώς δίνει τη χρονολογία «1483 μηνί Ἰουλίῳ».

Από τα στιχηρά του Μητροπολίτου Μητροφάνη διαπιστώνουμε ότι πριν από την αναχώρησή της από τον κόσμο για να επιδοθεί στη ζωή της ασκήσεως, η Οσία μοίρασε τα υπάρχοντά της σε όσους είχαν ανάγκη. Αμέσως μετά αποτραβήχθηκε σε ορεινό τόπο, όπου, στερούμενη ακόμη και τα αναγκαία, αφιερώθηκε στην άσκηση. Μέσα σε συνθήκες ψύχους, λόγω του υψομέτρου, κατόρθωσε να λιώσει το σώμα και τα πάθη της. Για την επιλογή της να απομονωθεί στο δύσβατο τόπο της Βουρρίνας ο Μητροπολίτης Μητροφάνης παρομοιάζει την Οσία με ερημικό πελεκάνο, ο οποίος απομακρύνεται από την επαφή με τους πολλούς για να επικοινωνήσει με το Θεό.

Ενδιαφέρον έχει η παρατήρησή του ότι αφού, από τη μεγάλη της ταπείνωση, εκοιμήθη ανάμεσα στους βράχους, ο τόπος έγινε προσκύνημα του λαού με συνέπεια να οικοδομηθεί ναός («τέμενος») της Οσίας. Αυτό το σχόλιο ταιριάζει με τη μορφολογία του εδάφους στην περιοχή που έχει ανεγερθεί το εκκλησάκι. Στη νότια πλευρά βρίσκεται βράχος, πάνω στον οποίο είναι στερεωμένος ο νότιος τοίχος του ναού. Ο βράχος αυτός θα μπορούσε να ταυτίζεται με την κατοικία της, αλλά και το σημείο στο οποίο εκοιμήθη και ετάφη. Στο εκκλησάκι σώζονται ίχνη τοιχογραφιών.

Η Οσία εμφανίζεται συχνά σε Κώους, κοντά στο ναό της, ανάμεσα σε τριαντάφυλλα δηλώνοντας την ευαισθησία και την αγνότητά της. Η παρουσία της Οσίας Μελούς αποτελεί μία ξεχωριστή ευλογία για το νησί και ήδη το όνομά της άρχισε να δίνεται σε παιδάκια και η λατρεία της γίνεται όλο και πιο γνωστή.

Η Ιερά Μητρόπολη Κώου και Νισύρου όρισε η μνήμη της Οσίας να εορτάζεται κάθε χρόνο το πρώτο Σάββατο του Ιουλίου.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὴν φιλέρημον κόρην, ὕμνοις τιμήσωμεν, Μελὼ τὴν Ὁσίαν, Κώου τὸ καύχημα, πόνοις διαλάμψασαν, καὶ χάριν λαβοῦσα ἄνωθεν∙ τὴν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ φαιδρύνασαν, τοῖς δὲ πιστοῖς, τοῖς προσιοῦσιν αὐτῇ, προχέουσαν εὐωδίας ἰάσεων∙ αἰτουμένην δὲ πᾶσιν εἰρήνην, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.
(Ποίημα τοῦ Μητροπολίτου Κώου καὶ Νισύρου Ναθαναήλ)

Οπτικοακουστικό Υλικό

Οσία Μελώ

Οσία Μελώ

Φορέστε τα Κυριακάτικά σας ! (Μικρό διήγημα στην μνήμη της Μαρίας Χ.) Νώντα Σκοπετέα

site analysis

Ο Σπύρος και η Μαρία . Πυρίγληνες μορφές με πυρένδυτες για την αγάπη του Χριστού ψυχές από τα μικράτα τους ! -Ο Σπύρος μου και …η Μαρία μου …Κάποιες φορές τούτο το κτητικό μπορεί να φανερώσει τον ίδιο τον Παράδεισο ! Δεκαοκτώ σχεδόν χρονών η Μαρία του , του Θεού Λόγου σπουδάστρια , λίγο μεγαλύτερος ο Σπύρος της , στα πρώτα του τότε πετάγματα σαν Ίκαρος με φτερά λυγαριάς !

Μα να , για αυτά τα παιδιά δέεται με υψωμένα τα χέρια ο πάτερ, στον Μέγα Ιερουργό του μυστικού και αχράντου Γάμου ! Αμπέλι με κλήματα αγλαόκαρπα , της Κανά το νάμα, αέναα να στάζει ξεδιψαστικό, στο κοινό ποτήρι της αγάπης τους …

Νιόφυτα λιόδεντρα μπροστά στο υψωμένο Ευαγγέλιο , φορτωμένα με χρυσές ελιές , έλεος και οικτιρμό , εύχεται ολόκαρδα πάντα να στύβουν σε καντήλι ακοίμητο , κάτω από τα μαρτυρικά τους στέφανα …

Έτσι δέεται να τους συγκομίσει, σε γεράματα βαθιά ο Γεωργός Κύριος …

Δὸς αὐτοῖς Κύριε καρπὸν κοιλίας, καλλιτεκνίαν, ὁμόνοιαν ψυχῶν καὶ σωμάτων….

….Σύζευξον αὐτοὺς ἐν ὁμοφροσύνῃ· στεφάνωσον αὐτοὺς εἰς σάρκα μίαν· χάρισαι αὐτοῖς καρπὸν κοιλίας, εὐτεκνίας ἀπόλαυσιν.

Φεύγουν οι ευχές από τα χείλη του Ιερέα και φτάνουν στα υπερουράνια , στο Αγαλλίαμα των Μαρτύρων …

Άγιοι Μάρτυρες , οι καλώς αθλήσαντες και στεφανωθέντες !

Το άκουγαν ο Σπυρίδων και η Μαρία , ο Νυμφίος και η Νύμφη , απ τους ψάλτες στο μυστήριο το ιερότατο , την ώρα που στεφανωμένη η αγνότητά τους, έκανε τα πρώτα της κοινά σφιχτοκρατημένα απ τα χέρια τους βήματα , μα κάπως δυσκολεύονταν τότε να το νιώσουν βαθιά τους . Ήρθε όμως το πρώτο παιδί τους και μαζί του γεννήθηκε την ίδια μέρα ένα ουρανόσταλτο δώρο , που οι Άγιοι το είπανε βίωμα ! Και ξεκίνησαν τα θαύματα και τα θαυμάσια ! Μια αμετάπτωτη κατάσταση χαράς ! Ένα παραδεισένιο γλέντι η ζωή τους , με τα λόγια και τα τραγούδια του Θεού , με την αληθινή χαρά Του !

-Πόσα παιδιά λες να κάνουμε , πόσα θες ;είχαν ρωτήσει σχεδόν ταυτόχρονα ο ένας τον άλλον τότε στο ξεκίνημά τους το κοινό !

- Μέχρι 5 είναι καλά ! Ναι , 5 παιδιά ! Τι όμορφα που θα είναι ! Μας φαντάζεσαι τις Κυριακές όλους μαζί στην Εκκλησία , φορώντας τα Κυριακάτικα ρούχα μας , τα καλά μας, τα Αναστάσιμά μας !

Και ξεκίνησαν με τον πρώτο τους τον γιό ! Ο μεγάλος …έτσι τον έλεγαν από μικρό , γιατί σχεδόν δεν είχε μιλήσει ακόμα εκείνος , όταν άρχισαν να καταφθάνουν και τα υπόλοιπα μέλη μιας …Θεέ μου …δωδεκαμελούς οικογένειας !

2017 μ.Χ. πλέον !

-Σαν τον Ιώβ καλέ Σπύρο μου και εσύ , του είπε ο Γέροντάς τους ολόχαρος , μόλις αυτός του μήνυσε τα χαρμόσυνα νέα πως η Μαρία του, κυοφορούσε ήδη το δέκατο παιδί τους !

-Ξέρεις Σπύρο μου , του είπε όλος χαρά εκείνος , όταν αποκατέστησε τον Ιώβ ο Κύριός μας, του τα έδωσε όλα διπλά ! Είχε και του πήρε στην αρχή όταν τον δοκίμασε 7.000 πρόβατα , του έδωσε έπειτα 14.000, είχε 3.000 καμήλες του έδωσε 6.000, είχε 500 ζεύγη βοδιών και 500 θηλυκούς όνους του έδωσε 1000 από κάθε είδος . Είχε και 10 παιδιά 7 γιούς και 3 θυγατέρες , που τους πήρε ο Κύριος , του έδωσε έπειτα πάλι 10 ! 10 στον Ουρανό , 10 και στη γη ! Πάλι τα διπλά δηλαδή ! 7 γιούς ξανά και 3 κόρες , την Ημέρα την Κασσία και την Αμαλθαία ! Εσύ στην αναλογία λίγο μας τα χάλασες , αλλά στον αριθμό και στην Υπομονή σαν κάπως να του έμοιασες του Ιώβ !

-Να εύχεσθε Γέροντα , να λέω και εγώ σαν τον πολύαθλο Άγιο , συνέχεια το Είη το όνομα Κύρίου ευλογημένον , ό,τι κι αν θελήσει ποτέ να μου αποστερήσει!

Τα διηγήθηκε τούτα στην Μαρία του και εκείνη είπε τότε μόνο ένα Αμήν , που μέσα του χώρεσαν όλα τα απερίγραπτα με λέξεις !

Η Μαρία η Θεολόγος , η Μαία , η Μάνα , η Αγωνίστρια , η Αθλήτρια , η Ακάματη, που δεν έπαψε ποτέ να μιλά στα παιδιά της , με το βίωμά της . Από την κοιλιά ακόμα πόσα δεν τους έλεγε , για την χαρά του Θεού , για τον Γέροντά της τον λατρεμένο , τον Άγιο Πορφύριο, το μεγάλο θαύμα που κάποτε της έκανε…Πόσα χάδια πόσες αγκαλιές , πόση ειρήνη και αγάπη σε όλα τα… παπάκια της, έτσι με στοργή τα έλεγε τα μωρά της , σαν αυτά συνεχώς την ακολουθούσαν, λαχταρώντας πάντα να νιώθουν όπως εκείνο το πρώτο εννιάμηνο στην θαλπερή της μήτρα …Μα και πόσο μοναδικά μετέδιδε την εμπειρία της αυτήν την Θεοδώρητη , σε όλες τις μανούλες , που της εμπιστεύονταν τον πόθο της συνδημιουργίας…

Νύχτα βοήθησε την τελευταία μανούλα να γεννήσει φυσιολογικά το μωρό της …Σχεδόν λεχώ η Μαρία μας ακόμα στον δέκατο βλαστό της , πήρε ευλογία και έσπευσε να παρασταθεί …Πρώτη φορά εκείνη την νύχτα , που επέτρεψε ο Θεός να αισθανθεί βαριά την συνήθως ακαταπόνητη καρδούλα της!

Λύγισε σαν λυγαριά το θέλω της το θυσιαστικό ! Κάθε ύπνος ένας θάνατος μικρός και ο Θάνατος ένας μεγάλος ύπνος ! Έγειρε άθελα για λίγο να κοιμηθεί, να ξαποστάσει και πέταξε με τα αγγελικά φτερά του Ικάρου της … Με την ταχύτητά του διαθόθηκε το μαντάτο ! Η Μαρία έφυγε για τον Ουρανό χθες την νύχτα ! Χριστέ μου ! Η Μαρία !

Είη το όνομα Κυρίου Ευλογημένο από του νυν και έως του αιώνος! Πόσο τον ακολούθησες σε όλα του τον Πολύαθλο Άγιο αδελφέ μου Σπύρο ! Αυτό σου ήρθε στα χείλη μόλις σε πήραν στο τηλέφωνο ! Θυμήθηκες αμέσως τις κουβέντες της λίγες μέρες πριν το φευγιό της, την μετάβασή της προς την αληθινή Ζωή…

"Να έχετε διάκριση όταν μιλάτε με τους ανθρώπους για θέματα πίστης, ανάλογα με τα βιώματα που έχουν. Για παράδειγμα, αν μια νταλίκα πέσει πάνω μου και σκοτωθώ τι θα πείτε στα μικρότερα; Ότι η μαμά σκοτώθηκε ή ότι πήγε στον ουρανό;" Τα θυμήθηκαν όλα τα παιδιά της , ακόμα και το δέκατο , τα λόγια της εκείνα τα τόσο προφητικά … Τα θυμήθηκε και ένας γιός όταν κάποια κυρία του είπε πως …ο Θεός πήρε την μαμά σας !

-Όχι μόνο δεν πήρε τη μαμά μας, απάντησε ατάραχος αλλά μας έδωσε και τη Δική Του ακόμα… Αισθάνθηκε μια αλλιώτικη χαρά τότε γιατί ήξερε πως η μάνα του τον άκουγε ! Λίγες ώρες πριν τους είχε ορμηνέψει ο πατέρας :

-Παιδιά μου , η μάνα σας χθες βράδυ έφυγε για τον Ουρανό σε τροχαίο! Ετοιμαστείτε σήμερα θα την φέρουμε εδώ στο σπίτι μας και αύριο θα την κηδέψουμε !

Είναι εδώ μαζί μας και θα ναι πάντα , να το ξέρετε ! Δεν πεθαίνουν οι ψυχές ! Είναι αιώνιες ! Χριστός Ανέστη να λέτε σε όλους ! Με ακούτε ; Μόνο αυτό να απαντάτε σε όλους ! Είναι μέρες σπουδαίες η σημερινή και η αυριανή ! Θα πάρει χαρά μεγάλη , αν όσα τόσα χρόνια σας δίδαξε με το παράδειγμά της, σήμερα και αύριο γίνουν πράξη και Ανάσταση !

Σαν ν άκουσα την μεγάλη θυγατέρα του να τον ρωτά :

-Τι ρούχα να φορέσουμε πατέρα ;

-Να φορέσετε όλοι τα Κυριακάτικά σας , τα Αναστάσιμά σας !

Έτσι λευκοφορεμένα περικύκλωσαν το άψυχο σώμα της στο σπίτι τους ολονυχτίς διαβάζοντας το ψαλτήρι , μα και στο καθολικό της Μεταμόρφωσης …Η λάμψη απ τις ακτίνες του Θαβώρ έλουζαν τα πρόσωπά τους …Ο Άγιος Πορφύριος δεν σταματούσε να τους αγκαλιάζει συνέχεια όλους στα μυστικά αθέατα , ψιθυρίζοντάς τους πως …θα είναι μαζί μου τώρα η Μαρία ! Θα είναι μαζί μου ! Ο μεγάλος τους στο αναλόγι και εκείνος με τα Κυριακάτικά του , ξεκίνησε να λέει τον Απόστολο :

Ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα. Εἰ γὰρ πιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ…

Πόσο πρωτόγνωρα αληθινά ακούστηκαν τούτα τα λόγια από το στόμα του ! Χιλιάδες ψυχές τον άκουσαν και δάκρυσαν στο σπάσιμο της φωνής του στην κατάληξη:

… πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα….πάντοτε...

Αυτό το… πάντοτε , δίνει στην λύπη μας χαρά , στο ανέλπιδό μας αποκαραδοκία , στις δοκιμασίες μας αποκατάσταση εν τοις Ουρανοίς …Τούτο το… πάντοτε ντύνει το όνειρο του Παραδείσου στα λευκά , στα Κυριακάτικα , στα Αναστάσιμά μας!

Καλή αντάμωση Μαρία μας ! Πρέσβευε υπέρ ημών των περιλειπομένων …

Διήγημα βασισμένο σε αληθινή ιστορία

Εις μνήμην της Μαρίας Χ.

+22-06-2018

Προς δόξαν Θεού και παραμυθία ψυχών, που ως μη έχοντες Ελπίδα πενθούν γιατί ¨έχασαν" τον άνθρωπό τους , λες και απώλεσαν κάποιο αντικείμενο ...

Ναι , δάκρυα πολλά και προσευχή βουβή , σαν τον πόνο των λευκοφορεμένων σπλάχνων της για την αναχώρηση της Μαρίας εκ του θανάτου εις την Ζωήν τούτες τις ώρες ...

Ορφανόν και χήραν αναλήψεται Κύριος ...

Μα δόξα τω Θεώ , σε θεοστυγείς και σκοτεινές μέρες που σχεδόν έχουμε ξεχάσει το οτι Ένας είναι Ζωής ο Κυριεύων και του Θανάτου , με προβολή και ηρωοποίηση όσων, ταις των δαιμόνων απάταις αποφάσισαν για το αντίθετο , είδαμε και βιώσαμε μια νεκρώσιμη ακολουθία μακάρια και όχι μακάβρια ...με σκεπασμένα φέρετρα , μαύρες "σημαίες" να αποδοκιμάζουν τον Ουρανό και τις απερινόητες αποφάσεις του Θεού ...

Ανάσταση σήμανε και πάλι στο Μήλεσι !

Αληθώς Ανέστη αδελφή μας Μαρία !Μακαρία η οδός σου !

Σπύρο αδελφέ μου πάντα αγγελικά και αγέρωχα τα φτερά σου !

Ψυχές μας διαλεχτές , καλές υπομονές και χαρά Θεού αληθινή πάντα να φωλιάζει στην μνήμη και στις καρδιές σας, με τις μεσιτείες της Αγίας Μάνας σας !

Ευχαριστούμε θερμά τον αδελφό μας και συνοδοιπόρο Σταύρο Γουναρίδη και το εξαιρετικό ιστολόγιο «Αμφοτεροδέξιος» για την ευγενική παραχώρηση στοιχείων από σχετικές αναρτήσεις .

Στη ΜΝΗΜΗ της ΜΑΡΙΑΣ...

site analysis

- 

..................................................

Σ





~ Και λίγα από τα πρώτα κιόλας σχόλια:

* Νώντας Σκοπετέας Αυτή είναι μια άκρως ψυχωφελέστατη ανάρτηση ! Με αγάπη το λέω , ας το ξαναεξετάσουν Χριστοκεντρικά όσοι έσπευσαν να υποστηρίξουν το αντίθετο ! Τοις πάσι γέγονα τα πάντα ίνα πάντως τινάς σώσω ...το Παύλειο κέλευσμα ! Προς δόξαν Θεού και παραμυθία αναριθμήτων ψυχών, που ως μη έχοντες Ελπίδα πενθούν γιατί ¨έχασαν" τον άνθρωπό τους , λες και απώλεσαν κάποιο αντικείμενο ...Ναι , δάκρυα πολλά και προσευχή βουβή , σαν τον πόνο των λευκοφορεμένων σπλάχνων της για την αναχώρηση της Μαρίας εκ του θανάτου εις την Ζωήν τούτες τις ώρες ...Ορφανόν και χήραν αναλήψεται Κύριος ... Μα και επιτέλους σε θεοστυγείς μέρες σκοτεινές που έχουμε ξεχάσει σχεδόν το οτι Ένας είναι Ζωής ο Κυριεύων και του Θανάτου , με προβολή και ηρωοποίηση όσων, ταις των δαιμόνων απάταις αποφάσισαν για το αντίθετο , είδαμε και βιώσαμε μια νεκρώσιμη ακολουθία μακάρια και όχι μακάβρια ...με σκεπασμένα φέρετρα , μαύρες "σημαίες" να αποδοκιμάζουν τον Ουρανό και τις απερινόητες αποφάσεις του Θεού ...Ανάσταση σήμανε και πάλι στο Μήλεσι ! Αληθώς Ανέστη αδελφή μας Μαρία ! Σπύρο αδελφέ μου πάντα αγγελικά και αγέρωχα τα φτερά σου ! 
Ψυχές μας διαλεχτές καλές υπομονές και χαρά Θεού αληθινή πάντα να φωλιάζει στην μνήμη και στις καρδιές σας με τις μεσιτείες της Αγίας Μάνας σας !

* Maria Kone Από την μία είναι συγκλονιστικό, το πως συνέβη και το γεγονός ότι ηταν μια μανα 10 παιδιών! 

Από την άλλη ξεπερνά κάθε όριο της λογικής η αντιμετώπιση των παιδιών και του συζύγου!

Το σάββατο καθώς περίμενα για να χαιρετήσω στο τελος, μπροστά μου ήταν ενα κοριτσακι που μιλουσε με εναν κυριο. Μιλουσε τόσο φυσιολογικά, χαρούμενα στον κυριο λες και δεν βρισκόμασταν σε κηδεία, αλλα σε ενα χαρουμενο γεγονος. Βλεποντας σημερα τις φωτογραφίες κατάλαβα οτι είναι ενα απο τα παιδια της. Ενταξει δεν μπορώ να πω κατι αλλο....

Χριστός Ανεστη!!!

ΥΓ: Ηξερα μονο την Μαρία, γιατί ήμασταν συμφοιτήτριες στην Θεολογική και είχαμε ορκιστει και μαζι, όχι τα παιδιά και τον σύζυγό της.

* Δαμιανός Τσάγκας 

Πραγματικά από άλλη διάσταση.

Η ουκ εστιν εκ του κόσμου τούτου...

Η Πίστη και η αυθεντική εν Χριστώ Ζωή με την οποία γαλούχισε η Μαρία τα τέκνα της είναι τόσο εμφανής, τόσο αξιομιμήτη, τόσο αναστάσιμη...

Τα λόγια είναι τόσο περιττά μπροστά σε τέτοιες εικόνες.

Οσιακή ζωή, μαρτυρική κοίμηση.

Ας πρεσβεύει υπέρ ημών...

* F: έπρεπε να είσαι εκεί να ακούς τις καμπάνες... το Χριστός Ανέστη...

* Eirini Georgia Ganassouli Μιλάμε για άλλο πνευματικό επίπεδο...

* Αφροδίτη Τσαμπά όντως! Ας ελπίσουμε ότι θα εύχεται για όλους μας στα σκηνώματα του παραδείσου!

Evi Votsi 

Που βρίσκουν τη δύναμη??? Στον Χριστό εκεί την βρίσκουν τη δύναμη. Αυτό θα πει πίστη στον Σωτήρα μας. Και εκείνος βλέποντας αυτή την πίστη στέλνει τη χάρη Του και σκεπάζει την οικογένεια... Ο Μεγαλοδύναμος να αναπαύσει την ψυχούλα της. Και να ενδυναμώνει την οικογένεια...

* Agathi B-Krd 

Εμείς οι απλοί..που προσπαθούμε μεν ..ακόμη δακρύζουμε στην εικόνα.. Καλό Παράδεισο!! Καλή Ανάσταση!

* MissionaryMom AtHome 

Μετά τα έξι παιδιά λογίζεται σταυρός; Πρώτη φορά το ακούω-- Άρα αυτός ο πατέρας μόνος, με τη θεία χάρη- καλείται να σηκώσει δύο σταυρούς ταυτόχρονα. Παιδιών και γυναίκας! Ανυπομονώ για επόμενη ανάρτηση σχετικά! Όντως ωφέλιμη ανάρτηση - συγκλονιστική...

Sta Boz

Θέλω κι ἐγὼ νὰ γράψω δυὸ λόγια γιὰ τὴ γλυκιὰ Μαρία μας. Τὴ γνώρισα τότε ποὺ ἦταν περίπου 15 χρονῶν. Οἱ γονεῖς της (ὁ Χριστόδουλος, λαϊκὸς τότε, καὶ ἡ Εὐτυχία) μόλις εἶχαν κλάψει τὸν αἰφνίδιο θάνατο τῆς ἀδελφῆς της, τῆς Ζωῆς (αὐτοκινητιστικὸ στὴ Μεσογείων). Ξαφνικὰ διαπιστώθηκε καρκίνος στὴ γνάθο τῆς Μαρίας (ἀπὸ τὸν ἀείμνηστο φίλο ὀδοντίατρο Γιάννη Μαργέλο). Οἱ γονεῖς ἔβγαλαν ἀμέσως εἰσιτήρια γιὰ Βοστώνη. Πρὶν ἀναχωρήσουν πῆγαν στὸν ἅγιο Πορφύριο. Ἐκεῖνος σταύρωσε τὴ γνάθο καὶ τοὺς συνέστησε νὰ πᾶνε ὁπωσδήποτε στὴν Ἀμερική, ὅπως εἶχαν κανονίσει. -Μὰ ἀφοῦ τὴ σταυρώσατε, πάτερ, τοῦ εἶπε ἡ Εὐτυχία. Ὄχι, ὄχι νὰ πᾶτε ὁπωσδήποτε, ἐπέμεινε ὁ ἅγιος. Ὅταν ἔφθασαν καὶ ἔκαναν ἐκεῖ τὶς σχετικὲς ἀκτινογραφίες, δὲν ὑπῆρχε τίποτε. Κοίταζαν οἱ γιατροὶ μιὰ αὐτὲς ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, μιὰ τὶς καινούριες... Ἀνερμήνευτο! Ὁ ἅγιος ἐπέμεινε νὰ πᾶνε γιὰ νὰ φανεῖ ὁλοκάθαρο τὸ θαῦμα. Ἔπειτα ἐπέστρεψαν. καὶ σὲ κανα-δυὸ χρόνια ἡ Μαρία συνάντησε τὸν Σπύρο... Τὰ ὑπόλοιπα τὰ ξέρετε...

Βουβό εγκώμιο πολυτεκνίας

site analysis

του Δρ Γεώργιου Τσακαλίδη

Θεολόγος – Θρησκειοπαιδαγωγός

Συμμετείχα με τον Πρόεδρο της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος, τους δύο εξ Αθηνών Αντιπροέδρους και τρεις γενικούς συμβούλους στην κηδεία της εικονιζόμενης Μαρίας Χατζηθανάση. Η Μαρία ήταν θεολόγος και διπλωματούχος μαία με εμπειρία όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Ήταν συνεπής και στην επιστήμη της Θεολογίας, την οποία σπούδασε με πολλή πίστη και αγάπη και τη μετέδιδε με όλη της την ψυχή στους μαθητές και στις μαθήτριές της. Ήταν συνεπής και στην επιστήμη της μαιευτικής, γιατί έταξε τον εαυτό της στην υπηρεσία της ζωής και όχι της θανάτωσης του αγέννητου παιδιού. Ήταν χαρά της τα παιδιά. Χαρά της μεγάλη ήταν να παρέχει κάθε βοήθεια, προ- και μετά-γενετική, σε υποψήφιες και νεαρές μητέρες. Οργάνωνε σεμινάρια για υποψήφιες μητέρες. Ήταν δε υπέρμαχος του φυσικού τοκετού. Η ίδια έφερε στον κόσμο όσα παιδιά της χάρισε ο Θεός: δέκα υπέροχα βλαστάρια, αληθινά αγγελούδια. Έζησε βέβαια σε οικογένεια με ζωντανό παράδειγμα πίστης. Ο Οφθαλμίατρος ιερέας πατέρας της έφερε στον κόσμο πέντε παιδιά, ο θείος της εννιά, μη εμποδίζοντας τη γέννηση κανενός.Οι γονείς και τα αδέλφια της είχαν πνευματικό τον Άγιο Πορφύριο. Την Τετάρτη,20 Ιουνίου, η Μαρία με τα δέκα παιδιά (το μικρότερο μόλις δύο μηνών) δεν παρέλειψε να ξεγεννήσει νεαρή φίλη της. Παρέμεινε μαζί της όλη τη νύχτα για αποφυγή τυχόν επιπλοκών. Επιστρέφοντας στο σπίτι της είχε τροχαίο ατύχημα, που της στέρησε τη ζωή. Πριν από δύο εβδομάδες έλεγε στα μεγαλύτερα παιδιά της: «Αν με σκοτώσει κάποια νταλίκα τι θα πείτε στα μικρότερα αδέλφια σας; Ότι η μαμά σκοτώθηκε ή ότι αναχώρησε στον ουρανό»;

Η κηδεία της θύμιζε αναστάσιμη ακολουθία. Υπήρξε πάνδημη. Το μεγάλο πάρκινγκ της Μονής του Αγίου Πορφυρίου στο Μήλεσι Αττικής, οι δρόμοι που οδηγούν σ’ αυτήν αμφίπλευρα και όλος ο λόφος πριν το μοναστήρι είχε καταληφθεί από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. «Τόσος κόσμος», είπε ο Πρόεδρος της Α.Σ.Π.Ε., «μόνο στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου είχε συγκεντρωθεί». Κόσμος πολύς. Η πλειονότητα νέοι και παιδιά, ανίψια της, μαθητές και μαθήτριές της, εγκυμονούσες γυναίκες, που την υπεραγαπούσαν. Ξεπροβόδησαν με δάκρυα στα μάτια τη νεαρή, ενσυνείδητα χριστιανή και υπέρ-πολύτεκνη μητέρα. Ήταν μόλις σαράντα δύο ετών. Χρειάστηκε πάνω από μιάμιση ώρα για να προσκυνήσει με πολύ γρήγορο ρυθμό ο συγκεντρωμένος κόσμος. Τα παιδιά της περικύκλωσαν το φέρετρό της λευκοφορεμένα. Ο μεγαλύτερος γιος διάβασε τον Απόστολο. Στις συλλυπητήριες ευχές του κόσμου απαντούσαν όλα τους: «Χριστός ανέστη».

Της ακολουθίας προέστησαν δύο αρχιερείς, ο Μεσογαίας Νικόλαος και ο Κηφισίας Κύριλος. Ανέμενε κανείς να ακουσθούν επικήδειοι λόγοι για την υποδειγματική αυτή μητέρα. Δεν ακούσθηκαν. Ίσως ήταν επιθυμία των οικείων της. Πάντως και χωρίς επικήδειο η κηδεία της Μαρίας υπήρξε ένα βουβό εγκώμιο και μια βουβή διαφήμιση της πολυτεκνίας. Ίσως ήταν καλύτερα έτσι. Να εγκωμιάζεται η πολυτεκνία όχι με λόγια, αλλά με το ζωντανό παράδειγμα. Δικαιολογημένα σχολίασε αμέσως μετά την ακολουθία, η Αγάπη Πετροπούλου, Πρόεδρος Πολυτέκνων Αλεξανδρούπολης και μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Α.Σ.Π.Ε.: «Εγώ προσκύνησα το σκήνωμά της ως σκήνωμα αγίας και επικαλέστηκα τις μεσιτείες της». Ο Θεός να σταλάξει βάλσαμο παρηγοριάς στις καρδιές του συζύγου, των παιδιών της, των γονέων και των αδελφών της. Η Α.Σ.Π.Ε. θεωρεί μεγάλη απώλεια την αναχώρηση της Μαρίας, επειδή θα μας λείψει το ολοζώντανο παράδειγμά της, από το οποίο έχουμε τόση ανάγκη οι σύγχρονοι Έλληνες.

Δρ Γεώργιος Τσακαλίδης

Θεολόγος – Θρησκειοπαιδαγωγός