Ένα μάθημα για την ... αντισύλληψη!!!

site analysis

Μικρές ιστορίες του χθες και του σήμερα...

Πάνε χρόνια από την τελευταία φορά που άλλαξαν όλα τα σχολικά βιβλία. 

Ήταν Αύγουστος μήνας και εκείνος έκανε τη θερινή υπηρεσία στο Γυμνάσιο, όταν ένα φορτηγό μπήκε στην αυλή του σχολείου και δυο εργάτες ξεφόρτωσαν τις παλέτες με τα νέα βιβλία. 
Όταν έφυγαν, άνοιξε το πακέτο με τη Βιολογία της Α΄ τάξης και με περιέργεια κοιτούσε το περιεχόμενο. 
Τότε πρόσεξε πως δεν υπήρχε μόνο ένα βιβλίο, αλλά τρία: το βιβλίο μαθητή, ο εργαστηριακός οδηγός και το τετράδιο εργασιών.

Έβαλε τα τρία βιβλία στην τσάντα του για να τα μελετήσει με την ησυχία του στο σπίτι. 
Αργά το μεσημέρι ξάπλωσε στον καναπέ και τα ξεφύλλισε. 
Καινούργια ύλη, νέα μέθοδος εργασίας, νέες διδακτικές προκλήσεις.  
Ένα κεφάλαιο στο τετράδιο εργασιών τράβηξε την προσοχή του. 
Είχε τίτλο «Σύλληψη και αντισύλληψη». Στην αρχή ξαφνιάστηκε. 
Δεν υπήρχε τέτοια ύλη στο μάθημα της Βιολογίας εδώ και είκοσι χρόνια που εργαζόταν ως εκπαιδευτικός. 
Πάντα το βιβλίο περιείχε ένα κεφάλαιο με το αναπαραγωγικό σύστημα. 
Τώρα φαίνεται πως «προχώρησε» πιο πολύ η διδακτέα ύλη.

Εκείνος προσπαθούσε να διδάξει το συγκεκριμένο κεφάλαιο με σοβαρότητα, στο πλαίσιο της επιστημονικής γνώσης, πάντα ωστόσο με αγωνία για το τι θα μείνει στις ψυχές τους. 
Τώρα δεν μπορούσε να αποφασίσει τι θα κάνει με τη νέα ύλη. 
Ήξερε ότι οι μαθητές γνώριζαν πιο πολλά από όσα νόμιζαν οι γονείς τους και οι καθηγητές. 
Είχε όμως, πολλές αμφιβολίες αν θα έπρεπε να μιλήσουν για τόσο λεπτά θέματα μέσα στην τάξη. 
Τα θέματα της σεξουαλικής αγωγής αποτελούν ταμπού για την πλειονότητα των γονιών, με αποτέλεσμα οι μαθητές να τα μαθαίνουν στην καλύτερη περίπτωση από τους πιο μυημένους συμμαθητές τους και στη χειρότερη από ακατάλληλες ταινίες και σόκιν ανέκδοτα.

Λίγο πριν από το Πάσχα, έφτασε η ώρα να διδάξει το 6^οκεφάλαιο, της αναπαραγωγής. 
Μετά από μια εβδομάδα έπρεπε να επεξεργαστούνε σε ομάδες τη σχετική δραστηριότητα από το Τετράδιο Εργασιών, αλλά εκείνος ήταν παντελώς απροετοίμαστος. 
Είχε γράψει τρία διαφορετικά σχέδια μαθήματος και τα απέρριψε όλα. 
Μπήκε στην τάξη με την αγωνία ενός νεοδιόριστου και τη λαχτάρα του γονιού απέναντι στις δεκαεπτά ψυχούλες που είχε μπροστά του.

«Παιδιά μου» είπε διστακτικά «έχετε ακούσει φαντάζομαι για την έκτρωση ή άμβλωση. 
Ξέρει κάποιος να μας πει τι ακριβώς γίνεται;». 
Καμιά δεκαριά χέρια σηκώθηκαν. 
Ειπώθηκαν πολλά. 
Το θέμα είχε τραβήξει το ενδιαφέρον των μαθητών. Άλλοι σχολίαζαν δυνατά, άλλοι περίμεναν υπομονετικά να τους δώσει το λόγο κι άλλοι κουβέντιαζαν σιγά.

«Γιατί άραγε οι άνθρωποι καταφεύγουν στην άμβλωση;» τους είπε. Χωρίς να περιμένει απάντηση, συνέχισε τα ερωτήματα.

-Είναι η μόνη λύση στα αδιέξοδα που προκύπτουν;

-Τα άρρωστα παιδιά έχουν δικαίωμα να ζήσουν;

-Αν η μητέρα του Μπετόβεν επέλεγε την άμβλωση ως τη μόνη λύση, τι θα έχανε η ανθρωπότητα;

Σε λίγη ώρα η συζήτηση είχε ανάψει για τα καλά και το σχέδιο μαθήματος είχε πάει περίπατο. 
Χωρίς να το πολυκαταλάβει, μπήκε και σ’ άλλα χωράφια. 
Τους μίλησε για την ιερή στιγμή της σύλληψης και τότε βρήκε την ευκαιρία για να εξηγήσει στα παιδιά που τον άκουγαν αμίλητα, πως κάποια πράγματα που ο κόσμος θεωρεί ότι είναι αντισύλληψη, κάθε άλλο παρά αντισύλληψη είναι.

Το κουδούνι χτύπησε για διάλειμμα, αλλά κανένας μαθητής δεν κουνήθηκε. 
Η συζήτηση συνεχίστηκε. 
Τους μίλησε και για το Σύλλογο που συμπαραστέκεται στα κορίτσια που έχουν ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. 
Είπανε πολλά. 
Οι μαθητές τον διέκοπταν συνέχεια με ερωτήσεις και απορίες. 
Μόνο όταν μπήκε ο φιλόλογος για την επόμενη διδακτική ώρα συνειδητοποίησαν ότι έπρεπε να σταματήσουν.

Την άλλη χρονιά δεν δίδαξε Βιολογία. 
Την ζήτησε άλλος συνάδελφος. 
Το ίδιο έγινε και τις επόμενες χρονιές. 
Κάποιο από τα επόμενα καλοκαίρια μετά την επιστροφή από τις διακοπές, παραξενεύτηκε όταν βρήκε επτά μηνύματα στον τηλεφωνητή. 
«Κύριε, η Κατερίνα Δ. είμαι. Με θυμάστε; Μας κάνατε Βιολογία στην Α΄ Γυμνασίου. Σας παρακαλώ πάρτε με τηλέφωνο στο 210... είναι ανάγκη». 
Άκουσε και τα υπόλοιπα μηνύματα, όλα σχεδόν με το ίδιο περιεχόμενο και όλα από την Κατερίνα.

«Τι να της συμβαίνει άραγε;» σκεφτόταν όση ώρα πληκτρολογούσε τον αριθμό. 
Έμεινε άφωνος με τα νέα που έμαθε από την Κατερίνα. 
Η Εβελίνα, ένα όμορφο και ζωηρό κορίτσι από την τάξη τους είχε δεσμό με το Διαμαντή, ένα αγόρι αρκετά μεγαλύτερο, που ήταν φαντάρος. 
Όταν η Εβελίνα κατάλαβε πως κυοφορούσε το παιδί τους και το εκμυστηρεύτηκε στη μητέρα της, εκείνη την έδιωξε από το σπίτι. 
Τη μάζεψε ευτυχώς η μητέρα του αγοριού. 
Έπρεπε όμως, να αποφασίσουν τι θα γίνει από κει και πέρα. 
Η μητέρα του Διαμαντή συμπαθούσε πολύ την Εβελίνα. 
Τους πρότεινε να παντρευτούν και τους υποσχέθηκε ότι θα έμεναν σπίτι της όσο καιρό χρειαζόταν. 
Δεν ήθελε επ’ ουδενί να διακόψουν την κύηση. 
Η Εβελίνα όμως, ήταν 17 ετών, δηλαδή ανήλικη. 
Και δεν μπορούσε να παντρευτεί. 
Επιπλέον τα οικονομικά της οικογένειας του Διαμαντή ήταν δύσκολα.

Τότε η Κατερίνα θυμήθηκε το μάθημα της Βιολογίας που έκαναν στην Α΄ Γυμνασίου και το Σύλλογο που τους είχε πει ο καθηγητής τους. 
Έψαξαν να τον βρουν στο τηλέφωνο. αλλά εκείνος δεν απαντούσε. 
Χωρίς να χάσουν καιρό, αναζήτησαν πληροφορίες στοinternet, στην αρχή στα τυφλά και χωρίς ελπίδα. Τελικά τα κατάφεραν. 
Επισκέφθηκαν μαζί με την Εβελίνα το Σύλλογο. 
Η κοπέλα που τους υποδέχθηκε, χειρίστηκε το θέμα με πολλή σύνεση και λεπτότητα. 
Η μητέρα της Εβελίνας όμως, ήταν ανένδοτη. Τότε μπήκε σε εφαρμογή το plan B. 
Ο εισαγγελέας ανηλίκων έδωσε, αντί των γονέων, την συγκατάθεση για να γίνει ο γάμος. 
Κουμπάροι ήταν όλη η τάξη! 
Και εκλεκτός προσκεκλημένος ο καθηγητής της Βιολογίας στο Γυμνάσιο.

***

Ανόρεχτα άνοιξε τον υπολογιστή του ο συνταξιούχος καθηγητής των Φυσικών Επιστημών για να διαβάσει καμιά είδηση. 
Ύστερα από κάμποση ώρα μπήκε στο facebook. 
Έχει καιρό τώρα που άνοιξε λογαριασμό. 
Η γυναίκα του τον κοροϊδεύει. 
«Μόνο τα πιτσιρίκια έχουνε facebook». 
«Και όσοι αισθάνονται ακόμα πιτσιρίκια» της απαντούσε εκείνος. 
Πάντα ήθελε να συμπορεύεται με τη νέα γενιά. 
Όχι για να το παίζει νέος και in. 
Ήθελε μόνο να ξέρει πώς σκέφτονται, πώς λειτουργούν.

Πληκτρολόγησε τον κωδικό και μπήκε στο λογαριασμό του. 
Είχε 92 likes στην τελευταία του ανάρτηση. «Το ψηφιακό ναρκωτικό που τρέφει το ναρκισσισμό μας» σκέφτηκε και ... ουπς, είδε ένα αίτημα φιλίας. 
Έκανε κλικ στο διπλό προσωπάκι και διάβασε: Η «EvlnPpd» σας έκανε αίτημα φιλίας. 
Τι είναι πάλι αυτό το Evln Ppd; Είχε ως αρχή να μην κάνει διαδικτυακούς φίλους πρόσωπα που δεν τα ήξερε και στην πραγματική ζωή. Διέγραψε το αίτημα φιλίας και τότε πρόσεξε πως είχε και ένα αίτημα στο messenger από τηνEvln Ppd. 
Το άνοιξε. 
«Κύριε, με θυμάστε; Η Εβελίνα Παπαδοπούλου είμαι. Τι κάνετε; Πολύ χάρηκα όταν είδα το όνομά σας στο fb. Είστε ακόμα στο σχολείο; Εμείς μένουμε οικογενειακώς στην Κρήτη. Ο Διαμαντής έχει ανοίξει μία βιοτεχνία με γαλακτοκομικά προϊόντα και πάμε πολύ καλά. Εγώ κύριε, όταν το μωρό μας έγινε δύο ετών, πήγα ξανά σχολείο. Έδωσα Πανελλήνιες και πέρασα στο ΤΕΙ, Χημεία Τροφίμων. Πήρα δίπλωμα και βοηθώ το Διαμαντή στο μαγαζί. Κάναμε ακόμα ένα παιδάκι και ... περιμένω τρίτο. Κύριε, δεν θα ξεχάσω ό,τι κάνατε για μας. Σας περιμένουμε στην Κρήτη να έλθετε με την οικογένειά σας».

- Πέτρο, μήπως ξέρεις πώς βρίσκουμε διαγραμμένα αιτήματα φιλίας; φώναξε στο γιο του.

- Τι τα θες τα social media, αφού δεν το ’χεις; απάντησε βαριεστημένα ο γιος.

Δεν περίμενε άλλο. 
Έκανε κλικ στο πλαίσιο της αναζήτησης και πληκτρολόγησε Evln Ppd. 
Τη βρήκε, έκανε δεκτό το αίτημα φιλίας και μπήκε στον «τοίχο» της. 
Διάβασε την πιο πρόσφατη ανάρτησή της. Μιλούσε για τα υπέροχα συναισθήματα της μανούλας που κυοφορεί. 
Αυτόματα πήγε να κάνει κλικ στο like. 
Στάθηκε σκεφτικός. 
Τι κρίμα! 
Αυτό το φτωχό μπλε εικονίδιο με τον ανασηκωμένο αντίχειρα δεν χωράει όλα όσα αισθανόταν για την Εβελίνα και τα εκατοντάδες παιδιά που ο Θεός έβαλε στο δρόμο του. 
«Τα reactions θέλουν επειγόντως update» μουρμούρισε.

Ο γιος, που έτυχε να περνάει δίπλα του, το άκουσε και κοντοστάθηκε έκπληκτος. 
Μάταια προσπαθούσε να καταλάβει τι είχε στο μυαλό του ο πατέρας ...

Κρ. Π.

ΠΗΓΗ.ΑΜΦΟΤΕΡΟΔΕΞΙΟΣ