Οσία Ματρώνα η Ρωσίδα, η αόμματος (2 Μαΐου 1952)

site analysis

 ευλαβικό αφιέρωμα στην αγαπημένη, σύγχρονη αγία της Ρωσίας

Ο βίος, οι συμβουλές και θαυμαστά περιστατικά της ζωής της

Η Οσία Ματρώνα γεννήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1881, στο χωριό Σέμπινο της Ρωσίας. Οι γονείς της Δημήτριος και Ναταλία ήταν φτωχοί χωρικοί αλλά πολύ ευλαβείς. Η Αγία ήταν το μικρότερο παιδί από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας. Η μητέρα της λόγω της φτώχειας σκεφτόταν να αφήσει την Οσία σε ένα ορφανοτροφείο μια διπλανής πόλης αλλά μετά από θαυματουργική επέμβαση,- είδε στο όνειρο της ότι ήλθε και κάθησε στο χέρι της ένα άσπρο πουλί με ανθρώπινη φωνή αλλά χωρίς μάτια , την κράτησαν άν και γεννήθηκε αόμματη (δηλαδή χωρίς οφθαλμούς, με κενές τις κόγχες). Βαπτίστηκε Ματρώνα προς τιμήν της Οσίας Ματρώνας της εν Κωνσταντινουπόλει.

Η θεία της εκλογή φάνηκε φάνηκε πολύ νωρίς. Κατά το βάπτισμα της είδαν οι παρευρισκόμενοι να υπάρχει πάνω της ένα σύννεφο που ευωδίαζε. Στη ηλικία των έξι χρόνων σχηματίστηκε στο στήθος της ένα εξόγκωμα σε σχήμα σταυρού. Όπως αφηγείτο η μητέρα της Τετάρτη και Παρασκευή η Οσία δεν θήλαζε αλλά κοιμόταν συνεχώς χωρίς να μπορεί κανείς να την ξυπνήσει.

Σε κάποια πνευματική κόρη της, που της είπε με λύπη ότι δεν μπορεί να δεί τη φυσική ομορφιά του κόσμου αποκάλυψε τα εξής: « Ο Θεός μια φορά μου άνοιξε τα μάτια και μου έδειξε τον κόσμο και όλα τα δημιουργήματα του. Εἰδα τον ήλιο, τα άστρα στον ουρανό και όλα όσα υπάρχουν πάνω στη γη, την ομορφιά της, τα βουνά, τους ποταμούς, το πράσινο χορτάρι, τα λουλούδια τα πουλιά».

Όταν ήταν μικρή λόγω της κοροϊδίας των άλλων παιδιών σταμάτησε να παίζει και έμενε στο σπίτι. Αγωνιζόταν στην προσευχή και γρήγορα φάνηκε το διορατικό, προορατικό αλλά και το θεραπευτικό της χάρισμα. Αν και ήταν αόμματη της δόθηκε, στην ηλικία των έξι ετών, από τον Θεό το χάρισμα της διόρασης αλλά και της προόρασης. Μπορούσε να βλέπει γεγονότα από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, και σε άγνωστους γι αυτήν τόπους. Γνώριζε αμαρτίες, σκέψεις, προβλήματα και πράξεις των ανθρώπων. Ένιωθε και προγνώριζε συμφορές και καταστροφές, με τις ευχές της δέ, θεράπευε πλήθος αρρώστων πού συνέρεαν όχι μόνο από το χωριό της αλλά και από την ευρύτερη περιοχή. Δεκάδες ασθενείς περνούσαν καθημερινά από το σπίτι της και οι περισσότεροι, έχοντας πίστη, γίνονταν καλά… Όλοι οι επισκέπτες για να την ευχαριστήσουν έφερναν μαζί τους πολλά αγαθά. Έτσι η Οσία έγινε βοηθός της φτωχής οικογένειας της.

Η Οσία έζησε και μεγάλωσε μέσα στις λατρευτικές ακολουθίες της Εκκλησίας. Στεκόταν όρθια συνήθως αριστερά της εισόδου.

Στην εφηβική της ηλικία πήγε σε αρκετά προσκυνήματα συχνά συνοδευόμενη από την κόρη ενός πλούσιου ευγενούς της περιοχής. Λέγεται ότι σε μία επίσκεψή της στην Κρονστάνδη, στον ναό όπου λειτουργούσε ο Άγιος Ιωάννης, εκείνος μετά από την Θεία Λειτουργία μέσα στον κατάμεστο από κόσμο ναό του Αγίου Ανδρέα παρεκάλεσε τον κόσμο να παραμερίσει για να περάσει η δεκατετράχρονη τότε Ματρώνα, την οποίαν δεν γνώριζε, λέγοντας: «Έλα Ματρώνουσκα, έλα σε μένα. Ιδού έρχεται η αντικαταστάτριά μου, ο όγδοος στύλος της Ρωσίας!», προμηνύοντας την αποστολή της Αγίας για την εκκλησία και τον πολυπαθή Ρωσικό λαό, στα μετέπειτα χρόνια των διωγμών πού έβλεπε να έρχονται.

Λίγα χρόνια αργότερα, όταν ήταν δεκαεπτά ετών, η Αγία καθηλώθηκε εξαιτίας μόνιμης παράλυσης στα πόδια. Αυτό το γνώριζε γιατί της δόθηκε σημείο με το πότε θα της συμβεί. Έζησε παράλυτη πενήντα χρόνια χωρίς ποτέ να παραπονεθεί, βαστάζοντας το βαρύ σταυρό της. Παρέμεινε καθιστή σε ένα κρεβάτι πενήντα χρόνια, ως το τέλος της οσιακής ζωής της, ευχαριστώντας και δοξολογώντας τον Θεό . Έλεγε ότι την πνευματική αιτία για όσα της συνέβαιναν την γνώριζε μόνο Αυτός.

Σε μικρή ακόμη ηλικία προείπε την Ρωσική επανάσταση του 1917 πού έγινε χρόνια αργότερα, λέγοντας: «Θα ληστεύουν και θα αφανίζουν τις Εκκλησίες, θα αρπάζουν τα εδάφη και θα τα μοιράζουν άπληστα μεταξύ τους, καταδιώκοντας όλους, χωρίς εξαίρεση». Προέβλεψε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την ήττα των Γερμανών από τους Ρώσους.

Προβλέποντας τη δολοφονία του Τσάρου, ζήτησε μια φορά από την μητέρα της ένα φτερό μεγάλο. Το μάδησε, και δείχνοντας το στην μητέρα της, της είπε:

• Βλέπεις μαμά, αυτό το φτεράκι;
• Και τι να δω παιδάκι μου, αφού το χεις μαδήσει;
• Έτσι μητέρα, θα μαδήσουν σε λίγο, και τον πατερούλη μας τον Τσάρο…

Η μητέρα της φοβήθηκε, όμως σε λίγο καιρό η προφητεία βγήκε σωστή.

Μετά την κομμουνιστική επανάσταση, όταν και τα αδέλφια της έγιναν μέλη του κομμουνιστικού κόμματος η κατάσταση γι’ αυτήν έγινε αφόρητη γι’ αυτό και μετακόμισε στη Μόσχα το 1925, χωρίς μάλιστα διαβατήριο και άδεια παραμονής, στην οποίαν έζησε μέχρι τέλους της ζωής της βοήθώντας πλήθη δυστυχισμένων και πονεμένων ανθρώπων χωρίς πίστη στο Θεό. Στη Μόσχα δεν είχε μόνιμη στέγη διαμονής αλλά πήγαινε από το ένα σπίτι στο άλλο. Το Σοβιετικό καθεστώς επανειλημμένως προσπάθησε να την συλλάβει. Παρ’ όλο που ήταν τυφλή, τους ξέφευγε την τελευταία στιγμή ειδοποιημένη από τον Θεό με διάφορους περίεργους τρόπους.

Όπου και αν πήγαινε, σε όποιο σπίτι και αν φιλοξενούνταν έφερνε την ειρήνη και την ηρεμία στις ψυχές, Άλλοτε χαριτολογούσε με τους ανθρώπους και άλλοτε τους έλεγχε με δριμύτητα, και τους νουθετούσε. Ήταν επιεικής, θερμή και ευσπλαχνική, δεν έκανε κηρύγματα και διδασκαλίες μα ήταν ολιγόλογη, λακωνική. Δίδασκε τον κόσμο να αποφεύγει την κατάκριση και να εμπιστεύεται το θέλημα του Θεού. Να κάνουν θερμή προσευχή και συχνά τον σταυρό τους θωρακίζοντας έτσι τον εαυτό τους. Συνιστούσε συχνή μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων και αγάπη στους ασθενείς και ηλικιωμένους.

Η Αννα Βιμπορνόβα θυμάται το παρακάτω περιστατικό.

«Ήρθε μια φορά ένας αστυνομικός να συλλάβει την Ματρώνα και εκείνη του λέει,

«Φύγε, φύγε γρήγορα, έχεις συμφορά στο σπίτι σου. Η τυφλή δεν φεύγει από σένα, εδώ στο κρεβάτι κάθομαι, δεν πάω πουθενά…»

Την άκουσε ο αστυνομικός, πήγε σπίτι του και βρήκε την γυναίκα του καμένη από την γκαζιέρα. Πρόλαβε και την μετέφερε στο Νοσοκομείο. Όταν την άλλη μέρα ήρθε στην υπηρεσία, τον ρώτησαν,

• Την συνέλαβες την τυφλή;
• Την τυφλή, τους είπε, δεν θα την συλλάβω ποτέ. Χάρη στην τυφλή πρόλαβα να πάω την γυναίκα μου στο Νοσοκομείο. Άμα δεν μου το λεγε θα την έχανα…

Όπου και αν πήγαινε, σε όποιο σπίτι και αν φιλοξενούνταν έφερνε την ειρήνη και την ηρεμία στις ψυχές. Αλλοτε χαριτολογούσε με τους ανθρώπους και άλλοτε τους έλεγχε με δριμύτητα, και τους νουθετούσε. Ήταν επιεικής, θερμή και ευσπλαχνική, δεν έκανε κηρύγματα και διδασκαλίες μα ήταν ολιγόλογη, λακωνική. Δίδασκε τον κόσμο να αποφεύγει την κατάκριση και να εμπιστεύεται το θέλημα του Θεού. Να κάνουν θερμή προσευχή και συχνά το σταυρό τους θωρακίζοντας έτσι τον εαυτό τους. Να αγάπούν τους ασθενείς και ηλικιωμένους. Έλεγε: « άμα άνθρωποι γέροι, άρρωστοι ή εκείνοι που έχασαν τα μυαλά τους σας λένε κάτι δυσάρεστο ή προσβλητικό, μην τους ακούτε, αλλά απλά να τους βοηθάτε. Με όλη την επιμέλεια πρέπει να βοηθά κανείς τους αρρώστους και να τους συγχωρεί ό,τι και να πουν, ό,τι και να κάνουν» .

.

Η ίδια έκανε συνεχώς πολλούς σταυρούς ώστε στο μέτωπο της σχηματίστηκε μιά μικρή ουλή από τα δάκτυλα της. Μισοκοιμόταν ακουμπώντας πάνω στη γρονθιά του χεριού της. Συμβούλευε όσους την πλησίαζαν να έχουν πίστη στον Θεό, να αφήσουν την αμαρτωλή ζωή τους, να εξομολογούνται, και να ζουν την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Τόνιζε σε όλους ότι η βοήθεια που δίνει δεν είναι δική της, ούτε έχει από μόνη της τέτοια δύναμη. Όλα προέρχονται από τον Θεό.

Σε όλους έλεγε να φορούν πάντοτε το σταυρό τους και να κάνουν προσευχή. « Αδικοχαμένος γίνεται κανείς, όταν ζεί χωρίς προσευχή» έλεγε.

Φοιτητές αποκλεισμένοι πολιτικά από το τότε καθεστώς διηγούνται πώς με τις προσευχές αυτής της τυφλής γυναίκας ξεπέρναγαν τα εμπόδια για την απόκτηση ενός πτυχίου. Ακόμη και αξιωματούχοι του καθεστώτος, κατά παράδοξο τρόπο, βοηθούσαν αυτούς για τους οποίους η Αγία Ματρώνα προσηύχετο.

Την ρώτησε κάποτε η Ζηναΐδα Ζδάνοβα:

• Γιατί επέτρεψε ο Θεός να κλείσουν και να γκρεμίσουν τόσες Εκκλησίες; και απάντησε με τα παρακάτω λόγια,
• Αυτό ήταν το θέλημα του Θεού. Ο λαός είναι σαν υπνωτισμένος και μια φοβερή δαιμονική δύναμη έχει μπεί σε δράση. Βρίσκεται στον αέρα, και διεισδύει παντού. Παλιά, η δαιμονική αυτή δύναμη κατοικούσε στα έλη και στα πυκνά δάση, επειδή οι άνθρωποι πήγαιναν τακτικά στην εκκλησία, φορούσαν και τιμούσαν τον σταυρό. Τα σπίτια τους ήταν προστατευμένα από τις εικόνες, τα κανδήλια πού έκαιγαν, τον αγιασμό πού έκαναν… Τα δαιμόνια πετούσαν μακριά και φοβόντουσαν να πλησιάσουν… Σήμερα όμως, τα σπίτια αυτά αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουνε γίνει κατοικητήριο δαιμόνων για την απιστία τους, και την απομάκρυνσή τους από τον Χριστό…

.
Από τα απομνημονεύματα της Άννας Βύμπορνοβα και της Ξένιας Σιφάροβα:

“Η Ματρώνα βαπτίστηκε στην εκκλησία μας. Όταν την βύθισαν στην κολυμβήθρα, ευωδίασε όλη η εκκλησία. Όλοι απόρησαν και ο παπάς είπε: “Αυτό το κορίτσι είναι σταλμένη απ’ τον Θεό. Θα γίνει Δίκαια”.

Μια μέρα η Ματρώνουσκα λέει: “Μαμά, βλέπω στο όνειρό μου συνέχεια την εικόνα της Παναγίας “Γλυκοφιλούσας”. Η Θεομήτηρ ζητάει να μπει στην εκκλησία μας”. Συγκεντρώθηκαν όλες οι γυναίκες του χωριού. Η Ματρώνουσκα τις ευλόγησε για να πάνε σ’ όλα τα διπλανά χωριά να μαζέψουν λεφτά για την εικόνα. Μάζεψαν πολλά: λεφτά, ψωμί, βούτυρο, αυγά. Επίσης βρήκαν στην πόλη έναν ζωγράφο. Η Ματρώνουσκα τον ρώτησε: “Θα μπορέσεις να ζωγραφίσεις την εικόνα;” Ο ζωγράφος απάντησε, ότι θα μπορέσει. Η Ματρώνουσκα τον έστειλε πρώτα στην εκκλησία να εξομολογήσει τις αμαρτίες του και να κοινωνήσει προτού να ξεκινήσει τη δουλειά. Πέρασε αρκετός καιρός. Μια μέρα ο ζωγράφος ήρθε στη Ματρώνα και της είπε ότι δεν μπορεί να ζωγραφίσει τίποτα. Η Ματρώνουσκα του λέει τότε: “Πήγαινε ξανά να εξομολογήσεις τις αμαρτίες σου, σκότωσες έναν”. Ξαναπήγε στον παπά, εξομολόγηθηκε και μετέλαβε. Ύστερα γύρισε στη Ματρώνουσκα να ζητήσει συγγνώμη που έκρυψε την αλήθεια στην αρχή. Η Ματρώνουσκα του λέει: “Τώρα θα μπορέσεις να ζωγραφίσεις την θαυματουργή εικόνα της Βασίλισσας του Ουρανού “Γλυκοφιλούσας”.

Σ’ αυτήν την θαυματουργή εικόνα έρχονται οι άνθρωποι με όλες τις θλίψεις τους και με βαριές αρρώστιες.

Αν δεν βρέχει αρκετό καιρό και γίνεται ξηρασία, την βγάζουν την εικόνα στο λιβάδι και προσεύχονται όλοι μαζί και δεν προλαβαίνουν να γυρίσουν σπίτι, αρχίζει να βρέχει.

Από τα απομνημονεύματα της Πάσας, της ιδιοκτήτριας του σπιτιού στο Τσαρίτσινο που έμενε κάποιο διάστημα η Αγία:

Από επτά χρονών η Ματρώνουσκα άρχισε να προβλέπει πολλά γεγονότα και έγινε η υποστηρίκτρια όχι μόνο της οικογένειάς της, αλλά και πολλών άλλων.

Η Αγία έλεγε: «δεν υπάρχουν ψυχικές αρρώστιες, υπάρχουν πνευματικές: αδύναμοι, εξαντλημένοι, παθιασμένοι από τα πονηρά πνεύματα… Υπάρχουν «κατά φαντασίαν» αρρώστιες, τις οποίες στέλνει κάποιος. Ποτέ δεν πρέπει να σηκώνετε λεφτά ή άλλα πράγματα από το δρόμο».

Μας δίδασκε να μην ξεχνάμε να σταυρώνουμε φαγητό και όταν πάμε για ύπνο, να μην το αφήνουμε πάνω στο τραπέζι.

• Με τη δύναμη του Σταυρού να σώζεστε και να αμυνόσαστε. Ο εχθρός έρχεται – πρέπει συνέχεια να προσευχόμαστε. Αιφνίδιος θάνατος υπάρχει μόνο χωρίς προσευχή. Ο εχθρός είναι στον αριστερό ώμο, και στο δεξιό – ο Άγγελος. Να κάνετε το σταυρό σας πιο συχνά, είναι η κλειδαριά σας όπως η κλειδαριά της πόρτας.

Αν οι άρρωστοι ή ηλικιωμένοι σας λένε κάτι προσβλητικό, να μην τους ακούτε, αλλά να τους βοηθάτε.

Η Άγια Ματρώνα έλεγε:

• Μη στεναχωριέστε. Σύντομα θα καταργήσουν το άρθρο 58 και θα αλλάξουν οι εποχές. Μετά τον πόλεμο πρώτα θα βγάλουν τον Στάλιν. Μετά απ’ αυτόν όλοι οι κυβερνήτες θα είναι ο ένας χειρότερος από τον άλλον. Θα κατακλέψουν την Ρωσία. Μετά τον πόλεμο οι συνέταιροι θα κάνουν ταξίδια στο εξωτερικό, θα αποσυντιθούν και θα σπάσουν τα δόντια τους. Μερικοί θα δουν, τι είναι καλό και τι είναι κακό. Θα καταλάβουν, ότι αν θα προχωρήσουν τη ζωή τους όπως πριν θα τους οδηγήσει στην καταστροφή. Εκείνο τον καιρό θα εμφανιστεί ο Μιχαήλ. Θα θελήσει να βοηθήσει, να τα αλλάξει όλα, να τα ανατρέψει. Αν θα ήξερε όμως που δεν θα μπορέσει να αλλάξει τίποτα… Μόνο θα πληρώσει ακριβά… Θα ξεκινήσουν διχόνοιες, διαμάχες, ένα κόμμα θα είναι κατά του άλλου. Μετά θα γίνει κάποια καλυτέρευση, αλλά για λίγο καιρό μόνο…

.
Επίσης έλεγε:Μην τρέχετε γυρεύοντας προορατικούς και διορατικούς.Εαν είναι κάτι ο Θεός θα στο δείξει μόνος Του.

Έλεγε στον κόσμο να πηγαίνει συχνά στην εκκλησία,αλλά από τη στιγμή που θα μπεις στην εκκλησία να μην βλέπεις τίποτα και κανέναν,να κάμεις την προσευχή σου με κλειστά μάτια ή να βλέπεις τις εικόνες ή να κατεβάσεις τα μάτια σου χαμηλά.

Προέτρεπε τις γυναίκες να μην βάφουν το πρόσωπό τους αλλάζοντας την μόρφη τους επειδή ο Θεός μας έδωσε αυτήν την μορφή και πρέπει να την αγαπάμε όπως είναι.

Όλα θα γίνουν: και η δοξολογία στην Κόκκινη Πλατεία, και το μνημόσυνο για τον Τσάρο και την οικογένειά του, που σκότωσαν. Μετά θα γυρίσουν οι παλαιοί, και θα γίνει η κατάσταση χειρότερη από ότι ήταν πριν! Η ζωή θα είναι χειρότερη και χειρότερη. Θα ‘ρθει καιρός που θα βάλουν μπροστά σας τον Σταυρό και το ψωμί και θα σας πουν:

– Διαλέξτε. Θα διαλέξουμε τον Σταυρό.

Εβρισκόμενη στο στρατόπεδο τα λόγια της Αγίας εμπνέανε ελπίδα σε μένα. Με συνέλαβαν στις 6 Ιανουαρίου 1950. Με κατηγόρησαν με βάση το άρθρο 58 – «Εκκλησιαστική μοναρχική ομάδα». Πολλά θαύματα γινόταν στην ανάκριση, η Ματρώνουσκα βοηθούσε απαρατήρητα. Σε μένα κάλεσαν έναν υπνωτιστή, ο οποίος ζητούσε συνέχεια να κοιτάζω στα μάτια του και επαναλάμβανε: «Εσείς είστε ένοχη». Με πίεζαν να υπογράψω την ψεύτικη καταγγελία κατά του αδερφού μου που μόλις γύρισε από τον πόλεμο. Προσευχόμουν, ζητούσα βοήθεια και κάποια στιγμή ξαφνικά θυμήθηκα τα λόγια της Αγίας, ότι κατά του υπνωτιστή πρέπει να διαβάζω «Ο κατοικών εν βοήθεια του Υψίστου…» (τον Ψαλμό 90). Προσευχόμουν και κοίταζα στα μάτια του υπνωτιστή χωρίς φόβο. Αυτός όμως έγινε έξω φρενών, άρχισε να φωνάζει, οι φλέβες του φούσκωσαν από την ένταση. Μετά ξαφνικά έπεσε στο δερμάτινο καναπέ και είπε: «Δεν μπορώ να της κάνω τίποτα».

Η αρετή της συνίστατο στην μεγάλη της υπομονή και καρτερία, και την απόλυτη αγάπη της και εμπιστοσύνη στο Θεό. Τρεις ημέρες πριν την κοίμησή της ο Κύριος της απεκάλυψε την τελείωσή της ώστε εκείνη να προετοιμαστεί. Προείπε και τα εξής: «όταν πεθάνω, στον τάφο μου θα έρχονται λίγοι, μόνο οι οικείοι μου, και όταν θα πεθάνουν και εκείνοι θα ερημώσει ο τάφος μου, σπάνια θα έρχεται κανείς. Μα μετά από χρόνια ο κόσμος θα με γνωρίσει και θα έρχονται σαν κοπάδια για να βοηθηθούν. Και εγώ θα τους ακούω και όλους θα τους βοηθώ. Είπε ακόμη: «όλους πού ζητάνε βοήθεια από μένα θα τους συναντώ μετά τον θάνατό τους».

Πλήθος είναι τα θαύματα της Οσίας Ματρώνας. Και όταν ζούσε θαυματουργούσε αλλά και μετά την κοίμηση της μέχρι σήμερα.

Κοιμήθηκε στις 2 Μαΐου 1952, ημέρα Παρασκευή. Από τότε χιλιάδες πιστοι ορθοδόξοι από όλο τον κόσμο έχουν βοηθήθει από την Αγία και πολλοί είναι εκείνοι πού επικαλούνται την παρρησία της στον Κύριο. Την Κυριακή έγινε η νεκρώσιμη ακολουθία στο ιερό Ναό του Ιερού Χιτώνος του Κυρίου. Ενταφιάσθηκε στο νεκροταφείο της Μονής του Αγ. Δανιήλ. Στις 8 Μαρτίου 1998 έγινε η ανακομιδή των ιερών λειψάνων της πού μεταφέρθηκαν στην Ιερά Μονή της Αγίας Σκέπης στη Μόσχα, όπου ο τάφος σήμερα έχει γίνει ένα από τα δύο μεγαλύτερα προσκυνήματα της Ρωσίας· χιλιάδες προσκυνητές περιμένουν υπομονετικά καθημερινά για να τα προσκυνήσουν. Με πράξη του ο μακαριστός Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος αναγνώρισε την Αγία Ματρώνα «ως τοπική Αγία της Μόσχας και όλης της Επαρχίας». Η μνήμη της τιμάται στις 2 Μαΐου(19 Απριλίου), ημέρα της κοιμήσεως της.

.

ΠΗΓΗ 1 και ΠΗΓΗ 2/ αντιγραφή από: proskinitis

Πηγές για τη σύνταξη του βίου:

«Η Αγία Ματρώνα της Μόσχας» Εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», Θεσ/κη 2002.

«Η Αγία Γερόντισσα Ματρώνα η Αόμματη, ο όγδοος στύλος της Ρωσίας», Εκδ. Ιεράς Καλύβης Αγίου Χαραλάμπους, Νέα Σκήτη, Αγιον Όρος 2002. (Υπάρχει καταγραφή των θαυμάτων της Αγίας).

Η Οσία Ματρώνα η Ρωσίδα η Αόμματος ( Επιμέλεια: Αρχ. Φιλοθέου Νικολάκη) Περιέχονται: ο Παρακλητικός Κανών και οι Χαιρετισμοί στην Οσία. Εκδ. Σαΐτης.

.

Απολυτίκιο:

.

Στιγμές από τον βίο της, με πολλές φωτογραφίες

.

Συμβουλές της αγίας

.

το κομποσκοίνι της αγίας

.

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΣΙΑΝ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΝ ΜΗΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΜΑΤΡΩΝΑΝ ΤΗΝ ΑΟΜΜΑΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟΝ ΡΩΣΙΔΑ ΑΣΚΗΣΑΣΑΝ ΕΝ ΚΟΣΜΩπηγή: agiooros.net

Ποίημα Δρος Χαραλάμπους Μ. ΜπούσιαΕυλογήσαντος του Ιερέως το Κύριε εισάκουσον
μεθ’ο το Θεός Κύριος, ως συνήθως και το εξήςΉχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ

Την εν Ρωσία διαλάμψασαν άρτι
υπομονή εν τοις εκάστοτε πόνοις,
αγάπη προς τους πάσχοντας και προς τον Θεόν,
ταπεινώσει, μέλψωμεν, απαθεία και νήψει
μελιρρύτοις άσμασι, θεοφόρον Ματρώναν,
αυτής λιτάς αόκνους ευλαβώς
προς τον Δεσπότην Χριστόν εξαιτούμενοι

Δόξα. Το αυτό. Και νυν. Θεοτόκιον

Ου σιωπήσομεν ποτέ, Θεοτόκε,
τας δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι,
Ει μη γαρ Συ προϊστασο πρεσβεύουσα,
τις ημας ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων;
Τις δε διεφύλαξεν εως νυν ελευθέρους;
Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ Σου
Σους γαρ δούλους σώζεις αει εκ παντοίων δεινών.

Είτα ο Ν΄Ψαλμός και ο Κανών, ου η Ακροστιχίς
<<Ματρώνα, λιταίς Σου σκότη μου διάλυσον. Χ.>>

Ωδή α΄Ήχος πλ.δ΄. Υγράν διοδεύσας

Οσία του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών

Ματρώνα, δικαίως υπό σεπτού
η ονομασθείσα,
στύλος όγδοος αχανούς,
Ρωσίας, Κροστάνδης Ιωάννου,
εν ευσεβεία ημας πάντας στήριξον.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Αγίασον πάντας σε ευλαβώς,
Ματρώνα, τιμώντας ώσπερ κρήνην αγιασμού
θεόβρυτον και πηγήν θαυμάτων
την εν Ρωσία αρτίως εκβλύσασαν.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι

Του κόσμου ασκήστρια θαυμαστή,
Ματρώνα οσία,
δυσχειμέροις εν τοις καιροίς
δεινής αθεϊας εν Ρωσία
η διαλάμψασα ρύσαι με θλίψεων.

και νυν… Θεοτόκιον

Ροαίς, Μητροπάρθενε, ρυπτικών
ευχών Σου προς Κτίστην
και Υιόν σου ημών παθών
κατάσβεσον φλόγα χαμαιζήλων,
Θεόγεννητορ, μερόπων διάσωσμα.

Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπερ ημών

Ως πυξίον σοφίας
και αρετής μέλπομεν
Σε των ευσεβών αι χορείαι,
χάριτος σκήνωμα,
Ματρώνα, και δωρεών
παντοδαπών εκμαγείον
οι εν δίναις σπεύδοντες
τη μεσιτεία Σου.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπερ ημών

Νυν, αόμματε μήτερ,
η της ψυχής όμματα
έχουσα σαφώς εστραμμένα
προς τον ουράνιον Νυμφίον και Λυτρωτήν,
Ματρώνα άνοιξον κόρας
τας ημών θεάσασθαι
τα υπέρ έννοιαν.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι

Ασκουμένων γυναίων
θεοειδές έκτυπον,
η οφθείσα Πνεύματος θείου
κατοικητήριον,
τω σω Νυμφίω Χριστώ,
Ματρώνα πρέσβευε, σώφρον,
δούναι τοις τιμώσι Σε
χάριν και έλεος.

Και νυν.. Θεοτόκιον

Λυμεώνος αϋλου
γένους βροτών, Δέσποινα,
Κεχαριτωμένη Μαρία,
θεία ολέτειρα,
εξ επηρείας αυτού,
απαλλαξόν με εν τάχει
τον ψυχή και χείλεσι
Σε μακαρίζοντα.

Διάσωσον,
από κινδύνων, Ματρώνα τους Σε τιμώντας
ως νεόφωτον αρετών παντοίων απαύγασμα
και άστρον προς στένοντας συμπαθείας.

Επίβλεψον
εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε,
επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν
και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Αίτησις και το Κάθισμα.

Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή

Την υπομονή και ταπεινώσει λάμψασαν
εν χρόνοις δεινοίς Ρωσίας ανυμνήσωμεν
άσκητριαν κράζοντες
τιμαλφές αρετών ανακτόριον,
Μάτρωνα, χάριν εύρηκας Χριστώ
πρεσβεύειν υπέρ των ευφημούντων Σε.

Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ικετών εις βοήθειαν
σπεύσον σων, Ματρώνα θεοχαρίτωτε,
σαρκοφόρος ώσπερ άγγελος
εν Ρωσία άρτι διαλάμψασα.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ταπεινώσεως σκήνωμα
και εικών, πανεύφημε προοράσεως,
τηρεί πάντας τους τιμώντας Σε
εν υπομονή και νήψει πάντοτε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι

Ασινείς διατήρησον
νόσων κατωδύνων τους εκζητούντας Σου
τας πρέσβειας προς τον Ύψιστον,
θεαυγές Ματρώνα, υπερένδοξε.

Και νυν.. Θεοτόκιον

Ιλαστήριον άμεσον
κόσμου, απολύτρωσαι, Μητροπάρθενε,
τους πιστώς Σε μακαρίζοντας
και εκδεχομένους την Σην εύνοιαν.

Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Σου την ευαγή
πολιτείαν αναμέλποντες
εν τω κόσμω εξαιτούμεθα ευχάς
προς τον Κύριον, Ματρώνα, τας αόκνους σου.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Στήριξον ημάς
εν τη πίστει τους προστρέχοντας
ση, Ματρώνα γεραρά επισκοπή
και υμνούντας σε ως στύλον θεοφώτιστον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι

Όλβε της Χριστού
Εκκλησίας πολυτίμητε,
θησαυρόν, Ματρώνα, ώσπερ τιμαλφή
θείας Σκέπης μάνδρα έχει τα Σα λείψανα.

Και νυν… Θεοτόκιον[/b:5eba7026
60]

[b]Ύμνοις σε αει,
σωτηρίας ως κρηπίδωμα
καταστέφομεν βροτών, Μήτερ Θεού,
και χαράς ημών αλήκτου θείαν πρόξενον.

Ωδή στ΄. Την δεήσιν.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Στηρίζουσα δήμον εμπερίστατον
δυσχειμέροις αθεϊας εν χρονοίς,
μήτερ Ματρώνα, ουκ έπαυσας Ρώσων
επιζητούντων αλήθειαν πίστεως,
η νυν στηρίζουσα ευχαίς
Σαις προς Κύριον πάντας ικέτας Σου.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπερ ημών

Κραυγάζει Σοι ευσεβών ομήγυρις
καταφεύγουσα, Ματρώνα, Ση σκέπη
και ακλινή προστασία υψόθεν
μη διαλίπης ημάς εποπτεύουσα,
Κυρίου νύμφη, τους πιστώς
μελωδούντας ασκήσεως πόνους Σου.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι

Ομμάτων μου της ψυχής διάνοιξον,
θεοφόρητε Ματρώνα, τας κόρας
του βλέπειν πάντα συμφέροντα, κράζω,
η αομμάτως τον βίον ανύσασα
και παρειμένη εν καιροίς
τοις εσχάτοις, Ρωσίας ωράϊσμα.

Και νυν… Θεοτόκιον

Την δέησιν, Θεοτόκε Δέσποινα,
η τεκούσα υπερ λόγον τον Λόγον
Θεού Υψίστου, προσδέχου Σου δούλου
πανευμενώς του ζητούντος την χάριν Σου
και ανυμνούντως ευλαβώς
τον Υιόν Σου και Κτίστην του σύμπαντος.

Διάσωσον,
από κινδύνων, Ματρώνα τους Σε τιμώντας
ως νεόφωτον αρετών παντοίων απαύγασμα
και άστρον προς στένοντας συμπαθείας.

Άχραντε,
η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως
επ’εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον
ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αιτησις και το Κοντάκιον

Ήχος β΄. Τοις των αιμάτων σου

Την δυναμένην του Πνεύματος χάριτι
προβλέπειν πάντα εσόμενα μέλψωμεν,
Ματρώναν, Ρωσίας αγλαϊσμα
ως γυναικών θεαυγών ισοστάσιον
και κόσμου μεσίτριαν ένθερμον.

Προκείμενον. Ήχος δ΄. Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον και προσέσχε μοι.
Στίχος. Και έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου
και κατεύθυνε τα διαβήματά μου

Ευαγγέλιον κατά Μάρκον (Κεφ. Η΄34-Θ΄1)

Είπεν ο Κύριος όστις θέλει οπίσω Μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω Μοι.
Ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν
ος δ’ αν απολεση την εαυτού ψυχήν ενεκεν Εμου και του ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν.
Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εαν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;
η τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;
ος γαρ εαν επαισχυνθή Με και τους Εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ,
και ο Υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός Αυτού μετά των αγγέλων των αγίων.
Και έλεγεν αυτοις αμην λέγω υμιν ότι εισι τινές των ωδε εστηκότων, οιτινες ου μη γεύσωνται θανάτου εως αν ίδωσι την βασιλείαν του Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμει.

Δόξα. 
Ταις της Σης Οσίας πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμων εγκλημάτων
και νυν. 
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Προσόμοιον. Ήχος πλ. Β΄. Όλην αποθέμενοι.
Στίχος. Ελεήμον, ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα ελεός Σου και
κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου εξάλειψον το ανομημά μου.

Την παραμυθήσασαν
εμπεριστάτων χορείας
Ρώσων εν τοις έτεσι
τοις εσχάτοις μέλψωμεν
ύμνοις πρέπουσι
του Θεού χάριτι,
θεαυγή Ματρώναν,
την αόμμματον ασκήτριαν,
ήσπερ ο Κύριος της ψυχής τα όμματα ήνοιξεν
οράν τα εν τω μέλλοντι
και των καρδιών τα ενδότερα
και εν κατανύξει
κραυγάσωμεν διάνοιξον ημών
ψυχών ευχαίς Σου τα βλέφαρα
βλέπειν τα σωτήρια.

Σώσον ο Θεός τον λαόν Σου…

Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Η εν κόσμω οσίως
και αμέμπτως τον βίον
εκδαπανήσασα,
Ματρώνα και αρθείσα
πρός δόμους αφθαρσίας,
μη ελλίπης εκάστοτε
υπέρ των Σων ικετών
πρεσβεύουσα Κυρίω.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Μήτερ πνευματοφόρε,
της Ρωσίας, Ματρώνα,
το νέον σέμνωμα,
επάκουσον φωνής μου
δεήσεως και ρύσαι
συμφορών και κακώσεων
και της γεένης πυρός
τον καταφεύγοντά Σοι.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι

Ουρανόφωτος στήλη
ταπεινώσεως, μήτερ,
ευχής και νήψεως
επώφθης, εκ κοιλίας
μητρός προορισθείσα
καταυγάσαι πυσρσεύμασιν
Σων διδαχών τον λαόν
εν αθεϊας χρόνοις.

Και νυν.. Θεοτόκιον

Υπερύμνητε Μήτερ,
Σην αγίαν εικόνα
ως όλβον άσυλον
επονομαζομένην,
αμαρτωλών απάντων
σωτηρία, η πάνσεπτος
Ματρώνα έσχεν παντί
εν βίω, Θεοτόκε.

Ωδή η΄. Τον Βασιλέα.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Δακρυρροούντες
τας σας λιτάς εκζητούμεν
οι εν θλίψεσιν όντες, Ματρώνα,
προς τον Σον Νυμφίον
και Λυτρωτήν του κόσμου.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ίσθι ακέστωρ
των Σε υμνούντων, Ματρώνα,
ταπεινώσεως ως μυροθήκην
και δοχείον πλήρες
υπομονής εν βίω.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι

Αγίων νέων
συνηριθμήθης χορείαις,
μεθ’ων χαίρη απαύστως εν πόλω
και Χριστώ πρεσβεύεις
υπερ ημών, Ματρώνα.

Και νυν… Θεοτόκιον

Λειμών ευώδης,
Μήτερ Θεού, παρθενίας
και ηδύπνοος κήπος αγνείας
πέλουσα, Σους δούλους
καθήδυνον οδμαίς Σου.

Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον

Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Υπερ των Σε τιμώντων
και ασπαζομένων
εν τη μονή θείας Σκέπης Σα λείψανα,
Χριστόν δυσώπει, Ματρώνα, Τον Σε δοξάσαντα.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Στηρίζουσα μη πάυση,
στύλε της Ρωσίας,
τους κλονουμένους, Ματρώνα, εκάστοτε
ευχών Σου ράβδω προς Κτίστην τον πανευϊλατον.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ορθοφρονούντων πάντων
Ρώσων αντιλήπτορ,
Ματρώνα, πλάνης ομίχλην εκδίωξον
και την αχλύν την ζοφώδη λύσον αιρέσεων.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι

Ναέ χρηστοηθείας
πάγχρυσε, Ματρώνα,
ναούς ημάς εγρηγόρσεως πάντιμε,
δείξον τους μνήμην τιμώντας Σην αεισέβαστον.

Και νυν… Θεοτόκιον

Χαρίτων θεοσδότων,
Κεχαριτωμένη,
αγνή Παρθένε, ταμείον ασύλητον
τους Σε γεραίροντας πόθω αει χαρίτωσον.

Άξιον εστίν ως αληθώς
μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον,
την αειμακάριστον και παναμώμητον
και Μητέρα του Θεού ημών.
Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ
και ενδοξοτέραν
ασυγκρίτως τον Σεραφείμ,
την αδιαφθόρως
Θεόν Λόγον τεκούσαν,
την όντως Θεοτόκον,
Σε μεγαλύνομεν.

Και τα παρόντα μεγαλυνάρια

Χαίροις, των εν κόσμω ασκητριών
καύχημα, Ματρώνα,
των ασκήσει θεοτερπεί,
αρετών εις ύψος
καταντησάντων μέγα,
νεόφυτον Ρωσίας,
άνθος ηδύπνοον.

Πάντας τους προστρέχοντας ευλαβώς
Σου ταις ικεσίαις
προς τον Κύριον Ιησούν,
Σον σεπτόν Νυμφίον,
εν ουρανοίς Ματρώνα,
συντήρει επηρείας
πλάνου απήμονας.

Χαίροις, διοράσεως ο κανών,
χαίροις η ακρότης
της εν βίω υπομονής,
χαίροις, της Ρωσίας
ο όγδοος ο στύλος,
Ματρώνα θεοφόρε,
πίστεως πρόβολε.

Χαίροις, η αόμματος εκ γαστρός,
η χαριτωθείσα
Παρακλήτου αύραις τερπναίς,
χαίροις, συμπαθείας
πρός πάσχοντας, Ματρώνα,
και προς εμπεριστάτους
στύλος ακράδαντος.

Δίδου τοις τιμώσι Σε ακλινώς,
ευκλεες Ματρώνα,
εν τω βίω υπομονήν
και ισχύν πατήσαι
το φρύαγμα του πλάνου,
η στέρησιν ομμάτων
καθυπομείνασα.

Φως την στερηθείσαν εκ γενετής
οφθαλμών, Ματρώναν,
ευφημήσωμεν ευλαβώς
ως πνευματοφόρων
ασκητριών Ρωσίας
αγλαϊσμα το νέον
και σκεύος χάριτος.

Πάσαι των αγγέλων αι στρατιαί,
Πρόδρομε Κυρίου,
Αποστόλων η δωδεκάς,
οι Άγιοι πάντες,
μετά της Θεοτόκου
ποιήσατε πρεσβείαν
εις το σωθήναι ημας.

Το Τρισάγιον και το Απολυτίκιον.
Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Αδιάσειστον στύλον Ρωσίας όγδοον,
την στερουμένην ομμάτων
εκ γενετής, ευλαβώς
ανυμνήσωμεν Ματρώναν την αοίδιμον,
ως σκεύος θείων δωρεών
και αγάπης ακραιφνούς
προς πάντας εμπεριστάτους
βοώντες σκέδασον ζόφον
παθών ημών φωτί Σης χάριτος.

Εκτενής και Απόλυσις, μεθ’ην ψάλλομεν το εξής

Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.

Πάντων εν εσχάτοις τοις καιροίς
κεκλεισμένων, Μήτερ, εχόντων
τους οφθαλμούς της ψυχής
και αυτής συμφέροντα,
Ματρώνα πάνσεμνε,
παρορόντων διάνοιξον
και δείξον την τρίβον
προς ζωήν απάγουσαν
την αιωνίζουσαν
τοις ειλικρινώς Σε τιμώσιν
ως Ρωσίδος πάνσεπτον γόνον
και ταμείον χάριτος ακένωτον.

Δέσποινα, πρόσδεξαι
τας δεήσεις των δούλων Σου,
και λύτρωσαι ημάς
από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Την πάσαν ελπίδαν μου
εις Σε ανατίθημι,
Μήτερ του Θεού,
φύλαξον με υπό την σκέπην Σου.

Δίστιχα.

Ματρώνα, άνοιξον οφθαλμούς μου βλεπειν
ψυχής το συμφέρον, βοά Χαραλάμπης.

Φιλοθέου διάνοιξον έτι κόρας
ψυχής, Ματρώνα, οράν αγήρω μόνον.

Ματρώνα, μετάνοιαν δίδου μοι και
ρύσαι με της υπερηφανείας, βοά Σοι Ηλίας.

.

Χαιρετισμοί στην Οσία Ματρώνα την Ρωσίδα την Αόμματο και Θαυματουργό

Ποίημα Ισιδώρας Μοναχής Αγιεροθεϊτίσσης 

Πηγή:xristianos.gr
«Νοός μου λύσον τήν ἀχλύν Ματρώνα φωτοφόρε, ἴνα ὑμνήσω ἱκανῶς τάς σᾶς θαυματουργίας».
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τό προσταχθέν
Τῶν ὀφθαλμῶν ἐκ παιδός ἐστερημένη, καί τή ψυχή ὡς χρυσός λελαμπρυσμένη, ἐν τῷ κόσμω ἐκφαίνεις Φῶς Χριστοῦ Ματρώνα· ‘Ρωσίαν καθιλαρύνουσα θαυμαστῶς, καί πάσαν τήν οἰκουμένην πανευπρεπῶς· καταυγάζουσα χάρισιν, ἄς ἐν αἰσίαις φωναῖς,
κηρύττοντες βοῶμεν σοί· Χαίροις στύλε ὁλόφωτε.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τή ὑπερμάχω
Τῆς εὐλογίας τήν πηγήν τήν χαριτόβρυτον, καί ἰαμάτων τόν κρουνόν τόν πολυχεύμονα, τήν ἐμπλήσασαν ἐν νάμασιν ἀκενώτοις· ἐπ’ ἐσχάτων γῆν ‘Ρωσίας ἤν ἐφαίδρυνεν· τήν Ματρώναν ἐν αἰνέσει μεγαλύνωμεν· ταύτη λέγοντες· Χαίροις στύλε ὁλόφωτε.

Ἄξιον σέ δοξάζειν ἀπαύστως ἀξιΰμνητε Μῆτερ, Ματρώνα τῆς ‘Ρωσίας ἡ δόξα (τρίς)· διοἐν ἄσμασι θεοτερπέσι τήν ἀξιάγαστόν σου πολιτείαν ἄδομεν καί τάς ἀριστείας σουγεραίρομεν, οὕτω βοῶντες·
Χαίροις τῆς Μόσχας ἡ εὐκοσμία· Χαίροις τῶν ‘Ρώσων ἡ κληρουχία.
Χαίροις εὐσεβείας ὁ πανίερος οἶκος· Χαίροις τῆς ἁγνείας ὁ ὁλόφωτος λύχνος.
Χαίροις τῶν Μητέρων ἐξαίσιον ἄκουσμα· Χαίροις ἀσκουσῶν ἐν τῷ κόσμω ὠράϊσμα.
Χαίροις πολιτείαν θείαν ἡ ζηλώσασα Ἀγγέλων· Χαίροις τάς σεπτός χορείας ἡ σεμνύνασα παρθένων.
Χαίροις χαρισμάτων πάντων ὁ ἀναπλεως κρατήρ· Χαίροις νόσων πολυτρόπων συμπαθέστατος λυτήρ.
Χαίροις ἡ φωταγωγοῦσα τάς πορείας τῶν πιστῶν· Χαίροις ἡ μυσταγωγοῦσα πρός σκηνώσεις οὐρανῶν.
Χαίροις στύλε ὁλόφωτε.
Βαίνουσα ἀπροσκόπτως τοῦ Κυρίου τήν τρῖβον, Ματρώνα φωτοφόρε, εἰς πόλιν ἐπέφθασας τήν ἄνω ἀξίως. Ἔνθα Ἀγγέλων συνοικεῖς τοῖς τάγμασι καί κάλλεσι παρθενικοῖς κεκοσμημένη, βοᾶς ἀπαύστως σύν αὐτοῖς τῷ Βασιλεῖ τῶν ὅλων, ὕμνον·
Ἀλληλούια.
Γέγηθε εὐφροσύνως ἡ μεγάλη ‘Ρωσία, πλουτοῦσα σέ ὡς ἄσειστον στύλον, ἐν βίου ταῖς δονήσεσι πάσαις, καί ὡς θερμήν προστάτιδα ἐν περιστάσεσι δειναῖς Ματρώνα. Διό καί στέφανον ἐξ ἐγκωμίων πλέκουσα, φωνεῖ σοί εὐφροσύνως τάδε·
Χαίροις ἡ στάθμη τῆς ἐγκρατείας· Χαίροις τό μέτρον τῆς ἀπαθείας.
Χαίροις ἀρετῶν ἐνθέων καθαρώτατον σκήνωμα· Χαίροις τοῦ Θεοῦ τῶν ὅλων ὑψηλότατον δώρημα.
Χαίροις τῆς θεογνωσίας χαριτόβρυτος πηγή· Χαίροις τῶν πιστῶν ἐν ζάλαις συμπαθής καταφυγή.
Χαίροις ἔαρος τοῦ θείου χελιδών ἡ τιμία· Χαίροις πίστεως ἁγίας ἀηδών ἡ γλυκεία.
Χαίροις τῷ Πατρί τῶν Φώτων ἡ ἀπαύστως ὁμιλοῦσα· Χαίροις ἐν φωτί ἀΰλω τούς πιστούς ἡ ὁδηγοῦσα.
Χαίροις τῆς φιλοθείας πολυέραστος παστός· Χαίροις τῆς χρηστοηθείας ἡ ἀείφωτος λαμπάς.
Χαίροις στύλε ὁλόφωτε.
Δάκρυσιν ἐγκρατείας κατασπείρασα Μῆτερ καρδίας σου τήν γῆν φιλοπόνως, ἐθέρισας δραγμάτων τόν πλοῦτον, ψυχῆς ἀγαλλιάσει Ματρώνα. Καί ταῦτα προσκομίσασα τῷ οὐρανίω γεωργῶ ὄν ἔστερξας, ἐπάξιον ἐδέξω στέφανον, αἰνοῦσα σύν Ἀγγέλοις καί βοώσα·
Ἀλληλούια.
Ἔπαρσιν τῶν δαιμόνων καθελοῦσα τελείως ἀψεύστω ταπεινώσει Ματρώνα, ὑψώθης εἰς τά ἄρρητα ὕφη, ἔνθα ὑμνεῖς τόν ὑπερύμνητον Λόγον, τά θεία κατοπτεύουσα κάλλη. Διό σέ ταπεινή καρδία μέλποντες, ἐν λόγοις ὑψηγόροις ἐκφωνοῦμεν τάδε·
Χαίροις ταμεῖον ἀγαθωσύνης· Χαίροις ὁ πλοῦτος τῆς σωφροσύνης.
Χαίροις ἀγάπης Θεοῦ τό σκεῦος· Χαίροις ἐλπίδος χρηστῆς τό μέτρον.
Χαίροις ἡ καθαρωτάτη τή ψυχή ὡσεί χιῶν· Χαίροις ἡ λελαμπρυσμένη τή καρδία ὡς χρυσός.
Χαίροις θείων θελημάτων ἡ βαδίσασα ὁδόν· Χαίροις ἐντολᾶς ἁγίας ἡ διδάξασα λαόν.
Χαίροις ἡ ἐστερημένη τῶν ὀμμάτων ἐκ παιδός· Χαίροις ἡ τετιμημένη ἐκ Θεοῦ πολυειδῶς.
Χαίροις τῷ Θεῶ τῶν Ὅλων ἡ τιμία προσφορά· Χαίροις τῶν τυφλῶν σεμνότης καί φωτομορφος χαρά.
Χαίροις στύλε ὁλόφωτε.
Ζόφον τῆς ἀγνωσίας καταλείψασα ὅλως, ἐπλήσθης φωτισμοῦ ἀπροσίτου, καρδίας σου καθάρασα κόρας· καί τοῦ νοός τό ὄμμα αὐγασθεῖσα ἱλαρῶς Ματρώνα μακαρία, Αὐτοῦ τό θεῖον Ὄνομα ἐδόξαζες, ἀπαύστως τήν ὠδήν προσάγουσα καί μελωδοῦσα·
Ἀλληλούϊα.
Ἤσκησας ἐν τῷ κόσμω ἐν ἐσχάτοις τοῖς χρόνοις, Ἀγγέλων πολιτείαν ζηλοῦσα Ματρώνα τῆς ‘Ρωσίας τερπνότης· καί ὡς πολυλαμπρός λαμπάς, τῆς ἀληθείας φῶς μετέδωκας τή κτίσει. Ὁμίχλην μέν παθῶν σκεδάζουσα ἐν χάριτι, ἠμᾶς δέ συγκαλοῦσα τύ κραυγάζειν ταῦτα·
Χαίροις Ὁσίων ἡ κοσμιότης· Χαίροις τοῦ κόσμου φαιδρά λαμπρότης.
Χαίροις ταπεινοφροσύνης ἡ ἀμείωτος σφραγίς· Χαίροις θεορρημοσύνης ἡ ἠδύλαλος χορδή.
Χαίροις θείας συμπαθείας ἡ ἀείρρυτος πηγή· Χαίροις κρήνη ἰαμάτων παύουσα αὐχμόν ψυχῆς.
Χαῖροις ἡ διατρανοῦσα τάς ἐνθέους δωρεᾶς· Χαίροις ἡ κληρονομοῦσα τῆς Ἐδέμ τά ἀγαθά.
Χαίροις τοῦ ἡλίου σέλας ἡ ὀρώοα καθαρῶς· Χαίροις λύχνος πρός τόν πέλας ἡ φωτίζουσα ἀγνῶς.
Χαίροις ἐν καλή ἀσκήσει ἡ ἐμπρέψασα ἀξίως· Χαίροις ἡ ἐν τή ‘Ρωσία ἀριστεύσασα τιμίως.
Χαίροις στύλε ὁλόφωτε.
Θρήνων πολλῶν ἐπλήσθη ἡ δαιμόνιος φάλαγξ καί τάξεις τῶν Ἀγγέλων σκιρτῶσιν ἐν σοῖ σημειοφόρε Ματρώνα. Τόν τύπον γάρ τόν τοῦ Σταυροῦ ἐν τῷ μετώπω σου χαράττουσα συχνάκις, ἄσαρκους ἐτροπώσω δυσμενεῖς καί ἔθραυσας εἰς τέλος. Ἠμᾶς δέ κραταιῆς συνήγαγες καί ἀνορθοῖς εἰς ὕψος οὐρανοῦ, τοῦ ψάλλειν παραινοῦσα ὁμοφώνως·
Ἀλληλούια.
Ἴθυνας πρός τάς τρίβους τοῦ Θεοῦ τάς εὐθείας, τῶν ‘Ρώσων τόν λαόν ἐπ’ ἔσχατων, Ματρώνα ταῖς σοφαῖς προτροπαίς σου. Καί πάντας εὐλογεῖν Θεόν ἐδίδασκες ἐν λόγοις καί βίω ἀκαταγνώστω· ἴνα αὐτοῦ τό θέλημα γινώσκοντες, τό ἔλεος τό μέγα
ὁμολογῶμεν καί σοί συμφώνως κατά χρέος ἀναφωνῶμεν τάδε·
Χαίροις γενναία ἐν τή ἀσκήσει· Χαίροις ἀνδρεία ἐν τή ἐνστάσει.
Χαίροις προσευχῆς καμάτους ἡ καλῶς ἐργασαμένη· Χαίροις ἀρετῆς ὡς τύπον ἑαυτήν παρεχομένη.
Χαίροις θείαν ἁρμονίαν τή ψυχή ἐνηχούμενη· Χαίροις δόξαν οὐρανίαν τοῖς λαοῖς διηγουμένη.
Χαίροις ἄνωθεν εἰρήνης ἡ καλή περιστερά· Χαίροις τῷ Θεῶ δοθεῖσα ὡς καλλίστη προσφορά.
Χαίροις τοῦ Ἀρχιποιμένος ἡ εὐπρόσδεκτος ἀμνάς· Χαίροις θείων βουλευμάτων ἡ ταχύδρομος δορκάς.
Χαίροις χάριτας πλούσιας ἡ προχέουσα ἐν πάσι· Χαίροις θαύματα ποικίλα ἡ τελοῦσα καθ’ ἑκάστην.
Χαίροις στύλε ὁλόφωτε.
Κάρπωμα τῷ Κυρίω, προσφορά τέ τελεία γεγένησαι θεοφρον Ματρώνα. Θυσία γάρ ὡς λογική Αὐτῶ προσήνεξαι, ἀγάπης ἐντολήν
ἀποπληροῦσα· καί τόν Σταυρόν ἐπ’ ὤμων ὁλοπόθως ἄρασα, ὀπίσω Τούτου ἠκολούθεις, εὐχᾶς ἀπό ψυχῆς καί ὕμνον καθαρόν
προσάγουσα καί μελωδοῦσα·
Ἀλληλούϊα.
Λόγοις σου θεοσόφοις τόν λαόν τῆς ‘Ρωσίας ἐστήριξας ἐν θλίψεως χρόνοις, Ματρώνα ὡς θεράπαινα θεία· ἐλπίδι μέν καί πίστει πάντας κραταιώσασα καί τή ἀγάπη ἐν ἐλέει παραμυθοῦσα. Διό σέ νῦν ὠδαῖς χαριστηρίοις καταστέφομεν, ἐν ἀδιστάκτω πίστει τοιάδε ἀναφωνοῦντες·
Χαίροις Ἀγγέλων ἡ θυμηδία· Χαίροις πενήτων παραμυθία.
Χαίροις Σταυρωθέντος Χριστοῦ τό φωτάναμα· Χαίροις Ἀναστάσεως θείας ἀπαύγασμα.
Χαίροις ὅτι ἠκολούθησας τῷ Κυρίω ἀκλινῶς· Χαίροις ὅτι κατεφίλησας Τούτου νόμον ἱερόν.
Χαίροις ἡ ἀκουτισθεῖσα Παραδείσου τάς φθογγᾶς· Χαίροις ἡ ἐνωτισθεῖσα τῶν Ἀγγέλων τάς ὠδᾶς.
Χαίροις τῆς σεμνοπρεπείας ἡ ἀτίμητος εἰκών· Χαίροις ἄνω φωταυγείας φαιδροτάτη λαμπηδών.
Χαίροις ἡ πεποικιλμένη χάρισι τῶν ἀρετῶν· Χαίροις ἡ κατεστεμμένη διαδήματι λαμπρῶ.

Χαίροις στύλε ὁλόφωτε.
Μάρτυς τή συνειδήσει ἀνεδείχθης μεγάλη, Ματρώνα, ὡς βαστάσασα ἀνδρείως, τάς θλίψεις ἄς ἐδέξω Θεοῦ εὐδοκία. Σταυρόν γάρ τῆς τυφλώσεως ὑπέμεινας ἐκ βρέφους προθέσει σου ἀγογγύστω, μελῶν τέ ὕστερον παράλυσιν, ἀκλόνητον τηρήσασα σήν καρδίαν. Καί πόδας σου ἐρείσασα τῷ Εὐαγγελίω, ἀκαταπαύστως τῷ Θεῶ ὕμνον ἐξύφανας σύν Ἀγγέλοις ἄδουσα·
Ἀλληλούϊα.
Νάμασιν εὐσεβείας ὥσπερ ἔλαφος θεία προσέδραμες Ματρώνα Ὁσία. Καί τή πηγή τῆς ζωῆς, Χριστῷ ὁλοτελῶς ἐγγίσασα, ἐξέπιες τρυφῆς χειμάρρουν καθώς ἐπόθεις, τήν δίψαν σου ψυχῆς κατασβεννύοντα καί χαρμονήν παρέχοντα σοί ἄρρητον. Διό σοί φωναῖς αἰσίαις πάντες, πανευφροσύνως ταῦτα βοῶμεν·
Χαίροις ἰάτειρα τῶν ἐν νόσοις· Χαίροις ἐπίκουρος τῶν ἐν πόνοις.
Χαίροις ἀσκουμένων πάντων θεσπεσία καλλονή· Χαίροις μάλα ἀγωνιζομένων ἡ γλυκεία χαρμονή.
Χαίροις τῶν ἐν σκότει καθημένων φῶς τό πάνυ ἱλαρόν· Χαίροις τῶν ἐν τή σκιά θανάτου σάλπισμα τό κραταιόν.
Χαίροις τῆς σκληραγωγίας ἡ ἀκράδαντος κρηπίς· Χαίροις ἡ τῆς ἀγρυπνίας ἀδιάλειπτος εὐχή.
Χαίροις καταπονουμένων ἡ βοήθεια ἐν τάχει· Χαίροις τῶν ἀπηλπισμένων παραμύθιον ἐν πάσι.
Χαίροις τῆς ὁμολογίας ἡ πανεύηχος φωνή· Χαίροις τῆς στρατολογίας τοῦ Θεοῦ ἡ ἐκλεκτή.
Χαίροις στύλε ὁλόφωτε.
Ξίφος κατά δαιμόνων τό ὀξύτατον πέλεις Ματρώνα τή στερρᾶ σου ἀσκήσει. Καί γάρ ὡς ἄσαρκος ἐν γῆ διάγουσα, νηστείαις καί ἀγρυπνίαις καί πάση ἄλλη κακοπαθεία, ταπείνωσιν βεβαίαν ἐκτήσω Μῆτερ. Διό καί πάθη τῆς σαρκός νεκρώσασα, ζωήν τήν αἰωνίζουσαν ἐκληρώσω, Χριστῷ τῷ ἐκ τοῦ τάφου ἑξαναστάντι ἀναβοώσα·
Ἀλληλούια.
Ὄμματα τῆς σαρκός σου αἰσθητά στερηθεῖσα, καί ἔχουσα κλεισθείσας τάς κόρας, Ματρώνα φωτοφόρος ἐγένου. Χριστόν γάρ νοερῶς τόν Φωτοδότην ἐνοπτρίζου ψυχικοίς σου ὄμμασι, Αὐτοῦ τά κάλλη κατανοοῦσα. Διό σέ ἐγκωμίων κάλλεσι δοξάζομεν, ἐν καθαρῶ δέ συνειδότι ταῦτα λαλοῦμεν·
Χαίροις βολίς ἀκραιφνοῦς ἀνταυγείας· Χαίροις πυξίς ἀσφαλοῦς σωτηρίας.
Χαίροις χορούς Ἀγγέλων ζηλώσασα· Χαίροις φρονίμων παρθένων ὑπόδειγμα.
Χαίροις τῶν ἐνασκουμένων λαμπρότατη κορωνίς· Χαίροις τῶν προσευχομένων ἀδαπάνητος τρυφή.
Χαίροις ἀγαθῶν ἀΰλων ἡ δεικνύουσα ὁδόν· Χαίροις τῆς Ἐδέμ τό κάλλος καί ὁ μείζων θησαυρός.
Χαίροις θείων ἀθλημάτων ὑποθήκη ἱερά· Χαίροις τῶν πιστῶν προστάτις καί ἀνείπωτος χαρά.
Χαίροις ἡ ἀκολουθοῦσα τῷ Κυρίω εὐπειθῶς· Χαίροις ἡ ἐφεπομένη ἴχνεσι ἀσκητριῶν.
Χαίρoις στύλε ὁλόφωτε.
Πύργος τῆς εὐσεβείας ἀκαθαίρετος οὖσα καί στύλος ἀρραγής της ‘Ρωσίας, ἐστήριξας λαόν σου Ματρώνα, τόν πάσχοντα ὑστέροις ἐν χρόνοις τά πάνδεινα ἐξ ἡγεμόνων ἀθέων. Ἀεί δέ τήν εὐφρόσυνον παρέχεις ἀγαλλίασιν καί βεβαιοῖς ἐν χάριτι καρδίας πάντων, τοῦ ψάλλειν σοί δέ παραινεῖς ἠμᾶς ἀνεμποδίστως τήν ὠδήν·
Ἀλληλούϊα.
Ράβδον τέ καί βακτηρίαν τόν Πανάγιον Σταυρόν κεκτημένη, Ματρώνα, εὐθυπόρως διῆλθες τοῦ βίου στενωπόν τήν τραχείαν, ἀπάγουσαν Ἐδέμ σέ εἰς πλάτος, ἔνθα Ἀγγέλων ἀσωμάτοις χορείαις καί τῶν Ἁγίων ὀμηγύρεσι συναγάλλει. Ἠμεῖς δέ ἀγαλλομένη σέ καρδία αἰνοῦμεν, μία νῦν φωνή ἀναφθεγγόμενοι σοί τάδε·
Χαίροις ἐφάμιλλε τῶν Ἀγγέλων· Χαίροις ὁμόσκηνε τῶν δικαίων.
Χαίροις σήν καρδίαν δοῦσα ὁλοπόθως τῷ Δεσπότη· Χαίροις τῆς Αὐτοῦ ἀγάπης ἡ δεχθεῖσα ἀντιδόσεις.
Χαίροις παραλύτω ρῶσιν ὡς προείπας ἡ δίδουσα· Χαίροις τάς ψυχᾶς ἐκ πλάνης του ἐχθροῦ ἡ ἀνορθοῦσα.
Χαίροις προσευχῆς καμάτους ἡ ἀεί ἐργαζόμενη· Χαίροις τόν μισθόν ἀξίως εἰς αἰώνας δρεψαμένη.
Χαίροις τοῦ Σταυροῦ τόν τύπον σῶ μετώπω σημειοῦσα· Χαίροις Σταυρωθέντος φίλτρον ἐν καρδία σου κρατοῦσα.
Χαίροις θαύματα ποικίλα ἡ προχέουσα ἀπαύστως· Χαίροις θείας εὐλογίας ἡ πηγάζουσα ὠσαύτως.
Χαίροις στύλε ὁλόφωτε.
Σέμνωμα ‘Ρωσίας πέλει, ἡ πανίερος εἰκών τῆς ἀειπαρθένου Κόρης, ἤν ὀνείρατι ἐώρας καί ἐφρόντισας ποιεῖσθαι ὤ Ματρώνα θαυμαστή. «Ἀναζήτησις ἀπολωλότων» ὡς ὀρθῶς ἐπωνομάσθη, ἐπανάγει τούς φθαρέντας εἰς ζωήν τήν ἀληθῆ, θαύματα πηγάζει
πλεῖστα, λύει, γής δεινόν αὐχμόν· ταῖς ψυχαῖς δέ ἐπιρραίνει ὄμβρον χάριτος χρηστῆς καί τοῦ μελωδεῖν προτρέπει πάντας τῷ Θεῶ ὠδήν·
Ἀλληλούϊα.
Τάφος σου καθώς προείπας, Νεῖλος ὥσπερ νοητός, ἀπαντλεῖ ἀδιακόπως τῶν θαυμάτων δωρεᾶς καί χαρίτων πολυτρόπων μυριάριθμον πληθύν. Ταῦτα τῶν πιστῶν χορεῖαι εὐλαβούμενοι ἀεί, καί θερμῶς κατανυγέντες ὤ Ματρώνα τή ψυχή, ὕμνον πλέκομεν ἐκ πόθου καί βοῶμεν ἐκτενῶς·
Χαίροις ‘Ρωσίας ἁπάσης σεμνότης· Χαίροις Χριστοῦ Ἐκκλησίας ἀκρότης.
Χαίροις χρόνων τῶν δυστήνων ὁ παρήγορος αὐλός· Χαίροις πόνοις θλιβομένων ἡ βεβαῖα ἀρωγός.
Χαίροις ὄγδοος ‘Ρωσίας στύλος πάντας πίστει ἐδραιώνων· Χαίροις μέλλοντος αἰῶνος τοῦ ὄγδοου κληρονόμος.
Χαίροις ἄστρων οὐρανίων ὑπερβαίνουσα στολήν· Χαίροις φῶς τοῦ ἀναστάντος ἡ ἀστράπτουσα αὐγή.
Χαίροις κόρας τῆς ψυχῆς σου αὐγασθεῖσα καθαρῶς· Χαίροις χάριν θεαρέστων ἡ δίδουσα δωρεῶν.
Χαίροις ἡ δοκιμασθεῖσα ὡς χρυσός ἐν τῷ πυρί· Χαίροις ἡ πλουτισαμένη ὄλβον τῆς ὑπομονῆς.
Χαίροις στύλε ὁλόφωτε.
Ὕβρεις πάσας ὁμηλίκων καί τά σκώμματα αὐτῶν καί ὀνείδη ἐκαρτέρεις ὤ Ματρώνα ἀνδρικῶς, παιδιόθεν κεκλεισμένους ἔχουσα τούς ὀφθαλμούς, ἀγογγύστως πολιτείαν μετελθοῦσα τοῦ Ἰώβ. Τῷ σῶ οἴκω δέ κλεισθεῖσα ἐν πολλή ὑπομονή, τάς εὐχᾶς Θεῶ ἐδίδως εὐχαρίστω σου φωνή, κράζουσα ἀπό βαθέων της καρδίας τήν ὠδήν·
Ἀλληλούϊα.
Φόβον τοῦ Θεοῦ πλουτοῦσα τόν ἁγνότατον σεμνή, ἐν Ναῶ προσεκαρτέρεις καί ἐδόξαζες Αὐτόν, ὤ Ματρώνα παιδιόθεν, ἀλαλήτοις προσευχαῖς. Καί ἠμεῖς συναθροισθέντες ἐν τῷ οἴκω τοῦ Θεοῦ, τήν Αὐτοῦ μεγαλωσύνην εὐλογοῦμεν ἐκτενῶς καί φωναῖς ἐν ἑξαισίαις σοῖ φθεγγόμεθα πιστῶς·
Χαίροις τό μέτρον τῆς καρτερίας· Χαίροις τό ὕψος τῆς εὐψυχίας.

Χαίροις ἡ προσκαρτεροῦσα εἰς Κυρίου τάς αὐλᾶς· Χαίροις ἡ καλῶς συνοῦσα τάς Αὐτοῦθείας βουλᾶς.
Χαίροις ἡ παρισταμένη ταῖς ἀναγκαις τῶν πιστῶν· Χαίροις ἡ ἀκροωμένη τῶν δεήσεων αὐτῶν.
Χαίροις κτίσιν ἡ ἰδοῦσα ἅπαξ μόνον τή ὀράσει· Χαίροις κάλλη οὐρανίων ἡ ὀρώσα ἐν ἐκστάσει.
Χαίροις λόγων θεοπνεύστων ὁ ἀναπλεως κρατήρ· Χαίροις ζάλαις κλονουμένων ἀκλυδώνιστος λιμήν.
Χαίροις οἰκουμένης πάσης ἡ καλλίστη εὐλογία· Χαίροις ἡ Θεῶ βοώσα σύν Ἀγγέλοις ὑμνωδίαν.
Χαίροις στύλε ὁλόφωτε.
Χώρα πάσα τῆς ‘Ρωσίας σέ τιμᾶ πανευλαβῶς καί προστρέχουσι σῶ τάφω πλήθη ἐκ περάτων γής, ἄνθη φέροντες Ματρώνα, σοί εὐώδους ἐκ λειμῶνος. Καί ἠμεῖς ἀξιοχρέως τῶν ἀνθέων ὡς ὀσμήν, ὕμνον τόν δέ ἐγκωμίων φέρομεν σοί εὐπρεπῶς, πρεσβειῶν σου ἐκζητοῦντες ταπεινῶς τάς ἀντιδόσεις, ἴνα ὁμοφώνως πάντες, τῷ Θεῶ ὡς παντουργέτη προσαγάγω μέν ἐκ πόθου ὕμνον τόν Ἀγγελικόν·
Ἀλληλούϊα.
Ψάμμον ἀληθῶς θαλάσσης ὑπερβαίνει ἡ πληθύς τῶν θαυμάτων σου Ματρώνα, ἅ προχέεις καθ’ ἑκάστην ἔκ σού τάφου δαψιλῶς. Τό δέ πέλαγος χαρίτων, αἶς σέ ἔστεψε Χριστός, καταπλήττει διανοίας καί Ἀγγέλων καί βροτῶν. Συστησάμενοι χορείαν τήν κοινήν οὔν εὐπρεπῶς, φόρμιγγι λαμπρά καρδίας κράζομεν ἐπαινετῶς·
Χαίροις τό ἄστρον τῆς Ἐκκλησίας· Χαίροις ὁ φάρος τῆς εὐποιίας.
Χαίροις ἡ λαμπαδουχοῦσα ἀνταυγείας τά’ οὐρανοῦ· Χαίροις πάσι δαδουχοῦσα Φῶς ἀνέσπερον Χριστοῦ.
Χαίροις ἡ δούλη πιστότατη τ’ ἀγαθόν ἐργασαμένη· Χαίροις θύγατερ Κυρίου τή ἀγάπη πληρουμένη.
Χαίροις ἡ ἐπευλογοῦσα τῶν πιστῶν τόν ὁρμαθόν· Χαίροις ἡ χαριζομένη ἀγαθότητος κρουνόν.
Χαίροις κρίνον τό κόσμησαν Ἐκκλησίας τόν λειμώνα· Χαίροις ἡ καρποφοροῦσα εἰς Θεοῦ τόν ἀμπελώνα.
Χαίροις τῶν πιστῶν ταῖς χρείαις ἱστάμενη φιλοπόνως· Χαίροις Ὕψιστον αἰνοῦσα εἰς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Χαίροις στύλε ὁλόφωτε.
Ὤ Ματρώνα τιμία, τῆς ‘Ρωσίας τό κλέος καί πάσης οἰκουμένης λαμπρότης (τρίς) ἡ ὀφθαλμοῖς κεκλεισμένοις καί μέλεσι σαρκός παρειμένοις, ἐπί γής Χριστόν δοξάσασα καί θαυμάτων παρ’ Αὐτοῦ ταῖς χάρισιν ἀντιδοξασθεῖσα, ἱκέτευε Τοῦτον ἐκτενῶς ὑπέρ τῶν σέ τιμώντων καί χαρμονικῶς σοί μελωδούντων·
Ἀλληλούϊα.

Καί αὔθις τό· Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τή ὑπερμάχω
Τῆς εὐλογίας τήν πηγήν τήν χαριτόβρυτον, καί ἰαμάτων τόν κρουνόν τόν πολυχεύμονα, τήν ἐμπλήσασαν ἐν νάμασιν ἀκενώτοις· ἐπ’ ἐσχάτων γῆν ‘Ρωσίας ἤν ἐφαίδρυνεν· τήν Ματρώναν ἐν αἰνέσει μεγαλύνωμεν· ταύτη λέγοντες· Χαίροις στύλε ὁλόφωτε.

Πρό δέ τοῦ Δί’ εὐχῶν, τό ἀκόλουθον· Ἦχος γ΄. Τήν ὡραιότητα.
Χριστοῦ τό ὄνομα, τό χαριέστατον, Ματρώνα ἔνδοξε, κατεμεγάλυνας, ὑπομονή σου, καρτερᾶ, τυφλώσεως τῶν ὀμμάτων· ζήλω γάρ ἐξήσκησας, ἀρετᾶς ἐν τῷ βίω σου· πόνους ἐπεκούφιζες, θλιβομένων τοῖς λόγοις σου. Καί νῦν ἀπό τοῦ τάφου σου βλύζεις· πάσι τό πέλαγος θαυμάτων.

Δίστιχα ἀκροτελεύτια
Κάλλος Δεσπότου ἄφραστον ὁρᾶν ἀξίωσον με

καί ἐμπλησθῆναι μέ φωτός ἀείφωτε

Ματρώνα, ἡ ὑπομείνασα ἐν γῆ ὀμμάτων σου τό σκότος,
δός μοί βοᾶ ἐν ὕμνοις σοῖ ἡ πένης Ἰσιδώρα.
Βαδίζειν δέ εἰς ἀτραπόν τῶν θείων θελημάτων τήν ἄγουσαν εἰς Οὐρανοῦ αὐλᾶς ἐνίσχυσον μέ, ἡ καρτερήσασα στερρῶς παράλυσιν μελῶν σου,
συνεκβοά Φιλόθεος Μονάζων τέ καί Θύτης λατρείαν ἄγων ἐν Ναῶ τοῦ θείου Γεωργίου καί πάνυ εὐλαβούμενος τήν ἐνδοξόν σου μνήμην.
Τῆς σωτηρίας τήν ὁδόν ὁμάλισον Ματρώνα, πάσι τοῖς μελωδούσι σέ ἐν ὕμνοις ἐγκωμίων, ἡ ἀγρυπνίαις, προσευχαῖς καί πάση ἐγκρατεία
ἀσκήσεως περάνασα τήν εὐθυτάτην τρῖβον, ἴνα εὐχαίς σου εὔρωμεν τό ἔλεος τό μέγα, καί Βασιλείας τύχωμεν τῆς λαμπροτάτης πάντες, Πατρί,
Υἱῶ καί Πνεύματι ἄδοντες σύν Ἀγγέλοις, ὤ ἡ μεγαλοπρέπεια ἁρμόζει εἰς αἰώνας. Ἀμήν.

.

Ας έχουμε την χάρη και την ευλογία της οσίας Ματρώνας. Αμήν!

πηγη.ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ