ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ

 site analysis

«πολιά δε έστι φρόνησις

ανθρώποις και ηλικία γήρως

βίος ακηλίδωτος»

(Σοφ. Σολ. 4,9)

Π

οιός είπε πώς δεν υπάρχουν σήμερα άγιοι; Ποι­ος τολμά να διακηρύξει ότι στην εποχή μας λείπουν οι θεομένοι άνθρωποι; Ποιός ισχυρίζεται ότι η Εκκλησία δεν είναι εργαστήριο αγιοποιήσεως των πιστών της;

Το παρακάτω γεγονός θα διαψεύσει όλους αυτούς , που εν ονόματι της άσεμνης ζωής τους θέ­λουν να καταργήσουν την βαθειά ριζωμένη πίστη στις καρδιές των πιστών.

Γερόντισσα πλέον και σε βαθειά γεράματα η για­γιά Βασιλική δεν έχει δυνάμεις να βαδίσει τέσσερα τετράγωνα προκειμένου να έλθει στο Ναό του Θεού και να κοινωνήσει. Καλεί τον Εφημέριο κάθε εβδο­μάδα και λαμβάνει το σώμα και το αίμα του Σωτήρος Χριστού. Ο Εφημέριος αντιλαμβάνεται ότι μπροστά του έχει ένα θεομένο άνθρωπο. 'Εξ άλλου η κόρη της, που βρίσκεται κοντά της, διηγείται στον Εφημέριο τη ζωή της αγιασμένης μητέρας της.

Ο Εφημέριος κάθε εβδομάδα επί ένα έτος συνέ­χεια μεταδίδει στην κατάκοιτη γερόντισσα τα άχρα­ντα μυστήρια.

Τον τελευταίο καιρό όμως η κυρά Βασιλική νοιώ­θει πώς οι δυνάμεις της αρχίζουν να την εγκαταλείπουν. Ζητά την βοήθεια του Εφημερίου λέγοντας: Πάτερ μου θα σάς κουράσω πολύ αν αντί για μια φορά έρχεσθε τρεις φορές την εβδομάδα με το Χρι­στό; Όχι γιαγιά Βασιλική της λέγει ο ιερέας. Είναι χαρά μου να έρχομαι να σε κοινωνώ και να ακούω από το αγιασμένο στόμα σου τις ευχές σου.

Συνεχίστηκε επί τρεις η τέσσερες εβδομάδες Αυτή η τακτική. Ο ιερέας της μεταδίδει το Χριστό και εκείνη ζητά από τον ιερέα να προσευχηθεί, ώστε να έχει καλήν απολογίαν επί του φοβερού βήματος του Χριστού.

Διαπιστώνει ο Εφημέριος ακόμη ότι η γερόντισ­σα Βασιλική έχει πλέον εξοικειωθεί με το θάνατο τόσο, που έδιδε την εντύπωση ότι ομιλεί για ένα κα­θημερινό γεγονός.

Δε φοβάσαι το θάνατο κυρά Βασιλική, της λέγει ο Εφημέριος. Όχι πατερούλη μου. Περιμένω πώς να έλθει Αυτή η ώρα. Κουράστηκα από τη ζωή. Τώρα πρέπει να φύγω για να ξεκουράσω και την κόρη μου, που θυσιάζεται για μένα.

Εξ άλλου αυτός είναι ο προορισμός μας μετά την πτώση. να επιστρέφουμε στη μητέρα γη και η ψυχή μας να πετάξει στον ουρανό μέχρις ότου έλθει ο Κύ­ριος για να ενωθεί πάλι σώμα και ψυχή.

Κυρία Βασιλική είμαι νέος κληρικός και έχω πο­λύ ανάγκη από τις προσευχές σου. Μπορείς απ' αυτού που βρίσκεσαι να προσεύχεσαι και για μένα, ώστε ο Κύριος να με αγιάζει και να με προστατεύει από τον πονηρό; Τότε έβγαλε το κομποσκοίνι της και είπε στον ιερέα: εδώ σ' έχω κάθε μέρα. Είσαι ο μεγαλύτερος ευεργέτης μου. μου φέρνεις το Χριστό τακτικά. Τώρα μάλιστα τελευταία σ' έχω κουράσει πολύ και σε αποσπώ από τα πολυποίκιλα καθήκοντά σου.

Όχι κυρία Βασιλική. Δεν με κουράζεις της λέγει ο Εφημέριος. Έρχομαι πάντα με πολλή αγάπη και χαρά. Δεν θα σε κουράσω για πολύ πατερούλη μου, γιατί πλησιάζουν οι ημέρες που θα αναπαυθώ. Μό­νο να προσεύχεσαι για μένα.

⁷Ήταν Δευτέρα πρωί, όταν τη χαιρέτισε ο ιερέας λέγοντάς της ότι την Τετάρτη πάλι θα έλθει με το Χριστό. Πατερούλη, του λέγει μπορείς να έλθεις και αύριο; Μπορώ ευχαρίστως γιαγιά Βασιλική της λέ­γει ο ιερεύς.

Έτσι Αυτή η εβδομάδα ξεκίνησε με καθημερινή Θ. Κοινωνία μέχρι την Πέμπτη. την Πέμπτη αφού κοινώνησε το πρόσωπο της έλαμπε. Πρώτη φορά, διηγείται ο ιερέας έβλεπα στη ζωή μου τόσο μαρα­μένο από τα γηρατιά πρόσωπο με τόση λάμψη. ⁷Ήταν το πρόσωπο της γλυκύτατο και χαριτωμένο.

Να, είπα μέσα μου, που βρίσκεται η ομορφιά και η χάρη. Χαιρετώντας την πάλι της είπα. Γιαγιά Βα­σιλική αύριο πάλι. Ναι, πατερούλη μου, αύριο θα ρθεις πάλι, αλλά χωρίς τη Θ. Κοινωνία. Λέγω στην κόρη της. Τί είπε άκουσες; Άκουσα καλά; Εκείνη σταυροκοπήθηκε και είπε: Όπως θέλει ο Θεός πά­τερ μου. Όλη την ημέρα την είχα στη σκέψη μου.

⁷Ηλθε το βράδυ. Κοιμήθηκα. Στις 6:30 το πρωί, ώρα που καθημερινά εγείρομαι ακούω το τηλέφω­νο. ⁷Ήταν η κ. Σοφία, η κόρη της κ. Βασιλικής. Πά­τερ μου, μου λέγει, έλα. Η μαμά μου πριν από λίγο κοιμήθηκε.

Και εγώ έτρεξα αμέσως όχι με τη Θεία Κοινωνία, αλλά μόνο με το πετραχήλι μου για να διαβάσω το νεκρώσιμο τρισάγιο. Μετά πνευμάτων δικαίων τελειωμένων.

Η γιαγιά Βασιλική βρίσκεται στην αγκαλιά του Θεού πλέον και προσεύχεται και για μένα στον Κύ­ριο, όπως εξ άλλου μου το είχε υποχεθεί σε μια συ­ζήτηση.

Να λοιπόν που και σήμερα υπάρχουν αγιασμένοι άνθρωποι και γεμίζουν τον παράδεισο.

Η άγια μας Εκκλησία δεν θα πάψει να είναι εργαστήριο αγιοποιήσεως των πιστών της.

Όποιος διαβάζει Γεροντικά, όποιος επισκέπτεται μοναχούς, όποιος συναναστρέφεται με αγιασμένους ανθρώπους ακούει τέτοια γεγονότα που μαρτυρούν ότι η Άγια μας Εκκλησία δεν είναι τίποτε άλλο πα­ρά ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνες όπως έλεγε ο ιερός Αυγουστίνος. Μαθαίνει ακόμη ότι το εισιτήριο για τον ουρανό βγαίνει εδώ κάτω στη γη. Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος (Β' Κορ. 6,2). Και ο Απ. Παύλος στην επιστολή του προς Εφεσίους (5,15-16) τονίζει. Βλέπετε ουν πώς ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι, άλλ' ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί είσι.

π.Βασίλειος Ακριβόπουλος