site analysis
Η θυσία της 78χρονης ΚΑΛΛΙΟΠΗΣ ΑΒΡΑΑΜ....
(Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ-(16-8-1974)
«Αυτοί οι λεβέντες δεν φοβούνται να πεθάνουν και θα φοβηθώ εγώ, η παλιόγρια;»
(Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ-(16-8-1974)
«Αυτοί οι λεβέντες δεν φοβούνται να πεθάνουν και θα φοβηθώ εγώ, η παλιόγρια;»
Η «γιαγιά της ΕΛΔΥΚ» που έμεινε στο στρατόπεδο και σκοτώθηκε μαζί με 33 στρατιώτες...
Η γιαγιά της ΕΛΔΥΚ Η Καλλιόπη Αβραάμ ήταν 78 ετών. Καταγόταν από την Λάρνακα της Λαπήθου και μετά την πρώτη εισβολή βρέθηκε να ζει κοντά στην περιοχή που έγινε η μάχη της ΕΛΔΥΚ.
Όταν της ζητήθηκε να εγκαταλείψει την περιοχή απάντησε: «Που να αφήσω τούτα τα παιδιά; Αυτοί οι λεβέντες δεν φοβούνται να πεθάνουν και θα φοβηθώ εγώ, η παλιόγρια;».
Η Καλλιόπη Αβραάμ, βοήθησε τους στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ που ονόμαζε παιδιά και εγγόνια της με κάθε τρόπο. Κουβαλούσε νερό και φαγητό ενώ δεν τους εγκατέλειψε ακόμη κι όταν οι στρατιώτες αποφάσισαν να μεταφερθούν στη Σχολή Γρηγορίου. Ακόμη κι εκεί, τους αγκάλιαζε προσπαθώντας να τους προστατέψει από τα συντρίμμια που προκαλούσαν οι βόμβες γύρω τους....
Μία βόμβα βρήκε τη Σχολή Γρηγορίου. Η γιαγιά της ΕΛΔΥΚ, πέθανε μαζί με τους 33 στρατιώτες και τάφηκε μαζί τους στο στρατιωτικό κοιμητήριο Λακατάμιας....
(Ο Διοικητής της ΕΛΔΥΚ, Αντ/ρχης, Π. Σταυρουλόπουλος, όταν αναφέρεται σε αυτήν με δυσκολία αρθρώνει τα λόγια του από την συγκίνηση)
Περιγράφει " Έφυγε στις 15 Αυγούστου να πάει να κοινωνήσει. Τα παιδιά της της έλεγαν να μείνει και να μην γυρίσει στο Στρατόπεδο και εκείνη τους απάντησε ότι δε μπορεί να μείνει και πως πρέπει να γυρίσει στα "παιδιά" της. Όταν γύρισε, συνεχίζει ο Διοικητής, της είπα να φύγει. Είδες της λέω πόσο σκληρός είναι ο πόλεμος, δεν μπορείς να μείνεις εδώ. Δεν ήθελε να φύγει. Μου είπε :«Που να αφήσω τούτα τα παιδιά; Αυτοί οι λεβέντες δεν φοβούνται να πεθάνουν και θα φοβηθώ εγώ, η παλιόγρια;». Την αγαπούσα. Την άφησα να μείνει. Στις 16, όταν εγκαταλείπαμε πια το στρατόπεδο, ήταν μαζί με μια ομάδα οπλιτών και τους σκότωσε όλους μαζί μια βόμβα. Όταν τους βρήκαμε μετά από λίγο, αποφάσισα να μην την ξεχωρίσω από τους υπόλοιπους, γιατί το άξιζε. Την έθαψα δίπλα στους Λοχαγούς μου και στους στρατιώτες μου..."
Η γιαγιά της ΕΛΔΥΚ Η Καλλιόπη Αβραάμ ήταν 78 ετών. Καταγόταν από την Λάρνακα της Λαπήθου και μετά την πρώτη εισβολή βρέθηκε να ζει κοντά στην περιοχή που έγινε η μάχη της ΕΛΔΥΚ.
Όταν της ζητήθηκε να εγκαταλείψει την περιοχή απάντησε: «Που να αφήσω τούτα τα παιδιά; Αυτοί οι λεβέντες δεν φοβούνται να πεθάνουν και θα φοβηθώ εγώ, η παλιόγρια;».
Η Καλλιόπη Αβραάμ, βοήθησε τους στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ που ονόμαζε παιδιά και εγγόνια της με κάθε τρόπο. Κουβαλούσε νερό και φαγητό ενώ δεν τους εγκατέλειψε ακόμη κι όταν οι στρατιώτες αποφάσισαν να μεταφερθούν στη Σχολή Γρηγορίου. Ακόμη κι εκεί, τους αγκάλιαζε προσπαθώντας να τους προστατέψει από τα συντρίμμια που προκαλούσαν οι βόμβες γύρω τους....
Μία βόμβα βρήκε τη Σχολή Γρηγορίου. Η γιαγιά της ΕΛΔΥΚ, πέθανε μαζί με τους 33 στρατιώτες και τάφηκε μαζί τους στο στρατιωτικό κοιμητήριο Λακατάμιας....
(Ο Διοικητής της ΕΛΔΥΚ, Αντ/ρχης, Π. Σταυρουλόπουλος, όταν αναφέρεται σε αυτήν με δυσκολία αρθρώνει τα λόγια του από την συγκίνηση)
Περιγράφει " Έφυγε στις 15 Αυγούστου να πάει να κοινωνήσει. Τα παιδιά της της έλεγαν να μείνει και να μην γυρίσει στο Στρατόπεδο και εκείνη τους απάντησε ότι δε μπορεί να μείνει και πως πρέπει να γυρίσει στα "παιδιά" της. Όταν γύρισε, συνεχίζει ο Διοικητής, της είπα να φύγει. Είδες της λέω πόσο σκληρός είναι ο πόλεμος, δεν μπορείς να μείνεις εδώ. Δεν ήθελε να φύγει. Μου είπε :«Που να αφήσω τούτα τα παιδιά; Αυτοί οι λεβέντες δεν φοβούνται να πεθάνουν και θα φοβηθώ εγώ, η παλιόγρια;». Την αγαπούσα. Την άφησα να μείνει. Στις 16, όταν εγκαταλείπαμε πια το στρατόπεδο, ήταν μαζί με μια ομάδα οπλιτών και τους σκότωσε όλους μαζί μια βόμβα. Όταν τους βρήκαμε μετά από λίγο, αποφάσισα να μην την ξεχωρίσω από τους υπόλοιπους, γιατί το άξιζε. Την έθαψα δίπλα στους Λοχαγούς μου και στους στρατιώτες μου..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου